Burnout - forum lotgenoten

Ik zelf heb ook al een aantal maanden last gehad van druk achter de ogen en daarna krijg ik hoofdpijn rondom mijn voorhoofd (en last van het licht) Bij mij zijn ze er inmiddels achter dat ik kaakklem en een te hoge spierspanning in mijn nek/hals heb en daardoor aangezichtspijn/hoofdpijn.

Het kan meschien schelen om op tijd je ogen even dicht te doen en te onspannen, in een rechte houding liggen/zitten en een kussen gebruiken die niet te bol is voor een goede ondersteuning voor je hoofd en optijd gaan liggen als je de hoofdpijn voelt aankomen..
hoofdpijn is bij mij zo goed als weg, behalve de druk achter de ogen, het is wel verminderd maar nog steeds redelijk last van. Helaas geen tips daarvoor

Heel erg bedankt voor je reactie. Ik denk inderdaad dat ik ook een hoge kaakspanning heb. Druk achter je ogen is dus helaas iets waar we het mee zouden moeten doen. Hoofdpijn is bij mij in periodes. Dan veel last en dan gaat het weer beter. Ben ook zo ontzettend moe hebben jullie dat ook?

Ik kan je helaas niet helpen maar de klachten zijn heel herkenbaar!

Hoi welke klachten ervaar je? En hoe komt dir? Hoort dit ook bij een BO? Ik lees nergens terug dat zulke klachten door een BO komen dat maakt mij soms angstig.

Ik heb dit ook. Geen paniek. Dit maakt het erger het is bij mij verbetert door ontspanningsoefeningen. Focus op muziek en ademhaling ipv je ogen. Heb vertrouwen dat dit weer overgaat mij is verteld dat dit erbij hoort. Heel vervelend maar het word echt beter als je jezelf kalm houdt en prikkels verminderd overdag. Laat het er zijn

Hoi,

Dit ik heb ik dus ook. Vroeger dronk ik ook best wat koffie, maar nu inderdaad zoals je beschrijft naar ongeveer een half uur al opgejaagd gevoel en druk achter de ogen/hoofdpijn. Het lijkt wel alsof wij nu extra gevoelig zijn voor cafeïne.

Ja herkenbaar was bij mij ook maar het gaat nu iets beter drink nu 5 kopjes koffie per dag en misschien. Cafeïne vrije koffie nemen dat heeft mijn zus succes 👍

Ben ook al een hele tijd met mijn burn-out klachten aan het vechten.trillingen, krachtverlies, richting gevoel, concentratie problemen en.
Kon vroeger veel lichamelijke werk aan maar heb nu al moeite om de boodschappen vanuit de auto binnen te zetten. En als dat gebeurt voel ik me echt een zielig hopeloos mannetje.
Ben deze week begonnen met een fysiotherapeut om weer krachten op te bouwen zodat ik een volwaardig mens word.
Lastige is dat anderen denken dat je niet echt iets mankeert en denken dat je niet echt ziek bent. Omdat je er vrij normaal uitziet. Maar van binnen is je gevoel heel anders. Dan moet je andere bewijzen dat je ziek.
Maar blijf hoop houden en met vallen en opstaan komen we er.
Succes en sterkte de komende tijd.
Groetjes Aswin

Ja herkenbaar!! Ik heb PMS en in die periode van de maand voel ik me ook altijd stukken slechter. Angstig, onrustig, depri, uitgeput etc.
Het viel mij na een paar maanden op en sindsdien is er elke maand een moment waarop ik denk: waarom voel ik me zo naar? En dan blijk ik ongesteld te moeten worden.
Je kunt eens googlen naar ‘Elke blogt burnout menstruatie” dan vind je een blog van Elke waarop veel vrouwen destijds hebben gereageerd, allemaal met deze klachten.

Hier hetzelfde, mijn dokter vertelde mij dat burnout een totale disbalans is van je systeem en hormonen en dat daarom veel vrouwen ook als duidelijkste burnout symptomen een uitvergrote variant hebben van de PMS symptomen (duizeligheid, migraine, wazig zien, spierkrampen, opgeblazen gevoel en darmklachten). Je zal merken dat naarmate je beter wordt die PMS ook minder wordt, maar dat was zeker in het begin voor mij ook elke maand een flinke terugval in die periode. Ook tijdens de ovulatie, dus twee keer per maand was het raak bij mij. Veel vrouwen hebben de neiging om dat op te willen lossen met de pil of natuurlijke supplementen maar mijn dokter raadde dat juist af, zij zei dat je daarmee je systeem nog verder ontregelt en je beter het lichaam zelf weer in balans kan laten komen. Die mening verschilt wel per specialist merk ik.

Herkenbaar, zit nu 7 maanden in een burnout en elke maand 1 week voordat ik me menstruatie krijg heb ik een terugval.
Mijn coach zegt dat dit normaal is omdat je zenuwstelsel overprikkelt is en je alles 10x erger voelt als normaal gesproken. Ook als je nu verkouden bent of ziek wordt voelt het erger dan als het normaal zou doen.

Ik herken dit ook enorm! Ik zit nu ongeveer in jaar in een BO en ben elke maand weer paniekerig omdat ik denk dat ik een enorme terugval heb... en dan blijkt het dat ik bijna ongesteld moet worden. Het is echt enorm vervelend, maar weet dus dat je niet alleen bent en dat je in die week even extra lief voor jezelf mag zijn.

Ja herkenbaar! Zelfde hier Jij kan Lasea ( lavendel olie) capsules nemen. Zijn te verkrijgen in Duitsland.
Ik neem ze en ik voel mij veel beter in die tijd.

Heel herkenbaar ook! Heb vanaf m'n eisprong tot halverwege menstruatie deze klachten nog veel meer. Monnikspeper schijnt ook te helpen met pms/pmdd. Ik ben daar een week geleden mee begonnen, dus hoop dat het op termijn zal helpen.

Wat fijn om te horen dat ik niet de enigste ben , ik slik nu ondertussen ook al 6 maanden supplementen want mijn lichaam was indd helemaal uit balans , ik merk nu dat ik nog onrustig word tijdens de menstruatie en dat ik echt nog wel pieker maar dat het een stuk mindere is dan in het begin toen kon ik alleen maar op de bank in een hoekje liggen en alleen maar huilen , het heeft echt tijd nodig langzaam aan stapje per stapje word het iets beter gelukkig. Groetjes S

Dag Emmie, ik heb ook veel last van maag/darmen (snel diarree)/opboeren en vaak pijn onder m’n ribben. Ik ben gecheckt met scan, maar ze zagen geen bijzonderheden. Ik heb het nu 3 maanden. Overigens begonmijn bo ook zo: heel erg misselijk , overgeven en niks binnenhouden.
Nu 3 maanden later: de misselijkheid wordt wat minder, maar ik kan nog elke dag niet ontbijten (geen eetlust), maar tegen de lunch komt de eerste trek. Alles ik ga piekeren of een huilbui heb, wordt het weer allemaal erger.

Sterkte ermee

Negeer symptomen, hoe meer je de angst en aandacht erop vestigt hoe groter ze worden. Ook altijd die herkenning, nee je bent niet de enige, ja iedereen had dit.

