Therapiepsycholoog
Netwerk van therapeuten
en psychologen
Therapiepsycholoog

Relatieproblemen - forum lotgenoten


+ Mijn verhaal delen

Deel je verhaal

Pagina 6 van 7
  • Hij vertelde in tranen dat hij al twee maanden contact heeft met een vrouw (Verhaal 178)

    Ongeveer twee weken geleden vertelde mijn man mij in tranen dat hij al twee maanden contact had met een vrouw. In die twee maanden ging het niet zo lekker met ons, we hadden zieke kinderen en slapeloze nachten. Ik voelde wel dat er iets mis was, maar kon mijn vinger er niet op leggen. Het werd ook weggewuifd toen ik er naar vroeg. Het begon als een vriendschap wat eindigde in het bekennen van zijn gevoelens naar haar. Hij zegt dat hij dit meteen heeft afgekapt, omdat hij dit niet wilde. Vervolgens heeft hij even geen contact gehad en later vroeg zij hem toch om de vriendschap te behouden, want ze kon er niet zonder. Vervolgens is hij er zeker 5 keer geweest na het sporten en als hij even weg moest. Hij zegt dat dit voor hem vriendschap was en dat er voor haar wilde zijn. Ze had namelijk allemaal psychische problemen. Hij geeft aan geen seks met haar te hebben gehad, maar we met haar gehad heeft over welke voorkeuren hij heeft voor seks. Hij heeft heeft op een gegeven moment het contact verbroken, omdat zij meer wilde dan vriendschap. De afgelopen weken doet hij erg zijn best. Begrijpt mijn verdriet, mijn woede.. Hij gaat niet meer sporten en uit constant zijn liefde aan mij. Ik weet simpelweg niet of hem dit kan vergeven. Hij heeft gelegen en is emotioneel vreemdgegaan. Dingen besproken met haar die hij met mij had moeten bespreken. Woensdag hebben we de eerste relatie therapie. Ik hem aangegeven dat ik eerst deze therapie wil afwachten voordat ik een beslissing maak. Hebben jullie tips of ervaringen voor mij?
    J
    > 2 jaar geleden
    J 2 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
    • Niet netjes en vertrouwen is geschonden. Dit zal tussen jullie in blijven staan zonder hulp. Jij en hij zullen moeten praten en er zullen kleine veranderingen moeten komen misschien in jullie leefpatroon om weer samen verder te kunnen.

      Anoniem
      > 2 jaar geleden
    • Alle reacties weergeven...
    • Ga in therapie!
      Dit valt te redden!!!!

      Hij is een lafaard geweest dat wel! Hij miste iets die hij bij haar vond en duidelijk tussen jullie miste. Hij had zich kwetsbaar en eerlijk moeten opstellen en je moeten vertellen wat er speelde. Hij wist echter dat dat zeker voor tumult ging zorgen en heeft dus zee ‘makkelijke’ weg gekozen zijn behoefte aan nabijheid, intimiteit (zelf al is deze niet fysiek), waardering, gezien en gehoord worden … bij haar gevonden. Jij kon dit door de omstandigheden niet geven (ook terecht).
      Jij had wss ook veel behoeftes die niet werden ingevuld maar was sterk genoeg om op het juiste pad te blijven….

      Hij heeft dit opgebiecht omdat het uiteindelijk om een valse invulling van zijn behoeftes bleek en hij zich er slecht over voelde. Of hij voelde dat jij een grens ging overschrijden.

      Ga in therapie samen en leer elkaars diepe behoeftes uit te spreken en kijken hoe jullie deze samen kunnen invullen.

      Het is niet te laat. Wel liet hij de ruimte geven aan jou om zijn misstap en het schenden van je vertrouwen te verwerken

      Anoniem
      > 2 jaar geleden
    • Reacties verbergen...
  • Zijn belofte gebroken ik ben zo gekwetst (Verhaal 132)

    Ons huwelijk heeft dit jaar een lastige tijd achter de rug. Mijn gevoel zei dat er iets niet klopte. Toen ik er achter kwam dat mijn man dingen verzweeg en loog over dingen werd ik wantrouwend. Het gaat allemaal om een vrouwelijke collega. We hebben hier een paar maand geleden veel gesprekken over gehad. Hij vroeg aan me of ik wou dat hij haar ging ontwijken op werk. Dit hoefde van mij niet maar ik heb hem alleen aangegeven dat ik het echt niet fijn zou vinden als hij in zijn pauzes alleen met haar ging wandelen in het bos. Na alles wat er was voorgevallen is dat het enige wat ik van hem wilde. Nu heeft hij het deze week toch gedaan, ondanks zijn belofte..ondanks mijn gevoelens, mijn vertrouwen. Ik ben ontzettend gekwetst. Als ze niks voor hem betekende, als er niks was, als mijn gevoelens er toe deden, als onze relatie belangrijk was dan had hij dit toch niet gedaan? Dan was dit toch niet teveel gevraagd. Zijn belofte gebroken ik ben zo gekwetst, ik ben zogenaamd alles voor hem.. Altijd maar praatjes maar het niet laten zien. Ik weet niet wat ik moet doen. Ik ben zo teleurgesteld, woedend, verdrietig , gebroken.. Als dit teveel gevraagd was voor ons gezin dan heb ik niet het idee dat we verder kunnen .. want hoe?? Hoe kan ik nog van hem blijven houden?
    Amy
    > 2 jaar geleden
    Amy 1 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
    • Alle reacties weergeven...
    • Hoi, lees verhaal 255 Radeloos. Voel zo met je mee ook mijn man gaat gewoon door met afspraken en naar haar toe. Hij zegt ik hou van jou maar gun mij 5 procent geluk met haar. Nu heeft zij een kaart gestuurd dat ze met mij in gesprek wil voor een beter welzijn en meer geluk. Weet echt niet wat ik nu moet doen.

      Anoniem
      > 2 jaar geleden
    • Reacties verbergen...
  • We belanden een beetje in een vicieuze cirkel (Verhaal 118)

    Ik ben ongeveer 4 jaar samen met mijn vriendin (allebei rond de 30). In het begin van de relatie had ze al moeite met intimiteit, zeker in het openbaar, maar ons seksleven was wel nog best prima. Dit is echter steeds minder geworden waardoor we in de afgelopen driekwart jaar geen seks meer hebben gehad en vorig jaar was het op 1 hand te tellen. Ik merk dat ik dit toch wel moeilijk vind, voor mij hoort seks bij een relatie en ik voel me daardoor ook minder verbonden en geliefd. Ik heb dit ook al meerdere keren aangekaart maar dat leidt niet tot verbetering. De gesprekken daarover lopen ook best wel stroef. Ze zegt dat ze weet dat dit iets met me doet maar ze weet ook niet goed hoe het op te lossen. Ik heb wel zaken voorgesteld zoals naakt samen zijn en strelen zonder bijbedoelingen. Zelf lijkt ze er niet zo mee te zitten en ik krijg ook niet het idee dat ze veel moeite wil doen om een oplossing te zoeken. Verder is onze relatie redelijk goed, hoewel ikzelf buiten het bed om ook wel over zaken twijfel. Ze is heel veel met zichzelf bezig en ik mis af en toe wel support vanuit haar als ik bijvoorbeeld iets te vieren heb. Het lijkt erop of ze mijn successen afzwakt i.p.v. dat ze trotsheid laat zien over wat ik bereik. Maar geen idee of dit gevoel bij mij juist versterkt wordt door een gebrek aan seks. Overigens zoenen en knuffelen we wel, het zijn alleen seksuele handelingen waar zij een grens lijkt te trekken. Ik merk ook dat ik daardoor minder zin heb om haar te verrassen en leuke dingen te organiseren of te doen (doe ik overigens nog wel, alleen minder vaak dan tijdens de start van onze relatie). Het lijkt erop alsof we een beetje in een vicieuze cirkel belanden wat betreft onze relatie waar ik ook steeds minder energie krijg om me ervoor in te zetten…
    Anoniem
    > 2 jaar geleden
    Anoniem 1 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
    • Alle reacties weergeven...
    • Herkenbaar!
      Iemand moet die vicieuze cirkel doen stoppen… en ik denk wel dat jij dat bent.
      Wel moeten jullie samen erover blijven praten!!!

      Ja je hebt minder zin om er energie in te steken, begrijpelijk… toch denk ik dat we ons soms moeten forceren! Ook moet je partner aanvaarden dat je jezelf forceert… en niet afkomen met als je je forceert dan hoeft het niet.
      Partners willen van elkaar vaak iets te spontaan… zij wilt dat je bvb oprecht aandacht geeft en er zelf van geniet jij wenst dat je partner en meer zin heeft en er meer zelf van geniet.
      Aanvaardt dat dit in het begin niet zo zal zijn.

      Ik ben de vrouw in jullie situatie… ik mis enorm veel romantiek, een bloemetje, een verassing een compliment…. Dit heeft een grote impact op mijn sexueel verlangen in mijn partner… een stemmetje in me zegt, waarom nog geven wat hij wilt en ik niet krijgen wat ik wil (dat is trouwens menselijk)

      Ik probeer nu zelf de zin te creeeren en ja in de hooobdar mijn partner blij wordt en me ook gunt wat ik nodig heb. Heb hier wel een tijdslimiet op gezet… 3 maanden! Ik kan niet eeuwig over mijn grenzen gaan en mijn verlangens negeren. Hij weet ook dat ik moeite doe voor ONS niet enkel voor hem en hij weet dat het niet spontaan is… dat is soms moeilijk voor hem maar hopelijk leert hij net dit meer te appreciëren dan als het spontaan is! Hoeveel houdt iemand niet van je als hij/zij net iets wat ze niet leuk vind wel voor jou doet? Dit creeert hopelijk een positieve vicieuze cirkel.

      Anoniem
      > 2 jaar geleden
    • Reacties verbergen...
  • Weet niet zo goed of dit gezond is (Verhaal 107)

    Ik ben alleenstaande moeder met 1 kind van 6jaar. Ik heb nu een vriend al ruim 13maanden. We zijn beiden 33jaar. Begin was alles leuk en aardig, hij is ook leuk met mijn kindje. Nu blijft hij ook slapen bij mij sinds half jaar, meestal 3 of 4x per week. Elkaar karakters leren we beter kennen.

    Maar hij communiceert heel slecht. Het is heel frustrerend en daar kunnen we dus heftige ruzies over krijgen. Het gebeurd zeker wel 2x per maand en mijn kindje krijgt de leuke momenten mee maar ook deze heftige uitbarstingen. En het voelt voor mij niet goed aan dat ze dit mee krijgt. Maar als hem iets niet bevalt dan zegt hij dit direct. Ook al is zijn familie erbij. Ik hou er niet van om zo aangesproken te worden en al zeker niet in het bijzijn van families.

    Ik hou echt van hem maar ik weet niet zo goed of dit gezond is. Wil relatie niet uitmaken. Als ik hem dit vertel dan zegt hij ik doe het niet expres. Ik heb meer tijd nodig om goed na te denken
    Devi
    > 2 jaar geleden
    Devi 2 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
    • Relatietherapie kan helpen. Maar eerlijk? Sorry als dit hard aankomt, maar uw kind door een psychologische storm meesleuren voor een relatie van 13 maand waar je al slaande ruzie in hebt? Ben je een moeder? ;) X

      Loesje
      > 2 jaar geleden
    • Alle reacties weergeven...
    • Ik doe het niet express, ik ben zo….
      Een relatie is iets waar je bewust mee omgaat en je kijkt dus uit en denkt na voor je iets zegt.

      Sorry komt altijd te laat!!!

      Tuurlijk twijfel je.
      Bespreek het nog 1 keer geef het een tijd en beslis dan.
      Blijf niet hangen.

      Je zegt ik wil niet breken? Waarom!

      Anoniem
      > 2 jaar geleden
    • Reacties verbergen...
  • Wonen nu 1 jaar samen, maar heeft de relatie niet goed gedaan (Verhaal 105)

    Mijn vriend en ik zijn beide super jong. Zijn al 7 jaar samen en wonen nu 1 jaar samen. Helaas heeft dit onze relatie niet goed gedaan. Hij laat alles aan mij over en doet niks in het huishouden. Naast mijn job draai ik overal voor op en heb ik ook nog een hobby webshop. Ik red het allemaal niet meer. Buiten dat voelt er steeds meer afstand tussen ons en hebben we hooguit 1x seks in de drie weken. Ik weet het allemaal niet meer, het frustreert me enorm en voel me niet gesteund in alles wat ik doe. Ik denk er steeds meer over om bij hem weg te gaan, maar vind dit moeilijk. Wat moet ik nou?
    Denise
    > 2 jaar geleden
    Denise 1 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
    • Alle reacties weergeven...
    • Stop met dit te pikken!
      Ga in gesprek en zeg hem dat hij je meer moet steunen! Tuurlijk gaat jouw verlangen in hem naar beneden je voelt je zijn mama en niet gewaardeerd!

      Wat houdt je tegen om dit te bespreken? Dat jij je verlaat? Hijbheedt je al verlaten een liefhebbende partner doet dit niet

      Anoniem
      > 2 jaar geleden
    • Reacties verbergen...
  • Ik weet ook niet meer wat ik wil (Verhaal 99)

    Ik zit al bijna 4 jaar in een relatie ben 24 mijn (ex)vriendin is 21 jaar ik dacht altijd dat we een perfecte relatie hadden ook al was ik wel een paar keer vreemdgegaan dat had ik ook eerlijk toegegeven vorige maand bleek ze opeens zwanger te zijn en ook al schrokken we waren we daarna toch blij paar weken daarna besloot ze toch eerlijk te zijn en heeft ze gezegd dat ze ook 2 keer vreemd is gegaan in ons relatie zelfs zegt ze geen seks te hebben gehad maar dat weet ik niet zeker omdat ze telkens loog als ik het vroeg en het met heel veel moeite uitging ze heeft ook toegegeven gelogen te hebben over haar bedpartners en ik heb daar ook veel moeite mee omdat ik 14 gewoon echt aan de hoge kant vind en ook omdat er 3 ook nog in de zelfde vriendengroep zitten. Op dit moment weet ik ook niet meer wat ik wil omdat ze al jaren liegt heb het meerdere keren gevraagd en telkens loog ze er makkelijk over en het doet me ook pijn want ik had het ook nooit verwacht ik kijk ook anders naar haar nu eigenlijk wil ik het uitmaken heeft iemand tips
    Dimitri
    > 2 jaar geleden
    Dimitri 1 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
  • Laatste tijd hebben we ook best vaak ruzie (Verhaal 92)

    Ik heb nu 5 jaar een relatie met mijn vriend. Er zitten mij echter een aantal dingen dwars. Laatst hadden we een gesprek en kwam het onderwerp trio naar voren. Hij vertelde mij dat hij dat wel een keertje wilde, omdat zijn drang naar een ander erg sterk is. Ik gaf echter aan dat ik dit niet wil, waarop hij het antwoord gaf dat hij dan niet zeker weet of hij nog wel bij mij wilt blijven. Ik weet niet goed wat ik met deze informatie moet. Daarnaast studeer ik nog steeds en woon bij hem in zijn (koop) huis. Alles gaat door de helft waardoor ik geen geld meer over heb voor andere dingen. Ik doe daarnaast ook alles in het huishouden. Toen ik hem vertelde dat ik krap zat zei hij dat dat mijn probleem is. Vervolgens neemt hij wel zijn moeder mee naar de stad en geeft hij 500 euro aan kleren uit voor haar. Ook koopt hij verschillende dingen voor zichzelf die binnen een half jaar meer dan €20000 euro hebben gekost. Ik verwacht totaal niet dat hij dingen voor mij betaald, maar als ik een keer geen tijd heb om te koken verwacht hij maar dat we eten bestellen en dit ook door de helft gaat. Laatste tijd hebben we ook best vaak ruzie. Waarbij hij de laatste keer opzettelijk deo in mijn mond spoot, omdat hij zo uit zijn plaat ging. Ik ben een beetje radeloos en weet niet goed meer wat ik moet doen.
    Marianne
    > 2 jaar geleden
    Marianne 5 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
    • Schat, als hij deo in je mond spuit dan is het tijd om te gaan. Ofwel je hebt het fijn samen, ofwel je bent beiden bereid eraan te werken om het weer fijn te hebben samen, ofwel je zet er een punt achter. Onnodig lijden, vanwege de herinnering aan betere tijden en het idee dat je daarvoor van hem afhankelijk bent. Wij vrouwen zijn echt knettergek soms wat we laten gebeuren. 

      Anoniem
      > 2 jaar geleden
    • Heel gemixt verhaal... met samen wonen leer je echt karakter beter kennen. Ook jezelf wat jou kan frustreren.. wat voor de 1 logisch is , is voor de ander niet logisch.
      Maar je relatie moet van 2 kanten komen en niet vanuit 1 kant. Dus het is goed zo

      Anoniem
      > 2 jaar geleden
    • Deze man is echt niet goed voor jou.
      Zo snel mogelijk een eigen plek zoeken en kappen!
      Je gaat hieraan onderdoor als je blijft!

      Germaine
      > 2 jaar geleden
    • Wegwezen! Je verdient beter, hij zal niet van mening veranderen. Van hem weggaan zal pijn doen maar niet zoveel als bij hem blijven! Geloof me, kies voor jouw geluk!

      Anoniem
      > 2 jaar geleden
    • Alle reacties weergeven...
    • Hij lag zijn behoeftes niet aan jou opleggen!
      Of je vindt een middelground of je gaat uit elkaar.

      Vele mannen fantaseren over een trio en zouden zeker geen neen zeggen als het gebeurde! Bij jouw vriend is dit echter een must, een diepe behoefte.

      Jij kan en wil dit niet invullen (en dat mag zeker!!!) dan heeft hij gelijk!

      Kap met die man!

      Anoniem
      > 2 jaar geleden
    • Reacties verbergen...
  • Ik weet het allemaal niet meer (Verhaal 88)

    Zo in de knoop met mezelf. Ik weet het allemaal nietmeer.
    Ondertussen zijn mijn man en ik 9 jaar getrouwd en hebben twee geweldige kinderen. Sinds de kinderen er zijn, is onze relatie enorm veranderd.
    Nu ben ik sinds kort te weten gekomen dat hij intieme berichtjes stuurt met een andere vrouw. Het is een dame van Tenerife dus echte sex zal er (nog) niet aan te pas zijn gekomen.
    Na vele keren vragen of hij mij bedroog en na vele keren ontkennen, heb ik hem dan toch geconfronteerd met die berichtjes. Ontkennen kon hij nu nietmeer.
    Ik weet even nietmeer wat te doen. Zouden jullie dit oké vinden als je man zoiets doet? Of overdrijf ik gewoon?
    Ik heb hem gevraagd ermee te stoppen maar het voelt té goed voor hem om hiermee op te houden.
    Wat moet ik doen? Ik ben ten einde raad...
    Kim
    > 2 jaar geleden
    Kim 2 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
    • Het voelt te goed voor hem om ermee te stoppen? Ik had hem echt het gat van de deur gewezen. Hier ben je te goed voor en je verdient beter dan dat. Hij is met jou getrouwd, heeft dus voor jou gekozen en zou de moeder van zijn kinderen op handen moeten dragen. Vertrouwen en respect zijn 2 belangrijke basisvoorwaarden van een relatie. Zijn gedrag laat iets compleet anders zien.

      Anoniem
      > 2 jaar geleden
    • Alle reacties weergeven...
    • Hij is oneerlijk geweest en dat is al een moeilijk ding!
      Het voelt te goed zegt hij? Wat? Welke behoefte is met haar vervuld dat hij niet bij jou denkt te vinden? Aandacht? Intimiteit?
      Er is duidelijk van zijn kant een onvervulde behoefte in jullie relatie. Jij hebt allicht ook onvervulde behoeftes maar ga daar anders mee om.
      Veel mannen missen spanning, waardering enz. In hun relatie en denken dit niet bij hun partner te kunnen vinden.
      Hij moet jou die behoefte meedelen zodat jij kan zien in hoeverre je deze kan vervullen zonder jouw genezen te verliezen en het moet realistisch blijven!
      Probeer te praten!

      Anoniem
      > 2 jaar geleden
    • Reacties verbergen...
  • Met mijn handen in het haar (Verhaal 86)

    Hallo iedereen,

    Zit diep heel diep met me handen in het haar en weet niet wat ik nu moet doen. Zal bij het begin beginnen tot vorig weekend was ik bijna 4,5 jaar samen met me vriendin en hebben een kindje van 4 maanden.
    De laatste paar maanden ben ik nav een slechte diagnose voor me vader meer gaan blowen, daar voor deed ik dat ook wel is maar zonder enige regelmaat. Mijn vriendin wist daar niks van en ik had het idee dat het geen invloed op onze relatie had. Vorige week confronteerde ze me daar mee, en ik raakte in paniek en begon over alles te draaien, ze moest er echt alles uittrekken. Toen bleek ook nog dat ik in de afgelopen paar jaar, ze wou dat ik een aantal noemde en ik schat in zo’n10-20 keer, had lopen berichten met vrouwen via prostituées website, ik deed die vrouwen berichten een beetje uit de tent lokken en kapte het daarna af. Ook toen ze me daar mee confronteerde ging ik alles ontkennen en zitten liegen. Het is nu zo ver dat ze denkt dat ik ook echt afgesproken heb met die vrouwen.. maar dat is echt niet zo, vond die berichten spannend maar had geen behoefte voor echt fysiek te zijn want onze relatie verder was echt perfect, ben zo gek op haar en altijd geweest. mijn telefoon heeft de afgelopen 5 jaar alles bij gehouden waar ik geweest ben tot op de minuut en ze heeft dat gecontroleerd maar gelooft me nog niet. Toen dit allemaal gebeurde heeft ze me midden in de nacht de deur uit gezet, ben ook zonder tegengas te geven gegaan want ik ben degene die hier gruwelijk de fout is in gegaan. In tussen tijd ben ik er 2 x geweest om spullen te pakken, verblijf nu bij me ouders 250km verderop of in een hotel.
    Heb afgelopen week gelijk me huisarts gebeld om te praten en hulp te zoeken omtrent het liegen en ook te kijken waarom ik die spanning op zoek. Ook heb ik tegen haar gezegd dat ze zich geen zorgen hoeft te maken over de huur of geld en gewoon in de auto kon blijven rijden. Sinds anderhalf jaar werkte ze niet meer om voor onze hond en daarna kindje te zorgen.
    Zal nog alles voor haar doen, ik hou van haar, ons kindje en onze hond die inmiddels op de ic ligt en het heel slecht mee gaat. Alleen ze zegt nu dat ze er helemaal klaar mee is en het niet goed kan komen en stuurde vanmorgen al dat ik me zsm uitschrijven op het adres want ze moest van alles regelen voor haar en onze dochter.. weet echt niet wat ik nu moet doen.. zit zo met me handen in het haar, onze relatie was echt perfect we hebben nooit grote ruzies of dingen gehad en alle hobbels hebben ons sterker gemaakt..
    Ik ben echt bereid om te veranderen en er ipv de 200% voor 1000% voor te gaan.. maar wat moet ik nu doen ? Ben echt ten einde raad..
    Mark
    > 2 jaar geleden
    Mark 1 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
    • Alle reacties weergeven...
    • Jullie relatie was perfect zeg je?
      Denk daar nog eens over na… was je relatie zo perfect waarom ging je dan spanning buiten huis zoeken en hierover nog liegen? Geen ruzie? Ja logisch je communiceerde niet!

      De relatie LEEK perfect voor jou en haar perfecte relatie was gebaseerd op leugens…
      Zie daar niet veel perfect in.

      Goed dat je wil gaan achterhalen waarom je deed wat je deed… communiceren met elkaar, je behoeftes aangeven zelf hoe moeilijk ze zijn en die ook ruzies uitlokken is en blijft noodzakelijk.

      Je zocht korte termijn oplossingen om pijn uit de weg te gaan maar nu is de pijn nog vele groter.

      Hopelijk vindt je antwoorden en hopelijk kan je partner het verloren vertrouwen in jou terugvinden maar dat zal veel heel veel communicatie en moeilijke gesprekken kosten en dit zonder garantie

      ups ikke
      > 2 jaar geleden
    • Reacties verbergen...
  • Niet goed in mijn vel door mijn relatie (Verhaal 57)

    Hallo,
    Ik vind dat ik al een tijdje niet goed in mijn vel ben door mijn relatie. Ik ben al ongeveer 10jaar met mijn vriend en we hebben een zoontje van bijna 2 jaar samen. Mijn vriend wilde direct nadat we ons huisje hadden een kindje. We hebben een top van een kereltje. Door hem ben ik super gelukkig maar helaas heb ik ook van die niet leuke dagen door mijn vriend. Ik moet alles doen in het huis. Ik sta op van 5u30, ik maak de boterhammen klaar voor mijn zoontje en mijn vriend. Ik maak mij klaar en maak mijn zoontje klaar. Wij vertrekken dan naar de crèche. Ik werk van 8u tot 17u. Ik haal mijn zoontje af van de crèche en dan zijn we thuis. Ik profiteer even om met hem te spelen en dan moet ik koken. Hierna eten we en ruim ik af en doe ik alles in de afwasmachine. Na dit moet mijn zoontje in bad en daarna bed. Mijn vriend zit die tijd als ik thuis kom op zijn gsm te spelen. Als mijn zoontje dag wilt zeggen, kan mijn vriend zijn gsm niet opzij zetten omdat hij aan het spelen is. Dit elke dag. Ik krijg geen hulp en ik heb dit hem al gezegd. Als ik thuis kom ben ik niet gelukkig maar als ik mijn zoontje ziet maakt hij mijn dagje. Ik en vriend spreken niet veel omdat hij dan bezig is met zijn spelletjes en tv kijken. Ik ben het kotsbeu en hij lacht mij hier telkens mee uit. Ik weet niet wat doen :( Hij denkt alleen aan zichzelf en zijn brommer. Ik heb het gevoel dat ik geen respect krijg en dat ik niet zijn vriendin ben maar precies zijn mama. Wat hij ook zegt is dat ik de vrouw ben en dat het normaal is dat ik dit allemaal alleen moet doen. Ik weet het niet meer.. ik ween bijna altijd. Zelfs in de auto.
    Anoniem
    > 2 jaar geleden
    Anoniem 5 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
    • Wat erg zeg dat je zo over je heen laat lopen.
      Als ik jou was zou ik zeggen doe jij de vaat maar en de keuken. Want ik heb al gekookt en opgeruimd en nu ga ik die kleine douchen.
      Hij is zelf nog erger als een kind
      Ook gewoon hard spelen dan pas gaan ze het zien. En als je niet durft uit reactie. Zeg dat je het niet kan je hebt je bezeerd desnoods. Zodat hij noodzakelijk zijn steentje moet bijdragen

      Anoniem
      > 2 jaar geleden
    • Ik denk dat je gewoon heel goed na moet denken of je dit wel wil? Wat nou, jij bent de vrouw, dus jij moet dat doen. Ja vroeger inderdaad toen de vrouwen niet werkte. Maar je werkt langer dan hem en hij doet niet. Hij heeft totaal geen respect en lacht je kei hard in je gezicht uit. Meid, sta op, pak je kind en vertrek....

