Eenzaamheid - Lotgenotenverhalen

Ik denk dat je es verder moet kijken.
Deze man gaat je niet gelukkig maken.
Het zal even pijn doen, maar is uiteindelijk het beste.

Dit is zooooooo herkenbaar. Volgens mij heeft hij net als mijn partner last van narcistisch gedrag. Ga dat woord maar es googlen bij mij vielen er daar door zoveel puzzel stukjes op zijn plaats. En een gelukkig nieuwjaar heb ik niet want wij gaan nu definitief uit elkaar. Met heeeeel veeel pijn in mn hart.

weg bij die gast!

Het zou handig zijn om te stoppen met iets zoeken bij je ouders ( begrip enzo) wat er niet is bij hun. Ze doen dat niet uit kwade opzet maar ze hebben gewoon niet het vermogen zich in een ander in te leven. Misschien zijn ze wel een beetje autistisch, zou zomaar kunnen.Zij kunnen jou nooit dat geven wat jij nodig hebt, dus zoek iets anders om op te leunen.
Doe zoveel als mogelijk in de buitenlucht. Stap savonds de deur uit en ga gewoon 2 uur wandelen Doe ik ook en het is echt lekker.
Zoek je geluk niet in anderen maar eerst bij jezelf want geluk zit niet in anderen, misschien verschijnt er dan zomaar onverwacht een ander in je leven als je ervoor zorgt het geluk eerst in jezelf te vinden.
Ik zocht geluk ook altijd in anderen, daar is ook wel wat afleiding maar ook altijd wel wat aan te merken op elkaar. Daar moet je ook tegen kunnen. Mensen zijn namelijk best complex, en iedereen heeft zn eigen rugzak, waar die vaak nzelf niet eens iets van begrijpt... Succes en neem het niet zo serieus het hele leven, het is maar een idiote grap allemaal, zo lijkt het (-;

Ik denk dat het goed is om met een psycholoog te gaan praten.
Een psycholoog kan je helpen, deze kent ook de sociale kaart van de omgeving waar jij woont.
Daarnaast kun je bij jouw gemeente vragen om beschermd te wonen en te werken. Loket WMO.
Zoals ik jouw verhaal ervaar is dat je moet gaan zorgen om op eigen benen te staan. Via beschermd wonen leer je te werken aan je vaardigheden. Meestal woon je dan met meerdere mensen in een huis. Je kunt op ieder moment van de dag hulp vragen bij de ondersteuner.
Bij je ouders blijven wonen lijkt me voor beide partijen niet goed.

Je zult het zelf moeten doen. Ga iets doen om mensen te ontmoeten. Sporten, dansen er is genoeg. Het is ook alleen jezelf waar je mee te dealen hebt. Dat heeft iedereen. Creëer je eigen leven, wacht niet op wat anderen je brengen. De start kan je zelf maken. Kijk niet naar wat anderen hebben en wat ze allemaal doen.

Beste Lisa,

Ik ben een alleenstaande vader van 2 prachtige kinderen. Ook ik voel mij elke dag alleen ondanks ik mijn 2 kinderen bij mij heb.

Ik zou ook graag iemand in mijn leven hebben om de eenzaamheid te doorbreken. Als het je leuk lijkt om elkaar beter te leren kennen hoor ik het graag van je.

dag Huub, goed dat je nog in je eigen ik zit.
Omarm het maar, met al z,n verdriet. In je zelf is er een rustige, stille, heldere, maar ook warme ruimte waar je dit een plaats kan geven. Bezie je eigen gecreeerde minpuntjes als wolkjes aan de hemel, waartussen heel veel licht en ruimte tussen is om nieuwe ontdekkingen over jezelf en het leven te ontdekken. Succes, Jan

Wat jammer Jan, je verdient een mooi leven. Triest niemand kijkt meer naar elkaar om.

Uiterlijk is niet belangrijk hoor. Zelfvertrouwen wel. Ga naar de bib, de markt, kermis, toneel , bingoavond, cinema, ga naar een sport club, fietsen , avondschool, , wandelen TREK JE STOUTE SCHOENEN AAN en ga buiten aub. Ik doe dit en het helpt. Goodluck 👍

Je hebt echt rotte appels op de wereld, en dan heb ik het dus niet over jou!
Wat ik vooral zie is dat sommige mensen het niet nodig vinden om hun kinderen op te voeden, met als gevolg dat ze zich zo gedragen binnen de maatschappij.
Echt verschrikkelijk hoe sommige mensen zijn. Ik zie ze ook wel eens van dat soort jongens bij supermarkten staan, iedereen maar uitschelden, waarschijnlijk gewoon vanuit verveling icm met slechte opvoeding.
We zijn hier in Nederland veeeeeel te soft, denk maar niet dat ze dit zouden durven in China of Japan waar respect voor ander of een ouder iemand veel hoger in het vaandel staat.
Ik kreeg soms ook wel eens te horen dat ik boos keek als ik in de kroeg stond vroeger, had ik totaal niet door, zei ik dan. Dan kan je makkelijker iemand op aanspreken dan wanneer iemand langs fietst snel.
Nee geloof me maar, je hebt gewoon asociale mensen er tussen zitten, heeft niks met jou te maken.
Wat kan je er aan doen: mensen aanspreken of het gewoon zo laten en je minder aantrekken van nare mensen. En ik weet natuurlijk niet of er nog dingen zijn wat je kan veranderen aan je uitstraling of uiterlijk, ik ben zelf ook vroeger gepest dus ik weet hoe je je voelt, en ja mensen kijken nu eenmaal eerst naar het uiterlijk, het is gewoon de natuur, het zit zo diep verankerd. En verder omring je met lieve mensen. Dat zijn mensen die vaak te vinden zijn in kerken of aan vrijwiligerswerk doen.

En blijf focussen op je kwaliteiten. En ik dingen die je vreugde geven.
En je komt heel netjes en vriendelijk over! Daar kunnen andere nog wat van leren
En misschien is een assertiviteitscursus iets voor je, of een lotgenoten groep iets voor je, ik bedoel dus offline.

Maar vergeet niet, er zijn gewoon rotte appels op de wereld…..

Ik hoop dat je mijn eerlijkheid kan waarderen. En ik hoop dat je er iets aan hebt.
Weet dat je niet alleen bent hierin!

Dank je wel, Anoniem. Ik weet niet beter dan dat ik dit van kinds af aan al meemaak.
Ik ben best gevoelig, het houdt mij bezig .
Zoals gezegd , ik heb altijd geleerd om mensen met respect te behandelen, of je nu dik,dun, Afrikaan ,Duitser bent, fotomodel.of niet.
Daarom is het zo ..."ergerlijk", " stekend " , om het maar zo te formuleren, dat iemand anders dat niet heeft, er plezier in heeft om hardop hoorbaar en zichtbaar gemene opmerkingen over mij te maken , terwijl de persoon mij totaal niet kent.
Mensen van wie je normen en waarden verwacht, en ook mensen die zich ongetwijfeld anders richting mij gedragen wanneer ze mij wel persoonlijk zouden kennen.
Daarom denk ik..." wat mankeert jou, jij kent me niet eens.".
Dat soort mensen is mijn energie niet waard..

Dank voor je goede woorden, Anoniem

Ja verwachten ja, maar ook deze mensen kunnen een empatisch onvermogen hebben en dat zie je niet direct aan de buitenkant of aan de baan die ze hebben. Het is een soort handicap wat ze hebben, een gebrek bij hen, zo zie ik het gewoon.

Graag gedaan Hans, ik vind het echt heel goed dat je eerlijk bent en je verhaal deelt, heel knap van je!

Als ik meer voor je kon doen had ik het zeker gedaan, ben weinig op het forum te vinden nog ivm een burn-out, maar ik zag je bericht, kon het niet over mijn hart verkrijgen om niks terug te schrijven!

Zet m op Hans! En ik wens je fijne mensen toe om je heen!

En Hopelijk zijn er meer mensen die tips voor je hebben, ik weet niet of er veel mensen actief zijn op deze forum-topic

Ohja en wees niet zo slecht als een ander maar zo goed als je zelf, ofwel verlaag je niet tot het slechte gedrag van een ander, blijf vriendelijk. Dat betekent dat je natuurlijk wel voor je zelf mag opkomen. Maar soms is negeren beter bij mensen waarvan je weet: die gaan toch niet veranderen of zij zijn niet de moeite waard om aandacht aan te besteden.
Je bent een mooi mens Hans! Onthoud dat!

Beste Hans,

Allereerst: wat een absurd en onnodig onaangename situatie! Sommige mensen lijken hun dag pas geslaagd te vinden als ze gratuit onbeleefd kunnen zijn. Het is bijna alsof ze denken dat het een Olympische sport is—maar dan zonder publiek dat hen zou belonen voor hun ‘prestaties’.

Wat moet je hiermee? Wel, ten eerste: besef dat het niets over jou zegt, maar alles over hen. Mensen die zonder enige aanleiding gemene opmerkingen maken, projecteren vaak hun eigen frustraties op de eerste de beste die voorbijfietst (letterlijk in dit geval). Een soort emotioneel afval dumpen, maar dan op een mens in plaats van in een vuilnisbak waar het thuishoort.

Ten tweede: je hebt recht op je eigen ruimte en waardigheid. Soms helpt het om een weerwoord klaar te hebben—niet om een discussie aan te gaan, maar gewoon om de situatie te kantelen. Iets luchtigs als: "Ah, je sollicitatie voor de jury van ‘Holland’s Got Attitude’ is goedgekeurd, zie ik!" kan zo’n moment net dat beetje absurdisme geven waardoor het minder vat op je krijgt.

Maar eerlijk gezegd? De allerbeste tactiek is vaak gewoon doorgaan met je dag, zoals je ook niet stopt om met een blaffende hond in discussie te gaan. Jouw waarde zit niet in wat een paar zuurpruimen in het voorbijgaan roepen, maar in hoe je zelf kiest om met mensen om te gaan—en dat lijk je goed te doen.

Dus Hans, blijf jij gewoon jezelf. Respectvol, vriendelijk, en vooral niet gedefinieerd door de zuurpruimen op bakfietsen.

Een glimlach,

Dans van schaduwen

Fluisterend donker
streelt het licht,
twijfelend dansen
ze samen een gedicht.

Golven van stilte,
zeeën van tijd,
liefde als kompas,
de horizon wijd.

Een lach die glinstert,
een hart dat spreekt,
licht en donker—
eeuwig verweven,
nooit alleen.

Liefs,

heel mooi Kyron. bedankt voor het mooie gedicht
Liefs, MJM

Helemaal mee eens

Ik gebruik de chatgpt mobiele app “ Poe “ te downloaden via je App Store. Deze app is gemaakt door Quora

Je kan dan inderdaad vragen stellen als:

Wat zijn de oorzaken van leeg voelen en eenzaam zijn terwijl je genoeg gezelschap hebt, en hoe op te lossen.

Je krijgt dan een hele opsomming van antwoorden. Ideaal

In stilte vecht je, zwaar van pijn,
Je voelt je vaak zo klein, alleen.
Maar weet, de zon komt altijd weer,
De duisternis is niet voor altijd, keer op keer.

Iedereen heeft zijn eigen strijd,
En niemand is volmaakt, geen tijd.
Samen kunnen we de lasten delen,
En nieuwe kracht uit vriendschap halen.

Het leven is kort, dus kijk om je heen,
Laten we elkaar niet laten staan, maar meen.
Want elke hand die helpt, iedere lach,
Bouwt een brug, maakt het leven zacht.

We zijn hier allemaal, jij en ik,
In een wereld die soms te groot lijkt, maar toch is het klik.
Jij hoort erbij, voel je niet klein,
Samen kunnen we de zon weer laten schijnen.

Heel mooi geschreven.
En ook zo waar💗

Groetjes lovely

Echt klaar dat ook weer niet
Dus ga erover nadenken

Je kan natuurlijk ook hier het eea delen Milou dan heeft iedereen er wat aan :-) Hoop en troost kunnen we allemaal (wel eens) gebruiken

De wereld kenne we nie verandere he. Hoe we erin leef wel. Bert

Misschien dat je hier vriendinnen kunt maken?

Als ik geen burn-out had gehad, had ik met je contact opgenomen! Heel goed dat je dit bericht heb geplaatst, heel moedig van je!
Hopelijk is er iemand anders die ook hier op deze post kan reageren, overigens zag ik ook meerdere zelfde soort posts/verhalen hieronder van andere, misschien dat je daar zelf ook een reactie onder kan plaatsen

Succes lieve Anoniem!