Ja volgends mij wel, ik heb sinds de burn out maag en darm klachten. Soms lijkt het wel chronisch te zijn. Ik kom er niet meer vanaf

Hoi Emmie,

Heel herkenbaar. Ik had voor mijn burnout al PDS en dat is nu veel erger geworden. Zit nu al 2 jaar in die ellendige burnout en hoewel het soms ietsje beter lijkt te gaan val ik steeds weer terug. Vooral last van maag en darmen, maar ook branderige tong, brok in de keel, oorsuizen, depressief en wil het liefste de hele dag huilen.

Taco heeft gelijk, maar het is zo moeilijk om symptomen te negeren als ze de hele tijd aanwezig zijn. Mij lukt het niet en ga dan weer bij Dr. Google te raden wat het niet beter maakt...

Groeten,
Erik

He Lieke,

Ik zou persoonlijk eerst beginnen om langs de huisarts te gaan om het e.e.a. uit te sluiten. Vitamines mineralen e.d.
Mogelijk ook een paar specialisten bezoeken om te kijken of de vermoeidheid niet iets fysieks is. Helemaal als je zelf voelt dat je niet onder stress staat.

Als je dat gedaan hebt wellicht een gebeurtenis waardoor je zo moe bent geworden?

Pieker je vaak over iets wat rond die tijd is gebeurd?

mvg,

steve

Dag Steve,

Hartelijk dank voor je berichtje. Ik heb al een flink aantal onderzoeken achter de rug. Bloedprikken, MRI van mijn hersenen, longfoto’s… Alle specialisten gaven aan dat ze geen afwijkingen konden vinden.

Heus, deze onderzoeken waren zeer stressvol. En ook mijn werk was bij tijden ontzettend vermoeiend. Bovendien heb ik best een rugtasje en heb ik tijdens mijn tienerjaren flink geworsteld met een eetstoornis. Kortom: ik heb veel angst, paniek en verdriet gehad. Ook vlak voordat ik instortte nog.

Maar nu in voel ik geen stress, paniek en spanning meer. Ik ben in feite rustig. Waarom ben ik dan toch zo vreselijk moe?

Je vraagt of ik misschien pieker over iets. Ik pieker absoluut regelmatig. Over grote en kleine dingen. Maar waar ik nu vooral over pieker is: is dit nou normaal bij een burn-out?

Hoi Lieke,

Heb je in de aanloop naar de burnout over een langere periode veel stress ervaren? Dan kan het best een tijdje duren voordat je lichaam daarvan hersteld is en je energie reserves weer zijn aangevuld. Vanaf het moment dat jij geen angst en stress meer ervaart kan je lichaam pas gaan beginnen met herstellen, en hoe langer je onder grote druk hebt gestaan hoe langer je lichaam daarvoor nodig heeft.

Je kunt wel het herstellende vermogen van je lichaam activeren d.m.v. bodyscan meditaties of Yoga nidra. Er zijn een aantal apps die daarbij kunnen helpen zoals bijvoorbeeld Calm & Insight Timer. En een professional die jou kan uitleggen hoe het herstel werkt zou ook nuttig kunnen zijn. Pas wanneer je je echt over geeft aan het proces zal je lichaam zich veilig genoeg voelen om weer in balans te proberen te komen.

Sterkte!

Hoi Lieke,

Ik ben ook sinds September gestopt met werken en die erge moeheid heb ik ook. Dat is gewoon echt een burnout dat je lichaam zegt dat het op is. Alles is moe en kan door stress op werk of telang alles precies willen doen maar ook op persoonlijk vlak kan het ontstaan. Als ik weinig doe blijf ik moe maar als je blijft bewegen en goed eten en slapen komt dat echt wel goed.

Beterschap.

Aanvullend op de reacties:

Ik zag het als overbelasting van je hele zenuwstelsel. De prikkels vanuit je hersenen naar je lichaam komen moeilijk door. De prikkels vanuit je zintuigen zijn te heftig voor je hersenen en je lichaam reageert er primitief op. Vecht/vlucht/bevriezen.

De tips die gegeven zijn, hebben als doel om de verbindingen van je zenuwstelsel weer te laten groeien.
Prikkelvermindering met mediteren, in je eigen lichaam aarden met yoga etc.
Paar minuten plat op mijn rug liggen met een bodyscan meditatie gaf me het gevoel dat mijn ruggenmerg eventjes recht gezet werd.

Hoi Lieke,

Mij heeft het boek: ‘je vermoeidheid te lijf’ inzicht gegeven in hoe het werkt en heb hier praktisch me handvatten in gevonden!

Gr. A

Hoi Lieke,

Heel herkenbaar. Ik heb ook een burnout/angst. Inmiddels is de angst en stress voor mijn gevoel volledig weg. Maar ook zoals jij schrijft zo ontzettend moe. En niet een normale moeheid Zo moe dat ik amper de trap op kan lopen. Elke stap lijkt er 1 teveel. Ik wordt zelf draaierig van de moeheid. Dus kortom heel herkenbaar wat je schrijft.

Piekeren zorgt ook voor stress ook al heb je zelf het idee dat je het niet ervaart. Succes ernee

Ik sta strak van de spanning met opstaan tot ik ga slapen, en zelfs onder het slapen doe ik kaakklemmen, zo erg zelfs dat ik er van bloed en daardoor weer flinke hoofdpijn krijg .. het is me wat, die burn out.

En als ik genoeg uitrust krijg ik daar weer hoofdpijn van..

Moeheid heb ik ook, zo erg dat mijn emoties er zelfs van uitgeschakeld zijn, soms voelt het alsof ik niet eens meer leef of een inhoud heb, echt helemaal leeg vanbinnen.

Heel normaal, totale instorting volgt ook een soort rust met totale vermoeidheid. Ik heb ook 4 maanden bijna alleen in een stoel gezeten. Kon steeds meer hoor maar duurde wel ff.

Hoi lieke, heel herkenbaar. Ik heb al een jaar klachten, begon met zere knie en heel de dag hyperventilatie
Heb onlangs 3mnd in een solk kliniek gezeten. Maar mn klachten blijven en lijken erger te worden. Doodop slaap 11uren. Last van hyperventilatie en alles doet zeer. Help

Hoi Lieke,
ik had 1 jaar lang 0,0 energie toen ik instorte . En kreeg van de 1 op andere dag meer energie . Sterkte

Tip: ook al ben je nog zo moe, probeer toch wat dingetjes te doen op een dag. Hou tussendoor pauzes. Je lijf moet wel weer gaan wennen aan meer activiteit. En aan t eind vd dag voel je je ook beter.

Wanneer werd je vermoeid. Ik wil dat ook graag. Ik sta nog in de aanstaan
Wanneer kan ik de volgende fase verwachtten. Ben daar zo aan toe.
Vriendelijke groet
Edwin

O ja.... Wat ook goed is om te doen is je hb laten checken en vitaminen d3 en b12.
Huisartsen vinden waarden voor vit d3 van 50 of hoger prima. Bij mij was dit 68 in hun ogen prima. Maar ik had wel angsten en doodmoe. Nu blijkt dat waardes tussen 100 en 200 goed zijn om je fit te voelen. Ik ben dus aan een hoge dosis hoog gekwalificeerde vit d3 gegaan. Een week later voelde ik me al veel beter.
B12 moet ook boven de 350 zijn om je fit te voelen.
Je kunt vervelende klachten krijgen bij tekorten waaronder tintelingen en doodmoe zijn. Angsten, onrust, paniek.