      Anne
      > 2 jaar geleden
    • Ik herken jammer genoeg je verhaal en na 10 jaar is hier nog niets verbeterd. Mijn man kon ook enorm kwaad worden als ik hem er op wees. Zoek alsjeblieft hulp ...ik had vroeger moeten scheiden. Je bent niemands slaaf en je hebt het recht om gelukkig te zijn. Je man is erg onvolwassen en ik vrees dat je dit niet snel zult kunnen veranderen 😕

      Anoniem
      > 2 jaar geleden
    • Boek een vakantie, voor alleen jezelf.
      Leg een schema klaar voor je jonge kind en je volwassen kind. En wens hem veel succes als de taxi je ophaalt.

      zelda
      > 2 jaar geleden
    • Alle reacties weergeven...
    • Hij is helemaal verkeerd!
      Maar jij laat het toe, sorry!

      Stel grenzen en als hij ze niet kan aanvaarden ga dan weg. Dit is geen partner relatie en nog minder liefde.

      Anoniem
      > 2 jaar geleden
    • Reacties verbergen...
  • Ben het stilletjes aan beu (Verhaal 49)

    Ik weet het niet meer...

    Enkele maanden geleden nam mijn partner ontslag op z'n werk juist nadat wij in ons eigen huisje woonde. Eenmaal begonnen op z'n nieuwe job merkte ik al snel op dat hij niet gelukkig was met z'n keuze. Hij veranderde hierdoor, was veel ziek en altijd chagrijnig.
    Ik kreeg hier ook veel stress door en voelde mij niet meer goed in m'n vel.

    Na enkele maanden besloot hij ook om daar te stoppen waardoor hij werkloos werd.
    Ik kreeg hierdoor nog meer stress, want zelf ben ik een carrière vrouw met een hoge functie en komt mijn job op de eerste plaats!
    Ik werd boos van de gedachte dat hij thuis zat te niksen... In mijn ogen leek dit toch zo. Ik vond dit zo onaantrekkelijk en dit werkte ook op ons seksleven.
    Na een kleine maand werkloos vond hij een nieuwe job. Het ging weer enkele maanden beter met hem, met mij, met onze relatie. Tot nu. Vandaag had hij enkele meningsverschillen met z'n werkgever en nu weet hij niet als hij zal mogen blijven. Weer stress dus...

    Ik word hier zo verdrietig van en ben het stilletjes aan beu, maar ik zou ook niet zonder hem willen.. Wat moet ik doen, zit zo in de knoop!
    Knoopje
    > 2 jaar geleden
    Knoopje 4 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
    • Je partner zit niet lekker in zijn vel. Denk dat hij depressief raakt? Wellicht wat hulp kan hij gebruiken. Want hij heeft een stap

      Anoniem
      > 2 jaar geleden
    • Hoe kun je je carrière voor je man stellen? Je zou hem beter steunen i.p.v. zijn gevoel dat hij gefaald is nog extra te versterken. Akkoord dat het niet aantrekkelijk is als iemand niets doet, maar een goede job zoeken die bij je past is niet 'niets doen', zeker gerekend met zijn slechte ervaring op zijn werk zal hij in de put hebben gezeten. Dan valt een maand thuiszitten goed mee. Moest hij al langer niet aan het werk zijn is dit een ander verhaal. Geniet van wat meer tijd samen en laat zien dat je in hem gelooft, en dat je bereid bent te luisteren als hij zich niet goed in zijn vel voelt, want zo lijkt het wel

      Anoniem
      > 2 jaar geleden
    • Ik begrijp je. Mijn man heeft ook al meer thuis gezeten dan gewerkt en ook al kan hij er niets aan doen, het wringt ..Het vervelende is dat hij ook veel andere dingen aan mij overlaat ..Ik had graag ook een man gehad met een stabiele job zodat je tenminste samen iets kunt opbouwen, maar nee dus. De kinderen houden van hun papa en daarom hou ik het nog vol ..

      Anoniem
      > 2 jaar geleden
    • Alle reacties weergeven...
    • Beste hetgeen jullie hier neerpennen doelt zich een beetje op mijn situatie en begrijp ook dat wanneer je jezelf stabiel kunt ontwikkelen in een plaats waar standvastigheid en zekerheid zich voordoet op werkvlak dat je je dan afvraagt hoe dit komt waarom het bij je partner niet altijd zo is. Je partner kan wel degelijk gemotiveerd zijn maar als ze hem geen kansen geven om te starten of maar met een half oog in de mens geloven is dit gedoemd te mislukken ook kom ik regelmatig fases tegen waarbij andere collega's wel mee opleidingen krijgen en de fouten worden van tafel geveegd tegenover mezelf waardoor deze personen zich verder kunnen ontwikkelen en ik dan zelf opnieuw kan beginnen. Na verloop van tijd geloven ze ook niet meer in je competenties zelfs al heb je ze wel en zit je dan in een straatje zonder einde.

      En dan ben je nog echt wel gemotiveerd om je terug op de rails te krijgen door telkens te solliciteren maar wordt je dan niet weerhouden.

      Bij deze wil ik zeggen dat het dan niets met motivatie tot werk zoeken te maken heeft dan maar eerder geen echte kans krijgen.

      Mvg

      Ws
      > 2 jaar geleden
    • Reacties verbergen...
  • ze weigerd van de datesite af te gaan (Verhaal 31)

    Ik heb een latrelatie negen maanden , en zij heeft een date site waar ik al veel rotsooi van gehoord heb , en heb haar gevraagd van af te gaan maar zij weigerd dat , zegt dat ik haar moet geloven , dat ze niet chat , mijn vraag normaal dat ze dat doet en miet ik haar vertrouwen daar in ., ze heeft gezegd als haar verplicht op miet hoepelen .
    Francis
    > 2 jaar geleden
    Francis 3 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
    • Jeetje, pik je van je vriendin termen als: 'ophoepelen', als je bepaalde , op zichzelf best logische wensen hebt, zoals exclusiviteit. Blijkbaar denken jouw vriendin en jij anders over exclusiviteit in een relatie. Ik zou mijn bedenkingen hebben bij deze relatie.

      Polleke
      > 2 jaar geleden
    • Hij mag kijken dan komen jullie sex te kort

      King
      > 2 jaar geleden
    • Alle reacties weergeven...
    • Och arme, laat je niet zo gebruiken. Het is asociaal wat ze doet. Weg ermee!

      Queen
      > 2 jaar geleden
    • Reacties verbergen...
  • moeilijke scheiding (Verhaal 27)

    Ik zit momenteel midden in een moeilijke scheiding, die al zo'n 1,5 jaar duurt. Het was een relatie van 18 jaar en ik ben degene die de knoop heeft doorgehakt. Ik kreeg een relatie met mijn ex toen ik 15 jaar was en zijn daarna gaan samenwonen. We schelen behoorlijk in leeftijd, zo'n 14 jaar.
    We hebben samen een kind van nu 14.

    Mijn ex is een dominante man, met een gebruiksaanwijzing. Wat ik voornamelijk mistte in mijn relatie was de emotionele wederkerigheid. Alles moest altijd op zijn manier en hij kan zich niet tot moeilijk verplaatsen in een ander. Dat stukje empathie mis ik bij hem. Dat als je een gesprek voert dat iemand ook echt luistert, maar ook laat merken dat hij luistert, dat je bevestiging krijgt. Of dat je begrip krijgt. Ook werd hij snel boos, als ik niet luisterde of het niet hem eens was dan verhefte hij altijd zijn stem. En uiteindelijk draaide het er dan weer op uit dat dat kwam door hoe ik me gedroeg/opstelde. Als ik met een vriendin uit wilde, dan moest ik altijd een juist moment zoeken hoe ik dat moest brengen. En uiteraard zoals verwacht was hij het er dan niet mee eens, maar ja...hij kon het me moeilijk verbieden. Of dan kreeg ik opmerkingen...oh dan zit ik weer alleen thuis. Soms denk ik nu weleens....misschien had ik me er niet zoveel van moeten aantrekken of misschien had ik erop moeten reageren of anders moeten reageren en had het dan anders gegaan. Ik voelde me onderdrukt in mijn relatie, was mijn gevoel van vrijheid kwijt. Maar tegelijkertijd vond ik de zekerheid ook wel erg fijn, het vertrouwde. Vanaf mijn 15e al....dat was mijn leven, ik weet niet beter. En we konden het ook erg leuk hebben, het was niet altijd zo. Maar er waren gewoon bepaalde dingen in zijn karakter waar ik moeite mee heb, wat moeilijk is om daarmee te leven. Als ik al een kast verplaatste in de woonkamer ging hij al uit zijn dak, maar echt buitenproportioneel, dat je denkt dat is niet normaal hoor. Schreeuwen waarom doe je dat nou en waarom overleg je dat niet eerst. En dan de auto pakken en wegrijden. Dat je haast gaat twijfelen aan jezelf of je iets verkeerd heb gedaan, terwijl dat is toch niet zo erg een kast verplaatsen. Maar voor hem wel dus. Ik heb wel aangegeven subtiel dat hij daar toch eens hulp voor moest zoeken. Bij onze zoon is toen ook ADD vastgesteld. Maar nee met mijn ex is niks aan de hand. Ik ben degene die problemen heeft.

    Nou ja al met al heb ik genoeg dingen waar ik onvrede over heb in mijn relatie. Maar de situatie waar ik nu inzit maakt me ook doodongelukkig. Dat ik weleens twijfel of ik wel de juiste keuze maak. Na al die jaren ben je zo verbonden met iemand dat je de nare dingen weleens vergeet en alleen denkt aan de leuk dingen en die mist. En zeker nu in deze periode met corona. We hebben co-ouderschap, maar het contact tussen ons als ouders is er niet. Hij wil geen contact, ja alleen als ik bereid ben te praten, in relatietherapie te gaan. Want volgens hem is het allemaal niet zo erg en hadden we een perfect huwelijk. Maar ik stoor me gewoon aan hoe hij is, aan zijn karakter. Mijn zoon durft dingen niet tegen zijn vader te zeggen uit angst dat hij boos wordt. Hij wil geen huiswerk samen met zijn vader doen, want papa wordt altijd zo snel boos en zet hem onder druk. En dan zegt hij dat hij niet zo'n zin heeft om naar papa te gaan, want bij jou is het gezelliger mama. Dan breekt mijn hart. Ik zou het zo graag anders zien. Ik zou zo graag willen dat het contact tussen ons gewoon goed is als ouders. Maar hij gaat mijn keuze nooit accepteren, dat heeft hij letterlijk gezegd. En hij geeft mij de schuld van alles.

    Het is zo moeilijk. Ik ben soms ten einde raad. Ik probeer een situatie, een persoon te veranderen, maar ik heb er geen invloed op, wat ik ook probeer. En als ik dit nu zo opschrijf begrijp ik weer waarom ik wil scheiden. Maar dan zijn er dagen van het gemis. Het gemis van de leuke en fijne dingen, want ja die waren er ook. Het gemis van iemand bij je. Het gemis van je gezinnetje. En dat doet je weer twijfelen.....
    Anoniem
    > 2 jaar geleden
    Anoniem 3 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
    • Ik herken deze situatie. Heb ook gezegd te willen scheiden maar nu in lockdown wonen we nog samen. Zeer lastig. Reeds jaren hebben de kinderen e n ik het gevoel onze woorden te moeten afwegen omdat hij het als verwijten ziet. Kijk er naar uit om alleen verder te gaan maar anderzijds inderdqad ook angst voor het gemis. Er waren ook leuke momenten zeker wel en na mijn beslissing is hij opeens meer attent maar ben bang dat dit niet blijft duren. Hij is ook heel emotioneel en wil mij niet kwijt.

      C.
      > 2 jaar geleden
    • Hier net hetzelfde, toen ik het had over scheiden ook plots erg attent en op alles letten, waarom kon hij dat ervoor niet en liet hij alles aan mij over?

      Anoniem
      > 2 jaar geleden
    • Alle reacties weergeven...
    • Ken je verhaal precies zoals dat van mij verbaal zo agressief dan mij afdreigen als vrouw dat wij naar een psycholoog moeten enz enz zelfs met mijn kind bij roept en tiert hij niet normaal ben dit ook beu en tolereer dat gedrag ook al lang niet meer .
      Vroeger zweeg ik al 14 j nu denk ik gedaan ermee .
      Met dat gedrag echt niet ok hoor .

      Anoniem
      > 2 jaar geleden
    • Reacties verbergen...
  • ik heb zwaar mijn twijfels (Verhaal 25)

    Goedemorgen allemaal,

    Ik heb sinds 3 jaar een relatie en we hebben sinds 9 mnd een baby samen. Ik heb al 2 kids uit eerdere relatie en hierin hebben wij al het nodige meegemaakt. Juli zouden we gaan trouwen maar ik heb heel zwaar mijn twijfels. Door mijn wantrouwen ben ik best moeilijk maar ik blijf ook elke keer dingen tegenkomen bij hem die mij wantrouwen geven. In de afgelopen weken ben ik oa datingsites tegengekomen. Specifiek voor sex. Ik ben erachter gekomen dat hij vrouwen in zijn telefoon onder mannen namen van zijn werk zet. Hij is altijd "werken". Heb hem ook al keer betrapt dat hij vertelde op zn werk te zijn en toen was hij er niet. Hij heeft overal een excuus voor en niks is waar. Hij laat mij twijfelen aan mezelf en das echt frustrerend.
    Mup
    > 2 jaar geleden
    Mup 5 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
    • Zo herkenbaar zit in dezelfde situatie , ook 16 jaar samen en nu eindelijk het aan gedurfd en gezegd dat ik wil scheiden.

      Ania
      > 2 jaar geleden
    • Herkenbaar. Als je de mogelijkheid hebt, ga dan en probeer je geluk opnieuw te vinden. Liegende vreemdgangers cq hoerenlopers blijven dit hun leven lang doen. Dit tast jouw zelfvertrouwen, eigenwaarde en geluk aan. Je wordt verbitterd, achterdochtig. Dit is niet jouw maatje, want een echte vriend die liegt niet glashard en houdt rekening met jouw gevoelens

      Anoniem
      > 2 jaar geleden
    • Niet trouwen. Het is rouwen aangezien je al weet wat hij stiekem doet. Wat heeft de waarde van trouwen dan ?? Dan is het toch alleen maar voor de show.
      Je kan het wel, je bent sterk genoeg om de kinderen zelfstandig op te voeden

      Anoniem
      > 2 jaar geleden
    • Kijk eerst even naar zijn bankrekening en vermogen voordat je trouwt, er zijn zat vrouwen die op deze manier hun recht halen en zo'n partner dan maar financieel terugpakken. Ze doen het buiten de deur naar verlaten vaak hun vrouw met kind niet
      Schijnheilig is het wel, ik zou zeggen wees slim , kies voor jezelf, onthecht je hart. Zorg dat je financieel de beste positie krijgt. Dit kun je regelen bij een notaris. Na in gemeenschap van goederen is nl de helft van zijn vermogen voor jou. Hij is toch te druk bezig met zijn swans en als jij het contract uit handen neemt leest hij vast niet de kleine letters. Of je gaat leven van een bijstand met 3 kids. Vraag mij dan wel af of hij zo alimentatie plichting is. Wees dus slim en 2x zo sluw als hij en laat hem vooral niks weten hiervan. Vecht voor jezelf en je kinderen

      zelda
      > 2 jaar geleden
    • Alle reacties weergeven...
    • Zelda, geweldige reactie!
      Keep maar o zo goed!

      Pak hem waar het pijn doet!!!!

      Anoniem
      > 2 jaar geleden
    • Reacties verbergen...
  • mijn man heeft niets met intimiteit (Verhaal 18)

    Beste lotgenoten,

    Ik ben al 6 jaar getrouwd met iemand die totaal niets geeft om intimiteit. Al jaren maak ik ruzie met hem hierover. Als ik niets vraag kunnen we jaren zonder intimiteit. Ookal zet ik de eerste stap, hij weigert dan nog zo vaak mogelijk. Porno kijjen en webcamsex kan die wel. Heb hem vaker betrapt. Telkens belooft hij te veranderen maar er verandert niets. We slapen apart.ik heb een kind gekregen per ivf en ben nu van de tweede zwanger. Hoe dat is gebeurd? Mag een miracle zijn... we hebben dit jaar niet eens 5 keer sex gehad. Ik ben dit zat!! Ik haat hem hierdoor en kan hem niet uitstaan. Doordat we kinderen hebben heb ik een scheiding uitgesteld. Ik denk toch dat het gaat gebeuren. Ben bijna 6 mnd zwanger hij heeft me met geen hand aangeraakt.
    Rana
    > 2 jaar geleden
    Rana 7 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
    • Ik herken zoveel in jouw verhaal. Ik ben inmiddels 35 jaar getrouwd en heb nog nul zelfvertrouwen. Therapie en alles heeft niet gewerkt. Ik weet het het is verschrikkelijk te moeten leven met iemand die je niet werkelijk voelt.

      Anoniem
      > 2 jaar geleden
    • Ik herken zoveel in jouw verhaal. Ik ben inmiddels 35 jaar getrouwd en heb nog nul zelfvertrouwen. Therapie en alles heeft niet gewerkt. Ik weet het het is verschrikkelijk te moeten leven met iemand die je niet werkelijk voelt.

      Anoniem
      > 2 jaar geleden
    • Mijn man heeft ook weinig met intimiteit. Soms denk ik dat hij chemisch gecastreerd is ofZo. Nooit betrap ik hem op porno of het aantrekkelijk vinden van een andere vrouw. En toch word Ik hierdoor erg onzeker. En ik merk ook dat ik wel behoefte heb aan knuffelen. Ik ben ook enorm in dilemma hoe we dit kunnen oplossen en merk ook dat ik steeds meer twijfel of er nog liefde is tussen ons. Ik wens je veel sterkte en ik hoop dat je tot een goed besluit kan komen.

      Lonelygirl
      > 2 jaar geleden
    • Ik ken dat ook die situatie. Ik slaap ook apart. Erg he.

      Anoniem
      > 2 jaar geleden
    • Ik ken deze toestand
      Erg he

      Anoniem
      > 2 jaar geleden
    • Ik herken veel in je verhaal, ik ben er klaar mee na 30 jaar.
      Ik ga kiezen voor mijzelf. Dat zou jij ook moeten doen

      Anoniem
      > 2 jaar geleden
    • Alle reacties weergeven...
    • Wow!!! Pikken jullie dit zo lang? Wat is dan de motivatie om samen te blijven?

      Dat het aanwezig is is 1 zaak, erover praten en samen oplossingen zoeken. Komen die er niet tja dan kies je voor jezelf.
      Dames die opredder heeft lang genoeg geduurd! Kies voor geluk samen of geluk alleen

      Anoniem
      > 2 jaar geleden
    • Reacties verbergen...
  • Ik wil kinderen en mijn man niet (Verhaal 13)

    Ik wil kinderen en mijn man absoluut niet. We hebben verder 6 jaar een stabiele relatie waar we beiden tevreden mee zijn.

    Hoe ga ik met dit gegeven om, dat hij absoluut geen kinderen wil?
    Vragen die steeds op komen zijn, moet ik mijn man verlaten omdat ik wel de kinderwens heb?
    Hoe zou ik mijn man kunnen overhalen?

    Hopelijk kunnen jullie mij wat tips geven of weet iemand een therapeut waar ik dit probleem kan voorleggen?

    Anoniem
    > 2 jaar geleden
    Anoniem 3 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
    • Beste Anoniem,

      Hoe moeilijk is het als jullie wensen voor de toekomst uit elkaar lopen? Ik ben bang dat het geen kwestie is van je man overhalen, hij moet echt overtuigd zijn dat hij kinderen wil.

       

      Als zijn gevoel op dit moment helaas 'nee' zegt, en dit gedurende jullie hele relatie het geval is geweest, kun je je afvragen of hij ooit van gedachten zal veranderen.

      Uiteindelijk zal één van jullie 'afstand' moeten doen van je overtuiging. De vraag is echter of degene die bakzeil haalt daar op de lange termijn gelukkig van zal worden.

      Ik denk dat het verstandig is als jullie in relatietherapie gaan om dit probleem te verkennen. Mocht hieruit naar voren komen dat jullie beiden geen afstand willen doen van jullie eigen overtuiging, dan kan de therapeut jullie verder begeleiden.

       

      Mijn ervaring leert dat wanneer de één wel kinderen wil en de ander niet, dat dit op de lange termijn tot problemen en verwijten leidt.

      Sterkte!

      Petra
      > 2 jaar geleden
    • Hallo,

      Ik heb net ook in zo n situatie gezeten. Ik zou wel degelijk met een gebroken hart mijn partner verlaten hebben en mijn kinderwens gevolgd zijn.
      Mijn partner heeft echter toch ingestemd uiteindelijk. Wij hebben nu een zoontje en hij is de beste papa ooit.
      Wat later blijkt is wel dat het niet enkel gaat om het al dan niet hebben van kinderen. Als je een kinderwens hebt, zie je het leven gewoon echt helemaal anders.... denk ik... daar zitten we nu wel met de problemen...

      Xx
      > 2 jaar geleden
    • Alle reacties weergeven...
    • Helaas geen oplossing!
      Kinderen krijgen is Nl een van de aspecten van de relatie waar je op 1 lijn moet staan andere moet 1 iemand zijn diepe behoefte onderdrukten.

      Hoe pijnlijk ook beter dat jullie een gelijkgezinde vinden… die bestaat!
      Iemand die je lief hebt en die ook kinderen wenst

      Anoniem
      > 2 jaar geleden
    • Reacties verbergen...
  • Ik wil zo graag dat hij weggaat uit zich zelf (Verhaal 234)

    Beste.
    Ik ben 12 jaar getrouwd en heb 2 kinderen.
    Mijn werkt en ik krijg invaliditeit ziektewet en ik betaal de huur en mijn man betaalt de gas en elektriciteit en internet.
    En toch moet ik elke maand geld geven en 200 euro mag ik houden maar hij krijgt meer.
    Ik betaal van die 200 euro mij telefoon abonnement en ik koop nog kleding voor mij kindjes en extra spullen die in huis nodig zijn.
    En hij is nooit aardig tegen mij en krijg nooit kado of wat eigenlijk een normale vrouw nodig heeft.
    Ik blijf alleen bij hem puur om mij kinderen terwijl ik borstkanker heb en nog in behandeling ben met medicijnen
    Ik wil zo graag dat hij weggaat uit zich zelf.
    Ik wil het liefst alleen met mij kinderen verder leven. Maar kwa inkomen weet ik niet of ik rond ga komen.
    Zakia
    > 2 jaar geleden
    Zakia 0 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
  • Mijn man heeft zich misdragen naar een meisje van 23 (Verhaal 253)

    Help mijn man heeft na een avondje alcohol zich vreselijk misdragen naar een meisje van 23.
    Hij wilde dat ze zijn stijve penis voelde en met haar de liefde bedrijven…
    Help wat moet ik doen
    Ellen
    > 2 jaar geleden
    Ellen 0 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
  • We gaan al maanden slecht (Verhaal 233)

    Ik en mijn vriend gaan al maanden slecht. Ik weet dat ik ook zeker mijn fouten heb gemaakt. Maar het gaat meer om hem hierin. Ik heb moeten meemaken dat ik nog tussen zijn ex haar spullen lag en het duurde weken voordat het weg was. Ik moest het eigenlijk meerendeels doen. Daarna heb ik maar moeten zien dat ie elke keer buiten naar andere vrouwen kijkt. En later ook nog terwijl we naast elkaar zitten dat ie ervoor kiest om met een andere vrouw een joke te maken. (het is in een game) Terwijl ik 1 meter van hem af ben. En ik weet zoals ik het nu uitleg klinkt het stom. Maar in games was het bij ons altijd alleen maar serieus spelen en dat was het. Maar de seconde als er een andere vrouw is maakt ie een joke met haar. Het gaat erom dat zijn eerste instinct op plezier te hebben een andere vrouw is. Hij wilt lol hebben en joken en dan kiest ie ervoor om naar een andere vrouw te gaan. Hij zegt dat ie van mij houd maar ik geloof het gewoon niet meer. Hij gaat nooit naar mij toe voor jokes of iets met plezier. Ik ben altijd de laatste waar hij denkt. Eerst zijn het andere vrouwen en anders zijn vrienden. Ik hoor alleen maar dingen over zijn vrienden en anders moet ik maar aanzien hoe die doet met andere vrouwen. Ik ga er kapot aan.
    Dev
    > 2 jaar geleden
    Dev 0 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
  • Wat nu? (Verhaal 261)

    Heb 12 jaar een relatie. Vanaf het begin vd relatie is mn vriend meerdere malen online vreemd gegaan met meerdere vrouwen. Sindsdien is het vertrouwen in hem compleet weg. Hebben inmiddels 2 kinderen samen (4 en 9 jaar) maar tot de dag van vandaag vertrouw ik hem niet. Hij weet dat en als we een keer ruzie hebben komt dit onderwerp constant na boven vanuit mijn kant. Ik kan het tot op heden gewoon geen plekje geven. Inmiddels soort van wraak na hem gecreëerd onder het mom van wat jij al jaren doet bij mij doe ik nu bij jou.. heb sinds een aantal maanden contact met een andere man, die niet weet dat ik een relatie heb. ( i know, zit hierin echt wel fout) maar het contact dat wij hebben voelt zo goed en vertrouwd. Inmiddels begin in echt gevoelens voor die man te krijgen. Maar wat nu? Klinkt raar, maar weggaan is niet een optie. Kan het financieel niet opbrengen om hier alleen te wonen. Ik weet dat ik verkeerd bezig ben, maar het gevoel voor die andere man dat heb ik nog nooit voor iemand gevoelt. Iemand tips?
    Anoniem
    > 2 jaar geleden
    Anoniem 0 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
  • Geen liefde en sex geen knuffels (Verhaal 252)

    Hallo ik ben 5 jaar getrouwd met Tunesië man maar we hebben geen liefde en sex geen knuffels ik miss het hii zegt hij heeft stress hij wil kids ik kan wegens mijn ziekte niet kids krijgen dat had ik hem gezegd ik voel hem ver van mij vandaan ik weet niet meer wat te doen
    Jeska
    > 2 jaar geleden
    Jeska 0 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
  • Nog mis ik haar elke dag (Verhaal 255)