Ps: en ik vind je juist heel stoer!

PS2: misschien is stichting Brabant maatjes ook iets voor je of iets soortgelijks wat dichtbij jou in de buurt te vinden is.

Bedankt voor jullie lieve berichtjes en ideeën!

Graag gedaan! Ik hoop dat je er iets aan hebt 🙏🏼

Goedenavond !

Wat vervelend dat je je zo voelt ! Je mag altijd met mij contact op nemen

Aardig van je dani, ik hoop dat ze je berichtje leest!

Wat lief Dani! Bedankt

Ik gerijpt hoe jij je moet voelen. Mijn dochter wordt in februari 27. Na vorig jaar haar relatie af te springen. Terwijl ze een huis samen hadden gekocht en dit volledig nog miet gerenoveerd worden. Staat ze er nu alleen voor. Het is heel moeilijk om terug aansluiting te vinden. Ook zij vind moeilijk nieuwe vrienden.

Hoi,


Ik herken me volkomen in jou verhaal. Het is net of jij over mij schrijft zeg maar. Heel bizar maar ook fijn om te lezen dat ik idd niet de enigste ben.

Ga dan langs een kroeg voor een kop koffie.
Loop naar een park.
Ga vissen.
De wereld wacht op jou.

lief Pim!

Hey Sunny,

Gaat het een beetje?
Mag ik vragen waar ergens/in welke provincie je woont?

Hallo

Ik herken jouw verhaal over jou partner grotendeels. Ook ik hadcern narcist als partner. Je zegt dat je gescheiden bent maar ook dat je uit de relatie wil. Bedoel je dan dat je hem nog wel ziet? Met een narcist valt niet te leven. Hij zal altijd zichzelf voor ri op stellen. Zoek hulp jietbij. Om los te komen. Dat kun je niet alleen. Ik wens je sterkte.

Gr anja

Hoi
Ik denk dat je het beste terug kan gaan naar de dokter. En dit laten lezen als het vertellen moeilijk is. Je hebt duidelijk andere hulp nodig. En vraag daar dan ook om. Daar heb je recht op. Je hebt nog een leven voor je. Ga ervoor!

Korte reactie:

Vraag wat de behoefte is van je zoon, het is zijn Verjaardag

Ik Heb heel veel vrienden gemaakt via sporten vooral hockey dat was echt mijn aller beste beslissing ooit om daar aan deel te nemen

En als je zelf behoefte hebt aan meer contacten dan kan ik je zeker vrijwilligerswerk aanraden als je tijd over hebt, Of zoek een leuke hobby. Uiteindelijk maak je meer connecties zodat je ze kan uitnodigen voor verjaardagen oa

Liefs

Ik herken het volledig..grts

Waarom is scheiding een reden om iemand niet meer uit te nodigen of een vriendschap te laten verwateren? Ik ben zelf gescheiden en geen kinderen en merk dat ik voor alles wordt buitengesloten.
Omdat het opeens anders voelt voor je? Nou ik kan je vertellen dat het voor mij zonder partner en kinderen het ook anders voelt en dat je dan niet zit te wachten om nog eens buitengesloten te worden door vrienden en familie.

Ik begrijp je reactie volkomen, alleen is het in dit geval iets anders gegaan De gescheiden vrienden kozen er ZELF voor om hun eigen weg te gaan. Ze kregen een nieuwe partner en een nieuwe vriendenkring, gingen feesten en stappen (en uiteraard is dat hun goed recht). Er was gewoonweg geen plaats meer voor ons en ze zaten blijkbaar niet meer op ons te wachten. Vervelend overigens dat JIJ je buitengesloten voelt door familie en vrienden omdat je gescheiden bent. Dat lijkt mij zeker ook fijn.

Ik bedoel dat lijkt mij zeker ook niet fijn.

Ik snap best dat je naar de dierenhemel wiot gaan, want hoe wij mensen met elkaar omgaan is soms zo erg naar, maar ik wens je heel veel sterkte in deze moeilijke tijd, en mocht je snel ( hoe hard het ook klinkt) verlost zijn van deze pijn en je rust vind in je mooie dierenhemel geef je dan even een signaal hoe het daar is? , want ik zal je waarschijnlijk willen vergezellen wanneer het mijn tijd is❤️

Overmand door verdriet om de eenzaamheid waar ik al te lang mee worstel besluit ik om op Google te zoeken naar een evt oplossing. Ik typ : kapot van eenzaamheid. En op deze website lees ik meteen het eerste verhaal, dat van jou.
Het raakt me.
Je hebt je beste maatje moeten laten inslapen en het verdriet en gemis is veel te zwaar lees ik. Zet daar je verleden bij en het wordt alleen maar erger.
Dat is heel erg te begrijpen vind ik. Het is verschrikkelijk wat je doormaakt. Om dit dan ook nog eens in je eentje te moeten doen is extra moeilijk.
Ikzelf wijk op dit moment bijna niet van de zijde van mijn 14 - jarig hondje. Ze is ziek en ik laat ze niet graag alleen. Dit maakt dat ik mezelf opgesloten heb. Ik ga iedere dag wel een wandeling doen want ik heb nog een andere hond van 12 jaar. En ja ik kom wel mensen tegen en daar doe ik een babbel mee. Maar dan ga ik naar huis en dan is alles terug zoals voorheen. Mijn verleden heeft ervoor gezorgd dat ik niet meer ga werken. Het lukt niet meer. Ik pas niet in "het systeem". Soms denk ik dat ik er wel bovenop ga geraken maar vandaag denk ik er anders over. Tot ik jouw verhaal lees. Want ik zie dat dit verhaal nr 511 is. Zoveel verhalen van eenzaamheid. Dat moet toch anders kunnen. Deze website is Nederlands. Ik woon in België. Misschien verkeerd om te reageren dan. Maar ik herkende stukken uit je verhaal en dat alleen al gaf me troost. Als ik iets voor jou kan doen dan mag je het altijd vragen.
Liefs, Anja

Hey Anja, heel erg bedankt voor je begrip en reactie. Ik moest mijn gedachte even op een rij zetten, vandaar dat het wat langer duurde allemaal...Op voorhand mijn excuses daarvoor.
Het is zonder meer fijn om van iemand iets te horen, ongeacht de afstand. Een hart onder de riem gestoken te krijgen van iemand die zich zelf in een soortgelijke benarde situatie bevindt zegt héél veel over die persoon.

"Als je mensen leert kennen, ga je van dieren houden"... Cliché, maar niets is méér waar hè?
Maar wie zijn wij om te beslissen over het lot van zo'n beestje, dat door de jaren heen ondertussen ook uitgegroeid is naar iets met een geheel andere betekenis hè?
Het gevoel dat (mij) uiteindelijk rest is dat van "rechter en beul", "judge and executioner". Niet kunnen praten is echt hun énige nadeel weet je, samen met hun, in mensenjaren toch, véél te korte leven...

Moeilijk vooral ook om te horen waar ook jij mee worstelt. De jaren hebben inmiddels wel uitgewezen dat een fijn eerlijk karakter vol begrip en medeleven, eigenlijk al wat ons geleerd is goed te zijn, niet per definitie wil  zeggen dat je er makkelijker mee door het leven marcheert hè...? Sterker nog, je lijkt er steeds meer op afgestraft te worden, de leidraad is het door jou eerdergenoemde "systeem" geworden. Krijg het gevoel dat er niet heel veel plaats meer is voor mensen zoals wij. De 510 mensen voor mij/ons lijken die bewering aardig te staven ook...

Ik heb al 2 dagen op rij mijn kloffie aangetrokken om vervolgens wat te gaan lopen op "routes" die ik eerder met mijn maatje liep. Niet meer in mijn spreekwoordelijke "pak (kostuum) 12" maar met mijn ziel onder de arm en lood in mijn benen... Moet proberen er op een of andere manier aan voorbij te komen en de écht "gitzwarte" momenten zoveel mogelijk uit de weg te gaan. Ben echt geen "kleine" jongen maar dit gevoel is lang geleden...

Ondertussen weer een heel verhaal, mijn excuses daarvoor. We zouden naar alle waarschijnlijkheid een hele avond kunnen vullen samen...
Zou graag wat meer weten van jou ook, de situatie waarin jíj zit. Ik kan alleen maar zeggen hoe het voor mij voelt op dit moment en aan de lengte van het verhaal te zien hoeft dat weinig uitleg... Nogmaals bedankt voor je fijne reactie.
En als ik iets voor jou kan doen, moet je het ook mij vragen. In mijn boekje werkt dat twee kanten op hè, ok?

Hoop in ieder geval dat het voor jou nog zal veranderen, om misschien toch nog wat plezier/zin in het leven te kunnen vinden.
Alle sterkte voor jou en het hondje/de hondjes.

Dag Patrick
Ik hoop dat het iets lichter voelt voor je inmiddels

Hoi,
Hst valt mij op dat de meeste reacties alleen over jou hond gaan. Het eerste gedeelte van jou verhaal gaat over veel meer. Je spreekt een beetje in raadsels zoals "rugpijn".
Begrijp me goed, ik heb alle respect. Ik herken veel in jou verhaal. Eigenlijk heb ik ook alles mee. Maar zo veel pech gehad. Wat is jou hulpvraag zo ongeveer?

Bedankt voor jullie reacties.
Of het alleen om het verlies van mijn maatje gaat of iets anders, iemand neemt de tijd en moeite om het zich aan te trekken en iemand een hart onder de riem te steken.

Maar je hebt helemaal gelijk Rik als het gaat om de situatie. Uiteindelijk is alles wel terug te herleiden naar de jaren '70 waar het allemaal begon. "Will it wash out in the water or is it always in the blood" is waar het uiteindelijk om draait. Iemand in een paar tellen beide oogkassen kunnen breken en een miniscuul kleinhartje van goud zijn niet de beste combinatie eej...? Dat hartje van goud blijft vooral moeilijk te rijmen, de oorzaak voor het overgrote deel van de situatie waarin ik zit naar alle waarschijnlijkheid. Géén idee waarom dat in hemelsnaam nooit veranderd is in gehard staal of kiezelbeton, zou het verdere verloop van het leven een stuk eenvoudiger gemaakt hebben... Erg vergelijkbaar eigenlijk met de onvoorwaardelijkheid en eindeloze trouw van een hond, zelfs in de hel waar ze vaak opgroeien en behandeld worden als oud vuil.

Anyway, het gaat niet goed. De gitzwarte momenten hebben plaats gemaakt voor een constant aanwezig maar weloverwogen gevoel om niet in deze situatie door te gaan. Ervan uitgaan dat het moment op korte termijn wel op mijn pad gaat komen, het moment dat alles in lijn staat weet je. Wat op de achtergrond maar constant voelbaar aanwezig. Niet per definitie beter maar iets meer rust, wat minder onrust toch beter gezegd...
Misschien dat e.e.a. een beetje te begrijpen valt voor sommige mensen op dit forum...

De "rugpijn" sleept al jaren en is wat me geleidelijk aan de das om aan het doen is.
Het is begonnen met het leggen van natuursteen vloeren eind jaren '80.
Een heel verhaal als zelfstandige ondernemer, een gezin dat je "overkomt", jezelf ertussen in staande houden samen met de houding die je jezelf hebt aangemeten door alles wat er in je jeugd gebeurd is en er onder andere ook voor gezorgd heeft dat je in takken van sport terecht bent gekomen die compleet haaks stonden op het schooladvies dat gegeven werd...😉 Van "fiscaal mr. in de rechten" naar "natuursteenvloerenlegger". Op de ambachtelijke traditionele Italiaanse manier, dat dan weer wel. Niet persé heel erg veel beter voor de rug ook...🙈

Maar om terug te komen op jouw vraag Rik. Ik merk dat het wat oplucht op deze manier mijn gal wat te spuien hier maar kan niet voorkomen dat ik steeds te veel uitweidt en hoop niet dat het gaat vervelen...
Daarmee is ook het grootste deel van de hulpvraag gedekt denk ik.
Iemand in je leven, voor iedereen anders maar in mijn geval een vrouw, waarmee je ook echte gevoelens en je verhaal kunt delen weet je. Onder geen beding alleen kommer en kwel maar wel gewoon vanuit het hart, door dik en dun. Dingen ondernemen samen, een half woord genoeg, beiden een eigen verhaal. Twee quotes komen in me op; "Honesty, the best of the lost arts" van Mark Twain en "We're all looking for someone whose demons play well with ours"...

