Eenzaamheid - Lotgenotenverhalen

Ik zit in precies hetzelfde schuitje, sterkte ❤️

Leef je nog?

Ik herken jou gevoel heel erg. Hoop dat het goed met je gaat

Wat een ontzettend treurig bericht, helaas weet ik hoe is, maar écht!

Is er iets dat ik voor je zou kunnen betekenen om het dragelijker te maken?

Precies hetzelfde.. ik durf buiten eens nie te lopen. Ben 20. Heb sociale angsten. Durf m'n emoties nie te tonen. Heb niemand. Wil ook dood.. kan mezelf niet accepteren. Vind mezelf zo lelijk.. Zo pijnlijk dit...

Ik ben 58 heb al meerder pogingen gedaan om niet meer te leven. Maar ik ben er nog steeds. Tis een worsteling het leven voel me vaak eenzaam en verdrietig, ongehoord en onbelangrijk. Maar toch ben ik er nog. Ik wens jouw sterkte en kracht toe.

Precies hetzelfde.. ben 20 jarige dame. Ik durf buiten eens nie te lopen.. Heb sociale angsten. Durf m'n emoties nie te tonen. Heb niemand. Wil ook dood.. kan mezelf niet accepteren. Vind mezelf zo lelijk.. Zo pijnlijk dit...

Begrijp ik Dennis. Ik ben zelf ook klein ( 1,50cm en 70 j) ik had er vroeger niet zo’n last van, maar merk vooral de laatste jaren dat mensen er negatief over oordelen, terwijl je er niets aan kan doen. Voor mannen is het nog erger.Ik weet niet hoe oud je bent. Verhuizen naar een land waar mensen kleiner zijn is een optie.
Er is ook een vereniging voor kleine mensen. Hoop dat ik je daar mee help.
Groetjes
Daniëlle

In welke stad zit je

Beste Anoniem,

Dat klinkt niet goed. Als ik jou was zou ik hulp zoeken bij een therapeut. Zij/hij kan je helpen je gedachten en gedrag te ontrafelen en meehelpen met stappen zetten richting zelfstandig leven en eigen keuzes maken. Je hebt recht op een goed en fijn leven. Als adoptiekind had je vroeger geen keus, zo te horen ben je nu volwassen genoeg om eigen keuzes te maken, dus ga op zoek naar hulp. Om je eenzaamheid te doorbreken kun je de training van faktor5 volgen, (internet faktor5.nl) deze wordt vergoed. Ook kan het helpen om iedere dag aan beweging te doen en gezond te leven, zo zet je jezelf op 1. Ik hoop dat het lukt. 🌷

vraag opheldering.

Lieve meid,
Heel vervelend dat je je zo voelt. Kun je niet met iemand op school praten over je gevoelens? Een mentor of een vertrouwenspersoon? Zij kunnen jou echt helpen! Het komt wel goed met je hoor, heb vertouwen. En er zijn altijd wel mensen die om je geven, daar mag je niet aan twijfelen. Succes!

Wat wil je? Maak je even niet druk om anderen. Ga dingen meemaken, ondernemen. Zul je zien dat veel mensen niet veel te melden hebben en je loopt mensen tegen het lijf waar je wel wat aan hebt. Ga NIET binnen zitten. Ga leven.

Ik vind de eerste tip wel een goed idee ga op school vragen naar een mentor of vertrouwenspersoon waar je mee kan praten of maak een afspraak bij de huisarts. Er zijn veel eenzame jongeren ik denk dat daar ook op de scholen wel aandacht voor is. Maak het kenbaar aan mensen die aardig zijn.

Blijf hier niet alleen mee rondlopen. Het is voor jouw leeftijd (op iedere leeftijd) belangrijk dat je met iemand contact krijgt die je op weg kan helpen om je sociale kringetje wat groter te maken. Dat kan je in een stappenplan doen met een Netwerkcoach of een welzijnscoach. Dit zijn vrijwilligers met een opleiding speciaal voor mensen die zich alleen voelen of niet weten waar te beginnen met iets te gaan ondernemen, en samen naar een oplossing gaan kijken. In bijna iedere woonplaats of bij je in de buurt kun je bellen naar ‘welzijnswerk’ of ‘Welzijn op Recept’. Ook staat het vaak op de site van de gemeente. Zoek het op op internet. Echt, het zal je helpen!!! Succes x

Schat, zoek een vriendje dat zal een hoop helpen

Dag meid,
Ik vind het erg jammer dat je je zo slecht voelt. Ik heb zelf een dochter van jouw leeftijd die het op een bepaald moment ook erg moeilijk had (voelde zich eenzaam, huilde vaak, zag het allemaal niet meer zitten, …). Het gaat nu beter met haar dankzij de steun van een aantal mensen, inclusief mezelf. Wat ik je eigenlijk wil zeggen is: zoek iemand in je omgeving waar je je zorgen mee kan delen, iemand die je serieus neemt. De wereld kan erg zwaar zijn voor een jong meisje als je het gevoel hebt er alleen voor te staan. Dit kan een ouder zijn maar ook een tante, leerkracht, de moeder van een vriendinnetje, … zijn er op school eventueel mensen waarbij je terecht kan (een zorgjuf? Leerlingenbegeleider…?).
Ondanks dat het niet oké is dat je je zo voelt, is het msn al veel om te beseffen dat je niet de enige bent die met zulke gevoelens worstelde. Ik hoop dat je steun vindt.
Dikke knuffel van een mama.

Ach meisje, ik heb een kleindochter van jouw leeftijd. Voelt zich ook vaak alleen! Maar geloof me ,er komt voor jouw ook echt een andere tijd. Het valt ook niet mee in deze rare wereld en met mensen (ouders) die misschien alleen met zich zelf bezig zijn. Probeer voor je zelf een weg te vinden, misschien doormiddel van een hobby of iets met dierenliefde ,lezen,tekenen! De meesten van ons zijn volwassen geworden met vallen en opstaan. Sterkte en laat je niet kisten!😘

nou als je al deze berichten leest ben je duidelijk niet de enige en je staat niet aan de rand van de maatschappij zo is het tegenwoordig je komt er niet meer tussen en nieuwe vriendschappen sluiten is dus echt heel moeilijk

heb je een idee waarom men je niet moet.

Ik herken dit . Als je dit jaren tegen komt dan ga je zelf een beetje veranderen , je doe meer je best om aardig gevonden te worden etc . Mensen vinden je dan niet leuk meer want je bent niet jezelf en ga dan over je heen lopen , nemen je niet meer serieus . Dan komt de eenzaamheid weer .

Herkenbaar!

Als je in zo'n situatie zit wil je nog maar 1 zaak imand die van je houdt om je heen. Maar niemand heeft daar gewoonlijk zin in
Dat probleem ken ik jammer genoeg zelf ook.
Ik heb nog 1 broer , die ik maar 1 keer per jaar zie en mij nooit eens uit eigen beweging belt
Dit allemaal omdat hij het te druk heeft met zijn werk
Sommige mensen zijn blijkbaar niet gemaakt om gelukkig te zijn denk ik dan

Het is heel naar gevoel. Ik voel het ook.
Je bent vriendschappen wel waard!

Groetjes,

Pien

Hoi, ja erg vervelend. Toch besef je misschien niet wat je WEL hebt, een vrouw en kinderen, een gezin dus. Ik heb dat allemaal niet gehad en ben al 50+. Misschien iets meer voor jezelf opkomen en meer met je vrouw praten? Ook ben je 40, voor mij is dat jong, voor jou misschien al 'oud'. Er zijn genoeg dingen te doen, sport, andere activiteiten. Ondanks dat ik nog alleen ben, kreeg ik wel een vriendschap met een collega vroeger. Ik ben daar wel 20 jaar mee omgegaan. Kon niet alles aan hem kwijt, maar deels wel. Ik ben helemaal niet zo'n contactmaker. Sta open voor contact, je sluit je misschien onbewust af voor ander contact dan het contact dat je al hebt. Maar goed, het is een hele andere situatie als waar ik in zit, dus ik kan je vooral alleen maar sterkte wensen! Vind een maatje, waar je dingen mee kunt delen. Met vrienden kun je vaak niet alles delen, ook al is het maar een deel van je verhaal. Of zoek contact via dit medium (internet). Veel meer mogelijkheden dan vroeger (kan me nog een penvriend en penvriendin herinneren). Succes en denk iets meer aan jezelf, hoewel ik weet dat het soms moeilijk is. Groeten..

Hallo Greet,

Eenzaamheid is vreselijk en doet zo'n pijn!!!
Ik zoek heel internet af naar contact en hulp.. ben sterk vereenzaamd, 57 jaar en ook ziek...
Het wordt zeker zwaar onderschat , zo erg voor alle lotgenoten

Een mens zou ziek worden van minder.
Veel sterkte, 

Ik herken het dat vrienden niet altijd echt je vrienden zijn . Bij mij ook , jaren samen iedere donderdag biertje drinken en poolbiljard , alle verhalen aangehoord, mee gevoeld met alle scheidingen , ontslagen, blut, miskopen etc . Toen ik ziek werd en lang in ziekenhuis lag heb ik niemand gezien . Zo leerde ik dat echte vrienden niet zo voor de hand ligt . Mijn buurvrouw 25 jaar jonger en een totaal ander type heeft mijn hand vastgehouden met mijn lange ziekte periode …. Wie had dat gedacht . Ik heb geleerd om beter te kijken . Want de mensen uit de kroeg waren gewoon afleiding wat ik ook nodig had , en geen vrienden ! Leven is soms ingewikkeld . We leren vanalles op school maar niet wat echt belangrijk is . Sterkte !