Succes..

Ja, jou licham stuurt de stress op bepaalde punten in jouw lichaam. Stress lokaliseert zich en versprijd zich. Jij kan zo ziek worden dat jij je zelf niet meer herkent. Na 2 jaar burnout, ziekteziektewet van hell,voel ik mij nu veel beter.
Ik heb de volgende gedaan om uit te komen: gestopt met werken, veel rust thuis zonder geluiden of mensen op bezoek, ik heb een infrarood sauna thuis gekocht. Holistisch coaching gevolgt, Bowen therapy gevolgt, drukte vermijd, fizioterapie, lopen in natuur, Lasea (lavendel olie) capsules genomen zijn in Duitsland te koop en Valeriaan capsules voor slapen . En steun van mij vriend gekrijgen!

En nu ben weer gezond en nieuwe baan en alles nu is veel beter. ik moet zorgen dat niet weer gebeurt!

Ik ervaar net hetzelfde, ik heb geen piekergedachten en toch blijft de vermoeidheid extreem. Ik ben sinds februari 2023 out.

Ik slaap veel, is blijkbaar het geneesmiddel ... Ik begrijp net zoals jou niet waarom ik niet herstel... mijn psycholoog denkt mss dat er een onderliggend trauma is... en sprak over emdr... nog niet mee gestart. Ik twijfel om er mee te starten aangezien dat zeer veel energie zal vragen...

Emdr is in het begin heel erg zwaar, alles wat je pijn heeft gedaan word naar boven gehaald tot elke detail en elke keer weer, maar op een gegeven moment doet het je nog weinig tot niks meer, en ga je jezelf ook veel beter voelen. Soms moet het bij de kern aangepakt worden anders blijf je in dezelfde situatie zitten.

Hi, vervelend hè die klachten. Wat is het lastig soms. Ik herken niet het taaie slijm als een brok, maar herken wel het brokgevoel, de spanning op de keel en een drukkend gevoel. Echt vreselijk is het! Spanning kan zich op diverse manieren uiten in ons lichaam. Ook veranderen de klachten. Dit kunnen ook klachten zijn, zoals rug-, schouder- en nekklachten en die spieren staan weer in verbinding met je hals en keel, waardoor daar spanning kan ontstaan en dus klachten. Balen is het hè! Heb wel gelezen dat slijm ook voorkomt. Is dus waarschijnlijk 1 van de honderden klachten die je kunt ervaren. Ik wens je veel sterkte en als je het niet vertrouwt, ga dan naar de huisarts. Verder heeft het denk ik echt heel veel tijd nodig. Denk om jezelf en we komen hier sterker uit!

Hoi,

Heel herkenbaar letterlijk alles wat je noemt. Die extreme angst en al je andere klachten. Ook je opvliegers enz. Is heel herkenbaar ik denk dat dit komt door de stress.

Beste N.,

Wat naar voor je, mijn burnout begon ook met vaginale klachten: een schimmelinfectie die maar niet wegging en aansluitend een eczeemreactie daarop, ik heb maanden moeten smeren om het weer beetje normaal te krijgen. Toen ik begreep dat eczeem een reactie op stress kan zijn, heb ik dat gelinkt aan mijn burnout.
Daarvoor had ik ineens 2x bacteriële vaginose, wat ik ook nog nooit eerder had gehad. Het kwam allemaal achter elkaar.

Ik zweet nu ook sneller sinds mijn burnout, ik ben 40, en zit ook nog niet in de overgang, mijn menstruaties komen sinds mijn burnout niet lichter maar wel onregelmatiger.

Ik heb ook last van spanningshoofdpijn, migraine, hartkloppingen, snel huilen, paniekgedachten en angstaanvallen, weinig energie hebben en niet goed tegen licht, geluid en drukte kunnen. Dus daarin kan ik je een beetje gerust stellen misschien?

Ik kreeg in 1 maand tijd echt heel veel klachten en daardoor ook tig keer bij de huisarts beland en e.e.a. laten onderzoeken in het ziekenhuis, maar alles wat goed.

Heel frustrerend, ik werk inmiddels niet meer (volledig ziek gemeld), en dagelijks wandelen en zo min mogelijk prikkels is eigenlijk hetgeen mij nog wel lukt en dat doe ik dan maar, in de hoop dat alles overgaat... ben nu 3 maanden zoet met dit :(

Hoi Lieze & Anoniem,

Dankjewel voor jullie reacties. Helpt echt om te weten dat er meer vrouwen zijn die hiermee worstelen, en ook fijn om te weten dat je weerstand minder is door een burn-out - dat plaatst heel veel in perspectief van de afgelopen tijd. Ik wacht verder onderzoek even af maar ben voor nu gerustgesteld, bedankt! En heel veel succes en sterkte bij jullie herstel natuurlijk, we zijn niet alleen!

Hi Eliza,

Mijn voornaamste klacht is ook duizeligheid met afwisselend hoofdpijn en druk op de slapen. Ik zit nu ongeveer 3,5e maand in mijn burn out met deze klachten.

Ik focus me heel erg op "aarden". Dus in mijn lichaam aanwezig zijn en daar ook met mijn aandacht blijven. Easier said than done voor iemand die cognitief sterk, snel en gevat is... maar ik geloof heel sterk dat de klachten allemaal vanuit het hoofd-gebied komen omdat het daar overbelast is. Dus: uit het hoofd en naar het lijf!

Het gaat iets beter bij mij qua intensiteit van de klachten, maar ben er zeker nog niet.. ik vind het een pittige zit!

Sterkte <3

Hi Willemijn,

Bedankt voor jouw reactie op mijn bericht. Ik merk ook verbetering in mijn klachten omdat denk ik de angst ook wat meer is weggetrokken. Maar dat het erg onaangenaam is, dat is zeker. Vooral met (stil)staan merk ik de klachten. Vaak met bezig zijn niet, zitten ook niet, wat het soort van minder eng maakt en daardoor kan ik er ook minder ernstige ziektes van maken aangezien ik ook nogal een hypochonder ben.

Ik probeer mezelf toch wat meer uit te dagen om echt meer te staan en meer te ondernemen ookal valt dat zwaar..

Hi Eliza,

Mijn ervaring is ook dat het lijntje tussen duizeligheid en angst nauw is.

Maar het lijkt alsof ik nu ben doorgeschoten in een modus waarin de duizeligheid het nieuwe normaal, ongeacht of er angstgedachten zijn of niet. Als ze er wel zijn werken ze versterkend, maar ze zijn nu niet de veroorzaker.

Is het bij jou ook een soort deinend gevoel? Soms als ik loop heb ik het idee dat mijn brein moeite heeft met het inschatten van diepte, alsof ik dus ga vallen. En ervaar ook veel druk/tintelingen bij mijn slapen. Herken je dat ook?

ik ben en vriend van roelof zijn familie en ik deel mee dat hij zich vergiste in deze verhaal en eigenaar en daarom wil ik bij deze even zeggen stop a,u,b met deze kinderachtige gedrag en volg vooral jou vrienden hun gedrag niet en wijs hun hier ook op aan dat dit niet moet kunnen op deze website de,vr,gr,anoniem

Hi Willemijn en Frank,

Mijn ervaring is sinds een paar dagen dat ik nu probeer te accepteren dat ik het voel en rustig maar duidelijk in en uit te ademen. Ik probeer het niet meer weg te duwen maar te nemen zoals het is en zeggen dat het weer weggaat. Ik moet zeggen dat dit heel erg helpt.

