Ik voel mij op dit moment, net als jullie, heel eenzaam. Ik zie het niet meer zitten, daarom wil ik even mijn verhaal met jullie delen.
Ik ben 3 jaar lang in therapie geweest voor veel verschillende psychische problemen, waaronder PTSS en de psychotische stoornis NAO.
Voordat ik in therapie ging, was ik niet gewend dat mensen naar mijn verhaal luisteren en mij serieus neemde. Ook was het nieuw voor mij dat er met mij werd meegedacht naar oplossingen.
In die 3 jaar tijd ben ik mij steeds beter gaan voelen. De therapie is enige tijd geleden beëindigd, omdat het weer goed met mij ging.
Sindsdien mis ik de 2 psychologen en de psychiater die mij hebben geholpen. In het begin was het niet zo erg, want ik heb dat gevoel vanaf het begin onderdrukt, omdat ik al dacht dat ik ze zou gaan missen.
Maar nu is het echt veel erger geworden. Ik droom elke nacht over ze. Dat ze mij redden van iets wat er in mijn droom gebeurt. Ik moet ook elke dag om ze huilen.