Eenzaamheid - forum lotgenoten

Hoe oud ben je ?

welke provincie?

Annie, een trap begint altijd met de eerste trede. En jij zelf kan die stap zetten. Gebruik je eigen gevoel en eigen gezond verstand erbij, dus tesamen je eigen intuiti en je bent langzaam aan vertrokken.
Groetjes, Jan

Welke regio ?

Mijn dochter die woont aleen en heeft het zelfde gevoel ze weent dikwijls ze woont in lier

Ik ben 27, en ben ook alle dagen van het jaar eenzaam en alleen. Ik werk ook zoveel, en ook daar ben ik alleen . Zelfs met de kerst ben ik alleen. Ik voel me gebroken

Hallo Annie, hoe gaat het ondertussen met je?
Ik woon in Gent en heb een zoon van 26 die zich ongeveer hetzelfde voelt...Hallo mevrouw met dochter in Lier hoe gaat het met haar momenteel?

Hoi Pascal! Ik ken het. Heb mijn hele leven ben nu 60 jaar vreselijke angsten gehad. Alle therapieeen gevolgd die er maar zijn. Reguliere en alternatieve. Niets heeft mij echt van de angst afgeholpen. De "controle houden"betekend emoties niet durven toelaten. En daar zit ieder mens vol mee. Dat doen we allemaal.

Wat mij geholpen heeft is een reconnection healing van Eric Pearl Ik heb 3 reconnection healings gedaan en de reconnection. Dit werkt heel wonderlijk. Ik ben nu van mijn kwellende gedachte af.Sterker nog ze kunnen me niet meer overnemen.

Door de reconnection healing laat je de controle los, en worden je emoties vanbinnen uit opgeruimd. je voelt je ongelooflijk veilig in dit proces. Het is nu 2 jaar geleden dat ik de healings gedaan heb, Ik was ook zo,n mensen pleaser. Nu ben ik dicht mij mezelf, en rust in mijn hoofd. Dat is nooit meerweggegaan. Vriendelijke groet Monique

Hoi Monique , wat is het adres van reconnection healing?
Ik ben ook zo'n pleaser (geworden) na veel tegenslag.

PDH!!

Hallo, zo herkenbaar! Vooral dat er over praten, negatieve gevolgen en dat doe ik maar niet meer...
Hoe oud ben je en waar of welke provincie woon je?
Lies

Hi Siep. Veel herkenning in wat je schrijft. Vriendschap is voor mij ook lief en leed delen, en rust, maar helaas nauwelijks mensen aan me kunnen binden in al die jaren. Als begin-dertiger lijkt het nóg moeilijker te zijn, ook op werk. En ja, autisme. Ik zal dat ook wel hebben, maar daar kan ik verder niks mee.
Als je eens wil kletsen erover, sta ik voor open.

Sam ik herken veel van je verhaal in mezelf. Ook 52, ook vaak bedonderd (feitelijk was 30 jaar huwelijk gewoon allemaal fake) ben ook goed berooid achtergebleven na de scheiding, drink ook vaak teveel. Er zijn dagen dat ik het liefst de hele dag in de foetushouding op de bank lig met een fles sterk en daar het liefst alle tabletten die eindigen op pam bij naar binnen werk. En datingsites.... Ik wordt er alleen maar verdrietiger van. Elke keer als je kijkt zie je dat niemand je liked. Je staat er mee op en gaat er mee naar bed. Ik ben daar mee gestopt. Ik wordt ook veel te snel verliefd en push dan veel teveel. Daar komt bij dat je ZO blij bent dat er kennelijk toch nog iemand is die jou WEL leuk vind dat je dat met je eigen gedrag weer stuk maakt. En dan ben je weer terug bij af.

Maar als je dat van jezelf weet kun je er mogelijk ook iets aan doen. (is niet makkelijk he?) En er zijn mensen die WEL iets van je verwachten. Ook jij voegt voor hen iets toe.

Sommige dingen kun je niet alleen. Ik raad je aan een goeie therapeut te vinden. Dus niet met je huisarts mailen maar maak een afspraak en vertel dat je doodongelukkig bent / het niet meer ziet zitten en hulp nodig hebt. Beseffen dat je het niet alleen kunt is de grootste stap.

Uiteindelijk wordt het beter. Elke dag kleine stapjes. Mogelijk haal je nooit 100% maar als je heel eerlijk bent weet je dat het nooit 100% is geweest.

Hallo Sandra
Ik heb een 26 jarige zoon die al enige tijd kampt met angst en depressie. Hij woont thuis bij mij.
Hij heeft wel enkele vrienden maar die ziet hij te weinig, die hebben al een heel leven opgebouwd...
Ik voel dat de eenzaamheid soms nog het ergste is voor hem
Hoe gaat het momenteel met jou?
Groetjes vanuit Gent

Als jij kan uitleggen dat dit voor jou een grote opluchting is en je hier graag met iemand anders over wilde praten snap ik niet wat het probleem is. Jij mag toch ook je hart luchten. Het is logisch dat dit zo'n grote impact heeft op jullie relatie en op jou gevoelens en gedachten. Ik vind het juist knap van je dat geen problemen met de transitie zou hebben. Dat zou ik niet kunnen accepteren. Heel veel succes. Begrip en communicatie is belangrijk. Heel veel succes samen.

Het is gebeurd en ze is terecht boos. Dat mag best even. Je hebt een fout gemaakt. Dat kan. Jij bent ook maar een mens

Dag Stef
Ik snap dat je niet teveel wil drinken, gamen of blowen.
Ik herken uw verhaal ...
Mijn zoon van 26 doet dit alles wel maar met mate...
Met vrienden wat diepere gesprekken hebben is wat hij wil...
Hij heeft enkele vrienden maar ziet ze te weinig...
Samenhangen in groepjes en enkel oppervlakkig babbelen en gamen is niet genoeg voor hem...Ook hij zoekt al een tijd iemand om samen naar een festival te gaan...Hij heeft al een hele tijd last van depressie en werkt momenteel ook niet...
Naast een goede band met mij heeft hij weinig contact met familie.
Groeten vanuit Gent

Hallo Thomas
Hopelijk gaat het momenteel al beter met je...
Uw verhaal is herkenbaar voor mij...
Mijn zoon van 26 heeft enkele vrienden maar ziet ze weinig.
Hij is, zoals jij, omdat hij geen kandidaat vond, al een paar keer alleen een balletje gaan trappen. Hij heeft als kind nog in een club gevoetbald.
Hij is eveneens al alleen gaan feesten om te kunnen dansen op zijn geliefde elektronische muziek...Hij maakt ook zelf muziek. Naast een goede band met mij, heeft hij weinig contact met andere familie...
Hij is ook van nature erg positief ingesteld maar voelt zich toch al een hele tijd depressief en alleen. Hij zoekt net zoals jij meer verbinding...
Groeten vanuit Gent

Hey, ik weet niet of je hier nog steeds nood aan hebt. Maar ik ben ook 21 en heb zin om nieuwe mensen te leren kennen. Van welke streek ben je?

