Relatieproblemen - forum lotgenoten

Ik ga al anderhalf jaar met een man om hij is egt de raarste persoon die ik ooit gekent heb. We hebben maanden lang ruzie gehad over allerlei dingen en toch kwam die telkens bij me terug. Begin april hebben we besloten om eindelijk een serieuze relatie te starten. Maar nu een half jaar later bijna heb ik nog steeds zijn vrienden of familie nooit gezien ook mag ik nooit bij hem thuis komen telkens verzint die weer iets anders zodat die na mij toe komt. Maar hij komt wel met zijn zoontje bij me thuis zodat onze kindere samen kunnen spelen. Dus ik snap er gewoon niks meer van zou die nou egt serieus zijn of houd die me gwn voor de gek het aan hem vragen helpt nieg hij blijft volhouden dat die alles meent en egt van me houd

hoi mijn naam is maia ik ben 36 jaar en 9 jaar getrouwt geweest met een geweldadige man die op groffe wijze dwong dingen te doen bij hem met hem die ik niet wou,hij was zwaar alcoholist,ook in mijn verleden ben ik vaak gedwongen dingen te doen die ik niet wou,

 

nu heb ik 2 jaar een nieuwe vriend en leid ons sexleven er onder omdat ik sommige dingen niet fijn vind om te doen die hii wel graag wil van mij,ik heb uiteindelijk voorgesteld om een openrelatie aan te gaan zodat hij bij andere vrouwen kan krijgen wat mij niet lukt om hem te geven,

 

maar dat werd een ramp hij sloeg er in door en zag mij niet meer staan en het heeft bijna onze relatie gekost hij heeft nog steeds contact met een vrouw die geweldig vond in bed hij houd van mij zegt hij en wil accepteren dat ik het heb stop gezet die openrelatie maar begrijpt niet waarom ik voel me erg onzeker en doe alles om onze relatie te redden,

 

maar wil niets liever dan dat hij zou zeggen,ik wil jou alleen hoe je ook bent ,maar dat zegt hij niet en mijn gevoelens lijke hem ook niet veel te intreseren,ook zijn we een hele tijd naar sexclubs geweest en zo maar ikkwam er achter dat het niets voor mij was hij vond het geweldig,

 

ik wil mijn vriend terug die echt mij alleen wou en zegt ik respecteer jou verleden en we gaan er voor samen zonder al die dingen maar dat doet hij niet,ik weet me geen raad meer,wat nu

Ben all 10 Jaar zaamen met mijn partner waarvan 7.5 getrouwd
zaamen hebben wij 2 kinderen
naast dat heb ik 2 kinderen uit mijn eerdere huwelijk en hij heeft er ook 2 uit zijn eerdere huwelijk
1 keer in de 14 dagen komen zijn kinderen bij ons logeren en 1 keer in de 14 dagen gaan mijn kinderen logeren bij hun vader
wat mij heel erg stoort an me partner is dat hij heel erg gierig is
De boodschappen en de meeste rekeningen betaal ik het enige wat hij betaald is de huur
dus als er 1 x in de 14 dage alle 6 Kids bijmekaar zijn ben ik die geene die er voor moet zorgen dat er genoeg eten is voor iedereen
Mijn kinderen uit eerdere huwelijk zijn pubers van 12 en 13 en die van hem zijn 14 en 15 dat vraagt heel wat eten maar mijn man is da heel laks in hij koopt nooit wat voor de Kids naast dat moeten de 2 kleintjes van 5 en 3 ook eten en verzorgd worden maar da heeft mijn man ook geen omkijken na
Als er eten klaar is is hij well de erste die aanschuift en dat ergert mij het meeste
Dat hij nooit wat voor ons koopt vind ik heel erg triest
Gelukkig heb ik een goed betaalde baan waardoor de kinderen niets te kort komen maar het blijft well an me knagen dat hij nooit iets voor ons over heeft
Hij neemt niet eens wat lekkers voor bij de koffie of thee savonds mee well verwent hij zich zelf met lekkere dingen voor in de avond voor de tv soms vraag ik me af wat moet ik met zo iemand vanaf dag 1 was hij gierig maar in het begin let je da niet op omdat ik mijn eigen geld heb en altijd alles zelf betaalde
uit eten doen wij ook nooit en als wij een keer wat leuks doen met de Kids ben ik degene die alles regelt en betaald het is niet zo dat hij het financieel slecht heeft in tegendeel hij heeft een eigen bedrijf met werknemers dat heel goed loopt hij wil gewoon zo weinig mogelijk an ons besteden

