Eenzaamheid - forum lotgenoten

Ja, ik snap het. Herkenbaar, daarom ben ik nu ook veel mensen kwijt. Maar gelukkig weet ik ook dat alleen ik dat kan veranderen en heb nu als beginnetje een coach online.

Wat vervelend, en heel herkenbaar.
Alleen ik ben alleenstaand en heb het ook dat ik afgevlakt ben niet veel voel en onafhankelijk opgesteld.

In mijn tienerjaren vond ik het zelfs vreemd als iemand vrienden met me wilden worden en zag ik het als iets negatief. Ik ben ook onveilig gehecht en ben een kopp-kind.

Wat ik heb geleerd en het korte advies wat ik je kan geven. Elke dag is nieuw en je bent de regisseur van je eigen leven, je hoeft niet te zijn wat je hebt meegemaakt want dat is voorbij. Nu is wat je bent en gelukkig heb je een gezin dat is ook van jou. Los van je verleden kan je elke dag werken om je bijdrage te leveren aan je gezin en aan jezelf.

En het gevaar van vroeger is voorbij. Je bent een nieuwe ik. Dus probeer los te laten. Een heel goed boek wat ik heb gelezen over hechtingsproblemen problematiek is: De herontdekking van het ware zelf. het is heel leerzaam en gaat over overlevingsmechanismen die we onszelf aanleren om te overleven. Maar je hoeft niet meer te overleven.

Sterkte

Wat vervelend dat je je zo eenzaam voelt.

Als ik je verhaal lees, dan komen er een paar dingen in me op.

1) Je schrijft dat je gehuwd bent. Hoe is het contact met je vrouw? Kunnen jullie open en eerlijk tegen elkaar zijn? Bespreken jullie wat jullie bezig houdt?

Zo nee, dan zou het al heel veel kunnen opleveren op dat wel te gaan doen. Je zou je dan ook minder eenzaam voelen, maar meer verbonden met je vrouw.

2) Heb je hobby's waar je mensen zou kunnen ontmoeten? Misschien kun je op een sport gaan? Een groepsreis maken om mensen te ontmoeten? Of kijk eens op een site als nieuwemensenlerenkennen.nl

Maar. Als. We. Het. Zamen. Delen. En op een. Lijn. Zitten. Gr Joop. U. Kunt. Reageren

hallo ik ben ook gehuwd en heb hetzelfde gevoel als u 

Ik begrijp heel goed wat je bedoelt, hoewel het bij mij over een ander soort eenzaamheid gaat eigenlijk, ik schrijf het niet graag en voel me echt slecht als ik dit verwoord maar 3 jaar geleden heb ik een man leren kennen die me op sexueel gebied rot verwend.

Je moet wel weten dat ik al meer dan 20 jaar geen sex meer had. Ben nochthans getrouwd en mijn man ziet mij graag en ik wil hem ook nooit kwijt,maar hij kan niet meer vrijen en ik heb daar wel veel behhoefte aan.

Nu ben ik wel smooorverliefd geworden op die man, maar hij heeft me nu gedumpt voor een ander omdat hij het niet méér ziet zitten om 45 min te rijden om bij mij te zijn.Nu doet hij alles met haar wat ik zo graag had gedaan, etentje, cinema, toneel enz.

Toch beweert hij dat hij me wil blijven zien,maar dat geeft me een wrang gevoel, kan iemand me raad geven? Hij beweert zelfs dat hij haar bijna verteld heeft dat hij verliefd is op mij en me niet kan laten, wat moet ik daarvan geloven? Gekwetst, eenzaam hart.

Hallo. Ik begrijp je volkomen. Ben zelf ook 23 jaar gehuwd maar voel me zo alleen. Heb ook niet echt iemand waar ik mijn gevoelens mee kan delen, valt soms heel zwaar.

ik ben 45, ongehuwd. 1 vriendin. Geen familie . Geen werk.
Voel me alleen, een uitzondering, niet aanvaard.Wil gewoon goede gesprekken met iemand en desnoods eens afspreken. Van waar ben jij. Ik van Leuven.

Zo herkenbaar...
Ik ook gehuwd, 2 prachtige kinderen en een man. Mijn man haalt heel veel voldoening uit zijn werk, ik voel me alleen. We hebben hele andere interesses. Oppervlakkige contacten met anderen genoeg, maar echte vriendschappen niet.
Ik wens je een mooie vriendschap toe!

Hallo,
Ik weet maar al te goed wat je doormaakt, maar jij bent tenminste gezond en hebt een job. Zelfs die dingen heb ik niet. Dus...

Ik was gehuwd en was ook eenzaam.hoewel we alkes samen deden luisterde hij nooit
Nu ben ik alleen sinds 2mnd en woon in een ander dorp ken niemand en wordt steeds eenzamer.
Praten met je partner is de juiste oplisdong

wat voor werk doe je? waar woon je? lijkt het je leuk om met kinderen om te gaan

Ik ben een man van 70 en ga af en toe eens een avontuurlijke wandeling maken in de ardennen. Zin om eens mee te gaan ?
Ik hoor het wel van U.

Ik zit in het zrlfde schuitje

Je bent zeker niet alleen die zich zo voelt. Ik ben 39 jaar gehuwd heb 2 kinderen. Toch voel ik mij vaak eenzaam en ongelukkig Waarom weet ik niet. Ik heb een lieve man 2 prachtige kinderen. Wat scheelt er met mij dat Ik mij zo voel? Is er iets waar we nog op zoek zijn maar niet vinden? Ik heb het antwoord nog niet gevonden en weet niet of ik het ooit zal vinden.

Ik ben al vele jaren gelukkig gehuwd,geen kinderen en geen familie (geen contact meer mee door erfeniskwestie)Zou wel heel graag vriendin leren kennen waar ik veel aan heb!Ben van Zonhoven

Hallo, ik las net uw verhaal en dat is bijna letterlijk dezelfde situatie als die waarin ik me bevind. Ik ben alleen iets ouder (45 jaar) maar voor de rest is alles heel herkenbaar. Ik ben niet echt op zoek naar nieuwe contacten maar wou gewoon laten weten dat je niet alleen bent in dergelijke situatie, hoe pijnlijk ze ook is (ik spreek uit ervaring). Het enige waar ik nu op hoop is dat de pijn en miserie slijt, ik ben niet echt hoopvol dat mijn situatie zelf zal veranderen. Sterkte gewenst!

Zeer herkenbaar. 42 en heb hetzelfde.

Mijn hele leven, ik ben nu 75 , heb ik geen enkel gevoel dat ik werkelijk contact heb met anderen. Altijd dat eenzame gevoel. Ik doe mijn best maar het lijkt wel of in een ander wezen ben. Mijn leven is een grootte leugen. Ik verberg alles omdat ik denk dat ik niet deug. Ben ook verbaasd als mensen mij leuk vinden want ze weten niet dat ik een grote hekel aan mijzelf heb. Dit is ontstaan dat van kind af aan mij dit gezegd is ,vooral door mijn ouders . Ik ben op acht jarige leeftijd naar verschillende internaten gestuurd. Nooit geen liefde gekend behalve de verkeerde. Vunzig was het.

Ik heb een vriend en 5 kinderen maar ook ik voel me vaak eenzaam.

Zo herkenbaar en om ons heen zie je familie komen en gaan. Ouders beide kanten overleden. Familie geen contact, ook geen optie. En ook geen vrienden. Jonge kinderen die geen oma s en opa s meer hebben. Niet meer gezellig op visite of dat ze kunnen logeren. Is echt heel eenzaam. Buren hebben niets door. Druk met hun eigen. Nergens op terug kunnen vallen voelt niet fijn.

staar je niet blind op anderen ,deze tijd is gewoon zo ..zie een spin hij of zij is ook alleen of eenzaam..wilhelmina was ook eenzaam maar nooit alleen. en ze had zoveeeeeeeeeeeeeeeeeeel dat is pas zielig.................................... je moet er gewoon wat van maken.en dat moet je wel zelf doen.....................het is goed als je zelf dingen doet............................je kwam alleen op de wereld,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,en je gaat er ook alleen weer af,,waar naar toe naar het mooiste wat je ooit gezien hebt..... god

Hier exact t zelfde

Begrijp dit...wat heb je eraan om dit neer te pennen...inderdaad niet veel.

17 jr samen en zoon v 15… gehuwd en al jaren eenzaam. Desondanks heb ik wel
contacten Mr in mijn gevoelens blijf ik alleen. Nieuwe mensen ontmoet ik maar zelden en dat door dat je gehuwd bent. Alsof gehuwd zijn betekend dat vriendschappen niet nodig zijn…

Nu na 43 jaar getrouwd te zijn geweest en mijn vrouw mij verlaten heeft om dat ik weinig contacten heb en familie die ik niet veel zie weet ik nu op dit moment hoe je je voelt en wat je meemaakt .Qant nu bij mij hetzelfde en weet ok niet wat te doen.Je bent zeker niet alleen.

nou je hebt er wel wat aan als je hier iets typt je bent het even kwijt en je kan reacties krijgen die je terug kan lezen als ik je vertel hoe vaak ik wel niet voor sukkel uitgemaakt ben maar ik geloof dat het voornamelijk meisjes waren die me wel zagen zitten en die me een sukkel noemde omdat ik even niet geintereseerd in ze was en verliefd was op iemand anders tja en ik ben lang en dun en een beetje slungelig dus ik word regelmatig voor sul en sukkel uitgemaakt maar ik train vaak opdrukken met halters en been spieren dus ik ben tegen woordig wat steviger en gespierder en nu 53 jaar oud noemen ze me een mooie man een lekker ding en een leuke jongen en dat door meisjes van ik schat in de 20 dus het loont om aan je lichaam te werken opdrukken haltertjes oefeningen fietsen wandelen buikspier rugspier je word sterker mooier gespierder fitter slank en voor de man toch belangrijk regelmatig lichamelijk bezig te zijn en voor de vrouw ook wel en gezond eten en je gebit goed verzorgen ook heel belangrijk

Hier nog eentje, 42, geen partner, geen familie, 1 vriend waar ik niet echt dingen mee kan doen maar wel praten, een gezondheid die me te zeer beperkt om dingen in men eentje te ondernemen. Ik houd niet van oppervlakkigheid en vind geen verbinding. Ik loop verschillende dagen per week de muren op met mezelf. Ik zie geen opties meer. Ik herken me sterk in jouw gevoel. Aan de vele reacties te zien zijn we toch niet alleen. Heel veel sterkte en goeie moed x

Kom op je weet zelf goed dat je dit niet overdrijft ! Een leraar heeft volwassen verantwoording voor kinderen. Wat hij doet (want inmiddels zal hij nog steeds kids zo benaderen of erger) dat is misbruikt maken van zijn positie, in jouw geval door je op deze manier te intimideren . Zo een onverantwoordelijke en in zijn positie daardoor gevaarlijke zak zou ontslagen moeten worden. Is een respectloos iemand toch leuk omdat hij kadootjes geeft ?
Dacht het niet...... Liefs en laat je niks wijsmaken !