    Ik heb ook veel meegemaakt met mijn ex vrouw narcist ik heb 13jaar slaag gekregen ik ben altijd gaan lopen om niet te moeten terug slagen ik kreeg vijf e zakgeld per week een bankkaart nooit gezien een loonbrief nooit gezien heb nooit geweten hoeveel ik op mijn werk verdiende ze gaf me een slaappil zodat zij met een kameraat op de zetel lag en ze waren geen TV aan het kijken en nog heb ik toen niks gedaan en nog mis ik haar elke dag en nacht ze is al vier jaar weg
    Patrick
    > 2 jaar geleden
    Patrick 0 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
  • Mijn man geeft mij het gevoel dat alleen ik fout ben (Verhaal 254)

    Ik ben 22 jaar samen met mijn partner. Waarvan 13 jaar getrouwd.
    Onlangs is uitgekomen dat ik al ongeveer 3 jaar een affaire heb met een andere man.
    Het is geen excuus maar er gaat een heleboel gepraat, geruzie en de angst van het loslaten van het vertrouwde bekende niet willen loslaten aa vooraf.
    Mijn man heeft veel meegemaakt in zijn jeugd. Al jaren voel ik me zo alleen. Ik heb het gevoel maar niet een connectie met hem te kunnen krijgen.
    Na hier veel over gesproken en geruzied te hebben begrijpt hij gewoon niet wat ik bedoel.
    Ik kan heel moeilijk omgaan met mijn gevoel erin en heb ook nog een eetstoornis ontwikkeld.
    Mijn affaire is iemand die er voor me was. We hadden emotioneel echt een klik en hij stond altijd voor me klaar.
    Het varen op zijn liefde en aandacht werd alleen maar erger. Ik werd ervan afhankelijk.
    Nu sta ik op straat...ik logeer bij mijn vader.
    De kinderen moeten we het nog vertellen. Mijn man weet niet wat hij wil.
    Ik ben fout, ik ben vreemd gegaan...maar enerzijds voel ik me zo eenzaam en niet gehoord.
    Ik ben er kapot van...vooral voor het verdriet wat ik de kinderen aan doe. Mijn man geeft mij het gevoel dat alleen ik fout ben en ik de boosdoener ben in alles.
    Wat moet ik nu doen? Er is een wachttijd voor de behandeling van mijn eetstoornis.
    In de tussentijd maakt mijn hoofd overuren....
    L
    > 2 jaar geleden
    L 0 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
  • Onze ruzies gaan alleen over zijn werk (Verhaal 34)

    Ik ben 8 jaar getrouwd heb 1 kind en nu weer in verwachting. Ik werk zelf 3 dagen in de week en mijn man werkt 6 jaar in een autogarage en verdient echt heel weinig. Hij gaat niet op zoek naar ander werk. Ik merk dat hij onzeker is en wilt in dat garage blijven ivm vertrouwde vrienden en collegas. Doet echt geen moeite om aan een beter baan te komen. Onze ruzies gaan alleen over zijn werk. Ik ben het ook zat om elke keer hetzelfde liedtje. Ik laat het soms los van kan me niks schelen. Maar toch zijn er periodes dat ik weer erop terug kom. Op verschillende manieren geprobeerd hem te overtuigen maar helaas zonder resultaat.
    Als mijn tweede kind er is wil ik ze beide naar de opvang brengen maar kan het alleen niet betalen want ik betaal eigenlijk alles. Echt te lange verhaal maar weet echt niet meer wat ik met hem aan moet.
    Linsey
    > 2 jaar geleden
    Linsey 1 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
  • Is het normaal dat je zelf zo kleineert? (Verhaal 120)

    Eigelijk een lang verhaal . Ben gehuwd met een knappe man nu zo 50 jaar geleden .. vanaf het begin van ons huwelijk al is mijn echtgenoot vreemd gegaan .. zoals hij zegt .. dat ik spoken zie .. heb ik wel voldoende bewijzen …!? . ben me ervan bewust dat ik het negeer … ben ook nooit een beauty geweest en heb dan ook verlating angst .. nu ben ik 72 … en ontdekte.. doordat mijn gsm rekening hoog opliep dat hij porno kijkt .. hij kan me altijd doen twijfelen of ik het wel bij het rechte eind heb … ben zo down dat ik stiekem hoop op een dodelijke ziekte of ongeval of zo … zelf weggaan of er een einde aan maken … ben er te laf voor . Is het normaal dat je zelf zo kleineert dat je wegkijkt en het laat geburen ? Mijn man is dan ook hiv positief … heeft darmkanker , hart ader vernauwing en heeft stents … en ik hem maar verzorgen … het is onhoudbaar….
    Nicole
    > 2 jaar geleden
    Nicole 1 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
    • Alle reacties weergeven...
    • Misschien is het slim om eerst zelf uit te vinden wat je wel fijn vind aan sex , door dit zelf te gaan onderzoeken bv internet film lezen etc . Daarna kun je in een volgende relatie zeggen wat je prettig vind . En wat betreft deze situatie die je beschrijft, heb je volkomen gelijk dat je gestopt bent. Je moet mensen niet zo over je grenzen heen laten gaan!!

      Jack
      > 2 jaar geleden
    • Reacties verbergen...
  • Heb het gevoel vast te zitten in m'n relatie (Verhaal 124)

    Hallo

    Ik heb het gevoel vast te zitten in m'n relatie. Ik zal hieronder kort schetsen hoe onze relatie is geëvolueerd.

    We zijn ondertussen bijna 16 jaar samen en hebben dus al wat fases doorlopen:

    - Op 14 en 17-jarige leeftijd (2005) leerden we elkaar kennen. We woonden 180 km van elkaar. Dus elk weekend na school reisden we naar elkaar om het weekend samen te spenderen

    - We hebben samen op kot gezeten toen we gingen studeren. Hij is gestart met allerlei opleidingen, maar had helaas geen voeling met het studeren en is uiteindelijk gestopt zonder diploma. Dan maar werken dacht ik. In het zoeken naar werk nam hij echter weinig initiatief.

    - Ik behaalde uiteindelijk mijn diploma (2013) en vond een job in zijn buurt (180 km van mijn familie). Het was dus een logisch gevolg dat ik in z'n buurt ging wonen. We hadden de afspraak dat we samen zouden gaan wonen als hij ook een job had. Tot dan zou ik overbruggen door mee in te trekken bij z'n ouders. Dit werd besproken en goedgekeurd. Ik betaalde iedere maand 300 euro voor kost en inwoon. Ik had het gevoel dat ik echt moest pushen om hem aan het solliciteren te krijgeb. Na heel veel ruzies en twijfels Had hij eindelijk een fijne job te pakken, waar hij zelf ook in groeide. We gingen dus op zoek naar een plek om samen te wonen. Een jaar eerder was z'n oma overleden (die tegenover z'n ouders woonde) en dit huis stond leeg. Z'n mama stelde voor dat we daar zouden wonen. Ze vroeg 450 euro huur per maand, wat helemaal niet veel is voor een huis met grote tuin. Ik dacht, dit is een goed begin. Zo kunnen we samen sparen om daarna samen iets te kopen. Het leek bijna ideaal. Helaas is de firma waarvoor hij werkte failliet gegaan en begon alles opnieuw van vooraf aan. Alleen woonden we dan wel in het huis van de overleden oma. Zijn deel van de huur mocht hij laten vallen, maar er bleven wel andere rekeningen binnenkomen. Deze betaalde hij voorlopig met z'n spaarboek.

    - Ik heb een hele fijne job vlakbij huis die ik met hart en ziel uitoefen. M'n vriend heeft tot nu met heel veel aanmoediging van mij al heel wat jobs geprobeerd, maar haakt telkens af. Ik had het gevoel compleet stil te staan en niet vooruit te geraken in het leven, geen toekomst te kunnen uitbouwen. Je ziet iedereen rond je een huis kopen, aan kindjes beginnen. Een huis kopen was financieel niet haalbaar en aan kindjes beginnen in die situatie wou ik ook niet. Maar mijn leeftijd stond niet stil en mijn biologische klok begon wel echt te tikken, 30 jaar naderend.. Op een gegeven moment leek hij weer vertrokken. Hij had een nieuwe job en ik hield elke dag m'n hart vast omdat de schrik er iedere dag in zat dat hij met slecht nieuws zou thuiskomen. Maar na een halfjaar durfde ik m'n angst opzij zetten en beslisten we aan kindjes te beginnen. Na een half jaar, ondertussen was hij een jaar aan het werk, was ik zwanger. Toen ik 1 maand zwanger was, kwam hij met slecht nieuws thuis. Hij was technisch werkloos. Volgens zijn verhaal was het allemaal maar tijdelijk, maar helaas was dit niet waar. Ik had het gevoel dat ik ter plaatse ging flauwvallen. Dit had ik echt niet meer verwacht. Ik stak in m'n hoofd dat ik niet mocht stressen, dat het allemaal wel goed zou komen. Ik wou ook niet teveel stress met dat kleintje in m'n buik. Ik nam me toen voor om los te laten. Om er niet meer zo kort op te zitten. Hij vertelde al jaren dat hij graag zelfstandig wou werken. Eerst had hij wilde ideeën over een foodtruck, maar daarna was het weer als copywriter. Ik besliste om hem volledig zelf z'n weg te laten kiezen. Hij was maanden en maanden bezig met z'n eigen website te maken, visitekaartjes te maken. Z'n website is nooit online gekomen, z'n kaartjes heeft hij laten printen maar nooit actief gebruikt. Onze dochter werd geboren. Ik ging terug aan het werk. Hij is een fantastische vader voor onze dochter, maar ik heb echt geen idee hoe dit verder moet.

    -Ondertussen is onze dochter 1 jaar en 9 maanden. Is de situatie nog steeds hetzelfde, behalve dat ik nu terug meer aan het pushen ben richting een vaste job, omdat gebleken is dat werken als zelfstandige toch niks is voor hem. Ik heb absoluut geen idee hoe we dit nog kunnen rechttrekken. Hij heeft nu ook een hele vervelende copingstrategie als ik over werk zoeken begin. Hij sluit zich dan onmiddellijk volledig af van mij en negeert me compleet, zegt helemaal niks meer en gaat helemaal in z'n gsm op voor de rest van de dag. Op deze manier is het heel moeilijk om te communiceren. Ik leg dan al m'n twijfels op tafel, maar krijg geen reactie. Ik heb het gevoel dat ik pas tot hem ga doordringen als het te laat is, als ik m'n valiezen gepakt heb en vertrek. Maar als ik dan denk aan een relatiebreuk, dan breekt m'n hart nu al voor onze dochter.

    Naast het feit dat het een geweldige papa is, is het ook een superfijne partner en kameraad (tenminste als het woord 'werk' niet ter sprake komt)

    Ik hoop dat iemand de tijd neemt om m'n verhaal te lezen en even z'n mening met mij wilt delen.
    J*
    > 2 jaar geleden
    J* 4 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
    • Nog geen reactie :(

      Anoniem
      > 2 jaar geleden
    • Als jullie relatie verder goed is en je komt financieel wel rond zou je partner misschien gewoon de"huisman" kunnen zijn?! Niets is beter voor een kind dan altijd een liefhebbende ouder om zich heen te hebben! Zo gun je je partner een beetje de tijd om zijn weggetje te vinden.Het lijkt me dan wel zo eerlijk dat hij dan de dagelijkse huishoudelijke taken op zich neemt.Succes

      Janneke
      > 2 jaar geleden
    • Helaas is het moeilijk om financieel rond te komen. We wonen nu in het huis van z'n moeder. Hij hoeft zijn deel van de huur niet te betalen, maar ik wel. Ik neem ook de kosten op mij van de kledij voor m'n dochter, de mutualiteitskosten, hospitalisatieverzekering. Ik heb ook innerlijk de wens om uiteindelijk een huis van mezelf te hebben, maar we geraken hier natuurlijk geen stap in vooruit op die manier.

      Anoniem
      > 2 jaar geleden
    • Alle reacties weergeven...
    • Heeft je partner misschien AD(H)D? Het wel willen, maar dat het niet van de grond komt en steeds afhaken etc doet me hier een beetje aan denken.. misschien als het zo is dat er passende hulp gezocht kan worden!

      Anoniem
      > 2 jaar geleden
    • Reacties verbergen...
  • Ik heb steeds nee gezegd hoewel ik eigenlijk wel wil (Verhaal 251)

    Hoi lotgenoot,
    Op dit moment woon ik 10 jaar samen en heb2 kinderen met A. Ik ben 43 jaar. Onze relatie is nooit heel goed geweest en we hebben beiden psychische klachten. Ik werk momenteel niet na een burn-out. Nu heb ik B leren kennen. Hij is 14 jaar ouder. We flirten regelmatig en zien elkaar bijna dagelijks. Ook hij heeft een vrouw maar geen kinderen.
    Ik heb gevoelens voor hem en denk dat dit wederzijds is. Nu vertelde hij me dat hij een open relatie heeft. Ik ben er niet van en woon samen met A die snel jaloers is. Ikzelf ook trouwens. Wat moet ik nu doen. B heeft een paar x voorgesteld samen iets te gaan doen en ik heb steeds nee gezegd hoewel ik eigenlijk wel wil.
    Beppie
    > 2 jaar geleden
    Beppie 0 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
  • Pijnlijk en dubbel verhaal (Verhaal 248)

    Goedemorgen..

    Kom hier met een toch wel pijnlijk en dubbel verhaal.
    Mijn vrouw gaf al een tijdje aan dat ze twijfelde aan dingen, begon op haar job, erna ons huis dan kwam onze relatie. Ze had graag in relatie therapie geweest maar ben er toen niet volledig in mee gestapt. Had graag de controle en was obsessief met van alles bezig. Ik probeerde wel men uiterste best te doen om een hele goede papa te zijn en veel mee te helpen in het huishouden. Na de corona periode brak een periode aan van enorme drukte. We waren geen weekend niet bezet… Denk we hier elkaar misschien ook wat vergaten. En men vrouw bleef in fases aangeven dat ze twijfelde aan: is dit nu het leven die ik wil? We konden wel nog soms knetterende seks hebben. Maar begon te merken ze toch veranderde, haar kledij, gedrag, tegenover de kindjes, uitgaan… Nu een tijdje geleden werd ze verliefd op mijn beste vriend die tevens ook peter is van ons zoontje. Hij zelf was verloofd en zelf bezig proberen voor kinderen. Echter had ze hem aangegeven ze in. de war was en gevoelens voor hem had. Ik voelde en zag dit aan haar en na enkele dagen heeft ze dit toegegeven. Dan is de bom wel even ontploft en is bij mij ook veel vrijgekomen. Bleek OCD te hebben en hierdoor een vorm van depressie… Ben 2 dagen na het ontploffen van de bom in opname geweest om mijn probleem aan te pakken. Echter gaf mijn vrouw wel aan dit voor haar geen zin had mits het voor haar over is, mits ze het nu zelfs toeliet om gevoelens te krijgen voor een ander. Ze zweerde bij hoog en laag ze haar gezin nooit zou opgeven voor een ander maar wel voor haar eigen geluk en ze voelde haar niet gelukkig meer. En had het gevoel dat ze het gevoel naar mij toe niet meer terug kon krijgen. Heb eigenlijk echt alles op mezelf genomen, maanden.. Ook overal werd door mijn vrouw dingen over mij verklaard en toch sterk uitvergroot… Dat alles zo ongezond bleek te zijn.. Maar ik aanvaarde dat omdat ik mijn persoonlijke problemen ook als boosdoener zag. Die vriend zelf is ook al een tijdje ongelukkig door zijn drukke werkbestaan, toevlucht in middelen etc. dus niet de man in zijn sterkste schoenen op dat moment, maar hij gaf mij aan dit niet wederzijds was en ze geen contact meer hadden, maar dit bleek een leugen. Ik vertrouwde hem van alles toe en mag mijn ziel bij hem bloot… Blijkbaar begon hij door het toegeven van de gevoelens van mijn vrouw, ook te twijfelen aan zijn relatie blijkbaar. En had ook een boontje voor mijn vrouw.. Ben sinds kort te weten gekomen ze bleven sturen en afspreken om mijn rug om en een affaire zijn begonnen.. Hiermee werd ook zijn verloofde slachtoffer die eigenlijk een goede vriendin was van mijn ex vrouw. Blijkbaar was het toch mijn ex vrouw die echt terug de aanzet gaf en mijn zogenaamde vriend die erin volgde….
    Heb persoonlijk het gevoel men vrouw in een soort van midlife crisis bevind en een uitweg zocht en die heeft gevonden met een slachtoffer die ook niet in de sterkste fase van zijn leven zit. Voor mij klinkt dit niet als een stabiele en gezonde start van een relatie… Laat staat hierin veel toekomst zit? Weet niet wat anderen die dit lezen van dit verhaal denken?
    Will
    > 2 jaar geleden
    Will 0 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
  • Moet eerstdaags beslissen (Verhaal 246)

    Hallo, ik ben ten einde raad en moet eerstdaags beslissen..
    Ik ben 12 j samen met mijn vriend (wettelijk samenwonend) Hebben dezelfde interesse’s en zien mekaar graag en ons leven was wel ok , enkel de passie en de seks was weg en ook
    soms wel discussies en vitten op kleine dingen .. zo het gevoel ik zeg zwart en hij zegt wit of omgekeerd..
    de discussies waren denk ik dikwijls door mij omdat ik heel gevoelig ben en hem soms uitdaag ( zegt hij ook)
    we hebben samen een duplex gekocht, al 11 j afbetaald , nog 3 te gaan
    Mijn man had geld als we samen waren in het begin , ik niet, hij heeft dan ook deel v akte kosten betaald en verbouwingen. En ook soms eens bijgelegd bij iets , of bvb als we op reis gingen betaalde hij soms iets meer dan ik
    Hij verdient ook meer dan mij , een 600 eu ong denk ik
    Een 8 maand geleden is er een man beginnen chatten met mij die ook fietste , ik fiets met koersfiets.. Eerst was het gewoon chatten , dan meer over gevoelens, tot we zot waren v mekaar en dit enkel al door te chatten en foto’s door te sturen
    Na aandringen van die man heb ik ermee afgesproken om te fietsen, 1 x gekust dan, nadien is alles snel op gang gekomen, chatten v s’morgens tot s’avonds chatten, elke dag goeiemorgen en slaapwel, hij zag me graag , was zot v mij , we spraken meer en meer af om te fietsen, en we stopten geregeld eens, geen seks, wel handjes vasthouden, knuffelen en kussen
    En véél babbelen .. het heeft zo 6 maand geduurd .. Ik voelde me toen supergelukkig , liep op wolkjes, had veel energie, zag er goed uit, lachte veel meer .. het ging ook beter met mijn man eerst, omdat ik vrolijker was
    Maar langzaamaan werd het stressvol omdat die minnaar zal ik hem noemen ook geen geduld meer had ,hij was altijd op mijn man bezig en ik ook , dat ik op den duur alleen de slechte dingen nog zag , die minaaar was helemaal anders zei hij, hij ging me in de watten leggen etc
    Enfin .. mijn man had vermoedens, is op de chat historie en pikante details op uitgekomen, hij was gechoqueerd natuurlijk, vertrouwde me blindelings en dacht echt met mij oud te worden..
    Mijn manis direct in actie geschoten nadat hij me gevraagd had om minnaar overal te blokkeren social media , ik wou dit niet
    Man is direct op dating sites begonnen, 2de dag al en naar notaris al gebeld om document v afstand op te stellen
    Paar dagen na het uitkomen , gesprek met man, nogmaals gevraagd om minnaar te blokkeren , ik zei nee,
    Dag nadien als ik van het werk kwam schoof hij document onder mijn neus , afstand v huis , voor 58.000 eu
    Ik wou eerst niet tekenen, maar hij dreigde met gevecht v 3 jaar of meer met advocaten ( zijn vorige scheiding was het effectief zo)
    Ik dan toch maar getekend, ik dacht dat ik toch een toekomst had met minnaar die ook gek was op mij, nadien was mijn man er precies volledig over direct
    Nog 3 weken thuis gewoond (tot mijn verlof zomer) ondertussen heeft mijn man veel dates gehad ( we waren precies 2 vrijgezellen die samen woonden)
    Ik heb dan ook bij minnaar paar keer geweest, seks gehad ook, hij wou met mij samenwonen , gaan zien naar een huis om te huren , al iets getekend( was pas af eind december)
    Tot zolang wou hij dat ik bij hem woonde , ging het gezellig maken , me soigneren etc , het was een klein apptje..veel te klein ..
    Na 3 weken ingepakt met tranen, ik wist niet meer wat ik aan het doen was en wou eigenl niet echt vertrekken maar iets in mij moest het gewoon doen , ik weet niet wat ..
    Ik had toen al vele geruchten gehoord over minnaar , dat het een leugenaar, bedrieger , charmeur was etc, we hadden ook al veel gedoe gehad over dingen die ik zag op social media v minnaar etc
    Ik bij minnaar gaan wonen
    Daar was alles direct anders , niet meer spannend, minnaar was niet zo knuffelachtig meer, eerder oude grompot ..en bezitterig ook .. ik wou terug naar mijn veilig plekje en mijn ventje die me door en door kende en waar ik mezelf was en wie mijn maatje was.. en had wel verdriet..na 3 dagen ( we gingen huis tekenen dag nadien) gespannen sfeer .. al v dag daarvoor.. zei minnaar dat hij zichzelf niet kon zijn , het niet kon verdragen v samen te wonen na 10 j alleen , en dat wrschl nooit meer zou kunnen..
    Ik was ook niet meer zeker want miste mijn man en dacht direct , doeme wat een verkeerde beslissing van mij ..
    Dezelfde avond weggegaan, wist niet waar naartoe, 1 week bij mijn moeder gewoond, gepraat met mijn man, minnaar deed vanaf dan anders, koel en afstandelijk
    Man heeft me dan voorstel gedaan , terug proberen samen , hij ging door met de verdeling , en akte bij notaris, dus huis van hem en ik 55000 eu en ik zou 800 eu betalen elke maand aan hem vr eten , rekeningen electr en water en verzekering
    En deel huur zit er dan ook in natuurlijk ( hij zegt het zo niet maar is wel zo)
    Ik gezegd ok, minnaar vond het ook een goed idee voorlopig tot in mijn geld had ,hij wist niet dan mijn man opnieuw wou proberen een koppel te zijn, en dan als ik mijn geld had wou hij Lat relatie met mij , ieder in zijn appt, ik heb gezegd dat ik bij mijn man ging en ging zien hoe alles ging en nadenken of ik dat wel zie zitten voor de rest v mijn leven een lat relatie..
    Met mijn man ging het heel moeizaam.. ook omdat ik met mijn gedachten nog bij mijn minnaar was .. Maar dat ging v kwaad naar erger .. minnaar deed heel koel tegen mij plots.. negeerde me dikwijls.. ik hoorde nog meer geruchten dat hij al die tijd ook met andere vrouwen bezig was etc , enfin al die geruchten bleken te kloppen, het is héél erg wat ik allemaal heb gehoord, ik ga er niet meer over zeggen want het is veel te erg en nu niet meer aan de orde
    Wat wel is , dat is dat ik neergeslagen ben daardoor vooral, en geen fut meer heb en moet herstellen ..
    Ik was beginnen zoeken naar appt om alleen te gaan wonen omdat ik dacht dat ik het nodig had om tot rust te komen en practisch iedereen zegt ook dat dit geen gezonde situatie is , omdat het mijn huis niet meer is etc
    Ik schipper constant van uur tot uur tussen weggaan of blijven, langs een kant wil ik weg omdat , ja er wrschl een reden was waarom ik dit gedaan heb, en alles monotoom geworden was.. en langs andere kant zie ik mijn man graag, hij is mijn maatje die altijd voor mij heeft gezorgd.. en zou zo graag teruggaan naar het leven voor .. die minnaar hetgeen nu een enorme klootzak blijkt
    Mijn man zegt dat ik het moet beslissen en zou willen reset doen in ons hoofd en samen blijven , wel met deze regeling , ondertussen is de akte getekend.. heb ik mijn centjes en het huis is v hem
    Nu heb ik een enorm tof appt gevonden op super locatie, na heel lang twijfelen , tot voor het immo kantoor in tranen, heb ik contract getekend.. maar heb nu alweer spijt en schrik om mijn man volledig te verliezen..
    Hoe kan dat nu , de ene moment als ik denk aan dat appt en ik erin denk ik aan rust en mezelf herstellen en de andere moment aan eenzaamheid, tranen, verkeerde beslissing, spijt , ik wil niet nog eens weggaan en na een week beseffen dat het een verkeerde beslissing was
    Ik heb de waarborg nog niet betaald en kan er maar in 1/12 dus kan het missch nog cancellen, ik ben zo bang om alleen te zijn en ook, vriendinnen die single zijn , die eerst zeiden, ja je moet dat doen , reageren nu niet meer, heb zoiets van , ik ga helemaal alleen vallen en ben mijn maatje dan ook kwijt .. langs andere kant ben ik ook bang dat het binnen paar dagen weer zal zijn dat de dingen v vroeger terug komen en we de afstand tussen ons weer voelen en dat ik dan weer spijt ga hebben dat ik dat super appt kwijt ben ( is echt buitenkansje)
    Heb dringend meningen nodig , kunnen jullie me aub helpen ..