Wat ik opmerk aan je schrijven is dat je onzeker bent wat hindert stappen te ondernemen die het probleem zouden kunnen oplossen gezien eenzaamheid. Die onzekerheid is duidelijk gekomen door het gedrag van je zus meer te belonen dan jij die nodig gestimuleerd moest worden, maar vooral gelijkheid van je ouders naar beiden. Als je een minderwaardigheidsgevoel ontwikkeld hebt ligt het aan de ouders die een kind meer naar voren trekt dan de andere. Naast minderwaardigheidsgevoel je onzeker bent geworden en streeft naar perfectie om te kunnen voldoen aan alles wat je ouders prijzen aan je zus, maar gaat er psychisch van onder door. Je eenzaamheid die je beschrijft kan ik begrijpen. Je kan iedereen rondom je heen hebben, en ook al zou je praten kunnen met vriendinnen, de oplossing ligt vooral bij de ouders, dus zou je eerst moeten praten met je ouders wat dit met je doet. Met je zus zou ik praten, net zoals met je ouders wat dat met je doet maar moet je wel beseffen geen verwijten te maken naar je zus, want zij kan er ook niets aan doen in veel goed te zijn. Alleen als ze daarmee net als je ouders je een minderwaardigheidsgevoel heeft dat wel te bespreken, als het kwetsend is, vernederend enz.. Vaak is het zo met kinderen als de ouders een kind voor trekt die slim lijkt en een ander kind niet dezelfde slimheid kan bereiken het kind dat opgehemeld word hetzelfde reageert als de ouder, want de ouder is voorbeeld in gedrag! Ik zou kunnen zeggen praat eens met de luisterlijn via internet, of een therapeut of...... maar de enige oplossing is wat doen aan het probleem door met degene te praten die je de gevoelens heeft. Besef hoe je als mens voelt is hoe een mens je doet voelen! Je moet dus wat aan die gevoelens doen. Dan komt er een beslissing, keuze in je leven het accepteren de eenzaamheid en het eeuwige strijden tot perfectie zoals je zus is te worden of er afstand van te nemen en te werken aan je ontwikkelde minderwaardigheid, dwang tot perfectie enz.. tot de eenzaamheid vanzelf verdwijnt het ontstaan is door een tekort aan behoefte van praten willen, beter gezegd begrepen te willen worden, anders behandeld te willen worden, evenveel erkenning willen als je zus ook al heb je minder kwaliteiten. Onderzoek eens je eigen kwaliteiten en zoek een kwaliteit die je zus niet heeft. Een gevoel iets te kunnen wat zij niet kan of jij beter in bent. Belangrijkste is dat je trots word op wat je kan en niet men trots is op wat men verwacht van je!!! Succes

Hi Margot,

Ik weet precies hoe je je voelt. Ik heb veel mensen om me heen en een fijn gezin, maar voel me ook vaak zo eenzaam. Ik heb twee zussen die elkaar bellen, bakkies doen bij elkaar en van alles samen ondernemen en ik word nooit meegevraagd. Als ik zelf wat voorstel hebben ze geen tijd of geen zin. Het voelt of zij zussen zijn en ik enigs kind. Ik heb veel vriendinnen, maar die wonen allemaal ver weg. Ik zie hen dus ook weinig. Mijn ouders zijn echt lief, maar komen nooit mijn kant op. Ik moet altijd naar hen en dat het liefst minimaal drie weken vooraf al vragen, anders hebben ze geen tijd. Maar als ik er ben is het erg gezellig en doen ze alles voor me. Ik mis ook directe vriendinnen om me heen en inderdaad ook een beste vriendin.

Ik vind het rot voor jou dat je zus zo perfect is. Maar vergeet niet dat jij dat ook bent, op jouw manier. Probeer te ontdekken wie jij bent, los van je familie. Dan maar zonder hun goedkeuring. Jij leeft jouw leven. En praten lucht vaak op. Misschien doet je zus wel haar uiterste best om alle ballen hoog te houden, maar gaat ze er bijna aan onderdoor. Heb je haar echt gevraagd hoe het met haar gaat? Misschien kijkt ze stiekem ook wel tegen jou op, dat je wat vrijer leeft bijvoorbeeld? Qua ouders, bespreek het een keertje met ze. Als je niks zegt, weten zij niet wat er speelt én kunnen ze het niet aan je uitleggen wat jij voor hen betekent. Daarmee duw je hen dus weg. Daarnaast, stop met jezelf te bewijzen tegenover hen en wees trots op jezelf. Dat je anders bent, betekent niet dat je minder bent.

Ik vind het zelf fijn om te lezen dat ik niet de enige ben. Hopelijk helpt het ook voor jou.

Hoi,

Probeer je denkwijze te veranderen hoe moeilijk het ook klinkt, je gedachtes van nu bepalen je toekomst. Zijn er negatieve/bange gedachtes waar je in het verleden aan dacht uitgekomen? Dan is daar je bewijs.

Wees sterk, en wees dankbaar voor wat je hebt. Zodra je je rot voelt pak een pen en papier en schrijf alles op waar je dankbaar voor bent, dat kan een dak boven je hoofd zijn, de kleding die je draagt, je rekeningen die je kan betalen, je gezondheid enzo enzo ,,, Probeer je gedachtes te trainen verander je negatieve gedachtes te veranderen in leuke gedachtes, bijv het leukste moment uit je leven. Beeld het je in en en probeer dat zolang mogelijk vast te houden.

Ik hoop dat je het probeert , en wens je veel geluk en succes.

hoe oud ben je ?

Dag Toby,

Je verhaal komt me heel bekend voor. Door de eenzaamheid word ik nog angstiger en ga ik spieren opspannen, waaronder mijn kaken. Heb je al iets van meditatie geprobeerd? Of sporten kan ook heel veel doen.

Dag Toby
Ik hoop dat het momenteel beter met je gaat...
Ik vind het zo jammer dat je ouders niet weten wat er echt in je omgaat...En al zo lang ...Dat vreet ongetwijfeld bergen energie.
Ik heb een 26 jarige zoon met vergelijkbare problemen en ik ben zeer blij dat hij open is en zichzelf laat zien aan mij.
Waarschijnlijk ben je het niet gewoon om (met hen) over je echte gevoelens te praten. Probeer het en misschien valt het meer mee dan je denkt...Het beginnen met praten erover, de eerste stap is het meest lastig ...Het zou niet enkel jezelf maar ook je ouders deugd kunnen doen....

Groeten vanuit Gent

Hoi! Wat naar! Geen echte vriendinnen dus.
Tip 1) Wordt lid van www.nmlk.nl
, daar leer je nieuwe mensen kennen dmv activiteiten.
Tip 2) Zoek een andere psychotherapeut die jou wel kan helpen. Belangrijk is dat het klikt en je serieus genomen voelt.
Succes!

Hoi anoniem,

Probeer je denkwijze te veranderen hoe moeilijk het ook klinkt, je gedachtes van nu bepalen je toekomst. Zijn er negatieve/bange gedachtes waar je in het verleden aan dacht uitgekomen? Dan is daar je bewijs.

Wees sterk, en wees dankbaar voor wat je hebt. Zodra je je rot voelt pak een pen en papier en schrijf alles op waar je dankbaar voor bent, dat kan een dak boven je hoofd zijn, de kleding die je draagt, je rekeningen die je kan betalen, je gezondheid enzo enzo ,,, Probeer je gedachtes te trainen verander je negatieve gedachtes te veranderen in leuke gedachtes, bijv het leukste moment uit je leven. Beeld het je in en en probeer dat zolang mogelijk vast te houden.

Ik hoop dat je het probeert , en wens je veel geluk en succes.

Net je verhaal gelezen.
Wat naar voor je!
Ik herken me wel in je verhaal.
Voel me zelf ook heel erg vaak eenzaam en heb verder ook geen gezin of familie.
Het gevoel grijpt me vaak naar mijn strot ik krijg dan angstige en neerslachtige gevoelens.
Dat ik hier nu op deze site zit te typen is omdat ik ook niet meer weet wat te doen en hoop zo toch nog verbinding te kunnen voelen met mensen en minder alleen.