Zeker niet dat je overdrijft die leraar zou ontslagen moeten worden want dit soort gedrag schaadt andere en in dit geval jou want je loopt er nog steeds mee rond hopelijk kan je het een plekje geven en ik hoop dat hij weg is van die basisschool of überhaupt niet meer lesgeeft want anders zullen er waarschijnlijk nog meer leerlingen slachtoffer worden van zijn zieke geest

Nee, je hebt goed gereageerd. Deze persoon is manipulatief en mensen horen iemand niet aan te raken die dat niet wil en zeker niet als leraar een leerling. Dat is aanranding en niet onschuldig. Goed dat je voor jezelf op bent gekomen en je niet laat intimideren. Dat is een goede les voor de rest van je leven, kom voor jezelf op. Altijd.

Nee, je bent zelfs nog te vriendelijk gebleven. Wist de rest van de klas dat hij over jouw bil wreef?
Dan zijn ze helemaal onaardig.
Een leraar hoeft je niet te straffen omdat je heel duidelijk jouw grens aangeeft.
Dat getuigt van respectloosheid en machtsmisbruik.

Hopelijk heb je hulp gekregen

De leerjaar is een narcist met misschien pedofiele rotstreken.Goed gehandeld,Je had naïeve klas genoten. Als je jou grenzen niet had aangegeven had hij zeer waarschijnlijk andere rottigheid met je geprobeerd. JE klasgenoten begrepen het niet hij maakte zich populair goed gedaan zou ik zeggen.

Mag ik vragen wat je leeftijd is en waar je woont?

He Wil, ik weet niet waar je op uit bent, maar ik voel negatieve vibes bij jouw vragen naar leeftijd en woonplaats.
Ik denk dat je dat soort dingen hier niet moet gaan vragen en hetgeen waar jij naar zoekt ergens anders moet zoeken.

Ik kan niet zeggen dat ik je situatie begrijp maar ik wil wel met je mailen en zien of ik je een hart onder de riem kan steken. Mocht je willen stuur maar terug met je mailgegevens

Ik vind het heel dapper dat je op deze pagina deelt hoe je je voelt. Ik hoor dat je heel erg je best doet. Ook dat je je zorgen maakt om de toekomst. Dat is heel menselijk, ik denk dat dat veel lezers bekend voor komt. Misschien kan het je helpen om te proberen om de dingen zoveel mogelijk dag voor dag te nemen. Meer dan dat hoeft niet, want het leven komt maar met één dag tegelijk. Misschien is het mogelijk om lid te worden van een (online) club?Dat kan van alles zijn. Boeken, koken, wandelen, handwerken etc. Het zou fijn zijn als je, naast het contact met je kind, nog andere lichtpuntjes kunt creëren. En je mag trots zijn op jezelf om wie je bent. Want je doet hartstikke je best. Heel veel liefs en hou vol ❤️

Ik ben nu 51, heb ooit ongeluk gehad.gezondheids problemen overgehouden.relatie voorbij,na lange tijd weer relatie gehad.is nu na 5 jaar gedaan.ondanks. dat ik niet alleen ben.heb toch een gevoel van leegte.

Kom op man, Hans.
Verman jezelf.
Wat een onzin allemaal om jezelf helemaal in het verdomhoekje weg te schrijven. Wat jou allemaal overkomt. Omdat je niet aantrekkelijk bent? Onzin.
Ik bedoel als je het idee hebt dat je onaantrekkelijk bent dan neem ik aan dat je daar de afgelopen pak em beet 26 jaar al mee aan de slag bent gegaan?
Dus je bent fit, sportief, misschien zelfs afgetraind? Of tenminste slank. Je bent verzorgd en schoon? Elke dag douchen, tanden poetsen en haar kammen? En als je kalend bent dan kort houden in plaats van lange slierten. Je rookt niet en draagt nette kleding wanneer je in het openbaar treedt?
En natuurlijk kan er iets zijn wat niet mooi is, zoals een boggel, slecht gebit of grote gok. Als je het idee hebt dat je door zo iets tegengehouden wordt en al het bovenstaande is op orde; laat daar dan ook iets aan doen. Als je daardoor zelfverzekerder bent.

En dan de eenzaamheid. Dat is enorm kut. Het gevoel het huisje boompje beeste gemist te hebben terwijl iedereen om je heen dit wel lijkt te hebben. Maar hoe ouder je wordt hoe kleiner die kans gaat worden. Niet onmogelijk, maar wel kleiner. En dan komt er een moment waarop je moet gaan proberen om er de voordelen van te zien.
Mensen met kinderen kunnen de eerste paar jaar veel minder doen. Spontaan op stedentrip? kan niet. Drankje in de stad tot in de late uurtjes? kan wel, maar dan geen slaap want 06:00. Wellicht verhuizen, weg van alles, en opnieuw beginnen, gaat ook niet of in ieder geval veel moeilijker.

Dus wil niemand met je afspreken? Ga dan alleen. Kies voor jezelf. Ontwikkel en ontplooi jezelf. Gooi het roer om. Loop de Santiago de Compostela route. Pak de Siberië express. Geef je op voor vrijwilligerswerk. Doe mee aan een loopgroep. Ga een tijdje in het buitenland wonen en werken. Ga niet op groepsreis, maar ga alleen. Vaak maak je op die manier meer contact dan in een groep.

Het is een cliché, maar alleen jij kunt jezelf hieruit trekken. Zodra je je eigen leven op orde hebt zal je merken dat dit al veel meer aandacht oplevert.

Ik ben een vrouw van 31, maar ik herken me heel erg in het gevoel een toeschouwer te zijn. Ik heb dat gevoel al zo lang ik me kan herinneren. Ik vind het raar om mezelf in de spiegel te zien. Ik heb ook nooit een relatie gehad. De paar vriendinnen die ik heb zijn inmiddels druk met hun eigen jonge gezin. Als ik mezelf niet bij familie uitnodig ben ik ook alleen met de feestdagen. Niemand vraagt mij niemand zit op mij te wachten. Op mijn werk gaat het niet; ik kan geen baan houden, moet steeds aan iets nieuws beginnen. Ik weet dat het mijn eigen schuld is, ik doe het zelf verkeerd.

Ik probeer te denken zoals Henk hierboven zegt; de moed erin houden, aan jezelf werken, doen wat je kan. Maar ik baal zo, ik vind mezelf zo'n ontzettende loser. Ik ben super dankbaar voor wat ik heb, voor wat ik heb gekregen, echt waar. Voor de mensen om me heen, voor zien hoe alles gaat. Maar alles waar ik zelf invloed op heb verpest ik, laat ik een zooitje worden terwijl ik er naar sta te kijken. Ik vind alles mooi maar mezelf k*t.

Sorry dat ik dit in jouw topic kwijt moest. Ik wil zeggen dat ik met je meeleef en ik hoop dat er betere tijden voor je komen. Mijn enige tip is om niet te veel over je eigen situatie na te denken maar te focussen op de mooie dingen om je heen. Als ik dat doe en mezelf vergeet kan ik best gelukkig zijn, misschien werkt dat voor jou ook zo, ik weet niet.

Hey Hans,
Ik zag je berichtje.
Ik wandel nog wel eens op de hei in Hilversum, mocht je een x mee willen wandelen dan ben je welkom.
Groetjes Pien

Redactie: Om mogelijk misbruik van persoonsgegevens te voorkomen, verwijderen we telefoonnummers en mailadressen binnen enkele weken na plaatsing

Wat naar voor je.
Ik herken wel enigszins je verhaal.
En vind het fijn wat te delen.
Mijn man is ook sinds zijn pensioen de saaiheid zelf geworden.
Hij wil steeds minder.
Je gaat dan denken dat het aan jou ligt.
Dus niet.
Wat te doen .
Scheiden.
Heftig vind ik dat.
Maar ik ga me wel erg alleen voelen.

Tiene 72

Waar kom je vandaan Anne?

Waar kom jij vandaan?

Ik herken het wel, ik vind het ook niet makkelijk om met mensen in contact te komen. Ik. begin me ook steeds meer terug te trekken. Ook merk ik dat vrijwel iedereen alleen maar met zichzelf bezig is in deze ik-maatschappij. Iedereen is met zn eigen sorres en overleven bezig lijkt het wel. Als jer eenmaal uit ligt is het moeilijk om er weer bij te komen of je moet lid worden van een vereniging of wandelclubje ofzo.
Je hoeft je niet te schamen voor je eenzaamheid, vrijwel alle mensen hebben er meer of minder last van. Veel mensen voelen zich niet begrepen of niet gewaardeerd in deze samenleving.
Alles lijkt fake en alles is prestatie gericht hier.
nou ja, ik hoop dat je alsnog een gezelliger tijd tegemoet gaat !

Je hoeft je niet te schamen. En denk vooral niet dat het aan jou ligt.
Uit onderzoek is gebleken dat Nederland en België dé landen zijn waar nieuwe vrienden maken het aller aller moeilijkst is.
Iedereen is druk druk druk en alleen maar bezig met het eigen gezin en geld verdienen voor de volgende vakantie.
Nogmaals het ligt niet aan jou maar aan de mallemolen van het leven waar de meeste mensen nou eenmaal in vastgeroest zitten.
Ik hoop dat ik hiermee niet alleen jou een hart onder de riem kan steken maar ook iedereen op dit forum die tegen eenzaamheid aanhikt!

tja ik zit in een situatie dat ik eigenlijk geen contact meer aan kan gaan ik zal alle contacten af moeten houden en fietstochtjes moeten maken dat doe ik al heel lang in mijn eentje en dat vind ik heerlijk in mijn eentje in de natuur alleen soms is het zo mooi en komje op zulke mooie plekjes dat je het graag wil delen net als sommige ervaringen die wil je wel is delen maar dan moet je wel een luisterend oor hebben en mensen willen dat je naar hun luistert en hebben weinig tijd animo om naar jou te luisteren ze zijn toch voornamelijk met hun eigen leven en hun eigen problemen bezig en ze komen pas bij je als ze je hulp nodig hebben maar eigenlijk zit ik in een situatie dat ik veel dingen niet kan bespreken en om vragen te voorkomen kan ik met niemand meer contact leggen maar soms kom je niet onder het contact uit en dan moet ik heel veel verzwijgen en dat is lastig en dan denk ik dat kan ik je pas vertellen als ik op mijn sterfbed lig en het er niet meer toe doet maar wat moet je als iemand je iets vraagt wat je niet wil vertellen dat weet ik niet echt tja en als je het vertelt gaat het als een lopend vuurtje rond en het verhaal word steeds raarder en niemand behalve jezelf weet eigenlijk hoe het daadwerkelijk zit

Hoi Joanne

Draai het om ,doordat dit nu gebeurt krijg jij ineens onwijs veel tijd ,tijd voor jezelf,
Zo kun je dingen gaan ondernemen,en genieten van bijvoorbeeld je gezondheid,
Doordat je verder gaat met je leven , zul je openstaan voor nieuwe ontwikkelingen,
Mischien niet meteen natuurlijk,want je mag ook rouwen,sta dat toe lieve Joanne ,
Je hebt veel gedeeld samen dus dat is dan ook normaal dat je even nergens zin in hebt,maar stel he, dat je jezelf hierin toestaat om los te laten,... je zult zien je gaat er echt heel veel van genieten, ik zie iets met fotografie,is dat iets wat jij leuk vindt ik zie verschillende afbeeldingen,teken jij? Of is dat iets wat nog op je pad gaat komen,...het lot roept je, he mag los laten , loslaten uit liefde ❤️stuur mij gerust een berichtje je bent niet alleen!,🙏!!

Zo herkenbaar, alsof ik mijn eigen verhaal lees.