    Lieselotte
    > 2 jaar geleden
    Lieselotte 0 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
  • Ik voel dat ik mentaal misbruikt ben (Verhaal 243)

    Sinds mijn 18de was ik samen met mijn partner. Wij hadden op kamers gewoond en vervolgens zijn wij samen gaan wonen in een gezinshuis. Hij had altihd vriendinnen en dat mocht hij van mij ook hebben. Helaas wilde hij ze nooit voorstellen en mocht ik nooit met ze praten. Zijn telefoon was altijd prive, onze relatie duurde acht jaar lang. Voordat wij gingen samen wonen twijfelde hij om samen te wonen. Toch ging hij mee. De eerste jaar ging het goed en daarna begonnen de ruzies. Hij wilde dat zijn beste vriendin bij ons kwam komen en ik mocht haar nooit zien. Als ik in zijn telefoon ging om iets te doen ging hij helemaal te keer en werd boos op mij. Jaren later werd ik zwanger en kreeg ik een miskraam. Daarna gingen wij officieel uit elkaar en ging ik heel veel stressen door de breuk. Uiteindelijk kreeg ik diabetes type 1. Twee jaar later ging ik het weer met hem proberen omdat hij wilde trouwen samen wonen en kinderen. Dit vond ik helemaal goed. 3 maanden later kwam ik erachter dat hij op vakantie zou gaan voor een week met een andere meid. Dat deed pijn en ik heb de contact met hem en zijn familie helemaal verbroken! Ik voel me gebruikt, verdrietig, tijdverspilling, want ik ben inmiddels al 28 jaar. Ik heb geen man ben niet getrouwd en ik heb geen kinderen. Dit gevoel is zo pijnliijk want dat had ik allemaal met hem gewild. Ik voel dat ik mentaal misbruikt ben.
    Pijn
    > 2 jaar geleden
    Pijn 0 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
  • Die spoort niet (Verhaal 241)

    Hoi ik leef met een vrouw en haar kind het kind is niet van mij want deze kind is echt niet normaal want de moeder is echt een narcist borderline persoonlijkheidsstoornis echt alles wat je maar kunt bedenken die spoort gewoon niet ik heb hun al in het verleden geholpen met hun huis wat echt smerig was inclusief met spullen etc ook met boodschappen doen we hadden zeg maar 6 a 7 maanden een goede band met mekaar maar dat liep jammer genoeg af het was al begonnen met het eten en drinken dat ik opeens te veel eet en drinkt terwijl ik voor het meeste heb gezorgd ze begon ook opeens over dat ik te lang in de douche zit terwijl ik mij eerst moet scheren en douchen deed ik gewoon 10 min a 13 minuten zo maar zij was gewoon zo erg overdreven haar kind was zij niet eens en haar zelf terwijl ik mij gewoon mezelf verzorgd en altijd doet zij zo geïrriteerd tegen mij en tegen haar kind en haar zelf altijd dezelfde kleding aan echt gewoon vies ze verzorgd haar zelf niet ook haar kind niet normaal doen we leuke dingen met mekaar gewoon genieten van het leven en dat vergeet zij haar kind schreeuwt de hele dag met echt heftige grove woorden en die moeder laat het gewoon toe terwijl zij ook vieze woorden zegt en dan zegt ze ook tegen haar kind dat hij op zijn taalgebruik moet letten echt ziekelijk is zei een kind van 9 jaar en dan speelt zei ook nog eens de baas over mij terwijl ik totaal helemaal niks doe ik heb mijn best gedaan om haar te ondersteunen maar wat krijg ik daar voor terug stank voor dank sorry dat het zegt maar dan moet zij maar iemand anders gaan zoeken waar zij dat soort dingen kan doen misbruik maken met mannen maar die zullen zeker ook niet lang bij deze persoon blijven het zal wel eerste maanden zogenaamd goed gaan maar dan zullen heel snel erachter komen voor wat moeder het is echt abnormaal is deze vrouw die moet echt hulp gaan zoeken letterlijk en figuurlijk
    Niko
    > 2 jaar geleden
    Niko 0 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
  • Het vreet aan mijn vertrouwen naar mijn man (Verhaal 238)

    Hallo ik ben getrouwd met een man en samen hebben we 2 dochters. 3 jaar geleden werd mijn man verliefd op een collega, ze hebben niks gedaan zegt hij alleen schrok hij zelf heel erg van zijn gevoelens. Hierna heeft hij een burnout en depressie gekregen. hij heeft bij de collega aangegeven dat hij geen contact meer wilt omdat hij mij niet kwijt wilt.

    De collega is alleen een stuk standvastiger. elk jaar blijft ze contact zoeken. Heeft iemand tips? ze blijft elk jaar weer die oude koeien uit de sloot halen terwijl wij als gezin verder willen gaan.

    Het vreet aan mijn vertrouwen naar mijn man. Hoe kan iemand na 3 jaar geen contact nog steeds zo wanhopig zijn naar de liefde van een getrouwde man. helemaal als er niets is gebeurt behalve praten.

    Anoniem
    > 2 jaar geleden
    Anoniem 0 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
  • Alles kwam op mij aan (Verhaal 235)

    Ik was 12 jaar bij mijn man toen hij een dwarslaesie opliep. Hij was toen zelfstandig, onverzekerd. Alles kwam op mij aan, ik werkte gelukkig fulltime en zijn revalidatieprogramma was in de buurt van mijn werk. Oorspronkelijk was ik designer en dacht: hij kan mooi het -door mij opgerichte bedrijf- doorzetten! Aldus geschiedde. 20 jaar later is hij totaal kwijt dat ík de oprichtster ben ("door zijn val") en probeert hij mij uit de zaak te krijgen....
    Clazina
    > 2 jaar geleden
    Clazina 0 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
  • Jaren last gehad van de klachten maar, nooit beseft dat dit ADHD was (Verhaal 106)

    Onlangs heb ik de diagnose ADHD gekregen, en ben ik gestart met medicijnen. Ik heb jaren last gehad van de klachten maar, nooit beseft dat dit ADHD was. Ik heb door de klachten veel te weinig ruimte gehad om mijn vrouw de nodige aandacht te geven, was erg prikkelbaar en snel kwaad. Nu gaat het intussen een aantal maanden een heel stuk beter met me en, help ik mijn vrouw meer met onze kinderen, taken in huis enz. Nu steek ik ook meer energie in mijn vrouw en relatie waardoor het voor ons weer een stuk leuker wordt. Ook ben ik meer bezig met de seks in onze relatie en, ben ook erg creatief om de spanning weer te verbeteren. Maar, nu doe ik keihard mijn best om haar weer wat energie te geven en, de lust en verlangen weer terug te brengen. Alleen reageert ze vaak heel apathisch/kort als ik wat suggesties/ideeën inbreng. Ook als ik vraag wat haar fantasieën/ideeën zijn. Ik begin een beetje de moed te verliezen om zo mijn best te doen, omdat het lijkt alsof er zo weinig interesse is en, zij eigenlijk alles wel best lijkt te vinden. Ze is zelf ook niet echt assertief, en is het meestal zo dat ze vraagt of zin heb maar, verder weinig moeite doet. Ik weet niet zo goed wat ik nog meer moet doen.
    MK
    > 2 jaar geleden
    MK 0 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
  • Ben mede schuldige aan deze situatie. (Verhaal 104)

    Tijdje geleden heeft mij vriendin aangegeven te twijfelen aan onze relatie na flink aantal jaren. Er spelen bij mij wat persoonlijke dingen die ik nooit heb willen aan pakken. Maar nu wel langzamerhand erken dat ze er zijn. Na paar dagen kwam ik ook achter dat ze contact had met andere man. Per toeval zag ik haar mail en zag er foto’s in. Met wie ze contact had. Heb haar toen meteen geconfronteerd en zei ze dat dit niet had mogen gebeuren. En meteen moest stoppen.
    Daarna ben ik in zware depressie geraakt en ben hulp gaan zoeken. Inmiddels heb ik nu hulp en werk ook aan mijn problemen.
    In onze relatie hebben we afgesproken ook aan ons te gaan werken en onze problemen en nadat ik aan mij heb gewerkt we gaan werken met een relatie therapeut. Dit zal nog wel maanden duren voor zover is.
    Op moment gaat goed en soms een terugval.
    Ik ben wel erg controlerend naar haar en check soms stiekem ook haar mail en tel. Ben een paar keer een telefoonnummer tegen gekomen die ze soms verwijderd en er weer in zit. En blijkt ook van de andere man te zijn. Ze zegt dat alles is af gekapt en focust op ons. Maar mijn onderbuik zegt dat ze liegt. En weet niet of ik haar moet vertrouwen. Telkens als ik zie dat die nummer er weer in staat raak ik weer in mijn depressie.
    Ik kan niet zeggen dat ik in haar tel heb gekeken en weet niet wat ik hier mee aan moet. Als ik over ander begin krijg ik niet het antwoord naar mijn voldoening.
    Ik houdt veel van haar wil echt voor haar vechten. Maar andere kant voel ik mij zo gekwetst en kwaad dat ik soms niet weet wat ik moet doen. Ik ben ook niet ene heilige heb haar in loop der jaren ook gekwetst. Daar voel ik mij enorm schuldig over en heeft ook impact op mijn depressie. Ben mede schuldige aan deze situatie.
    Heb het idee dat mijn vriendin terughoudend is en een ander niet los kan laten.
    Hoe moet ik omgaan met deze situatie? Ik weet me geen raad en kan geen kant op. Moet ik de andere benaderen die contact heeft of zoekt. Moet ik haar confronteren? Dit heeft ook veel invloed op mijn depressie. Ben ik te jaloers of te controlerend? Moet ik vetrouwen geven aan haar en haar zelf tijd geven dit zelf te stoppen?
    Ik wil onze relatie redden maar weet niet hoe. Spelen ook kinderen in spel. En ook. Voor hun wil ik vechten voor onze relatie.
    Sam
    > 2 jaar geleden
    Sam 0 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
  • Valse profielen op datingsites (Verhaal 204)

    Ik ben 12 jaar getrouwd. Verschillende jaren op rij heb ik hem telkens betrapt op valse profielen op datingsites. Daar gaf hij zichzelf uit als vrijgezel onder een valse naam. Op die manier leerde hij telkens opnieuw verschillende vrouwen kennen met wie hij aan sexting deed.
    Vorig jaar betrapte ik hem erop dat hij heeft afgesproken met iemand en met haar passioneel heeft gekust. Hij wou seks met haar, maar zij heeft hem toen de deur gewezen.
    Ik ben toen door een emotionele rollercoaster gegaan maar kon mezelf uiteindelijk herpakken.
    Nu blijkt dat hij enkele maanden terug net hetzelfde heeft gedaan... Opnieuw een vals profiel op datingsites, opnieuw sexting en deze keer heeft hij ook echt seks gehad met iemand anders.

    Ik voel nu letterlijk niks meer, ik ben op. Constant word ik overladen met mooipraterij en ook volgt hij momenteel therapie - wat wel helpend is. We hebben in 12jaar tijd eigenlijk veel op gebouwd. Ik weet niet meer wat ik moet doen en welke richting ik moet uit gaan.
    Melissa
    > 2 jaar geleden
    Melissa 0 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
  • Ik wil bij hem weg (Verhaal 208)

    ik haat mijn man. hij is alleen maar bezig met z'n exen en slaat en wurgt mij. ik wou elke dag dat ik hem nooit had ontmoet en wil bij hem weg.helaas is mijn gezondheid zeer slecht waardoor ik eigenlijk niet bij hem weg kan.bovendien ben ik alleen,heel alleen.
    eveline
    > 2 jaar geleden
    eveline 1 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
    • Alle reacties weergeven...
    • Bel het blijf van mijn lijf huis en politie.
      Beter weg dan dood.

      Wees niet bang, u bent en voelt zich alleen omdat u bij hem bent. Alles komt langzaam goed, zodra u bij hem weg bent.
      U kunt ook ziek worden van zo'n man.

      zelda
      > 2 jaar geleden
    • Reacties verbergen...
  • Mijn vrouw heeft een postnatale depressie (Verhaal 4)

    Na de geboorte van ons eerste kindje is mijn vrouw in een postnatale depressie beland. Ze heeft het erg zwaar. Dat zie ik wel en ik probeer haar te helpen om haar op allerlei manieren te ontlasten maar het verandert niet veel aan de depressie.

     

    Soms is ze bang ons kind wat aan te doen en soms kan ik niet eens naar mijn werk. Op het werk tonen ze wel begrip gelukkig maar ik ga me steeds meer alleen voelen in de relatie. Wie heeft er als partner ook ervaring op dit gebied?

     

    Mijn vrouw heeft nu medicatie en ook psychische hulp, maar ik voel mezelf zo onthand en ook wel alleen hierin. Ik merk ook dat de aandacht vooral op haar is gericht en dat anderen denken dat ik het wel ga redden. Dat is ook een beetje mijn eigen schuld want ik durf niet zo goed om hulp te vragen.

     

    Wie herkent zich hierin en wat heeft geholpen?

    Anoniem
    > 2 jaar geleden
    Anoniem 2 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
    • Beste Anoniem,

      Het ligt zo voor de hand, maar... zoek hulp! Zoals je zelf al aangeeft, alle aandacht gaat naar jouw partner. Maar ook jij kunt een luisterend oor gebruiken. Dat kan een goede vriend zijn, een familielid of een therapeut.

      Vraag daarnaast om hulp. Het is niet gek om wat ondersteuning te kunnen gebruiken in deze situatie. Ik denk ook niet dat iemand een hulpvraag gek zou vinden.

       

      Ga met je baas in gesprek over gedeeltelijk verlof zodat je thuis even bij kunt springen, vraag vrienden of familie of zij kans zien de situatie thuis in de gaten te houden zodat jij een uurtje iets voor jezelf kunt doen. Het hoeven geen grote dingen te zijn.

      Uiteindelijk gaat het erom dat niet alleen jouw partner hier doorheen komt, maar jij ook. En het liefst dan samen.

      Sterkte!

      Petra
      > 2 jaar geleden
    • Alle reacties weergeven...
    • Ooit zal dit eindigen. Tot die tijd moet je zien vol te houden en pas dan kan je je relatie opnieuw beoordelen. Nu zijn jullie beiden niet jezelf. Ik ben gewoon naar mijn huisarts gegaan en het eerste gesprek daar luchtte mij al enorm op. Praten werkte voor mij. Sterkte.

      Dirk
      > 2 jaar geleden
    • Reacties verbergen...
  • Hoofd en hart hebben een enorme battle met elkaar (Verhaal 125)

    Hallo iedereen,

    Ik heb al een lange tijd het gevoel dat mijn hoofd en hart een enorme battle met elkaar hebben. Ikzelf ben 29 jaar en reeds 5 jaar samen met m’n huidige partner.
    Alles begon zeer mooi, maar al snel in de relatie merkte ik dat mijn partner in het bijzijn van anderen zijn alcoholgebruik niet kan beperken. Wanneer hij met mij alleen op stap is, kan hij het wel.
    Door het alchoholgebruik zijn er enorme kraken in onze relatie gekomen. Zo is hij al verschillende nachten niet thuisgekomen en wist ik niet waar hij was. Nachten niet geslapen en zitten huilen. Ik heb hem KO nog van straat gaan oprapen,… . Ook zijn humeur veranderd enorm… van eerst heel triest naar agressief. Doorheen de jaren is zijn lontje ook alsmaar korter geworden. Uit het niets kan hij ontploffen en begint hij met zaken te smijten en jammer genoeg heeft hij zich doorheen de jaren ook al fysiek tot mij gekeerd.
    En toch lukt het me om na al die incidenten m n te zeggen van nu is het genoeg. Ik verlaat hem.
    Ik leef met een enorme angst, elke dag opnieuw.
    Wanneer hij bvb een dag thuis is en ik moet werken, dan zit ik de hele dag met een enorme angst van: hopelijk gaat hij niet drinken, hopelijk verdwijnt hij weer niet, hopelijk blijft zn gsm bereikbaar,…. . We wonen sinds 3 jaar ook samen en in die 3 jaar heb ik hem nog nooit een nacht alleen durven laten door mijn angst en gepieker over wat hij dan zou uitsteken… .
    Vaak heb ik ook huilbuien als ik over alle incidenten nadenk.
    Ik weet het gewoon niet meer. Ik zie mijn vriend doodgraag. Hij heeft in zn jeugd redelijk wat meegemaakt en is afgelopen 2 jaar op verschrikkelijke wijze 2 familieleden kwijtgespeeld.
    Het laatste stomdronken incident was een 3 tal weken geleden, waarop ik echt dacht dat hij in coma ging geraken. Zo bang dat in was die dag :( .
    Hij zegt dan dat moeilijk is om elk jaar de datums terug te zien passeren waarop er iets ergs voor hem is gebeurd.
    Ik heb het gevoel dat hij totaal niet beseft hoeveel hij me in de afgelopen 5 jaar al gekwetst heeft :(
    Shauny
    > 2 jaar geleden
    Shauny 0 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
  • Mijn vriend waarmee ik 10 jaar samen bent heeft een affaire gehad. (Verhaal 228)

    Mijn vriend waarmee ik 10 jaar samen bent heeft een affaire gehad.
    Ik had dit snel door maar hij zei dat ik spoken zag. Het voorgevoel bleef hangen… ik werd zieker en zieker met de dag. Ik heb hem gesmeekt te vertelen wat er ad hand was en vroeg of hij iemand had leren. Dit ontkende hij en keerde de rollen om dat ik het mss wel was die iemand anders had. 2,5 maand werd ik gek van voorgevoel en stuurde hij me naar de dokter. Ik nam kalmeermiddelen en angstremmers.
    Kon niet meer eten en vermagerde fel. Hij zag dit en wist dit. Op reis onderschepte ik dan een sms en wat bleek … mijn voorgevoel was juist…
    We hebben nog geprobeert om terug samen te komen maar dit lukt niet.
    Ik kan het niet vergeten…
    Ik weet niet wat ik ergste vind… het liegen of het bedriegen.
    Ik vind dit zo moeilijk om te verwerken.
    Sayla
    > 2 jaar geleden
    Sayla 2 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
    • Wat heftig, en helemaal dat hij ontkende en loog. Is het nu afgelopen zijn affaire? Willen jullie verder samen?
      Zoja wat was de oorzaak? Lijkt mij belangrijk om te achterhalen.
      Hier ook relatie van zolang en heeft man affaire gehad. Zelf opgebiecht en uiteraard verbroken.
      Heel veel sterkte toegewenst iig.

      Anoniem
      > 2 jaar geleden
    • Alle reacties weergeven...
    • Ik ga lekker reageren op mijn eigen bericht, inmiddels is mijn exvriendin druk bezig met verhuizen dit verloopt allemaal prettig en rustig. Vanuit mijn werkgever krijg ik veel support ook als het financieel niet goed komt.

      De collega die ik heb leren kennen, heb ik helaas afscheid van genomen nadat ik rode vlaggen zag en die bleven staan. Het feit is gewoon dat ik stabiliteit nodig heb in mijn leven en die kon en kan zij niet bieden. De focus gaat nu eerst voor mijn eigen ontwikkiglng voor ik verder ga. Wie weet ga ik nog een post plaatsen!

      Hoop dat iedereen oke is en alles oke word voor ons allemaal!

      Lex
      > 2 jaar geleden
    • Reacties verbergen...
  • Nuchter was hij zo ongelooflijk lief voor mij (Verhaal 220)

    Ik vrouw heb een relatie van 8 jaar gehad. Vriend alle dagen cafe. Dronken kreeg ik slagen tot bloedens toe. Liegen. Me vernederen. Verwijten. Nam drugs. Gokken. Zelfmoord in scene gezet. Ziekelijk jaloers. Stand doodangsten uit. Bedreigde met geweer. Maar nuchter was hij zo ongelooflijk lief voor mij. Ik heb zo liefde nooit gekend. Ik mis hem zo vreselijk. Kan dit goedkomen tussen ons. Help. Gebroken hartje.
    Inge
    > 2 jaar geleden
    Inge 2 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
    • Waar is je zelfrespect? Zelfliefde?
      Er zijn nog meer lieve mensen die dat niet tonen door slaan en hij is jou grens allang voorbij gegaan. Deze had je gelijk bij het eerste scheldwoord moeten afgeven. En daarna de deur uitzetten. En therapie eisen. Mist hij jou ook?
      Laat hem dat maar bewijzen. Afkickkliniek, therapie en een alpha cursus is slechts de eerste stap die hij moet doen. 100% stoppen met drinken, zich opnemen in een kerkgemeenschap en boetedoen.. Je hebt met een covert narcist te maken, deze komen vooral naar boven met drank. Zodra hij drinkt ga uit zijn buurt. Het is niet veilig. Er is maar 1 manier ga aan je grenzen werken en aan jezelf. Stel hij komt terug, leg de grens neer en ook hard en duidelijk, dus niet eerst nee zeggen en ja doen. Laat hem maar vechten en bewijzen dat hij jou als zijn vrouw wil. Maar om eerlijk te zijn is het al zo ver gegaan , tot klappen toe. Dat ik denk dat het een gevaarlijk spel is voor je. Weet je waar vrouwen meestal door komen te overlijden? Partnergeweld..

      zelda
      > 2 jaar geleden
    • Alle reacties weergeven...
    • Bedankt Zelda. Ik twijfel altijd is het liefde of angst.

      Anoniem
      > 2 jaar geleden
    • Reacties verbergen...
  • Dit hoorde ik nadat ik seks met 'm had gehad (Verhaal 218)

    Ik had een nieuwe vriend na mijn scheiding. Dit liep mis na 1,5 jaar. Oorzaak zijn dochter. Verwend, 12 jarig ding. Ging niet met mijn dochter van 13.
    Na 1 jaar begon ik 'm te missen. App gestuurd, maar kreeg geen reactie, volgende dag nog een app gestuurd, maar niks. Paar weken daarna dacht ik, Mischien heeft ie wel een ander nr. Dus kaartje gestuurd dat 't me leuk leek om weer eens af te spreken. Ik hoorde een week niks. Ik dacht zak dan maar in de stront. Tot 2 weken geleden, hij belde ineens om af te spreken. Ik dacht nou voorruit. Kriebels in me buik de dag dat ik 'm zou zien. Gezellig uit eten geweest daarna nog wat gedronken bij mij thuis. Ik vroeg op een gegeven moment of hij in de tussen tijd nog had gedate of iets. Wat gerommeld zei ie. Ik wilde weten hoe/wie. Maar dat wilde hij niet. Dus liet ik 't erbij. Na wat drankjes gingen toch de kleren uit en hadden we seks. Ik had me nog zo voorgenomen om het niet te doen maar ja... Uiteindelijk is hij zelfs blijven slapen en hadden we smorgens weer seks.
    Nu komt het hele punt. Hij vertelde dat hij een tijd terug een prostituee had laten komen, en die prostituee nam ook een vriendin mee. Hij heeft dus een fucking trio gehad met 2 hoeren!!!! Na 2 uur en 300 euro rijker vertrokken ze weer.
    Dit hoorde ik dus nadat ik seks met 'm had gehad. Ik voel me zoooo smerig!!!!
    Hij zei we kunnen het rustig aan doen. En zien hoe het loopt. Ik heb 'm sindsdien niet meer gehoord. Nu 2 dagen geleden. Wat moet ik hier nu van denken? Is het lust?
    Melanie84
    > 2 jaar geleden
    Melanie84 1 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
  • Verliefd op een vrouw (Verhaal 217)

    Ik ben 14 jaar samen met mijn man en heb 3 dochters. Ik heb een gelukkig huwelijk. Nooit twijfels gehad en nooit gevoelens überhaupt voor een vrouw gehad. Op vakantie met man en kinderen zag ik de mooiste vrouw ter wereld. Helemaal betoverd ben ik door haar. Ze werkte in het hotel en heb haar kort gesproken, maar haar Engels was zeer moeizaam. Ik kan deze vrouw niet vergeten. Wat is dit? Als ik haar foto’s zie, doet m’n hart letterlijk pijn. Het voelt zo niet goed dat ik haar nooit meer zie. Snap er helemaal niks van waar dit vandaan komt, maar weet wel dat onze blikken elkaar vaak kruisten en hier iets zat. Anders was het me nooit zo aan het hart gegaan. Wat mis ik haar enorm! Heb geen idee hoe ik hiermee moet omgaan. Het belemmert m’n dagelijks leven zelfs en snap niet hoe dit zo ver kan zijn gegaan..

    Wie herkent zo’n hopeloze onmogelijke verliefdheid out of the blue en hoe ben je daar mee omgegaan?

    :(
    Liva
    > 2 jaar geleden
    Liva 1 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
    • Alle reacties weergeven...
    • Bijzonder,

      Wat ik eruit haal is dat je wat met haar hebt uit te zoeken. Ze raakt je, of het is een herkenning van iets in jezelf wat ze aanraakt of jullie zijn zielsverbonden. Alles is mogelijk.

      Wat, dat weet je pas tijdens het contact verder.

      zelda
      > 2 jaar geleden
    • Reacties verbergen...
  • Ik wil graag iets samen doen (Verhaal 215)

    Hallo,
    Ik (21) heb in oktober 4 jaar een relatie met mijn vriend (23). In het begin van onze relatie gingen we vaak samen uit en heel af en toe deden we iets leuk zoals uit eten.
    Sinds de Corona begon niet meer, ik wil heel graag iets samen doen en probeer ook veel te verzinnen en vraag het geregeld, maar zonder resultaat. Nu zijn we een keer samen boodschappen gaan doen van de week en dit vond ik al geweldig. Ik wil gewoon samen dingen ondernemen, plannen etc. Maar hij doet/wil dit niet. En wel vissen met vrienden, en vooral de aandacht meer aan hun geven dan aan mij.
    Nu is hij vorige week met zijn vrienden naar het café geweest en gaat hij aankomende week met zijn vrienden uit eten.
    Normaliter zou ik hem dit van harte gunnen, maar omdat ik al 3 jaar zo veel moeite doe met geen/weinig resultaat en hij dit wel doet met zijn vrienden zit het mij enorm dwars en ben ik er zelfs boos om.
    Wat vinden jullie? Iemand tips?
    Jennifer
    > 2 jaar geleden
    Jennifer 3 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
    • Het lijkt me heel normaal dat jullie samen dingen ondernemen/leuke dingen doen!
      Als hij dat nooit wil zou ik ernstig twijfelen aan de relatie.
      Je bent het waard dat iemand tijd aan je besteed hoor! Zeker je vriend.

      Anoniem
      > 2 jaar geleden
    • Hoi lief meiske, in de mannenwereld werkt het andersom. Hoe meer je voor ze doet, hoe minder ze jou respecteren en waarderen.
      Hoe meer hij echter voor jou moet doen, dan stijg jij in waarde. Ga oefenen, niets meer aan hem te geven, ook niet je tijd, zolang hij niet jou geeft wat jij nodig hebt. Trek je dus terug, in het contact, en laat hem voelen dat je ook zonder hem kan. Eens kijken hoe hij ineens van alles gaat regelen voor je.
      Nee ik heb nu geen tijd , gaat ook voor jou een goede oefening zijn. En hou hem een spiegel voor. Mannen leren niet door inzicht maar door voelen. En ervaren. Laat hem ervaren wat hij met jou doet. En geef je grenzen aan liefje. Maar bij mannen is het betr zonder woorden te doen.

      zelda
      > 2 jaar geleden
    • Alle reacties weergeven...
    • Met vriedinnen weggaan ? Hobby ? Sport ?

      Inge
      > 2 jaar geleden
    • Reacties verbergen...
  • Een aantal zaken waar ik mij aan stoor en niet weet hoe ik dit aan moet pakken (Verhaal 214)

    Goedemiddag,

    Mijn man & ik zijn pas een jaar getrouwd, en zijn gelukkig samen. Echter zijn er een aantal zaken waar ik mij aan stoor en niet weet hoe ik dit aan moet pakken;
    Mijn partner heeft er namelijk een handje aan als wij een afspraak met vrienden/familie hebben, deze last minute te cancelen waardoor het regelmatig voorkomt dat ik alleen moet gaan.
    Dit heeft gemaakt dat ik bijvoorbaat al een “afwezigheid-smoesje” voor hem bedenk.
    Ook geef ik vooraf al aan: “ ik kom sowieso maar weet niet of mijn man erbij zal zijn”. Ik merk dat ik er enorm tegenop zit als mensen iets willen organiseren waarbij de partner mee moet komen, vooral uit angst om voorschut te staan omdat ik weer alleen moet aanschuiven.
    Mijn partner daarentegen vind dat ik overdrijf en mij niets moet aantrekken van anderen. “ als ik geen zin heb om mee te gaan, dan ga ik niet, simpel”.
    Hopelijk heeft een van jullie dit ook weleens meegemaakt of misschien kan iemand zijn mening/ervaring delen?
    Lola
    > 2 jaar geleden
    Lola 2 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
    • Ik vind zijn reactie vrij bot hoor! Maar zoals je het doet is denk ik wel goed, vantevoren aangeven aan mensen en dan maar gewoon alleen plezier maken.
      Het is zijn goedrecht om niet mee te willen gaan, maar zo op t laatste moment afzeggen? Niet zo netjes lijkt me (naar jou)

      Ik zou zeggen oké prima, maar dit doet het met mij. Echt duidelijk zijn, hij heeft gelijk de mening van anderen doet er niet toe, maar jouw gevoel wel!
      En hoe moeilijk is het nou om een paar dagen vantevoren in te schatten of je meewil?