De "versleten" rug is voor praktisch niemand merkbaar omdat ik er weinig van laat merken, buiten de momenten dat ik dat wel doe, in eigen tijd en op eigen wijze zeg maar...
De pijn en constante pijnstilling hebben er wel voor gezorgd dat ik in een situatie terechtgekomen ben dat ik financieel gezien en wat toekomstperspectief betreft nog vrij weinig te bieden heb. Er zijn nog mogelijkheden genoeg maar zonder een "vrouwtjestijger" naast me lijkt alles in een neerwaartse spiraal te verdwijnen. De reden waarom de laatste jaren met alleen mijn "maatje" en het recente afscheid ook zo'n verschrikkelijk diepe sporen trekken! Echt voelt als een "genadeschot"...

Ben de laatste die kapsones zal hebben en echt de bescheidenheid zelve maar heb zeker niet achteraan gestaan wat uiterlijk betreft. Heb sjans met werkelijke elke dame, soms zelfs een angstaanjagend stuk jonger. Zal waarschijnlijk iets te maken hebben met hún verhaal/demonen...😉

De kleine dingen waarderen, zoveel dingen samen te doen. Maar ook samen plannen maken, met een kleine omweg en simpelweg wat meer op maat. Oprecht, vooral oprecht mét haar eigen verhaal. Hoe ingewikkeld ook, maar nog steeds te redden. Maar dan samen weet je, graag! Dat huisje aan de kust van Kaap Hoorn zou zomaar kunnen werken voor ons op dit moment. Heel toepasselijk het "einde van de wereld"...😉

Het klinkt wellicht wat zoetsappig, precies de indruk die ik als laatste achterlaat en voor iedereen erg moeilijk te rijmen valt en haaks staat op het soort vrouw/persoonlijkheid en/of levensstijl die ik zoek.

Een heel verhaal weer Rik. Benieuwd naar jou verhaal ook, niet in de minste plaats. Misschien ben je of zijn andere lezers al afgehaakt, misschien toch iets van herkenning in mijn verhaal.
Het lucht op, zonder meer. Anderhalf uur verder ook inmiddels, toch wat tijd gedood en wat dingen weer voor even in de wachtkamer kunnen zetten. Het gevoel verdwijnt er echter niet mee...
Jammer dat er geen mogelijkheid bestaat om met lotgenoten hier, op welk vlak dan ook, persoonlijk in contant te kunnen komen. Zou zo veel meer mensen een duw de goede richting op kunnen geven..

Ben niet afgehaakt. Ik lees en leer.

Hey. Lees net je verhalen. Ik geef eerlijk toe het is veel. En daarmee bedoel ik veel tekst. Ik bedoel dit zeker niet negatief. Ik kan er zeker dingen uit halen en ook uit herkennen. Ik heb ook veel mee gemaakt in mijn leven. En zeker het laatste half jaar. Helaas gebeuren dat soort dingen en heb je daar niet altijd invloed op. Wat ik wel steeds probeer is om uit elke dag iets positiefs te halen. En zeker ook om elke dag te genieten van kleine simpele momenten. Om elke dag te lachen. Ook muziek helpt mij heel goed. En veel bewegen. Ik herken het ook zeker dat het jammer is dat er steeds minder echte vrienden over blijven. Ik ben zelf meestal heel vrolijk en ook altijd eerlijk. Ik zeg wat ik denk. Maar dat past vaak niet in deze maatschappij. Ik ben geen meeloper maar trek mijn eigen plan. Ik ben een vrouw die haar eigen keuzes maakt in dit leven. En dat is ook steeds weer kiezen voor jezelf. En van jezelf houden. En dat wil ik jou ook mee geven. Sta open voor nieuwe contacten. Hou van jezelf. Je bent mooi zoals je bent. Dat geld voor iedereen. Ga proberen meer te genieten. Vaak komt het dan vanzelf. Eenzaamheid gaat niet vanzelf weg. Daar moet je ook energie in steken. Er zijn ook mooie mensen op deze wereld. Ik hoop er meer te vinden. En dat hoop ik ook voor jou. En dat er meer mooiere momenten gaan komen❤

En ik ben ook oprecht benieuwd hoe het nu met je gaat. Ik hoop dat je nog geen definitieve keuze hebt gemaakt. Maar dat je hulp hebt gekregen op wat voor manier dan ook. En dat je nog eens kijkt naar dit forum. Zodat je kan zien dat er zeker nog steeds mensen zijn die jouw verhaal lezen🍀

Je verhaal blijft ook echt hangen bij mij.
Ik kan het niet zomaar los laten
Ik weet ook niet waarom.......
Ik hoop dat het goed gaat met je
Mocht je er behoefte aan hebben kunnen we altijd ern keer praten
Misschien kan ik je helpen.....

Alles wat hier geschreven is heeft mij heel veel inzichten gegeven en hoop

Dank jullie wel mooie mensen dat jullie er voor andere ook zijn ondanks jullie eigen sores. Ik waardeer jullie eerlijkheid, waren er maar meer zo in het “echt”.

Ik wens jullie sterkte en ook betere tijden toe, stapje bij stapje

Superfijn om te horen!
Met mij gaat het ook zeker beter.
Inderdaad stapje bij stapje.
Maar gaat zeker goed komen.
Mocht je ooit hulp nodig hebben of een gesprek laat het zeker weten.
Dan kan ik je mijn nummer geven.
Ik werk in de zorg. Dus het zorgen zit toch in mij😃ik wens je alle goeds❤

Sorry ik ben iemand anders die dat schreef! Het laatste bericht. Ik ben Niet de meneer die deze topic heeft geopend ☺️!
Heel erg Fijn dat je je inzet voor andere! 🙏🏼
In de toekomst, verwachting vanaf Dec-januari heb ik meer hulp nodig van zorgmensen dus hopelijk ben je dan bijv te vinden op werksters punt nl

Ik zal even Rodha erbij zetten, dat is beter dan anoniem . Ik ben niet vaak online hier

Oh sorry dat wist ik niet.
Ik zal eens kijken op die site
Voor jou dan ook veel sterkte succes en alle goeds❤

Nogmaals bedankt voor alle reacties,  mensen die zich toch het lot van anderen aantrekken en daarmee toch even aan hun eigen reden dit forum te bezoeken voorbijgaan. Zonder enig eigen gewin toch om een lotgenoot bezorgd zijn of deze gerust willen stellen.

Ben al even niet meer op het forum geweest maar wel "die meneer" die dit topic gestart heeft...😉 Nu even toevalligerwijs en absoluut geen moedwil, in de eerste plaats en voor alle duidelijkheid!
Ik ben nog van de oude school, een reactie is dus niet meer dan vanzelfsprekend. Aangedaan ook door o.a. jouw berichten "M"...!
Het forum haalde er voor mij aanvankelijk de (vlijm)scherpe kantjes af maar bleek bij nader inzien toch niet het beoogde effect te hebben.
Nogmaals mijn excuses voor de late reactie en het eventuele ongemak.

Er is niets veranderd aan de situatie/het gevoel.
Het steeds weer thuiskomen/openen van de deur om vervolgens te beseffen dat ik nooit meer uitzinnig begroet zal worden door mijn "maatje", hoe ziek of ongemakkelijk ook, blijft als een mes door mijn ziel snijden. Het afscheid, voor mijn gevoel laatste houvast, nog steeds de voornaamste aanstichter van het gevoel dat voorliggende shit uit alle hoeken tegelijk ineens weer boven is komen drijven en de boventoon blijft voeren vooral ook...
Heb hem in de nacht van Donderdag op Vrijdag na 1.5 maand voor het eerst weer gezien en aangeraakt in een droom, bijna nog uitbundiger dan dat hij altijd was!
Hoewel wakker in tranen maakte dat toch gek genoeg helemaal mijn dag!
Fuck, wat kan zo'n beestje een indruk achterlaten en stempel drukken op je leven...

Maar "M", dame werkzaam in de zorg. Kom je toevallig ook uit (Noord-)Brabant? Wij hebben elkaar nooit ontmoet of gesproken toch?
Wat is de reden dat jij hier op dit forum te vinden bent of hou je dat liever voor jezelf?
Simpelweg wederzijdse interesse bedoel ik te zeggen.
Op wat klinkt als een uitnodiging is mijn antwoord i.i.g. een volmondig "ja"... De  bezorgdheid in je berichten raakt me en zegt mij al aardig wat over jou/je karakter.
Verkapte indirecte hulp is aanzienlijk makkelijker te accepteren... Als je trots kunt blijven zeggen dat hulp zeker niet nodig is maar een gesprek ook geen kwaad kan...
De mensen die geen anti-depressiva willen/durven slikken omdat ze bang zijn vertroebeld te raken en eigen regie te zullen kunnen gaan verliezen...😊

Anyway, ik hoef ook dit keer de letters niet te tellen om te weten dat mijn reactie wederom wat langer uitgevallen is dan gebruikelijk...😉
Subtiel een nummer doorgeven op een forum als dit lijkt me een aanmerkelijk grotere hindernis...

Hoi
Wat vervelend om te horen dat het nog niet zo goed gaat.
En bijzonder dat je nu hier reageert.
Ik ben bij toeval op dit forum terecht gekomen toen ik in een dip zat. Een momentopname eigenlijk.
Ik kom inderdaad uit noord brabant.
Maar heb je nog nooit gesproken.
Fijn om een keer te bellen.
Alleen op dit forum kun je geen telefoonnummer plaatsen ben ik net achter gekomen.
Dan geeft hij aan dat dit niet is toe gestaan en plaatst hij het bericht niet.
Email mag wel.
Bij deze mijn werkmail
Marcia.Spit@zgem.nl
Als je hier een mailtje naartoe stuurt met je telefoonnummer dan voeg ik je op wattsapp
En kunnen we afspreken om een keer te bellen
Ik reageer misschien niet snel vandaag ivm drukke dag
Maar komt goed.
Groetjes

Wat toevallig hier ook Noord-Brabant!
Dank je wel M! Jij ook veel veel sterkte!! ❤️ en fijn dat je er voor mensen bent, heb ik heel veel respect voor!!
Goed om te lezen dat u er nog bent “meneer” ☺️ (ik ben netjes opgevoed, door mijzelf haha). Ik wens jou en M een heel fijn gesprek toe!
Ik ken het als geen ander verlies van dieren. Het gaat misschien nooit helemaal weg maar het wordt wel steeds veel minder het verdriet heb ik gemerkt, dus dat heeft tijd nodig, naast de juiste andere handvaten. Ik denk zelfs dat het verdriet bij mij helemaal verwerkt is bedenk ik me nu, hoe? Door de emoties toe te laten, tot ze mij helemaal hebben losgelaten. Ik heb nu een hele lieve kat, hij is mijn aller aller beste vriend en hij maakt alles maar dan ook echt alles goed voor mij. Ik weet ook dat er een dag gaat komen dat hij er niet meer zal zijn, dus ik heb nu al besloten dat ik over een paar jaar twee katten erbij neem zodat ik zijn verlies aankan dan en niet alleen thuis overblijf. Mijn kat is echt mijn “troost-politie”: stop baasje met huilen! Ik kom je troosten 😻 zonder hem had ik het niet gekund, dus daarom dat ik er in de toekomst twee katten bijneem of 1 hondje zodat ik nooit alleen overblijf, want de liefde die ik van mijn kat krijg, heb ik nog nooit eerder gehad… zo bijzonder 🥰 nooit geweten hoe liefde voelde zo.

Ik geloof in jullie dat het stapje bij stapje goed komt! X Rodha

Excuses mijn vorige bericht tweemaal verstuurd.

Oh ja en aanvullend voor de mensen die denken, ik neem “ff” een kat of hond, daar zeg ik nu bij: lees je goed in voordat je er aan begint! Het is niet even iets wat je koopt en zomaar weer terug kan brengen naar het asiel als het je niet bevalt. Lees goed in over wat een kat of hond nodig heeft, want deze speciale wezentjes verdienen echt het allerbeste leventje

X Rodha

Ohja beste M. De site van werksters is vooral voor mensen die zichzelf aanbieden als huishoudhulp evt (soms) icm het verrichten van zorgtaken, wat helaas niet vergoed wordt door de zorgverzekering. Ik bedoelde meer naar jou toe: wie weet kom ik je daar wel tegen ooit toevallig, maar voel je niet verplicht om de site verder te checken hoor, dat hoeft helemaal niet.