Bij deze een knuffel en de woorden je bent niet alleen

Heb ook geen vrienden en sinds kort ook geen ouders meer

Beste Anoniem
Wat fijn dat jij er bent. Wat fijn dat jij er bent voor jouw vriend.
Dat zal hem vast deugd doen. Meer dan oplossingen.

Reggie wat erg ik ken dit gevoel zo erg…
Ik heb dit ook. Ik ben alle dagen van het jaar alleen.

Ik heb dat ook. Mensen praten over koetjes en kalfjes. Maar een Interessant gesprek of wat diepgang ontbreekt soms. Droevig.

Ik voel me ook heel eenzaam ,door ziekte ben ik wat anders en kom ik afwezig over , mensen oordelen dan en ben steeds alleen geweest nu ben ik wat nors geworden , ik heb geen dieren geen vrienden geen houvast , mss moet ik overwegen om een dier te nemen , maar dan denk ik , kan ik dit wel aan , ik denk ook soms om ermee te stoppen maar ben ook laf want dan denk ik hoelang ga ik hier liggen voor ze me vinden ,

Je moet niet zeggen van jezelf dat je laf bent, want je
leven beeindigen is een wanhoopsdaad en zou ik
absoluut niet als laf omschrijven.
Het leven is niet altijd leuk maar als een dier je kan helpen
zou ik dat zeker doen,

Sterkte

Wat een lastige situatie. Mensen om je heen is echt belangrijk belangrijker dan jezelf te zitten zeuren op je samengestelde gezin, zoals ik.

(16-8-2021)
Hoi,

Herkenbaar verhaal, zelf geen autisme, wel concentratieproblemen en met een te hoog iq een te lage opleiding doen en gauw de interesse en focus kwijt zijn.

Het thuisbezorgd gebeuren herken ik zeker, dat soort dingen doe ik zelf ook, als er wat in de bus valt over carnaval of ik zie een aankondiging van een evenement ofzo, dan ligt het zo met mijn gevoel er bij in de prullenbak.
Voorheen ging ik nog wel eens gewoon alleen naar een party ofzo, maar na wat minder goede ervaringen besloten dat ook niet meer te doen.
Mensen waar ik altijd degene ben die daarheen moet, hun moet bellen etc etc, dat is niet wederzijds in mijn ogen en dan heeft dat geen zin, maakt me niet minder eenzaam thuis.

Een flix kijken, samen een bordspel (ze bestaan nog), goed gesprek, wandeling of van mijn part muziek maken. Dat lijkt me leuk, maar zelf heb ik daar niemand voor.
Hoe gaan we daar iemand voor vinden?

Niet doen !!!! Word gewoon een vriend van mij. Mijn hart huilt als ik dit lees, niet dood willen hoor ! Ieder mens heeft recht op geluk

Wie is MIJ ???

Ik woon in Amsterdam en ben ook echt alleen. Snak naar een lieve vriebd of vriendin. Wie wil het proberen?

Ik ben 48, ik heb ook nooit een vriendin gehad, en als volwassene nooit vrienden, maar ik zit er niet mee, want ik hou niet van mensen, wel van vogels en sommige andere dieren

Beste Jan, wanhoop niet!

Bid God om hulp en bijstand.
Bid Hem om vergeving van je zonden om Zijn Zoon Jezus Christus ' wil. Amen
Ga ne kerk, ga bij een club, vereniging, zang, cursus, sport (team) of iets dergelijks.
Lees de Bijbel voor troost en antwoorden over je leven.
Doe jezelf bewust nooit iets aan, dat is onvergeeflijk.

Probeer er net Gods hulp het beste van te maken, bid en werk.

Hoi Jan,
je bent niet de enige, ik heb ook helemaal niemand. Geen familie en geen vrienden. Vraag me vaak af waar ik nog voor leef. Het voelt als 1 grote eindeloze leegte waar geen einde aan komt.

Hier exact t zelfde ….

Herkenbaar Jan, ik heb ook niemand, zitten op een stoel wachten tot de dag voorbijgaat.

My god dit is erg hoor. Doe gauw de gordijnen open en ga met mij naar buiten een stevige wandeling

Hoi!

Ik kan je NMLK aanraden. Daar worden allerlei leuke dingen met elkaar georganiseerd, gewoon spontaan door elkaar. Dus ook last minute. Bijvoorbeeld wie komt er vanavond bij mij eten, wie heeft zin in een strandwandeling etc. En je kan natuurlijk zelf ook met iets komen. Ook met kerst zijn er spontane voorstellen. Ikzelf zorg altijd dat ik werk met kerst. Dat voorkomt
een hoop!
Veel succes en probeer het gewoon. Niks te verliezen!

De kerstdagen zijn eigenlijk ' een geforceerd aardig voor elkaar zijn' met daarbij de nodige stress en vooral erg goed voor de middenstand ; > )

Is de situatie nog steeds zo.in welk deel v land woon je? Bent u een man of vrouw dat kan ik nl niet uit de tekst opmaken.
Mvg laura

Het zijn killing dagen idd zo geforceerd aardig zijn en de rest zien wij niet eens. Vandaag eerste kerstdag niemand wat dan ook niemand die je even belt of die ik kan bellen.
Even dacht ik, ik kom deze dag wel door zoals al die andere jaren. Het valt tegen dag duurt zolang, inmiddels een hele doos chocola op, voel me erg verdrietig. Hoe kan het zijn dat wij elkaar niet zien, hoe kan het zijn dat wij elkaar niet durven uit te nodigen, op een bijzondere dag toch nog alleen. Jeetje is de wereld zo verhard of snappen wij de essentie van het leven niet? Wat is dit killing dit houd geen enkel mens vol. Eenzaam is killing, stille moordenaar.

Zou graag 's in t hoofd van die ander willen kijken. Denken ze er überhaupt wel aan hoe alleen je bent. Ze hebben zelf een gezin en zitten gezellig samen. Ik was de week na kerst vrij. Niemand die even denkt om langs tekomen. Altijd maar dat stomme geapp. Lekker makkelijk. Zelfs op oudejaars dag en nieuwjaarsdag niemand die even langs komt. Je voelt je toch een indringer als je zelf langs gaat ook al zeggen ze dat t niet zo is.
Nooit verwacht dat ik zo in de steek wordt gelaten. Ik ben d'r klaar mee dat t allemaal vanuit mij moet komen en ik krijg d'r niks voor terug. Mijn man (gestorven in 2018) hoopte dat ik geen kluizenaar zou worden als hij d'r niet meer is. Maar de mensen om me heen maken mij een kluizenaar. Mijn deur gast ook naar binnen open.

sla die dagen gewoon over,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,geen verplichtingen ,heerlijk doen waar je zin in hebt.......................nnnnnniiiiieeets

O ja de christelijke feestdagen vreselijk als je alleen bent. Weet er alles van

Ho , je mag ook anders bekijken .
Grote groepen zogenaamde vriendinnen hebben ook grote problemen met elkaar .
Alles is anders dan je dat zelf ziet op het moment .
Beter is afwachten en gezonde vriendschap tegenkomen dan dat je denkt ‘ zielig leven ‘
Je komt wel zeker achter dat ‘ vriendinnen niet echt vriendinnen zijn ‘ vaak zijn dat alleen zogenaamde vriendinnen die niet echt oprecht zijn met elkaar .
Succes

Elk voordeel heeft zijn nadeel, ik ook erg vaak en lang eenzaam geweest. Ik kwam er naarmate ik ouder werd achter dat ik eenzaam was omdat ik dacht dat het zo hoorde om veel vriendinnen te hebben. Maar stiekem was ik best tevreden met hoe het was.. tuurlijk afentoe had ik behoefte aan een leuk cinract

Jammer dat hij opeens weggaat na 3 jaar. Zelf zou ik zoiets niet pikken, het is erg egoïstisch om zoiets te doen. Alleen bij buitengewone omstandigheden zou zoiets erbij kunnen horen, bijv. als de partner uit het buitenland komt en weer gaat werken in het land van herkomst. Zomaar vanuit het niets naar het buitenland gaan, om te werken, zou voor mij een reden zijn het voorgoed uit te maken. Uiteraard praat ik niet uit ervaring en zo te lezen denken jullie er anders over. Ik bedoel het goed en hoop dat je over deze man heenkomt en een leukere man vindt, die wel bij je blijft !