      Pushen helpt nooit, maar je mag wel een respectvol handelen van hem verwachten, en dat klinkt niet alsof hij dat nu doet.

      Sanne
      > 2 jaar geleden
    • Alle reacties weergeven...
    • Hij weet dat jij niet afzegt en alleen gaat? Wat uberhaubt niet Zou moeten kunnen.. Je gaat samen of niet toch, bij een dubbel date.
      Zo heeft hij zijn vrijbrief in dat uurtje om naar zijn maitresse te gaan. Slimme mam hoor.

      zelda
      > 2 jaar geleden
    • Reacties verbergen...
  • Ik kan deze gevoelens niet thuisbrengen (Verhaal 213)

    Mijn partner en ik zijn 8 jaar samen, wonen 4 jaar samen in ons gekochte huisje en zijn volop aan het verbouwen. 2 jaar geleden heeft mijn partner een misstap gedaan met de buurvrouw omdat we echt uit elkaar aan het groeien waren, we hebben uren, dagen, weken, maanden gepraat en alles was uitgeklaard en waren eindelijk terug gelukkig! Althans dat dacht ik! Na 2 jaar komt uit dat ze nog steeds lekker bezig zijn... mijn wereld is ingestort!

    Ik heb al jaren een beste vriend, nooit meer of vriendschap is er tussen ons niet geweest! Tot nu!
    We hebben samen al heel wat babbels en therapeut gespeeld voor elkaar, maar nu is het anders! Toen ik bij hem op de koffie was en we opnieuw een deugddoend gesprek hadden voelde ik plots iets, alleen kan ik niet beschrijven wat het is!

    Mijn beste vriend vertelde mij dat hij op zoek gaat naar de liefde en dit geeft mij echt een slecht gevoel!

    Hij heeft tijdens onze babbel echt hard geweest en dit heeft mij zo doen twijfelen over mijn relatie!

    En dan deze gevoelens die ik echt niet kan thuis brengen!

    Iemand ook al meegemaakt?
    Lies
    > 2 jaar geleden
    Lies 1 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
    • Alle reacties weergeven...
    • Hoi hoi, je man is een leugenaar en waarschijn lijk narcistisch en hij wil er dus een dame bij, jou buurvrouw.

      Jij hebt nu de vrijbrief een leuke partner te gaan zoeken of er ook iemand bij te nemen die jou wel gelukkig maakt. Of je nu well en of niet bij je huidige partner wil blijven. De relatie was toch een fatamorgana.

      Of je nu wel of niet je gevoelens voor je beste vriend wil onderzoeken is aan jou. Je bent vrij te leven en je gevoel te volgen. Aan wie ben jij trouw? En wie verdiend jou trouw.. jezelf!

      zelda
      > 2 jaar geleden
    • Reacties verbergen...
  • Ben ik jaloers of is het niet normaal (Verhaal 212)

    Mijn man blijkt al jaren stiekem te app'en met een vrouw,hij verwijderd alle berichtjes wat ik gezien heb zijn niet altijd gewone apjes ik hoop je zwoele stem gauw weer eens te horen bijvoorbeeld,als in hem er mee confronteer is het mijn schuld eerst was het omdat ik werkte en hij zich alleen voelde maar ik kwam erachter dat hij nog steeds contact met haar heeft ondanks dat hij al heel vaak beloofd heeft het niet meer te doen, ik zeg als je niks verwijderd en gewoon schrijft over normale dingen was er niks aan de hand maar helaas hij blijft verwijderen en erover liegen. En als ik erover begin voelt hij zich aan gevallen
    Ik denk ook dat mijn man een narcist is ik mag van hem niet werken, en kan om hele simpele dingen boos worden en Ne daarna dood zwijgen. We wonen in het buitenland op een boerderij in mag alleen schoonmaken en die taak wil ik niet dus doe alleen de boekhouding waar ook veel tijd in gast zitten maar zou graag wat uurtjes buiten de deur werken voor sociale contacten maar dat mag dus niet. Kon werk krijgen voor een aantal uur maar toen werd hij zo boos dat ik het maar niet heb gedaan. Ik ga wel geregeld naar mijn kinderen en kleinkind in Nederland daarwerd hij laatst ook boos om 1a 2 x per jaar is meer als genoeg . Wij hebben genoten van onze eigen kinderen dus hoef je je kleinkind niet zo vaak te zien dat doen alleen mensen die vroeger hun eigen kinderen minder hebben zien opgroeien. Nou ik mis het wel maar daar snapt hij niks van, de kinderen horen ook nooit wat van hem
    Nu is hij weer poeslief maar ik weet het niet meer is hij narcistisch of ligt het aan mij . Ben ik jaloers of is het niet normaal dat je man hele lange apps stuurt naar een andere vrouw.
    Tineke
    > 2 jaar geleden
    Tineke 1 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
    • Alle reacties weergeven...
    • U zit in een kooi en deze is niet van goud.

      Hij wil u in afhankelijke positie houden. In mijn ogen is dit een zeer gevaarlijke man, hij denkt u te bezitten en te kunnen doen en laten wat hij wil.
      Hoe komt het dat u zo afhankelijk bent geworden?

      Hou uw kennis voor uzelf, doe de boekgouding en leg veel geld voor u alleen opzij en maak een eventueel vluchtplan. Zolang uw culruur dat toestaat. Maar uw man is zeer gevaarlijk in mijn ogen. Pas op voor uw lijfsbehoud.

      zelda
      > 2 jaar geleden
    • Reacties verbergen...
  • Mijn vrouw heeft mij gezegd dat ze geen fysiek contact meer wil (Verhaal 210)

    Mijn vrouw heeft mij vorige week botweg gezegd dat ze geen fysiek contact meer wil en dat ze alles zelf kan. Toen ik haar vroeg of ik haar oraal nog kon bevredigen,zei ze nee: ik heb geen man meer nodig,nooit meer en ze wil er nietmeer op terugkomen. Ze tolereerd dus enkel nog staafmixers. Ik kan hier niet mee om. Ik leef zeker niet verder als een plant ,of als broer en zus.
    verhaal 212
    > 2 jaar geleden
    verhaal 212 1 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
    • Alle reacties weergeven...
    • Heeft u haar al gevraagd wat maakt dat ze deze keuze heeft gemaakt?

      En wat het haar opleverd geen sex met u meer te hebben?

      Probeer haar doel te achter halen , tenslotte heeft ieder gedrag een positief doel.

      zelda
      > 2 jaar geleden
    • Reacties verbergen...
  • Niet kennisgemaakt met zijn kinderen (Verhaal 205)

    Ik heb al ruim 2 jaar een vriend heb nog steeds niet kennisgemaakt met zijn volwassen dochters.Hij komt daar niet mee.wel vorig jaar bij zijn broer geweest.Hij vraagt niet om kennis te maken met mijn kinderen.
    Els
    > 2 jaar geleden
    Els 1 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
    • Alle reacties weergeven...
    • Typisch geval van iemand zijn weekend maitresse te zijn. Hij wil zeker ook niet samenwonen en je hebt al sex zonder enige trouwplannen.. tja wat verwacht je dan. Is fijn toch voor hem. Makkelijk.

      Anderzijds, waarom zou je zijn dochters willen ontmoeten? Wil jij een gezin vormen? Hij dus niet?

      Of zit er meer achter? En zijn die meiden de zoveelste scharrel van pa zat..

      zelda
      > 2 jaar geleden
    • Reacties verbergen...
  • Ik voel me hier helemaal niet lekker bij (Verhaal 197)

    En toch vindt ik het moeilijk om dit allemaal te gaan zeggen, maar ik ga het toch proberen.
    Mijn man is erg van bloot, naakt etc. Als de zon schijnt gaat een (normaal) mens naar het strand maar hij wil naar het naaktstrand. of ergens waar je naakt mag liggen zonnen. Ik persoonlijk heb er niet zo veel mee maar goed ik ga gezellig mee en iedereen is daar naakt dus het is niet vreemd. Hij zont aleen niet hij kijkt de hele dag. Sinds kort ben ik erachter dat hij ook op FB de groepen naakt, en alles wat er nog meer is heeft ontdekt en daar dan ook lid van is. Hij heeft wel 90 vrienden ik ken er 5 van. Maar de hele dag zit hij op zn telefoon naar die mensen te kijken en te schrijven WAAROM vraag ik me dan af. Hij kijkt ook op porno sites en alleen voor mannen etc. Ja hij vindt het leuk om naar te kijken krijg ik als antwoord.
    Ik voel me hier helemaal niet lekker bij en weet ook niet wat ik moet doen.
    Ik heb gezegd tegen hem doe het dan als ik er niet ben en verwijder alles zodat ik het niet te weten kom maar nu weer dat FB ik wordt er gek van.
    Thea
    > 2 jaar geleden
    Thea 1 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
    • Alle reacties weergeven...
    • Klinkt als een beginnend kijk, porno, voyeurisme verslaving.
      Wat wilt u zelf met uw leven, misschien word het tijd dat u ook eens gaat rondkijken wat u plezier geeft. tenslotte houd hij geen rekening met u.

      Als u liever niet weet wat u man doet gaat het uiteindelijk en groter stuk van zijn leven innemen en u bent dan een handige huisvrouw

      zelda
      > 2 jaar geleden
    • Reacties verbergen...
  • Ik ben klaar met mijn vrouw alleen ze is zwanger (Verhaal 196)

    Ik ben klaar met mijn vrouw alleen ze is zwanger (uitgerekend in augustus) en we hebben al een zoontje van anderhalf waar ik zielsveel van hou. Ik ben 33 en we zijn al 14 jaar bijelkaar waarvan 6 jaar getrouwd. Op dit moment zitten we in een verhuizing/verbouwing want we waren genoodzaakt te verhuizen omdat ons huis te duur was geworden i.v.m minder werken en hoge maandlasten. Nu ben ik dus bezig met de verbouwing van ons nieuwe huis maar ik heb ook mijn werk waar het vrij druk is en waar ik regelmatig wordt gevraagd of ik kan overwerken. Ik ben er tussen 7:00 en 23:00 bijna niet thuis maar als ik thuis ben is mijn vrouw alleen maar aan het zeuren dat ze moe is, dat ze het zwaar heeft of dat het een rommel in huis is en dat ik niet heb gestofzuigd. Ook als ik bij haar in de auto zit want ik mag niet rijden want dit vind ze eng dan staat er bijvoorbeeld een voetganger die wil oversteken niet bij een zebrapad, dan zeurt ze weer over die voetganger en dan denk ik "waar maak je je druk om zeg" ik weet ook niet eens of het zeuren is maar het komt bij mij binnen als zeuren/zeiken. Ik vindt het tegenwoordig zo lekker als ze niet thuis is. Ik ben ook liever in het nieuwe huis bezig dan dat ik thuis ben.

    Ik was van de week een keer alleen bezig in het nieuwe huis en toen kreeg ik een berichtje van een Japanse via telegram, ik wist dat het een catfish was maar ik begon toch een gesprek, na een paar dagen leekt het echt en werd ik verliefd ik zag me zelf al helemaal in Japan wonen het enige wat mij verscheurde was dat ik mijn zoontje moest achterlaten. Uiteindelijk kwam ik er toch weer achter dat het nep was en kwam ik er weer achter hoe mentaal fucked up ik ben. Ik smacht zo erg naar vrouwelijk bevestiging.


    Het is ook dat ik mijn vrouw te dik vind, ja ik weet dat ze nu zwanger is maar ze weegt zonder zwangerschap meer dan mij, ik vindt dat gewoon respectloos tegenover mij. Als ik foto's van vroeger zie dan denk ik wat is er gebeurt.


    Sorry voor het lange bericht, het kan en moet eigenlijk nog veel langer.

    Mvg Rick
    Rick
    > 2 jaar geleden
    Rick 2 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
    • Beste Rick, het lijkt er op dat je nu alleen nog maar de negatieve kanten van je - zwangere - vrouw ziet. Ooit was ze toch de liefde van je leven? als je wilt dat je kinderen straks opgroeien in een stabiel gezin met een vader en een moeder die lief zijn voor elkaar, raad ik je aan samen aan de slag te gaan voor jullie relatie. Dit houdt in dat je veel gaat praten met elkaar. Rustig zonder steeds ruzie te maken. Praat over wat je dwars zit, zonder steeds in verwijten te vervallen. Maak tijd voor elkaar, zonder kinderen. Alleen een stuk wandelen en kletsen is al een begin. Het hoeft niet altijd geld te kosten. Een andere relatie (of minnares) lijkt aantrekkelijk, maar dat is maar schijn. Ik weet er alles van. Je bent een beetje op zoek naar de spanning van wat je in het begin van jullie relatie had. Dat gaat bij iedereen weer over. Als je je vrouw te dik vindt (als ze niet zwanger is) mag je daar best iets van zeggen. Op een normale manier. Probeer allebei weer aantrekkelijk voor elkaar te zijn. Probeer er samen uit te komen, denk aan jullie kinderen. Als er nog liefde is, is het t waard om voor te vechten!

      Danielle S
      > 2 jaar geleden
    • Alle reacties weergeven...
    • Beste Rick,

      Wat er is gebeurd is dat u haar hebt bezwangerd, ze voor uw kinderen zorgt en u nog steeds lekker uw ding kunt doen buiten de deur en nu bijna alles vd kinderen op haar schouders valt. Weet u dat een kind even zwaar is als een fulltime baan zonder pauzes?

      Als u minder gezeur wil is het belangrijk dat u gaat luisteren naar haar en oplossingen gaat bieden.
      Ik hoor zo al dat er een huishoudelijk hulp moet komen om haar te ontlasten en belast haar niet met ook uw vuile zaken. Dan zou er minstens 1 dag per week volledige ontlasting voor haar moeten zijn zodat zij even een dagje de deur uit kan en denken aan haar droomleven. Wat nu een slaven leven is voor haar zoals ik lees.

      Ze moet weer tijd hebben voor zichzelf , hoe denkt u dat uw vrouw na 2 bevallingen ,( door uw toedoen), straks tijd gaat hebben voor een sportschool? Haar lichaam is kapot en veranderd door het dragen van uw kinderen enigzins respect is nodig. geef haar wekelijks een kado bon en minimaal 1 dag ontlasting vd kinderen, zodat ze naar de schoonheid salon kan, kapper, nagelzaak en tijd heeft voor sport en ontspanning. Ze word dan vanzelf weer leuker en mooier.

      Een zeurende vrouw is per definitie niet gelukkig, en word dik en lelijk, dit drijft u vervolgens in de armen van een vrouw die u nog niet heeft uitgewoond en uitgebaard. Maar u zet veel op het spel.
      Want dit is makkelijk te herstellen.

      Zie dus ook uw eigen aandeel hierin. Deze vrouw is duidelijk overbelast. En allicht heeft u heeft over de zwaarte van het zorgen voor kinderen en een huishouden draaien. Dit is erg zwaar voor 1 vrouw alleen.

      Maak daarnaast tijd 1x per mnd voor een romantisch uitje, zorg dan voor oppas. Iets erotisch, sauna ect.
      Zet wekelijks bloemen neer voor haar en doe iets wat haar blij maakt , bedank haar voor de hele dag zorg voor jou kind! En ga niet geirriteerd reageren maar luister. En zeg het komt wel goed. Ze heeft duidelijk steun nodig. Zowel in praktische zin als emotionele steun van haar man.

      zelda
      > 2 jaar geleden
    • Reacties verbergen...
  • Weinig complimenten (Verhaal 194)

    Ik wil niet zeggen dat ik echt relatieproblemen heb. Veel ligt bij mezelf en mijn traumatische verleden.

    Ik ben namelijk erg onzeker over het feit dat mijn man me vrij weinig complimenteert over mijn uiterlijk. Over andere zaken doet hij dit wel... Ik doe alles om op en top verzorgd te zijn en er slank uit te zien. Ik koop de heerlijkste parfums. Maar ik hoor er best weinig over.
    Ik zou het zo fijn vinden me begeerd te voelen en te merken hoezeer hij naar me verlangt. Dat hij dit kenbaar maakt. Ligt dit nu aan mij? Of overdrijf ik?
    Soms denk ik namelijk dat ik er een overmatige behoefte aan heb omdat ik door mijn ouders aan de kant gezet ben.

    Mijn man is overigens heel lief en zorgzaam voor mij. Maar ik twijfel soms. En dan is het zelfs zo erg dat ik me afvraag of ik nog wel geschikt ben voor een relatie (wegens veeleisend gedrag). Liefs.

    Chantelle
    29-06-2022
    Chantelle
    > 2 jaar geleden
    Chantelle 3 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
    • Hoi, ik denk dat je niet overdrijft hoor!
      Alleen vaak ligt de oplossing erin dat je jezelf moet gaan begeren. Jezelf aantrekkelijk vinden. Dan zal de ander jou hierin bevestigen.

      Als je iets van een ander wil (bevestiging, acceptatie) dan zend je gebrek uit, en dan werkt het nou eenmaal zo dat je het juist niet krijgt.
      Als het niet meer hoeft (omdat je jezelf er al in bevestigt) dan krijg je het.
      Met al die dingen (parfum etc) ‘manipuleer’ je de ander in feite om bevestigd te worden.

      Beste is jezelf helemaal te gaan accepteren, dan doe je wel een luchtje op maar puur omdat je het zelf lekker vindt ruiken!

      L
      > 2 jaar geleden
    • Sommige van ons zijn gewoon niet zo van het herhalen.
      Als we 1x zeggen dat we je prachtig vinden is het een vastgesteld feit.. Dan zien wij niet de noodzaak om om het te herhalen.
      We we letten ook vaak niet op.

      In principe is het simpel. Op het moment dat we wel dingen overdreven vaak gaan zeggen is er wat aan de hand, of als we je niet meer willen aanraken.
      Tot die tijd, geen gevaar. Je kunt het doen zoals mijn vrouw, die vraagt gewoon hie ze eruit ziet.

      M
      > 2 jaar geleden
    • Alle reacties weergeven...
    • Wat een mooie, wijze reacties zie ik hier staan. Dank jullie wel!! Inmiddels zit ik beter in mijn vel en zie ik de wereld (inclusief mezelf) daardoor momenteel heel anders. Ik zie ook hoe dol mijn partner op mij is en mij mooi vindt. Ik besef dat ik mijn onzekerheid projecteerde op hem, toen ik mijn berichtje hier plaatste...

      Chantelle
      > 2 jaar geleden
    • Reacties verbergen...
  • Wilt hij me weer pijn doen? (Verhaal 186)

    Mijn man is voor 3 jaar geleden vreemd gegaan. En nu weer. En daarbij ook nog naar een hoer geweest. 3x bij de zelfde. Ik denk nou die heeft genoten. We hebben besloten om het weer een kans te geven. Ik geef me alleen maar zelf de schuld. Door mij heeft hij het gedaan. Andere zeggen nee hij is enorm sex verslaafd. En is alleen maar lust. Als hij thuis kwam, deed die net of er niks aan de hand was. Had wel zijn code veranderd van zijn telefoon. Dat vond ik al vreemd. Ik wou niet controleren maar op de app kijken ( camera van onze 16 maanden ouden dochter). Hij had daarna iedere x zijn telefoon bij. Lief hem niet meer liggen. Toen wist ik genoeg. Want zo was het ook voor 3 jaar geleden gegaan. We hebben erover gepraat en hij gaf me de nieuwe code. Had niks te verbergen zei die. Ik kon vannacht niet slapen en ging toch effe stiekem kijken. Hij was weer heel erg aardig tegen een jongere meid aan het doen. Wilt hij me weer pijn doen? En was weer bezig met meiden die half naakt waren. Waarom stopt hij daar niet mee?
    Jennifer
    > 2 jaar geleden
    Jennifer 1 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
  • Ik sta dus nog een jaar of 4 op de tweede plek (Verhaal 176)

    Hoi,

    Ik weet al sinds m'n jeugd dat ik lesbisch ben. Sinds 1,5 jaar heb ik een tekstje met de liefde van m'n leven. Zij was 30 samen met haar man, maar kwam 5 jaar geleden uit de kast. Voor haar is het zover twijfel dat wij samen oud worden. Heel fijn, tot zover.

    Ze heeft een dochter. Zij en de vader van haar dochter hebben besloten om iig tot hun dochter uit huis gaat, samen te blijven wonen. In een veilige omgeving te creëren voor hun dochter (15)
    Helemaal prima, ik heb daar respect voor.
    Het is nu zo, is dat mijn vriendin dus bepaalt wanneer we elkaar zien /bellen /weg gaan of wat ook. Ik had dat geen moeite mee, maar 't begint nu wel aan me te knagen. Ik heb geen verplichtingen, geen tweede gezin of wat ook. En voorlopig sta ik dus nog een jaar of 4 op de tweede plek. Word ik soms verdrietig van...
    Louisa
    > 2 jaar geleden
    Louisa 1 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
  • Hij wisselt om de 4 a 6 weken van baan (Verhaal 164)

    Hoi ik en mijn vriend zijn 4 jaar samen wonen niet samen. Nu heeft mijn vriend geen vervoer omdat zijn motor stuk is , ik had hem al geholpen door de motor op afbetaling bij mij af te lossen en de reparatie kosten voor te schieten, ik heb hem 3 weken geholpen om mijn auto uit te lenen zodat hij na zijn werk kan, aangezien ik een bedrijf heb en 2 kids is niet altijd even makkelijk om de auto uit te lenen. Vorige week moest ik hem brengen en halen, op de heen weg kregen we ruzie waardoor hij plots zijn baan opgaf. Nu verwijt hij me dat door mij komt ik had meer flexibel moeten zijn met de auto. Ook vind hij vervelend dat ik na 3 weken vroeg na een benzine vergoeding. Ik vermoed dat mijn vriend adhd heeft en als ik hem daar op aanspreek word die ook niet goed van. Hij kan de laatste tijd niks verdragen en wisseld om de 4 a6 weken van baan.
    Lala
    > 2 jaar geleden
    Lala 1 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
  • Egoistische partner (Verhaal 137)

    Ik heb al 10 jaar een relatie met een gokverslaafde egoist. Ik heb 2 kinderen van 5 en 8. Ik haat mijn partner, hij doet niets in het huishouden, hij doet niets met en voor de kinderen. Ik doe alles in mijn eentje, ik werk 32 uur per week, daarnaast doe ik alle huishoudelijke klussen, boodschappen, koken, alle activiteiten met en voor de kinderen. Het enige wat hij doet is werken en gokken, en ik overdrijf niet meer doet hij niet. Ik ben afhankelijk van zijn inkomen. Ik heb zo vaak om hulp gevraagd om iets te doen, desnoods iets met de kinderen. Hij weigert en wordt geweldadig als ik te lang 'zeur'. Ik wil dat hij vertrekt maar hij vertikt dat, hij vindt dat ik moet vertrekken met de kids als het mij niet bevalt. Ik ben zo moe, soms hoop ik dat hij dood valt en dat ik van hem af ben.
    Anoniem
    > 2 jaar geleden
    Anoniem 1 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
    • Alle reacties weergeven...
    • Jammer genoeg herken ik jouw verhaal. Ik heb mijn man ook al vaak dood gewenst maar dat geluk hebben we dus niet. Ik probeer nu toch de scheiding erdoor te krijgen, financieel zal het moeilijk zijn maar ik hoef zijn vieze sokken niet meer te wassen en ik kan me onbezorgd op de kinderen richten. Veel sterkte!

      Anoniem
      > 2 jaar geleden
    • Reacties verbergen...
  • Ik ken nog steeds niemand van zijn vrienden (Verhaal 129)

    Mijn vriend doet sinds het begin van onze relatie soms nogal vreemd. Nu na ruim 1,5jr ken ik nog steeds niemand van zijn vrienden, voorheen door corona zei hij. Nu geeft hij aan geen reden te hebben. Zijn kinderen mag ik niet zien, reden ze zijn er niet klaar voor. Nu heeft hij geen reden zegt hij. Een jaar geleden rond deze tijd verdween hij vaker voor een dag of wat van de radar. Hij zat tegen een burnout aan en als het hem te moeilijk wordt steekt hij zijn kop in het zand en verdwijnt. We wonen te ver van elkaar om dan naar hem toe te rijden en daarbij is hij dan niet voor reden vatbaar, ongeacht of het wel/ niet iets met ons te maken heeft. Ik hou ontzettend veel van hem maar dit trucje heb ik in het verleden zo vaak meegemaakt als mannen er tussen uit gingen dat het nu een rode lap op een stier geworden is.
    Recentelijk, het ging super tussen ons, was hij weer ineens een dag verdwenen, telefoon wordt niet opgenomen, er wordt niet terug gebeld. Radar stilte tot hij denkt dat hij weer boven water kan komen.
    Het wordt me teveel, ik maal me zorgen, voel me onmachtig en het triggert onmacht en onzekerheid bij me. We hebben daarna ook weer een discussie omdat ik dit niet pik.
    Een relatie is hard werken maar een relatie met iemand die zich wikkelt ingewapend beton is niet te doen.
    De enige vraag die ik hem stel is, stuur me een appje als je even rust nodig hebt. Zeg gewoon ik kan het even niet, laat me. Dan weet ik iets, dit gedrag vreet me gewoon op.
    Linda
    > 2 jaar geleden
    Linda 1 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
  • Wij gingen van perfecte dagen naar haren trekken, slaan en schoppen (Verhaal 126)

    Eenzaam in een lesbische relatie. Wij gingen van perfecte dagen naar haren trekken, slaan en schoppen.

    twee jaar geleden ben ik verliefd geworden, smoorverliefd! Zij was het, wij hadden plezier en ze herinnerde mij eraan dat het leven meer dan alleen werk is. De eerste 6 maanden waren perfect maar daarna ging het steeds slechter. ik heb niet het gevoel dat ik vrijuit met haar kan praten en lieg tegen haar. voor mijzelf praat ik het goed omdat ik niet over grote dingen lieg. ik spreek af met mijn moeder of met mijn zusje niet en dat vertel ik niet.