Veel sterkte gewenst bij je herstel!

Dankjewel
En ook voor je informatie
Jij ook succes met alles.🍀

Dank 🙏🏼

En hopelijk hebben mijn verhalen en tips ook wat inzicht gegeven voor andere

Wat vreselijk hè? Ik verloor mijn hond op zo'n akelige manier! Of het nu een infarct of longontsteking was, ik weet het niet precies. Het begon allemaal op een dag dat het ontzettend warm was. Ik moest helaas naar mijn werk en maakte me zorgen over mijn hond, die al niet in topconditie was.

Toen ik na een lange dag thuiskwam, merkte ik meteen dat het niet goed ging met haar. Ik belde de dierenarts, maar die adviseerde om het tot de volgende dag aan te zien. Twee uur later raakte ze echter in paniek en stierf. Ik zat in shock op de bank en kreeg later steeds weer flashbacks van dat moment.

Ik begrijp nu dat deze flashbacks verpakte gedachten zijn van jezelf. Was het mijn schuld? Die vraag bleef door mijn hoofd spoken. Uiteindelijk leerde ik om naar deze flashbacks te kijken en ze te verwerken.

Wat Midas ooit eens zei, herken ik ook: meer verdriet hebben om een overleden dier dan om een mens, zelfs familieleden. Best wel heftig eigenlijk. Pas toen ik me realiseerde dat mijn overleden hondje zelf geen pijn meer had, vond ik enige rust. Maar zelfs na jaren voel ik nog steeds verdriet.

Nu we toch over honden praten: vervoer je hond nooit op de fiets in een plastic kratje met gaatjes! De lucht wordt samengeperst en kan te koud worden voor je hond! Hoewel ik niet zeker weet of dit bijdroeg aan wat er gebeurde met mijn hondje, is het iets waar je rekening mee moet houden 😢.

En koop geen puppy uit het buitenland; ze hebben vaak hartklachten door slechte fokomstandigheden daar. Tranenen de ogen duid op hartklachten. Naar de dierenarts dus voor pillen. Ik hou van honden. Daarom begrijp ik jou verdriet. Binnenkort neem ik weer een hond, na 7 jaar verdriet. Want ik hou mijn leven lang al veel van deze vrienden. Ze beschermen je door dik en dun. Iets wat ik van weinig mensen kan zeggen. Sterkte allemaal hier. Eenzame lotgenoten.

De strekking van een van mijn laatste berichten was trouwens: Het is goed om dingen alleen te verwerken maar je hoeft het niet altijd alleen te doen

X Rodha

En ik deel jouw mening helemaal Mark! Helaas was een hond qua werk voor mijn geen optie. Maar ze zijn geweldig!

X Rodha

Hoi P

Ik hoop dat je toch iets hebt gehad aan dit forum, al is het maar fijne gesprekken met M uiteindelijk

Ik wens je nogmaals een betere Toekomst toe, weet dat rouwen tijd nodig heeft en maak gebruik van handvaten die er zijn, maar niet alles alleen doen

You can do this!

X
Rodha

Had mezelf voorgenomen niet meer op het forum te kijken verder maar het geeft je toch een fijn gevoel om te weten dat er anderen zijn, echt begaan en geïnteresseerd in je verhaal.
Maar nogmaals bedankt Rhoda, lief van je en overduidelijk in alle oprechtheid vanuit het hart geschreven. Vooral dat laatste wordt steeds zeldzamer.
Je naam siert je overigens..., "A single rose can be my garden; a single friend, my world..." 😊
Geen idee wat "rood" vertaald is naar het grieks maar het eerste dat in me opkomt.😉

Kon het toch niet laten nog eens te kijken, een steeds kleiner wordend wereldje zorgt er op den duur ook voor dat je dingen doet die je normalerwijs niet/nooit zou doen, erg verwarrend allemaal...

Ben te moe om op iedere reactie (en daarmee de persoon/het verhaal erachter) afzonderlijk te reageren, mijn excuses daarvoor.
Ik hoop dat jullie allemaal een manier zullen kunnen gaan vinden om het leven enigszins draagbaar te maken. Iets van een reden toch die het "lijden" de moeite waard maakt.
Weten dat er een trauma of wat dan ook zit is niet erg, ermee kunnen leven zonder er last van te hebben of het wellicht zelfs om zien te buigen en enkel de "voordelen" ervan in te zien blijkt uiteindelijk de kunst hè...?

Take care!

Heb je heel goed gezegd P, dat is de art of psychology. Het is niet altijd een wondermiddel maar als men het een kans geeft dan realiseer je je dat de “trucjes” toch vaak wel helpen om sneller weer het fijne pad te kunnen bewandelen. Ik heb geleerd om het wiel niet meer zelf uit te vinden, alleen moet je wel echt de juiste personen treffen

Ik weet hoe je je enigszins voelt, ik heb besloten door mijn eigen ervaringen om te helpen waar kan bij ieder mens of dier. Ik wil niet dat andere mensen hoeven mee te maken waar ik doorheen ben gegaan, in nood zitten zonder hulp. Ik zie dat andere dat hier ook doen, helpen, daar krijg ik een warm hart van. De moeite is vaak zoveel kleiner dan wat het opbrengt

Ja ik zat ook even te googlen, ik dacht dat Rodha een auto merk was, maar het is ieg de voetbalclub Roda haha zoals ik weet/zie. Ja mijn naam lijkt op Rodha ;-) (Ben nou niet echt de eerste de beste voetbal of auto fanaat, maar ben wel een sportliefhebber)

Mooie tekst over een roos en een vriend! Kan me herinneren dat ik hem ooit wel eens eerder heb gehoord. Maar dat laat precies zien dat het leven niet om kwantiteit gaat (dat is precies ook altijd wat ik zeg). Het zijn de kleine geluksmomentjes die er toe doen

Ik ben ook niet vaak online… maar heel soms eventjes. Ik probeer het af te bouwen, je moet eerst zelf beter zijn voor je andere kan helpen… luisterde ik maar nog beter naar mijzelf.

Ondanks dat wil ik mijn dank nogmaals uitspreken naar deze website en alle mensen die de moeite hebben genomen om te luisteren, te reageren en tips te delen. Deze website is zeer waardevol.

Reageren is voor niemand verplicht, al heb ik maar 1 persoon een beetje kunnen helpen dan is mijn dag en die van de andere weer goed of wat beter geweest

Een 🌹roos aan jou P en alle andere, en wie weet tot spreekze

X
Rodha

Erg mooi gereageerd Rodha, nogmaals bedankt.

Voetbal en voetbalclub kunnen me werkelijk allemaal gestolen worden, haha. Heb wat meer met andere individuele sporten denk ik.

Was benieuwd waar je (forum)naam vandaan kwam.
"Rodha" is grieks voor het woord "roos", als ik google moet geloven toch...😉
De kleur rood is het meeste van toepassing op jou en de wil om mensen om steeds te proberen mensen toch een duwtje in de rug te geven, vandaar...😊

Doe het rustig aan en pas goed op jezelf, ok?

Ow wat grappig! Ik zie het zojuist! Weer wat geleerd, Google verklapt ook alles weer

Ja uit de duim gezogen een beetje maar het lijkt heel erg op mij eigen naam ook.
Ik hou het maar even voor mijzelf. Ik denk niet dat iemand mij kent hier op dit forum, maar je weet maar nooit hè… Ben geen BN’er overigens 🤣

Nee voetbal kan mij enigszins ook gestolen worden

Ja het zou oneerlijk zijn om mensen niet te helpen die een kans willen/verdienen, en dank voor je lieve woorden

En ik hoop dat je je dromen waar gaat maken. Je had het over aan de kust liggen op kaap Hoorn. Follow your dream, maak jezelf gelukkig

Ja ga ik doen Patrick, goed dat je mij eraan herinnert 😄. Ik wens je een hele fijn zondag toe en ook voor de rest!

X
Rodha

*Kans willen/verdienen op een beter leven

En Mark volgens mij was je een heel goed baasje voor je vorige hond, zo te lezen, en ik wens je heel veel geluk toe straks met je nieuwe viervoeter. Ondanks dat ze ons beschermen hebben we toch nog steeds mensen nodig, en gelukkig bestaan er ook goede/mooie mensen op de wereld. Ik denk dat we een goede aanvulling zijn op elkaar, maar je moet soms even goed zoeken naar parels

Ik kan alleen maar zeggen (voor mijzelf en hopelijk ook andere): Dankbaarheid voelen voor de mooie dingen die ons pad bewandelen

X
Rodha

Hallo MarciaI

Ik heb je vorige week donderdag 3 oktober een mailtje gestuurd.
Misschien heb je deze nog niet gelezen?
Daarom probeer ik het ook nog via deze weg.
Mocht je dit misschien wel lezen.
Ik hoop van je te horen!

Groeten Stefan

Ik vind dat de verhalen hier veel te lang blijven staan. Zou eigenlijk na 6 maanden al weer moeten verdwijnen.

Waarom?

Het was niet mijn intensie dat ik nog eens op dit forum zou komen.
Maar doordat ik een paar mailtjes heb gehad toch besloten hier nog een berichtje op te plaatsen.
Ik heb in een eerder bericht mijn werkmail hierop gezet
Deze was enkel bedoeld voor een bepaald persoon zoals terug te lezen
Dit mailadres kan ik helaas niet meer verwijderen
Maar ik wil bij deze wel vragen om hier niet naartoe te mailen!
En vraag hierin echt een stukje respect in naar mij toe.
Het was/is niet de bedoeling dat dit zomaar gebruikt kan worden door anderen
Nogmaals was echt alleen voor een bepaald persoon bedoeld
Ik ga hier dan verder ook niet meer op reageren.
Alvast dankjewel

M

Omdat deze site ontzettend lang moet laden af en toe.

Ja ligt aan de site hoor. Niet aan de verhalen🙈

Bedoelde je: terug gevallen?

Ik snap je helemaal want ik ben in een gelijke situatie
het is heel vervelend als je zo veel liefde voelt voor iemand en deze op momenten ook terug krijgt maar uiteindelijk is alles onbereikbaar.
Wat moet je dan ... je voegen in je Lot want volgens mij kun je een bepaalde soort liefde maar voo een iemand tegelijk voelen of is het aan het lijntje gehouden worden
hoe dan ook , erg ingewikkeld

Je hebt exact beschreven hoe ik mij elke dag voel.

Ik snap je helemaal. Ik krijg van verschillende instanties hulp, maar wat voor hulp?
Ben op zoek naar contact met mensen omdat ik op me ouders na helemaal alleen ben.
Mocht na kort online contact het contact offline mogelijk zijn (want dat is heel belangrijk voor mij) dan kan ik wel op Discord kletsen.

Groetjes

Hallo,

Ik zal mijn E-mail adres schrijven om mezelf niet op te dringen aan anderen. Jeremypegel2@icloud.com

Ben al 5 jaar alleen in isolatie of eenzaamheid. Ik kan een beetje raar overkomen, maar dat doet mijn eenzaamheid met mij. Door therapie heb ik al wat meer leren communiceren maar weet niet of ik dat ook echt goed doe.

Enige hulp is altijd welkom.

Ik ben overigens 32 jaar. Weet niet of dit een probleem vormt.

Ik hoor het wel.

Groetjes,

Jeremy (PTSS/PersonalityDisorder)

Ik heb je een bericht gestuurd.
Misschien spreek ik jullie allemaal wel binnenkort.

Groetjes all.

Voor alle eenzamen. Met de Duckduckgo app maak je makkelijk unieke email adressen.
Zowieso een nuttig app 😉.

