Weer een zware burnout-terugval

Ik heb iets dergelijks meegemaakt in de gezondheidszorg. Het heeft me meer dan een jaar gekost om alles weer een beetje op de rit te krijgen. En mijn ervaring is dat je altijd kwetsbaar blijft.

Ook de fysieke verschijnselen horen daarbij. Vermoeidheid, snel geagiteerd, spierpijn, enz. Dat iemand je bewust onbekwaam noemt, vind ik onbeschoft. Je kunt het wel, maar door de enorme overbelasting over langere tijd, moet je daar eerst van herstellen.

Ik heb goed nieuws en troost. Ik ben na een lange periode van herstel andere dingen gaan doen en heb me dankzij de burnout in een richting kunnen ontwikkelen die ik nooit voor mogelijk had gehouden.

Een paar vrienden/ collega's zijn me blijven steunen en dat zijn nu mijn dierbaarste vrienden. Heb geduld, jaag niets na. Het komt vanzelf. Sterkte.

Er zal een reden zijn dat jij over je grenzen gaat.
Zou proberen om te gaan leren goed naar je lichaam te luisteren!
En iedereen heeft wel een mening over vanalles.. maar alleen jij weet wat je voelt!
Zou een goede therapeut zoeken die je helpt om in je eigen kracht te gaan staan!
Sterkte ermee!
Ik spreek jammergenoeg uit ervaring 😊

😍😍😍😍😍

Ook ik ben na meer dan een jaar nog steeds niet helemaal hersteld van mijn burn-out. Hoewel alweer een aantal maanden volledig aan het werk merk ik dat ik er nog steeds niet ben. Ik voel me kwetsbaar en onbegrepen. Er zijn zelfs collega’s die me buitengewoon onvriendelijk behandelen. Het maakt dat ik me zo onzeker blijft voelen. Vooral de angst en paniek zijn soms ondraaglijk.

Ik herken mij hier helemaal in. Ook ik ben zo'n 2 jaar geleden stil gevallen de 1e 5 maanden heb ik nog op wilskracht gedeeltelijk gewerkt. Daarna moest ik mijn werk stil leggen. Zeker 5 maanden thuis gezeten met de meest verschrikkelijke gedachtes. Daarna gaan reïntegreren. Heel langzaam uren opgebouwd, maar iedere stap werd ik te enthousiast en dacht ik yes ik kan dit allemaal weer. Uiteindelijk beter gemeld en 3 uur minder gaan werken. Ging 6 weken redelijk goed en toen kwam corona aan mijn deur.en kon ik weer niks....nu ben ik mijn baan kwijt. Mijn baas heeft geen vertrouwen meer in mijn herstel. Dus weer even diep terug gezakt. Ergens weet ik wel dat ik hier ook wel weer bovenop kom, maar pffff soms is het zo zwaar! Ik krijg nu met UWV te maken. Die onzekerheid is niet fijn. Ik moet het positief zien, maar oei dat is lastig.

Yvette ik herken me in je verhaal. Ik heb gevochten voor herstel en alles aangepakt voor herstel en ik dacht ik ben er weer. Ik ben een nieuwe baan gestart en merk bij mezelf ik zit weer in de gevaren zone. Heel snel last van stress en dit slecht kunnen reguleren. Mijn humor en kracht is ver te zoeken etc etc etc. Ik herken vanaf mijn. Urn