Hey Mide dit is heel herkenbaar ik zelf ben 34 jaar relatie net ten einde ,burn out vrienden kwijt woon door de relatiebreuk weer bij mijn moeder. Dus het gevoel alles alleen te moeten doen is bij mij ook aanwezig. Dus wie weet kunnen we eens contact zoeken

Mvg Johan

Komaan je niet laten gaan. Op ieder potje past een dekseltje.

Er zijn ook nog gewoon hele lieve mannen hoor WB. Niet iedereen is slecht.

Hoi, ik herken èn begrijp heel goed wat je hier schrijft.

Ben zelf 61 (M) en [nog] getrouwd, maar mijn relatie met m’n vrouw is compleet over. Omdat we al ruim 20 jaar een familiebedrijf hebben met onze kinderen kunnen we niet scheiden, maar in werkelijkheid hebben we totaal geen liefdesrelatie meer. Ik ben weliswaar graag alleen en hou van stilte, maar ik mis het erg dat geen gezellige vriendin heb, om eens even mee te praten of te wandelen of eens samen wat gezelligs te doen.
Facebook etc. vind ik helemaal niks. Ik heb Asperger en veel mensen vinden mij te direct of vreemd. Heb een hoge IQ en ben zeer creatief, maar mis de gezelligheid van een leuke vriendin. Daarnaast heb ik al enkele jaren een spier- en zenuwzieke en ik ben daardoor in veel activiteiten beperkt geworden. Ik rijdt nog wel graag auto en werk nog een beetje. Ik zoek vooral een vriendin die eenzaam zijn of net als ik vooral behoefte hebben aan vriendschap.
Ook met iemand die eventueel zelf ook Asperger heeft, want gek genoeg klikt dat vaak heel goed. Deze ervaring heb ik opgedaan bij een autisme groep, maar helaas is er geen contact gebleven. Alle mensen waren een stuk jonger en hadden totaal andere interesses.
Ik heb na jaren nu eindelijk een autisme coach gevonden, die mij helpt en bijstuurt om acties te nemen of contacten te zoeken. Ik wil graag maar ik vind dat altijd heel lastig. Ik zoek contact, maar hoe doe je dat precies?

groeten van Ton

Ik leef met je mee, wou dat je me Overijssel kon laten zien hou erg van de natuur..
Heel veel kracht en liefde toegewenst

Je hebt al mijn begrip!

Hoiii Zeeuws Vlaanderen, ik wil graag verhuizen naar Zeeland, omgeving Vlissingen heerlijk. Maar alleen is lastig verhuizen. Ben nu ook alleen vreselijk

dag Huub, goed dat je nog in je eigen ik zit.
Omarm het maar, met al z,n verdriet. In je zelf is er een rustige, stille, heldere, maar ook warme ruimte waar je dit een plaats kan geven. Bezie je eigen gecreeerde minpuntjes als wolkjes aan de hemel, waartussen heel veel licht en ruimte tussen is om nieuwe ontdekkingen over jezelf en het leven te ontdekken. Succes, Jan

Wat jammer Jan, je verdient een mooi leven. Triest niemand kijkt meer naar elkaar om.

Uiterlijk is niet belangrijk hoor. Zelfvertrouwen wel. Ga naar de bib, de markt, kermis, toneel , bingoavond, cinema, ga naar een sport club, fietsen , avondschool, , wandelen TREK JE STOUTE SCHOENEN AAN en ga buiten aub. Ik doe dit en het helpt. Goodluck 👍

Kan je geen licht vrijwilligerswerk doen ? Ik wens je veel sterkte toe.

Hallo irgs,

Allereerst herken ik mij zeer in je verhaal. Maar met anoniem ergens op een site posten zal niet veel helpen ben ik bang. Helaas zijn er niet veel sites, of ik kan ze niet vinden die (voldoende) leden hebben die gewoon vriendschap zoeken. Dit kan zijn een leuk mail of telefonisch contact of samen een hobby doen. Daarom doe ik nu maar iets wat weinige schijnen te doen ik zeg je dat ik in Arnhem woon en dat ik het leuk zou vinden met mensen te mailen over van alles, of iets leuks doen. Ik ben weliswaar, zeker in de wintermaanden, niet erg uithuizig maar voor iets leuks wil ik de deur wel uitstappen hoor. Mijn emailadres is 01pepsel voor wie dit leest en belangstelling heeft. Let wel; ik ben absoluut niet op zoek naar een relatie, die tijd heb ik wel gehad en dat vond ik toen al geen succes.

Hey ik begrijp je. Ik ben een meisje en kom ook uit een streng gezin en helaas geen contact meer met me familie. Ik was 18 als ik daar was gaan lopen en ben net 27 geworden. Ik heb niemand en voel me vaak eenzaam.

Beste Lisa,

Ik ben een alleenstaande vader van 2 prachtige kinderen. Ook ik voel mij elke dag alleen ondanks ik mijn 2 kinderen bij mij heb.

Ik zou ook graag iemand in mijn leven hebben om de eenzaamheid te doorbreken. Als het je leuk lijkt om elkaar beter te leren kennen hoor ik het graag van je.

Er is een fb groep van de margriet. Als je abonnee bent kun je je daar aanmelden en dan zoeken naar een groep uit jou buurt. Je kunt dan samen met andere leuke aktiviteiten doen..film..wandeling etc..

Zo heb ik met mijn eerste kerst alleen een oproep geplaatst voor wie ook alleen was...ze konden bij mij komen eten...4 vreemde vrouwen in huis maar een heel bijzondere kerst gehad...suc6!

Hoi! Kijk 'ns op www.nmlk.nl , daar leer je dmv activiteiten nieuwe mensen kennen. Echt een aanrader! Succes!

Ik begrijp uit uw verhaal niet wat is precies uw vangst voor eenzaamheid niet? Uw bent uit een relatie,heeft uw kinderen? Kennissen waar uw terecht kan voor een luisterend oor?.

Herkenbaar, ook het gevoel.. we komen er wel uit. PDH!!!

Ik ben inmiddels 57
ook ik heb weinig liefde gehad omdat mijn moeder het zelf ook niet kon geven door haar omstandigheden in het verleden.
En heb een half leven nodig gehad om bij mezelf te komen en bewust te worden hoe alles nu echt in elkaar stak en steekt.
Mijn motto is al heel lang
Niet alles wat je ziet is wat je denkt te zien.
en ook niet alles wat je hoort klopt.
Mijn ervaring is...
Elke situatie is anders doordat elk individu anders is en anders in situaties staat en ermee omgaat,
Je hebt de overeenkomsten van het gebeuren.

Ook is mijn ervaring sommige mensen willen er nooit meer naar kijken en doen dat boek dicht.
Maar onbewust blijft het weggestopte naar bovenkomen...wat je niet linkt aan het verleden.

Ik ben door omstandigheden stil gezet en heb onbewust een put geopend en kon hem niet meer dichten.
Ben er jaren niet blij mee geweest.

