Het woord trauma wordt te pas en te onpas gebruikt. Trauma is een (oud-)Grieks woord dat 'wond' betekent. Je hebt fysieke verwondingen, maar ook psychische wonden.
Eigenlijk beschrijft dit al wat een trauma is: elke situatie die niet 'geheeld' is, waar dus nog een verwonding zit. Het gaat m.i. dus niet alleen om zaken die als heel ernstig bestempeld wordt, maar om elke onverwerkte levenservaring. Het verschil is gradueel: je kunt een klein krasje op de huid hebben, een (diepe) vleeswond of het bot ligt bloot en spieren of zenuwen zijn doorgesneden. Psychisch werkt het net hetzelfde.
Het is mijn ervaring dat bijna alle psychische problemen (en ook een groot deel van fysieke mankementen) worden veroorzaakt door onverwerkte ervaringen uit het verleden en dan met name uit de kindertijd. Dat hoeven dus niet per se heel ingrijpende zaken te zijn, zoals misbruik of verwaarlozing, maar het kunnen ook vanuit volwassen perspectief gezien relatief onbelangrijke zaken zijn die voor een kind echter grote impact hebben gehad. Hoe groot de impact van een trauma op het leven is verschilt van persoon tot persoon en is o.a. ook afhankelijk van iemands karakter en coping skills.
We hebben ALLEMAAL traumas, niemand uitgezonderd. Het is in die zin dus niet iets heel bijzonders, al zijn bepaalde zaken wel veel heftiger dan andere. Verwerken werkt in alle gevallen eigenlijk hetzelfde: alleen de duur en de intensiteit verschillen.
Als de tijd rijp is komt een oude wond vanzelf aan het licht door iets wat in het heden gebeurt. Dat noemen we een trigger. Als dat gebeurt, dan weet je dat je er klaar voor bent om het trauma te verwerken. Je kunt dit niet afdwingen, het heeft een eigen timing.
Eigenlijk beschrijft dit al wat een trauma is: elke situatie die niet 'geheeld' is, waar dus nog een verwonding zit. Het gaat m.i. dus niet alleen om zaken die als heel ernstig bestempeld wordt, maar om elke onverwerkte levenservaring. Het verschil is gradueel: je kunt een klein krasje op de huid hebben, een (diepe) vleeswond of het bot ligt bloot en spieren of zenuwen zijn doorgesneden. Psychisch werkt het net hetzelfde.
Het is mijn ervaring dat bijna alle psychische problemen (en ook een groot deel van fysieke mankementen) worden veroorzaakt door onverwerkte ervaringen uit het verleden en dan met name uit de kindertijd. Dat hoeven dus niet per se heel ingrijpende zaken te zijn, zoals misbruik of verwaarlozing, maar het kunnen ook vanuit volwassen perspectief gezien relatief onbelangrijke zaken zijn die voor een kind echter grote impact hebben gehad. Hoe groot de impact van een trauma op het leven is verschilt van persoon tot persoon en is o.a. ook afhankelijk van iemands karakter en coping skills.
We hebben ALLEMAAL traumas, niemand uitgezonderd. Het is in die zin dus niet iets heel bijzonders, al zijn bepaalde zaken wel veel heftiger dan andere. Verwerken werkt in alle gevallen eigenlijk hetzelfde: alleen de duur en de intensiteit verschillen.
Als de tijd rijp is komt een oude wond vanzelf aan het licht door iets wat in het heden gebeurt. Dat noemen we een trigger. Als dat gebeurt, dan weet je dat je er klaar voor bent om het trauma te verwerken. Je kunt dit niet afdwingen, het heeft een eigen timing.
