Therapiepsycholoog
Netwerk van therapeuten
en psychologen
Therapiepsycholoog

Eenzaamheid - Lotgenotenverhalen


Het forum Eenzaamheid is gesloten.
Je kunt geen nieuwe verhalen / reacties meer plaatsen, maar wel alle verhalen lezen en duimpjes omhoog geven.

Pagina 6 van 6
  • gedicht

    Diep in jouw ogen,
    zie ik de zon.
    Daar waar de liefde begon,
    kwam ik je tegen.
    zo lief en zo verlegen.

    Ik schrijf gedichten en probeer positief
    in het leven te staan.
    Wat niet altijd even goed lukt.

    lieve groetjes, MJM
    MJM
    MJM 5
    • Moooi gedicht MJM

      Van mij mag je meer van dit soort gedichten hier plaatsen, je brengt het licht naar diegene die het hardst nodig hebben, omdat je zelf de zon uitstraald, maar volgens mij heb je dat zelf nist in de gaten? Maar ga zo door

      Anoniem
    • Dank je wel Anoniem voor je lieve reactie.

      MJM
    • Zo waar

      Anoniem
    • mooi!

      MJM
    • Alle reacties weergeven...
    • Hoi anoniem, heb jij ook interesse in het spirituele?
      zo ja zou jij willen chatten met mij?
      niet alleen over spiritualiteit.
      groetjes MJM

      MJM
    • Reacties verbergen...

    Je kunt geen nieuwe verhalen / reacties meer plaatsen, maar wel alle verhalen lezen en duimpjes omhoog geven.

    Je kunt op deze website ook meer lezen over tips bij eenzaamheid en therapie bij eenzaamheid.

  • Eenzaam wel gezin en baan

    Ik heb een fijn gezin (partner & 2 tieners) een leuke baan met veel collega’s maar geen vrienden, verdere familie lijkt een eigen leven te leiden. Ik ben rustig en graag op mezelf. Vriendschap sluiten lukt mij niet meer. Lijkt of men mij in dat opzicht vermijd of niet de behoefte heeft om mij als vriend te omarmen. Vroeger had ik vrienden, maar die zijn met de jaren weggevallen en deden niet hun best mij te behouden.
    Door dat ze wegvielen voelde ik mij als vriend waardeloos, onzeker en dacht dat ik als vriend niets waard was en doordat nieuwe vriendschappen niet lukken zal het vast aan mij liggen. Ik wil mij niet opdringen aan andere en ook niet forceren, ik wil vrienden die bij mij passen, waar ik een klik mee heb, maar wat doe ik aan deze eenzaamheid en onzekerheid. En waarom lukt het mij al jaren niet ze te behouden of maken?
    Mill
    Mill 3
    • Als je tijd overhebt: probeer vrijwilligerswerk. Je kan online zoeken zoals bijv NLvoorelkaar

      Ik heb hele fijne ervaringen met vrijwilligers, hebben hart op hun goede plek en wie weet maak je vrienden :-)

      Ik ben niet vaak online, lees niet vaak reacties maar hopelijk heb je iets aan mijn korte tip

      Rodha
    • Of zoek een leuke hobby :-) zodat je andere mensen leert kennen, en durf te vragen of iemand, die je leert kennen bij je nieuwe hobby, het leuk vind om een keer af te spreken om iets leuks te doen

      Rodha
    • Alle reacties weergeven...
    • "Vroeger had ik vrienden, maar die zijn met de jaren weggevallen en deden niet hun best mij te behouden."

      Wat hadden ze (meer) moeten doen vind je?

      Newbee
    • Reacties verbergen...

    Je kunt geen nieuwe verhalen / reacties meer plaatsen, maar wel alle verhalen lezen en duimpjes omhoog geven.

    Je kunt op deze website ook meer lezen over tips bij eenzaamheid en therapie bij eenzaamheid.

  • Verdrietig

    Op dit moment ben ik heel verdrietig, en heel erg aan het huilen, want het lukt mij niet om mij te omringen met mensen die mij wel leuk vinden. Ik heb geen vrienden, ik heb geen echte steun aan familie, ik kan geen connectie vinden met andere mensen mijn buren bijv. Of collegas. Ik zit ook nog op volleybal en een andere sport, maar zelfs daar vind ik geen connectie. Ik vind het lastig om diepgang te hebben in een gesprek daarin zie je dus echt mijn onzekerheden, en ik kan gewoon niet gelukkig zijn ook al probeer ik zo mijn best te doen, en ik slikte tot april een medicijn voor mijn hormonen, maar ii mocht daar dus mee stoppen, echter denk ik ook dat het daardoor weer achteruit gaat, en ik merkte dat eigenlijk al wel weer aan mijn stemmingen, ik raak weer heel snel geirriteerd, en de huilbuien worden weer wat frequenter, dus ik ben er bang voor, maar eigenlijk is mijn grootste verdriet dat ik niemand om mij heen heb om van te houden, en ik dus helemaal alleen ben, ondanks dat ik eigenlijk wel weet dat ik goed genoeg ben is het zo frustrerend dat het mij nog steeds.niet lukt om contact te maken met andere mensen, en ja ik ga naar psycholoog, maar dat loopt weer ten einde, want het ginfg uist goed, maar nu gaat het weer bergafwaarts. Ik heb voor mijn gevoel op ditmoment echt het i
    Anoniem
    Anoniem 2
    • Sorry was nog niet klaar, en drukte dus perongeluk op verzenden, maar ik heb echt het gevoel nu dat ik het weer ga opgeven zoals altijd ik word er zo moe van, en ik weet het gewoon echt niet meer ik ben er echt zo klaar mee ik wil dit niet meer ik.wil niet meer alleen zijn ik mij goed voel, en het is nuet zo dat ik jaloers ben op andere stellen die het wel lukt, en uiteraard niet zonder slag of stoot, maar het maakt mij wel verdrietig dat het het mij dan weer niet lukt ik word er zo somber van! Ik kan dit gewoon meer ik wil gewoon rust hebben, maar op deze manier zal ik het gewoon niet hebben