Wil je erover praten? Ik wel, voel me ook erg eenzaam. Hoor graag van je 🙏

Je mag lief zijn voor anderen doch jezelf niet vergeten.
Dus proficiat met je verhaal te vertellen.
Voel heel goed bij jezelf, wil je aandacht durf dit te vragen. Reageren ze niet kan dit zijn omdat ze niet weten hier op in te spelen. Probeer duidelijk te zijn in wat je op dat moment echt wilt.
Ik geef je een virtuele knuffel en goede moed op weg naar meer zelfzorg.

Je zal het niet geloven, maar ook ik ben heel veel eenzaam..en dat is bijna ondraaglijk

ik doe al 30 jaar alles alleen ik ga overal alleen naar toe ik ga tegenwoordig zo snel mogelijk de stad uit de natuur in om maar van de opmerkingen van andere mensen af te zijn ik vind het hier pas leuk tussen 4 en 6 uur s'nachts als de meeste mensen slapen dat zijn de beste tijden van mijn leven geweest of ik ga vroeg naar bed en sta vroeg op zo'n 2 uur of ik zorg ervoor dat ik om 6 uur ga slapen net als de meesten wakker worden en dan sta ik smiddags zo' n 12 uur op alles om de mens zoveel mogelijk te ontlopen

Héél dapper van jou. Positief blijven. Je bent wel in staat om toch ergens alleen heen te gaan. En ja , iedereen kijkt je aan. Maar niet omdat je er bent en alleen! Want dat voel jij! En je bent alleen. Toppie toch ,je durft en hebt het gedaan. Maak contact en ga ervoor. 🤗👍👍

Bij mij hetzelfde. 5 jaar een relatie gehad met een vrouw met een zoontje, waarvan 3 jaar erbij gewoond te hebben. Na 5 jaar Bijna 6 maand was ze niet meer gelukkig en moest ik een appartementje gaan huren amper 5 km van haar. Geen schaterlach meer, geen warme knuffels meer, geen klankbord meer. Geen uitstapjes meer ook naar het bos of de zee en die mooie reizen. Nu zit ik hier iedere dag opgesloten in dat horror appartement, in die enge stilte. Haar zoontje en ik hadden zo'n goeie klik. Het was precies m'n eigen zoon en mag hem nooit meer horen of zien. Een echte marteling. En zit al een paar maanden zonder job en inkomen ook. Iedere seconde van de dag denk ik, waarom nog???

waar woon je? Ben zelf van Belgie. hoe oud ben je? Ben zelf in de veertig.Mag altijd reactie sturen.

Ik woon in Amsterdam maar geloof niet in elkaar alleen schriftelijk steunen. Kille koude stad hier, ben hier geboren maar iedereen lom me heen verloren..

Hoe oud ben je? Mnl of vr, misschien een leuke vriendschap

BEN VAN DEZELFDE MENING MAAR WAT DOE JE ERAAN BEN JE VAN VER? IK BEN VAN WAREGEM WEST VL ZOEK IEMAND OM TE BERICHTEN

Hoi, welke provincie woon je dan?

Ik heb nu zo'n leven.

Zou graag met je in contact komen ik ben wel 40 + maar jong van geest en kom nog jong over als het goed is daarbij herken ik je verhaal dat heb ik dus ook graag zou ik met je in contact komen om iets leuks te doen of gewoon even te babbelen!!

Lief mens, je bent heel gevoelig en ik heb spijt dat ik je hondje nooit heb gezien. Ik voel me ook soms heel angstig en vrees voor de toekomst. Heb alleen nog mijn hondje en mijn man. Ik hou ontzettend veel van beiden, moest ik echter mijn man verliezen, ik stap er ook uit. Die angst zorgt dat ik niet genoeg van het heden kan genieten. Jij bent dus alleen.....moet erg zijn, verre knuffel van mij en mijn hondje

waarom staan hier geen datums bij? Is dit een recent bericht of 5 jaar oud???

Helaba ...ik heb uw verhaal gelezen...ik zoek ook iemand om mee in contact te komen...om eventueel samen uitstapjes,te doen...zodat mijn dagen gevuld zijn...en minder eenzaam

Hilde

Ik ben ook eenzaaam 84 jaar ,mijn hele famile en kenissen zijn dement of dood had graag wat contact woon in Maastricht

oke vertel groet Willem

Het wordt gewoon teveel om alleen te zijn de muren komen gewoon op u af. ik zie al van mijn 8 jaar mijn familie niet meer mijn ma al 3 j niemeer ik hoop dat langs deze weg mensen kan tegen komen die hetzelfde meemaken MVG Roels Angelo

Ik heb het zelfde heb te veel meegemaakt ben 71 het hoeft niet meer voor mij Kom mijn bed niet meer uit

Hallo,ik herken me helemaal in jou verhaal en ben al jaren op zoek naar wat jij ook zo graag wil in contact komen met mensen in dezelfde situatie en elkaar steunen.
Ik kom uit Antwerpen en ben 55j
Warme grtjs

Datzelfde heb ik ook. MIjn man heeft andere interesses en zou graag weer eens lachen en iets leuks doen in plaats van altijd ziekenhuis dokter bloed prikken dat moet. Maar ik heb altijd de verkeerde mensen die niet leuk zijn.Maar ik woon in Limburgb ben kan niet rijden.

Ik ben ook enorm eenzaam, woon in Antwerpen en zou graag mensen willen leren kennen

Van ochtend om 5.10 , ik heb weer een slapeloze nacht, het is 7 september., hier boven enkele berichten terug staat mijn reactie, ik ben 80 jaar heb door veel narigheid geen contact met familie, alleen met mijn zoon van 41 jaar, ik luister veel naar muziek s'nachts nar licht klassiek op mijn tablet meet mooie natuur opnamen, ik ga nu met deze beelden in mijn hoofd proberen te slapen, ik woon omg. Utrecht

Ik ken je verhaal heb dit precies hetzelfde voel me af en toe gewoon een nietsnut

Hallo ik heb het zelfde als u wat is uw leeftijd als ik vragen mag en waar u woond .

Help my aub .daku

Welke omgeving woon je? Ik herken je verhaal

Hallo , ik ken dat , ik heb ouders waar ik niet kan op terugvallen , ik ben geboren met een oorprobleem ik hoor de helft van een gewone mens waardoor ik soms verward ben , en anders overkom , mensen veroordelen me , waardoor ik altijd alleen ben , op het werk word ik dikwijls ontslagen omdat ze denken dat ik hun niet wil horen , mensen moeten wat geduld met me hebben maar niemand heeft dit ik ben bijna 50 heb nooit een gezin gehad en voel me nu echt verschrikkelijk alleen ,

Hey,

Het is al 2 jaar geleden.
Maar ik wilde weten of dat met mij kan.


Groetjes

Precies mijn verhaal, verdrietig en alleen

Hoi Anoniem,
Hoop dat je toch een beetje een leuke kerst kunt hebben. ik ben niet daadwerkelijk alleen maar voel me wel vaak eenzaam.Door veel persoonlijk verlies toch veel kwijt geraakt..Gelukkig wel lieve kinderen , wat fam en een paar lieve vrienden.Maar toch is dat vriendschap met wat meer afstand.Echte vrienden ben ik helaas kwijt geraakt..Doet al goed het te benoemen.

Ik heb ook helemaal niemand ik heb niet eens iemand die ik kan bellen mijn leven is voorbij

Hoi hoi hoi hoi hoi zo goed dan

Ben 25 jaar samen maar ongelukkig en eenzaam....zoek een vriendin of vriend om samen iets te gaan eten en een leuke barbel te doen.

Probeer eens +/- 17 jaar!

je blijft wel erg oppervlakkig...........

Herken een en ander. Geen idee of dat kan maar wellicht kunnen we eens ervaringen uitwisselen. Zit ook met slechte gezondheid en hierdoor ben ik ook zeer beperkt en dat maakt soms eenzaam..

Beste Peter,

Ik begrijp je helemaal, ik heb dan wel autisme maar voel me ook niet thuis in deze samenleving, mensen zijn onbetrouwbaar in hun gedrag voor mij. En dat maakt ook eenzaam en somber.
Ben al heel mijn leven aansluiting aan het zoeken maar na 50 jaar ben ik er mee gestopt, ik doe mijn ding en de rest hun ding en ga dat niet meer mengen of aanpassen want dat geeft vaak conflict en frustraties en die kan ik niet gebruiken.

Veel sterkte maar we twee zijn zeker niet de enige met dit issue groetjes Niels 🪶🪶🪶

Ben je er nog?

Fijn dat je je verhaal deelt. Het is zo mis met de menselijke connecties in de huidige tijd. En dan de digitalisering… iedereen achter een scherm elkaar en iedereen volgen en een appje maar mensen praten niet meer met elkaar. De nieuwe verbinding is digitaal ontworteld en koud. Ik zit hier ook achter het schermpje op mijn chat bordje. Ik las je verhaal en dacht ik zou je zo graag eens spreken toen ik je las. Een fijn gesprek, de aandacht voor elkaar en de verbinding. Hier op deze site, mensen die zoeken net als ik en jij. Eenzame diep eenzame mensen ronddwalende op internet die hier bijvoorbeeld een moment een verhaal schrijven of lezen. Gelijken zoeken. Zoeken zoeken zoeken. Ontzettend op zoek naar contact, verbinding, warmte en fijne mensen die er echt willen zijn. Op deze site zoveel mensen met gelijke behoeften, maar ook hier geen oplossingen want we kunnen elkaar niet bereiken. Heel appartement vind ik dat. Een website runnen en eenzame mensen heel dicht bij elkaar laten komen maar net niet genoeg. Zo dicht bij! Maar toch zo ver weg. Het is een enkele reis van een schrijver en een enkele reis van een lezer die hetzelfde zoeken. Helaas geen verbinding mogelijk. Zo jammer. Eenzaamheid is zo onmogelijk en echt dat is het overal. Zo onmogelijk om op te lossen. Ik ben ook eenzaam. Diep eenzaam. De bodem, en soms er onder. Stukje bij beetje de trap af gerold de eenzaamheid in. Het eet me helemaal op. Al zoveel jaren. Ondanks dat dat wat je schrijft geen verhaal is over iets leuks, je warmte straalt uit dat wat je schrijft.

Bedankt voor je verhaal,

Lost

Ik zie dat het al een oud bericht is.
Ik hoop dat jij je inmiddels wat beter voelt
Jouw verhaal is voor mij heel herkenbaar.

je bent niet eenzaam, want je woont samen, en anders deugt je relatie niet.

Ook als je samen woont of in een groep gezelschap bent kun je last hebben van eenzaamheid. Eenzaamheid is een gevoel van leegte van binnen uit. Niets of niemand of te wel, externe factoren kan dat opvullen.
Je alleen voelen of gevoel van eenzaamheid zijn twee verschillende dingen.

nou je bent van ongeveer mijn leeftijd en ik heb naast een karin in de klas gezeten maar ik weet niet of je die karin bent als je die kari n bent heb je mij aan een pen laten likken die lekte waardoor mijn mond helemaal blauw was waardoor ik in het ziekenhuis heb gelegen vergiftiging en een lading auto´s kapot heb geslagen omdat ik zo pissig was maar ik kan het me allemaal niet meer goed herinneren dat is toch 40 jaar geleden en ik geloof dat mijn herinneringen zijn gemixt met allemaal tv beelden waardoor ik niet meer weet wat werkelijk gebeurd is

Ik hoop dat het nu beter met je gaat!