Ik herken je gevoelens . Eenzaamheid sluipt erin , en voor je het weet ben je een paar jaar verder . Ik zit in hetzelfde situatie . Soms zoals nu doorbreek ik het . Door een vliegtuig te pakken en weg te gaan . Maar als ik thuis ben komen de muren weer op je af . Doorbreken van een patroon is moeilijk . Wens je succes

Wauw hoe herkenbaar!
Ik besefte het ook opeens en toen kreeg ik echt last van het geen echte vrienden hebben die het leuk vinden dat je mee doet
Ik hoor achteraf altijd oh dat had jij vast ook leuk gevonden of dat moeten wij ook een keer samen doen . Nou na al die jaren ken ik dit wel en denk hou je bek nu maar gewoon want je wil helemaal dit niet doen met mij en je wil me er helemaal niet bij hebben anders had je me vooraf wel gevraagd. Mensen denken dat je achterlijk bent ofz . Nou je leest het wel hoeveel vertrouwen ik nog in vriendschap heb

Heel herkenbaar met goed zijn voor andere.
En als jij hulp advies of praatje nodig wilt hebben zijn ze er niet.
En zekers richting feestdagen is het verschrikkelijk om alleen te zijn.
Rustig aan je kunt rustig als je wilt praten met mij groetjes viv

Voel me nu heel eenzaam. Narcist weg maar ook gezamelijke vriendenkring . Iedereen denkt ik de slechte was, narcist is toch zoief en charmant in openbaar . Niemand die zich afvraagt hoe moeilijk het is voor mij. Zo eenzaam. Grtjes.

Hey Mide dit is heel herkenbaar ik zelf ben 34 jaar relatie net ten einde ,burn out vrienden kwijt woon door de relatiebreuk weer bij mijn moeder. Dus het gevoel alles alleen te moeten doen is bij mij ook aanwezig. Dus wie weet kunnen we eens contact zoeken

Mvg Johan

Hi Bryan,
Hoe is het nu met je? ooit aan gedacht om met misschien een dokter/psycholoog te gaan praten? Ik denk oprecht dat je dan al een heel end komt! Sterkte

Hai, nog steeds niet goed. ik heb al een week geen contact gehad met iets of iemand. Ik ben begonnen met een opleiding. Voel me zwaar eenzaam ook daar. Het is zo kloten dat ik geen familie en vrienden heb. Ik woon op mezelf en mn ouders kan ik niet goed mee dus die zie ik nooit. Lig vandaag ook alweer de hele dag op bed te huilen. Komt niet meer goed

Hallo Inge,
Knap dat je relatie hebt verbroken mijn zus is nu meer als 25 jaar getrouwd met een narcist. Het heeft heel de familie. Bij ons uit elkaar gegooid bijna niemand heeft contact met haar. Misschien ben je nu wel eenzaam maar beter als bij hem blijven

Dank u Rene. Het blijft moeilijk een narcist negeren, maar ik ga niet terug. Hoe gaat het met je zus ?

Proberen om een film te kijken, dan terug naar je ouders. Nadien doe je weer hetzelfde en voeg je iets kleins toe, bv een wasje doen. Dan terug naar je ouders. Ik heb door op te bouwen zo geleerd alleen te zijn. Het beste👌

Ik heb inderdaad hetzelfde probleem, alleen denk ik wel in minder mate. Ik kom regelmatig bij mijn ouders in het weekend en vaak de eerste nacht dat ik weer thuis ben krijg ik paniekaanvallen. Het voelt dan alsof ik weer moet wennen om alleen te zijn. Heel veel sterkte!

Hoi Bryan,

Wat jammer dat je je zo moedeloos voelt. Weet dat er altijd mensen zijn die het goed met je voor hebben. Je moet alleen even de moed vinden om hulp te vragen. Het leven kan zo mooi zijn. Te mooi om je tijd te verdoen met middelen die je leven niet gaan verbeteren. En ook jij verdient beter dan dat! Liefs

Maanden verder, ik wil mezelf wat aan doen maar durf het niet 😑

Ik kan me heel goed verplaatsen in je verhaal.
Je hebt bewust een keuze gemaakt om alleen te zijn en
te blijven en je voelt je daar goed bij,

Ik voel me het beste als ik alleen ben ik ben niet mensenschuw maar word er heel moe van als ik contacten moet hebben wordt niet geaccepteerd door o.a. buren moet normaal doen wordt er gezegd waarom kan ik wel accepteren dat anderen daar anders over denken maar anderen kunnen mij niet accepteren zoals ik ben heb het 50 jaar geprobeerd om niet op te vallen maar kan en wil het niet meer ik ben niets minder als een ander

Herken een en ander. Geen idee of dat kan maar wellicht kunnen we eens ervaringen uitwisselen. Zit ook met slechte gezondheid en hierdoor ben ik ook zeer beperkt en dat maakt soms eenzaam..

Beste anoniem, je bent niet raar. Je bent iemand die moe is van het vechten voor alles wat je lief is, en had gehoopt op wat steun uit welke hoek dan ook. Helaas is dat blijkbaar geen vanzelfsprekendheid.
Snap je volledig. (Alleenstaande moeder, zoon van 14)
Kom voor het eerst op deze site, geen idee hoe het werkt, maar jouw verhaal raakte me.

Leer lief te zijn voor jezelf.

Ik zie dat het al een oud bericht is.
Ik hoop dat jij je inmiddels wat beter voelt
Jouw verhaal is voor mij heel herkenbaar.

je bent niet eenzaam, want je woont samen, en anders deugt je relatie niet.

Ook als je samen woont of in een groep gezelschap bent kun je last hebben van eenzaamheid. Eenzaamheid is een gevoel van leegte van binnen uit. Niets of niemand of te wel, externe factoren kan dat opvullen.
Je alleen voelen of gevoel van eenzaamheid zijn twee verschillende dingen.

nou je bent van ongeveer mijn leeftijd en ik heb naast een karin in de klas gezeten maar ik weet niet of je die karin bent als je die kari n bent heb je mij aan een pen laten likken die lekte waardoor mijn mond helemaal blauw was waardoor ik in het ziekenhuis heb gelegen vergiftiging en een lading auto´s kapot heb geslagen omdat ik zo pissig was maar ik kan het me allemaal niet meer goed herinneren dat is toch 40 jaar geleden en ik geloof dat mijn herinneringen zijn gemixt met allemaal tv beelden waardoor ik niet meer weet wat werkelijk gebeurd is

Ik heb net hetzelfde! Spontaan en 0 vrienden is echt erg en niet leuk! Ik ben ook opzoek naar sociale contacten

Ben je opzoek naar iemand om mee te praten?

Zo herkenbaar 😢😢😢😢

Ik ben het ook zat

We kunnen een clubje maken waar we het
Samen zat zijn

Herkenbaar !
.. sociale media en mensen die leuk hebben ,is ook een groot leugen .
Er is niemand die Hellemaal compleet gelukkig is .
Dus hoop dat je dat beseft !
Lieve groetjes 😊

Ik ben 47jr, afgekeurd door een buikoperatie. Voel mezelf buitengesloten van de maatschappij en heb altijd het gevoel dat ik mezelf moet verdedigen. Heb relaties gehad, waardoor ik ook veel contacten ben verloren doordat het gezamenlijke vrienden waren en ik veel ben verhuist. Voel me vaak alleen, afgedankt, dat ik er niet meer toe doe. Voel mezelf geen relatie materiaal meer, omdat ik geen baan of een bepaalde status meer heb. Mensen zijn hard en bevooroordeeld. Ik wil ook gewoon leuke dingen doen en van alle kleine én grote momenten genieten. 

♥️♥️♥️

Heel herkenbaar, lijkt alsof het over mij gaat...

Hallo,
Bij het lezen van deze reacties, krijg je dan toch het gevoel van niet alleen te zijn op deze wereld.helaas is realiteit toch anders.ben nu reeds 14 j gescheiden, heb 2 volwassen dochters die hun eigen gezinnetje hebben.maar je wil hen ook niet steeds opzadelen met u eenzaamheid. Heb al enkele malen opnieuw geprobeerd om vriendschapsbanden op te bouwen maar steeds merk je dan dat het steeds uitdraait dat anderen je maar gebruiken omdat ze iets nodig hebben van je of merken dat ze kunnen profiteren.
Als je dan probeer via sociale media word je met steeds hetzelfde geconfronteerd of ze proberen je geld af te troggelen. Omdat ze je op je gevoelige snaar weten te trappen...

Hoe is het verder met je gegaan Marthe?

Lief dat je het vraagt, Marit. Mijn andere poes heb ik moeten afstaan ter adoptie omdat ik me diep schuldig en ongelukkig voel over de dood van Luz en niet wist/weet of ik wel het juiste voor mijn poezen heb gekozen en gedaan. Nu ben ik bezig met mijn route richting een eigen (gepland) levenseinde.

Hij heeft het zo te horen nogal moeilijk Maar het is zijn leven en jij probeert het op te lossen Dat kan natuurlijk niet Om niet meer radeloos te zijn en om hem te helpen kan je de eigenlijk niet zo geweldige relatie beter een poosje uitstellen Gewoon vrienden zijn en met je eigen dingen bezig zijn Pas als hij zelf hulp heeft gezocht weet je dat hij geholpen wil worden Lief dat je je zorgen maakt, want je het is je vriendje ! Maar ga a u b al op je zestiende niet het leven van een ander op je nemen...

Beste Anoniem
Wat fijn dat jij er bent. Wat fijn dat jij er bent voor jouw vriend.
Dat zal hem vast deugd doen. Meer dan oplossingen.

He,
Ik wil luisteren.. Vertel..

Ik herken hoe de dagen overvloeien in elkaar. Soms vraag ik me af of het telt, een leven, als niemand ik getuigen van is.
Ik denk van wel.
Ik denk dat leven de kunst is.