Het is natuurlijk makkelijk om een lotgenoten groep te beginnen. Ex-veteranen zullen echter naar elkaar toetrekken en zitten waarschijnlijk niet te wachten op andere groepen. Helaas zit dit in ons menselijk systeem. Houd daarom respect voor iedereen. Ook al begrijp jij daar niets van. Deze groepvorming zag ik vroeger al op school. Een groepje Turken bij de ingang en een groepje lompscholers in een andere hoek. In de gay scene was weinig begrip voor andere groepen zoals travestieten en bisexuelen. Tegenwoordig is LHBTI een begrip. Dus wil je zelf bevrijding? Probeer dan ook die ander ruimte te geven.

hoi monica

wauw kon wel het leven van mij zijn.
Heb ook een narcistische vader en mijn moeder zat er ook steeds tussen.
Enigste verschil met je verhaal is dat ik met 3 kinderen thuis ben en jij enigskind zo te lezen.
Maar voor de rest echt je verteld mijn leven.
En als je wilt babbelen hoor ik het wel.
Weet niet waar jij vandaan komt?
Ik dus 43 jaar uit limburg

groetjes vivian

Het is herkenbaar gedrag meeste mensen doen vaak een masker op en vaak weerspiegelen op wat zij in hun eigen leven willen
kan van alles zijn

Een tip zal zijn om mensen die jou een negatief gevoel geven proberen te vermijden bijvoorbeeld een vriend die negatieve opmerkingen geeft

met familie is het zwaar je moet een knoop doorhakken kijk of jouw familie je meer energie geeft dan wegneemt
als het geval van wegnemen is dan geef vooral weinig energie aan jouw familie

beste manier hoe je dit kan aanpassen is bijvoobeeld zitten te texten met een persoon die jouw energie wegneemt geef hun net zoveel energie die zij jouw geven 1 bericht die zij jouw versturen is 1 bericht voor hun of geen bericht als die persoon over jouw grenzen gaan

een andere tip zou zijn om ergens energie uit te halen zoals sporten of muziek kan van alles zijn wat jou blij maakt een wees in het moment

als er commentaar wordt gegeven die jouw niet dient negeer het

heel veel mensen hebben een negatieve familie dus zie het als normaal wat niet normaal zou moeten zijn
wat meer zeldzaam is in mijn ogen is een familie die geen alcohol drugs of roken doet

Beste, tijd en ruimte brengen raad. Vooral niet pushen en hem met respect de ruimte geven om na te denken. Ik weet dat t niet makkelijk is maar hij zal als de tijd rijp is er over beginnen. Het feit dat hij niet vertrekt is een teken dat hij wil werken aan het probleem. Dus niet wanhopen en de moed erin houden.

Ik voel me net zo ellendig als jij de eenzaamheid drijft me ongewild verder ik wil het niet. Soms hoop ik nooit meer te moeten wakker worden 's morgens.t fr.msk.

Wat fijn dat je zo tevreden met je zelf kan zijn. Ik ben vaak eenzaam en heb graag mensen om mij heen. En toch herken ik zoveel in je verhaal ! De hele stad alleen van jou in die twee uurtjes ! Zoals de rust van het ochtendgloren, wanneer je vroeger na een avondje stappen naar huis liep.
Groetjes vanuit de drukte van Den Haag.

Goede avond leuk je te ontmoeten. De vraag waar woon je en als ik het weten je leeftijd

We worden geboren en zijn allemaal onschuldig. Als er dan van alles fout gaat, meestal in de jeugd, kan een mens ontsporen. Natuurlijk kunnen er ook mentale oorzaken zijn. Maar ik geloof dat in beginsel de mens altijd goed is. Kom je eenmaal in de achtbaan van ellende terecht, wie ziet dan de persoon nog in jou die je eigenlijk bent of "was?". Verdiend niet iedereen een tweede kans? Een basisschool leraar vertelde mijn klas eens over een Afrikaanse stam met een ritueel waarin een mens opnieuw geboren werd. Daarvoor kwam men natuurlijk pas na berouw of straf voor in aanmerking. De geboorte werd daarna dus nagespeelt. Daarna was hij vrij van zijn fouten en zonden. Hij was immers opnieuw geboren.Wat kan Nederland daar zelfs heden ten dage nog van leren? Zijn wij echt zo modern en beschaaft? Immers met een strafblad kom je in dit land niet ver. Jij daar met je geheime naam, ik hoop dat je hier iets aan hebt. Ik hoop dat je een juiste koers kan vinden.

Ik heb nog nooit in mijn leven zo'n verhaal gelezen als bovenstaande 402.
Waarschijnlijk dacht er iemand heel grappig te zijn.
Dit kun je echt niet serieus nemen.
En ook heel jammer. Hier is dit forum niet voor bedoeld.

Dat kun je niet weten of het wel of niet waar is.
Een verhaal kan om veel redenen niet goed overkomen.

Dat klopt zeker! Maar dit verhaal slaat echt alles. Naar mijn mening een rijke fantasie

Jammer ook, met álle respect, dat niemand in of voorgaand aan het totale proces je ooit 1x gewezen heeft op het bestaan van hoofdletters en punten in een zin...
Maakt het voor de mensen die het verhaal wél plausibel vinden of in ieder geval het voordeel van de twijfel willen geven, wellicht wat makkelijker om te absorberen...

Het lezen is heel moeilijk door het ontbreken van leestekens.
Ik geef deze persoon toch een knuffel
A) als het is om ons te kakken te zetten is het vaak ook een geval van eenzaamheid
B) Als het toch waar is (wij kunnen het niet beoordelen)
C) Het kan iemand zijn die in een manie of psychose zit of een passieve narcist die om aandacht vraagt.

Je hebt gelijk Anoniempje, het was ook onder geen beding hatelijk bedoeld o.i.d.

Ik heb je overigens eerder gesproken, een nylon jasje op oudejaarsavond als optie genoemd...😉🙈
Je hebt overduidelijk een goed hart, "(zee)kwallen" dame...😊
Alvast een fijn nieuw jaar, voor wat het waard is.

Hoi hoi, dank je, ik ga mijn best doen om eruit te komen en anders zijn altijd de kwallen er nog. 😜
Ik wens je ook een fijn nieuwjaar en dat je net als ik het probeert ❤️

Hoi hoi
ik woon niet in Maastricht maar lijkt me leuk om in contact te komen...

Dag san , ik herken je verhaal in dat van een vrindin van me enige tijd geleden . Mijn advies voor jouw zoals ik het toen ook al tegen mijn vrindin zei . Begin met genieten van de klijne gelukjes in je leven , doe wat je wil doen , zoek fysiek vontact met iemand het doet wonderen en zorgt voor een sneeuwbal efect. Wat bedoel ik daar mee ? Mensen die er gelukiger uitzien trekken dit ook aan .

Hallo SAN,
Ik herken je verhaal. Ook ik heb behoefte aan menselijk contact.
Ik ben sinds een paar maanden weer alleen, en vind dit vreselijk. Ik ben 78 jaar, maar zie er beduidend jonger uit en voel me dito.
Zou graag met je in contact komen.
Ik woon in Hoogeveen
Gr. Mark

Veel mensen hebben geen vrienden. Wat zijn trouwens vrienden? Die leer je pas kennen in nood. Staar je niet blind op ogenschijnlijk alles wat blinkt is goud. Zelfs in een huwelijk van 35 jaar kan je eenzaam zijn.

Goed zo kezz. Tjok guzal, jij red het wel

Beste Demir,

Het aanpassen zal best even duren. Misschien helpt het om vrijwilligerswerk te doen of werk te vinden waarbij je mensen ontmoet zodat je je verhaal kan delen en plezier kunt ervaren.
Wat knap dat je dit alleen hebt gedaan. Schrijf iedere dag over jouw ervaringen. Dat zal helpen. En vergeet naast het lachen, ook niet te huilen. Zo te horen heb je het zwaar gehad, je mag best even goed verdrietig of boos zijn, dat is helemaal niet erg. Als het je helpt kun je muziek luisteren of tekenen of je emoties een plek te geven. Ik hoop dat het lukt. Je mag trots zijn op jezelf dat je al zover bent gekomen. 🌷

O dat is niet leuk voor je . Mag ik vragen waar je vandaan komt???

Hoi Fleur,

Ik hoop dat je iemand tegenkomt met wie je kan praten.

Zelf mag ik niet te veel klagen. Ik heb een aantal goede vrienden en mijn ouders waar ik terecht kan. Toch komt het wel eens voor dat ik een weekend helemaal niks te doen heb en dan voel ik me vooral op de zondagen best wel eenzaam.

Ik kom uit de regio Utrecht, wie weet hebben we iets aan elkaar.

Ruud

Bert mijn vrouw is in augustus 2022 overleden. Ik begrijp je helemaal , dit heb ik nou ook.

Hoi Alda

Hoe is het met u ?
Ik hoop dat u het goed maakt ,
Lijkt me leuk als u wat liet horen,

Groetjes Liz

Dag Bert het Leven is een stryd he niet gemakkelyk van welke regio ben je en Hoe Jong. Groetjes

Hoi!
Weet wel dat er altijd iemand is, die jouw verhaal leest en begrijpt. Ik vind je verhaal heel herkenbaar!
Ik heb het gelezen met tranen in me ogen.
Ik zie ook iedereen om mij heen vrolijk zijn, vooruit gaan, met vrienden en vriendinnen gezellige dingen doen. Waarom lukt het niet en waarom ben ik voor niemand bereikbaar?
Ik huil ook dagelijks.
Lieve groet!

Sam ik herken veel van je verhaal in mezelf. Ook 52, ook vaak bedonderd (feitelijk was 30 jaar huwelijk gewoon allemaal fake) ben ook goed berooid achtergebleven na de scheiding, drink ook vaak teveel. Er zijn dagen dat ik het liefst de hele dag in de foetushouding op de bank lig met een fles sterk en daar het liefst alle tabletten die eindigen op pam bij naar binnen werk. En datingsites.... Ik wordt er alleen maar verdrietiger van. Elke keer als je kijkt zie je dat niemand je liked. Je staat er mee op en gaat er mee naar bed. Ik ben daar mee gestopt. Ik wordt ook veel te snel verliefd en push dan veel teveel. Daar komt bij dat je ZO blij bent dat er kennelijk toch nog iemand is die jou WEL leuk vind dat je dat met je eigen gedrag weer stuk maakt. En dan ben je weer terug bij af.

Maar als je dat van jezelf weet kun je er mogelijk ook iets aan doen. (is niet makkelijk he?) En er zijn mensen die WEL iets van je verwachten. Ook jij voegt voor hen iets toe.

Sommige dingen kun je niet alleen. Ik raad je aan een goeie therapeut te vinden. Dus niet met je huisarts mailen maar maak een afspraak en vertel dat je doodongelukkig bent / het niet meer ziet zitten en hulp nodig hebt. Beseffen dat je het niet alleen kunt is de grootste stap.

Uiteindelijk wordt het beter. Elke dag kleine stapjes. Mogelijk haal je nooit 100% maar als je heel eerlijk bent weet je dat het nooit 100% is geweest.

Ik ben inmiddels 57
ook ik heb weinig liefde gehad omdat mijn moeder het zelf ook niet kon geven door haar omstandigheden in het verleden.
En heb een half leven nodig gehad om bij mezelf te komen en bewust te worden hoe alles nu echt in elkaar stak en steekt.
Mijn motto is al heel lang
Niet alles wat je ziet is wat je denkt te zien.
en ook niet alles wat je hoort klopt.
Mijn ervaring is...
Elke situatie is anders doordat elk individu anders is en anders in situaties staat en ermee omgaat,
Je hebt de overeenkomsten van het gebeuren.

Ook is mijn ervaring sommige mensen willen er nooit meer naar kijken en doen dat boek dicht.
Maar onbewust blijft het weggestopte naar bovenkomen...wat je niet linkt aan het verleden.

Ik ben door omstandigheden stil gezet en heb onbewust een put geopend en kon hem niet meer dichten.
Ben er jaren niet blij mee geweest.

Nu achteraf wel...en waarom?
heb heel veel mee gemaakt.
Vergeten doe je het nooit maar door er jarenlang aan gewerkt te hebben...
Weet ik nu waar mijn eenzaamheid en pijn en angsten, vandaan kwamen.
En dat valt niet zo even uit te leggen dat zijn processen met vallen en opstaan .
Het is iets van jezelf wat je alleen maar kan minderen door er doorheen te gaan en te verwerken...keer op keer.. daar staat geen tijd voor.
Therapy etc kunnen het proces ingang zetten maar men moet het zelf doen de tijd en mensen die gewoon luisteren en van je blijven houden en naast je blijven staan zijn een heel belangrijk iets in deze processen omdat het belangrijk is dat je positieve ervaringen op moet gaan doen in contact...
dat niet alle mensen je in de steek laten
of dat er ook mensen zijn die gewoon van je houden wie of wat je ook bent.
Je kunt zijn wie je bent en ze blijven staan...
Ze kunnen je problemen of nare gevoelens niet oplossen...
Is ook niet de bedoeling..
Maar ze zijn er gewoon en houden van je dat zorgt ervoor dat je door je processen heen kan gaan en een ander beeld en gevoel gaat krijgen ....als wat je gewend was.