Nu achteraf wel...en waarom?
heb heel veel mee gemaakt.
Vergeten doe je het nooit maar door er jarenlang aan gewerkt te hebben...
Weet ik nu waar mijn eenzaamheid en pijn en angsten, vandaan kwamen.
En dat valt niet zo even uit te leggen dat zijn processen met vallen en opstaan .
Het is iets van jezelf wat je alleen maar kan minderen door er doorheen te gaan en te verwerken...keer op keer.. daar staat geen tijd voor.
Therapy etc kunnen het proces ingang zetten maar men moet het zelf doen de tijd en mensen die gewoon luisteren en van je blijven houden en naast je blijven staan zijn een heel belangrijk iets in deze processen omdat het belangrijk is dat je positieve ervaringen op moet gaan doen in contact...
dat niet alle mensen je in de steek laten
of dat er ook mensen zijn die gewoon van je houden wie of wat je ook bent.
Je kunt zijn wie je bent en ze blijven staan...
Ze kunnen je problemen of nare gevoelens niet oplossen...
Is ook niet de bedoeling..
Maar ze zijn er gewoon en houden van je dat zorgt ervoor dat je door je processen heen kan gaan en een ander beeld en gevoel gaat krijgen ....als wat je gewend was.

Ik ben inmiddels 57 jaar ook ik heb weinig liefde en sturing gehad omdat mijn moeder het zelf ook niet kon geven door haar omstandigheden in het verleden.
Ik heb een half leven nodig gehad om bij mezelf te komen en bewust te worden hoe alles nu echt in elkaar stak en steekt en nog steeds leer ik

Mijn motto is al heel lang,
Niet alles wat je ziet is wat je denkt te zien
En ook niet alles wat je hoort klopt.

Mijn ervaring is, Elke situatie is anders doordat elk individu anders is en anders in situaties staat en ermee omgaat, je hebt de overeenkomsten van het gebeuren.
Maar ervaart en voelt dat soms anders.

Ook is mijn ervaring sommige mensen willen er nooit meer naar kijken en doen dat boek dicht.
Maar onbewust blijft het weggestopte naar bovenkomen...wat je niet linkt aan het verleden.

Ik ben door omstandigheden stil gezet en heb onbewust een put geopend en kon hem niet meer dichten.
Ben en heb de kans gehad er jaren aan te werken was er niet altijd blij mee .
Nu achteraf wel...en waarom?
heb heel veel mee gemaakt.
Wat ik onbewust weg had gestopt .
Maar ervoor zorgde dat ik in dat kleine kringetje bleef draaien en geen reeel beeld van de wereld en mezelf had.

Vergeten doe je het nooit maar door er jarenlang aan gewerkt te hebben, Weet ik nu waar mijn eenzaamheid en pijn en angsten, vandaan kwamen.

En dat valt niet zo even uit te leggen dat zijn processen met vallen en opstaan .

Het is iets van jezelf wat je alleen maar kan minderen door er doorheen te gaan en te verwerken...keer op keer.. daar staat geen tijd voor.

Therapy etc kunnen het proces ingang zetten

maar men moet het zelf doen

de tijd en mensen die gewoon luisteren en van je blijven houden en naast je blijven staan zijn een heel belangrijk iets in deze processen omdat het belangrijk is dat je positieve ervaringen op moet gaan doen in contacten,
zodat men gaat ervaren dat niet alle mensen je in de steek laten of dat er ook mensen zijn die gewoon van je houden wie of wat je ook bent.

Je kunt zijn wie je bent en ze blijven staan.
Ze kunnen je problemen of nare gevoelens niet oplossen
Is ook niet de bedoeling.
Maar ze zijn er gewoon en houden van je dat zorgt ervoor dat je door je processen heen kan gaan en een ander beeld en gevoel gaat krijgen ....als wat je gewend was.

Alles plaatsen en verwerken zorgt ervoor dat je bij jezelf komt op den duur.
En je trots wordt op jezelf.
Het was niet altijd een gemakkelijke weg..maar op den duur voor mij begin een plek te vinden in de maatschappij.
Waar nu plek is voor leuke dingen.

De een kiest voor het boek te sluiten en de ander om er doorheen te gaan om te kijken waarom voel ik me zo waar komt dit vandaan.

Hey Marjanne,

Ik ben 18 jaar en ook helemaal niemand meer. Geen familie die voor me klaar staat. Mn vader die spreek ik niet. Mn moeder is heel ziek op dit moment. Ik
heb geen vrienden meer of mensen waar ik af en toe heen kan. Ik heb deze week geen 1 gesprek gehad met iemand. Ja met mezelf. Ik ben ook radeloos. Ik werk wel maar op een kantoor en daar spreek ik verder ook niemand. na werk kom ik in mn appartamentje en zit ik weer de hele avond alleen tv te kijken. Ik hoop dat het met jou goed komt vast wel hoor. Met mij weet ik niet omdat ik echt letterlijk niemand heb. mijn tijd is gekomen en het gaat je goed marjanne! gr bryan :(

Herkenbaar man heb dit ook. ik ben zelf 18jaar en heb helemaal niemand

Ik herken het, ben een mede-introvert :)
Mijn vraag is: waarom blijf je lunchen in een groep? Is daar iets anders op te verzinnen?
Wat ik ook vaak zie is dat mensen even kort wat eten en daarna gaan lopen?
Verder is het niet de bedoeling dat jij alleen maar luistert en ‘s avonds doodop bent.
Kun je niet iemand zoeken waar je samen mee kunt praten? Want jij mag ook gehoord worden en voor een introvert is dat lastig in een groep.
Het is niet de bedoeling dat je iedere avond bekaf bent!
Verder ook de vraag of je op deze werkplek wel goed ook je plek bent.... dat vraag ik mij af als ik het verhaal lees.
hopelijk helpt dit meedenken!
Succes!

Hoi, wat vervelend. Je zou inderdaad denken dat je makkelijk aansluiting vindt als je een gezin hebt. Ik zit er zelf aan te denken om naar een heel ander gebied te verhuizen, maar in mijn eentje leek t mij een hele uitdaging. Ik denk dan altijd als ik een gezin heb dan zou dit makkelijker zijn. Maar niet dus.
Ligt het misschien aan het gebied dat iedereen elkaar van vroeger kent?
Anders misschien op een cursus gaan?
Lieve groetjes

Hey man,

Heb ik ook gehad, precies zelfde als jij. Ik zat ook zwetend bang te zijn om naar mn eigen familie te lopen. Toch heb ik het gedaan. Gewoon erbij gaan zitten. Je gaat er geen spijt van krijgen. Alle moed bij 1 rapen en gewoon praten. Gr B

Heel herkenbaar dit. k heb 2 kinderen, werk 1 dag in de week, mijn man 5 dagen. Hij heeft sinds een jaar een ontzettend leuke baan, waar hij ook buiten werktijd veel met zijn collegas's om gaat.

Nu heb ik wel een aantal vriendinnen maar in de coronaperiode zijn die vriendschappen veranderd. Merk dat een aantal aan het verwateren zijn. Mis het met elkaar leuke dingen doen, onderdeel zijn van een groep.

Beste,

Wou dat ik jou kon helpen
Mss eens opzoek gaan naar een leuke vriendin, vriend om af en toe je zinnen ff te verzetten?
In iedergeval probeer wat meer aan je eigen te denken en af en toe te genieten.
Al was het maar voor een paar uurtjes in de week.
Met vriendelijke groeten,
Patrick

Herkenbaar !
.. sociale media en mensen die leuk hebben ,is ook een groot leugen .
Er is niemand die Hellemaal compleet gelukkig is .
Dus hoop dat je dat beseft !
Lieve groetjes 😊

Ik ben 47jr, afgekeurd door een buikoperatie. Voel mezelf buitengesloten van de maatschappij en heb altijd het gevoel dat ik mezelf moet verdedigen. Heb relaties gehad, waardoor ik ook veel contacten ben verloren doordat het gezamenlijke vrienden waren en ik veel ben verhuist. Voel me vaak alleen, afgedankt, dat ik er niet meer toe doe. Voel mezelf geen relatie materiaal meer, omdat ik geen baan of een bepaalde status meer heb. Mensen zijn hard en bevooroordeeld. Ik wil ook gewoon leuke dingen doen en van alle kleine én grote momenten genieten. 