Het is een soort zweverig gevoel in mijn hoofd. Ik heb het ook op nieuwe plekken zoals nu bijvoorbeeld op bezoek bij mensen of inderdaad in winkels waar het druk is met veel prikkels. Volgens mij typische chronische angst symptoom en of course doen veel prikkels het erger maken. Ik merk nu aan mijzelf dat ik het vooral heb met het draaien van mijn hoofd of van naar beneden/zijkant kijken weer recht vooruit. Het lijkt alsof het bij mij ook aan mijn ogen kan liggen (visuele burn out). aantal dagen nu ook mijn bril afgedaan (min glazen) en ik merk dat ik sowieso al minder duizelig ben.

De angst houdt het in stand. Ik heb toevallig ook het boek gekocht van Angst is ok genaamd ‘’stilte” en dit heeft mij al heel wat geholpen. Ook nervus vagus stimulatie, ademhalingsoefeningen, meditatie, yoga, veel bewegen en meer. Alsnog is dit mijn voornaamste klacht en ben ik bang om alleen te zijn, alleen dingen te doen en bang dat ik het ergens zo blijf voelen, maar ik probeer echt te accepteren want zoals het boek omschrijft is angst ook een emotie die gehoord wilt worden. Als je het probeert weg te krijgen, komt het juist harder omdat je er constant mee bezig bent..

Nou, nee echt ik zit nu ook op de bank met duizeligheid (zweverig ofzo?) als ik mijn hoofd beweeg maar het is al zoveel minder als ik het moet vergelijken met tijdje terug. Ik hoop echt dat ik snel weer de oude ben want het duizelige is zo eng en laat je echt angstig worden en ook minder ondernemend. Ik ga namelijk nergens meer alleen naar toe. En dat terwijl ik net 12 weken geleden mama ben geworden. Het is een lastige zit…

Jullie nog tips? :)

Dag allen,

Ik heb reeds sinds begin Januari een stevige burnout vast. Heel wat angst en paniek maar ook vooral die duizelig/balans problemen.
Zeker als ik het wat drukker heb op het werk begint alles te draaien, dit hangt erg samen met mijn hoofd en oogpositie.

Maar dit kan even goed thuis wat starten, uit het niks kleine balans schokjes noem ik ze, beangstigend gevoel en dan ga ik er natuurlijk 150% op letten.

Soms is het een weekje beter, week er na ben ik terug uit balans en zweef en dein ik de dag door.

Herkent iemand van jullie ook schokkend gevoel in de benen? Precies een hartslag soms.


Groetjes,

Bert

Heel herkenbaar allemaal, klinkt ook alsof velen van ons ze op dezelfde manier ervaren. Duizelingen die gepaard gaan met angst. Ik heb ze nu al zo lang dat ik er niet meer van schrik. Het blijft alleen heel vervelend.

Wat ik er het meest vervelend aan vind is dat ze zo onvoorspelbaar zijn en je er geen controle over hebt. Je moet er dus constant rekening mee houden en het weerhoudt me ervan om wat spannendere dingen te ondernemen

Hoe gaan jullie hiermee om?

Hoi…duizelig en stress herken ik ook. Depressie en angst !De Ha. Heeft mij paroxetine 10 mg gegeven,omdat er veel gebeurd is. Angst en onrust,veel huilen .
Maar omdat het moet inwerken ook natuurlijk bijwerkingen. Trillen van binnen, de 1 zegt pure stress, angst,.mijn man sinds 1 jaar verloren,en dan de kerstdagen…..verschrikkelijk.
Ik hoop dat iemand er iets van weet,en of het erbij hoort ,die bijwerkingen 😢 want dat duizelige is echt niet leuk,word er nog meer angstig van! Nergens zin in
Lees het graag !

Hi hi,

Ben ik weer. Hopelijk heeft iedereen fijne dagen!

Ik merk echt sinds dat ik bepaalde dingen als routine heb nu, en focus op accepteren in plaats van erin blijven hangen en angstig ervoor zijn, dat het zoveel beter gaat.

En dan vooral:
- nervus vagus stimulatie
- ademhalingsoefeningen
- yoga
- meditatie
- Wim hof ademhaling en 3 minuten ijskoud af douchen! (Heel belangrijk deze volgens mij)
- accepteren wat je ervaart en er niet bang voor zijn (ook heel belangrijk, angst is een emotie en als je het weg wilt hebben, denkt je brein er juist aan en maak je het erger).

En nog wat dingen…

Bij mij speelt ook waarschijnlijk mijn bril een rol. Ook ben ik naar Ibalance in Hilversum geweest om mijn ogen te gaan trainen omdat de duizeligheid daar ook vandaan kan komen. Een visuele burn out.

Maar wellicht dat jullie dit ook op kunnen pakken. Als andere nog tips hebben. Laat het maar weten! Ik wil leren en beter worden.

Hi, alsof ik mijn eigen verhaal lees. Heel herkenbaar. Ik heb ook 4 onderzoeken in het ziekenhuis gehad, maar er kwam niks uit. Mijn misselijkheid is overgegaan na 2 maanden, maar ook nog steeds dagelijks pijn, vaak onder mijn rechter of linker rib. Ik ben gecheckt op galstenen en sludge (gruis), maar de arts zag eigenlijk niks bijzonders. Ik heb 2 maanden aan de maagbeschermers gezeten, maar ben nu medicijnvrij, helaas niet pijnvrij. De dokter denkt aan PDS (prikkelbare darm), maar kan me daar niet helemaal in vinden, want voor de BO/overspannen zijn heb ik daar nooit last van gehad. Heel moeilijk soms, ik blijf maar piekeren over wat die pijn kan zijn.

Ja, jou licham stuurt de stress op bepaalde punten in jouw lichaam. Bij jou richting darmen buik. Stress lokaliseert zich en versprijd zich. Jij kan zo ziek worden dat jij je zelf niet meer herkent. Na 2 jaar burnout, ziekteziektewet van hell,voel ik mij nu veel beter.
Ik heb de volgende gedaan om uit te komen: restopt met werken, veel rust thuis zonder geluiden of mensen op bezoek, ik heb een infrarood sauna thuis gekocht. Holistisch coaching gevolgt, Bowen therapy gevolgt, drukte vermijd, fizioterapie, lopen in nanatuur. En steun van mij vriend gekrijgen!
En nu ben weer gezond en ik moet zorgen dat niet weer gebeurt!

Hi s.
Hier hetzelfde, ook pijn bij de rechterrib telkens.
De MDL-specialist spreekt van functionele dyspepsie, waarbij er een motiliteitsprobleem is: mijn hersenen nemen pijn waar, waar andere mensen geen pijn ervaren. Er is m.a.w. een overgevoeligheid ontstaan.
Ik ben gestart met mirtazapine (lichte dosis) , niet omwille van depressieve gevoelens maar omdat het helpt om de signalen van maag/buik minder door te sturen naar de hersenen. Bijkomend voordeel is dat het helpt om beter te slapen en dat je meer honger hebt wat ervoor zorgt dat ik terug wat bijkom in gewicht.
Ik voel me hierdoor beter, nu nog vooral s morgens/voormiddag last.
Ik ben er nog niet maar als ik vergelijk met september ben ik al heel wat stappen vooruit!
Het lastige is dat het zo lang duurt en het ook wisselend is per dag en tegelijk: " kom ik er ooit volledig vanaf? En...kan ik dit nog krijgen in de toekomst?