Als je wil kunnen we contact hebben

Ik hoop dat je het feit dat je jouw ei niet meer kwijt kan bij je vrouw niet zomaar negeert. Want dit gaat enkel groeien met de jaren als je het niet aanpakt. Ik spreek uit ervaring. En als je dan 52 bent aan een nieuwe opleiding start voor een zorgberoep. Na altijd het gezin prioriteit te geven. Zoals ik altijd heb gedaan. Tweede viool hebt gespeelt altijd.Voor zijn carrière. En nu moet denken ik ben niet alleen maar nog nooit zo eenzaam geweest.

Ik herken helemaal. Ik woon al 24 jaar in Nederland. Getrouwd met een Nederlandse man. 3 kinderen. Ik heb geen familie, geen vrienden op niemand kan rekenen voor hulp, steun of begrip. Mijn man is narcist, heeft geen empathie en in alle deze jaren nooit een gesprek met hem kon hebben. Alles wat ik over gevoelens zeg negeert. Zelfs toen ik over euthanasie begon te praten. De enige wat hij kan praten is over tuin en klusjes. En dat boeit mij helemaal niet. Een diep gesprek of over gevoelens praten gaat nooit gebeuren. Hij kan gewoon niet. En ik ben nu radeloos. Ik mis iemand in mijn leven om alles te delen. Openlijk te praten zonder leugens en geheimen. Maar blijkbaar vraag ik te veel. Lijkt dat ik de schuld aan hem geef maar het is echt zo. De kinderen hadden ook last van hem en beland in depressie. De psychologen hebben ook zo gezegd dat aan hem ligt. Zul je vragen waarom niet scheiden. Vanwege financiële redenen. Hypotheek enzo. Dus als iemand een poging wil nemen en met mij wil praten ik sta altijd open.

Hoi Anna. Gewoon scheiden en huis verkopen. Schuld of niet. Je gaat toch niet bij hem blijven wegens financien?? Ga voor jezelf zorgen.

Geniet er van zolang het duurt

Hallo Lisje,

Wat vleiend, deze man. Maar helaas niet zo serieus. Ik denk dat deze man het leuk vindt om een beetje te flirten, en jou daarmee op het verkeerde been zet. Als hij echt serieus was geweest dan was hij wel wat meer respectvol tegenover jou, en zijn vrouw geweest . Geen aandacht aan besteden dus. Ik denk wel dat het een signaal is, dat jij behoefte hebt aan een lief.
Ik zou als ik jou was lekker op zoek gaan naar leuke vriend, die jou alle aandacht geeft die jij verdient. Zonder dat jij hem hoeft te delen en zonder dat jij hoeft te twijfelen.
Go for it en vergeet deze man, meteen. Je kunt hem hooguit bedanken voor het leuke compliment. Succes 🌷

Eenzaamheid is een taboe. Er zijn maar weinig mensen die hardop durven te zeggen dat ze eenzaam zijn. Het komt helaas veel voor, ook onder jongeren.
Het belangrijk om je gevoelens te uiten, al schrijf je ze maar op of bespreek je het met een therapeut. Mijn advies is om "te blijven gaan". Oftewel, heb geen medelijden met jezelf en zoek activiteiten/mensen op. Bedenk altijd dat er mensen zijn die in hetzelfde schuitje zitten of voor nog hetere vuren staan.

Hoi hoi
ik woon niet in Maastricht maar lijkt me leuk om in contact te komen...

Dag san , ik herken je verhaal in dat van een vrindin van me enige tijd geleden . Mijn advies voor jouw zoals ik het toen ook al tegen mijn vrindin zei . Begin met genieten van de klijne gelukjes in je leven , doe wat je wil doen , zoek fysiek vontact met iemand het doet wonderen en zorgt voor een sneeuwbal efect. Wat bedoel ik daar mee ? Mensen die er gelukiger uitzien trekken dit ook aan .

Hallo SAN,
Ik herken je verhaal. Ook ik heb behoefte aan menselijk contact.
Ik ben sinds een paar maanden weer alleen, en vind dit vreselijk. Ik ben 78 jaar, maar zie er beduidend jonger uit en voel me dito.
Zou graag met je in contact komen.
Ik woon in Hoogeveen
Gr. Mark

Heftig

Hey, dat is een vreselijke periode die je nu doormaakt, je zit in een rouwproces en dat is helemaal te begrijpen dat je u zo rot voelt.. Hopelijk blijf je niet te lang hangen in dat depressieve gevoel en kan je hulp zoeken. Alvast veel sterkte en veel goede moed..

Ik begrijp je volledig.Het punt is dat veel mensen online cheating niet echt serieus nemen. Er is toch geen contact geweest toch? Wel het is gewoon de voorbode. Ik weet dat dit een kleine troost is . Maar dan weet je dit echt beter nu! In plaats van meer dan 20 jaar later.zoals ikzelf nu deze avond van mijn echtgenoot voor 35 jaar gehuwd dit te weten kwam. Aanvankelijk was ik gestoord gek ziekelijk. Het zat in mijn hoofd....ja natuurlijk. Uiteindelijk nu toegegeven. Webcam toestanden. Hij wordt bedankt. Het is vernederend en je voelt je afgedankt. Ik begrijp het volledig. Maar jouw leven begint nog. Zorg dat je dit verwerkt voor je aan nieuwe relatie begint.

Hi S.

Wat naar te horen dat dit jaar zo tegenzit. Ik wil je wel een compliment geven voor je doorzettingsvermogen. Dat en jezelf pushen zijn zeer waardevolle eigenschappen die niet iedereen bezit. Sommige mensen kan je niet vertrouwen terwijl je vooraf denkt van wel. Zo zijn sommige mensen en het is altijd vervelend wanneer vertrouwen wordt geschaad.

Ga zo door l!!!💪

Op de een of andere manier wil ik je graag bemoedigen,ook al ken ik je niet maar ik denk dat we van tijd tot tijd allemaal een zetje nodig hebben.Zelf heb ik enorm veel meegemaakt in het leven.Mijn vader is voor mijn ogen gestorven toen ik jong was,mijn broer heeft zelfmoord gepleegd, Mijn moeder is in 2017 ook voor mijn ogen gestorven dus in 1x mijn hele famille weg en soms voelt dat eng.Daar komt nog bij dat ik op de middelbare school altijd gepest en buitengesloten ben geweest maar toch is het mij gelukt om mijn Havo diploma te behalen en tantes en nichten hebben mij gewoon als een baksteen laten vallen.Ook vriendinnen die ik had bleken niet echt te zijn.Ze gingen alleen met me om vanwege geld.Toen ik stopte om een pinapparaat te zijn waren ze weg.Uiteraard heb heb ik vaal gedacht om er een eind aan te maken maar gisteren keek ik op Netflix naar een film (L'Ascension)en op een gegeven moment moest ik keihard huilen omdat de hoofdpersoon een berg moest beklimmen (de Mount Evesrest)en ondanks tegenslag bereikte hij de top en dat was voor mij een bemoediging om nooit op te geven. Wie weet vind ik ook een echte vriendin.Tegen jou zeg ik,volhard!!!!Ik geloof in je komt goed.Liefs van mij xxxx

That's the spirit, gelukkig is het maar een zo een slechre jaar en heb je je gezondheid nog. Vanaf daar kan je verder bouwen naar boven ruchting de goeie jaren

Heb nog een man die nog niets gedàan heeft nog op die 4 jaar geen seks w0nen apart o0k slapen apart zit Gansevoort Dagen Allen man naam is Rita 62 jaar

Hoi Rita,

Bizar om te horen dat jullie apart slapen als jullie ook apart van elkaar wonen.

Veel mensen hebben geen vrienden. Wat zijn trouwens vrienden? Die leer je pas kennen in nood. Staar je niet blind op ogenschijnlijk alles wat blinkt is goud. Zelfs in een huwelijk van 35 jaar kan je eenzaam zijn.

Lieve meid,
Heel vervelend dat je je zo voelt. Kun je niet met iemand op school praten over je gevoelens? Een mentor of een vertrouwenspersoon? Zij kunnen jou echt helpen! Het komt wel goed met je hoor, heb vertouwen. En er zijn altijd wel mensen die om je geven, daar mag je niet aan twijfelen. Succes!

Wat wil je? Maak je even niet druk om anderen. Ga dingen meemaken, ondernemen. Zul je zien dat veel mensen niet veel te melden hebben en je loopt mensen tegen het lijf waar je wel wat aan hebt. Ga NIET binnen zitten. Ga leven.

Ik vind de eerste tip wel een goed idee ga op school vragen naar een mentor of vertrouwenspersoon waar je mee kan praten of maak een afspraak bij de huisarts. Er zijn veel eenzame jongeren ik denk dat daar ook op de scholen wel aandacht voor is. Maak het kenbaar aan mensen die aardig zijn.

Blijf hier niet alleen mee rondlopen. Het is voor jouw leeftijd (op iedere leeftijd) belangrijk dat je met iemand contact krijgt die je op weg kan helpen om je sociale kringetje wat groter te maken. Dat kan je in een stappenplan doen met een Netwerkcoach of een welzijnscoach. Dit zijn vrijwilligers met een opleiding speciaal voor mensen die zich alleen voelen of niet weten waar te beginnen met iets te gaan ondernemen, en samen naar een oplossing gaan kijken. In bijna iedere woonplaats of bij je in de buurt kun je bellen naar ‘welzijnswerk’ of ‘Welzijn op Recept’. Ook staat het vaak op de site van de gemeente. Zoek het op op internet. Echt, het zal je helpen!!! Succes x

Schat, zoek een vriendje dat zal een hoop helpen

Dag meid,
Ik vind het erg jammer dat je je zo slecht voelt. Ik heb zelf een dochter van jouw leeftijd die het op een bepaald moment ook erg moeilijk had (voelde zich eenzaam, huilde vaak, zag het allemaal niet meer zitten, …). Het gaat nu beter met haar dankzij de steun van een aantal mensen, inclusief mezelf. Wat ik je eigenlijk wil zeggen is: zoek iemand in je omgeving waar je je zorgen mee kan delen, iemand die je serieus neemt. De wereld kan erg zwaar zijn voor een jong meisje als je het gevoel hebt er alleen voor te staan. Dit kan een ouder zijn maar ook een tante, leerkracht, de moeder van een vriendinnetje, … zijn er op school eventueel mensen waarbij je terecht kan (een zorgjuf? Leerlingenbegeleider…?).
Ondanks dat het niet oké is dat je je zo voelt, is het msn al veel om te beseffen dat je niet de enige bent die met zulke gevoelens worstelde. Ik hoop dat je steun vindt.
Dikke knuffel van een mama.

Ach meisje, ik heb een kleindochter van jouw leeftijd. Voelt zich ook vaak alleen! Maar geloof me ,er komt voor jouw ook echt een andere tijd. Het valt ook niet mee in deze rare wereld en met mensen (ouders) die misschien alleen met zich zelf bezig zijn. Probeer voor je zelf een weg te vinden, misschien doormiddel van een hobby of iets met dierenliefde ,lezen,tekenen! De meesten van ons zijn volwassen geworden met vallen en opstaan. Sterkte en laat je niet kisten!😘

Dag zwaantje
Als je wat gevoeliger bent, komt alles nog meer op je af.
Toch zijn er nog mensen die niet enkel aan zichzelf denken...
Het probleem is dat het moeilijk is om gelijkgestemden, eventuele vrienden te vinden. Als je niet goed in je vel zit of je bent neerslachtig is het zeker een enorme berg om te beklimmen...Ik weet niet hoe oud je bent maar ook vriendengroepen zijn dikwijls al lang gevormd...
Groeten vanuit Gent van een mama met een lotgenotenzoon

Zeker zullen die mensen bestaan maar hoe kom je de juiste tegen?

