ik kamp al sinds juli 2017 met een burn out.
ik werkte altijd hard en was nooit op tijd weg,ik had vaak het gevoel dat ik het allemaal alleen stond te doen en ik wilde het graag goed doen.
ik heb therapie gehad(combi trainen en praten maar daar ben ik alleen maar slechter van geworden helaas) ik heb veel lichamelijke klachten en dat heeft mij letterlijk uitgeput.wie o wie heeft de goude tip voor mij.
Een holistische aanpak lijkt me de gouden tip.
Bij een holistische aanpak wordt er vanuit verschillende disciplines gekeken naar de klachten c.q. problemen.
In die holistische aanpak kan tekentherapie een plek krijgen.
Het is een vorm van therapie waarbij je niet veel praat. Je hoeft niet te kunnen tekenen. Liever niet zelfs.
En: je ziet direct resultaat!
Snap je gevoel.
Kreeg eind 2016 de diagnose burnt-out.
Het altijd voor iedereen goed willen doen en over mijn eigen grenzen gegaan.
Bij mij ligt er een diepere oorzaak. Ben de afgelopen 2 jaar in therapie voor trauma verwerking.
Dus wat die energie betreft.. die maar niet beter wordt... en hoe het lijkt dat je niet vooruit komt.. Begrijp ik je volledig!
Wens je sterkte en geduld toe.. Wees lief voor jezelf.
Heel herkenbaar. Zit er bijna 2 jaar in maar krijg maar geen energie - ben nog steeds uitgeput. Ik kan 15 minuten lopen per dag en kleine dingen in huis doen maar verder niets, veel liggen. Ik mis lotgenoten die hetzelfde meemaken en vooral ook zo lang met weinig energie. De angst voor cvs neemt toe. Hopelijk zijn er ook positieve verhalen die steun en hoop geven.
Hoi ik heb een terug val van burn out het valt niet mee ik probeer elke dag wat te doen ik hoop dat het niet zo lang duurt als de vorige keer 2,5 jaar ik heb steeds het gevoel dat ik naar toilet moet voor ontlasting maar dan hoef ik niet stress zij de dokter inmiddels ontlasting onderzocht geen afwijkingen pure stress. Gr rene
Hey Johanna,
Ik herken goed wat je schrijft. Ik zit zelf sinds okt. 2019 ook thuis met een burn-out. Woon ook alleen wat soms indd eenzaam kan voelen. Afleiding/sporten helpt me en heb sinds een tijdje haptotherapie. Ik deelde het ook nooit met mensen als ik me slecht voelde, maar merk dat het wel belangrijk is nu voor me. De mensen die echt om je geven willen er ook voor je zijn, gun je zelf daar gebruik van te maken. Het kan je enorm helpen en dan heb je misschien minder het gevoel er alleen voor te staan. Veel sterkte en weet, je bent niet alleen :-)
tjemig, wat herken ik dit, vreselijk alleen voelen in deze situatie ,aangeven dat je graag steun ontvangt maar het krijge: ho maar..de meeste laten het voor wat het is en praten liever over hun leven..
mijn gedachte is dan ook: ik doe er niet toe....
Hi :)
Ik herken ook veel in wat jullie schrijven. Kwam ineens op deze site tereecht en zit wat te lezen.
Ik ben zelf 29 en zit in mijn 2e burnout (eerste op mijn 25e). Vreselijk, had nooit gedacht dat ik het weer zo ver zou laten komen. Sinds september ziekgemeld en na 2 weken weer begonnen met werken met het idee dat het wel kon. Opgebouwd tot 20 uur en daarna weer volledig ingestort. Nu 2 maanden thuis.
Ik ben ook single en iedereen om me heen onderneent doet leuke dingen! Snap helemaal dat je je eenzaam voelt. Maar je bent niet alleen. Dat zie je maar weer op deze site. Hoe ver ben je in je herstel? Kan je al weer wat qua beweging etc?
Sterkte <3
Heftig man!! Ontzettend veel sterkte!