Kan je jezelf niet dwingen tot bijvoorbeeld het maken van lange wandelingen. Niet dat je dan je gedachten uit kan zetten ( misschien wel iets rustiger worden) maar het is altijd beter dan thuis met je piekergedachten te zitten.
En probeer je over je angsten heen te zetten. Wat moet gebeuren zal gebeuren, en wat niet mag gebeuren zal nooit gebeuren.
Laat die ex de klere krijgen, hij is het niet waard om bang voor te zijn.

Ja ik herken dat wel. Ik denk wel dat je goed bezig bent met sport, meditatie en studie, dat lijkt me helemaal op orde !
Wel weet ik dat mensen vaak een relatie zoeken zodat ze gelukkig kunnen worden ofzo. Zo werkt een relatie niet, alleen misschien tijdens het verliefd zijn en een periode. Ieder speelt zn rol zoals de ander hem/haar graag wil zien. Op een gegeven moment lukt dat niet meer en krijgt de ander de schuld dat die hem/haar niet gelukkig meer maakt.
Ik wil zeggen; geluk zit in jezelf, vind dat eerst. Dan heb je geen irreele verwachtingen van een ander en gaat het allemaal veel natuurlijker (-; Succes

Beste Mark

Ik hoop dat je die babbel tegenkomt, gewoon spontaan of tijdelijk in een lieve hulpverlener. Voor vanavond i.i.g. veel sterkte.
Je doet veel goeds.

Prachtig Robin om je attente uit te zetten.
Uiteindelijk zal je vast meer dan eenzaamheid ontvangen.

Lieve Marie,

Jouw gevoel herken ik goed. Een aantal jaren geleden zat ik ook in een soortgelijk parket: familie en collega's, maar uiteindelijk heeft ieder toch een eigen gezinnetje; een klein universum waarin men beweegt. Ik had dan uiteindelijk mijn eigen gezinnetje met (thuis)dieren. Maar ja, die hebben meestal niet zo een lang leven als mensen(kinderen)... En dan doet het me toch ook wel weer pijn dat ik niet bij een knus, warm gezin hoor maar ook nog steeds single én eenzaam ben:( Hoop dat als de corona weer wat op z'n retour is, jouw eenzame gevoel weer wat gaat verdwijnen. Wie weet waarderen singles nu des te meer een vaste, fijne relatie en...kom jij een leuke partner tegen om het leven samen mee te delen!

mijn spv er vroeg me wel eens of ik eenzaam ben dan vroeg ik wat is dat eenzaamheid ik woon alleen maar heb allemaal mensen om me heen die me eigenlijk alleen maar lastig vallen dus ik ga vaak op de fiets een stilte natuurgebied in om is lekker alleen te zijn maar ik merk dat ik dat hier in nederland eigenlijk niet voor elkaar krijg alleen zijn je zit altijd wel met mensen op gescheept en dan hoor je opmerkingen je bent alleen maar dan denk ik als ik alleen was geweest dan had ik die opmerking je bent alleen niet gehoord en zo hoor ik een hoop opmerkingen die ik niet wil horen en dan denk ik was ik maar is alleen ik hoor liever mezelf praten dan anderen en aan de telefoon denk ik ook wel is hou toch gvd een keer je kop dan hoor ik hetzelfde verhaal voor de zoveelste keer het zijn net reclames de eeuwige herhaling en deze buurt altijd dezelfde opmerkingen alsof ze met zijn allen maar 3 dezelfde hersencellen hebben en dan wil ik wel is alleen zijn en het nieuws dat zich blijft herhalen reclames die zich blijven herhalen mensen die zich herhalen je wordt er helemaal gek van nou dan ga ik maar is de natuur in en plantjes proeven ik ben op de hoogte van de gifproef maar ik proef ze gewoon en denk dan zal ik hem doorslikken of niet de natuur ik vind hem mooier dan de hele mens

Hallo linda,

Kan je misschien vertellen wat er gebeurt is ?
Geloof mij ik heb dat ook ervaren en nu soms noch...daar zijn wij mens voor...

Helemaal mee eens. Ik doorzie mensen ook snel.

Het is een heel moeilijke maatschappij helaas. Erg eenzaam ook.

Het is jammer dat nergens een datum staat.

Het zijn volwassen knullen en hebben moeder niet meer nodig om problemen op te lossen.
Willen zij in onmin met elkaar leven dan is dat hun eigen keuze.
Maar .......... jij hoeft er niet de dupe van te zijn.
Je kunt je grenzen aangeven (heeeeel erg moeilijk) en vragen of ze het op willen lossen omdat het de sfeer verziekt.
Doen ze dat niet dan verwacht je dat ze binnen een half jaar een eigen stekkie hebben gevonden.

Niet terugkrabbelen en zielig gaan vinden, daar heb je alleen jezelf mee.

Er is iets fout gegaan met mijn reacties.

In de eerste staat dat ze maar op zichzelf moeten gaan wonen.
Ik las je bericht nog goed door en zag dat ze al zelfstandig wonen.

Excuses voor de verwarring

Die ex stalkt je? . Ik zou aangifte doen.

Aangifte steld niks voor de straf net zo min.

PTSS is een nare aandoening.
Maar deze is goed te behandelen met EMDR. Ga opzoek naar een psycholoog die een aantekening heeft om EMDR toe te passen.
Veel mensen hebben hier baat bij.

Probeer toch je eigen weg te gaan.
Reageer NIET op appjes, mails etc. die van hem afkomen.
Hierdoor verliest hij zijn invloed op jouw leven.
Dit is in het lastig maar binnen een relatief korte tijd zal het gedrag van je ex veranderen.
Daarnaast moet je stoppen om met je dochter (negatief) te praten over haar vader. Zij is niet jouw therapeut. Vroeg of laat krijgt zij hier last van
Je kan en mag jouw dochter niet in jouw strijd met haar vader trekken. Dit is niet goed voor haar ontwikkeling.
Je dochter is niet je vriendin. Jij bent haar moeder en hebt een opvoedingstaak.

Ook al zie je het allemaal niet meer....
Je moet nu aan jezelf denken...
Ik weet niet hou oud je post is....misschien gaat het nu beter met je....
Maar wat deze vrouw doet is beneden alle peil...
Dit mag je niet meer toelaten....

Heel herkenbaar ,erg is dat als je door scheiding geïsoleerd word.Woon jij in nl of België? Ik herken wel dingen in jouw verhaal je vraag je af wat heb jij gedaan waardoor men weg blijft van jouw deur.

Gecondoleerd lieve schat
Wat ontzettend triest
Heel veel sterkte en kracht voor jou
Liefs🤍

dank je wel Anoniem
Het komt wel goed.
liefs, ook voor jou.

Heel veel sterkte MJM 🌹🌺🌸🌷🌻

bedankt voor je medeleven, Anoniem

liefs,

Een knuffel voor je tranen
Een knuffel voor gemis
Een knuffel vol met liefs en troost
Omdat het soms zo moeilijk is

Hou je sterk💗

och, wat lief Anoniem.
lief gedichtje
dank je wel

Hallo Anoniem, waar kom jij vandaan?
Ik kom uit Zuid-Limburg.
liefs,

Hoi mjm
Ik kom uit noord brabant
Net zo gezellig als Limburg😀
Ik heb al vaker contact met je gehad hier.
Ik weet ook dat je op zoek bent naar een vriendin.
En met jou nog meer anderen.
Daarom wil ik ook een besloten facebook groep opzetten.
Zie bericht hieronder. Ik ben ook lovely.
Dat heb ik gedaan omdat er zoveel mensen met anoniem reageren.
En zo zie je door de bomen het bos niet meer🙈
Als het van de grond komt voor jou misschien ook leuk om daar lid van te worden. En dan komen we elkaar daar vast wel eens tegen.
Ik weet niet of je een facebook account hebt?
Maar deze is makkelijk aan te maken en kan ook nog vrij anoniem zelfs als je dat fijner vindt.
Ik wens je voor nu veel sterkte en kracht met alles wat nog komen gaat met het verlies van je vader. Hou je sterk!
Liefs mij💗

Lief van je lovely, mooi mens ben je. Ik denk dat veel mensen hier wat aan zullen hebben

Correctie: dat veel mensen = dat deze lieve mensen van dit forum

Dat denk ik ook. Want nu is alles zo op afstand. Kun je eigenlijk weinig voor elkaar betekenen. Ik denk dat mensen elkaar zo uiteindelijk beter kunnen vinden die daar behoefte aan hebben. En dat is ieder zijn eigen keuze natuurlijk. Maar het is zeker het proberen waard. Niemand verdient het om altijd alleen en eenzaam te zijn. Met anderen is alles leuker. Dit geld in ieder geval voor mij. En we hebben maar een leven. Cliché. Ik weet het. Maar het is wel zo.

Mooi gezegd en fijn dat je het initiatief wilt nemen. Als ik geen burn-out had gehad, had ik ook iets kunnen betekenen voor hier. Niemand verdient eenzaamheid
Lieve mensen, ik wens jullie een fijne avond/nacht toe, en dat morgen een nog mooiere dag mag worden dan vandaag ☺️🙏🏼✨

Hallo Anoniem, Ik heb geen facebook.
Ik ben bang dat ik er te veel op zit.
Dat is ook de reden waarom ik geen facebook heb.

liefs,

Hoi
Ik zit er zelf ook vaak op, herkenbaar
Je kunt het beste voor jezelf afwegen wat je hier uiteindelijk wel of niet mee wil
Ik denk persoonlijk dat het voor jou wel echt een meerwaarde kan hebben.
Maar die keuze is aan jou natuurlijk
Kijk waar jij jezelf het fijnste bij voelt

Groetjes

hoi Anoniem, de uitvaart van mijn vader was mooi. de muziek was mooi, witte bloemstukken heel mooi.
en de koffietafel was goed verzorgd. ik wilde huilen, maar het zette niet door. Ik mocht een grote bos bloemen mee naar huis nemen, hij staat nog op de tafel.
liefs MJM

Sterkte MJM, Ik wens je alle kracht om dit verlies te kunnen verwerken.

