Half april ben ik naar de huisarts gegaan omdat ik soms het idee had dat ik ineens naar rechts om kon vallen. De huisarts deed wat testjes en stuurde me met wat oefeningen naar huis want ik had waarschijnlijk last van me evenwichtsorgaan.
Op 28 april voelde ik me echter helemaal niet lekker en besloot vroeg naar bed te gaan. Nog voor 00.00 uur werd ik alweer wakker met een ontzettende druk op me borst. Ik besloot niet af te wachtten en belde met de huisartsenpost die meteen een ambulance stuurde. Een nachtje ziekenhuis, 2 keer testen van het bloed maar er bleek niet heel veel aan de hand.
Een weekje later kreeg ik echter een ontzettende druk in me hoofd ( op de kruin ) en begon ik ook nog eens wazig te zien. Ik ben opnieuw naar de huisarts geweest en werd na weer wat testen naar huis gestuurd met de mededeling dat ik waarschijnlijk spanningshoofdpijn had. De weken die volgde bleef ik gewoon me ding doen maar begin juni was ik op. Ik kon niet meer, de pijp was gigantisch leeg en ik kreeg er nog meer klachten bij. Zo voelde ik ineens een brok in me keel en kwam ik haast niet meer van de bank af door extreme vermoeidheid.
Inmiddels had ik op advies van de huisarts een echo laten maken van me lever en milt en ook daaruit kwamen niet zo'n positieve uitslagen. Me milt was vervet en ik moest gezonder gaan eten en proberen wat af te vallen en me milt was vergroot ( 12 cm ). Met de Milt besloten ze niets te doen.
Tussendoor ben ik bezoekjes gaan brengen aan een fysio, chiropractor, ostheopaat, praktijkondersteuner en kocht ik een bril en een nieuw kussen zodat ik wat beter zou kunnen slapen. Ook moest ik van de tandarts een bitje omdat ik me tanden plat had gedrukt door er waarschijnlijk snachts druk op te zetten.
De druk in het hoofd leek wel wat te zakken maar ik bleef wazig zien en ook het globusgevoel is nog steeds aanwezig. Inmiddels kon ik ook haast niet meer op me linkerzij liggen omdat ook dit gevoelig werd. Ik begon me zorgen te maken en ging googlen wat het allemaal kon zijn. En dan kom je natuurlijk uit bij kanker en ga je op korte termijn waarschijnlijk dood. Ik weet dat dat waarschijnlijk niet zo is want vertoon volgens me behandelaars weinig andere " ernstige " symptomen maar toch kreeg ik het niet uit mijn hoofd. Dus nog meer piekeren en het komt het allemaal niet ten goede.
Ik ben op het moment van schrijven van dit bericht 4,5 week thuis van mijn werk en vraag me af hoe lang nog? Het gaat echt niet goed met me en ik pieker ontzettend veel over me gezondheid. Inmiddels heb ik dat ook aangegeven bij de praktijkondersteuner en huisarts maar ze doen er eigenlijk voor mij gevoel niet veel mee.
Is er iemand die zich kan vinden in mijn verhaal en die bijna hetzelfde heeft ervaren?
Gr Sjoerd
Op 28 april voelde ik me echter helemaal niet lekker en besloot vroeg naar bed te gaan. Nog voor 00.00 uur werd ik alweer wakker met een ontzettende druk op me borst. Ik besloot niet af te wachtten en belde met de huisartsenpost die meteen een ambulance stuurde. Een nachtje ziekenhuis, 2 keer testen van het bloed maar er bleek niet heel veel aan de hand.
Een weekje later kreeg ik echter een ontzettende druk in me hoofd ( op de kruin ) en begon ik ook nog eens wazig te zien. Ik ben opnieuw naar de huisarts geweest en werd na weer wat testen naar huis gestuurd met de mededeling dat ik waarschijnlijk spanningshoofdpijn had. De weken die volgde bleef ik gewoon me ding doen maar begin juni was ik op. Ik kon niet meer, de pijp was gigantisch leeg en ik kreeg er nog meer klachten bij. Zo voelde ik ineens een brok in me keel en kwam ik haast niet meer van de bank af door extreme vermoeidheid.
Inmiddels had ik op advies van de huisarts een echo laten maken van me lever en milt en ook daaruit kwamen niet zo'n positieve uitslagen. Me milt was vervet en ik moest gezonder gaan eten en proberen wat af te vallen en me milt was vergroot ( 12 cm ). Met de Milt besloten ze niets te doen.
Tussendoor ben ik bezoekjes gaan brengen aan een fysio, chiropractor, ostheopaat, praktijkondersteuner en kocht ik een bril en een nieuw kussen zodat ik wat beter zou kunnen slapen. Ook moest ik van de tandarts een bitje omdat ik me tanden plat had gedrukt door er waarschijnlijk snachts druk op te zetten.
De druk in het hoofd leek wel wat te zakken maar ik bleef wazig zien en ook het globusgevoel is nog steeds aanwezig. Inmiddels kon ik ook haast niet meer op me linkerzij liggen omdat ook dit gevoelig werd. Ik begon me zorgen te maken en ging googlen wat het allemaal kon zijn. En dan kom je natuurlijk uit bij kanker en ga je op korte termijn waarschijnlijk dood. Ik weet dat dat waarschijnlijk niet zo is want vertoon volgens me behandelaars weinig andere " ernstige " symptomen maar toch kreeg ik het niet uit mijn hoofd. Dus nog meer piekeren en het komt het allemaal niet ten goede.
Ik ben op het moment van schrijven van dit bericht 4,5 week thuis van mijn werk en vraag me af hoe lang nog? Het gaat echt niet goed met me en ik pieker ontzettend veel over me gezondheid. Inmiddels heb ik dat ook aangegeven bij de praktijkondersteuner en huisarts maar ze doen er eigenlijk voor mij gevoel niet veel mee.
Is er iemand die zich kan vinden in mijn verhaal en die bijna hetzelfde heeft ervaren?
Gr Sjoerd
Sjoerd
> 2 jaar geleden