Hopelijk verbetert het bij jou ook ondertussen!

Dankjewel Kiki! Sorry ik lees nu pas je antwoord. Ik zal het bespreken met mijn MDL-arts.

Heel herkenbaar en soms ook zo uitzichtloos, ook voor je partner.

Het is een heel eenzaam proces. Gewoon niet uit te leggen. Angsten en de onrust daarbij is vreselijk. Maar ik vind je medicatie best hoog. Ik zit nu ruim 1,5 jaar en bemerk dat m’n angst minder is geworden . Maar het slecht slapen blijft bij mij en mijn angst hiervoor omdat klachten dan erger zijn en ik bang ben terug te vallen. Ik bemerk dat wanneer ik het meer accepteer ik beter de dag doorkom. Structuur ,gezond blijven eten , beweging en rust en vooral niet gaan analyseren en piekeren want daarmee blijf je in stresscirkel waar je zo graag uit wil. Heel veel sterkt! Ik ben er ook nog steeds niet maar voel me in hele kleine stapjes vooruitgaan….

Dank je wel E. Voor je reactie. Moet vanaf volgende weer de oxa gaan afbouwen...wordt weer een uitdaging/gevecht....

Helemaal eens met E. Ik zit nu 14 maanden thuis, ga met kleine stapjes vooruit. Slaap beter, meer energie. Wat inderdaad heel belangrijk is: structuur in je dag en lichaamsbeweging! Ga wandelen, ga naar buiten. Klein stukje fietsen etc maar kom uit je hoofd. Geloof in je herstel, er komen echt betere tijden.

Nou dat overleven spreek me gelijk aan .ik denk ik je gevoel van overleven wel ken.heb hier een heel verhaal over neer gezet op de site. Het is lood zwaar en elke dag zie je op tegen de volgende dag .een oplossing heb ik niet. Maar raad je wel aan de medicatie wat te minderen tis wel erg veel. Je kan natuurlijk niks doen aan dat overleven. Maar probeer het wel.ik kan je vertellen doe je niks. Gaat het van kwaad naar erger. Mijn ervaring is zoek goede hulp.als die al te vinden is .maar je komp het meeste zelf aan het doen. En je zal je nog veel in de steek gelaten voelen of het idee heb er alleen voor te staan. Dat is zo iets mijn ervaring. Hopelijk gaat het ook jou een stukje beter binnenkort mvg anoniem

Vooral de oxazepam is hoog maar deze gekregen voor enorme angst- en paniekaanvallen waarvoor ik in januari eindelijk in therapie ga, na een half jaar op de wachtlijst te hebben gestaan. Ben nu de oxa aan het afbouwen, 5 mg per week, hoop zo dat het me lukt en ik weer een beetje mag gaan genieten ipv overleven. We gaan er maar weer voor 🙏

Hoi Corine nogmaals met mij…….ook ik wist niet meer waar ik het zoeken moest door angst en paniek stond letterlijk stijf ervan. Al m’n spieren zeer. Nu nog steeds veel spierpijn.
Maar angst zal echt minder bij je worden. Bij therapie zal je leren het niet weg te duwen maar het te leren te accepteren het hoort bij het proces en je lichaam kan het aan,. Probeer ontspanning en inspanning af te wisselen.Onder de douche gaan staan of in bad zitten hielp mij toen ook als als ik hoog in m’n angst zat. Je staat niet alleen al voelt het wel zo……

hoi marieke,
voor mij heel herkenbaar helaas. ik vanaf 1 maart dit jaar deels thuis.
ik heb een aantal maanden thuis gezeten en begon eind juni met reïntegratie. ging op zich goed en voor de zomervakantie zat ik op 3x3 uur. helaas ging het met mijn ineens niet zo goed, kreeg opnieuw na anderhalf jaar hartklachten..dus ik werd weer heel angstig en maakte me veel zorgen, ook ons jongste zoontje zou na de vakantie starten op het VO, hij heeft een lichte vorm van autisme en maakte voornamelijk zorgen om het fietsen naar school .
lang verhaal kort, in de vakantie kreeg ik een terugval, voelde me niet fit en had geregeld migraine. toch na de vakantie weer gaan werken..ik kon alleen maar huilen, dus naar huis en weer een afspraak gemaakt met de huisarts. weer volledig thuis en een verwijzing naar psycholoog. nu ben ik eind november weer begonnen met werken, echter vond mijn leidinggevende dat het een stuk sneller moest dan voor de vakantie..van niks naar meteen 3x3 uur, de week erop naar 4x3 en zo elke week omhoog zodat ik voor de vakantie al weer aan mijn volledige uren zou zitten, ik werk normaal 20uur in 4 dagen,meer kan ik niet omdat ik ook nog ziekte van crohn heb. nu moest ik vorige week 4 dagen, helaas merkte ik op maandag al dat het niet lekker ging, weer extreem moe, huilbuien en hoofdpijn. maar toch maar doorgewerkt, woensdag een uur eerder naar huis omdat ik hoofdpijn had en wazig begon te zien,trillend ooglid etc. donderdag ochtend stond ik weer met mega hoofdpijn op. ik heb me voor die dag afgemeld. ik heb de huisarts gebeld en kan gelukkig morgen terecht. mijn psycholoog gaf aan dat de opbouw veel te snel gaat. mijn leidinggevende belde die ochtend op..waarom ik er niet was?! en of ik wel echt een burnout heb..ik was volledig lam geslagen en kon eigenlijk niks meer zeggen. ipv een stapje terug moet ik deze week toch 14 uur komen, vandaag met veel pijn en moeite 4 uur gedaan, daarna 2 uur in m'n bed gelegen en nog niet uitgerust,morgen weer een nieuwe poging. ik vindt het vreselijk dat het me niet lukt en niet aan de verwachtingen kan voldoen. ik voel een enorme druk van mijn leidinggevende..krijg t al benauwd als ik zie dat ze me belt. ben 3 dagen van slag geweest van haar telefoontje..herken een hoop.
succes!

Ik lees graag jullie reacties, denk dat ik er veel kan uit leren.
Ik ben sinds april 23 thuis met BO. Morgen beslis ik samen met de huisarts of ik met 5u/week kan starten na de kerstvakantie. Soms ben ik hier trots op, eindelijk weer normaal leven! Maar heel vaak beneemt me die paniek. En denk ik hoe dit concreet zal verlopen op het werk, na zo lange tijd thuis. Alleen de geur van het gebouw, en de ergernissen die ik had en die tot de BO hebben geleid. Er is op zich niks veranderd aan de situatie op het werk. Alleen ik moet er op een andere manier tegenaan kijken. Ik voel me onzeker en weet niet of dit me lukt. Herkenbaar in jullie berichten: hoofdpijn, spanning fysiek voelen, last van mijn ogen. Ik kan op het werk ook bij niemand terecht om even te praten over mijn reintegratie. Mijn leidinggevende is iemand die hier geen oor naar heeft, en die ik ook niet vertrouw....