Je bent niet de enige. Ook ik herken dit, toen ik tegen de 30 liep begon er een onrust te groeien. Mensen op je heen starten een gezin en ik kreeg steeds meer een groeiende angst. Ik probeer te werken aan mijn denkpatroon en de daarbij opkomende gevoelens. Ik ben nu 9 maanden verder
Sinds ik thuis raakte. Ik weet dat ik mezelf hierin ga overstijgen.. ik wil dat gewoon. De realiteit is nu ook dat ik net weer hyperventilatie had en nu dus hier mijn geruststelling probeer te vinden. Accepteren Ruben, accepteren dit is hoe het is. Maar het word beter. Want dit is geen normale
Staat voor je lijf. Ga dingen doen die je vroeger leuk vond, ga doen wat je wil, laat los wat is geweest. Wees trots op jezelf dat je jezelf zo kwetsbaar maakt. Probeer de kleine zegeningen te tellen. En wees lief voor jezelf. Luister niet naar die interne criticus als hij geen redelijke argumenten heeft. Vergeef jezelf en leg de focus op het positieve. ‘Water the flowers, not the weeds’.
Heel goed naar jezelf luisteren, jij weet t beste wat je aankan! Ik ben door re-integratie 2x teruggevallen. Er is nog veel onwetendheid wat betreft burn-out en andere mentale ziektes bij bedrijven. Ga iets doen wat je leuk vindt en geen spanning oplevert. Ga hier over in gesprek. Jouw lijf is belangrijker dan jouw baan! Succes!
Heb ik dan een burn-out? "Nee, een bore-out.", zei de dokter. Maar niemand gelooft me.
Sinds december ben ik thuis met een bore-out. Ik vind geen voldoening meer in m'n werk. Volgens mijn huisarts zijn de symptomen hetzelfde als een burn-out.
Ik werk graag, altijd gedaan. Ik zou ook heel graag terug gaan werken, maar ik krijg de kriebels als ik aan mijn takenpakket denk. Die kriebels die voel ik alleen maar, die kan ik niet uiten. Want niemand lijkt me te begrijpen.
Op het werk denken ze dat ik niet graag kom werken, mijn vriendinnen denken dat ik profiteer van het systeem en mijn vriend denkt dat ik liever huismoeder ben.
Waarom wordt een burn-out wel begrepen en een bore-out niet? Ik voel me nog slechter dan voordien ...
Hey hallo,
Jouw verhaal komt me bekend voor. Ik heb vorig jaar een burn-out gehad, ik ben dan veranderd van werk (van rusthuis naar thuiszorg) desondanks dat ik mijn werk in het rusthuis heel graag deed heb ik deze beslissing genomen omdat ik het niet meer aankon... de omgang met de mensen hypocriete collega s en noem maar op...
Maar dan kwam ik in de thuiszorg en wat blijkt nu, ik haal totaal geen voldoening uit deze job. Hoe hard ik ook mijn best probeerde te doen ik voelde aan alles dat het weer op niets zou uitdraaien!!
Mijn symptomen waren dezelfde als bij mijn burn out overprikkebaar ,paniekaanvallen,last in mijn benen, bijna niet meer kunne stappen, kortademigheid, pijn in mijn borst hartkloppingen ...
Alleen wist ik wel dat het niet kwam door hard te werken maar van me steendoodbte vervelen en voor de zoveelste keer nog maar eens met de stofzuiger rond te gaan om toch maar iets te doen te hebben.
Mijn nieuwe collega's vinden echt van zichzelf dat ze bergen werk verzetten en dat is goed voor hun.. maar voor mij is dit geen werk en ik heb altijd het gevoel dat ik mijn tijd verdoe terwijl thuis alles blijft liggen en als ik thuiskom er gewoon de energie niet meer voor heb om mijn eigen huishouden te doen.
Ik heb 2 schatten van kinderen en een heel erg lieve man die me probeert te begrijpen ik wil terug de vrouw en de mama zijn die ik was .. mijn steentje ook op financieel kunnen bijdragen.. een werk vinden waar ik met plezier vroeg voor opsta, laat ga slapen maakt niet uit! Maar me niet meer schuldig hoeven te voelen dat ik thuis ben ...
Hier sinds 31 december 2019 in een burn-out, vandaag na lange tijd dat het goed ging een erge terugval. Ben er ook nog lang niet helaas.....