Hoi lieve mjm
Sorry ik lees nu je berichtje pas. Blijkbaar over het hoofd gezien. Nogmaals sorry daarvoor.
Heel fijn dat het een mooi afscheid was. Het laatste wat je voor iemand kunt doen toch.
Ik wens je ook de komende tijd heel veel sterkte en kracht. Want nu komt pas het echte gemis. En dat is zwaar. Ik hoop dat je mensen om je heen hebt waar je steun bij hebt. En die tranen komen echt wel. Op momenten...wanneer jij ze toelaat.
Ik denk aan je.

Liefs anoniem💗
En ik heet nu op deze site lovely.
Dit om alle anoniempjes beter uit elkaar te kunnen houden. Maar ik ben wel de eerdere anoniem die jij kent. Uit noord brabant.

lieve Lovely,bedankt voor je berichtje.
Er zijn wel mensen om me heen die me steunen.
Het is soms nog wat onwerkelijk.
Maar dat gaat ook wel weer over.


liefs, MJM

Lieve Casper,bedankt voor je lieve berichtje.
En voor je steun.

liefs, MJM

Beste MJM,

Een aantal dagen geleden bleef jouw zinnetje in mijn hoofd rondspoken: "Het lijkt alsof mijn gevoel weg is." En eerlijk gezegd, het raakte me diep. Niet alleen omdat het zo herkenbaar is, maar ook omdat het me terugbracht naar een moment dat ik het zelf voelde. Toen mijn moeder overleed, was ik achttien en zat ik daar als een emotionele woestijn. Geen traan. Helemaal niets. Alleen maar die innerlijke stem die fluisterde: "Luc, mensen verwachten dat je huilt. Doe iets!" Maar ja, wat doe je als je tranen op vakantie zijn?

Pas een jaar later, tijdens een jongerenweekend over verdriet – kwamen de sluizen eindelijk open. Tranen. Veel tranen. En zelfs jaren daarna bleef dat verdriet me af en toe overvallen, precies wanneer mensen dachten: "dat is toch al lang geleden?" Maar ja, emoties hebben nu eenmaal geen kalender. Ze komen wanneer ze willen, meestal ongelegen, en doen hun ding.

Toen ik jouw woorden las, voelde ik die oude stilte weer. Het is bijzonder hoe jouw zin, "Het lijkt alsof mijn gevoel weg is," zo precies raakt aan wat ik toen ervaarde, of beter gezegd, wat ik níét ervaarde.

Ik moet wel eerlijk bekennen: ik zag je bericht al een paar dagen, maar ik durfde niet te reageren. Mijn eigen vader is momenteel zwak, en de woorden "vader overleden" voelen alsof ze net iets te dicht in mijn buurt komen. Het idee dat ik ooit een weeskind zou worden – ja, zelfs als volwassen vent – wil ik liever parkeren.

Maar toch wilde ik reageren. Gewoon, omdat ik met je mee wil leven. Al ben ik misschien niet de beste trooster en zit ik hier met mijn klungelige woorden. Misschien klink ik als een goedkope Hallmark-kaart, maar alles wat ik zeg komt uit mijn hart.

Sterkte, MJM.

Van harte,

Luc

lieve Luc,
bedankt voor je eerlijke en open reactie.
Het doet me goed, dat er mensen meeleven.
Ik vind je woorden helemaal niet klungelig!
Je bent lief.
Ik ben het zelf schuld, dat ik niet kon huilen bij de crematie.
Toen we de kamer binnen kwamen speelde het liedje hallelujah
het raakte mij heel erg.
En toen ik de kist zag wilde ik gaan huilen.
Maar het ging niet.
Het stopte toen ik begon te denken.
Ik had moeten blijven voelen.
Maar dat is achteraf gezegd.

Bedankt Luc, je bent een goede trooster.
Sterkte met je vader.
liefs, MJM

Beste JMJ,

Ik hoop dat ik je vandaag een hypnotische inductie kan geven die je nooit meer vergeet. En geloof me, die gaat verder dan een simpel “je wordt slaperig…”

Laten we het eens hebben over een alarmsignaal dat bij mij afgaat. Want er blijken twee gevaarlijke inbrekers in jouw huis rond te sluipen!

De eerste inbreker noem ik de Criticusaurus. Die roept dingen zoals:
"Ik ben het zelf schuld dat ik niet kon huilen bij de crematie."
mijn mentale pistool is geladen, en ik schiet terug met dit beeld:

Toen Sneeuwwitje die giftige appel van de boze stiefmoeder aannam, viel ze als dood, verlamd neer. Zullen we haar dat verwijten?
“Kom op, Sneeuwwitje, je had tenminste even kunnen huilen voordat je bewusteloos raakte!”
Dat slaat toch nergens op?

Wat haar overkwam, was verlamming. Dat is wat trauma met ons kan doen. Trauma betekent trouwens letterlijk "wonde." In dit geval hebben we het over een psychologische verwonding. Denk aan verlies, pesten, relaties met narcistische partners, misbruik... Het soort dingen dat zo diep snijdt, dat het woorden én tranen overstijgt.

Tranen zijn rebels, weet je. Ze komen wanneer ze willen, niet wanneer het sociaal aangepast zou zijn. Soms komen ze helemaal niet. En dat betekent niet dat je niet hebt gegeven om wat je verloren hebt.

Wat me intens verdrietig én boos maakt, is hoeveel mensen met trauma zichzelf verwijten blijven maken. Ik zie het bij mijn petekind, " van wie ik hou alsof ze mijn eigen dochter is. Ze werd gepest, sneed zichzelf, en gaf zichzelf de schuld... Zelfs de mensen die haar zouden moeten helpen, stuurden haar naar een psycholoog met de boodschap: "Jij bent het probleem. Leer maar wat socialer te zijn."
En zo werd ze een tweede keer getraumatiseerd.

Hetzelfde patroon zie ik overal. Zelfs vrouwen die een zwarte band hebben in karate voelen zich schuldig als ze verkracht worden. Ze denken dat ze iets hadden moeten doen, alsof veerkracht een knop is die je maar even indrukt. Of neem mensen die jarenlang vastzitten in toxische relaties en zichzelf dom noemen: "Ik was dom, Ik had het eerder moeten zien." Ik las het pas nog op dit forum.

Ik vraag me af: zouden we Sneeuwwitje ook verwijten dat ze de appel aannam, gewoon omdat ze geloofde in het goede van mensen?

Wat heeft dit allemaal met jou te maken?
Ik zie dezelfde patronen. Zelfverwijt. Omdat je gebeten hebt van de appel van trauma. Omdat je verlamd bent geraakt en daarom geen tranen kon laten. Maar laat me je dit zeggen: je kunt daar niets aan doen.

Sneeuwwitje had haar dwergen. Ze was misschien de "rare" die ver van de maatschappij leefde in het bos, maar de dwergen begrepen haar. Ze zetten haar in een glazen kist: beschermd, maar nog zichtbaar. Ze zagen haar verdriet, haar stilstand. Ze wachtten tot de tijd rijp was.

En toen kwam de prins. Geen gewone prins, maar een van onvoorwaardelijke liefde. Eén kus en een stuk van die vergiftigde appel kwam los. Ze ontwaakte.

Dit sprookje is niet om je in slaap te wiegen, maar om je wakker te maken. Het is tijd om jezelf de ruimte te geven om stil te staan, maar ook te geloven dat die prins van onvoorwaardelijke liefde (of misschien wel zelfliefde) ooit zal komen.

Over die andere inbreker hebben we het een andere keer. Maar voor nu: aanvaard wat er is, en wat er niet is. Zelfs het Niet-zijn mag er zijn.

Liefs,

Luc

Excuseer, ik zie het nu: ik zei JMJ in plaats van MJM! Oeps, een kleine letterverdraaiing. Maar hé, wie weet zijn het gewoon mystieke initialen die ergens een diepere betekenis verbergen... of ben ik nu te filosofisch?

Overigens, ik weet natuurlijk niet waar MJM voor staat. Nederlandse afkortingen zijn sowieso een avontuur op zich, helemaal anders dan de Belgische. Het heeft me al jaren gekost om het Nederlandse schoolsysteem een beetje te begrijpen. Neem nu HBO—ik dacht eerst dat het iets met films te maken had! Bij ons zeggen we gewoon lekker duidelijk "hogeschool."

Maar geen zorgen, ik doe mijn uiterste best om je de juiste letters toe te wijzen. Daarom heb ik een ezelsbruggetje bedacht: Met Jou Meeleven. Past dat een beetje? Zo niet, dan verzin ik gewoon een nieuwe betekenis! 😊

Muziek luisteren helpt vaak om de emoties los te laten komen weer. Het nummer : bitter sweet symphony, kan ik aanraden.
Het niet voelen is een beschermingsmechanisme. It takes time to heal.
Ze hebben een forum topic “rouwverwerking” misschien dat je daar wat extra herkenning en tips kan vinden
Take care!

En ook het kopje “ forum tips” onderaan deze website te vinden, zijn heel fijn als ondersteuning.