Mijn vriend en ik hebben al 1 jaar een relatie wat heel pril is, maar in die relatie heb ik een angststoornis gekweekt waardoor ik moeilijk kan functioneren. Kortweg heb ik veel steun nodig en gesprekken, maar hij lacht daarmee en vind mij een aansteller. Als ik wil praten moet het altijd zijn gedacht zijn anders is er ruzie. Hij drinkt veel en wilt alleen maar uitgaan. Ik ben razend moe en wil alleen maar slapen. Op mijn verjaardag heeft hij mij in de steek gelaten voor alcohol en zijn vrienden waardoor ik midden in de nacht alleen tevoet naar huis moest gaan en hij zegt nog altijd dat het mijn schuld is. Hij laat me alleen in het donker lopen zonder dat hij bang is voor andere mannen. Ik weet echt niet wat ik moet doen omdat ik ook van hem houd. Hij liegt ook over drugs en veranderd zijn wachtwoord veel. Moet ik hem vertrouwen of niet :(

Mijn ex en ik zijn 1,5 jaar samen geweest. We begonnen al best vroeg. We waren rond de 15/16 jaar toen we een relatie kregen. Het was in principe altijd erg leuk, we hielden ontzettend veel van elkaar en deden leuke dingen. Toen kwam corona, school, werk en verplichtingen. Hij had het steeds drukker en ik ook natuurlijk. Ik respecteerde dit maar vond het wel lastig. In onze relatie zijn enkele dingen gebeurd die voor mij lastig waren. Ik ben zelf erg gevoelig en vatte bepaalde uitspraken wellicht verkeerd op. Mijn ex was juist super vrij wat botste. Hij was van plannen op het laatste moment maken, ik meer van plannen van tevoren maken. De laatste keer was er een uitspraak in de trein waarbij ik mijn hoofd op zijn schouder legde. Hij vertelde: 'gaan we nu lekker klef doen in de trein?' Het brak mijn hart in duizend stukken. Hij was moe en had amper geslapen vertelde hij me. Alsnog vond ik het vreemd dat hij zoiets zei, ik denk dan: dat zeg je niet. Toch? Dit soort dingen zijn onze hele relatie lang al voorgekomen Ik merkte steeds meer dat mijn vriend alles maar vanzelfsprekend vond in onze relatie. Ik stak steeds meer energie erin, maakte eigen cadeautjes bij speciale dagen, verraste hem met een picknick of stuurde een kaartje enzovoorts. Ik was altijd degene die plannen maakte, hij op een gegeven moment niet meer. Het was zo frustrerend omdat ik weet dat hij het lastig vind om spontaan dingen te doen of te organiseren. Ik heb het hem echter al vaak gevraagd om te doen omdat ik steeds meer het idee kreeg dat hij minder van mij hield. Hij beloofde steeds verbetering maar die kwam maar niet. Ik was er op een gegeven moment zo klaar mee. Ik had het gevoel dat hij mijn gevoelens niet respecteerde. Hij zat steeds meer op de telefoon bij het afspreken en het voelde alsof hij steeds minder energie in mij stak. Ik maakte alle plannen, hij niet. Vrij kort daarna heb ik het voor die redenen uitgemaakt, ik wist niet meer hoe ik het op een andere manier had moeten doen. We hebben toen 4 weken geen contact gehad, daarna nam hij contact op. Ik had mijn spullen bij hem gehaald en we hebben super lang gepraat. We wilden het weer proberen maar op de laatste valreep vertelde hij dat hij het niet zou kunnen. Hij kon zich op deze vlakken niet veranderen. Hij wilde mij geen pijn meer doen. Het is nu 2/3 weken later na dit gesprek. Ik ben gemixt boos, verdrietig en blij. Laat me weten wat jullie denken. Liefs x