Ik kan me heel goed verplaatsen in je verhaal.
Je hebt bewust een keuze gemaakt om alleen te zijn en
te blijven en je voelt je daar goed bij,

Ik voel me het beste als ik alleen ben ik ben niet mensenschuw maar word er heel moe van als ik contacten moet hebben wordt niet geaccepteerd door o.a. buren moet normaal doen wordt er gezegd waarom kan ik wel accepteren dat anderen daar anders over denken maar anderen kunnen mij niet accepteren zoals ik ben heb het 50 jaar geprobeerd om niet op te vallen maar kan en wil het niet meer ik ben niets minder als een ander

hey 321,
een einde er aan maken is zeker geen oplossing ! dat is pas laf zijn . je kent mensen die je niet kent en verhaald het op jezelf . leer eerst iemand kennen en geef niet zo snel toe om financieel te helpen. als je zo iemand helpt ben je verkeerd bezig ! in deze wereld is het ieder voor zich. enkel profiteurs willen met je bevriend zijn met een reden ! je kan ook zeer mooi zijn zonder geld te geven. ik vindt je alvast mooi omdat je het zelf beseft.
laat die rare gedachte achterwegen en denk aan u zelf, er zijn nog wel eerlijke mensen op de wereld.
je moet ze alleen vinden, en dat doe je niet door geld te geven.
hey 321 succes

Goed zo kezz. Tjok guzal, jij red het wel

Beste Demir,

Het aanpassen zal best even duren. Misschien helpt het om vrijwilligerswerk te doen of werk te vinden waarbij je mensen ontmoet zodat je je verhaal kan delen en plezier kunt ervaren.
Wat knap dat je dit alleen hebt gedaan. Schrijf iedere dag over jouw ervaringen. Dat zal helpen. En vergeet naast het lachen, ook niet te huilen. Zo te horen heb je het zwaar gehad, je mag best even goed verdrietig of boos zijn, dat is helemaal niet erg. Als het je helpt kun je muziek luisteren of tekenen of je emoties een plek te geven. Ik hoop dat het lukt. Je mag trots zijn op jezelf dat je al zover bent gekomen. 🌷

In welke stad zit je

Beste Anoniem,

Dat klinkt niet goed. Als ik jou was zou ik hulp zoeken bij een therapeut. Zij/hij kan je helpen je gedachten en gedrag te ontrafelen en meehelpen met stappen zetten richting zelfstandig leven en eigen keuzes maken. Je hebt recht op een goed en fijn leven. Als adoptiekind had je vroeger geen keus, zo te horen ben je nu volwassen genoeg om eigen keuzes te maken, dus ga op zoek naar hulp. Om je eenzaamheid te doorbreken kun je de training van faktor5 volgen, (internet faktor5.nl) deze wordt vergoed. Ook kan het helpen om iedere dag aan beweging te doen en gezond te leven, zo zet je jezelf op 1. Ik hoop dat het lukt. 🌷

Dag Luna
Je hebt al veel meegemaakt...het is moeilijk om dan overeind te blijven. Je durft geen stappen meer te zetten omdat je bang bent dat het weer niet gaat lukken ...
Toch voel ik ergens tussen het verdriet, de kwaadheid , een sprankelde hoop...een noodkreet...
Probeer zacht en begripvol te zijn naar jezelf.
Je verdient het om geholpen te worden...
Voor angst en depressie is er zeker gepaste hulpverlening...
Informeer je en geef het niet op...Stap na stap zal je in uw kracht kunnen komen...
Ik wens je het allerbeste
K

Als je dit allemaal weet luna doe er dan wat mee. De meesten weten dit allemaal niet over zig zelf

Ja ik herken dat wel. Ik denk wel dat je goed bezig bent met sport, meditatie en studie, dat lijkt me helemaal op orde !
Wel weet ik dat mensen vaak een relatie zoeken zodat ze gelukkig kunnen worden ofzo. Zo werkt een relatie niet, alleen misschien tijdens het verliefd zijn en een periode. Ieder speelt zn rol zoals de ander hem/haar graag wil zien. Op een gegeven moment lukt dat niet meer en krijgt de ander de schuld dat die hem/haar niet gelukkig meer maakt.
Ik wil zeggen; geluk zit in jezelf, vind dat eerst. Dan heb je geen irreele verwachtingen van een ander en gaat het allemaal veel natuurlijker (-; Succes

Beste Mark

Ik hoop dat je die babbel tegenkomt, gewoon spontaan of tijdelijk in een lieve hulpverlener. Voor vanavond i.i.g. veel sterkte.
Je doet veel goeds.

Prachtig Robin om je attente uit te zetten.
Uiteindelijk zal je vast meer dan eenzaamheid ontvangen.

Lieve Marie,

Jouw gevoel herken ik goed. Een aantal jaren geleden zat ik ook in een soortgelijk parket: familie en collega's, maar uiteindelijk heeft ieder toch een eigen gezinnetje; een klein universum waarin men beweegt. Ik had dan uiteindelijk mijn eigen gezinnetje met (thuis)dieren. Maar ja, die hebben meestal niet zo een lang leven als mensen(kinderen)... En dan doet het me toch ook wel weer pijn dat ik niet bij een knus, warm gezin hoor maar ook nog steeds single én eenzaam ben:( Hoop dat als de corona weer wat op z'n retour is, jouw eenzame gevoel weer wat gaat verdwijnen. Wie weet waarderen singles nu des te meer een vaste, fijne relatie en...kom jij een leuke partner tegen om het leven samen mee te delen!

mijn spv er vroeg me wel eens of ik eenzaam ben dan vroeg ik wat is dat eenzaamheid ik woon alleen maar heb allemaal mensen om me heen die me eigenlijk alleen maar lastig vallen dus ik ga vaak op de fiets een stilte natuurgebied in om is lekker alleen te zijn maar ik merk dat ik dat hier in nederland eigenlijk niet voor elkaar krijg alleen zijn je zit altijd wel met mensen op gescheept en dan hoor je opmerkingen je bent alleen maar dan denk ik als ik alleen was geweest dan had ik die opmerking je bent alleen niet gehoord en zo hoor ik een hoop opmerkingen die ik niet wil horen en dan denk ik was ik maar is alleen ik hoor liever mezelf praten dan anderen en aan de telefoon denk ik ook wel is hou toch gvd een keer je kop dan hoor ik hetzelfde verhaal voor de zoveelste keer het zijn net reclames de eeuwige herhaling en deze buurt altijd dezelfde opmerkingen alsof ze met zijn allen maar 3 dezelfde hersencellen hebben en dan wil ik wel is alleen zijn en het nieuws dat zich blijft herhalen reclames die zich blijven herhalen mensen die zich herhalen je wordt er helemaal gek van nou dan ga ik maar is de natuur in en plantjes proeven ik ben op de hoogte van de gifproef maar ik proef ze gewoon en denk dan zal ik hem doorslikken of niet de natuur ik vind hem mooier dan de hele mens

Unschrijven bij hvo quirido, een soort leger des heils. Na een jaar op kamers een eigen wining. Plan B is een bruid halen uit indonesia, thailand, marokko of timboektoe importeren. Plan C kinderen maken en dan dood gaan na een familie leven vol liefde

Wat een ontzettend nare omstandigheden. Zijn er misschien nog andere famillie/vrienden waar je terecht kunt? Geef de hoop niet op; zou je graag willen helpen maar zit in hetzelfde schuitje. Sterkte gewenst.

Ik herken dit echt.
Mijn vader stierf ook als ik 1,5 jaar was en mijn mama is nu 5 jaar overleden. Daarna gescheiden van mijn ex die narciste is en me constant bedroog. Ik heb wel 2 kinderen maar die zie ik zeer weinig. Ik ben zelf 54 jaar.
Soms is het eenzaam maar ik geloof er in dat er ook voor mij een toekomst is die mooier is.

Hier ook zo mvg

Hey meid
Zo herkennend dit Ben nu 35 relatie van 17 j helaas nu op het moment gekomen dat dit uiteenspringt heb nu 2 kinderen. Maar voelde juist hetzelfde geen passie ergeren aan elkaar en geloof me doet pijn maar na de vragen Ben je gelukkig zie je een toekomst nog samen is het besef er nee zie het jammer genoeg ook niet Meer. Denk aan jezelf en ook ik Ben bang voor de veranderingen maar ook benieuwd naar de toekomst Meer voor je eigen doen andere mensen ontmoeten.
Niet Meer moeten wachten of zorgen maken om iemand anders (buiten mn kinderen).
Zie het toch wel rooskleurig in wordt nog even woelig maar Kom er wel.
Jij Kan dit ook denk aan jezelf en wat jij wil daar moet ik nu ook aan denken wat is het beste voor mij.
Grts veel sterkte en kracht

Hi sophie, uit welke stad ben jij

hoe is het met je?💓

Hallo Aafke, ik ben een vrouw, woon in de kop van Drenthe, ben 65 jaar. Veel meegemaakt en gescheiden. Ik vind eenzaamheid killing.
Wel positief ingesteld. Ik dacht ik trek de stoute schoenen aan en ga op je bericht reageren.
Geen idee hoe verder in contact en of je nog zoekende bent omdat je bericht een tijd geleden geplaatst is.
Groetjes

Beste anoniem, je bent niet raar. Je bent iemand die moe is van het vechten voor alles wat je lief is, en had gehoopt op wat steun uit welke hoek dan ook. Helaas is dat blijkbaar geen vanzelfsprekendheid.
Snap je volledig. (Alleenstaande moeder, zoon van 14)
Kom voor het eerst op deze site, geen idee hoe het werkt, maar jouw verhaal raakte me.

Beste,

Ik weet wat je doormaakt..... Maar of ik jou kan helpen is de vraag.

Hoop dat het nu wat beter gaat, zoniet mag je er altijd met mij over praten.

Met vriendelijke groeten

mijn reactie was niet te kort.
Dank je wel Els voor jouw verhaal. Misbruik is naar he.
Ook veel sterkte. lieve groetjes, Joke

Zoek aub professionele hulp. Je kan er alleen maar baat bij hebben toch?

Hetgeen je hebt meegemaakt zal nooit meer weggaan, maar met hulp kan je de toekomst iets mooier maken?

Ikzelf ben zwaar depressief. De voorbije jaren dacht ik: Snel eraan werken, dan is het voorbij. Maar zo werkt het niet. De aanvaarding dat ik mijn probleem mijn hele verdere leven mogelijk zal meenemen was een openbaring..

In ieder geval, veel sterkte!