    Ik weet niet zo goed hoe het is begonnen. 1,5 jaar geleden zaten wij in de auto mcdonalds te eten. ik weet echt niet meer wat ik zei maar ze sloeg mij met een big mac in mijn gezicht. ik zag dat ze ervan schrok en ze zei dat het niet weer zou gebeuren.. hierna is het wel weer gebeurd, nog vaak. Als ze boos is slaat ze mij, bijt ze mij of scheld ze mij uit. ik vergeef haar omdat ik snap dat ze boos is en niet weet wat ze doet als ze boos is. na elke keer dat het mis is gegaan maken wij een plan over wat wij gaan doen zodat ik haar niet meer zo boos maak. maar ik kan mij er gewoon niet aan houden. ik ben bang dat er iets mis is met mij. 2 maanden geleden ben ik stiekem met mijn zusje naar een museum geweest. afgelopen weekend is zij hier achter gekomen en nu is ze super boos. ze verwacht van mij dat ik bewijs dat ik te vertrouwen ben en dat ik laat zien dat ik spijt heb. Mijn probleem is dat ik niet weet of ik dat heb. ik heb gelogen en dat is fout dat weet ik, ik wil ook niet een vrouw van leugens zijn maar ik geloof niet dat ze mij zou laten gaan als ik het eerlijk gezegd had. ik mis alleen tijd met mijn zusje.

    Nu weet ik niet hoe verder, aan de ene kant denk ik dat ik een slecht persoon ben omdat ik niet weet hoe ik dit goed kan maken. maar aan de ander kant denk ik zij slaat, bijt (dat ik er littekens van heb), scheld mij uit en spuugt op mij en daar vergeef ik haar ook voor waarom kan zij dit niet laten gaan. dat ik dit schrijf maakt al dat ik van mijzelf walg. ik heb gelogen hoe durf ik te denken dat ze het gewoon moet laten gaan.

    Ik weet niet wat ik moet doen, ben ik gewoon een slechte vrouw?
    honeybea
    > 2 jaar geleden
    honeybea 2 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
    • Van de boeken die ik al heb gelezen weet ik dat er 1 ding is dat een relatie ALTIJD te slecht maakt om te blijven en dat is fysiek geweld. Niemand hoeft dat te aanvaarden. In jouw plaats zou ik meteen vertrekken, hoe moeilijk dat misschien ook is.

      CL
      > 2 jaar geleden
    • Alle reacties weergeven...
    • Zij heeft moeite met agressiebeheersing...Het is niet aan jou om haar niet kwaad te krijgen, zij moet aan zz werken of medicatie nemen of beide ...

      Anoniem
      > 2 jaar geleden
    • Reacties verbergen...
  • Hij weet niet wat hij voelt (Verhaal 89)

    Hallo,

    Graag wil ik mijn verhaal delen, om ervaringen van andere personen te horen alsook meningen hierover.

    Ik heb samen met mijn ex een relatie gehad van vier jaar. Echter doofde dat een beetje uit en kwam er een “sleur” in de relatie. Hij heeft twijfels gehad op een bepaald punt maar koos er uiteindelijk voor om samen verder te gaan. Een jaar later zat hij weer met twijfels (vlak voor ik zou inwonen bij hem) in die mate dat het niet meer ging voor hem dus heb ik eerder de keuze in zijn plaats gemaakt omdat hij maar niet wist wat doen. We gingen uit elkaar..een heel moeilijk moment voor beide.

    We zijn nu acht maanden verder sinds onze breuk en zijn weer dichter naar elkaar toe gegroeid op elk vlak. Hij ziet positieve veranderingen maar kan niet beslissen om ofwel terug samen iets op te bouwen, of te kiezen om definitief uit elkaar te gaan. Hij weet niet wat hij voelt, geraakt niet uit zijn keuze.. Ik heb geprobeerd geduldig te zijn maar dat is zeer moeilijk.

    Wt zouden jullie doen, zijn er tips die hem kunnen helpen? Moet ik zelf de keuze maken en het definitief achter mij laten?
    Saar
    > 2 jaar geleden
    Saar 1 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
    • Alle reacties weergeven...
    • Ik heb hetzelfde als de reactie hierboven.
      Elke keer weer die vicieuze cirkel. Maar elke keer; Hij praat niet, kan niet praten. Nooit een goed gesprek. In 15 jaar nog nooit iets uitgepraat.
      Soms een escalatie en dan gaat het even goed, maar altijd verslapt hij weer.
      Het is niet normaal en niet werkbaar in een relatie.

      Annie
      > 2 jaar geleden
    • Reacties verbergen...
  • Hij drinkt dagelijks (Verhaal 53)

    Ik kan het niet laten om mijn partner altijd met de vinger te wijzen ivm zijn alcohol gebruik!
    Mijn partner is niet kwaadwillig,hij doet veel voor mij en helpt waar hij kan.
    Hij heeft zijn eigen café en een heel druk sociaal leven.Hij drinkt dagelijks,ik heb het daar moeilijk mee.Als ik hem erover aanspreek dat het ook iets minder mag zijn verwijt hij mij ervan dat ik geen respect heb en geen flauw benul heb wat horeca is!
    Drank hoort daar nu eenmaal bij en dit is normaal.Als het mij niet aan staat moet ik maar vertrekken.
    Nu met de lockdown dacht ik dat het beter zou gaan,idd hij drinkt niet dagelijks.Maar als hij drinkt staat er geen rem op.
    Maar weer de reactie dat ik geel begrip toon voor de moeilijkheden in de horeca,is zijn uitlaatklep.
    Help alcohol daarbij,moet ik als verpleegkundige ook pillen beginnen slikken omdat het mijn job is.
    Ben ten einde raad,dacht echt dat ik bij de liefde van mijn leven was..Nu voel ik mij zo triest.Ik kan het niet aanzien.
    Zwijg ik beter en laat ik hem doen,laat ik hem in zijn ongeluk lopen...Trek ik het mij teveel aan en verdring het beter.Echt triest
    Krista
    > 2 jaar geleden
    Krista 2 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
    • Heel triest eigenijk, je hebt het beste voor hem maar hij is zo koppig. Alcohol is een verslaving net als roken etc. Ze moeten zelf de stap zetten om hulp te zoeken of stoppen ermee

      Anoniem
      > 2 jaar geleden
    • Alle reacties weergeven...
    • Hij heeft duidelijk aangeven daar als het jou niet aanstaat dat hij drinkt jij maar moet vertrekken. Dan doe je dat dus.

      Dan zijn er 2 kansen, 1 hij gaat spijt hebben en je terug willen, en er wat aan doen. Of 2 het boeit hem niks. Weet je toch gelijk wat je waarde was in zijn ogen.

      Kom waar is je zelfrespect.

      zelda
      > 2 jaar geleden
    • Reacties verbergen...
  • I changed in this agressive woman (Verhaal 33)

    Hi everyone,

    Idk where 2 start.
    Well .. I met my partner when I was 14 and back in highschool (2006). He , Steven, was 21 , I knew that and lied about my age I had said I was 17 because we met in this club , because I just wanted him so bad.
    (I knew the age difference wasn't really right, but I wanted it
    When where so in love, you know the puppy love stage.

    He was a BadBoy and I loved that.
    So 2 months of seeing each other , he just went off the radar.
    There I was , alone ,worried , confused.

    Days pass ,weeks starting to pass
    Still no sign.
    I thought I was played by him and started 2 move on.
    Still 14

    So I then , I began 2 talk 2 this boy ,Trey, again who I already had seeing before I met Steven. But because I fell in love with Steven , I had broken all contact with Trey, like everyone who goes from single 2 falling in love.

    We all know ppl before getting in 2 a relationship.
    But my difference was, I was 14-15, I was young. He left me with no words ,so I moved on.

    So I was dating Trey (who was 18 at the time) for maybe 6 months now.
    He treated me so nice and loving. And everything just went good, I had put Steven out of my had by this time , I was still wondering what happened 2 him but I had moved on..

    Then all of a sudden, I was walking with my mom and a schoolfriend in the town mall.
    There he was .. Steven!
    Standing in a clothing store.
    He saw me and boomm.
    I told my mom 2 go ahead as me and my friend walked up 2 Steven.
    He was nearly crying seeing me.

    We met up 2 talk about his sudden disappearance.
    He had fled ,the Netherlands (that's where we live)
    And he went to the D.R.
    2 hide out , because I got himself in trouble that's why he just ghosted everyone.

    There was me , moved on with a new boyfriend. What was I supposed 2 do. I was 14 at the time he left.
    I felt bad now, because if I knew why he left I would've waited on him.

    So as much as I was in love with Trey. I just went and chose 2 be with Steven again.

    Everything was nice and good, untill I started seeing lil signs of Steven being upset of the fact I had dated someone when he was gone, fanished.

    We dated for maybe 7 months , I was now I think 16, still young.
    When Steven got arrested for possessing a firearm , I knew about that.
    He spent maybe 1 and half year in prison.
    Months past by me visiting him , I was just alone and young.
    I was thinking about how I didn't want this for myself.
    I was alone for maybe 6mnths ,when I met Jeremy (18) I was prob 16ish 17.

    So slowly I was moving on breaking myself away from Steven and getting closer to Jeremy.
    Couple months (like 7 maybe) me and Jeremy where dating, with ups and downs. When I accidentally got pregnant. We where on medium good grounds.

    I was shocked but I wanted 2 keep it because I was surrten that me and Jeremy where in love and ready.
    Than Steven had called me , he still rang me maybe 1s a week 2 check on me, when I told him that I got pregnant.
    And we couldn't call no more ,I was moving on, again.

    So I was pregnant and happy.
    Then I started noticing that Jeremy changed. He was first happy now he said he didn't want the baby and everything. There was I , thinking that Jeremy was my world and he tricked me first 2 be happy and now backing up, and telling me 2 get an abortion.
    I was in disbelief. And thought how can you be so ignorant and heartless. I talked with my parents and was going 2 have a abortion. I realized that I was 2 young. And didn't want 2 have anything to do with Jeremy noo more ,so I fucked him off !
    I stayed single for maybe 8mnths. (My best time) I was now 17 enjoying life like every other teenager at that age and wasn't planning on having no boyfriends no more.

    When I got talked 2 by a friend of Steven (who was still in jail)
    And he told me Steven had said if you see Kiki ask her number so he could give it 2 Steven.
    With hesitation I gave my number.

    Steven called me a couple days later , and yepp you prob already know .. Boom we just kicked off like we never had broken up.

    He got out a coulpe off months later and we just got together and that was that.
    I got pregnant of Steven when I was 18.
    We had a beautiful boy.
    I was 19 and a young mom.
    And felt like this was what was meant 2 be All along.

    When our son was 3mnths old , I went 2 visit my best friend. With the baby. And I came home like about 10.30pm .. it was a bit rainy.
    As I walked in the house, Steven got really mad.
    Because in his eyes I was late it was rainy and I was a badmom for being outside with the baby.
    (Mind you, the stroller had rain protection , and I only had 2 walk 5 min from home 2 the Tram)
    Slappp .. he hitt me.
    I was shocked.


    Days pas weeks pas .. we didn't talk about it.
    I knew this wasn't right but I stayed.
    We went on but from now we just had falling in a pattern of arguing bout lil things.

    Couple years past.
    We became parents of a lil prinses.

    Our relationship was strong but it was cracked.

    He was and still , now I am 28, blaiming me for my past choices.
    For dating other guys when I wasn't with him.
    I was young when that all happened.
    I was losing my respect for him more and more .

    Now we gone break up because..

    Whenever he went out 2 go meet his friends and family , he never really answered his phone or keep me updated about his where abouts

    When I got mad , when he came home like 2 - 6 am in the morning , I got really mad and upset.
    Mind you I was changed in this agresive woman , because of hurt, because I had 2 hear day in day out for every mistake I made when I was 14..15.

    Steven thinks , that I have no right 2 doubt or question him ,and if he does cheat I don't have the right 2 be upset because I did way more stuff 2 him.

    Kiki
    > 2 jaar geleden
    Kiki 2 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
    • Wow what a story, looks like you have been through a lot... things you don't deserve.
      He can't blame you for making the choices you made when you were that young. You just lived your life like a teenager is supposed to. At that age you don't know any better, besides you really don't know what you want or need at that age. And your story tells me that he had been to jail and all, maybe he should be lucky you even still wanted a future with him? He can at least be more grateful.. since a lot of woman would have made an other choice here in my opinion... I think he is the one who made mistakes, not you. It is easy for him to blame you. I don't think this is a healthy relationship. Even though every relationship has its problems, but slapping someone is just not okay!!! It seems he wants to control you. And when you want to know something, like when he will be home, you don't get a response. So you have to be home in time but he doesn't? This relationship is not just, and it is changing you as a person, for the worst... you don't sound happy... things need to change or you need to leave him... you are still too young to waste your life like that.

      Anoniem
      > 2 jaar geleden
    • Alle reacties weergeven...
    • Very interesting how you follow your feelings, only learn to see red flags sooner and keep better boundaries. And cut out bad menn, who dont answer phones, or are in jail.. :p. Then youll be fine, you sound like a strong woman.

      zelda
      > 2 jaar geleden
    • Reacties verbergen...
  • Als we samen oud willen worden... (Verhaal 229)

    Ik ben inmiddels 30, heb 3 kinderen van 8, 5 en 3. Sinds 6maanden zijn de moeder van mijn kinderen en ik uit elkaar op goede grond. Ze heeft een huis gevonden en gaat over 1 maand verhuizen met de jongste 2 kinderen ( 2 straten verder)

    Ik heb 7 weken geleden iemand anders ontmoet waarbij we direct een grote klik hadden samen, ze heeft een relatie waarbij ze nog veel van hem houd maar niet meer samen oud wilt worden omdat hun doelen niet op 1 lijn liggen. Ze heeft zich helemaal opengesteld naar mij toe en weet van mijn situatie af en kinderen. Ze is veel te jong om zich bij mij aan te sluiten op dit moment maar in haar gedrag is ze ouder. Ze is 20.

    Ze geeft aan dat ze graag wilt proberen om met mij, mijn kinderen en toekomstige kinderen samen oud te willen worden. Ik voel hier natuurlijk veel voor. We hebben het er vaak over gehad en kwa doelen liggen we bijna met alles op 1 lijn. Ik heb duidelijk gemaakt dat in een bestaand gezin stappen niet niets is, tevens wil ik dat ze haar studie en loopbaan afrond voor we onzelf in het diepe stappen.

    Duidelijk is dat we beidde nog losse eindjes hebben die eerst opgelost moeten worden, verder hebben we besloten als we samen oud willen worden dit doordacht moet zijn en met rustige stappen.

    Het is een moeilijke en lastige situatie aan beidde fronten voor mij ik wil mijzelf nog niet in iets nieuws storten zo snel maar die klik is bijzonder genoeg om aan vast te houden.

    Dit is alles wat ik kwijt wou.

    Lex
    > 2 jaar geleden
    Lex 0 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
  • Het voelt als afwijzing (Verhaal 224)

    Ik zie mijn partner erg graag en probeer zelf ook altijd alles wat ik kan in de relatie te steken. Ik ben me heel bewust dat relaties input vragen van beide kanten en vind ik het dus ook belangrijk dat hierover gesproken moet worden. Dit om elkaars verwachtingen te kunnen begrijpen, maar de laatste tijd ligt me iets op de maag waar ik niets mee weet aan te vangen.
    Tijd terug vroeg hij of ik op het affectionele vlak iets meer initiatief zou kunnen nemen, wat helemaal oke is. Ik begreep waar hij vandaan kwam. Ik had inderdaad daar wat de bal laten vallen. Nu probeer ik daar heel erg aan te werken want ik hou ook wel van die affectie tussen ons. Maar het is nu al paar keer gebeurd dat we beide wakker worden en dat ik hem vast wil pakken en liefde wil geven. Maar dat hij het negeert of zich zelfs met de rug naar mij keert voor op zijn gsm te kunnen zitten. Soms gaat hij na een hele tijd wel zelf afkomen, maar dit voelt dan heel tweede keuze. Alsof hij eerst gsm nodig heeft voor hij mij wil aanraken. Dit maakt me dan heel boos en gekwetst. Het voelt als afwijzing. Het voelt alsof ik hem hier ook niet op kan aanspreken want hij ziet hier geen kwaad in, terwijl voor mij de zin in affectie en zelfs seks echt wel weg is. Ik heb vanalles artikels opgezocht aan wat hiermee te doen, maar ik raak er niet aanuit. Kan iemand misschien helpen met wat ik hiermee moet doen?
    Anoniem
    > 2 jaar geleden
    Anoniem 0 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
  • Mijn vriend voelt hem slecht in zijn vel (Verhaal 209)

    Hey. Mijn vriend voelt hem slecht in zijn vel er is iets gebeurd in zijn famillie. Waar hij niet over wil praten met niemand. Hij wil de mensen waar hij om geeft er nizt mee lastig vallen zegt hij. En we hebben vaak ruzie vanwege dat hij droog doet. We zien mekaar dinsdag.
    Anoniem
    > 2 jaar geleden
    Anoniem 0 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
  • Wat vinden jullie van de leeftijdsverschil? (Verhaal 112)

    Hallo allemaal,

    Ik ben een vrouw van 31.
    ik praat nu al een tijdje met een man van 25 we hebben het leuk samen in onze online gesprekken.

    Wat vinden jullie van de leeftijdsverschil?

    Greetz Desi
    Desi
    > 2 jaar geleden
    Desi 4 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
    • Prima toch!

      Anoniem
      > 2 jaar geleden
    • Leeftijd is maar een getal,
      Jullie zijn beide volwassen,
      En hoe je bij elkaar voelt is belangrijker dan een getal.

      C.j.
      > 2 jaar geleden
    • Dank jullie

      Anoniem
      > 2 jaar geleden
    • Alle reacties weergeven...
    • Dit moet kunnen, jullie zitten ongeveer in dezelfde leeftijdsfase.

      Germaine
      > 2 jaar geleden
    • Reacties verbergen...
  • Ik denk dat deze relatie gebaseerd is op leugens (Verhaal 207)

    Hallo.Ik heb al 5 jaar samen met mijn partner.Ik Heb een dochter uit mijn vorige relatie en wij hebben een dochter samen.Ik en mijn partner hebben altijd een moeilijke relatie gehad samen.Onze relatie bestaat uit veel ruzie en agressie van mijn partner naar mij toe geeft mij al geslagen heb al verschillende keren bond en blauw van hem geweest heb het altijd op zij gezet en hem kansen blijven geven.In begin was er nog liefde en al tussen ons knuffelde we nog kreeg ik nog kussen met opstaan en slapen gaan.Nu is dit al een tijdje niet meer aanwezig het is precies of onze relatie uitgeblust is.Deze week heb ik in zijn gsm berichtjes gezien naar een andere vrouw er stond in voor af te spreken samen in bad te gaan en intiem te zijn voor mij was dit echt een schok ik ben ten einden gewoon.Ik denk dat ik met een narcis te maken heb.Heb met hem gepraat hem kan niet zeggen waarom hem dit gestuurd geeft naar die andere vrouw hij blijft zeggen dat er niks gebeurd is tussen hem en die andere vrouw.De vrouw ontkent ook alles.Hem blijft zeggen dat hij mij nog graag ziet en dat ik de enige ben voor hem.Maar ik kan hem niet geloven.Ik slaap vanaf dat moment apart.En het lijkt hem niks te doen.Hem doet geen moeite om met mij te praten of zo en begin ik over het voorval begint die te zuchten veel spijt geeft hij nog niet getoond naar mij toe.Ik denk dat deze relatie gebaseerd is op leugens ik kan hem niet meer vertrouwen mijn vertrouwen is weg.Hij wild dat ik normaal doe alsof er niks gebeurd is.Ik denk dat ik deze relatie ga stoppen ik kan zo niet verder weet niet wat doen.Zijn er nog dames die dit meemaakte.Wat moet ik doen?
    Anoniem
    > 2 jaar geleden
    Anoniem 0 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
  • Kan iemand een woordje advies geven, alsjeblieft? (Verhaal 192)

    Ik ben blij dat ik dit forum vond. Vandaag voelde het even alsof mijn wereld instortte en ik wil dit delen (en advies is ook altijd welkom!)

    Mijn vriend en ik waren bijna 2 jaar samen. Het ging super goed, duidelijke communicatie, veel gedeelde hobby's, leuke gewoontes (vb. elke payday uit eten, elke dinsdag een wijntje drinken in een taverne, elke zondag zwemmen,...) We waren de honeymoonfase al voorbij; de eerste prille verliefdheid maakte plaats voor "het volgende"; elkaars negatieve kanten wel zien, maar daar dan ook open over praten en compromissen sluiten.

    Vandaag ging ik naar hem toe, we zouden (zoals zo vaak) samen het weekend doorbrengen. Bij aankomst merkte ik dat hem iets dwars zat, al had ik geen idee wat het kon zijn. De voorbije dagen was alles nog goed geweest.
    Ik drong voorzichtig aan en toen zei hij doodleuk dat "de verliefdheid stilaan over is". Ik was te geschrokken om echt te reageren, we werden allebei emotioneel, hij zei "sorry" en omhelsde me een paar keer. Hij heeft me toen terug naar huis gebracht.

    Toen ik thuis eenmaal over de eerste schok heen was, vond ik dat ik toch wel wat antwoorden verdien. Hoe lang is zijn verliefdheid al over? Hoe kan dat zo ineens? Heb ik iets gedaan of gezegd dat dit veroorzaakt heeft? Ik hou van hem, maar vind het ook best wel slap van hem dat hij het met zo'n vage uitleg uitmaakt, zonder duidelijke aanleiding.

    Ik heb hem een kort en vriendelijk bericht gestuurd, vragend of we volgende week niet even kunnen samenzitten zodat ik nog enkele vragen kan stellen voor closure. Hij ging akkoord, maar nu vraag ik me af wat ik moet doen.

    Ik heb het idee dat als ik hem terug wil, ik snel moet handelen. Maar ik weet niet 100% of ik hem terug wil, als hij het zo snel en om zo'n vage reden uitmaakt. Op YouTube krioelt het van de "relatie-experten" die allemaal "dé succesformule" aanbieden, maar hun advies klinkt zo koud en bovendien is er niet één succesformule voor alle koppels. Iedereen is verschillend, dus ik wil ook niet naar hen luisteren... maar tegelijk ben ik wel zo zielig dat ik hen blijf opzoeken...

    Kan iemand een woordje advies geven, alsjeblieft?
    Elsa
    > 2 jaar geleden
    Elsa 1 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
    • Alle reacties weergeven...
    • Ik vind dat het wel heel snel voorbij is. Ik denk dat jij jouw eigenwaarde moet inzien en je af moet vragen of je met iemand die zo snel uitgekeken is wel verder wilt gaan. Heel ben sterkte. Wat verdrietig moet het voor jou zijn!

      Moi
      > 2 jaar geleden
    • Reacties verbergen...
  • Als ze boos wordt klap ik dicht (Verhaal 166)

    Hoi, ik ben een man 52 nooit geen langdurige relatie gehad, nu heb ik aantal maanden contact met een vrouw, die een "leidende" man zoekt (in haar vorige relatie trok zei altijd de kar" dat wil ze nu niet meer), in het begin liep het super, uren praten over van alles, sexuele aantrekkingskracht is er ook alleen wil ze pas sex als we elkaar goed kennen. Nu vindt ze dat ik te weinig actie onderneem om dingen te doen terwijl ik mij best doe, en ze wordt dan boos en klap ik dicht, nu wil ze wel een sexrelatie omdat ik haar wens in een relatie toch niet kan vervullen. Maar het liefst wil ik toch een echte relatie met haar. Herkent iemand dit of heeft tips?
    Radeloos
    > 2 jaar geleden
    Radeloos 1 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
  • Zo anders en daarom zo veel verdriet (Verhaal 159)

    Mijn man is eigenlijk een hele lieve man. Hij is zacht en zorgzaam. Maar toegegeven ook niet de makkelijkste. Ik ben eigenlijk een beetje hetzelfde... ik geloof van mezelf dat ik ook een goed en lief persoon ben, maar ook geen simple. Enkel als we ruzie maken, is het een hel... Dan valt er niet veel liefs meer te ontdekken...
    Het probleem is dat onze noden soms zo ver uit elkaar liggen en daarom erg botsen.
    Bijvoorbeeld, ik wil een babbel waarbij ik graag zijn aandacht wil, zijn mening wil omtrent een onderwerp dat hem eigenlijk niet boeit maar mij wel nauw aan het hart ligt. Hij wil op dat moment liever rust en daarbuiten heeft hij genoeg aan zijn hoofd. Hij zegt dit niet zo, maar hij reageert kort, kijkt me niet aan, hij zucht...hij zegt "jaja". Dit in de hoop er korte metten mee te kunnen maken. Ik daarentegen word enkel geirriteerd want ik voel me niet gehoord en heb eigenlijk nog steeds geen antwoord op mijn vraag, dus stel ik ze nogmaals maar dan anders geformuleerd... uiteindelijk doe ik dit meerdere keren waardoor hij boos wordt want ik zit op zijn kap. Ik word ook boos want waarom maakt hij het zo moeilijk. (Ik heb ook geprobeerd het gesprek naar een ander moment te plannen dat hem beter past maar het past eigenlijk nooit). Dit gaat btw over bijvoorbeeld naar welke kinderopvang we onze dochter gaan sturen... maar zo zijn er nog allerhande onderwerpen. Uiteindelijk zijn we boos op elkaar. Na een tijd van rust wil ik dit uitpraten. Maar zijn tijd duurt veel langer, maar soms echt dagen. Dagen waarin hij mij negeert en hij zich fysiek ook echt van me afzondert. Als ik zijn periode dan niet respecteer maar toch doorbreek dan roept hij, gooit hij spullen kapot (enkel de mijne) of echt ons huis. Onze muur staat vol deuken van vuistslagen, onze deur is kapot, onze kast heeft schade, onze vloer heeft schade... ik wou dat ik zijn lange periode van "rust" kon respecteren, maat ik kan dat niet. Toch niet zo lang... ik ben dan zo verdrietig, bang en eenzaam dat ik dit wil uitgepraat hebben. Ik kan me ook zo moeilijk focussen op mijn werk met een dagenlange ruzie in huis. Op den duur voel ik me slecht thuis, op het werk, in mijn eigen vel,... maar mijn nood aan het goedmaken moet telkens wijken voor zijn nood aan rust of ik krijg met agressie (naar materiaal toe) te maken. Ons huis ziet er al niet meer uit... ik weet niet meer hoe dit nog aan te pakken... heel vermoeiend allemaal... ik wil ook nog even zeggen dat als het goed zit, het ook echt erg goed zit tussen ons.
    Anoniem
    > 2 jaar geleden
    Anoniem 1 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
  • Het is begonnen als grap (Verhaal 41)

    Ik heb al 3 jaar een verhouding met een getrouwde vrouw. Het is begonnen als een grap om eens met elkaar naar bed te gaan. Uiteindelijk hebben we in het geheim een relatie. In haar huwelijk gaat het al 2 jaar niet goed. Er is geen liefde en respect. Ik wacht nu al 2 jaar op het moment dat ze voor mij gaat kiezen. Ze was 3 kwart jaar geleden bezig met haar laatste fase om daar weg te gaan. Nu heeft ze persoonlijke problemen en stoot ze mij af. Ze zegt dat het vanzelf wel weer goed komt tussen ons. Ik kan niet zonder haar liefde ik heb in de afgelopen 2 jaar zo voor haar gevochten en hebben we zoveel meegemaakt. Moet ik er dan nu op vertrouwen dat het goedkomt met ons en dat ze echt voor mij gaat kiezen en wij samen een toekomst hebben?
    Catoo
    > 2 jaar geleden
    Catoo 2 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
    • Nee ze gaat niet voor je kiezen
      Anders was ze toch al weg. Geloof je nou echt dat het zo lang moet duren om uit elkaar te gaan? . Wees hard to get! Laat zien dat jij je vermaakt zonder haar, dan zal direct contact nemen met je. Maar neem geen contact op met haar. Je verspilt je tijd met haar. Je zal je geen toekomst geven

      Anoniem
      > 2 jaar geleden
    • Alle reacties weergeven...
    • Wat zij ook mag kiezen, hetzij voor jou hetzij voor haar man, verliezen doe jij als minnaar altijd in deze 2 gevallen. Daar kom je ooit wel achter.