“Rouwen en bouwen” vond ik een van de mooiste tips

Ja bitter sweet symphony is echt mijn favo liedje, dus ik hoop dat je er wat aan hebt in tijden dat je je tranen een plek wilt geven

En veel sterke Luc, ik weet waar je doorheen gaat. Dit heb ik nu ook met mijn ouders. Ben een nakomeling, en struggle zelf ook met ziekte dus het is allemaal wat veel. Maar we gaan hier sterker uit komen, ik kan het, dus jij ook. Ook jouw verhaal over Doornroosje herken ik me heel erg in. Ow wacht het was sneeuwwitje :-)
Gr Rodha (en ik had nog zo gezegd niet op het forum te zitten tegen mijzelf…. Ik moet het afleren…. Maar soms kan ik het niet over mijn hart verkrijgen om de pijn niet van anderen iets wat te verzachten, dus het kan heel soms voorkomen dat ik toch wat schrijf)

Heel heel heel soms bedoelde ik :-)

Dus aan jullie beide nogmaals Take care, het zonnetje gaat ook voor jullie weer schijnen uiteindelijk met meer zelfliefde en hopelijk een soulmate die onvoorwaardelijk is. Je merkt het vanzelf als iemand 100% voor je gaat, neem niet genoegen met minder

En Coldplay luisteren kan ik ook aanraden MJM, om wat meer bij je gevoel misschien terug te komen. Maar alles op z’n tijd

@ Ik zal je voor het gemak eventjes het “Take Care Anoniempje” noemen. 😊

Muziek, ja... Dat kan echt helpen. Tegelijkertijd is ook zo persoonlijk wat iemand een veilig gevoel geeft. Dat zie ik bijvoorbeeld bij de moeder van mijn petekind en mijn petekind zelf. De moeder houdt van rustige, zachte melodieën, terwijl mijn petekind soms hardrock opzet waarbij de muren bijna meedansen. Ze kunnen elkaars muzieksmaak trouwens niet echt waarderen. Troost en steun vinden in muziek blijft iets unieks voor iedereen.

Toen ik jonger was, had ik mijn eigen muzikale therapie: Stef Bos. Zijn melancholische kleinkunst was als een psychiater voor mij, vooral in die depressieve dagen. Kleinkunst is eigenlijk de psychiater van de gewone man, vind ik. Maar goed, dat is ook maar mijn mening—want waar mijn melancholische temperament dat goed resoneerde, kan ik me voorstellen dat anderen Stef Bos juist niks vinden. Niemand is hetzelfde, en dat is maar goed ook.

@ Rodha, dank je wel voor je bemoedigende woorden. Over mijn vader: ik verwacht nu niet dat hij direct zal overlijden, hoor. Maar ja, hij is wel zwak. Na kanker, een bloedklonter en nu Parkinson, wordt het steeds zwaarder. Gelukkig is het dankzij medicatie stabiel. Niemand verwacht natuurlijk dat zijn vader ineens zal overlijden... totdat die dag komt.

Ik merk dat jij ook zoiets beleeft, en ik begrijp dat je weinig zin hebt om alles hier in woorden uit te drukken. Soms zegt stilte zoveel meer. Een kat, de natuur, of misschien iets groters—God?—kan even rust geven zonder woorden. Dat helpt ook.

En geloof het of niet, ondanks dat ik hier zoveel schrijf, verlang ik soms ook naar communicatie zonder woorden. Gewoon zijn. Zachte tederheid, aanwezigheid.

Het deed me goed om even deze uitwisseling met je te hebben. Soms reageer ik op berichtjes, en komt er geen antwoord of verdwijnt iemand van het forum. Dat is helemaal oké, natuurlijk. Maar het is wél fijn als er af en toe zo’n wisselwerking is, hoe kort ook. Een klein moment waarin onze paden elkaar kruisen, voordat we weer onze eigen weg gaan. 😊

Dat je vader nog maar lang mag leven, maar wel met klachten waarmee te leven valt 🙏🏼 (nee ik ben niet gelovig maar ik geloof wel in respect naar elkaar toe en vind dit een prachtig gebaar uit Azië, wat ik op YT vaak voorbij zag komen)
Er voor iemand zijn kan inderdaad zonder woorden maar op dit forum wordt dat lastig! Ja soms is het teveel om op te noemen alles, dus dan kan je maar beter terug naar het simpele leven: veiligheid/geborgenheid liefde geven en ontvangen, troost bieden door een knuffel, de stilte ervaren, de wind door je haren, iets leuks doen of gewoon helemaal niks, er blijft nog zoveel over dan alleen woorden.
Daden zeggen ook meer dan woorden en spreken is zilver, zwijgen is goud, en een beeld zegt meer dan 1000 woorden :-) Ik ben geen groter prater en schrijver/lezer, maar soms is het nodig, vooral op een forum. De herkenning vind ik fijn te lezen, van mensen die hetzelfde helaas hebben moeten doorstaan, maar ook de tips die gegeven worden. Dus blijkbaar kan ik het forum toch nog niet helemaal definitief los laten. Als ik het zvm minder ben ik een eind op weg, ik doe mijn best…. Blijft moeilijk heb ik gemerkt om meer aan mijzelf te denken.

Maar graag gedaan voor de uitwisseling, ik ben blij als andere blij zijn!

Een grappige filmpje over het simpele leven en ezels op Facebook pagina van: Tisjeboyjay Exclusive . Daarna onder het kopje “reels” te vinden op zijn pagina, het derde filmpje. Dacht even tippen. Hij is ook zo lekker nuchter, typisch Nederlands alleen hij heeft wel een accentje, het lijkt wel bijna Belgisch.

Ik ben er altijd, maar niet altijd op het forum. Beetje als een ster, soms zie je me wel en soms zie je me niet.

Geniet van je weekend Luc!
En ook aan MJM een fijn weekend
Ook aan Lovely uiteraard
En iedereen die ik eerder heb gesproken

Laatste bericht van mij Rodha…

Maar wees niet ongerust als je niks hoort lange tijd, het is juist een goed teken vanwege mijn herstel. (Ik wil niet op tv programma “vermist” komen met de vraag waar Rodha is 🤭)

Ohja en Stef bos ken ik! Maar niet alle nummers!

Gr Rodha ✨🌟💫⭐️

@ Rhoda

Ja, ook mijn vader is echt het type "spreken is zilver, zwijgen is goud." Hij praat niet veel met me, wat ik vroeger wel jammer vond. Maar hij deed altijd dingen voor me – zijn manier om liefde te tonen. Het duurde even voordat ik dat echt kon waarderen. Zijn liefdestaal is echt een doe-taal. Misschien ben jij ook wel zo. Al moet ik zeggen, voor iemand die niet zoveel praat, schrijf je momenteel behoorlijk wat! 😊

Geloof het of niet, ik ben eigenlijk ook geen prater. Ik ben een echte textrovert. In het dagelijks leven ben ik behoorlijk verlegen. Maar soms merkt iemand dat totaal niet, en dat vind ik dan weer grappig – alsof ik stiekem een introvert in een extraverte vermomming ben.

Tekstcommunicatie voelt wel lekker veilig. Het is afgeschermd, een soort schild tegen de wereld. Misschien is dat ook waarom ik me er zo thuis in voel.

Oh, en dat filmpje – echt grappig! 😊 Je beschreef jezelf als een ster die soms wel en soms niet zichtbaar is. Toevallig had ik laatst een liedje gemaakt voor mijn petekind over een ster die de duisternis overwon (zij is de ster, natuurlijk).

Ik hoop dat je een prettig weekend hebt, Rhoda. Totdat jouw ster weer schittert. Of ik zelf actief blijf, hangt een beetje af van de dynamiek hier. Zodra ik het gevoel krijg dat ik tegen mezelf aan het praten ben, weet ik dat het tijd is om af te druipen. 😊

Tot een volgende keer misschien!

Luc

Het nummer waarbij mij altijd de tranen komen is vreemde leegte van de 3js. Dit liedje heeft veel betekenis gekregen voor mij na het overlijden van een goede vriend. Ik kende hem al vanaf mijn 16 jaar. Overleden aan een hartstilstand. Geen afscheid kunnen nemen. Ineens is iemand er niet meer. Nooit meer. Daarom heb ik ook zoveel moeite met loslaten. Mensen die veel voor mij betekenen op wat voor manier dan ook. Dat kan ik niet. Het kan ineens voorbij zijn. Dat doet teveel pijn. Ik ga nu in ieder geval stoppen met het liedje draaien. Anders ben ik de hele dag aan het huilen. En is het hier zometeen echt een zwembad🙈

Liefs lovely

och lieve lovely,
erg voor je ,dat je geen afscheid hebt kunnen nemen van je goede vriend.
dat heb ik ook met mijn vader.
Opeens is hij er niet meer.
Ik zing het lied Hallelujah, ook de hele tijd.
De bloemen heb ik weg gedaan.Ze waren niet meer mooi.
Op een dag hoef je misschien niet meer te huilen met dat lied.
Misschien helpt het je verwerken van de dood van je goede vriend.

dikke knuffel lovely
liefs,MJM

Hoi mjm

Halleluja ook een mooi nummer. Ik vindt die van Lisa heel mooi. Als zij het zingt. Geen afscheid van iemand kunnen nemen is heel zwaar. Je kunt het dan nooit goed afsluiten voor jezelf. Zo voelt dat althans voor mij. Nog zoveel dingen die je had willen zeggen. Ik heb hem toen een brief geschreven. Die is mee de kist in gegaan. Het heeft me daar enigszins wel een beetje mee geholpen. Maar hoe dan ook was hij veel te jong. En dan denk je wel eens waarom? Waarom zijn sommige dingen zo oneerlijk in het leven. Het zal altijd verdrietig blijven. Vooral voor zijn vrouw en kinderen. Die waren zijn alles. Ik heb nog een fijn contact met hun. En steun aan elkaar hierin💗

Liefs lovely

Hoi lovely,
Mijn vader heeft op mijn moeder gewacht.
Zij heeft gezegd: ga maar naar huis.
En die nacht is hij overleden.
mijn moeder vroeg zaterdag aan mij: waarom heb ik dat gezegd?
ik antwoordde we gaan allemaal naar huis, als we dood gaan.
Ik weet niet of ze mij heeft gelooft.

Fijn dat je jouw brief aan je vriend, in de kist hebt kunnen leggen.
En dat je een fijn contact hebt met zijn vrouw en kinderen.
En dat jullie elkaar steunen.