Hey meid, wat rot zeg dat je zo voelt. Als je suïcidale gedachtes hebt, dan kan je evt het nummer 113 bellen voor een luisterend oor.
Ik was op werk het vertrouwen kwijt, ik werd er ook achterdochtig van en sloot me steeds meer af en ging steeds dieper in een spiraal. Burn-out met “vleugje” depressie. Dus ik herken deels je gevoel. Je bent niet de enige.
Herkenbaar verhaal....Ben inmiddels 8 maanden verder en heb deze klachten nog steeds. Wordt wel wat minder maar duurt vreselijk lang...sterkte!!!!
Hee ik herken het heel erg, ik heb soms het idee dat ik meer lichamelijk onder de burn-out lijdt dan psychisch. Ontzettend slap gevoel in mijn hele lichaam alsof ik flauwval. Met wandelen nog erger. Mn benen willen gewoon niet mee werken bah. Al thuis sinds maat 2020
Zeer herkenbaar. Ik ben nu 6 maanden verder.. De klachten komen en gaan, wisselen zich af in meerdere en mindere mate.
Ik blijf tegen mezelf zeggen. Als ik kijk naar nu en terugkijk naar een maand geleden.. Merk ik dat vooruitgang?... Ja, langzaam.. maar ja. Het is een lange reis.. Sleutelwoorden.. Acceptatie... Lief zijn voor jezelf.. En vooral doen wat goed voelt.. Probeer een balans te vinden van beetje bewegen.. mensen opzoeken die je een prettig gevoel geven.. en regelmaat.. De slaap.. tjah is voor mij een hele uitdaging.. Ook ik ben een schim van wat ik was... toch heeft die schim al iets meer vorm in verhouding tot de periode die jij omschrijft.. het extreem overstuur zijn.. omgeremde emoties.. Het voelt voor mij als een storm in mijn leven dat enorm veel stof heeft doen opwaaien... en alleen tijd kan die stof weer laten liggen.. Veel geduld en kracht toegewenst.. Probeer de hele kleine winstjes te leren herkennen en waarderen. Dat was/is mijn houvast.
Het afgelopen jaar is echt een rollercoaster geweest. Er is zoveel gebeurd en voel me sinds oktober vorig jaar niet goed. Wanneer ik in een volle bus zat kreeg ik het ineens heel warm en kreeg een heel naar gevoel in mijn maag. Werd er spontaan misselijk van!
Wanneer ik uit de bus stapte ging het na twee minuten weer. Zodra ik de volgende bus pakte gebeurde het weer. Ik zal wel ziek worden? Het gebeurde steeds vaker. In de bioscoop, uiteten, op 't werk en in de bus. Wat is er toch met me aan de hand? Naar de dokter geweest medicijnen gehad, echo laten maken en ontlasting ingeleverd.
Alles was prima en er waren geen afwijkingen te zien. Hoe kom ik dan aan die spontane misselijkheid en naar gevoel in mijn buik? Paar maanden later ging het een stuk beter. Kreeg veel last van lichamelijke kwaaltjes. Pijn in mijn handen, stijve handen, dikke en pijnlijke gewrichten. Mijn rechtervoet deed enorm veel zeer wanneer ik een lange dag had gestaan. Werk in de horeca en in de zomer is het top drukte!
Wederom naar de dokter geweest en ontstekingsremmers gehad voor mijn handen en paracetamol voor mijn voet. Na maanden van pijn weer terug gegaan naar de dokter. Bloedtesten gedaan, drie verschillende medicijnen verder en nog altijd geen resultaat.
Symptomen werden erger en zat met mijn handen in het haar. Kreeg steeds meer stress op het werk. Maakte me druk over wat er allemaal met mijn lijf aan de hand was. Een maand geleden weer naar de dokter geweest en die heeft mij doorgestuurd naar een reumatoloog (mijn klachten lijken op RA). In de tussentijd erachter gekomen dat de misselijkheid en opvliegers paniekaanvallen zijn. Die steeds maar erger worden.
