Voel me vaak eenzaam

hoi, hou je van natuur?

Niets vreemds aan ' vind ik,' Eva.
Ik zou jouw stukje zelf geschreven kunnen hebben.

Zooooo herkenbaar!! Woon je toevallig in Friesland?

Lieve Eva, wat een herkenbaar verhaal heb jij geschreven! Ik ben 32 jaar, heb alleen nog hecht contact met mijn moeder en heb geen vrienden. Door een traumatisch en daardoor tumultueus verleden heb ik nooit langdurige vriendschappen kunnen opbouwen. Vaak kom ik 'fake vrienden' tegen die behoeftig zijn maar verdwenen zodra ik een beroep op hen doe -- iets wat ik overigens niet snel zal doen gezien mijn verleden van verlating. Voor mij is het inmiddels te laat maar ik hoop dat jij met de juiste professionele support en toch ook jouw vrienden (cijfer jezelf niet weg, Eva! Je mag er zijn en je bent ook waardevol voor anderen, zonder daar iets voor te hoeven doen) deze eenzame tijd weer te boven mag kunnen komen. Het is jou gegund! Liefs van Marthe

Ik las net jouw bericht. Ik ben van België en voel mij ook eenzaam en ongelukkig. De corona overmacht. Heeft het nog erger gemaakt. De corona is nu bijna 1jaar lang bezig. Ik ben 45 j. Ik voel dit als. Verdwalen in de eenzaamheid. Nul zero sociale contacten. Non affectie - warmte. Het knaagt aan mijn maag. Vreselijk. Ik word er gek van

Lieve Eva ik begrijp en voel je pijn terwijl ik lees.. Maak het zelfde mee.. Ondanks dat ik wel kids heb maar helaas zie ik ze nooit... Blijf sterk ik sport en wandel veel dat doet me goed.. Liefs Maria

Hoi eva ,
Ik herken het helemaal
Zoek ook mensen om leuke dingen mee te dien,maar heel lastig voor mij

Ik ben ook alleen en eenzaam het is niet gemakkelijk ik ben meer als 35 jaar alleen en ja je moet het toch zo door soms geef je de moed wel op dat niet meer zitten Ik hoop dat de auto einde aan komt eerlijk mijn naam is Erik

Ik heb hetzelfde ik kan geen connectie vinden met andere mensen, en het is zo moeilijk om zelfs een diepgaand gesprek te voeren het blijft te oppervlakkig, en ik ben 99% van de tijd alleen weekend meestal thuis af en toe ga ik wandelen of als mooi weer is zwemmen buiten en ik ga zelfs naar de sauna, en ik daar wel van te genieten, maar ik merk wel wanneer ik daar ben alleen en ik zie dat veel mensen met elkaar zijn dat dat mij weer onzeker maakt, met zwemmen valt mee maar ook daar eigenlijk zie ik zoveel mensen die wel met vrienden en of familie zijn dat ik het iets minder leuk vind en ik voel mij dan ook wat gespannen. Ik kan mij dan niet relaxt voelen omdat ik dan alleen maar bezig ben met de omgeving op dat moment

Ik vind het gewoon frustrerend voor mezelf, uiteraard leuk voor de mensen op dat moment dat ze wel leuke connecties hebben om zich heen. Het is echt niet verkeerd om dingen alleen te doen alleen ik doe ze altijd maar alleen terwijl ik wel behoefte heb aan leuke contacten waar ik een goede band mee kan voelen waardoor ik mij gesteund voel en weer zeker kan zijn van mijzelf en ik mij dan ook genoeg voel voor een ander, maar ook voor mijzelf, zodat ik weer kan genieten van leven zoals die is, maar op dit moment is het niet zoals mijn leven zou moeten zijn.

Ik heb ook geen vriend terwijl ik dat ook glzo graag zou willen, en niet omdat ik er een nodig heb, en ik probeer dating apps, maar ik vind ze zwaar vermoeiend omdat ik 80 van de 100 keer niet verder kom dan de chat, en ik het zo demotiverend vind, ook ga ik dus niet echt naar evenementen toe waardoor ik mijn connectie kan vergroten, omdat ik nou eenmaal geen prater ben, en teruggetrokken en dat heeft allemaal te maken met mijn verleden had het thuis niet makkelijk, en nu merk ik zeker daar de gevolgen ervan ik kan er alleen moeilijk uitkomen.

Ik ben alleen en om echt wat te ondernemen kost mij veel energie het kost mij alleen al energie als ik eraan denk om iets te gaan doen.

Hoi Anoniem,

Heel herkenbaar (althans, voor mij grotendeels) wat je verwoord hebt.

Ik ben 38, ruim 6 jaar alleen na 13 jaar in een relatie waarin ik uiteindelijk ben bedrogen en enorm voor het blok gezet ben (hoe en wat doet er inmiddels niet meer toe).

Momenteel zit ik vast in een vaste routine. Het komt neer op doordeweeks werken en het huishouden doen, 1 dag op bezoek bij een vriend welke ik (gelukkig) al 26 jaar ken, 1 dag mijn ma helpen met de boodschappen (mijn pa werkt dan), 1 dag bij mijn ouders eten en 3 van de 4 weekenden zie ik mijn zoon.

Nu zal je wellicht denken "maar dat is niet eenzaam"...geloof me, ik heb verder niets meer en het mezelf vrijwel constant wegcijferen voor mijn zoon eist inmiddels zijn tol. Ik snak naar nieuwe contacten en het liefst weer een partner in crime (a.k.a. een leuke relatie) maar ik ben introvert (alhoewel met een hele sterke eigen mening die ik gerust uit als de situatie erom vraagt) en ik heb geen mogelijkheden om iemand nieuw te ontmoeten...dating apps zijn voor mij, als man, een complete ramp aangezien ik niet aan de hedendaagse hoge eisen voldoe qua uiterlijk (de 'mindere'/'gemiddelde' vrouw hebben volop opties om uit te kiezen) en tel daarbij de kosten voor een abonnement voor zo'n app en je geeft het vanzelf op.

Voor mij voelt het inmiddels alsof ik enkel mijn tijd uitzit en heel eerlijk, ik zou het helemaal niet erg vinden als de tijd heel snel gaat en ik mijn plaats op deze wereld af kan staan aan een waardige jongen/man...ik ben enkel verspilling van zuurstof.

Sterkte voor jou en de OP, hopelijk vinden jullie een weg uit de misère.

Groeten,

Heey wieikbenisonbelangrijk

Ik vind juist dat je belangrijk bent, en misschien bedoelde je het niet zo om je wieikbenisonbelangrijk, maar stop met jezelf neer te halen, en ik snap echt wel dat ondanks dat je familie hebt en een vriend waarmee je het gezellig kan hebben je tocb eenzaam kan voelen, ik ga het trouwens niet voor jou invullen, maar ik snap ene kant ook wel dat je toch een connectie mist.

Ik weet niet hoe je eruit ziet en dat zou niet belangrijk moeten zijn, want ik weet zeker dat als je stopt met het bekritiseren van je eigen zelf dat je uiteindelijk ziet dat je ook een mooi mens bent❤️ en ja het is moeilijk om iemand nu tegen te komen ik weet er alles van, maar ik ben er zelf in ieder geval gestopt met mijzelf naar beneden te halen, maar uiteraard spelen er nog andere dingen waardoor het mij nog steeds niet lukt.

En ook voor jou hoop ik dat je eruit kan komen, maar vergeet niet dat je ook een mooi mens bent❤️

Groetjes de anoniem waar je op reageerde