♥️♥️♥️

Heel herkenbaar, lijkt alsof het over mij gaat...

ja dat had je eerder mogen doen, maar je hebt het gelukkig gedaan, en jullie relatie wordt hier alleen maar sterker door.

Ik denk dat je es verder moet kijken.
Deze man gaat je niet gelukkig maken.
Het zal even pijn doen, maar is uiteindelijk het beste.

Dit is zooooooo herkenbaar. Volgens mij heeft hij net als mijn partner last van narcistisch gedrag. Ga dat woord maar es googlen bij mij vielen er daar door zoveel puzzel stukjes op zijn plaats. En een gelukkig nieuwjaar heb ik niet want wij gaan nu definitief uit elkaar. Met heeeeel veeel pijn in mn hart.

weg bij die gast!

Hi!
Hebben jullie ook last van koudzweet? Ik zweet me dan ook echt helemaal rot overal op mijn lijf maar heb het tegelijkertijd mega ijskoud! Dan weet ik, dit is foute boel!
En slapen jullie benen ook na een uur op t toilet? Wat kan ik hiertegen doen??
Liefs voor iedereen

Sabine

Blijkbaar kan iedereen zich eenzaam voelen ook mensen
die getrouwd zijn en kinderen hebben, toch een meerderheid,
Ik herken de depressieve periodes...

Hoi. Hoe gaat het momenteel met je?

Precies dat. En iedereen gaat verder. Ga je nog weg in de vakantie? Pff. Ja. Met wie ? Zie niemand Hoor niemand.

Hey hallo,

Hoe gaat het? Ik las je verhaal en ben benieuwd van wanneer je bericht is. Klinkt als een rot situatie!
Vind je het leuk om misschien in contact te komen? Ik ben 35jr en woonachtig in Eindhoven.

Groeten!

Rosanna,
Je schrijft 'vind je het leuk om misschien in contact te komen?"
Deze lieve reacties lees ik hier vaker op dit forum.
Mijn vraag is :´´"Hoe dan?"
Je mag hier namelijk geen persoonlijke info achterlaten.
Ben benieuwd.

Johan.

Hoi Johan,

Dat wist ik niet..
Jammer eigenlijk. Mooi platform voor lotgenoten.
Fijn dat je me erop attendeert.

Groeten,
Rosanna

Ik denk dat je op dit forum wel je gedachten en gevoelens
over eenzaamheid kwijt kunt, maar daar blijft het bij.
De contacten zul je zelf moeten leggen in het niet
digitale leven

Ben graag alleen, maar voel geregeld eenzaam. Ook ik habe veele potentiële vrienden, maar voel een innerlijk afstand. Ik telefoneer niet graag...intussen is 80% van mijn leven online. ]

Ik ben ook graag alleen en geniet daar ook van maar niet altijd alles alleen. Dan heb ik na een aantal dagen toch weer behoefte aan mensen om mij heen.
Soms besteed ik een tijdje veel aandacht aan vrienden en kennissen en na een tijdje kost het weer zoveel moeite en energie om steeds de eerste te zijn met afspreken. Ik zou het dan ook wel fijn vinden om een keer gevraagd te worden maar iedereen heeft het druk met eigen dingen wat ik ook wel begrijp. Als ik vrienden vraag vinden ze het meestal leuk.
Als ik mij zo voel vind ik dat nog steeds moeilijk om dan iemand te bellen want iedereen heeft het druk en de meeste kunnen ook niet echt luisteren. Ik ga dan een potje huilen en ga fietsen of maak een strand of boswandeling en daarna gaat het wel weer.
In heb ook leuk werk waar ik veel energie uit haal.
2 schatten van kinderen waar ik altijd terecht kan.

Ik ben nu 9 maanden single en voel mij de meeste tijd sinds 2 maanden goed maar heb wel behoefte aan intimiteit maar nog niet aan een vaste relatie.
Ik ga ook vaak weer op datingsites en als ik dan weer veel aandacht krijg voelt dat ook fijn maar als het weer minder word voel in mij ook soms weer eenzaam.

Liefs

dat is terecht wat je voelt.....je krijgt niet altijd wat je verwacht....kijk wat je hebt niet wat je mist,Dan gaat de negativiteit ook veranderen.............................sterkte

Ik ben 71 en weet wat eenzaamheid is.sterkte en succes.verhaal 261 is van mij.

Zo herkenbaar! Ik heb zelf geen kinderen, maar het stukje waar ik mij in kan vinden is dat je keihard je best moet doen om ook maar iets te kunnen ondernemen met iemand. Maar uitgenodigd worden of dat ze je zelf eens een keer bij de hand pakken daar zijn ze tegenwoordig te druk voor... Net hoe het ze uitkomt eigenlijk. Zet mij maar op een eiland vol dieren en zou gelukkiger zijn als de egocentrische mensheid van tegenwoordig. Leef met je mee

Xxx

Dank je wel voor je lieve berichtje Jeta. En wat verdrietig dat je het herkent. Frusterend hé, niet weten hoe hé hiermee moet omgaan?

Liefs
Ingrid

Herkenbaar. Ik ben vaak jaren alleen met soms een date. Niet lelijk, niet antisociaal, en toch vaak jaren alleen thuis. Ondertussen richting de 50. Iedereen lijkt veel te druk en oogkleppen op te hebben. Alsof ik als relatiemateriaal niet besta. Anderen zijn soms al 20 jaar of langer samen. Ik heb de boot gemist. Geen kinderen, geen gesprekken thuis, geen liefde, ik mis straks 30 jaar gezinsgezelligheid t.o.v een ander.

Hoe is het nu met je? Zou graag willen weten. Ben zelf super eenzaam met mn 18 jaar. Geen ouders meer. Familie zie soms een keer. Ik ben elke dag 24uur alleen voor mijn gevoel. Ik jank elke dag liters weg. Groet Bryan 18

Ik sluit mij geheel aan bij je opmerking ! Je bereikt pas iets wanneer al deze mensen met elkaar in verbinding zouden kunnen komen . Dat kan hier dus niet .....

Beste Esther en Franka,

Ik begrijp jullie reactie. Dit forum is echter vooral bedoeld om anoniem je hart te luchten en steun te vinden in de verhalen van anderen. Voor veel mensen lucht het op als ze hun verhaal opschrijven en delen.

Met een warme groet,

Je verhaal eindigt abrupt.als je wilt mailen met mij reageer dan hier.ik ben 71.

Ook al lijkt u vast te zitten in de situatie, dit is niet goed zo. Zoek hulp, desnoods via uw huisarts, misschien dat u daar uw verhaal kunt doen en dat hij/zij kan vertellen waar u met uw problemen terecht kan. U moet de financiele schade zien te beperken en daarna uw weg banen naar een eigen leven. Blijven omdat u het niet weet is geen oplossing, want dit veranderd nooit en u gaat hieraan onderdoor. Later als u los bent en vrij zult u gelukkig zijn en u afvragen waarom u dit niet eerder heeft gedaan.

Ik hoop dat je jouw verhaal deelt. Of iemand er naar luistert of niet. Het gaat erom dat jij deelt en naar je eigen hart luistert.