Ben bij de reumatoloog geweest en er is reuma geconstateerd in mijn handen. Ik ben 25 jaar en heb hier ontzettend veel moeite mee. Werk in de horeca en heb mijn handen nodig! Ik ben vooral heel erg boos op mijn lichaam. De pijn in mijn voet blijkt een hielspoor te zijn.
Naast al deze dingen huil ik iedere dag, voel ik me rot, heb ik geen energie en wil ik het liefst de hele dag in mijn bed willen liggen en slapen tot het voorbij is. Vriendinnen willen afspreken en verzin telkens een smoes om er onder uit te komen. Twee weken geleden bij de dokter geweest. De hele situatie uitgelegd en heel erg gehuild.
Ben een week lang ziek geweest en heb 4 dagen niks kunnen eten en drinken. Dit was een buikgriep en oververmoeidheid. Mede hierdoor is eruit gekomen dat ik tegen een burn-out aan zit. Volgens de dokter ben ik er op tijd bij en word het proces nu in gang gezet. Doorverwijzing gehad naar een psycholoog. Helaas zijn de wachttijden erg lang!
Dinsdag weer beginnen met werken na twee weken vakantie. Ik voel me hier niet goed bij. Wie heeft er ervaring met een bedrijfsarts? Kan iemand mij vertellen wat ik kan verwachten? Ik ben best bang omdat ik mezelf als persoon niet meer herken. Ik weet niet meer wie ik ben, wat ik leuk vind..
Herken zo je verhaal
Ik inmiddels 10 maanden aan de gang en ben het kotse beu...
Ik ben al van ver gekomen echter dat nare zware, trillerige, nerveuze, duizelige stress gevoel is gewoon nooit weg, ben ook zo bang dat het nooit meer weg gaat 😓
Het gaat weg! Echt! Al is het een verschrikkelijk rotgevoel! Weet dat je niet alleen staat! Sterkte!!
zeker herkenbaar. Ik heb paniekaanvallen en straat vrees er bij. En zo ver gegaan dat ik een bril nu draag door te veel spanningen in mijn hoofd. en te lang doorgewerkt.
Wij zijn niet zielig, maar we zijn de sterkste!!
Daarom gaan wij door deze ellende heen ,omdat wij het aan kunnen!!
Heel herkenbaar , 50 jaar gewerkt. Al een hele poos niet in orde niks mee gedaan tot ik in juni 2020 een burn-out kreeg
Last van maag nek hoofd duizeligheid enz
Gaat met ups en downs maar heb nog steeds veel last van nek en schouders en hoofd
Ben nu sinds november uit het werk
Hoi Aafje,
Wat vervelend dat je partner aangeeft het lastig te vinden. Ik kan me helemaal voorstellen hoe je je voelt. Mijn verhaal staat hieronder. Verhaal 34 Haha... vraagje heb je een coach? Ik heb zelf een burn out coach via werk en dat is fijn. Ik voelde me ook heel schuldig en nog..... sterkte met alles!
Hoi!
Ik heb giga last gehad van hyperventilatie.
Ik ben er wel vanaf gekomen en zou je graag willen vertellen hoe
Ik werd steeds sneller moe op mijn werk. Op een gegeven moment werkte ik alleen nog ’s ochtends en nam ik ’s middags vakantieverlof op. Ik wilde niet erkennen dat ik “op” was. Toen ik het ook op de ochtend al zwaar begon te krijgen, heb ik een gesprek met mijn baas gepland.
Door het vele overwerken had ik ook veel vakantieverlof opgebouwd. Ik heb toen een mini-sabbatical van 3 maanden genomen, en toen ik terugkwam heb ik wat werk “afgestoten” en ben ik een dag minder gaan werken. Ook heb ik een jaar vrij genomen van de deeltijdstudie die ik ernaast deed.
Dat heeft allemaal goed geholpen. Als ik dit niet had gedaan en langer was doorgegaan, dan was ik tegen een “echte” burnout aangelopen.
In tijden van nood (wat voor nood dan ook) leer je je vrienden kennen. Zo is het helaas. Daarnaast is een burnout ook zo'n vaag iets dat veel mensen het ook niet begrijpen. Ik begrijp het zelf vaak niet eens! Ik probeer het te accepteren en dankbaar te zijn voor de paar mensen die er wel voor me zijn.
