Mijn man (58) en ik zijn twintig jaar samen en hebben twee kinderen (15 en 17). HIJ is altijd mijn beste vriend geweest, Een van de belangrijkste aspecten van ons huwelijk is onze openheid naar elkaar. Vorig jaar veranderde hij.
Ik merkte een geleidelijke verandering in hem. Hij wilde bijvoorbeeld niet meer naast me lopen op straat en alles wat ik deed of zei werd reden tot een kleine (en soms ook grote) sneer. Toen volgde de grootste verandering. Mijn man speelt gitaar en trad -toen hij jonger was- ook op. Ik ken hem echter alleen als iemand die voor zichzelf speelt. Hij sprak nooit over heimwee naar zijn wildere band tijd. Hij confronteerde me plots met het feit dat hij een maand eerder bij een viertal vrouwelijke muzikanten solliciteerde als gitarist en werd aangenomen. Inmiddels zijn ze een band, kozen een poëtische naam en repeteren in een andere provincie ... dat betekent dat hij iedere week een dag daar is. Daarnaast heeft hij dagelijks contact met ze via e-mail. Hij wil niet over ze praten en ik heb zelf met de schaarse informatie die hij per ongeluk gaf uit moeten zoeken wie ze zijn via Google en Facebook.
Wat mij m.n. stoort is zijn defensieve houding als ik aan hem vraag waarom hij me niet eerst vertelde dat hij zoiets zou willen doen. En, waarom hij zo stiekem is over wie deze vrouwen zijn. Heel stiekem...ik ken hem zo niet. Hij componeerde o.a. een serie nummers speciaal voor de zangeres - maar deed alsof de teksten voor mij waren, alsof het gedichten waren voor mij. Hij is wekenlang thuis met die stukken in de weer geweest. Uiteindelijk is de zangers niet ingegaan op zijn "voorstel" en nu wil hij helemaal niet meer praten over dat project. Maar de band gaat wel verder, en het stiekeme ook.
Mijn man zegt dat het lijkt alsof hij mijn toestemming nodig heeft om muziek te mogen maken en dat geeft hem het gevoel dat hij moet kiezen tussen zijn passie voor muziek met deze nieuwe gecreëerde band of zijn huwelijk met mij. Ik wil hem graag steunen maar ben bang dat de band die hij nu vormt met deze vrouwen misschien belangrijker is dan de muziek die ze maken. Ik weet niet meer wat ik tegen hem hem kan zeggen hierover. Het maakt dat ik me heel eenzaam voel.
Ik merkte een geleidelijke verandering in hem. Hij wilde bijvoorbeeld niet meer naast me lopen op straat en alles wat ik deed of zei werd reden tot een kleine (en soms ook grote) sneer. Toen volgde de grootste verandering. Mijn man speelt gitaar en trad -toen hij jonger was- ook op. Ik ken hem echter alleen als iemand die voor zichzelf speelt. Hij sprak nooit over heimwee naar zijn wildere band tijd. Hij confronteerde me plots met het feit dat hij een maand eerder bij een viertal vrouwelijke muzikanten solliciteerde als gitarist en werd aangenomen. Inmiddels zijn ze een band, kozen een poëtische naam en repeteren in een andere provincie ... dat betekent dat hij iedere week een dag daar is. Daarnaast heeft hij dagelijks contact met ze via e-mail. Hij wil niet over ze praten en ik heb zelf met de schaarse informatie die hij per ongeluk gaf uit moeten zoeken wie ze zijn via Google en Facebook.
Wat mij m.n. stoort is zijn defensieve houding als ik aan hem vraag waarom hij me niet eerst vertelde dat hij zoiets zou willen doen. En, waarom hij zo stiekem is over wie deze vrouwen zijn. Heel stiekem...ik ken hem zo niet. Hij componeerde o.a. een serie nummers speciaal voor de zangeres - maar deed alsof de teksten voor mij waren, alsof het gedichten waren voor mij. Hij is wekenlang thuis met die stukken in de weer geweest. Uiteindelijk is de zangers niet ingegaan op zijn "voorstel" en nu wil hij helemaal niet meer praten over dat project. Maar de band gaat wel verder, en het stiekeme ook.
Mijn man zegt dat het lijkt alsof hij mijn toestemming nodig heeft om muziek te mogen maken en dat geeft hem het gevoel dat hij moet kiezen tussen zijn passie voor muziek met deze nieuwe gecreëerde band of zijn huwelijk met mij. Ik wil hem graag steunen maar ben bang dat de band die hij nu vormt met deze vrouwen misschien belangrijker is dan de muziek die ze maken. Ik weet niet meer wat ik tegen hem hem kan zeggen hierover. Het maakt dat ik me heel eenzaam voel.
Els
> 2 jaar geleden