Ik ben inmiddels 57 jaar ook ik heb weinig liefde en sturing gehad omdat mijn moeder het zelf ook niet kon geven door haar omstandigheden in het verleden.
Ik heb een half leven nodig gehad om bij mezelf te komen en bewust te worden hoe alles nu echt in elkaar stak en steekt en nog steeds leer ik

Mijn motto is al heel lang,
Niet alles wat je ziet is wat je denkt te zien
En ook niet alles wat je hoort klopt.

Mijn ervaring is, Elke situatie is anders doordat elk individu anders is en anders in situaties staat en ermee omgaat, je hebt de overeenkomsten van het gebeuren.
Maar ervaart en voelt dat soms anders.

Ook is mijn ervaring sommige mensen willen er nooit meer naar kijken en doen dat boek dicht.
Maar onbewust blijft het weggestopte naar bovenkomen...wat je niet linkt aan het verleden.

Ik ben door omstandigheden stil gezet en heb onbewust een put geopend en kon hem niet meer dichten.
Ben en heb de kans gehad er jaren aan te werken was er niet altijd blij mee .
Nu achteraf wel...en waarom?
heb heel veel mee gemaakt.
Wat ik onbewust weg had gestopt .
Maar ervoor zorgde dat ik in dat kleine kringetje bleef draaien en geen reeel beeld van de wereld en mezelf had.

Vergeten doe je het nooit maar door er jarenlang aan gewerkt te hebben, Weet ik nu waar mijn eenzaamheid en pijn en angsten, vandaan kwamen.

En dat valt niet zo even uit te leggen dat zijn processen met vallen en opstaan .

Het is iets van jezelf wat je alleen maar kan minderen door er doorheen te gaan en te verwerken...keer op keer.. daar staat geen tijd voor.

Therapy etc kunnen het proces ingang zetten

maar men moet het zelf doen

de tijd en mensen die gewoon luisteren en van je blijven houden en naast je blijven staan zijn een heel belangrijk iets in deze processen omdat het belangrijk is dat je positieve ervaringen op moet gaan doen in contacten,
zodat men gaat ervaren dat niet alle mensen je in de steek laten of dat er ook mensen zijn die gewoon van je houden wie of wat je ook bent.

Je kunt zijn wie je bent en ze blijven staan.
Ze kunnen je problemen of nare gevoelens niet oplossen
Is ook niet de bedoeling.
Maar ze zijn er gewoon en houden van je dat zorgt ervoor dat je door je processen heen kan gaan en een ander beeld en gevoel gaat krijgen ....als wat je gewend was.

Alles plaatsen en verwerken zorgt ervoor dat je bij jezelf komt op den duur.
En je trots wordt op jezelf.
Het was niet altijd een gemakkelijke weg..maar op den duur voor mij begin een plek te vinden in de maatschappij.
Waar nu plek is voor leuke dingen.

De een kiest voor het boek te sluiten en de ander om er doorheen te gaan om te kijken waarom voel ik me zo waar komt dit vandaan.

Hey Marjanne,

Ik ben 18 jaar en ook helemaal niemand meer. Geen familie die voor me klaar staat. Mn vader die spreek ik niet. Mn moeder is heel ziek op dit moment. Ik
heb geen vrienden meer of mensen waar ik af en toe heen kan. Ik heb deze week geen 1 gesprek gehad met iemand. Ja met mezelf. Ik ben ook radeloos. Ik werk wel maar op een kantoor en daar spreek ik verder ook niemand. na werk kom ik in mn appartamentje en zit ik weer de hele avond alleen tv te kijken. Ik hoop dat het met jou goed komt vast wel hoor. Met mij weet ik niet omdat ik echt letterlijk niemand heb. mijn tijd is gekomen en het gaat je goed marjanne! gr bryan :(

Herkenbaar man heb dit ook. ik ben zelf 18jaar en heb helemaal niemand

Ik herken het, ben een mede-introvert :)
Mijn vraag is: waarom blijf je lunchen in een groep? Is daar iets anders op te verzinnen?
Wat ik ook vaak zie is dat mensen even kort wat eten en daarna gaan lopen?
Verder is het niet de bedoeling dat jij alleen maar luistert en ‘s avonds doodop bent.
Kun je niet iemand zoeken waar je samen mee kunt praten? Want jij mag ook gehoord worden en voor een introvert is dat lastig in een groep.
Het is niet de bedoeling dat je iedere avond bekaf bent!
Verder ook de vraag of je op deze werkplek wel goed ook je plek bent.... dat vraag ik mij af als ik het verhaal lees.
hopelijk helpt dit meedenken!
Succes!

Kan je geen licht vrijwilligerswerk doen ? Ik wens je veel sterkte toe.

Hallo irgs,

Allereerst herken ik mij zeer in je verhaal. Maar met anoniem ergens op een site posten zal niet veel helpen ben ik bang. Helaas zijn er niet veel sites, of ik kan ze niet vinden die (voldoende) leden hebben die gewoon vriendschap zoeken. Dit kan zijn een leuk mail of telefonisch contact of samen een hobby doen. Daarom doe ik nu maar iets wat weinige schijnen te doen ik zeg je dat ik in Arnhem woon en dat ik het leuk zou vinden met mensen te mailen over van alles, of iets leuks doen. Ik ben weliswaar, zeker in de wintermaanden, niet erg uithuizig maar voor iets leuks wil ik de deur wel uitstappen hoor. Mijn emailadres is 01pepsel voor wie dit leest en belangstelling heeft. Let wel; ik ben absoluut niet op zoek naar een relatie, die tijd heb ik wel gehad en dat vond ik toen al geen succes.

Herken me in jou verhaal

Hoi, wat vervelend. Je zou inderdaad denken dat je makkelijk aansluiting vindt als je een gezin hebt. Ik zit er zelf aan te denken om naar een heel ander gebied te verhuizen, maar in mijn eentje leek t mij een hele uitdaging. Ik denk dan altijd als ik een gezin heb dan zou dit makkelijker zijn. Maar niet dus.
Ligt het misschien aan het gebied dat iedereen elkaar van vroeger kent?
Anders misschien op een cursus gaan?
Lieve groetjes

Hey man,

Heb ik ook gehad, precies zelfde als jij. Ik zat ook zwetend bang te zijn om naar mn eigen familie te lopen. Toch heb ik het gedaan. Gewoon erbij gaan zitten. Je gaat er geen spijt van krijgen. Alle moed bij 1 rapen en gewoon praten. Gr B

Hallo Coby, ik hoop dat je inmiddels iemand hebt gevonden ....ik heb ook een chronische depressie, mijn lijf doet de laatste jaren ook vaak zeer en ik wil ook soms dood. Ik heb geen kinderen, wel een heel lieve vriend. Ik ben 41. Ik zoek nu een goede psycholoog en loopbaanbegeleiding. Groetjes, Rebecca

Ik ben 71 en weet wat eenzaamheid is.sterkte en succes.verhaal 261 is van mij.

Heel herkenbaar dit. k heb 2 kinderen, werk 1 dag in de week, mijn man 5 dagen. Hij heeft sinds een jaar een ontzettend leuke baan, waar hij ook buiten werktijd veel met zijn collegas's om gaat.

Nu heb ik wel een aantal vriendinnen maar in de coronaperiode zijn die vriendschappen veranderd. Merk dat een aantal aan het verwateren zijn. Mis het met elkaar leuke dingen doen, onderdeel zijn van een groep.

Beste,

Wou dat ik jou kon helpen
Mss eens opzoek gaan naar een leuke vriendin, vriend om af en toe je zinnen ff te verzetten?
In iedergeval probeer wat meer aan je eigen te denken en af en toe te genieten.
Al was het maar voor een paar uurtjes in de week.
Met vriendelijke groeten,
Patrick

Beste,

Ik weet wat je doormaakt..... Maar of ik jou kan helpen is de vraag.

Hoop dat het nu wat beter gaat, zoniet mag je er altijd met mij over praten.

Met vriendelijke groeten

Ja, kan je hierin goed volgen. Jammer dat het zo is gelopen. Interesse in elkaar is afgelopen decennia minder geworden. Meer individueel leven door de zgn welvaart maakt mensen ongelukkig. Aandacht en attentie is toch wat iedereen wil?

Hey, ik weet niet of je hier nog steeds nood aan hebt. Maar ik ben ook 21 en heb zin om nieuwe mensen te leren kennen. Van welke streek ben je?

Als iemand weg wil , laat maar mooi gaan .
Eerste periode heb je behoefte voor verklaring en gesprek .
Normaal .
Niet te snel in andere relatie stappen ,
Leven is niet voorbij .
Sluit mooi af en geef jezelf de tijd om verder te gaan .

Hoezo weet je het niet meer ?
Stekker uitrekken gaat niet zonder reden .
Denk rustig over na en niet alleen mooie momenten meetellen, niemand is perfect en weg kwijt is geen optie .
Succes !

Het is zoals is .
Blijkbaar heb je gelijk wat ‘ beste vriendin ‘ betreft .
Door moeilijke periode moet je toch doorheen .
Neem de kracht en doe het voor jezelf .
Verwacht niet dat anderen kunnen begrijpen , je man bijvoorbeeld .
Want iedereen beleefd deze wereld op eigen manier .
Wees dapper en werk aan jezelf en hoe moeilijk ook is zet vrienden en teleurstelling aan de. Kant .
We komen op deze wereld alleen en gaan we alleen dus om sterk te zijn heb je jezelf nodig en geen anderen .
Succes !

Geen actie ! Rust goed uit .
Fb mag je verwijderen .
Kijk rondom je heen of iets anders is om bezig te houden .
Probeer aan jezelf te werken .
Vaak is het zo dat je soms even stil mag staan om eigen waarde te vinden .

Succes !

Hoi,
Ik herken je verhaal.
Enigste verschil is dat ik een vrouwelijke partner had.
groetjes viv

Ben het ook zat roxy bel me

Beste Pp,

Natuurlijk is er altijd een kans dat Roxy je nog wil bellen… al is die kans ongeveer even groot als het winnen van de loterij zonder een lot te kopen. 😆 De advertentie is namelijk al meer dan twee jaar oud.

Zelf stuur ik ook weleens een bericht in een digitale fles en gooi die dan de digitale zee in, maar ik kijk toch altijd even naar de datum—je wilt tenslotte geen brief schrijven aan een spook. Toch gebeurt het zelfs bij recente berichten niet altijd dat er een gesprek ontstaat. Maar dat hoeft ook niet; sommige mensen voelen zich al geholpen door gewoon hun boodschap de wereld in te sturen en rustig de reacties af te wachten.

Mensen zijn nu eenmaal verschillend—waar mensen zijn, wordt gemenst. 😉

Ik wens je in ieder geval van harte de steun die je zoekt, PP!

Dat is het leven .
Maar je kan zelf beslissen hoe je het verder wil .
Daarvoor heb je niemand nodig .
De tijd nemen , anderen ook wegcijferen en geen verwachtingen tonen , ondernemen wat je graag wil en hoe je graag wil .
Het komt vanzelf goed als je je verlies hebt geaccepteerd en verwerkt .
Succes

Ik heb 5 jaar geleden dezelfde problemen met mijn gehoor gekregen. Ik weet niet hoe erg het bij jou is. Bij mij begon het met slechter gaan horen. Gelukkig in het lage tonen bereik waardoor ik nog wel redelijk kan verstaan. Ik kreeg last van gonzen en ook gevoelig voor geluiden. Vooral achtergrond lawaai prikkelt heel erg. Ik ben een poos radeloos geweest, ik hield erg van muziek en van leuke dingen doen. Van de hoorspecialist en kno werd ik niets wijzer.
Wat mij hielp was een sessie in Rotterdam waar ik eindelijk begreep dat het in mijn hoofd zit en hoe het werkt. Ik moet eerlijk zeggen dat ik de rust en regelmaat niet echt gevolgd heb, maar mijn focus is er wel vanaf. Ik ben de laatste om jou tips te geven. Ook ik was radeloos en heb serieus nagedacht om er een einde aan te maken.
Probeer het te accepteren hoe moeilijk soms ook. Ga leuke dingen niet uit de weg. Gebruik oordopjes bij concerten. Hoe meer je dingen uit de weg gaat, hoe groter het probleem wordt.
Prikkels zullen er altijd zijn, maar ze worden ook minder. Ik heb een tijdje met meditatie muziek aan geslapen. Gewoon om maar niet steeds te luisteren. Ik heb het ook opgegeven het uit te leggen of nog verder hulp te zoeken in de vorm van medicijnen ed. Te confronterend en helpt niet. Enige wat imo echt helpt is stoppen met nadenken erover en aandacht geven aan je probleem en wat je hoort of voelt in je oren. Laat los hoe je leven was, en het vergelijken en piekeren. Dit is niet gemakkelijk, maar wel de enige weg om er voor een deel vanaf te komen.
Ik wilde wel dat ik destijds een psycholoog had gevonden die mij begreep. Dat was dus niet zo. Misschien kan jij ergens wel die hulp vinden. Er zijn mensen die jou begrijpen.