Veel liefs, MJM

Hoe oud ben jij lovely?
Ik ben 57 jaar

liefs, MJM

Wil je nogmaals hart onder de riem steken,

Rouwen en tegelijkertijd blijven bouwen dmv fijne afleiding

Maar ook voor een ieder die zware tijden tegemoet gaat: ook voor jou komt het zonnetje steeds meer terug

Tijd heel veel wonden, en blijf steun en hulp omarmen

Liefs aan jullie allemaal

Heel veel wonden = heelt veel wonden

Hoi Anoniem, mijn moeder heeft het erg zwaar, dat mijn vader er niet meer is
Ze is kwaad op hem.Ik wilde vanmiddag huilen (ik was bij mijn moeder) maar het zette niet door.
Ik zat helemaal in mijn gevoel. En dat is al een begin.
liefs,Marie-Jose

Er zijn verschillende fases van rouw, boos zijn is er 1 van.

Het heeft tijd nodig alles… niks is goed of fout tijdens rouwen, iedereen is anders daarin

Knuff aan jou en voor andere mensen hier op het forum

Mooi!💗

dank je wel Anoniem.

Het gedicht is ook voor mensen die niet spiritueel zijn.

liefs

Talent!

dank je wel Anoniem

liefs, MJM

Alleen maar liefde

liefde heelt alle wonden.

200 procent!

klopt helemaal Anoniem!

Lieve mjm

Ik wil jou een compliment geven voor jou positiviteit op deze site
Ik voel dat je net als ik een sterke vrouw bent. Blijf dat altijd vasthouden.
Ook ik blijf dit doen. En onthou dat wat je geeft krijg je terug. Voor mij komen er zeker mooie dingen aan.
En dat wens ik ook voor jou
Ik heb ook nog een gedichtje.

Laat hetgeen wat jou ooit brak
De reden zijn tot bouwen
Aan alles wat je moeilijk lijkt
Vooral je zelfvertrouwen
Want ook al brokkelen het af
Ik leen je graag een deeltje
Het lost misschien niet alles op
Maar weet je, liefde heelt je

En brokkelen moet brokkelde zijn

Lieve Anoniem, wat een lief gedicht.
Waar kom je vandaan?
Ik kom uit zuid-Limburg.
Groetjes MJM

Ben je een man of een vrouw?
hou je ook van tekenen/ schilderen/ koken?

groetjes MJM

Hallo mjm
Ik kom niet uit Limburg. Iets verder weg.
En ik ben een vrouw.
Ik heb het veel te druk met name met werken om tijd te hebben voor hobby's zoals tekenen en schilderen. Koken vindt ik wel heel leuk. Zelfs als ik weinig tijd heb, want het moet wel gezond zijn. Belangrijk voor mij.
Ik vindt het fijn om soms hier iets positiefs op te zetten. Daar hebben we uiteindelijk tenslotte allemaal veel meer aan.
Positive mind
Positive vibes
Positive life
Alles hangt tenslotte samen
Groetjes en een fijne dag

Beste JMJ,

Ik hoop dat ik je vandaag een hypnotische inductie kan geven die je nooit meer vergeet. En geloof me, die gaat verder dan een simpel “je wordt slaperig…”

Laten we het eens hebben over een alarmsignaal dat bij mij afgaat. Want er blijken twee gevaarlijke inbrekers in jouw huis rond te sluipen!

De eerste inbreker noem ik de Criticusaurus. Die roept dingen zoals:
"Ik ben het zelf schuld dat ik niet kon huilen bij de crematie."
mijn mentale pistool is geladen, en ik schiet terug met dit beeld:

Toen Sneeuwwitje die giftige appel van de boze stiefmoeder aannam, viel ze als dood, verlamd neer. Zullen we haar dat verwijten?
“Kom op, Sneeuwwitje, je had tenminste even kunnen huilen voordat je bewusteloos raakte!”
Dat slaat toch nergens op?

Wat haar overkwam, was verlamming. Dat is wat trauma met ons kan doen. Trauma betekent trouwens letterlijk "wonde." In dit geval hebben we het over een psychologische verwonding. Denk aan verlies, pesten, relaties met narcistische partners, misbruik... Het soort dingen dat zo diep snijdt, dat het woorden én tranen overstijgt.

Tranen zijn rebels, weet je. Ze komen wanneer ze willen, niet wanneer het sociaal aangepast zou zijn. Soms komen ze helemaal niet. En dat betekent niet dat je niet hebt gegeven om wat je verloren hebt.

Wat me intens verdrietig én boos maakt, is hoeveel mensen met trauma zichzelf verwijten blijven maken. Ik zie het bij mijn petekind, "van wie ik hou alsof ze mijn eigen dochter is. Ze werd gepest, sneed zichzelf, en gaf zichzelf de schuld. Zelfs de mensen die haar zouden moeten helpen, stuurden haar naar een psycholoog met de boodschap: "Jij bent het probleem. Leer maar wat socialer te zijn."
En zo werd ze een tweede keer getraumatiseerd.

Hetzelfde patroon zie ik overal. Zelfs vrouwen die een zwarte band hebben in karate voelen zich schuldig als ze verkracht worden. Ze denken dat ze iets hadden moeten doen, alsof veerkracht een knop is die je maar even indrukt. Of neem mensen die jarenlang vastzitten in toxische relaties en zichzelf dom noemen: "Ik was dom, Ik had het eerder moeten zien." Ik las het pas nog op dit forum.

Ik vraag me af: zouden we Sneeuwwitje ook verwijten dat ze de appel aannam, gewoon omdat ze geloofde in het goede van mensen?

Wat heeft dit allemaal met jou te maken?
Ik zie dezelfde patronen. Zelfverwijt. Omdat je gebeten hebt van de appel van trauma. Omdat je verlamd bent geraakt en daarom geen tranen kon laten. Maar laat me je dit zeggen: je kunt daar niets aan doen.

Sneeuwwitje had haar dwergen. Ze was misschien de "rare" die ver van de maatschappij leefde in het bos, maar de dwergen begrepen haar. Ze zetten haar in een glazen kist: beschermd, maar nog zichtbaar. Ze zagen haar verdriet, haar stilstand. Ze wachtten tot de tijd rijp was.

En toen kwam de prins. Geen gewone prins, maar een van onvoorwaardelijke liefde. Eén kus en een stuk van die vergiftigde appel kwam los. Ze ontwaakte.

Dit sprookje is niet om je in slaap te wiegen, maar om je wakker te maken. Het is tijd om jezelf de ruimte te geven om stil te staan, maar ook te geloven dat die prins van onvoorwaardelijke liefde (of misschien wel zelfliefde) ooit zal komen.

Over die andere inbreker hebben we het een andere keer. Maar voor nu: aanvaard wat er is, en wat er niet is. Zelfs het Niet-zijn mag er zijn.

Liefs,

Luc

Oeps, mijn berichtje heeft een verkeerde afslag genomen en is per ongeluk hier geland. Maar geen paniek, ik heb het inmiddels naar het juiste topic verhuisd. Dit bericht mag je gerust negeren – beschouw het als een vriendelijke verdwaling. 😉

Mooi

mooi geschreven Anoniem!

mooi geschreven Anoniem

Helaas echt niet voor iedereen.

Sorry Ik wil graag contact met spirituele mensen.
groetjes

Mooi tekst!!!

mooi geschreven! liefs MJM

Mooi geschreven💗

Day

Alleen maar liefde

Hoi Alice,

Ik zal je even een email sturen.

Groetjes

Hopelijk ontstaat er voor je (jullie) een fijn clubje gelijkgestemden 🙏

Ik wil je graag zeggen dat je heel trots kunt zijn op wat je hebt bereikt door heel hard te werken aan jezelf. Heel goed gedaan !
Het gevoel van eenzaamheid ken ik heel goed , ookal is het op een andere manier dan bij jou ... ik heb er geen wijsheid over voor jou , helaas .
En juist als je veranderd, kiest voor jezelf of voor jezelf opkomt kan dat gepaard gaan met heel veel eenzame gevoelens . Dat is mijn situatie op dit moment.
Maar ga zo door en hou vast aan al het goede en de juiste mensen zullen op je afkomen . veel geluk

Hoi

je verhaal trok me aan.
Ik voel mijn hele leven al alleen.
Ben ook vroeg volwassen moeten worden.
Als je wilt praten hoor ik het wel.
weet niet waar jij vandaan komt?

groetjes vivian

Hé vivian,

Wat een verrassing dat er iemand heeft gereageerd😄.
Dank je wel voor je lieve bericht..
Heb zojuist jou verhaal gelezen… ik ken het gevoel van radeloosheid, keer op keer alleen voelen.
Het is spijtig om dat te lezen 😞

Jawel zou wel graag willen om met je te willen praten
Ik kom zelf uit omgeving Hilversum

Bilal

Bedankt voor je reactie.
Ja zijn veel mensen met eenzaamheid.
Maar meeste heb ik het gevoel doen gewoon lachen maar van binnen gaan ze kapot.
Ik zelf kom uit zuid limburg

groetjes vivian

Dat is het wat ik minste kon doen een berichtje sturen,..
Het is ook moeilijk om op hulp te vragen
want de omgeving heeft je niet meer in de gaten ( iedereen is maar aan het rennen naar een eindstreep die altijd verlegd wordt )
De meeste mensen die er dupe van worden (zijn mensen zo als ik en jij ) ,….gewone mensen die wat meer pech hebben
Ik vindt het moeilijk hoor de ene dag ben ik boos …..en de andere dacht denk je weer laat maar zitten 😮‍💨

Leuke mensen in Limburg zeggen ze (kan toch niet mis gaan ) 😅
Hoe kunnen we wat makkelijker praten dan elke x hier een berichtje achter te laten ???

ja ben je de ene dag boos en de andere dag happy? Heb je bepaalde diagnoses? Herken het wel ik ben ook boos en dan happy hoor. En kan op de een op andere minuut verspringen.
Hoe we anders kunnen praten zou ik je ook neit kunnen zeggen.
Heb je toevallig facebook?

