Er wordt mij gezegd dat ik depressief ben, maar zo voel ik me helemaal niet. Ja, ik praat niet meer zoveel als vroeger, ja, ik trek me meer terug, ja, ik lach minder als vroeger, maar wil dat dan zeggen dat ik depressief ben?
Van mijn vrouw moet ik naar de therapeut gaan, maar ik heb daar geen behoefte aan. Het voelt aan alsof ik niet eens mezelf mag zijn. Want voor mij is het ok. Ik moet dan toch niet voor haar met iemand gaan praten?