Vraag je geschiedenis na bij ouders, verzorgers of bekenden

Hoe weet je nu eigenlijk dat je een trauma hebt?

Soms is het makkelijk om dit te weten. Je hebt herinneringen die je aandacht blijven vragen. Je blijft je verdrietig of angstig of paniekerig voelen bij een bepaalde herinnering.

Maar het kan ook zijn dat je geen herinneringen lijkt te hebben.
Wanneer je als kind, als heel klein kind door ervaringen heen bent gegaan die intens waren, zoals bijvoorbeeld verblijf in het ziekenhuis, couveuse kinderen, misbruikte kinderen of je bent als kind genegeerd in je behoeftes.

Soms kan je zonder herinneringen aan wat dan ook je als volwassene nog steeds kind voelen, een klein hulpeloos kind, of je kijkt in de spiegel en je denkt, het lijkt wel of ik in de ogen van een klein kind kijk . Wanneer dit "kind voelen" je in de weg zit in je ontwikkeling, kan je er van uit gaan dat je op de één of andere manier getraumatiseerd bent. Dit wordt dan ontwikkelingstrauma genoemd.

Vraag je geschiedenis na wanneer dit mogelijk is bij ouders, verzorgers of bekenden. Dat kan soms al verhelderend werken. Daarnaast is het raadzaam om een therapeut te zoeken.