      Anoniem
    • Alle reacties weergeven...
    • Hoi Anoniem,

      Vervelend dat jij je zo voelt. Ik herkend mij wel in je verhaal, ik zit zelf een beetje op het randje van wat nog leuk is en vol te houden is.
      Misschien wil je contact even vrijblijvend chatten.
      Als je dat wat lijkt laat dan hier een berichtje achter.

      Groetjes

      Anoniem.

      Anoniem
    • Reacties verbergen...

    Je kunt geen nieuwe verhalen / reacties meer plaatsen, maar wel alle verhalen lezen en duimpjes omhoog geven.

    Je kunt op deze website ook meer lezen over tips bij eenzaamheid en therapie bij eenzaamheid.

  • Liesje

    Eenzaamheid , ik voel het elke dag . Maar ook intens verdriet elke dag weer . Na een huwlijk van 27 jaar en 4 jaar samengewoont , dus 31 jaar samen .kreeg ik te horen dat mijn man wilde scheiden . Alles wat ik lief had in mijn leven was in een zin weg . Verhuizingen , corona periode 3 jaar daarna elk jaar een operatie blindedarm , cyste , voetoperatie . Ik ben op , de eenzaamheid is zo intens . Na een druk gezinsleven naar helemaal niets . Tranen elke dag , al 5 jaar lang . Psychologische hulp gehad , maar ze kon me niet helpen , ik was zolang samen geweest met een narcistische partner . Mijn verhaal vertelt tot mijn psycholoog in tranen was en zei dat ze me niet kon helpen . Ik heb een zoon en een dochter zij weten niets van mij verdriet . Ik werk nog 4 dagen in de week . Elke dag speel ik een toneelstuk, zodra ik van mijn werk naar huis ga , stromen de tranen over mijn wangen . Ik heb ook een aantal lieve vriendinnen, maar ook voor hun hou ik me groot . Mijn moeder die op 97 jarige leeftijd overleed zei eens de woorden .........je krijgt wat je verdient . Ik zal wel een heel slecht mens zijn
    Anoniem
    Anoniem 3
    • Ach wat verdrietig….
      Zou je niet eerlijker kunnen zijn naar anderen toe? In elk geval tegen je vriendinnen? Misschien horen zij juist graag hoe het Echt met je gaat….
      Liefs en sterkte!!

      Leonie
    • Verschrikkelijk om te lezen.
      Ik zou toch als proberen om je hart te luchten bij je vriendinnen zoals Leonie ook aangeeft.
      Als je het zo opkropt heeft het alleenmaar negatieve gevolgen voor je.
      Hoe moeilijk het ook voor je kan zijn toch proberen.

      Eventueel kan je ook op een discord server komen en daar je hart luchten.
      Veel mensen die er zitten zoeken een beetje connectie.

      Dit is de uitnodiging: https://discord.gg/dhwc68zJ

      Groetjes en sterkte

      Anoniem
    • Alle reacties weergeven...
    • Dag Liesje,

      Wat een verhaal…
      Het spijt me dat je dat hebt moeten doormaken…
      Ik wil je wel even zeggen dat ik die uitdrukking nog al vaak gehoord heb, maar een tijdje terug zei me iemand dat iedereen krijgt wat hij/zij aankan. En op zich vond ik dat wel een mooie boodschap. En ook al heb je er misschien niet veel aan, wil het toch zeggen dat je een ongelofelijk sterke vrouw bent!
      Ik las dat je partner een narsist was. Ik vind het knap van je dat je zoveel jaren zo zorgzaam bent geweest voor jouw gezin, terwijl het voor jou waarschijnlijk helemaal niet makkelijk was? Misschien komt er na al die ellende die je hebt moeten meemaken, nu wel wat geluk op jouw pad?


      Ik geef wel de eerdere reacties gelijk en zou toch een gesprek aangaan met jouw vriendinnen of met de kinderen. Ikzelf zou het graag weten mocht mijn moeder het moeilijk hebben. Ik weet dat je niemand tot last wilt zijn, maar ik denk echt dat een beetje steun vanuit jouw directe omgeving jou wel goed zou doen!

      Ik wens jou het allerbeste!

      Lottie
    • Reacties verbergen...

    Je kunt geen nieuwe verhalen / reacties meer plaatsen, maar wel alle verhalen lezen en duimpjes omhoog geven.

    Je kunt op deze website ook meer lezen over tips bij eenzaamheid en therapie bij eenzaamheid.

1 2 3 4 5 6 volgende >