Wellicht dat het CIR je kan helpen. Heeft bij mij wonderen gedaan. Is voor mensen met chronische pijn.

Hi!
Ik heb hem daar laten zetten in juni, ik dacht dat het mijn redding zou worden maar helaas heeft het voor mij niks gedaan..
ik denk dat als je een echte BO hebt je te ver bent om hierin verlichting in te krijgen dmv een daith piercing.

Hoi,ik slik al heel lang paroxetine. Sinds mijn burn-out ,die vorig jaar is begonnen is het opgehoogd met 10 mg. Dus nu 20 mg. Het heeft voor mij geen bijwerkingen. Het helpt wel. Alleen heb ik nog last van hypochondrie,daar helpt het niet voor helaas.

Anna?

Ja, jou licham stuurt de stress op bepaalde punten in jouw lichaam. Stress lokaliseert zich en versprijd zich. Jij kan zo ziek worden dat jij je zelf niet meer herkent. Na 2 jaar burnout, ziekteziektewet van hell,voel ik mij nu veel beter.
Ik heb de volgende gedaan om uit te komen: gestopt met werken, veel rust thuis zonder geluiden of mensen op bezoek, ik heb een infrarood sauna thuis gekocht. Holistisch coaching gevolgt, Bowen therapy gevolgt, drukte vermijd, fizioterapie, lopen in natuur, Lasea (lavendel olie) capsules genomen zijn in Duitsland te koop en Valeriaan capsules voor slapen . En steun van mij vriend gekrijgen!

En nu ben weer gezond en nieuwe baan en alles nu is veel beter. ik moet zorgen dat niet weer gebeurt!

Blijfende schade kan niet echt, mensen met jarenlange klachten komen er vaak nog bovenop. Het klinkt wel ernstig bij je, ook omdat het al de 5e keer is klinkt het niet of je volledig herstelt of er uberhaupt iets van leert. Ga anders het primal trust programma doen (even googlen). Dat gaat echt verder in op je trauma's, overlevingstechnieken etc. Wel in het Engels en kost aardig wat.

Bij mij werkt wandelen, minstens een half uurtje. Stilaan voel je de hoofdpijn een beetje wegtrekken. Als je beseft dat dit werkt moedigt het aan om meer en langer te wandelen en begin je je lichaam beter aan te voelen zodat je ook sneller weet waar je grens ligt om de spanningshoofdpijn uiteindelijk te vermijden. Ik heb er wel 4 weken over gedaan om van de spanningshoofdpijn grotendeels af te geraken.

Stemvork 174Hz. De Sonic Slider van Eileen Kusick werkt ook erg goed. Deze vorken kunnen bijna direct resultaat geven, zeker bij pijn.

(Kusick = McKusick)

Wat bij mij goed helpt is de Wim Hof Ademhaling. Probeer het eens 2-4 weken elke ochtend te doen. Het kan veel goeds doen voor het lichaam 🙌

Hey allen, dankjewel voor het reageren. Volgends mijn tandarts doe ik kaakklemmen met inspanning. vooral snachts, maar zodra ik stress heb en ook nog inspanning tegelijk doe krijg ik erge bonzende hoofdpijn. Migraine is al uitgesloten maar zo voelt het soms wel. Echt flinke bonzen en een druk in het hoofd. Nu ben ik 3 dagen lang gelegen, geen telefoon (maakt het erger) en tv maar voor korte tijd. Gelukkig gaat het al wat beter. Eerst dagelijks hoofdpijn . Smorgens al bij opstaan en nu met wat geluk 1 x in de 2 weken. Nu maar hopen dat het helemaal stopt. Trekt ook nogal maar mijn oren en neus (holte onsteking is uitgesloten) mijn ogen zijn ook niet meer zoals ze waren.. ik had altijd last van traan ogen. Nu zijn ze droog en kunnen maar weinig verdragen helaas. Het is me wat

Ja, jou licham stuurt de stress op bepaalde punten in jouw lichaam. Stress lokaliseert zich en versprijd zich. Jij kan zo ziek worden dat jij je zelf niet meer herkent. Na 2 jaar burnout, ziekteziektewet van hell,voel ik mij nu veel beter.
Ik heb de volgende gedaan om uit te komen: gestopt met werken, veel rust thuis zonder geluiden of mensen op bezoek, ik heb een infrarood sauna thuis gekocht. Holistisch coaching gevolgt, Bowen therapy gevolgt, drukte vermijd, fizioterapie, lopen in natuur, Lasea (lavendel olie) capsules genomen zijn in Duitsland te koop en Valeriaan capsules voor slapen . En steun van mij vriend gekrijgen!

En nu ben weer gezond en nieuwe baan en alles nu is veel beter. ik moet zorgen dat niet weer gebeurt!

Bizar dat je huisgenoot jaloers is. En heel vervelend dat je bijna in de gaten wordt gehouden.

Ik denk dat het belangrijk is dat je vooral voor jezelf accepteert dat je een burn-out hebt. Je hebt hard gestreden, en nu mag je rusten/herstellen,, en helpt het naar buiten gaan enorm.

Als je dat accepteert, maken de meningen van anderen minder uit. Omdat je zelf weet hoe het echt zit.

Ik had ook eerst het gevoel om het te bewijzen. Vertellen hoe erg het wel niet is. Terwijl mensen helemaal geen recht hebben op die informatie. Ze hoeven het niet te weten. Vooral die mensen die oordelen en er niet voor je zijn.

Je kan eventueel een zin bedenken wat je zegt, als je zulke mensen tegenkomt. Dat nam bij mij veel stress weg.

Dankjewel voor je reactie!!

Dat ze je niet geloven is erg vervelend en vermoeiend maar het is ook heel herkenbaar helaas. Bij mij werd vaak gedacht dat ik gewoon ‘lui’ was en aan mij was niks te zien aan de buitenkant, maar had echt zware klachten dat ik regelmatig afstand moest nemen van andere mensen. Tot ze zelf een tegenval krijgen en in dezelfde soort situatie komen.. dan word het anders. Als mensen in je omgeving het niet willen of kunnen begrijpen dan zou Ik geen moeite doen voor zulke empathieloze gedrag. Nu ga je zien wie er voor je zult zijn en wie niet…

En dat ze je gespot hebben snap ik niet. Wat jij doet mag je zelf weten. Dat zou ik echt niet accepteren, en zeker als dat vaker gaat gebeuren zou ik zeker een klacht indienen want dan word het stalkertig treiter gedrag.
Ik zelf zit in een burn out, en ik wandel dagelijks een rondje in de bossen zodat ik toch nog wat conditie kan behouden en wat frisse lucht. als iemand dan zegt dat ze me hebben gezien dan ja, boeien. I don’t care.

Ik heb ook wat onbegrip gekregen en moet ook steeds alles uit de kast halen om dat te vertellen. Maar ik kreeg onbegrip van mijn verzuimconsulent. Zij dacht dat ik alleen wat spanningen had en wilde dat ik meteen weer werk ging opbouwen na 6 weken BO. Ook mijn familie of kinderen snappen het niet goed. Ik moest het helemaal goed uitleggen aan mijn kinderen en vrienden laat ik maar.Bezoek is gewoon te zwaar vaak en dan maar scheve gezichten het boeit mij nu niet meer. Iedereen met een BO moet echt aan zichzelf denken.

