Goedemorgen, na wat op internet te hebben gezocht ben ik hier gekomen want ja ik voel me eenzaam. Zal mijn ervaring met jullie delen en hoop wat tips te krijgen.
Ik ben een vrouw die 52 jaar is. Mijn leven begon heel leuk en ontmoete iemand waarmee ik 23 jaar samen mee ben geweest. Daar kwam een einde aan toen hij er met een vriendin vandoor ging. In die 23 jaar ben ik achter af er achter gekomen dat hij me meerdere keren bedonderd heeft. Heb 2 kinderen met hem gekregen en de bevallingen waren niet best waardoor ik nooit heb kunnen genieten toen ze net geboren waren. Toen mijn ex weg ging heeft hij me helemaal bespeeld en de scheiding heeft jaren geduurd. Jongste kind daar was wat mee en na veel onderzoeken heeft hij de diagnose adhd, pdd noss en dyslexie gekregen en heb hem in me eentje overal in begeleid. Mijn vader een paar keer heel slecht gelegen en tijdens het traject scheiden er toch voor me ouders geweest. Oudste kind kreeg op een gegeven ogenblik kanker en ook hem heb ik in me eentje begeleid. Kinderen werden ouder, oudste ging bij zijn vader wonen en jongste is erg op zich zelf en vaak in zijn kamer. Ik dacht ik ga maar eens op datingsite’s want wie weet kom ik daar wel een leuke man tegen. Ben daar dus ook vaak in de maling genomen en dat werkt dus ook niet. Heb dingen gedaan met mannen om maar leuk gevonden te worden maar ook dit hielp natuurlijk niet. Dingen waar ik niet achter stond. Word denk ik ook te snel verliefd om maar niet eenzaam te zijn en wil dan graag contact met die persoon. Nu werkt dat avenrechts want als iemand dan niet reageerd stuur ik nog iets enz. Met als gevolg dat ze me zat worden. Wil dan eigenlijk een soort bevestiging voor me onzekerheid want dat is me in de loop der jaren wel aangepraat.Drink soms te veel om me verdriet te vergeten maar merk de laatste tijd dat het dan erger word en dat ik er van moet huilen. Daarbij heb ik ook nog geld problemen dus kan ook nooit voor de rest iets leuks doen. Voel me dus erg down en eenzaam door alles. Heb al een mail naar de huisarts gestuurd met de vraag wat ik kan doen. Is altijd herrie in me hoofd want krijg me gedachte niet stil.
Zo een heel verhaal en dat lucht aan de ene kant even op de andere kant komt alles weer boven.
Ik ben een vrouw die 52 jaar is. Mijn leven begon heel leuk en ontmoete iemand waarmee ik 23 jaar samen mee ben geweest. Daar kwam een einde aan toen hij er met een vriendin vandoor ging. In die 23 jaar ben ik achter af er achter gekomen dat hij me meerdere keren bedonderd heeft. Heb 2 kinderen met hem gekregen en de bevallingen waren niet best waardoor ik nooit heb kunnen genieten toen ze net geboren waren. Toen mijn ex weg ging heeft hij me helemaal bespeeld en de scheiding heeft jaren geduurd. Jongste kind daar was wat mee en na veel onderzoeken heeft hij de diagnose adhd, pdd noss en dyslexie gekregen en heb hem in me eentje overal in begeleid. Mijn vader een paar keer heel slecht gelegen en tijdens het traject scheiden er toch voor me ouders geweest. Oudste kind kreeg op een gegeven ogenblik kanker en ook hem heb ik in me eentje begeleid. Kinderen werden ouder, oudste ging bij zijn vader wonen en jongste is erg op zich zelf en vaak in zijn kamer. Ik dacht ik ga maar eens op datingsite’s want wie weet kom ik daar wel een leuke man tegen. Ben daar dus ook vaak in de maling genomen en dat werkt dus ook niet. Heb dingen gedaan met mannen om maar leuk gevonden te worden maar ook dit hielp natuurlijk niet. Dingen waar ik niet achter stond. Word denk ik ook te snel verliefd om maar niet eenzaam te zijn en wil dan graag contact met die persoon. Nu werkt dat avenrechts want als iemand dan niet reageerd stuur ik nog iets enz. Met als gevolg dat ze me zat worden. Wil dan eigenlijk een soort bevestiging voor me onzekerheid want dat is me in de loop der jaren wel aangepraat.Drink soms te veel om me verdriet te vergeten maar merk de laatste tijd dat het dan erger word en dat ik er van moet huilen. Daarbij heb ik ook nog geld problemen dus kan ook nooit voor de rest iets leuks doen. Voel me dus erg down en eenzaam door alles. Heb al een mail naar de huisarts gestuurd met de vraag wat ik kan doen. Is altijd herrie in me hoofd want krijg me gedachte niet stil.
Zo een heel verhaal en dat lucht aan de ene kant even op de andere kant komt alles weer boven.
Sam
> 2 jaar geleden