Ik herken me volledig in jouw verhaal. Óók last van 24/7 tinnitus in hevige vorm plus chronische slapeloosheid, waardoor ik hele nachten 'op' ben. Maar het lichaam geeft aan dat de limit bereikt is. Daarbij komt nog een hooggevoeligheid voor licht- en geluid prikkels. Een tv die te luid staat, kan al teveel zijn. Artsen kunnen niets betekenen.

Hai Barbara,
Een groot gedeelte van je verhaal is zo herkenbaar. Ik had ook een geweldige vriendenkring, elke gelegenheid pakten we aan om er een feestje van te maken, een terras hier en daar, bioscoop, borrelen en socializen. Tot ik 2 jaar terug diep zat zowel privé als werkgerelateerde. Ik heb nagenoeg op 1 hand app berichten kunnen tellen en daarna verdwenen ze uit mijn leven. Heel confronterend om erachter te komen dat vriendschap voor hun een andere betekenis had.

Mijn leven is zo drachtisch veranderd van een dynamische baan tot geen baan meer. Van een leuk gezellig sociaal leven tot bijna niets meer. Ik heb een lieve partner maar soms wil ik gewoonweg mijn Phone kunnen pakken en iemand bellen en zeggen " wandeling doen en daarna iets drinken of lunchen doen?".

Jammer dat we hier geen email mogen vermelden.

Laat je de kop niet gek maken wat anderen over jullie relatie zeggen, of hoe ze er over denken, dat is hun tekortkoming en niet van jou!

Groetjes,

Hallo Barbara, Een triest verhaal maar in bepaalde opzichten wel heel herkenbaar. Ik ben in mijn 2e huwelijk en ik leef met haar en haar 2 inmiddels jong volwassen kinderen samen, So far, so good. Sinds ruim een jaar hoef ik niet meer te werken. Dit als gevolg van een val op mijn hoofd met de fiets. Ik ben veel alleen en ik verlang naar 'ander' contact dan alleen mijn huislijke omgeving en mensen. Je verhaal spreekt mij aan en pakt me. Ik zou graag in contact met jou treden. Mijn e-mail adres is andrevanbussum en ik heb een mail adres van de grootste zoekmachine die er is. Ik schrijf het zo maar neer, dan wordt het misschien niet verwijderd. Ik hoop van je te lezen! André

Beste Alysa, Het feit dat je hier schrijft, betekent dat er ergens een deel van je is dat verlangt naar verbinding, naar een sprankje vreugde. En dat is mooi, want dat deel verdient aandacht. Je bent niet alleen in deze gevoelens, en je hoeft dit niet in je eentje te dragen.

Als ik al jouw uitgesproken gevoelens even door me heen laat gaan en er stil bij sta… Somberheid? Check. Angst? Dubbele check. Isolatie? Oh jazeker, triple check.

Het enige verschil is dat ik in een andere situatie zit. In een langeafstandsrelatie wil je natuurlijk dat je partner zo dicht mogelijk bij je is. Op korte termijn is dat onmogelijk, en op lange termijn… tja, daar is het universum ook nog niet helemaal duidelijk over.

Maar ik begrijp je situatie ook heel goed, want ik heb zelf ooit in een relatie gezeten waarin ik dacht: "Eigenlijk zou ik liever zonder deze partner willen." Alleen voelde die relatie voor mij meer als een broer-zus-dynamiek binnen één huis dan als een echte liefdesrelatie. En ja, zelfs binnen een relatie kun je je ontzettend eenzaam voelen. Daar kunnen natuurlijk nog veel meer redenen voor zijn, maar dat is er zeker één van.

Voor alle duidelijkheid: ik heb niets tegen broer-zus-relaties, vriendschappelijke banden en platonische connecties—integendeel! Maar een vriendschap die je bewust kiest, is toch echt iets anders dan een relatie die langzaam verandert in een broer-zus-verhouding. Althans, in mijn beleving.

Maar goed, genoeg "ik, ik, ik"—terug naar jou. 😊

Wat jou betreft: Misschien voelt zelfs een gesprek aangaan als een enorme stap, maar zelfs kleine momenten van contact—een grapje, een glimlach, een korte babbel met iemand die je vertrouwt—kunnen al een haarscheurtje in die eenzaamheid brengen. En mocht je ooit een moment hebben waarop je denkt: "Ik weet niet of het beter wordt," weet dan dat je nu al iets hebt gedaan wat hoop uitstraalt: je hebt het uitgesproken. Dat is geen klein iets.

En voor wat luchtigheid: je zegt dat je na je werk het liefst zonder je partner thuis bent. Misschien is dat in jouw geval geen teken van diepe duisternis, maar gewoon een roep om een avondje me-time met je favoriete serie en snacks? Of in mijn geval: dadels, lekker fruit, en kaas met een goed glas wijn. (ieder zijn meug natuurlijk 😉)

Ik hoop dat je ergens een plek vindt waar je je minder alleen voelt. En zo niet, weet dan dat er altijd mensen zijn die willen luisteren. Zoals ik internetvreemde, met een tikje te veel empathie en een onbedwingbare drang om slechte humor in serieuze gesprekken te smokkelen. Ik ken inmiddels iemand die daar moeiteloos tegen bestand is. Maar bij jou? Geen flauw idee! Misschien tot ziens, of anders... vaar met volle zeilen de horizon tegemoet!

Het zit hem in toelaten van emoties en tegelijkertijd toch afleiding zoeken door dingen te doen waar je gelukkig van werd vroeger. Geluk nastreven gaat vanzelf als je er niet teveel bij stil staat. Je angsten niet te veel serieus nemen, het is vaak een slechte raadgever. En verbintenis zoeken bij mensen waar je een waardevolle relatie mee kan opbouwen. Vrijwiligers werk kan ik ook aanraden als afleiding en om fijne mensen tegen te komen

Cabaret helpt mij altijd tegen somberheid, op YouTube kan ik morgan jay aanraden, jay Francis en Pieter derks en Daniël Arends

Ohja en muziek fleurt mij ook vaak op

Blijf focussen op je kwaliteiten, en op oplossingen en mogelijkheden zodat je minder last hebt van je depressie, adhd en verslaving.
Misschien kan je iemand vinden die bekend is ermee en je daardoor beter begrijpt

En werk aan je zelfvertrouwen. Je mag er zijn! Maar je kan een partner niet altijd te veel belasten dus het is ook een noodzaak dat je werkt aan jezelf, als jij stabieler in het leven staat en meer van je zelf gaat houden dan is een fijne relatie 100% mogelijk waarin je je dus niet meer hoeft te schamen

Ik denk dat ik mezelf wel enigzins depressief kan noemen en ik eet mijn verdriet/eenzaamheid weg.

De reden? Alles is naar de gallemiezen. Ik ben 38 en nu al ruim 5 jaar single en de 6 jaar ga ik ook zeker nog wel aantikken. Het enige waar ik voor ga is mijn zoon, alléén zie ik hem in de weekenden en dat duurt me elke keer weer veel te lang.

Ik heb geen uitzicht op verbetering en een partner vinden is een onmogelijke opgave. Zelf denk ik tegenwoordig enkel nog maar: wie wil er nou zo'n loser als ik?

Hoe ik hier allemaal mee omga? Niet, ik onderga het gewoon en niemand geeft er ook maar iets om. Mijn motto is tegenwoordig: ik krijg wat ik verdien; dus alle ellende waar ik nu tegenaan loop verdien ik.

Groetjes,

En ik vind het onterecht dat je je zelf zo naar beneden haalt. Dat verdien je niet! Volgens mij heb ik je vaker hier gesproken.
Je hebt genoeg kwaliteiten! Je bent er oa voor je zoon! Hoeveel mannen hun kinderen wel niet in de steek laten…… Zij kunnen een voorbeeld nemen aan jou.
Het is niet (altijd) zo dat je krijgt wat je verdient, pech hebben op (sommige) vlakken is gewoon nu eenmaal de natuur. Het is niet logisch dat je jezelf overal de schuld van geeft!

Blijf focussen op de dingen waar je wel wat aan kunt veranderen. En richt je op je kwaliteiten! Er zijn er vast meer dan alleen goede vader zijn voor je zoon.

Hallo anoniem,

Het kan kloppen dat jij mij vaker gesproken hebt. Mijn mening, evenals zelfbeeld, is in de tussentijd niets veranderd en ik verwacht ook niet dat dit ooit nog zal veranderen.

Ik ben mij bewust wat betreft mijn (kern)kwaliteiten en ik loop daar voor de buitenwereld niet mee te koop. Je zou zeggen "daar zou iemand zelf achter moeten komen" maar dan moet iemand mij wel willen leren kennen en laat daar nu net de schoen wringen. Dat ik voor mijn zoon ga is voor mij niet meer dan normaal en wat betreft andere vaders die dat bewust niet doen kan ik enkel zeggen dat ik dat heel naar vind.

Over mijn motto "ik krijg wat ik verdien" ben ik intussen standvastig. Ik omschrijf hetgeen ik ontzettend mis (onder andere een maatje/partner) niet langer als pech, er is gewoon teveel (fysiek?) mis met mij waardoor ik mezelf bewust afzijdig hou en het mooiste van alles is dan om, om me heen horen en lezen dat er geen leuke/goede mannen zijn (ik zal mezelf niet als leuk/goed bestempelen, dat is aan anderen, maar mijn God wat word ik er moedeloos van).

Hetgeen ik aan mezelf kan veranderen is vooral gericht op mijn gezondheid. Een helse klus en dat zal mijn hele leven tijd en aandacht van mij vragen. Inzake mijn (kern)kwaliteiten, welke ik al weleens eerder benoemd heb, kan ik zeggen dat ik deze vooral inzet voor mijn zoon evenals mijn ouders, broer, nichtje en in beperkte mate mijn overige familie.

Maar goed, ik blijf erbij, voor mij is het mijn enige/hoofdtaak om mijn zoon, totdat hij volwassen is, zo goed mogelijk op beide benen te laten staan en dan zit het er voor mij op (nee, ik sla niet de hand aan mezelf). Daarna kan het rustige wachten tot het einde beginnen met mij, mezelf en ik...iets wat mij maar al te bekend aanvoelt als ik terugkijk naar mijn jeugd.

Groetjes,

Sterkte iemandzondertoekomst,
Toch wens ik je een betere toekomst toe dan de toekomst die jij voor ogen hebt. En ook wens ik dat er maatje op je pad komt. Ik weet alleen dat sommige dingen niet vanzelf gaan, omdat je toch zelf de slingers moet ophangen om een feestje te maken van het leven.
Ik hoop dat je er toch iets van gaat maken nog van je leven, iets om voor te leven, of het nu een zoon is, je toekomstige partner misschien, je familie leden, of misschien wel een trouwe huisdier
Hopelijk spreken we elkaar in de toekomst hier. Over een tijd kom ik hier weer terug op het forum.
Ik vind dat je een mooi karakter hebt. En ik wens je alle goeds toe.