Nou ik herken t niet. Heb een fantastische werkgever en zit inmiddels een jaar thuis. Maar wil je wel even bemoedigen. Ik vind het belachelijk. Ik zou zeggen: trek je er niks van aan. Eruit gaan is super belangrijk. Afleiding zoeken. Bewegen.
Mocht je lid zijn van een vakbond, bel eens voor advies. de werkgever mag zich helemaal niet bemoeien met je priveleven.

Liefd

Herkenbaar. Zelfs mijn eigen partner snapt t niet (heb er vele jaren over gedaan om burnout te raken door chr spierspanning, pijn en slaapgebrek). Hij steunt me wel maar is sceptisch over diagnose burnout terwijl ik totaal uitgeput was. Ik doe nu geen moeite meer om dingen uit te leggen. Kost teveel energie. Het gaat nu om mij...Je moet zelf je grootste supporter worden.

Ja, jou licham stuurt de stress op bepaalde punten in jouw lichaam. Stress lokaliseert zich en versprijd zich. Jij kan zo ziek worden dat jij je zelf niet meer herkent. Na 2 jaar burnout, ziekteziektewet van hell,voel ik mij nu veel beter.
Ik heb de volgende gedaan om uit te komen: gestopt met werken, veel rust thuis zonder geluiden of mensen op bezoek, ik heb een infrarood sauna thuis gekocht. Holistisch coaching gevolgt, Bowen therapy gevolgt, drukte vermijd, fizioterapie, lopen in natuur, Lasea (lavendel olie) capsules genomen zijn in Duitsland te koop en Valeriaan capsules voor slapen . En steun van mij vriend gekrijgen!

En nu ben weer gezond en nieuwe baan en alles nu is veel beter. ik moet zorgen dat niet weer gebeurt!

Kan je omschrijven hoe het voelt? Dat duizelig? Draait het echt?

Beetje een deinende gevoel.. en veel spanning op mijn ogen door licht of schermen. Als ik te veel in huis bezig ben voelt et echt alsof ik om valt.. soort van evenwichtstoornis maar datis niet her geval. Heb et al laten nakijken. Ik denk dat er gewoon letterlijk een storing of hersenen njet goed functioneren in je burnout

Hoi, ik herken het exact. Ik heb 5 jaar geleden een B.O periode gehad. Dat werd beter in een jaar maar was nog erg gevoelig en alert op fysieke klachten dat wel.
Na ruim een jaar rustiger maar wel nog een onrustig zenuwstelsel kreeg ik een paar keer last van een draaiduizeligheid (bppd jeet dat). Dat gaat normaal binnen 2 dagen vanzelf over. Bij mij bleef dat langer irriteren doordat mijn brein nog zo zwak/ overbelast was ...daar ben ik toen erg gespannen door geworden, vond het maar raar en vervelend wat ik steeds voelde. De angst om me raar te voelen heeft het getriggert en erger gemaakt.. Uiteindelijk na ruim een jaar weet ik nu dat ook dit allemaal komt door een zwaar vermoeid zenuwstelsel/ brein...en met name rust etc zal het brein weer moeten herstellen... en dan dus ook de uit evenwicht/ balans voelen klachten.
Ik vroeg me af, heb jij ooit ook.iets van een draaiduizeligheid ervaren? Of sinds het burnout zijn gewoon steeds meer dat gevoel dat je omschrijft.
Ik merk met name als ik heel moe ben, hoofdpijn heb etc dat het erger is. En ook vooral als er meer mensen om me heen zijn (lopen, staan etc)... ik vind zelf het "lopen of staan" dan ook ineens lastiger...hoor graag ervaringen...

Ja ik heb inderdaad ook in feb dit jaar last gehad van duizeligheid echt een spinnend gevoel in me hoofd kon ook niet uit bed toen. En in het begin van me burnout vorig jaar had ik het draaierig gevoel al bij rechtop zitten in de ochtend of als ik tv keek. Het voelde alsof ik out ging.. en jn de middag nam dat af maar voelde toen ook echt een spierzwakte als k iets deed. En zoveel klachten. Wat ik nu heb na een jaar is als ik rustig zit en ik ben in gezelschap dan voel ik me wel ok maar als ik vaker opsta of continu bezig ben dan begin ik hoofdpijn misselijk en draaierig te worden. Alsof mijn brein het niet aankan en hetzelfde bij wat langer staan .

Neem je medicatie Anna voor de duizeligheid of voor de hypergevoelige brein. Want uiteindelijk is dat het geval denk ik. Ik durf niks in te nemen hen gelezen dat het meestal gaat om antidep. Med.

Weet je wat de draaiduizeligheid veroorzaakte?
Wat mij opvalt, is dat er al best veel mensen zijn die ik heb gesproken, dat ze eerst een flinke stress periode meemaken, dan daarna als de ergste stress minder lijkt te worden BPPD (is een vorm v draaiduizeligheid) krijgen en vervolgens daar dan lang last van houden. Terwijl eigenlijk, mensen met een gezond brein binnen 2 dagen meestal gelijk herstellen. van BPPD. Ik weet niet of jij weet waar je draaiduizeligheid vandaan kwam? Was dat door BPPD? Is een soort heel heftig draaien maar duurt altijd maximaal een minuut. Meestal 20 seconden ofzo. Het gebeurt als je ligt, en ineens naar de andere kant gaat liggen met je hoofd Of als je ineens omhoog kijkt bijvoorbeeld. Je kan het eens Googlen. Het is heel onschuldig, echter merk ik nu dus dat bij veel mensen die een overspannen periode hebben meegemaakt, het veel langzamer hersteld. Vaak worden mensen dan bang (zoals ik was), omdat ze het niet begrijpen wat er gebeurd. Door bang worden, er op gaan letten, teveel aandacht geven wordt het juist meer en meer. Omdat je brein voelt dat het aandacht
krijgt, gaat het meer en. meer die gekke dizzy signalen geven.
Voor mij werkte dit zo en weet ik na lange tijd dat de oplossing is; gewoon blijven bewegen, rust nemen om uit je Bo te komen, je zenuwstelsel echt rust gaan geven, stoppen met piekeren en weten en vertrouwen dat het goed komt. Geen medicatie nemen hoor...als dat je lukt....Het is zo'n troep. Ik neem elke ochtend 1 ashwaganda (plantje tegen angst), en als ik het echt lastig heb, passieflora...
Hoor graag of je iets herkend van. boven... en succes en sterkte alles komt goed

Ik heb meer een constante deinende gevoel in me hoofd samen met hoofdpijn en druk op de ogen als ik wat langer sta of thuis te veel in beweging ben. Als ik lig en omdraai heb ik er niet last van. Ik denk dat ik mijn brein weer opnieuw moet leren bewegen met vestibulaire oefeningen. Wat ik nu vooral doe is proberen als ik dat draaierig gevoel voel( vooral uiteten) dat ik niet in paniek raak.. merk wel dat dat weer lukte naar een jaar. Minder gevoelig voor prikkels.