Ik ben ook blij als de kerst weer voorbij zijn.
Gelukkig duurt het nog even voordat de volgende voor de deur staat.

Mogelijk staat in uw samenlevings-contract dat ieder verantwoordelijk is voor zijn eigen schulden.
Als dit zo is hoef jij die schulden niet te betalen.
Mocht dit niet in het samenlevings-contract staan ga dan naar de notaris om dit alsnog te regelen. De schulden die tot die tijd zijn opgebouwd blijven gezamenlijke schulden maar daarna is het gesplitst. Mocht hij dit niet willen en niet willen tekenen hem per direct op straat zetten en een advocaat inschakelen zodat meteen duidelijk gemaakt wordt dat jij vanaf die datum niet meer aansprakelijk bent voor zijn schulden.

Veel succes want dit is een stressvolle situatie.

Het zou handig zijn om te stoppen met iets zoeken bij je ouders ( begrip enzo) wat er niet is bij hun. Ze doen dat niet uit kwade opzet maar ze hebben gewoon niet het vermogen zich in een ander in te leven. Misschien zijn ze wel een beetje autistisch, zou zomaar kunnen.Zij kunnen jou nooit dat geven wat jij nodig hebt, dus zoek iets anders om op te leunen.
Doe zoveel als mogelijk in de buitenlucht. Stap savonds de deur uit en ga gewoon 2 uur wandelen Doe ik ook en het is echt lekker.
Zoek je geluk niet in anderen maar eerst bij jezelf want geluk zit niet in anderen, misschien verschijnt er dan zomaar onverwacht een ander in je leven als je ervoor zorgt het geluk eerst in jezelf te vinden.
Ik zocht geluk ook altijd in anderen, daar is ook wel wat afleiding maar ook altijd wel wat aan te merken op elkaar. Daar moet je ook tegen kunnen. Mensen zijn namelijk best complex, en iedereen heeft zn eigen rugzak, waar die vaak nzelf niet eens iets van begrijpt... Succes en neem het niet zo serieus het hele leven, het is maar een idiote grap allemaal, zo lijkt het (-;

Ik denk dat het goed is om met een psycholoog te gaan praten.
Een psycholoog kan je helpen, deze kent ook de sociale kaart van de omgeving waar jij woont.
Daarnaast kun je bij jouw gemeente vragen om beschermd te wonen en te werken. Loket WMO.
Zoals ik jouw verhaal ervaar is dat je moet gaan zorgen om op eigen benen te staan. Via beschermd wonen leer je te werken aan je vaardigheden. Meestal woon je dan met meerdere mensen in een huis. Je kunt op ieder moment van de dag hulp vragen bij de ondersteuner.
Bij je ouders blijven wonen lijkt me voor beide partijen niet goed.

Ik ben nu 4 jaar weduwnaar en voel me behoorlijk eenzaam. Aangezien ik behoorlijk onzeker ben en nooit geleerd heb om vrienden te maken weet ik dit niet te doorbreken.
Ik ben best leuk en sportief om te zien maar voel dat zelf niet zo. Zijn er mensen die ook wat verlegen of moeilijk contact mailen maar dat wel graag willen misschien eens kennis maken?
Man, 53 jaar

Hoi Patrice, ik mij zo in jouw verhaal vinden.
Angst, depressie en verslaving.
Ben zelf aan de betere hand, maar de eenzaamheid houd wel aan. Als je wil praten hoor ik dat graag.

Groetjes Rob

Zon en druiven in me afgrond klinkt als licht in me zwarte tunnel

Ja, kan je hierin goed volgen. Jammer dat het zo is gelopen. Interesse in elkaar is afgelopen decennia minder geworden. Meer individueel leven door de zgn welvaart maakt mensen ongelukkig. Aandacht en attentie is toch wat iedereen wil?

Misschien heb je je altijd anders voorgedaan in je werk? Dat nu je hoofd tegenstribbeld. Ik werk zelf in de zorg, ik ben soms doodop na een dag continue praten, vrolijk zijn, dat ik thuis niet te genieten ben. Misschien wil ik wel niet altijd vrolijk zijn, of praten ..maar ik vind mijn werk wel erg leuk...

Hey jou verhaal spreekt mij best aan lijkt het je leuk om eens te praten op een ander platform ? Gr melvin

Herkenbaar !
Leer van jezelf te houden .
Dat leren we pas veel later , helaas .
Dus zet jezelf op 1 te plaats .
Heb zeker ook veel gemist en gedaan wat mezelf heeft gebracht tot vandaag .
Je wordt rustiger als je leert Nee te zeggen tegen alles waar jij niet mee eens bent van binnen en je krijgt meer respect van anderen .
Succes

Hallo
Denk eerst aan jezelf .
Jij bent ten eerste het belangrijkst en
als je genoeg energie en tijd hebt doe je het
Zeg nee ,ik weet het
Veel succes

He,
Ik wil luisteren.. Vertel..

Ik lees je verhaal , en voel wat kenmerken , ik ben bijna 50 jaar ik ben geboren met een oorprobleem ik hoor maar de helft , daarop heb ik een gezwel gekregen wat ze verwijderd hebben maar ik reageer soms niet goed en kom verdwaald over , ik heb altijd mijn best gedaan maar ben nooit echt begrepen geweest , relaties duurde maar enkele maanden , ik heb altijd geprobeerd , maar niemand ook mijn famillie keek naar me om , ik voel me heel alleen , ik vraag me af wat er zo mis is met me , ik steun u verhaal

Hai Barbara,
Een groot gedeelte van je verhaal is zo herkenbaar. Ik had ook een geweldige vriendenkring, elke gelegenheid pakten we aan om er een feestje van te maken, een terras hier en daar, bioscoop, borrelen en socializen. Tot ik 2 jaar terug diep zat zowel privé als werkgerelateerde. Ik heb nagenoeg op 1 hand app berichten kunnen tellen en daarna verdwenen ze uit mijn leven. Heel confronterend om erachter te komen dat vriendschap voor hun een andere betekenis had.

Mijn leven is zo drachtisch veranderd van een dynamische baan tot geen baan meer. Van een leuk gezellig sociaal leven tot bijna niets meer. Ik heb een lieve partner maar soms wil ik gewoonweg mijn Phone kunnen pakken en iemand bellen en zeggen " wandeling doen en daarna iets drinken of lunchen doen?".

Jammer dat we hier geen email mogen vermelden.

Laat je de kop niet gek maken wat anderen over jullie relatie zeggen, of hoe ze er over denken, dat is hun tekortkoming en niet van jou!

Groetjes,

Hallo Barbara, Een triest verhaal maar in bepaalde opzichten wel heel herkenbaar. Ik ben in mijn 2e huwelijk en ik leef met haar en haar 2 inmiddels jong volwassen kinderen samen, So far, so good. Sinds ruim een jaar hoef ik niet meer te werken. Dit als gevolg van een val op mijn hoofd met de fiets. Ik ben veel alleen en ik verlang naar 'ander' contact dan alleen mijn huislijke omgeving en mensen. Je verhaal spreekt mij aan en pakt me. Ik zou graag in contact met jou treden. Mijn e-mail adres is andrevanbussum en ik heb een mail adres van de grootste zoekmachine die er is. Ik schrijf het zo maar neer, dan wordt het misschien niet verwijderd. Ik hoop van je te lezen! André

Ik heb hetzelfde gevoel. Als ik de verhalen lees denk ik waarom bestaat dit zo sterk en waarom vinden wij elkaar niet?
Ik denk dat de verbinding begint in jezelf. Ik lees ook steeds heel veel verwachtingen van anderen en teleurstellingen. Ik vraag mij af of het ook niet daar in zit. Misschien zijn er kansen om het anders te doen, maar moet je er zelf mee beginnen. Niet afwachten wat anderen komen brengen. Ik weet het ook niet.