Vanwege mijn gezondheid ben ik voorlopig afwezig op het forum. Inderdaad deel ik je mening, een helse klus……

Echt heel lief van je mjm.
Hopelijk is het bij niemand nodig.
Blijf praten met mensen om je heen.
En zoek zeker hulp.
Ook ik ben door een hel gegaan. Als kind. Als puber. Als volwassene. Al meerdere pogingen achter de rug. Nooit meer. Ik leef. En ik ben blij dat ik er nog ben. Ik laat ze niet winnen. Nooit!

och,wat ben jij lief, Anoniem. fijn ook dat je je kwetsbaar op durft te stellen
liefs, MJM

och,wat ben jij dapper Anoniem.Fijn ook dat je jezelf kwetsbaar op durft te stellen.
Liefs, MJM

sorry Anoniem, ik dacht dat ik een reactie kwijt was toen heb ik een nieuwe geschreven.
liefs MJM

Lief dat je dat zegt. Eigenlijk ben ik pas sinds kort echt gaan leven. Door inderdaad eindelijk hulp te accepteren en het niet meer alleen te doen. En het heeft me nu al zoveel opgeleverd. Het kan nu alleen nog maar beter worden. En wat er allemaal gebeurd is in mijn leven gaat nooit meer gebeuren. Dat is iets wat ik zeker weet. Zeker blijft alles een deel van mij. En dat gaat nooit meer weg. Maar de scherpe randjes zijn er vanaf om het zo maar te noemen. Het is iets meer op de achtergrond als voorheen. En op moeilijke momenten kan ik terecht bij anderen. En dat gun ik ook iedereen. Doordat ik erover ben gaan praten weten anderen ook hoe ze dan het beste met mij moeten omgaan. Ik heb al veel overwonnen. En iedereen is ook trots op mij. Maar het belangrijkste is dat ik trots op mezelf ben en ook eindelijk van mezelf kan houden. Om de persoon die ik nu ben. Niet wie ik was.
Ook liefs van mij

Hoi Anoniem, dat vind ik fijn voor je, dat het nu beter met je gaat. mooi je openheid.
Zeker mag je trots zijn op jezelf. heb je ook spirituele interesses?
Hoop dat ik nog wat van je verneem.
liefs MJM

Nooit gehad spirituele interesses. Sinds kort iets meer. Dit komt door een persoon die heel dicht bij mij staat en daar wel veel mee bezig is. Ik ben op dit moment mezelf meer aan het verdiepen in vooral spirituele astrologie. Ik heb gemerkt dat het mij mede heeft geholpen om meer naar mezelf toe te komen. Om hier meer rust in te ervaren. Maar ook wat ik nu echt in het leven wil. Waar ik nu sta. Ben ik echt gelukkig? Wat heb ik nodig van mezelf en van anderen op moeilijke momenten. Ik weet dat ik anderen kan helpen. Echt hierin het verschil kan maken. Dit is al vaker gebleken. Misschien is dat mijn zielsmissie. Wie weet. Ik veroordeel nooit iemand. Iedereen mag helemaal zichzelf zijn bij mij. Ik respecteer altijd iedereen zoals hij/zij is. Volledig. Ik kan ook echt met alle soorten mensen overweg. En zet mezelf altijd op de tweede plaats. Niet goed misschien. Maar dat kan ik niet veranderen. Zo ben ik. En zo zal ik blijven. Dus ja misschien wordt ik ook wel een spirituele chick haha. Alles kan tegenwoordig en niets is onmogelijk.

Hoi Anoniem, ik schrijf je morgen weer. ik ga zo meteen slapen, ik moet vroeg op.
Liefs MJM

Ik zit met een warm gevoel van binnen alles te lezen.
Wat een positiviteit straal jij uit anoniem.
Ik heb zelf niet veel met spiritualiteit als ik het mag zeggen.
Maar alles komt wel flink binnen bij mij.
Ik voel dat je een warme persoonlijkheid hebt.
Ik denk dat iedereen die hier komt een zogenaamde rugzak heeft. Ik ook.
Maar hoe jij daar mee omgaat is denk ik een voorbeeld voor velen.
Een positief duwtje in de juiste richting is wat we nodig hebben. Dit geld in ieder geval voor mij.
Mag ik vragen waar je vandaan komt en hoe jong je bent?
Vragen aan een vrouw hoe oud ze is vind ik nooit zo gepast.
Ik kom zelf uit Utrecht en ben 47 jaar.

Harold

Hoi Anoniem Ik heb net een reiki behandeling en een massage gehad.
heerlijk was het, lekker kunnen ontspannen. Ben er voor de eerste keer geweest.
en de eerste keer was gratis. Ik raad het iedereen aan. vooral mensen die naar aanraking
verlangen.
liefs MJM

Voor zelfmoord is heel wat nodig. Van iemand die heel dichtbij mij is geweest heeft een paar pogingen gedaan en die vertelde dat op het moment dat je de poging doet dat je dan ook blokkeert en niets je meer kan stoppen, ook al zijn er omstanders. Het geval van deze persoon stond op de rails en er waren kindjes die riepen dat ze van het spoor moest komen maar haar benen waren gewoon versteend. Iets in je neemt het helemaal over.
Ik zelf heb er ook geen zin meer in maar het lef ontbreekt, ben super bang om het te doen dus ik denk dat ik er zelf heel ver nog van weg ben.
Het is niet makkelijk om alleen door te moeten, en de overheid maakt het er ook niet makkelijker op. Alleenwonende zijn een doorn in het oog en schijnen blijkbaar voldoende te moeten hebben aan een hokje van 5 bij 5 ofzo ivm de woningnood. Het zijn momenteel niet alleen de ouderen die de gebeten hond zijn maar gewoon iedereen die alleen woont. En de samenleving is op ingericht dat je samen bent en liefst met gezin. Voldoe je daar niet aan dan lig je er buiten en je bent gewoon alleen alleen. Ik wil niet focussen om mijn leven in te richten op andere alleenstaande. Ik wil gewoon mee doen met de rest ondanks dat ik alleen ben. Als volwaardig worden gezien.

Hoi Harold

Dankjewel voor je mooie tekst. Ik weet alleen niet zo goed wat ik er verder op moet zeggen. Ik ben hier wel eens geweest. Toen een hele poos niet. Nu sinds kort weer wel. Soms wel fijn om even een extra uitlaatklep te hebben en dingen kwijt te kunnen zonder iedereen in mijn omgeving steeds lastig te vallen haha. Ik ben zeker positief ingesteld. Maar ben er ook nog zeker niet. Door een psychische diagnose heb ik op dit moment te dealen met een eetstoornis. Ik ben teveel afgevallen in een te korte tijd en dit gaat nu ten koste van mijn lichaam. Maar heb hier hulp bij/ wordt goed in de gaten gehouden. Bij mij gaat altijd alles in het extreme zeg maar. Geen grenzen soms. Impulsief gedrag.
Ook zit ik in een afsluitende relatie om het zo maar te noemen. Waarin ik op dit moment veel stress ervaar. En vanmorgen is een goede vriend van mij voor de 2e keer geopereerd na de diagnose kanker. Hierna gaan nog behandelingen volgen. Alles nog heel onzeker. Zelf heb ik 5 jaar geleden kanker overwonnen. Ook ben ik hartpatient. En nu ook een diagnose auto imuumziekte gekregen. Maar heb ik waarschijnlijk al jaren. Dus valt ook tot heden goed mee te leven. Dit maakt wel dat alles nu veel energie kost. En ik veel aan mijn hoofd heb. Er kan niet veel meer bij zeg maar.
Even genoeg nu aan mezelf. Soms denk ik wanneer houdt het een keer op. Waarom ik steeds. Verder denk ik dat het niet veel meerwaarde heeft om te zeggen hoe oud ik ben en waar ik vandaan kom. Je kunt via dit forum toch niet met elkaar in contact komen. En buiten dit forum daar heb ik zoiezo nu geen behoefte aan. Mocht je gewoon wat kwijt willen kan dit gewoon via hier altijd. Ik wil altijd naar iemand luisteren en proberen te helpen. Dat zeker!
Alleen zal ik nooit hier mijn trauma's gaan delen. Die heb ik dus ook nog. Dat is te persoonlijk, te gevoelig en te heftig. Dat blijft mijn stuk. Sorry voor mijn lange verhaal.

Groetjes

Hoi anoniempje

Heel erg rot hoe je je voelt
Ik herken er veel in.
Je bent zeker niet alleen hierin.
Ik heb zelf net mijn emdr therapie afgerond.
Voorlopig dan. De indicatie is wel verlengd mocht het nodig zijn. En ik heb nog wel gesprekken met de psycholoog omdat ze mij goed in de gaten wil houden. Het heeft mij veel opgeleverd en nog.
Het is heel belangrijk om proffesionele hulp te zoeken. Dit kun je echt niet alleen.

Groetjes anoniem

Hoi mjm

Voor mij is sporten en muziek en andere bezigheden ontspanning. Ik heb dat zeker genoeg. Ook echt nodig in mijn geval. Moet soms echt mijn hoofd kunnen leeg maken. Reiki/massage ik kan me voorstellen dat dit ontspannend kan werken. Voor mij zal dit nu nog niet zo zijn. Maar dat heeft met mijn verleden te maken. Ooit zal dat stuk ook beter gaan. Maar daar is het nu nog te vroeg voor.

Groetjes

voor anoniem

Jezus wat een verhaal zeg!
Ik heb het echt met ongeloof en tranen gelezen.
Wat kan een mens dan veel mee maken.
En ik maar denken dat het bij mij al erg was. Ongelofelijk dat je dan nog steeds zo positief blijft. Wat een bewondering heb ik voor jou.
Echt goed dat je hulp hebt. Dat zonder meer.
Ik had inderdaad misschien een keer met je willen praten.
Maar dat is inderdaad moeilijk op deze site. En ik snap ook dat je het nu al heel zwaar hebt met alles.
Alleen maar bewondering voor jou.
Je bent zo open. Mooi om te lezen.
Misschien spreken we elkaar toch nog eens in de toekomst.
Al is het moeilijk op deze manier, maar als ik je ergens mee kan helpen laat het me dan vooral weten.
Ik hoop dat het goed gaat komen met je.
Heel veel sterkte voor jou!

Harold

Hoi Harold

Moest wel even lachen dat je Jezus zegt haha. Hij kan er niks aan doen hoor. En mijn geloof heb ik al lang geleden opgegeven. (Grapje). Maar zeker een lief bericht. Ik heb genoeg mensen die mij kunnen/willen helpen als dat nodig is. Maar zeker een mooi gebaar. Het gaat vast wel goed komen. En voor mij ook beter om dit forum weer een beetje los te gaan laten. Maar ja loslaten is ook niet mijn sterkste punt helaas. Voor jou ook veel sterkte met alles.

Groetjes anoniem

Ik wens je een fijn nieuwjaar
En een nog fijnere en betere toekomst
Hou vol!
En mijn aanbod blijft zeker staan

Groeten Harold

Dankjewel en voor jou ook alvast een fijne jaarwisseling

Groetjes

Dankjewel.
Ik hoop het.

Groeten Harold

voor iedereen een fijne jaarwisseling. liefs MJM

☺️🙏🏼✨ fijne jaarwisseling allen

voor jou ook Anoniem

Love you all

Hallo anoniem
We hebben hier eerder contact gehad.
Sinds een paar dagen hier weer rond gekeken.
Ben jij ook lovely misschien?
Ik herken namelijk veel wat je hebt geschreven.
Het kan bijna niet missen.

Groeten Harold

Hoi
Wat vervelend voor jou hoe alles gelopen is.
Ik kan je geen antwoord geven op of je echt zo raar/slecht/verschrikkelijk bent. Ik wilde eerst zeggen dat niemand dit is. Maar dan zou ik liegen. Want deze mensen bestaan zeker helaas wel. Ook al heeft het dan vaak een onderliggend probleem.Ik ken het verhaal verder niet. Ik vraag me wel af wat er dan gebeurdt is? Ik heb ook veel fijne mensen om mij heen. Waar ik zeker niet altijd aardig tegen ben geweest. Maar eerlijk gezegd is er niemand die mij heeft laten vallen. Dus ik kan me ook niet voorstellen dat het geen reden heeft. Er zal toch iets gebeurdt moeten zijn dan lijkt me. En dat jij het zelf niet weet is dan wel bijzonder. Misschien ook ergens een communicatie probleem tussen jullie? Heb je al geprobeerd om erover te praten? Het lijkt me niet dat je dit gewoon langs je neer legt zonder antwoorden te hebben.

Oh sorry ik dacht dat je een dame was hahah, maar hopelijk zat er toch iets voor jou tussen ook

En misschien hebben andere mensen ook tips waar je kunt chatten of appen met andere voor vriendschappen of relaties
De enige opties die ik ken zijn bumble en tinder.
X Rodha