Mag ik vragen wat je leeftijd is en waar je woont?

ik voel met je mee

Hallo, onderschat jezelf niet!
Jij mag er ook zijn, er zijn best mensen die je aardig vinden, je moet ze nog ontmoeten.
Ga bij een sportclub, vereniging ve kerk, cursus en je komt in een kring waar je elkaar langzaamaan wat leert kennen.
Stel jezelf open op en vd belangstellend op.
Verzorg jezelf, kom fris vd dag.
Bid God om hulp, lees de Bijbel voor troost en antwoorden.
Don't give up buddy. 🙂

Ik ben een 29 jarige jongen en ik voel precies hetzelfde. Alsof je elke dag in de duisternis loopt. Opstaan, werken terug naar huis en slapen. Elke dag maar weer denken aan de eenzaamheid. Waarom ziet niemand me staan? Ik zou graag in contact met je willen komen. Hopelijk zie je mijn bericht.

Zo herkenbaar dit..

Ja ik heb het zelfds probleem ik weet hoe het voelt alsof je een alien van planeet mars bent en geen ene persoom die maar iets om je geven of juist geintresseerd lijken em dan doen of je niet bestaat

Ik heb precies hetzelfde! Ik kan van mezelf zeggen dat ik echt leuk en aardig ben maar niemand kan blijkbaar de moeite nemen om aan mij te denken ofzo? Ik val altijd overal buiten. Ik heb me daar op gegeven moment bij neergelegd want het ligt niet aan mij, maar aan de wereld waarin we op dit moment leven. Mensen zijn alleen maar met zichzelf bezig en lijken nul gevoel meer te hebben.

Als jij wil kletsen ofzo met mij. Super leuk!

God??? Ah joh dat bestaat niet, hij helpt je nergens mee, je eenzaamheid blijft

Wat een ontzettend lelijke reactie, Alida!
God bestaat wel degelijk en ik ervaar Zijn aanwezigheid net zo als Anoniempje. Als Anoniempje contact wil, dan reageer maar. Laat je niet gek maken.

Wauw wat geweldig God is vol liefde en troostvol en stelt nooit teleur. Ook ik voel heb me eenzaam heb sinds kort een
lat relatie met mijn vrouw en twee prachtige dochters . Onze verstandhouding is erg goed . Maar ik voel nu ook de eenzaamheid ,Maar ik heb houvast in mijn geloof ,

Ben benieuwd naar jouw ervaring met God en je manier van omgaan met eenzaamheid.

Voor mijn gevoel is er meer tussen hemel en aarde dan we weten. God is ook mijn steun in het leven en het geeft me rust ondanks dat ik het momenteel net zo moeilijk heb. God is er altijd voor je en ziet alles. Tegen hem mag je altijd praten en ben je nooit alleen. Als ik soms in mezelf praat dan praat ik met God want die luistert tenminste wel naar je . Van de hulpverleners hoef je daar tegenwoordig niet meer van te verwachten gezien mijn ervaring. Sterkte 😁

Hallo Greet,

Eenzaamheid is vreselijk en doet zo'n pijn!!!
Ik zoek heel internet af naar contact en hulp.. ben sterk vereenzaamd, 57 jaar en ook ziek...
Het wordt zeker zwaar onderschat , zo erg voor alle lotgenoten

Een mens zou ziek worden van minder.
Veel sterkte, 

Dag Sam
Je bent erg gekwetst geweest...
Liefde en haat zijn intens en liggen soms dicht bij elkaar.
Je bleef met je pijn achter...
Ik hoop dat je een lichtpuntje van hoop kunt vinden om
je weg te vinden naar hulp en te beginnen aan herstel.
Om terug wat zelfzekerheid en vertrouwen op te kunnen bouwen. Je bent het waard!
Ik wens je het allerbeste
K

Dat klinkt behoorlijk heftig. Je kan maar één ding doen nog !
En dat is : overal om lachen, het is een grote grap het hele leven slaat überhaupt nergens op. Zoveel is bewezen.
Verzet je niet tegen je lijden, want dat is dubbel lijden.

Misschien eens accepteren wie je bent, als er geen diagnose is, wil je dan in die onderzoeks molen blijven hangen? Of zou je misschien er het beste van kunnen maken, en misschien een uitlaatklep zoeken.
Het is heel vervelend dat je er last van hebt, maar je kunt er niets anders mee dan mee leren leven. Elke gek z'n gebrek, we leven allemaal op deze aardbol, dus je hebt net zoveel recht om te zijn zoals je bent, zolang je jezelf en anderen maar niets doet.

Herm,

Wat een ellende allemaal maar wat anoniem hierboven
zegt wil ik onderschrijven: accepteren wie je bent
Ik wens je veel succes,

Heftig. Allereerst je bent geen aansteller. Niet alles is te zien op scans en in het bloed etc. En ze weten nog veel dingen niet van het lichaam. Je zegt dat je meerdere onderzoeken hebt gehad. Blijkbaar is er niks gevonden. Dat hoeft niet te zeggen dat er niks is. Ik heb bijv onlangs een hele interessante film gezien; concussion. Ging over American football spelers die door trauma opgelopen tijdens het sporten (steeds vallen etc botsingen tegen het hoofd etc) uiteindelijk een verhoogd risico op de aandoening CTE krijgen. Ook dit was niet te zien in alle onderzoeken, maar werd pas ontdekt na autopsie. Dit laat dus zien dat scans en de onderzoeken lang niet alles kunnen aantonen. Ik geloof dus zeker niet dat je een aansteller bent.
Zelf zit ik ook door ziekte thuis en ben veel kwijtgeraakt. Veel onbegrip ook. Mensen zien het bij jou waarschijnlijk ook niet aan de buitenkant en dat maakt het nog ingewikkelder. Wees mild voor jezelf, de rest is al hard genoeg. Veel sterke

Heftig!!!

Heel herkenbaar het wegduwen van mensen
omdat ze me toch niet begrijpen en ik er geen zin in heb om me kwetsbaar te tonen.
Ik wil niet dat ze medelijden hebben zoals ik laatst tegen een bevriend koppel zei ik vind het alleen aan tafel zitten eten heel erg
vanaf toen hebben ze me uitgenodigd om regelmatig bij hun te komen eten maar dan voel ik me nog zieliger.en dat bedoel ik ook niet als ik iets zeg dat andere het dan zouden oplossen of zich verplicht voelen iets te doen.

Inderdaad heel herkenbaar
ik word binnenkort 33 jaar en ik ben ook terecht gekomen in een situatie waar ik mensen weg duw
geen vertrouwen meer heb in anderen en in mezelf
om dat verdriet te verdoven ben ik steeds vaker alcohol beginnen gebruiken waardoor mijn familie het ook stilaan heeft gehad
ik zie allemaal mooie dingen aan mij voorbij gaan en ik krijg er maar geen vat op om ook gelukkig te kunnen zijn
mijn leven is gestopt toen ik mijn partner ben verloren en men hele leven ineens is omgeslaan van puur geluk naar diep verdriet
ik wil wel graag nieuwe mensen leren kennen maar het lukt me niet om goede vriendschappen te vinden
ik trek steeds mensen aan met verkeerde bedoelingen

Lieve Patrice, wat enorm verdrietig dat jouw moeder én jouw steun en toeverlaat is overleden. Kan me zeer goed voorstellen dat je bent ingestort en het leven het licht is verloren. Ik denk dat het wel op lange termijn fijn is om de deur naar jouw petekindje, broer en zijn kindjes open te houden. Sociaal isolement, helemaal als het gaat om het ontbreken van hecht contact met groot emotioneel, betrokken component, is als een glijdende schaal het diepe in. Het is zo knap van jou wat je al hebt overwonnen aan (tegen)slagen. Je kunt dit, ook al voelt het zwaar en donker. Blijf in contact met jouw broer en de kids, al is het eens per week samen eten, de kinderen van school halen etc., en praat er daarnaast met een professional/derde over. Via de huisarts kun je doorverwezen worden naar een praktijkondersteuner GGZ of bijvoorbeeld naar een psycholoog gespecialiseerd in rouw. Heel veel liefs en sterkte toegewenst!

Hoi ik voel wat jij voelt en zou graag een vriendschap opbouwen waar je een paar dagen per week bij elkaar loggert. Wat vind jij van dat idee. Ik hoor van je groetjes

Dikke knuf

Hallo linda,

Kan je misschien vertellen wat er gebeurt is ?
Geloof mij ik heb dat ook ervaren en nu soms noch...daar zijn wij mens voor...

Narcisten zijn engerds. Het zal zwaar zijn voor jou om niet meer getrouwd te zijn. Maar je gaat toch geen zelfmoord plegen omdat hij jou tot een eenzaam wrak heeft gemaakt , dat is echt zijn schuld hoor, niet die van jou . Professionele hulp vragen om je eigenwaarde te vinden daar heb je recht op en je bent het waard

ik heb de zelfde gedachte

Idem dito gevoel, het hoeft soms allemaal niemeer

Ik heb zelf 20 jaar samengewoond met een narcistische man en dat was de hel. Eenzaam was ik ook toen met hem. Ik ben weggegaan van hem. Ik bleef ook achter met 3 katten maar de rust is er nu en voel ik me minder eenzaam dan toen. Nu speelt hij het slachtoffer en laat zich verwaarlozen zodat mensen mij nu vragen waarom ik die relatie geëindigd heb. Ook vragen ze mij of ik hem kan helpen omdat er niemand meer gaat. Hij praat over iedereen slechte dingen die zelfs niet waar zijn. Het was vroeger mijn schuld en nu weer mijn schuld? Hoe ver kunnen ze gaan met een mens? Trek je op je verdient ook een beter leven want er is meer in de wereld dan wat we denken.

Ben al 50 jaar getrouwd met een narcist , geen familie meer geen kleinkinderen meer geen vrienden, geen dochter meer die op haar vader lijkt en ook narcistisch is, hij is de vrolijke man en ik ben niet meer dan z'n huishoudelijke hulp en nu zeg ik vaak tegen mezelf.....doen of niet doen dat houd voor mij in zelfmoord plegen (dus doen) of niet doen meestal is het niet doen

bel de zelfmoordlijn,en zoek een goede psycholoog.

vraag opheldering.

Hoi Christine,
Ik ben ongeveer even oud als jij en heb ook last van eenzaamheid. Heel recent nog een heftige periode gehad met daarin het gevoel "waarom ben ik hier nog?"

Je zegt dat het leven zinloos is voor je. Dat is echt enorm zwaar om te voelen, ik vind het vervelend dat je dat met je meedraagt. Tegelijk: het leven is voor iedereen zinloos. We komen en gaan en wat maakt het uiteindelijk uit in het grotere geheel? De enige zin van het leven is de zin die we er zelf in stoppen. Vanuit daar kan die het leven weer zinvoller worden en gaan groeien.

Dus eigenlijk wil ik je vragen: wat zou voor jou het leven zinvoller maken? Houd je misschien van tekenen, schrijven, film kijken, sporten. Of misschien vind je de zin van het leven meer in de relaties met andere mensen? Of in het helpen van andere mensen? Wat vind je leuk om te doen?

Als je weet wat je leuk vind om te doen; ga het dan maar gewoon doen. Voor jezelf. Omdat je het leuk vind. Wees lief voor jezelf. De rest komt later wel. Als je daar mee bezig bent vind je misschien wel andere mensen die dezelfde dingen leuk vinden. Je moet eerst durven iets te ondernemen voor jezelf, omdat je er zelf blij van wordt. En soms is het 'niet durven, maar toch doen' 'gewoon' doen. Zorg er maar voor dat je dat potje 'zinvol leven' vult met leuke dingen, activiteiten en mensen die je op de weg ontmoet.