Hé vivian,

Jawel Ik ben ooit diagnose gehad ,…😐( maar is meer het feit dat ik wat moeilijker kan prater )!!
Het punt is ( dat commutatie in deze tijd heel belangrijk is ,…. De meeste mensen hebben haast ofzo willen/kunnen niet effe 1sec stilstaan en echt begrijpen/inzien dat het allemaal mee valt )
En jij vivian ,. Waar loop jij tegen dan en hoe ga je er mee om ???

Nee helaas heb geen Facebook

Bedankt voor je reactie.
Nou ik loop vast indd hoe jij het zegt mensen hebben geen tijd meer voor mekaar.
Gewoon hoi goeiemorgen of wat dan ook is voor vele mensen niet aanwezig.
En dan staan ze aan te kijken als ik gewoon een praatje probeer te maken met ze.
Daarbij heb ik zoiets van is dat dan vreemd?
Hoe ik er mee omga? best wel moeilijk
Ik heb nu ook weer aangemeld bij een traject om niet dicht te slaan dat ik zoiets heb nou ik praat helemaal niet meer.
Dan ben ik verder weg.
Daarbij via via heb ik een lotgnoten groep gevonden waari k nu deze week 1x per week start.
Ben van harte welkom en ga eens kijken of het klikt en het iets is voor mij.
Moet wel 1,5 uur reizen maar dat heb i ker wel voor over.
Hoe ga jij met de situaties om?
Groetjes Vivian

Hé vivian

Ha wat positief dat je probeert om toch contact te zoeken,.. dat houd je ook sterk,
Ja toch andere mensen is andere praat .
Voel je weer wat vrijer .
Laat me maar weten hoe het is?!
Ik weet niet precies hoe ik reageer 😮‍💨😐
Heb mezelf aangeleerd om gewoon cool(rustig)
( en ik blow af en toe ) 🤣🤣te zijn jaaaa het is vervelend om x op x doe gevoel te hebben alsof ik in brand sta ( denk dat we uiteindelijk allemaal wat meer behoeften hebben aan liefde ) liefde is ook als een goeie vriend/in
Aan jou denk.
Maar ik ben me ook bewust dat er meer ellende in de wereld zit,…
( ik ben meer aan het los laten wat de maatschappij van mij verwacht )

Gr

he halloa

ja ik blijf doorgaan ondanks ik vele x op mijn gezicht ben gegaan.
Laat me verassen donderdagmiddag bij lotgenoten.
Zelfde geldt is het niks voor mij zelfde geldt is het wel iets wat ik al zeker 3 jaar zoek.
Wil gewoon gehoord en gezien worden.
En wat ik totaal: niet wil is gepakt wordt door vriendschappelijk of relatie op mijn psyche.
Dat gebeurde al heel vaak.
Maar blijven doorgaan andere optie is er niet voor mij.
Ben blij dat ik hier met mensen kan praten waaronder met jou.
groetjes viv

Hoi, ik was even op google om te zien of er een forum is voor lotgenotencontact mbt eenzaambeid.. En toen kwam ik hier en zag ik jouw verhaal waar ik heel veel in herken. Geen idee of dit bericht jouw bereikt of dat ik toch een acount moet aanmaken maar dat zie ik zo met versturen. Ik woon in Nijmegen en ben 52 jaar.
Groetjes, Esfher

Esther bedankt voor je reactie.
Je bericht is aangekomen bij mij.

Ik ben dus 43 jaar uit zuid limburg.
Wat herken je zo in mijn bericht als ik vragen mag?
groetjes Vivian

Hoi, wat fijn dat je gereageerd hebt.
Wat ik herken is vanaf de geboorte al geen goede start maar ook het uit de kast komen verhaal. Waarschijnlijk zijn er nog veel meer dingen die wij overeen komen...heb ik het gevoel.
Weet jij of er hier ook een mogelijkheid is om een privebericht te sturen?
Ik blijf t apart vinden dat ik meteen bij jouw verhaal uit kwam terwijl er hier nog veel meer verhalen staan.

Hoi esther

Ja tuurlijk reageer ik.
Dacht je dat ik het niet zou doen dan?
we hebben al dingen gemeen.
vind je dat een fijn gevoel of soort beangst gevoel?
Nee zou ook even niet weten hoe je prive moet sturen helaas, maar volgens mij gaat het niet.
Ben ook recent nieuw hier op deze site.
Groetjes viv

Geen goede start vanaf je geboorte?
Ik ook . Vraag mij af wat je bedoeld.

Hoi esther
Ik heb een hersenbloeding , zuurstof gebrek gehad
En ze wisten niet of ik het ging halen, maar ja nu inmiddels 44 jaar later ben ik er gelukkig nog.
Hoe is het zo met Jou?

Hoi Vivian, Ik ben 57 jaar vrouw en ik woon ook in Zuid-Limburg. ik zou met je willen chatten?
Ik weet niet hoe jij erover denkt, maar ik ben verbrand.
misschien wil je wel met me chatten? Dat zou ik fijn vinden.
Groetjes, MJM

Hoi Vivian, jammer dat anno 2024 dat er nog steeds mensen zijn die kinderen afwijzen om keuzes of voor wie ze zijn. Dikke knuffel.
Het zou fijn zijn als er een fb groep zal zijn maar weet niet of je het hier mag aangeven.
Ik hoef niet anoniem te zijn maar op een forum als deze wel. Besloten fb groep zal wel fijn zijn.

Beste bedankt voor je berichtje. Helaas heb ik zelf geen fb meer.

Hoi MjM zie nu pas uw berichtje. Zekers wil ik met u in contact komen. Ik had volgens mij ook op u gereageerd toen straks op uw bericht. Mvgr vivian

Hoi Vivian, zeg maar jij hoor, anders voel ik me zo oud.
Ik ben 57 jaar en ik kom uit de gemeente Sittard- Geleen
groetjes,

hoi , oke dan zal ik jij zeggen. Ik ben bijna 45 jaar. Heerlen. Volgende week ga ik voor paar weken na Brabant na mijn partner. Ze gaan mijn woning hier renoveren. Zou na de renovatie { hopelijk in april terug} met je kunnen afspreken als je dat leuk vind? gr Viv

Ik heb je verhaal niet geheel kunnen lezen , maar dat komt als ik rustiger ben. Voor nu wens ik jouw veel sterkte en weet je bent niet alleen. Echt !!

Ik voel me net zoals jou. Ik verloor tijdens de feestdagen 2023 mijn vrouw/ partner.kan ik iets voor jou betekenen? Lieve groet, Carine

Ik ben er voor je. Ken je gevoelens.
Kletsen op Discord? Ik ben man van 38 en eenzaam

Je bericht is even geleden hoe gaat het nu met je?
Eenzaamheid is een veel grotere aanslag op mensen dat wordt erkend.

Er zijn mogelijkheden, laat maar weten als je iets zoekt en misschien kan ik je daarbij helpen.

Groetjes
Rm

Ik kan me ook zeker en vast in je verhaal vinden , ben op een korte tijd ook zeer onzeker geworden terwijl ik dat vroeger nooit had. Nu ik al zo lang thuis zit heb ik een soort angst gekregen waarbij er dan sommige momenten zijn dat ik mezelf niet meer kan zijn als ik dan buiten loop en dit vind ik dan spijtig want ik ben hierdoor ook veel vrienden verloren omdat ze het niet willen begrijpen

Wat is Discord?

Hey hallo lieve AJ,
Ik herken me goed in je verhaal.
Al die negatieviteit,,,
heb diep repect voor je dat je nog samen met haar in 1 huis bent dat zegt veel over jezelf.(wat positief is)
De hele wereld word jou gegund alleen je hebt er zelf niet voor gekozen om zo behandeld te worden door je ex, na al die dingen wat je hebt meegemaakt zou je juist sterker uit moeten komen en dat gaat je lukken, mr als je alleen mr blijft piekeren over je eigen onzekerheid of dat je leven een puinzooi zou zijn word je niet beter van. Dat gun je je zelf niet toch?
Dit is een fase (miss ongeloofwaardig nog) waar jij sterker uit zult komen en als je positiever over jezelf gaat denken echt geloof me dan gaat het lukken en laat je ex lekker de ram bam krijgen!!
Ik wou dat ik kon zege dat dat je me altijd kon berichten voor luisterend oor.. mr voor nu heel veel liefde en positieviteit gewenst.
Liefs von.

Hallo, ik begrijp hoe je je voelt. Het is lastig om nieuwe dingen te proberen. Wat zorgt er voor dat je het niet durft?

Ik weet niet of dit misschien helpt. Ik wilde altijd al mezelf verder ontwikkelen maar zette nooit de stap omdat ik bang was dat ik het niet kon, of toch niet leuk vond en dat ik dan mijn geld verspil.

Toen leerde ik Schrödingers kat kennen. Dit is een gedachte uitdaging experiment uit kwantummechanica. Als basis gaat het zo: een kat zit opgesloten in een doos en er is geen zicht op de kat. Er is een buisje gis in de doos aanwezig met een alarm waarbij er na 1 uur het buisje kapot zou worden geslagen en de kat vergiftigd word.

Nu zou je denken na 1 uur de kat is dood, maar wat nu als het alarm niet af ging? Of het buisje niet kapot is gegaan? Dan zou de kat nog leven. Aangezien de doos dicht is en geen directe zicht op de kat weet je dus niet of de kat nog leeft of dood is. Dit weet je pas als je de doos opent.