      Dannu
      > 2 jaar geleden
    • Reacties verbergen...
  • Is mijn slechtste besluit geweest (Verhaal 199)

    Ben 42 jaar gehuwd geweest. Ben na en dan gescheiden op mijn 69ste. Was sedert september 2002 geen enkel innige contact. Na korte reactie met andere dame is die ook spaak gelopen, ze lichte me gewoon op.
    Mijn ex heeft me gevraagd om terug bij haar te komen. Is mijn slechtste besluit geweest. Ben nu sedert enkele dagen terug maar de verwijten vliegen me rond de oren. Heb getracht langs een relatiebureau een nieuw leven te beginnen, maar als ze mijn gezondheidstoestand kennen (wegens een mislukte rugopertie is er een morfinepomp ingepland). Kortom niets lukt. Heb er al ernstig over nagedacht om de veerman te betalen en de Styx over te steken. Of is er een forum of andere instantie die mensen met dezelfde problemen samenbrengt
    Etienne
    > 2 jaar geleden
    Etienne 0 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
  • De geboekte vakantie gaan we dus voorlopig als vrienden doen (Verhaal 193)

    Mijn (ex) partner en ikzelf leerden elkaar 5,5 jaar geleden kennen op,een avond uit. Vanaf het begin ging het heel goed en hadden we een hele sterke band. Hij kon goed overweg met mijn ouders die hem ook op handen droegen en mijn broer en hij werden echte maatjes. Ik had een prima verstandhouding met zijn stiefvader ,die hij als zijn echte vader beschouwd , en met zijn oom en tante.

    Na enkele maanden trok,ik bij hem in in het studiootje dat hij huurde. We zijn altijdl gelukkig geweest. Het was tijd voor een volgende stap, we wilden een,eigen appartement van ons 2. Na 2 jaar zoeken vinden we iets en gedurende 3 maanden leefden we naar deze datum toe. Intussen gingen we ook nog op reis samen onze grootste gemeenschappelijke passie. We gingen ook wettelijk samenwonen met het oog op,het feit dat we samen iets aankochten. Wel ging mijn partner plots liever feesten iets wat ik gewoon zonder problemen accepteerde al kon ik wel eens klagen als het niet het juiste moment was ( bijvoorbeeld de avond na de verhuis)



    En plots woonden we in ons nieuwe appartement, mooi groter alles wat we gewild hadden en trok hij zich terug. Hij werd afstandelijk, wilde niet meer vrijen, knuffelen en had het moeilijk met praten. Uiteindelijk na veel,zagen te horen gekregen dat hij zwarte gedachten had, mij nog altijd erg lief vond maar niet zeker was of hij de man was om zich te binden ( wel vreemd na 5 jaar). Een ander heeft hij niet dat weet ik,zeker hij wil,dus gewoon zijn vrijheid terug.

    De geboekte vakantie gaan we dus voorlopig als vrienden doen. Want bovenal,is hij ook mijn beste vriend. Boos kan ik niet zijn wel ben ik erg verdrietig. Ik heb nadien een time out voorgesteld . Wel zullen we als huisgenoten elkaar uiteraard tegenkomen . We zullen ook,als vrienden dingen ondernemen maar uiteraard hoop,ik gewoon dat het goed komt .
    Melissa
    > 2 jaar geleden
    Melissa 0 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
  • Korte drang om meiden kleding te dragen (Verhaal 144)

    Hoi,

    Al sinds jong af aan heb ik soms de korte drang om meiden kleding te dragen.
    Zelf ben ik een jongen van 20 en ga ik al 3 jaar met mijn vriendin van 18. Zij heeft een zus van 22.

    In de badkamer bij de wc zag ik haar kleding liggen in de badkamer, dit had ik snel aangetrokken om te kijken hoe het stond, helaas werd ik hierop daar haar zus betrapt.

    Momenteel moet ik van haar zus af en toe kleding dragen als zij alleen thuis is. Ook moet ik onder manipulatie in de kleding klusjes en opdrachten voor haar doen, wanneer ik dit niet doe zal ze mij verlinken….

    Heel vervelend en appart maar hoe kan ik het beste hier mee om gaan?
    Rick
    > 2 jaar geleden
    Rick 1 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
    • Alle reacties weergeven...
    • Laat je alsjeblieft niet manipuleren maar vertel het openhartig aan je vriendin. Als ze echt van je houdt zal ze het wel een plaats kunnen geven, misschien niet meteen... maar goed blijven praten met elkaar.. Manipulatie kan echt niet en moet nu stoppen! Veel sterkte

      Anoniem
      > 2 jaar geleden
    • Reacties verbergen...
  • Ik voel me zo eenzaam in onze relatie, en vooral niet begrepen (Verhaal 140)

    Mijn partner en ik zijn 4 jaar in een relatie, sinds vorig jaar is er ontdekt dat hij ASS heeft. Dit is niet onderzocht wegens het grote prijskaartje dat eraan hangt in Belgie, maar de psycholoog, psychiater en huisarts hebben een sterk vermoeden. Hij, zijn ouders en ik herkennen hem hierin ook.
    Ik merk dat onze relatie er hard onder lijdt. Ik mis verbinding, aanraking, connectie. Ik weet dat hij me graag ziet, op zijn eigen manier. Echter is deze niet of amper zichtbaar. Ik voel me zo eenzaam in onze relatie, en vooral niet begrepen. Herkent iemand zich hierin?
    Roodborstje
    > 2 jaar geleden
    Roodborstje 1 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
    • Alle reacties weergeven...
    • Ik herken mij hier voor een deel wel in. Mijn man heeft dan wel geen ASS, maar wel andere psychische problemen waardoor hij zich erg in zijn eigen wereld begeeft en ik mij niet gehoord en begrepen voel. Hij is wel op zoek naar verbinding met mij door middel van aanraking, maar omdat ik de verbinding niet voel op een ander vlak hoeft die aanraking van mij ook liever niet.

      L
      > 2 jaar geleden
    • Reacties verbergen...
  • Ik zag ineens dat hij egoistisch is (Verhaal 101)

    Joh als ik al deze verhalen lees, kan ik alleen maar zeggen dat ik echt de beste relatie had, jammer genoeg had van meer dan 30 jaar want ineens zag ik het vorig jaar niet meer! Hoe kon het toch zo ver gekomen zijn zonder dat ik dit wist of voelde aankomen? Ik werd stilaan wanhopig, ongelukkig en vooral boos op mezelf en hem over onze relatie. Maar hij vindt onze relatie wel perfect maar tijdens corona kwam het eruit. Hij ganse dagen thuis om te werken en ik ook maar wat bleek? Ik begon me te ergeren aan zijn gedrag wat ik vroeger nooit deed. Ineens zag ik hoe hij echt is, nl egoistisch tot en met op veel vlakken, seksueel, op werk, huishoudelijk maar ook op gezondheids vlak. Hij is toch degene met de hoogste positie dus ik voel me door hem minder gewaardeerd en hij laat dat dikwijls merken, dusja het huishouden is meestal voor mij wat in zijn ogen niks voorsteld, zijn familie en vrienden gaan altiid voor op mijn vriendinnen en familie maarja ik kom uit een gebroken gezin waar steeds veel problemen waren dus alleen maar miserie dus wil hij hier liefst zo weinig mogelijk mee bezig zijn. Eerst wou meneer geen kids en nadat we toch een kind kregen, was ons kind ineens alles voor hem, heel fijn allemaal maar nog met ons beiden wat doen kon niet meer vaak wantja onze dochter is vaak ziek waardoor ze hierdoor helemaal aan ons klit, zelfs nu ze een tiener is. Gaan we toch weg naar een feestje of zo, dan drinkt hij zoveel dat het niet meer leuk is. Hier hadden we vroeger ook heel vaak ruzie over, overal zoveel drinken dat hij zelfs viel maarja terug thuis in t normale hectische leven vergat ik dit weer snel want wij waren toch het perfecte koppel of ja zo ziet en kent iedereen ons. Ik wil er met hem over praten maar voor hem loopt het perfect allemaal buiten zijn gezondheid die de laatste jaren erg achteruit gaat. Hierdoor voel ik me helemaal schuldig dat ik ongelukkig ben in onze relatie. Mijn vriendinnen vinden dat ik te lief ben en daardoor altijd te meegaand was waardoor hij nu echt niet ziet waarom ik nu ineens ongelukkig zou zijn. We hebben toch alles: een prachtig kind, een mooi huis en wagen, goede jobs enz.... Zijn er nog mensen die zich hierin herkennen? En hoe los ik dit in godsnaam op? 35 jaar samen gooi je niet zomaar weg....
    Onbekend
    > 2 jaar geleden
    Onbekend 1 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
    • Alle reacties weergeven...
    • Ik herken het ik ben 25 jaar getrouwd en zie het afgelopen jaar ook dingen in die ik eerst niet zag of wou zien ik loop hem uit de weg ben graag met gezellige mensen maar samen dingen doen liggen we niet meer op 1 lijn hij vind het allemaal goed zo zoals het gaat 25 jaar is lang gooi je ook niet zo maar weg kids wonen ook nog thuis maar ik voel me alleen en ben mezelf niet meer zoals ik was sterkte met jou situatie

      Anoniem
      > 2 jaar geleden
    • Reacties verbergen...
  • Agressie in mijn relatie (Verhaal 64)

    Hoi, ik heb nu 2,5 jaar een zeer beweeglijke relatie. Er is sprake van drugs en alcohol verslaving en agressie.
    Veilig thuis is vorig jaar betrokken geweest. Ik kan hem niet loslaten, ik zie de goede kanten en hou me daar aan vast...
    Na 2 maanden verslavingskliniek leek het beter te gaan, maar niets was minder waar. Terugval was onvermijdelijk. Ruzies waren er weer, afgelopen weekend weer heel heftig. Politie er weer bij. Ik heb bij hem aangegeven dat ik niet meer verder wil. Hij accepteert het niét. Want ik zou hem geen kans hebben gegeven... ik besef me maar al te goed dat dit nooit goed zal komen. Hij zal nooit stabiel worden en blijven. Ik merk dat ik erg gevoelig ben voor zijn sms’jes zoals; ik wil met de feestdagen niet zonder jou zijn... het spijt me zo ik wil helemaal niet zo zijn.
    Zo lastig.
    Ik ben in behandeling bij een psychotherapeut en haptotherapeut. Maar ik zou graag in contact willen komen met lotgenoten.... 😓
    Cynthia
    > 2 jaar geleden
    Cynthia 4 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
    • Heel erg om te horen. Maar het is giftige relatie zo te horen. Ik ben geen lotgenoot
      Maar werk aan jezelf. Weet dat je ook een partner verdiend die jou met respect en liefde behandeld

      Anoniem
      > 2 jaar geleden
    • Dag Cynthia, hier ook een dame die hetzelfde heeft doorstaan en op dit moment zit ik ook met een ontzettend schuldgevoel. Mijn vriend heeft zich ook meerdere malen tegen mij gekeerd bij dronkenschap. Eerst alleen verbaal maar daarna ook fysiek. Hij veranderde altijd in een monster. De laatste keer ben ik zo ontzettend bang geweest en heb zonder zijn weten de volgende dag mijn spullen gepakt en ben vertrokken. Althans niet vertrokken, ik ben gevlucht.. Later op de dag kwam hij uiteraard thuis in een leeg huis en was in de eerste instantie boos, maar draaide als snel bij. Hij begreep mijn keuze, vond het zo ontzettend erg, wilde er alles aan doen.. de berichtjes vanuit hem werden steeds zieliger. Uiteraard zijn manier om aandacht te trekken maar hij hield me ook in de gaten. Kreeg berichtjes dat ik niet met anderen mocht appen, iedere keer de vraag of ik iemand anders heb, waarom ik in de avond op telefoon keek ect.. ik was het beu en heb hem gezegd dat ik niet meer kon na alles wat er is gebeurd. Toen gebeurde er iets waar ik echt ben van geschrokken. Dat monster kwam naar boven maar hij was nu broodje nuchter.. een kankerwijf ben ik, een vieze vuiler kankerhoer, ik moet sterven, ze zouden me in de brand moeten steken, ik ben lager dan laag een stuk verdriet en in de laatste seconden, voor mijn huis, heeft hij mij ook laten blijken dat hij mij zou willen vermoorden.. Na een uur lijkt hij alles weer vergeten te zijn. Spreekt hij mijn voicemail in.. dat ik zijn droomvrouw ben, dat hij zo verliefd op mij is en dat hij mij nooit wat zou aandoen.. De daarop volgende dagen ging het zo door. De boze en lieve berichten bleven binnenkomen. Op een gegeven moment trok ik het niet meer en heb hem geblokkeerd. Nu is het een aantal dagen stil. Erg stil. Ook ik twijfel aan mezelf of ik de juiste keus heb gemaakt. Ik mis onze leuke momenten en had het zo ontzettend graag anders gezien. Ik weet dat hij dit ook niet heeft gewild, maar ik heb hem meerdere keren erop gewezen dat het niet kon en dat ik anders zou weggaan en hij heeft toen maling aan mij gehad. Misschien had ik bij de eerste keer al mijn spullen moeten pakken dan hadden we er nog wat aan kunnen doen maar voor mij is het nu te laat. Hij heeft mij beschadigd, zoveel verdriet gedaan en zo ontzettend bang gemaakt. En ik weet en ik voel dat als ik terugga dat dit een grote grote fout zal zijn...

      Anoniem
      > 2 jaar geleden
    • Hier helaas hetzelfde, zijn ouders willen hem niet meer zien. Waardoor voor mij de druk zo hoog ligt dat ik hem niet wil laten stikken omdat hij dan niemand meer heeft. Ik snap ook waar het vandaan komt en ik begrijp waarom hij zijn gevoel wil verdoven...mijn hoofd weet heel goed dat ik weg moet gaan en nooit meer achterom moet kijken. Maar mijn hart kan het niet...ook omdat het een super lieve vriend is als hij nuchter is.

      Olivia
      > 2 jaar geleden
    • Alle reacties weergeven...
    • Idem, politie aan de deur. Blauw oog, blauwe arm maar moeilijk om weg te komen. Enerzijds zie ik hem nog graag, anderzijds haat ik hem.
      Droomvrouw, kan niet zonder jou en als je toch weggaat kan je de trouw terugbetalen. Heb geen contact meer met mijn ouders dus financieel niet makkelijk. Heb een goede job en verdien genoeg maar om volledig opnieuw te starten ist toch moeilijk
      Nog moeilijk om gelukkig te lopen en ben mezelf aan t verliezen

      Moi
      > 2 jaar geleden
    • Reacties verbergen...
  • Voor mij is de maat eigenlijk wel vol (Verhaal 60)

    Mijn man en ik zijn al heel lang samen en we hebben 3 prachtige kinderen.
    In het verleden was het niet altijd makkelijk, mijn man loog veel, over rekeningen, over zn werk etc. Grote leugens, kleine leugens, was wel een beetje the story of our life. Ik vergaf hem elke keer weer, omdat ik van m hield en dacht dat we niet zonder elkaar konden.
    De laatste 2 jaar is mijn man veranderd in iemand die altijd boos is, het is altijd de schuld van een ander en nooit die van hem, kinderen krijgen niets anders dan een grote mond en ik doe alles fout!
    Relatietherapie hebben we al geprobeerd maar dat vind hij niets, ook voor zichzelf is hij in therapie geweest (zegt hij)
    Voor mij is de maat eigenlijk wel vol, ook voor de kinderen, maar ik weet niet hoe ik ermee moet stoppen!? Ik heb ook niemand bij wie ik mijn verhaal kwijt kan.
    Anoniem
    > 2 jaar geleden
    Anoniem 2 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
    • Je man heeft problemen hij moet eraan werken want je huwelijk lijdt eronder.
      Bespreek dit met hem en hoe jij je voelt en dat je misschien zelfs uit elkaar wilt gaan desnoods. Hoelang trek jij dit nog en de kinderen? Misschien is hij direct bereidt om eraan te werken

      Anoniem
      > 2 jaar geleden
    • Alle reacties weergeven...
    • Ik ken het
      Ben 17 jaar samen en eigenlijk altijd gezeur
      Geen liefde geen passie nooit kroelen ik ben erg gelukkig met mijn leven , behalve met mijn partner.
      De tijd tikt door de keuze is duidelijk maar niet gemakkelijk

      David
      > 2 jaar geleden
    • Reacties verbergen...
  • Zijn ex is nog heel aanwezig in de familie (Verhaal 51)

    Ik heb sinds drie jaar een relatie met een fantastische man, het gaat heel goed met ons. Hiervoor had hij een relatie van 15 jaar, zijn geen kinderen Net voor wij elkaar leerde kennen ging hun relatie op zijn initiatief over.
    Zijn ex lijkt er wel een wedstrijd van te hebben gemaakt om met iedereen uit zijn verleden nu opeens heel contact te zoeken. Ze was altijd erg op zichzelf maar nu opeens heel sociaal. Zoekt heel veel contact met zijn familie, houdt dit heel erg in stand door hun veel uit te nodigen. En dit ook zo naar zijn vriendgroep. ze heeft zelf ook alweer twee en een half jaar een vriend. Ze mag natuurlijk contact hebben met wie ze wil maar ik merk dat er naar mij toe door familie en vrienden een soort terughoudendheid is, gemaakt vriendelijk. Ze zeggen het niet maar merk aan kleine dingen dat ze haar nog missen in de familie en ik daardoor toch ergens achteraan sta. geen interesse in mij, wat ik doe. Soms kan ik het loslaten maar ben er ook vaak verdrietig om dat zijn ex na 3 jaar nog steeds zo aanwezig is.
    Mijn huidige partner en zijn ex hebben geen contact meer, op feestjes e.d ontlopen we elkaar door andere dagen of tijden te komen.
    José
    > 2 jaar geleden
    José 1 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
    • Alle reacties weergeven...
    • Negeren is denk ik het toverwoord. Gewoon gezellig hebben met je vriend en belangstellend zijn naar zijn familie/vrienden. Mijn vriend heeft zijn ex er op een gegeven moment op aangesproken. Die bleef met zijn complete familie en vriendenkring contact houden. Ga je eigen leven leiden! En duidelijk geweest naar familie/vrienden. Dat hielp toen.

      Anoniem
      > 2 jaar geleden
    • Reacties verbergen...
  • Vele kleine dingetjes (Verhaal 47)

    Mijn partner is ook ( vreemd geweest) denk ook zelf dat vrij lang heeft geduurd nooit over gepraat met hem en niet uitgepraat, kan me zelf niet meer zijn bij hem door dat dit gebeurd is haar man en mijn partner waren vrienden van elkaar, heb ze zien kussen(en dan zegt me schoonfamilie alleen die kus stel je niet aan) met elkaar vele keren dat ik uit me werk kwam zat zei op de bank in mijn huis samen met hem, vele terug kerende gedachten en kleine dingen, zoals haar na huis brengen en dan pas laat thuis komen en zo zijn er veel kleine dingetjes die ik aan elkaar knoop in me gedachten de puzzel van kleine stukje vallen op ze plaats in mijn ogen terug, bv opstap gaan en dan thuis komen met biezen vlekken van sperma en zo veel meer dingen, hulp gezocht ik zelf om dit los te laten lukt maar niet naar 25 jaar loop ik nog steeds overal tegen aan vind me zelf totaal geen mooie vrouw meer zeer onzeker over me zelf vertrouw niemand, het mooi nu ze zijn op vakantie geweest met me schoonfamilie pfff zodra de naam hoor word ik boos verdrietig en voel nog de pijn van binnen kan het maar niet los laten, heb met de familie van hem geen contact meer, zodra ik hoorde dat ze op vakantie ging met hun, hun vinden haar belangrijker dan mij blijkt weer. wat denken jullie van mijn verhaal
    A
    > 2 jaar geleden
    A 1 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
  • Als ik het had geweten was ik niet met hem getrouwd (Verhaal 36)

    Hij steekt zijn vingers in zijn oren om niets te horen van mij. Samen oplossen kan hij niet. Wist ik het maar vroeger dan 40 jaar geleden dan was ik er nooit mee getrouwd
    Anoniem
    > 2 jaar geleden
    Anoniem 2 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
    • ik heb ook al 38 jaar zo ,n man nu is hij met pensioen en ik trek het niet meer

      jo
      > 2 jaar geleden
    • Alle reacties weergeven...
    • Al denk je van niet, het is nooit te laat om te scheiden. Zoek hulp bij familie of vrienden en ga ervoor. Je hebt recht op geluk!

      Anoniem
      > 2 jaar geleden
    • Reacties verbergen...
  • Zou er iets mis zijn met mijn aanpak van Sex? (Verhaal 187)

    Mijn relaties lopen altijd mis door snel of geen connectie meer te hebben op intiem vlak. Als ik vraag of er iets mis is met mij ontkennen ze dat. Het maakt mij heel onzeker. Zou er nu echt iets mis zijn met mijn aanpak van Sex of heb ik gewoon nog niet de juiste tegen gekomen.
    S
    > 2 jaar geleden
    S 0 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
  • Ze twijfelt nu of we nog bijelkaar moeten blijven (Verhaal 182)

    Ik ben een man en al 11 jaar getrouwd. We hebben vaak veel mooie momenten meegemaakt, maar om de zoveel tijd komt er bij mij veel jaloezie op naar mijn vrouw ondanks dat we 2 kinderen hebben en al zo lang bij elkaar zijn. Ik besef mij dat dit komt doordat mijn ouder toen ik 6 jaar was uit elkaar zijn gegaan en dat ik geleerd heb mij altijd maar te moeten aanpassen. Sinds kort ben ik bewust dat ik adhd heb en daardoor een hyper focus kan hebben om mijn echte gevoelens te onderdrukken. Dit gebeurt meestal in situatie wanneer ik veel stress ervaar op werk. Ik voel mij kloten dat ik dit op haar af reageer en haar op alles ga controleren en soort van bevestiging zoek dat zij niet eerlijk is , terwijl ik goed weet dat zij de meest eerlijke persoon op deze wereld is en als ze voor je gaat dat dit echt is. Zij heeft gediagnosticeerd adhd, wat voor vaak moeilijke communicatie heeft gezorgd, maar waar we altijd uit zijn gekomen. Het gedrag wat ik doe wanneer ik gestress ben door werk komen we niet moeilijk overheen. Ik reageer boos en verwijt haar dat ze niet eerlijk is terwijl ik weet dat dit niet eerlijk is. Ik vraag om aandacht, maar dit kan ze niet geven altijd geven door haar adhd. Ze twijfelt nu of we nog bijelkaar moeten blijven, ik wil haar die ruimte geven maar dit vind ik erg moeilijk, ik begrijp als ze bij me weg gaat. Ik heb haar vaak teleurgesteld, ondanks dat het niet mijn bedoeling was en schreeuwde om haar aandacht, maar dit kon ze mij niet bieden. Ik ben bang dat we uit elkaar gaan en dat onze kinderen ook een angst krijgen om te binden of te vertrouwen.
    Schuld gevoel
    > 2 jaar geleden
    Schuld gevoel 0 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
  • We zitten in de knel (Verhaal 168)

    Ik heb al drie jaar een relatie met een jongen die negen jaar jonger is maar het is wel de liefde van me leven en ik ook voor hem maar … we waren vijf maanden uitelkaar door iets wat hij over mij dacht en daar begint het probleem hij is iemand die teveel met negatieve gedachten zit en daardoor zitten wij in de knel . Toen wij terug kwamen naar elkaar wat eigenlijk dankzij mij gebeurde omdat ik hem niet kon vergeten is hij gaan zoeken naar wat ionen gedaan toen wij uitelkaar waren . Dan komen de mensen naar boven die je dus een kans geeft je relatie te verpesten die kwamen met leugens tenminste het is een persoon die me vriend helemaal gek heeft gemaakt met leugens ik heb lang zitten strijden omdat ik zo koppig was om in deze relatie te blijven maar ik zie gewoon dat mij vriend met die negatieve gedachten dit en die jongen wel gelooft en mij niet mij vriend weer ook geen raad meer met zijn gedachten en met waar wij in zitten en ik precies het zelfde hij roept alleen maar ik kan hier niet mee leven . Wat moet ik doen mensen ik heb nooit gedacht me verhaal zo open te vertellen maar ik weet gewoon niet wat ik moet doen ik hou zoveel van mij vriend en hij ook van mij .
    Hannah
    > 2 jaar geleden
    Hannah 0 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
  • Hij kan niet tegen het woord "smeerlap" (Verhaal 165)

    Hallo iedereen,
    Ik zit met iets en ik hoop dat jullie mij kunnen helpen.. Mijn vriend is jarenlang uitgescholden door zijn ex van "smeerlap" , nu wat ik heel raar vind ze zijn 5 jaar uit elkaar en telkens hij het woord hoort bv: op TV ofzo of als zijn moeder zegt tegen hem dat hij een "smeerlap" is wordt hij heel erg lastig.. Ik vroeg hem waarom ? En dan zegt hij dat dat uitscheldwoord van zijn ex is dat zij altijd "smeerlap" zij en dat niemand anders dat moet zeggen dat zijn moeder iets anders dan maar moet zeggen maar geen "smeerlap" als ik dan vraag waarom mag u moeder dat dan niet zeggen zegt hij mij: dat hij die tijd probeert te vergeten.. ik weet niet zo goed wat ik hiervan moet denken..? Is hij dan nog niet over zijn ex of wat denken jullie hiervan?
    Hopelijk geven jullie mij antwoord ✌
    Onbekend
    > 2 jaar geleden
    Onbekend 0 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
  • We hebben elkaar al 7 maanden niet gezien (Verhaal 161)

    Ik wil mijn verhaal kwijt, ik heb iemand iets meer dan een jaar geleden leren kennen. In het begin hadden we dagelijks contact appten vaak op een dag. Na elkaar maar 4 x te hebben ontmoeten werd het contact steeds minder. Vanuit hem, ik merkte dat hij minder interesse had en altijd dezelfde woorden ik heb druk op werk. Ik spreek hem sinds een maand of 2 a 3maar 1x per dag althans dan zie ik zijn berichtjes de volgende ochtend.want dan slaap ik al. Ik denk niet dat de liefde wederzijds is. Hij zegt ik mis je en denk aan je. Maar dit voelt nu als een groot leugen. Nooit tijd, altijd aan het werk, reageert kort op mijn berichtjes. Hoe kan je iemand niet een appje sturen terwijl je hem af en toe wel online ziet en je bericht niet eens kan lezen. Dat doet zo zeer, we hebben elkaar al 7 maanden niet gezien. Ik weet ook niet waar hij woont en of werkt. Ik ben zo verliefd geworden en nu de laatste tijd ben ik zo ongelukkig . Wat moet ik doen
    Rehana
    > 2 jaar geleden
    Rehana 0 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
  • Ik voel dat we uit elkaar groeien (Verhaal 151)

    Ik ben 25 jaar getrouwd maar het laatste jaar verand mijn man in een egoïstist hij houd geen rekening met andere hun gevoelens wil zich wel verbeteren zegt hij maar na 2 weken weer terug bij af ook draait alles om geld hij kan er niet mee omgaan dus regel ik alles maar iedere dag heeft hij wel weer wat nodig hij werk hard maar het leven is duur dus ik kan niet zomaar geld blijven geven veel ruzie over dat ik voel dat we uit elkaar groeien ik voel me leeg gezogen wat moet ik doen
    Anoniem
    > 2 jaar geleden
    Anoniem 0 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
  • Zelfs op vakantie draaide het om zijn vrienden (Verhaal 141)

    Lieve lezers,

    Graag wil ik mijn verhaal met jullie delen.
    Ik ben al ruim 6 jaar samen met mijn vriend waarvan 3 jaar verloofd.
    Komend jaar gaan wij in het huwelijksbootje stappen.