Ik worstel zelf ook erg met eenzaamheid en ik weet hoe verdomde zwaar het is. Maar we moeten echt blijven vechten, blijven worstelen. We hebben nog zoveel tijd om dit te fixen! Er is echt tijd genoeg waarin dit allemaal nog goed kan komen. Wat mij soms ook helpt is om een dankbaarheidsoefening te doen. Ik heb geleerd dat ik vanuit me zelf lastig dankbaarheid kan voelen dus moet ik daar echt momenten voor nemen, juist wanneer het even slecht is. Een aantal dingen opschrijven waar je dankbaar voor bent. Een lekkere maaltijd, een fijn tv-programma, een mooi liedje, dat de zon schijnt, dat iemand je een lief berichtje heeft gestuurd of dat jij de stap hebt durven zetten naar een ander. En even vijf minuten voelen, voelen hoe fijn het is dat deze dingen er zijn voor jou.

Veel succes Christine! Ik hoop dat het snel beter met je gaat.

Wil je met mij chatten ben een vrouw 63 Aalsmeer

Dag Eline, In wat ben je zoal geinteresseerd ?

Hoi Fleur,

Ik hoop dat je iemand tegenkomt met wie je kan praten.

Zelf mag ik niet te veel klagen. Ik heb een aantal goede vrienden en mijn ouders waar ik terecht kan. Toch komt het wel eens voor dat ik een weekend helemaal niks te doen heb en dan voel ik me vooral op de zondagen best wel eenzaam.

Ik kom uit de regio Utrecht, wie weet hebben we iets aan elkaar.

Ruud

Ik ben 52 jarige vrouw met MS uitwonende tweelingzoons (20)

ben sociaal en ondernemend en langzaam word ook mijn wereld steeds kleiner......vriendinnen hebben het druk met partner, kinderen, werk en hebben vaak alleen tijd door de weeks als ze op een vrije dag met mij iets ondernemen......

maar die avonden en weekenden zijn moeilijk ...... ik maak wat schoon en pak andere klusjes aan om me te verzetten maar zou dit graag doen met een vriendin,

via datingssites vervelende ervaringen opgedaan met mannen dus ik ga nu alleen voor vriendschappelijk contac met andere vrouwen

dus puur voor gezelligheid en delen van levenservaringen...

Wie o wie kan zich hierin vinden?? Ik wil graag weer leuke dingen doen met een vriendin , misschien kan ik een luisterend oor zijn ?? De arm om je heen slaan en gewoo luisteren??

Ik zit namelijk in hetzelfde schuitje...... lieve groet!

Hoi, ik ook 52, voel me ook beperkter worden, ik wil wel meer, maar ik kom niet in contact met mensen, ik zoek ook wat zielsniveau, ik kan niet meekomen in deze hectische nare maatschappij, hou je van wandelen? Welke provincie woon je?

Hai,

Ik ben een vrouw van 55 jaar en woon in Zwolle en lees herkenbare punten, in de zin de behoefte om pure echte mensen te ontmoeten met wederzijdse respect voor elkaar. Mijn persoonlijk verhaal gisteren hier gepost.

Hoop iets te vernemen.
Groetjes,

Hallo, precies in die situatie verkeer ik ook.
Ben graag alleen, maar voel geregeld eenzaam. Ook ik habe veele potentiële vrienden, maar voel een innerlijk afstand. Ik telefoneer niet graag...intussen is 80% van mijn leven online.

Ik weet niet of ik hier mijn mailadres mag plaatsen anders sta ik wel open voor eerst wat mailcontact en vandaar uit kijken hoe het loopt.

Groetjes,
Vlin02der

Ook eenzaam de laatste tijd doet pijn

Beste lezer.
Ik zit met het zelfde propleem.
Als je er samen met mijn over wilt praten graag alleen is ook maar alleen.
Laat wat van je horen ik geef antwoord.
Terug .Groetjes Anja.

Dag inge, waar kom je vandaan. Misschien een keer in de week een wandeling if zo. En wat leuks eens doen. Bijv. Gewoon als startende kennisen. Ben zelf een vrouw, van 54.
En zoek al paar jaar een vent maar die zijn niet voor 't oprapen. Pfff
Wat doe jij verder in het leven

Hier hetzelfde. Je mag mij schrijven als je wil?

Ik lees net je verhaal en het voelde alsof ik het zelf geschreven heb. Ik ben heel spontaan, praat makkelijk met iedereen maar op 1 of andere manier blijft niemand "hangen". Ik ben 49, zou een vriendin willen om samen allerlei leuke dingen te kunnen doen en het is dan ook makkelijker leuke mannen te kunnen ontmoeten,🤭👏👍. Grtjs

Hoi ik lees net je verhaal
Ik ben 51 en je verhaal is echt heel herkenbaar.
Door de week gaat het nog wel werk partime en mijn kids komen dan wel is langs met de kleinkinderen.
Kan mezelf ook prima redden maar savonds en in t weekend mis ik ook iemand bij wie ik is mijn hart kan luchten of gewoon die arm om je heen en wat gezelligheid.

Hoi hier precies hetzelfde

Hallo allemaal

Ik lees jullie reacties en ben ook enorm eenzaam , na de dood van mijn dierbare ouders en mijn liefdevolle moeder. Waar ik alles mee samen deed en zit nu met enorm verdriet en radeloosheid en gemis

Met familie heb moeilijk contact , en wil hen niet met mijn enorme verdriet opzadelen
Het leven is voor mij een zwart gat en een grote last geworden en kijk uit naar het einde
Want wat moet ik nog alleen in deze wereld ??

Ben enorm eenzaam en ben dan ook blij als ik bij hun ben , heb gewoon geen rust zonder hun 2 als enigstkind

Mischien zijn er mensen op dit forum die dit ook in gelijke situatie zitten als ik , heb geen idee ben hier voor het eerst .

Groetjes

Hoi Inge
Heel herkenbaar ik weet niet waar je woont maar ik ben een vrouw 57 misschien kunnen we elkaar wat beter leren kennen en wat leuks ondernemen

Hoii Inge,

Je zoekt een partner of ook gewoon vrienden.
Groetjes Alida

Ik snap helemaal.
Groetjes Gijs

Gewoon doorknokken, niemand anders helpt je

Ik herken het. Ik ben ook 52. Vijf jaar alleen sinds mijn man weg ging. Ik zie het ook niet meer. Ik kan weinig genieten. Ik hou de schijn hoog, wil niemand lastig vallen. Mis een goede vtiend of familielid. Iemand waarbij ik mezelf kan zijn. Geen hoede ervaring met (online) daten. Mannen tussen 50-60 vinden me al te oud. Ze hebben nu veel keuze en kiezen liever iets jonger (of mooier, of rijker, of groter of dunner...)

Hoi, allemaal ik herken dit ook , ik ben 55 jaar en voel me ook beperkter worden, of beter gezegd ik leg het mezelf op , ik heb de neiging mezelf te isoleren ,ik heb mezelf teruggetrokken van de maatschappij en van familie mijn enige dochter van 23 jaar is 8 maanden terug verhuist ik zie haar daarom maar weinig terwijl we 20 jaartjes met zijn tweetjes hebben gewoond ik mis haar enorm ,daarbij heb ik nog veel verdriet over de overleden dierbare ,en nog veel oud zeer omdat ik het nog niet verwerkt heb , ik voel me ook erg eenzaam en onbegrepen door mijn naaste omdat ik een hsp persoon ben en al van jongs af niet serieus genomen wordt dat doet nog steeds enorm pijn, maar gelukkig kan ik ook goed tegen alleen zijn door meditatie enz maar er zit ook veel eenzaamheid ik zie of hoor haast van niemand iets soms een appje ,ik wil ook leven in deze wereld, en niet alleen overleven, ik zou ook graag een vriendschap willen met mensen die mij wel serieus nemen met vreugde en een traan.

groetjes sunshine

Hoi Allemaal , ben 54 jaar en kom uit limburg , Voel me ook enorm Eenzaam , niemand die het ken geloven die mij oppervlakkig kunnen , mijn moeder is sinds n half jaar overleden ,sinds dien heb ik nergens meer zin in , mijn 4 beste kennissen zijn er ook niet meer , sinds 2 jaar ook overleden , Voel me verder met niemand verbonden ,mis heel erg n lieve vriendin , om samen te praten en iets leuks te doen , ben zelf enigst kind ,wat ook heel eenzaam voelt , Groetjes en Liefs voor allemaal .

Ik worstel er ook mee, ben ook gepest. Je moet het in dit leven zelf doen, daar kan niemand je echt mee helpen. Het goed doen voor anderen kan je beter eens op jezelf richten. Je moet zelf je beste vriend zijn en dat is soms moeilijk met een verleden.

Oei. Wat kan een mens toch veel pijn tegenkomen in het leven.
Zoveel dat het leven niet meer waardevol lijkt.
Dat is verdrietig wellicht dat De Luisterlijn of 113 je weer wat op weg kunnen helpen.

Heel veel sterkte.

Je zou iemand in vertrouwen kunnen nemen. De huisarts, een tante, een leerkracht. En je kunt altijd de Kindertelefoon bellen

Op de middelbare school is altijd een vertrouwenspersoon aanwezig.
Bij deze man of vrouw kun je jouw hart luchten en helpen bij het zoeken naar oplossingen.
Een vertrouwenspersoon mag niets van het gesprek doorvertellen aan wie dan ook tenzij jij (schriftelijk) akkoord gaat dat hij/zij bijvoorbeeld de mentor op de hoogte stelt.

Ja klinkt allemaal simpel an
Want je weet niet wat er speelt en iemand in de ogen aan kijken en emoties los te laten bied pas hulp in een geval van kindermishandeling.
Heeft dit meisje nog meer bagage ? Medisch/Geestelijk ?
Echt loslaten en het verwerken dat gaat niet via de telefoon er blijft toch een litteken zitten.

is dit meisje op meer plaatsen slachtoffer ?
Huishoudelijk Geweld?

Als ik vroeger maar 2 of 3 minuten weg was gebleven zonder elke seconden te kunnen verklaren dan ging ze ook zo te keer was altjjd me eigen schuld dat ik geen vader had.
Wat voor mij was en nog steeds een hele kwaadaardige manier was om me te behandelen aangezien ze altijd zichzelf zo geweldig vond en riep wat een geweldige alleen staande moeder ze wel niet was en kreeg alles wat ik wou volgens haar.
Ze maakte me ooit duidelijk iets over vader vroeg ik perongeluk nog nooit om gevraagd.
Daarna vertelde ze me hoe slecht die was.
Alleen details gaf ze me nooit ze werd kwaad als ik dan vroeg om ze naam en uitlegde dat ik meer van hem wou weten en waarom andere allemaal wel een papa hadden.
Ze heeft me voor de rest van het leven er mee gemanipuleerd en een gat in me hart gemaakt door me in het duister te houden en hem wel voor een duivel uit te maken.
Uiteindelijk ben ik zelf erachter gekomen dat me vader niet de duivel was maar juist zei want ze is nog steeds zo en bij mij hebben deze maatregelen nooit gewerkt wie ann aanraden.
Dit werd de lucifer die het explosief aan stook.