Het punt wat ik net dit verhaal wil maken is dat je niet weet of je iets kan of leuk vind zonder het geprobeerd te hebben. Je kunt er van alles over denken en piekeren maar je weet nooit 100% zeker tot je het probeert. Dit heeft mij over de streep getrokken om toch mezelf verder te ontwikkelen.

Ik weet niet of dit voor jou helpt maar ik hoop dat dit toch je over de angst heen kan helpen. Zodra je een hobby hebt kun je ook stukje makkelijker nieuwe mensen ontmoeten.

Heel veel succes

ik ben net 41 jaar geworden en zit in een gelijkaardige situatie. geen vrienden. ja mss 2 waarmee ik eens afspreek. die 2 hebben wel veel vrienden dus het duurt een tijdje tussen onze ontmoetingen. Helaas, bij mij ligt het aan het feit dat ik vroeger heel gestoord reageerde door trauma en daardoor al mijn vrienden verloor toen ik 34 was' 1 voor 1 en op mijn 34 was ik alleen)ik ben jaren een echte bitch geweest. maar na een aantal goede jaren therapie ben ik mijn trauma kwijt en een heel zachtaardig persoon. ik werk in de zorg en doe dat heel goed. ik had borderline trekken vroeger en in mijn vroege jeugd dyslectie en dyscalculie door trauma die met sneeuw voor de zon verdween( normaal is dat blijvend als het niet traumatisch is)ik ben reeds 6 jaar mijn ware zelf en de persoon die ik moest worden. mijn moeder is nog steeds narcist en pa ook iets. ja ik vind het ook fijn om dit eens te delen. lucht ergens op ik versta volledig dat je geen sukkel bent. ik ben daar van overtuigd daar ik ook geen vrienden heb

Heel veel sterkte Alex, ik begrijp dat je t vertrouwen in mensen volledig kwijt bent geraakt, elkaar begrijpen is vaak ver gezocht. Als je niet snel genoeg weer ‘ normaal’ doet ben je lastig, drama queen word dan gezegd. Maar als we ons ‘normaal’ gaan proberen te gedragen wordt t voor ons alleen maar erger. Sterkte!

Wat een verdrietig verhaal, Alex...
Misschien makkelijk gezegd misschien maar probeer toch in de kleine dingen het mooie weer te zien.
Mensen laten je inderdaad snel en makkelijk vallen, die ervaring heb ik helaas ook. Je hebt 3 kinderen...de moeite waard om voor te leven!
Ik wens jou alle sterkte en heel veel moois in de toekomst, lieve groet!

genezen begint bij jezelf iedereen geneest anders dus jij bent de enige die weet hoe je jezelf weer in balans houdt kijk wat niet in balans is een probeer om het met een plan in balans te houden
het is een lange reis de enigste manier hoe het beter wordt is door te beginnen te experimenteren wat jouw helpt in balans te houden

doe wat jij leuk vind en vooral wees niet bang voor iets te doen als je een vorm van ptsd hebt moet je therapie hebben
als je bang bent om te experimenteren ga dingen doen in het moment als je over iets heen moet gaan

Hoi,

Ik heb precies hetzelfde als jij. Je bent niet de enige. Daarnaast heb ik dat ik vind dat de meeste mensen me niet snappen. Ze hebben. Andere interesses. Ik vraag me hele leven af of dit het is en waarom we er zijn als we er toch niet meer zijn. Meeste mensen zie ik lachen om tik Tok video of Instagram en facebook???
Weet niet uit te leggen... Maar je bent in iig niet de enige

Hey sonja, ik woon zelf bij winschoten en ik mis het ook om leuke dingen te doen met een vriendin. Ik heb hier en daar wel vriendinnen maar die hebben het allemaal druk met hun kids. Ik weet niet hoeveel info je hier mag geven over jezelf. Maar mocht je contact willen, dan laat maar weten😊

Jouw familie is een familie van mensen die lafaards zijn niet om gemeen te zijn maar mensen durven vaak te oordelen zonder erover na te denken

ik begrijp dat het heel kwetsend is om door je ouders naar beneden gehaald te worden maar eerlijk gezegd dat soort ouders verdienen jouw niet jij bent veel beter af dan mensen die te snel oordelen


jij moet meer voor jezelf opkomen want als je geen grenzen opstelt gaan mensen proberen om je te gebruiken als duivels
dat is hoe meeste mensen in de wereld denken gebruiken anderen voor hun eigen doel

om positief te blijven een label (autisme) die op je wordt gestempeld is niet hoe jij bent als persoon het is hetzelde te zeggen dat sommige rock muziek punk achtig is het definieert
jouw niet wanneer sommige mensen dat wel zo zien zonder te kijken

hou van jezelfen maak je leven iets om naar uit te kijken zelfs is het iets kleins zoals cake te eten haha

goede avond
ik ben ook altijd alleen ben 66 jaar
we kunnen Kontakt nemen met elkaar als je wilt
grt antonio ♥️

Hoppa, u never know. Hoop dat jullie snel samen koffie drinken

Wat vervelend maar je heb alles nog in eigen hand je ben immers alleen .
Ik zou met je willen ruilen want geloof mij je ken beter alleen zijn dan samen en jezelf alleen voelen.
Mijn vrouw heeft wanen en daar is niet meer mee te leven .
Als ik een lieve vrouw tegenkom ben ik weg.
Klinkt niet netjes maar ben nu bijna 60 en ben het zo zat.

Ja zeker ik heb een tip voor je ga jesavonds zorgen maken en kijk films en journaal om 8 uur koop een boedah en pak die op dan belt er gelijk iemand suc 6

ja ik ben alleen niet een persoon die jaloers is want ik wil beter leuk gezelschap dan nep gezelschap die niet zichzelf is
je weet nooit hoe andere mensen zijn als vrienden je weet het alleen door het te ervaren vanuit mijn ervaring de minder je jaloers bent de meer leuke mensen jij ontmoet

ik weet zeker als jij een open mind houdt dat jij leuke vrienden ontmoet

wees niet jaloers het is onnodig sinds corona zien veel mensen dat zij minder contact met andere mensen hebben

Hey
Ik begrijp helemaal hoe je u voelt. Ik heb net hetzelfde, 28jaar een fijne partner met een hond en geen vrienden! Ik zou super graag nieuwe mensen willen leren kennen maar dat is heel moeilijk, gewoon een goeie vriendin zou al fijn zijn maar zelfs dat heb ik niet en dat is zwaar. Ik begrijp je

Wou, ik Zou zeggen Dat je een Sterke moeder bent.
Ik heb geen kinderen maar ik denk Dat het af en toe zo als iedereen is Dat je graag een partner hebt ik weet niet hoe Jong u bent. Ik heb het gevoel Dat je u ware zal tegen komen.

Hoi, herken veel. Ik ben 40 jarige man en heb altijd gehoord dat ik er best leuk uit zie.
Maar ik kan maar niet op een vrouw afstappen en zeggen dat ik haar leuk vindt. Hoe vaak ook oogcontact en wat dan ook. Onzeker en bang om afgewezen te worden en ik heb toch niets interessants te vertellen. Laag heel laag zelfbeeld

Wat een bewondering heb ik voor jou normaal is het zeket niet je vrouw moet heel dankbaar zijn dat jij bij haar blijft
Na als deze jaren zou ik nu maar eens aan mijzelf gaan
Denken

Peter, vergeet niet Dat ze 3 kinderen gebaard heeft, ze voelt migien niet mooi Meer,, en als ze werkt of een huisvrouw is denk eens aan AL die taken Dat ze moet doen, ik zeg niet Dat je haar niet helpt maar de sleur van de opgejaagde leven nu is erg.
Laat de kienderen bij een family voor 1 dag, GA near de zee huur een kamer zicht op zee en liefst daar vroeg zijn Dat je met Julie tweetjes samen zijn Zander de kinderen. Geef haar af en toe een compliment zomaar op een gewone dag,
En ik hoop uit mijn hart Dat u sex relatie beetje per beetje better word.

Groetjs Ashraf

Ik kan niet zeggen dat ik je situatie begrijp maar ik wil wel met je mailen en zien of ik je een hart onder de riem kan steken. Mocht je willen stuur maar terug met je mailgegevens

Ik vind het heel dapper dat je op deze pagina deelt hoe je je voelt. Ik hoor dat je heel erg je best doet. Ook dat je je zorgen maakt om de toekomst. Dat is heel menselijk, ik denk dat dat veel lezers bekend voor komt. Misschien kan het je helpen om te proberen om de dingen zoveel mogelijk dag voor dag te nemen. Meer dan dat hoeft niet, want het leven komt maar met één dag tegelijk. Misschien is het mogelijk om lid te worden van een (online) club?Dat kan van alles zijn. Boeken, koken, wandelen, handwerken etc. Het zou fijn zijn als je, naast het contact met je kind, nog andere lichtpuntjes kunt creëren. En je mag trots zijn op jezelf om wie je bent. Want je doet hartstikke je best. Heel veel liefs en hou vol ❤️

Herkenbaar

Het is makkelijker om een vriendschap aan te gaan wanneer je wat jonger bent in vergelijking met wanneer de leeftijd richting 2 of meer pubers gaat. (wanneer je dus alles voor elkaar lijkt te hebben)

Ik begrijp dat dit specifieke eenzame gevoel kwellend is en dat is ook niet zo vreemd wanneer vrienden 'gaan' maar er geen vervanging is.
1 ding is zeker, je bent niet stom want het gevoel is zeer herkenbaar.

Het ding is, andere mensen van dezelfde leeftijd hebben zo ook hun leven en levensstijl met een groepje vrienden waar ze zo nu en dan mee afspreken.
en daar ligt gelijk het 'probleem' die zijn er zo strak op ingepland dat er geen ruimte meer is voor 'meer' vrienden.
Dit is (denk ik) de hoofd reden waarom het zo moeilijk is om nieuwe vriendschappen aan te gaan.
Het zal dus nooit aan jou liggen.