    Sinds vorig jaar 2020 wonen wij samen ik ben verhuisd naar zijn woonplaats. Waarvan mijn mensen op 1,5 uur reisafstand wonen. Hier heb ik het erg moeilijk mee gehad, maar heb het een plekje uiteindelijk kunnen geven.

    Mijn partner drinkt heel veel, hij is altijd buiten met zijn vrienden.
    Komt doordeweeks in de nacht/ochtend pas thuis (dronken).
    Hij heeft altijd smoesjes o.a werk etc.
    Een vriend is onlangs gescheiden en daar is hij ook heel veel mee.

    Onlangs zijn wij met vakantie geweest, zelfs daar draaide het om zijn vrienden…..

    Ik weet mij helemaal geen raadt meer, en ben erg ongelukkig.. toch heb ik stiekem nog een beetje hoop dat het goed komt maar ook weer niet..

    Kunnen jullie mij advies geven? Dank alvast!
    Anoniem
    > 2 jaar geleden
    Anoniem 0 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
  • Ik verlang zo naar de initimiteit een knuffel vanuit hem (Verhaal 139)

    Hoi,

    Ik en mijn vriend hebben elkaar in 2006 leren kennen. Hij woonde in brabant en ik in drenthe maar de afstand deed ons niets veel over messenger en hij kwam twee wekelijks deze kant op of ik ging naar hem. Er zat 10 jaar tussen ons. na 5 jaar een relatie gehad te hebben is het uit gegaan omdat hij altijd tijd voor anderen maakte maar niet voor mij. We hadden een geweldig sex leven probeerden andere standjes en andere plekken. En konden niet van elkaar af blijven. We hebben beiden eenandere partner gehad na dat het uit gegaan is maar we bleven elkaar zien. Sinds een jaar zijn we weer bij elkaar. Dit was mijn initiatief, ik kon hem niet los laten en hij mij niet. Het was alleen veranderd. De sex was niet meer zo als het vroeger was. Maar we zijn inmiddels 7 jaar verder en ik dacht dat het misschien kwam omdat hij bang was me weer kwijt te raken. Inmiddels komen onderwerpen zoals samen wonen vanuit hem op tafel en denk ik dat deze angst er niet meer is. Hij knuffelt niet meer en een tongzoen krijg ik ook niet en sex is alleen op mijn initiatief en misschien 1 keer in de maand tot twee maand. Ik weet inmiddels dat hij de controle wil hebben in bed en het echt niet leuk vind als ik dat neem. Maar hoe prikkel ik hem dan toch dat hij sex met me wil. Hij wil het er ook niet over hebben als ik hem vragen stel dan geeft hij aan dat alles weten neit gelukkig maakt en dat ik het maar uit moet vinden. Van alles geprobeerd sexy zetjes, meer initiatief en leiding nemen, afwachtend en prikkelen door net wat meer blood en opmerkingen waarin ik laat zien dat ik hem wil, een dure hotel suite met een romantisch pakket en jacuzzi een spel waarbij je vragen beantwoord en in de sex elkaar verkend. Maar hij wijst me er in af als ik te veel initiatief neem. En als ik afwacht gebeurd er niets. Als hij opgewonden is van iets wat op het werk goed gelukt is en waar anderen naar hem opkijken of als hij 1 biertje op heeft en we bij anderen zijn geweest dan krijg ik hem soms zo ver om toch sex te hebben. Maar ook knuffels en de romantische dingen die hij eerder deed zoals een briefje schrijven, iets liefs meenemen, een lief zinnetje uitspreken, een liedje sturen waar de tekst van op ons sloeg, een tekening maken of me mee nemen ergens heen ook die dingen doet hij niet meer. Ik doe het omgekeerd nog wel want ik probeer te investeren in onze relatie. Ik wordt heel onzeker over mezelf. Of ik niet aantrekkelijk genoeg ben of ik misschien iets niet goed doe of hij misschien niet van me houd. Maar ik weet dat hij van me houdt en dat ik best goed in bed ben. Dit is thans de feedback die ik uit vorige relaties krijg. Ik heb ook vorige sex partners bevraagd zij gaven mooie feedback waar ik goed in ben en waar ik iets minder in ben in bed en in de relatie. Maar het lijkt op mijn vriend geef effect te hebben. Ik verlang zo naar de initimiteit een knuffel vanuit hem, het initiatief tot sex of iets anders uit hem om te laten blijken dat ik belangrijk voor hem ben. Hij geeft aan dat mijn verwachtingen te hoog zijn en dat ik me niet zo druk moet maken. HIj houd wel van mij en er is niets aan de hand, maar zo voelt het niet. Het maakt me verdrietig en radeloos ik weet dat hij van me houdt maar ik krijg niet waar ik ook behoefte aan heb. En hoe meer ik dan maar zorg dat ik mezelf verwen seksueel of mezelf genegenheid geef hoe meer afstand hij neemt. Ik voel me radeloos het doet erg veel pijn, maar hij lijkt daar niet bewust van ook al vertel ik het hem.
    Roxane
    > 2 jaar geleden
    Roxane 0 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
  • Ik voel mij op de laatste plaats staan (Verhaal 135)

    Hoi ik heb een latrelatie met een 12 jaar oudere man. Wij kennen elkaar al jaren maar sinds een paar jaar een soort van latrelatie. Allebei hebben we kinderen die van hem stukje ouder dan de mijne. Afgelopen 10 jaar beide ongeveer het zelfde meegemaakt dus zelfde rugzakje wat we bij ons dragen. We hebben aan een half woord genoeg op dat gebied. Maar nu is er ongeveer 2 maanden terug iets soortgelijks gebeurd en heb hem gesteund waar ik kon. Nu heb ik zelf steun nodig maar die krijg ik niet voor mijn gevoel want elke keer als ik vraag of hij kan komen is er altijd wel iets. Of z'n kinderen die hem voor in mijn ogen iets onzinnige vragen of werk en andere familie. Ik voel mij op de laatste plaats staan bij hem op dit moment.Ik wil geen ruzie via een app ( zo is het meeste contact) dus met moeite hebben we kunnen afspreken. Ik heb maar een deel kunnen zeggen van wat mij echt dwars zit omdat hij vind dat ik hem moet begrijpen. Hij zegt dat hij mij ook begrijpt maar dat betwijfel ik dus. Het ergste is dat ik onwijs veel van hem hou en ik wil dolgraag dat het weer normaal voelt en dat we samen tijd door brengen. Ik weet niet of iemand in een soort gelijke relatie zit maar ik zou eigenlijk graag tips willen om dit vooral voor mij dragelijk te maken. Ik heb niemand in mijn omgeving die ik voor 100% vertrouw dus kan helaas bij niemand terecht. Bij m'n kinderen en familie wil ik niet aankloppen die hebben ook genoeg aan hun hoofd.

    Groetjes Lot
    Lot
    > 2 jaar geleden
    Lot 0 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
  • Ik ben mijn veilige haven kwijt (Verhaal 133)

    Mijn man is vreemgegaan met mijn nichtje terwijl ze een maand bij mij op vakantie was. Hier wistvik niets van tot een tweede nichtje op vakantie komt en mijn man ineens van ongewenste aanrakingen beschuldigd. Mijn man bekent daarna dat hij seks met mijn nicht heeft gehad. Door dit alles heeft mijn hele familie mij laten vallen. Ik ben mijn veilige hacen kwijt, zowel die van mijn famille als die van mijn huwelijk. Ik weet niet of dit ooit nog goed komt. Ik ben zo ongelofelijk boos.
    Roos
    > 2 jaar geleden
    Roos 0 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
  • Alleen wil ik hem niet kwijt (Verhaal 131)

    Mijn vriend en ik verwachten ons eerste kindje van samen.
    Maar aan 3 maanden zwangerschap merkte ik een afstandelijker man. Ik vond briefjes ( hij zei van zijn ex) ok ja dat kon. Maar van dat punt ben ik onzeker beginnen worden, ook wel emotioneler door de hormonen. Vanaf dan hadden we veel ruzie. Die altijd over hetzelfde ging. Affectie. Ik moest er altijd om smeken.
    Aan 6 maanden vond ik terug een briefje. Dezelfde week ben ik in zijn gsm gaan kijken. Nog nooit eerder gedaan maar ik wou zekerheid.
    Berichtje gelezen op snap. Waar erin stond doe maar lieveke. Hij stuurde al maanden naar een ex van hem. Dit op factuur gezien toen.
    Als ik hem dat vroeg was alles een misverstand.
    Hij kwam ook kwaad dat ik hem gecontroleerd had.
    Ik heb dit in mijn vorige relaties nooit gedaan. Maar nu had ik zo slecht voorgevoel.
    We zijn nu 2 maanden verder. Ik kan hem niet vertrouwen. Van t minste dat hij op zijn gsm zit, word ik angstig.
    Wat nog een probleem is althans voor mij. Hij heeft porno nodig om te kunnen klaarkomen tijdens de seks. Hij begrijpt niet waarom ik daar moeilijk over doe. Maar ik vind dit kwetsend.
    In alle onze discussies kom ik uit als moeilijk, onverdraagzaam persoon.
    Ik vergeef hel iedere keer. Zie hem heel graag maar besef dat dit zo niet verder kan. Alleen wil ik hem niet kwijt.
    Alexia
    > 2 jaar geleden
    Alexia 0 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
  • Sinds ze heeft verteld dat ze is misbruikt door haar stiefvader (Verhaal 130)

    Na een relatie van 20 jaar vertelt mijn vrouw dat ze in het verleden is misbruikt door haar stiefvader. De dag dat ik het van haar hoorde stortte mijn wereld in. We hebben 3 kindjes en zijn los van jaarlijks 3 of 4 ruzies gewoon een leuk gezin zonder al te veel problemen. We zijn nooit vreemd gegaan, hadden een fijn sexleven dat alleen rond de bevallingen wel eens wat strubbelingen gaf.

    Sinds ze het heeft verteld hebben mijn vrouw en ik geen gemeenschap meer gehad, ik probeer haar er niet toe te verlijden en hoe raar ook: ze is voor mij ook niet meer aantrekkelijk op dat vlak omdat ze nu al heel lang in therapie zit en ik vooral medelijden met haar voel. We zijn nu bijna 3 jaar verder en momenteel is het eigenlijk vrij rustig binnen onze relatie. Ik probeer een goede papa te zijn voor de kinderen, probeer het bespreekbaar te maken in de familie. Probeer de band tussen haar en haar moeder te verbeteren en samen zijn we af en toe in relatietherapie. In het begin ben ik heel boos geweest, had ik veel vragen etc etc maar ondertussen is alles van mijn kant wel bekoeld. Ik heb geen idee of onze relatie stand houdt want mijn vrouw is ondertussen erg veranderd, heeft behoefte om afstand te nemen en ik geef haar alle ruimte.

    Wat ik mis is intimiteit. Ik kijk af en toe porno maar we hadden meerdere keren per week sex en ik mis dat. Het lijfelijke contact. De smaak van haar kutje. Lekker met elkaar bezig zijn. Voor haar is het een no-go en ik heb de vrijheid het elders te zoeken. Ik ben naar een "huis" geweest maar daar kreeg ik geen erectie. Ik mocht niet zoenen, een dame ging voorover op bed zitten zo van "hang hem er maar in" maar dat werkt niet voor mij. Nu ben ik geen onaantrekkelijke man en heb ik met een andere vrouw wat geprobeerd maar daar voel ik me niet fijn bij. Zij werd verliefd op mij (mijn vrouw weet ervan overigens hoor omdat ze me het gunt) dus dat werkt niet voor mij.

    Zijn er meer mensen (mannen en vrouwen) in een soortgelijke situatie en hoe ga je hier mee om? Zijn er wellicht vrouwen die geen intimiteit hebben vanwege ziekte van een partner oid of een soortgelijke situatie maar die wel gewoon hun gezin in stand willen houden en met toestemming intimiteit elders mogen zoeken? Wellicht kunnen we iets voor elkaar betekenen? Sites voor contacten hiervoor kan ik niet vinden namelijk. Voor mij zou het fijn zijn om een vast maatje te hebben 2 of 3 keer per week om lekker een uurtje fysiek te zijn. Gewoon om de hele situatie de baas te blijven. Reacties zijn welkom en laat anders je emailadres achter, dan hebben we wel contact verder. Leeftijd, uiterlijk etc vind ik echt niet zo belangrijk. Ik denk dat als je dit leest en hetzelfde voelt we elkaar wel begrijpen.
    Loner
    > 2 jaar geleden
    Loner 0 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
  • Ze begrijpt niet dat ik er jaloers om ben. Ligt dit aan mij? (Verhaal 127)

    Mijn vrouw is gestart met tennis enkele jaren geleden. Ze wou niet dat ik dubbel speelde met een andere vrouw. Een vriend van ons vroeg haar om te dubbelen wat ik eerst ok vond maar achteraf was ik er niet gelukkig mee. Nu vragen er nog vrienden om te dubbelen maar ik wil het liever niet. Ze begrijpt niet dat ik er jaloers om ben. Ligt dit aan mij?
    Kurt
    > 2 jaar geleden
    Kurt 0 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
  • Nu ik besef dat ik echt verliefd ben... (Verhaal 116)

    Ik heb een psychiatrische verleden na heel wat dingen die ik heb mee gemaakt.
    Na een hele lange weg heb ik eindelijk terug kracht gevonden om terug volop te genieten van het leven al heb ik hier en daar nog een struikeling.
    Zoals een waarom ik nu hier ben,
    Al bijna 2jaar doe ik vrijwilligerswerk in een kleine werkplaats voor mensen met kwetsbaarheden , dit in samenwerking met het beschut wonen waar ik in zit.
    Op die tijd fantastisch goede banden gekregen en vriendschappen met de mensen daar ,
    Alleen voor mijn bazin/begeleidster daar heb ik meer dan vriendschap voor , sinds kort merk ik steeds meer hoe ik aan haar denk en speciaal redens vind om met haar te kunnen praten en dicht bij haar te kunnen zijn .
    Nu ik besef dat ik echt verliefd ben ben ik bang dat ze dit te weten komt en dit de werking kan beïnvloeden .
    Ik heb geen flauw idee wat ik nu moet doen,
    Of beter gezegd hier mee omgaan want ik kan niets doen.
    Niet enkel heeft ze een vriend en wil ik niet degene zijn die hun relatie wil kapot maken , maar ook wil ik niet dat dit gevolgen heeft op mogelijke gevolgen voor haar werk , aangezien dit gaat over een voor haar functie in de zorgsector is , en ethisch gezien dus een gevaarlijke kwestie is.
    C.j.
    > 2 jaar geleden
    C.j. 0 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
  • Intens verdrietig en bang (Verhaal 111)

    We zijn nu bijna 2 jaar samen. Mijn partner en ik. Sinds een jaar wonen we samen.
    Maar het lijkt er gewoon steeds meer op dat hij mijn grenzen niet respecteerd. En steeds minder in onze relatie investeerd.
    Het is meerdere keren gebeurd dat mijn vriend en ik samen dingen aan het ondernemen waren (zoals: 1 jaar samen aan het vieren en Nieuwjaar samen aan het vieren op een intieme manier) , als zijn vrienden dan belde dan sprong hij meteen op en liet mij zitten. Hier heb ik van aangegeven dat ik me hier absoluut niet fijn bij voelde.
    Een week of 3 geleden kwam hij zomaar uit het niets met het feit dat hij vond kunnen dat hij met andere vrouwen /vriendinnen/kennissen af zou spreken 1 op 1. Vanaf het begin van onze relatie heb ik hem duidelijk verteld wat ik hierin heb meegemaakt met mijn ex en dat ik het absoluut niet trek als hij 1 op 1 met andere vrouwen gaat afspreken. Toch blijft hij volhouden dat hij dit vind kunnen de laatste weken.
    Afgelopen week waren we een weekendje weg met zijn ouders. En toen ik achter hem stond. Zag ik dat hij een vreemd nummer zonder naam in zijn berichten inbox had staan. Toen ik ernaar vroeg om dit bericht te openen deed hij heel raar hierover. Achteraf vertelde hij me dat een van zijn vrienden zijn nummer (mijn vriends nummer) aan een meid had gegeven die hij een weekend op een festival gezien had jaren terug en een paar keer op een verjaardag. Hij vind het niet vreemd dat die vriend van hem zijn nummer zomaar aan andere vrijgezellen vrouwen geeft. Zijn vrienden respecteren onze relatie als niet sinds dat ik ben hem ben komen wonen. En hij heeft dit toegelaten door steeds te uiten nar zijn vrienden toe dat hij totaal anders over dingen denkt dan mij.
    Wat moet ik hiermee?
    Ik wil alleen maar dat onze relatie ook 100 procent belangrijk is voor hem. En dat hij dat aan mij laat zien.
    Anoniem
    > 2 jaar geleden
    Anoniem 0 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
  • Mijn roze wolk was snel terug geland (Verhaal 109)

    ik ben na 24 jaar eindelijk men eerste liefde terug tegengekomen ben hem altijd blijven zoeke tot afgelopen maart was bij hem ook nog zo,mijn hart maakte een sprongetje en was heel gelukkig, mijn huidige relatie toen was meer broer en zus dan een echte liefdesrelatie dus we zijn uit elkaar gegaan na 1 maand ben ik dan met de liefde van men leven gaan samenwonen. dan is het pas verandert de maand ervoor was hij de persoon waar ik verliefd op was geworden 24 jaar geleden ma eens we samen woonde en een gezin vormde veranderde alles, als ik mijn gsm pakte als een vriendin een berichtje stuurde schoten zen ogen al vuur, het huishoudelijk werk was weeral alleen voor mij bestemd. komentaar op alles en nog wat ik moet mijn vrienden achter me laten ik moet doen wat hij zegt etc... sorry men roze wolkje was snel terug geland en stond ik met men 2 voeten op de grond. hij vraagt nog een laatste kans dat geef ik hem ook maar heb al afscheid genomen met men hart. onze karakters komen echt niet overeen en laat me ook niet meer onderdrukken. het zal beter zijn voor mij en men 2 dochters terug alleen en ons eigen leven leiden ben te oud voor macho en hanen gedrag... sommige mannen worden niet volwassen...
    heidi
    > 2 jaar geleden
    heidi 0 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
  • Bang dat mijn vriendin in de gevangenis terecht komt (Verhaal 100)

    Mijn vriendin is vandaag voor zoveelste keer betrapt op winkeldiefstal.
    Ik heb bang dat ze haar ooit is gevangenisstraf gaan geven.
    Heb haar er daarjuist op aangesproken maar ze zegt dat ze " alleen " nog zal stelen als haar rekening in de min staat en enkel in 2 winkels.
    Ik ben hier niet mee akkoord en zei dat ik niet wil da ze ooit nog steelt,vooral omdat ik haar 350 euro de maand geef om haar te helpen zodat ze geen geldnood zou hebben.
    Vlammende ruzie en verwijten natuurlijk.
    Ik ben een maand geleden gestopt me wiet smoren,voor mezelf maar ook voor haar omdat mijn karakter zo zwaar verandert en omdat ze bang heeft dat ik een psychose zou krijgen.
    Dus smijt ze in mijn gezicht dat het mij 3 jaar met vallen en opstaan heeft geduurd om eindelijk te stoppen.
    En krijg ook redelijk veel van mijn ouders,zij zegt dan dat zij niet zo verwend is en geen geld/spullen krijgt van haar ouders zoals ik.
    Ben ik zo onredelijk omdat ik niet wil dat ze uiteindelijk is een zware straf gaat krijgen??
    En ik steun haar ook financieel dus ze krijgt hulp.
    Vind het dus niet onredelijk wat ik vraag van haar.
    Wat is jullie mening want word hier gek van
    Gd
    > 2 jaar geleden
    Gd 0 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
  • Welke keus moet ik maken? (Verhaal 61)

    onze relatie begon bij een hulpinstantie waar we allebei zaten ik ging op gegeven moment op kamers en hij was nog daar maar kreeg een 40uur contract aangeboden en werd er tegen hem gezegd doordat hij niet meer met activiteiten bij kan staan mocht hij er niet meer wonen is dus zonder pardon op straat gezet. dus ik zei kom maar bij mij slapen tot je wat heb gevonden voor jezelf.(heeft 2,5jr geduurd). maar in die tijd sliepen we en woonde we dus samen in 1 kamer, en de afgelopen 2 jaar is er niets anders geweest dan ruzies verwijten en miscommunicatie het is zelf zo erg uit de hand gelopen dat de politie binnen is gestapt en ons mee nam voor een nachtje cel met 10 dagen contact verbod als vervolg. nou een aantal maanden geleden heeft hij een woning toegewezen gekregen en ben ik met hem mee verhuisd maar we hadden alleen maar ruzies dus ben ik weer terug gegaan naar mijn eigen woonstekkie en afstand genomen, we hadden nog wel contact op de app maar daaruit kwam ook vaak ruzie.
    nu zijn we gestopt met alcohol en ben ik in behandeling om aan mezelf te werken en heeft hij medicatie die voor hem aan slaan en hij gaat ook in behandeling om aan zichzelf te werken.

    dus nu is mijn vraag moet ik mijn keuze baseren op de feiten vanuit het verleden of moet ik mijn keuze baseren op de toekomst met mogelijke positieve veranderingen.

    beide keuzes ben ik bang voor want het kan allebei goed en slecht aflopen en ik weet echt niet wat ik moet doen

    heeft iemand tips
    marlies
    > 2 jaar geleden
    marlies 1 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
    • Alle reacties weergeven...
    • Je kan een ander pas gelukkig maken als je zelf gelukkig bent.
      Is jullie liefde oprecht voor elkaar, dan heb je toch niks te verliezen. Blijf inderdaad in je eigen stekkie om de rust te bewaren.
      Relatie hoort gezond te zijn, met passie, geliefd en respect naar elkaar toe. Geen verwijten maar uitpraten...

      Anoniem
      > 2 jaar geleden
    • Reacties verbergen...
  • Hij had mijn eerste willen zijn (Verhaal 55)

    Ik (22) en mijn vriend (20) hebben nu anderhalf jaar een relatie. Mijn vriend was voor mij maagd en ik heb 3 bedpartners voor hem gehad. Sinds een paar maanden heeft hij het hier erg moeilijk mee. Hij heeft continue beelden van mij in bed met mijn exen. Hij voelt zich hierdoor bedrogen. Hij had mijn eerste willen zijn en nu voelt het voor hem alsof dat van hem afgepakt is.
    Hoe kunnen wij hier het beste mee omgaan? Hoe kan ik hem helpen want ik ben radeloos. We houden teveel van elkaar om de relatie te beëindigen. He is my one and only.
    Mila
    > 2 jaar geleden
    Mila 1 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
    • Alle reacties weergeven...
    • Hij moet jou verleden accepteren . Hij is ook nog erg jong, om dat te kunnen doen misschien maar volwassen man weet dat mensen bagages dragen. Het is aan hem of hij ermee om kan gaan. Want er zijn weinig mensen nog maagd in Nederland op hun 20e

      Anoniem
      > 2 jaar geleden
    • Reacties verbergen...
  • twee dagen later is het alsof er niets gebeurd is (Verhaal 52)

    Mijn vriend heeft eens in de zoveel tijd dat hij een hele heftige woede uitbarsting krijgt,Het ligt dan altijd aan mij, maar zijn woede komt niet overeen met het geen dat er daadwerkelijk gebeurde.
    Hij doet bijvoorbeeld iets waarvan hij weet dat ik het er niet mee eens ben, maar nog voor ik kan zeggen goed, of fout. begint hij al ruzie te maken dat hij toch doet wat hij wilt, en als ik het er niet mee eens ben dan moet ik maar weggaan, dan is hij klaar met mij. En dan is het uit. Maar ik ben dan volgens hem degene die begint terwijl ik dan nog niets gezegt heb. Dan blijft hij ook alleen maar schreeuwen, en als hij niet schreeuwt negeert hij mij, er valt dan ook niet mee te praten. 2 dagen later is het alsof er nooit iets gebeurd is. Dit heeft hij dus 1/2 keer per jaar. Iemand hier ervaring mee ?
    Anoniem
    > 2 jaar geleden
    Anoniem 1 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
    • Alle reacties weergeven...
    • Ja herkenbaar. Heel manipulatief en agressief. Zo reageert hij bij mij ook altijd als ik hem betrap op leugens en vreemdgaan. Hij geeft het nooit toe en ik moet excuses aanbieden

      Anoniem
      > 2 jaar geleden
    • Reacties verbergen...