Hoi! Dat klinkt niet goed. Spreek er eens over met de huisarts, en vraag om een verwijzing naar een goede psycholoog.
Sterkte!

Hallo ,

Ik snap volledig wat je wil zeggen . Ik heb 2 super leuke dochters van 5 die ik doodgraag zie . Leuk werk toffe collega's ... maar ik voel me soms zo leeg ..

Ik was altijd de sterke "kim" die altijd haar plan trekt . Anderen helpt en mezelf op de laatste plaats zet . .

Soms ..zo heel soms zou ik graag iemand bij me hebben die oprecht begaan is met mij . Me vraagt hoe het gaat . Bij wie ik eens goed zou kunnen uithuilen . Jaren krop ik al alles op . Omdat ik altijd sterk moest zijn voor anderen .

Mijn leven gaat aan me voorbij zonder dat ik het besef . Zelden doe ik iets die ik echt leuk vind . Nuja ... wat vind ik leuk .. daar kan ik zelfs geen antwoord op geven .. mijn hoofd zit vol dingen die ik wil doen .. maar daar blijft het bij .

Ik hoop van harte dat jij je ondertussen al wat beter voelt !!

Groetjes

Ik ken het gevoel dat je beschrijft. Een gezin, kinderen, kleinkinderen, vriendinnen etc. Het ontbreekt me aan niets maar kan me heel erg eenzaam voelen.
Altijd de kar getrokken en eigenlijk nog steeds. Altijd naar een ander luisteren en zelf niet vertellen wat ik voel. Ik weet geen oplossing maar misschien een keer mailen of appen?
JB

Ik heb het tegenovergestelde van wat jij hebt...ben heel erg eenzaam maar heb dan ook niemand meer.. Wat zou ik graag met je ruilen... Ik woon in het zogenaamd geweldige Amqterdam, maar het is hier kil.en koud, de stad is heel erg achteruit gegaan. Mensen via een site ontmoeten werkt ook teleurstellend : willen eerst afspreken en dan laten ze niets meer horen..Fan denk ik : wat doe ik toch verkeerd ?

Ik zou graag een bakkie met je willen drinken maar hoe kom je in contact met elkaar??? Je mag hier je hart uitstorten en verder gaan.....
Ik woon ook in Amsterdam, maar afijn : > (.

Ik senk dat alle sterke vrouwen dit probleem hebben. Ken veel mensen maar hoe kan ik ze ala vrienden beschouwen als ik mijn gevoelens niet kan delen? Of nog erger dat het na 1 minuut weer over de ander gaat. Ik ben erachter dat het te maken heeft dat je geen gelijkwaardige vrienden bent. Meer de hulpverlener en dat maakt dat je je ontzettend eenzaam voelt. Je kunt niet ventileren dus dat frustreert en neem je afstand. Ik denk dat als dit rijtje elkaar ontmoet .. we een leuke tijd hebben. Hou vol en geef niet op.... leer alleen af om in je rol van hulpverlener te zitten want mensen zuigen je leeg... en wat rest? Moe en eenzaam

Kim dat heb ik ook......niet echt kunnen leven. Het lijkt een roes.
Heb ook de behoefte mijn hart te luchten en keer uithuilen. Maar niemand ziet mij staan.

Volgens mij werkt het twee kanten op. Wie ben je als je niet de kar trekt en niet steeds iedereen helpt?
Misschien is het zo ingesleten om jezelf weg te cijferen dat anderen jou ook niet meer anders kennen. Trek grenzen voor jezelf en spreek het ook uit. Neem je plek in. Misschien gaan er mensen schrikken en afhaken, maar er zijn ook vrienden waar het kwartje wel valt. Die het nodig hebben om te zien dat jij hier mee worstelt en twijfelt over de vriendschap en dat helpt hen ook. Als jij niet eerlijk zegt wat je voelt dan heb je ook geen eerlijke relatie.
Plan tijd in om dingen te doen die je zelf wilt doen. Dat doen anderen namelijk ook.

mijn excuus hier voor

Hoi, probeer rustig te zijn.
Accepteer je situatie en probeer er het beste van te maken.
Neem je rust, maak een plan.
Bid God om hulp daarbij, om leiding.
Lees de Bijbel voor troost en antwoorden mbt je leven.
Het best ermee.

Wat een ongelooflijk herkenbaar gelijkwaardig verhaal, alleen ben 10 jaartjes ouder🙈😋

Ook alleen, kids hebben hun eigen leven/werk ect nu...
kwam anderhalf jaar geleden achter dat ik niks meer heb en altijd maar ander mensen heb geholpen, blij te maken... op alle fronten

Nu 39 en nu zit ik...

Ik probeer alles wel nr het positieve te draaien en flinke portie humor...

Mr is pittig
Ik begrijp het..
Elke dag denk ik weer,.. dit is maar een fase en gaat over... wou dat ik meer voor je kon doen.. of dat we es keer met elkaar in contact konden komen, ik geloof wel dat praten met personen die het begrijpen oplucht

Heel veel liefs en sterkte yvon

Als iemand weg wil , laat maar mooi gaan .
Eerste periode heb je behoefte voor verklaring en gesprek .
Normaal .
Niet te snel in andere relatie stappen ,
Leven is niet voorbij .
Sluit mooi af en geef jezelf de tijd om verder te gaan .

Hoezo weet je het niet meer ?
Stekker uitrekken gaat niet zonder reden .
Denk rustig over na en niet alleen mooie momenten meetellen, niemand is perfect en weg kwijt is geen optie .
Succes !

Het is zoals is .
Blijkbaar heb je gelijk wat ‘ beste vriendin ‘ betreft .
Door moeilijke periode moet je toch doorheen .
Neem de kracht en doe het voor jezelf .
Verwacht niet dat anderen kunnen begrijpen , je man bijvoorbeeld .
Want iedereen beleefd deze wereld op eigen manier .
Wees dapper en werk aan jezelf en hoe moeilijk ook is zet vrienden en teleurstelling aan de. Kant .
We komen op deze wereld alleen en gaan we alleen dus om sterk te zijn heb je jezelf nodig en geen anderen .
Succes !

Geen actie ! Rust goed uit .
Fb mag je verwijderen .
Kijk rondom je heen of iets anders is om bezig te houden .
Probeer aan jezelf te werken .
Vaak is het zo dat je soms even stil mag staan om eigen waarde te vinden .

Succes !

Dat is het leven .
Maar je kan zelf beslissen hoe je het verder wil .
Daarvoor heb je niemand nodig .
De tijd nemen , anderen ook wegcijferen en geen verwachtingen tonen , ondernemen wat je graag wil en hoe je graag wil .
Het komt vanzelf goed als je je verlies hebt geaccepteerd en verwerkt .
Succes

Wil zéker naar je luisteren.
Wel lastig dat je hier geen contact kunt maken.

Groeten en sterkte, weet wat je voelt. Fanny.

Hij heeft het zo te horen nogal moeilijk Maar het is zijn leven en jij probeert het op te lossen Dat kan natuurlijk niet Om niet meer radeloos te zijn en om hem te helpen kan je de eigenlijk niet zo geweldige relatie beter een poosje uitstellen Gewoon vrienden zijn en met je eigen dingen bezig zijn Pas als hij zelf hulp heeft gezocht weet je dat hij geholpen wil worden Lief dat je je zorgen maakt, want je het is je vriendje ! Maar ga a u b al op je zestiende niet het leven van een ander op je nemen...