Na de periode dat ik contact heb gezocht
Is het geestelijk veel zwaarder geworden en toen begon ze ook echt me te slaan en me bang te maken dat ze zelfmoord zou plegen.
Me moeder werd altijd geloofd ook wanneer ik dus contact probeerde te zoeken werd ik door iedereen uitgelachen (Volwassenen)
alsof ik het verzon en toen ben ik heel erg tegen de regels in gegaan en meer geworden hoe zij was en groter/sterker niet tegen te houden ik heb daarna deze vreselijk karakter trekken bijna over genomen tot ik besefte hoe ik me vriendinnetje had behandeld niet so erg als mam maar werd erger.
En ik heb nog veel schuld ervan en mij leven voelt zwaar me hart leeg en me ziel weegt zwaar.

Epilepsie patient zijnde werd ik wakker een jaar terug had een nieuwe vriendin ( net me moeder alleen geestelijk dan want liet me niet slaan meer zomaar)

En waar ik wakker werd was bij me moeder in huis.
Ze had haar geslagen want ze had me gek gemaakt klopt en ze had mam eraf geschopt van de trap.
Hierdoor ben ik met een zware aanval mij geheugen door kwijtgeraakt maar ineens was
Ik terug en toen zag ik dat me moeder weer de macht probeerde te nemen.
Ben nog steeds bezig met me eigen te herstellen ben door nooit de goede hulp te krijgen me jeugd en midden jaren verloren.
Me vader ik zou het nog niet weten

Blijf jezelf verander niet perongeluk in die persoon wie je zo behandeld.
Ik had het niet door pas toen ik mij eerste en enige liefde ben verloren door de demon van mijn moeder

Mijn moeder heet trouwens ook ann
Lijkt heel lief doet zich ook altijd voor.
Die geeft alleen graag liefde en spullen als ze het later tegen je kunnen gebruiken

Ik werd pas geslagen gesneden en verbrand na de hulp proberen te zoeken en de kinderbescherming te hebben gebelt.
En vervolgens worden uitgelachen niet geloven omdat me moeder zo goed kan liegen en charmant kan zijn
Alle woede ontving ik als enigste kind extreem erg.
Toen had ik niemand meer om mij heen meer
en het ging door en ieder zag hoe ik op school kwam

Als familie je laat vallen, raakt dit je diep..
Ik hoop dat het momenteel beter met je gaat...
Dat je ergens een lichtpuntje vond om verder te gaan...
Je bent helemaal goed zoals je bent!

Ik herken het. Hoe ouder je word, hoe lastiger het word om contacten te maken,

Hey maat! Ik zou graag met je in contact komen, al is het alleen maar om je verhaal kwijt te kunnen.

Mensen die vinden dat iemand dom is hebben nog veel te leren 🤣🤣🤣. Volgens mij lijden ze aan minder-of meerderwaardigheidscomplexen.

Ik ben zelf heel vaak gepest geweest in mijn leven. Meestal wordt de impact ervan onderschat. Bij degene die zich aansluiten bij de pesterijen zijn er vaak die dit doen om zelf niet gepest te worden.

Je bent waardevol. Concentreer je op al het lieve en goede dat naar jou toekomt. Ik weet dat afgewezen worden er stevig inhakt. Kies in de 1ste plaats voor jezelf. Er zijn spijtig genoeg mensen die het oude beeld dat ze over jou hebben in stand houden. Jij weet beter. Blijf achter degene staan die je geworden bent. Zoek eventueel psychologische of emotionele ondersteuning. Nog heel veel geluk en toi, toi, toi!

Heel herkebaar

Er is nog hoop! Je gaat vast nog iemand tegenkomen en daarmee zul je ook kinderen krijgen. Positief proberen te denken, ook al is het moeilijk. Ik spreek uit ervaring

Ik herken mezelf in jou verhaal. Maak op dit moment precies t zelfde mee...

Ja voor mij is t precies zo. Vriendinnen bieden een luisterend oor, maar hebben zo hun eigen leven ook. Mijn jeugd was moeilijk en familieleden zijn te jong overleden, dat heeft altijd als een rode draad door mijn leven gelopen. Ik werk fulltime. In een best wel leuke job maar met rotcollega’s. Het is moeilijk om daar niet aan ten onder te gaan en t kost al mijn energie. Wat is er nog leuk eigenlijk vandaag, vraag ik me ‘s ochtends af. Niet veel meer. En hoe krijg ik de negatieve spiraal weer de goede kant op. Geen idee. Dit klinkt allemaal behoorlijk deprimerend. En dat is t ook voor mij. Een quasi oplossing van ‘ga er op uit’ werkt niet in de praktijk.

Hallo,

Ik zou het wel leuk vinden om in contact te komen! Zou iemand interesse hebben?

Groetjes

Ik wil graag met leeftijd genoten in contact komen ik ben 22

Idem hier

Ik voel mij ook heel eenzaam ...doordat ik gescheiden ben ...mag ik bij mijn ouders niet meer binnen...heb weinig vriendinnen ...en mijn kinderen willen geen contact meer ...

Ben 31 en ook erg eenzaam... heb geen vriendinnen en een slechte band met mijn ouders... geen broer of zusjes of nichtjes of neefjes.
Zeker met hem mooie weet altijd maar opgesloten in huis niets kunnen doen omdat ik niemand heb.
Vaak nieuwe contracten geprobeerd op te bouwen maar blijven altijd oppervlakkig.

Hallo,

Ik herken je verhaal, ik heb ook geen familie meer, wel vrienden maar je kan er niet blijven over zeuren.
Ze kunnen dat moeilijk begrijpen wat ze hebben een leuke familie en die verhalen dat kwetst me dan onbewust omdat ik dat ook zou willen...

Vanwaar bent u en man of vrouw? ik vrouw van 47.
Regio leuven- Mvg

Hallo mensen,

Hier precies hetzelfde verhaal. Ik ben 34 en voel mij vaak erg eenzaam. Aangezien ik hoog gevoelig ben loop ik ook vaak tegen nare ervaringen aan. De wereld is helaas erg koud en kil. Zijn er hier misschien mensen die het leuk vinden om met een groepje mensen ervaringen uit te delen? Hoe meer zielen hoe meer vreugde :)

Liefs,

Ff kort gezegt: Ik heb al jaren geen contant meer met familie al zeekr 10jaar, en vrienden heb ik ook niet. Denk nie ik ooit vrienden heb gehad want ze lieten me vallen alsof er niets was. Eum hoe krijgen we contact als de mailadressen enzo drek verwijderd worre? Ik ben trouwens 28 jarige vrouw/meisje.

Hallo
Ik ben overdag ook eenzaam .pdfffffff

Ik voel deze zo hard hetzelfde

Tja. gigantisch herkenbaar.
In mijn geval heb ik geen sociale contacten meer ,
en ook amper contact met familie.
Juist omdat ik HSP ben, heb ik een diepe(re) band met iemand nodig.
Echter waar ik ook zoek....ik vind het nergens...

Ook al gezocht naar mensen met dezelfde hobby's als ik,
maar door Corona nu is dat onmogelijk vrees ik, daar de meesten allemaal aan de andere kant van het land wonen.

Voel daardoor ook echt letterlijk dat ik steeds verder weg zak in de eenzaamheid.
Een contact "iets" zou dan ook zeker welkom zijn hier, maar ik zou niet weten waar ?
Al zoveel dingen en sites bezocht en geprobeerd....maar zonder enig resultaat helaas.

Hallo hoe oud ben je. Klinkt wel heel vervelend. Hoop dat ik wat voor je kan doen.

hetzelfde hier, voel me vaak dood alleen en voel me machteloos inmiddels. Weet iemand iets waar je lotgenoten kan vinden en contacten kan leggen?

Het lijkt misschien of je in de steek gelaten bent. Mensen vinden het ongemakkelijk als je problemen hebt.
Blijf geloven in het goede in mensen. We gaan vaak bijna oppertunistisch met elkaar om. Als je leven veranderd zal je ook mensen tegenkomen die daarin passen. Omarm hen en vervolg je weg.

Jeetje, ik dacht dat ik alleen hier doorheen gaat. Wat een leidingweg in stilte sterven van binnen omdat je bij sommige niet in hun straatje past. Je bent anders, je bent te stil in een groep altijd iets zoeken dat je niet bij hoort. Leven in een maatschappij waar je aan heel veel eisen moet voldoen.

Wat naar om te lezen.
Ik begrijp je gevoel voel mezelf ook erg eenzaam en schaam mij daarvoor.
Ik heb geen fam en geen gezin en geen collega s.
Vroeger ging ik op stap om het gevoel niet te hoeven voelen en nieuwe mensen te leren kennen.
Maar nu met corona is die mogelijkheid er niet.
Ik heb wel wat mensen om mij heen maar die zijn druk druk en begrijpen mij niet echt.
Ook heb ik veel meegemaakt in mijn leven wat mensen vertrouwen lastig maakt voor mij.
In praatjes maken met vreemde ben ik wel goed maar om iemand echt toe te laten in mijn leven en huis...
Ik hoop dat mijn verhaal je wat steun biedt.
Groetjes Eefje (een vrouw van 40 jaar)

Same

Ik herken al jullie verhalen. Ik voel het leven, de kracht en levenslust, gewoon uit mij wegvloeien.
Ik heb geen contact meer met mijn familie, woon noodgedwongen bij mijn ex en gezien de krapte op de huurwoningenmarkt geen vooruitzicht op een eigen woning, mijn drie volwassen kinderen kunnen niet achter me staan, geen baan, geen vrienden. Helemaal alleen.

Ik ben 56 jaar, hoogsensitief, empathisch en een beelddenker. Ik weiger me nog in hokjes te laten duwen, doe niet meer wat hoort of van me verwacht wordt, heb me losgemaakt uit destructieve patronen.
Maar ik voel me totaal niet meer thuis in deze maatschappij.

Ik ben lid bij een datingsite, heb meer dan 50 mannen benaderd maar niemand wil contact.

Ik ga erg aan mezelf twijfelen en heb weinig zelfvertrouwen (ook door het verleden) en denk weleens "doe ik er nog wat toe?"
Mijn drie pijlers vallen weg: geloof (mijn levensovertuiging), hoop en liefde.
De ene dag is zwaarder dan de andere dus ik blijf gewoon maar ademhalen.

Ik voel me eenzaam heb niemand waar ik naartoe kan

Lee’s hierboven als we niets doen blijven we eenzaam. Het moet echt van ons zelf komen, dus reageer aub

Ik ben 6 jaar geleden gescheiden en daarna een hersenbloeding gehad waardoor ik niet meer kon gaan werken.ben altijd een hele mooie vrouw geweest met enorm veel aandacht. Dat is weg. Probeer wel fier te blijven en me daaraan vast te klampen maar het helpt niet. Vroeger had ik een waanzinnig leven

Ook ik kan me vinden in jullie verhalen.
Ik ben een man van 36 jaar en heb geen ouders meer en enigskind. Ik ben getrouwd, maar nog eenzaam. Niet iedereen kan mijn situatie begrijpen. Ik begrijp dat we hier niet in contact kunnen komen. Heeft iemand enig idee via welke websites dat wel kan?

Gewoon een leuk contact om lekker te kunnen babbelen, ik zoek geen man maar een maatje!!!

Hoi Bryan,

Wat jammer dat je je zo moedeloos voelt. Weet dat er altijd mensen zijn die het goed met je voor hebben. Je moet alleen even de moed vinden om hulp te vragen. Het leven kan zo mooi zijn. Te mooi om je tijd te verdoen met middelen die je leven niet gaan verbeteren. En ook jij verdient beter dan dat! Liefs

Maanden verder, ik wil mezelf wat aan doen maar durf het niet 😑