Ok, dat heb ik ook nog veel. Was vooral benieuwd of dat gevoel is ontstaan na die draaiduizeligheid die je hebt ervaren in februari? Of misschien al na vorig jaar wat je omschreef dat jeast had van draaien bij recht op zitten ...
Heb jij het idee dat dat deinende gevoel na je draaiduizeligheid is gekomen of had je dat al gelijk toen je b.o. klachten kreeg..

Hoe is het nu met je? Je klachten herken ik direct. Bij mij was het een visuele burnout. Oogcentrum Zwolle of Ibalance.nl kan je advies geven. De klachten gaan niet vanzelf met rust over en ik had training nodig.
Door de burnout raakt je visuele systeem uit balans en krijg je dat nare onvaste gevoel. Draaierig soms bij lezen en kleine schermen. Misselijk. Vermoeide ogen, drukkend gevoel in je voorhoofd. Migraine.

Ik hoop dat het inmiddels is opgelost maar mocht dat niet het geval zijn, hoop ik dat je hier nog iets mee kunt.

Groetjes

Ja, jou licham stuurt de stress op bepaalde punten in jouw lichaam. Stress lokaliseert zich en versprijd zich. Jij kan zo ziek worden dat jij je zelf niet meer herkent. Na 2 jaar burnout, ziekteziektewet van hell,voel ik mij nu veel beter.
Ik heb de volgende gedaan om uit te komen: gestopt met werken, veel rust thuis zonder geluiden of mensen op bezoek, ik heb een infrarood sauna thuis gekocht. Holistisch coaching gevolgt, Bowen therapy gevolgt, drukte vermijd, fizioterapie, lopen in natuur, Lasea (lavendel olie) capsules genomen zijn in Duitsland te koop en Valeriaan capsules voor slapen . En steun van mij vriend gekrijgen!

En nu ben weer gezond en nieuwe baan en alles nu is veel beter. ik moet zorgen dat niet weer gebeurt!

Hoi Gonda,

Dit zijn wel typische burnout klachten. Heb je veel stress gehad?

Hoe is het inmiddels? Je zult een zware tijd hebben gehad. Heel veel sterkte. Het is niet gek dat je op bent. Je hebt erg veel voor je kiezen gehad. Liefs

Jeetje Corrie!
Dat is ook zeker niet niks om mee te maken. Ik zou je zo graag een knuffel willen geven en hoop dat je toch nog wat mensen om je heen hebt om op te leunen en om van te houden. Ik wil je heel veel sterkte wensen!!

Hi Dennis, wat goed dat je dit deelt. Hopelijk helpt het mensen in hun zoektocht. Mag ik vragen welke test je hebt gedaan om erachter te komen dat het in jouw geval gaat om een histamine intolerantie? En kan een histamine intolerantie op elke leeftijd ontstaan en ook plotseling?

Hoi hoi,
Ik herken je klachten vooral het zien van patronen bij de ogen dicht doen. Een heel naar gevoel waardoor je je ogen meteen weer open wilt doen. Ook ik heb het gevoel of alles in me hoofd trilt. Het lijkt soms ook wel of ik dronken ben als ik me ogen sluit. Ik merk zelf dat het erger wordt als ik die dag teveel prikkels heb gehad of heel veel heb gepiekerd. Wat mij soms helpt om het iets minder te maken is een warm bad of douche maar ook niet voor heel lang.

Hoi,
Heel herkenbaar dat trillerig gevoel van je ogen en in je hoofd. Je bent niet duizelig in de zin dat je niet kan lezen, maar je heb wel het gevoel of alles in je hoofd incl. je ogen helemaal ronddraaien.
Ik ben er helaas ook nog niet achter hoe ik dit minder kan krijgen. Ik word er vooral heel angstig van.

Ik ervaar precies hetzelfde en word er ook knettergek van. Het gaat stukken beter met me, maar dit bellemerd me nog zo in het dagelijks leven. Ik heb helaas ook nog niks gevonden wat helpt.

Jeetje dacht dat ik als enige was met zulke vage oogklachten klachten. Het is zeer zeer belemmerend en angstig.
Ik loop er nu een jaar mee maar ben soms echt bang of t geen andere oorzaak heeft.
Op internet kan ik geen informatie vinden.

Heeft iemand een (ande) oorzaak kunnen achterhalen? Of komt dit puur door de BO? Ben benieuwd of jullie ook artsen hebben benaderd met deze klachten en of er daar wat uitkwam. En hoelang ervaren jullie deze klachten al?

Anna?

wie/wat bedoel je met Anna

Bel oogzorg centrum Zwolle voor een lijst met neuro visuele therapeuten, kun je kijken wat het dichtstbijzijnde is. Zij kunnen de conditie van je ogen testen. Ik herken jouw klachten helemaal. Doodmoe word je ervan. Als ogen uit balans zijn kun je niet meer goed volgen, accommoderen en samenwerken volhouden.
Je hebt een neuro visueel therapeut nodig die de conditie kan meten. Bij oogartsen, orthoptist en optometrist kom je niet verder en prisma zou ik echt ook niet zomaar zonder recept van een orthoptist opzetten. Doet meer schade dan goed als je m niet nodig hebt.

Succes

Hoi Grietje

Mag ik vragen welke klachten jij ervaart? Ik ben reeds naar Ibalance geweest. Ook een neuro optometrist. Zij zag ook geen bijzonderheden. Ik zal maandag eens bellen naar Zwolle. Misschien dat ze me daar wel kunnen helpen en de klachten herkennen.

Ik heb deze klachten ook heel extreem, alleen bij mij nemen deze nu wat af. In het begin zag ik alleen maar zilver en lichtflitsen, draaien, sterren de hele mik mak. Probeer jezelf af te leiden door een muziekje richt je op een rustige ademhaling. En vooral: laat het er zijn, acceptatie. Het is super irritant maar hoe meer je er op let en je irriteert hoe erger het wordt heb ik gemerkt.. er is niks mis met onze ogen ze zijn alleen overbelast (heb alle onderzoeken gehad) Ik herhaal ook meermaals: mijn lichaam helpt mij dit is om te herstellen. Hoe rustiger jezelf blijft hoe rustiger het gaat worden. Heel lastig i know, ik schoot ook constant in paniek in het begin want het is super raar. Ik zie ook in het donker alleen maar stipjes en mijn oren hebben de raarste geluiden al geproduceerd maar echt. Ontspan, een warm doekje op je ogen. Je er druk over maken heeft geen zin, het is er en het gaat niet weg door focus. Wij zijn zelf het medicijn.

Ik heb dat ook, men zegt dat het komt door een te hoog cortisol gehalte (je stress hormoon), cortisol begint rond 04:00 uur op te starten. Je lijf gaat zich voorbereiden om op te staan. Ik ben rond dat tijdstip ook vaak ineens wakker. Heb het nooit gehad, maar sinds ik overspannen ben geraakt. Soms ebt het langzaam weg, maar als er dan weer stress op m’n pad komt, ben ik weer terug bij af.

Hoi Taco,
Vervelend dat het nu weer even minder gaat! Ik heb niet echt last van kokhalzen of overgeven, maar wel vaak van een brok in de keel / misselijk gevoel. Gebeurt idd ook als ik hoog in mn stress zit.
Heel naar hoe je dan soms ineens weer een ‘nieuwe’ klacht kan ontwikkelen.. ik wens je veel beterschap!

Duizeligheid was bij mij in t begin ook vrij erg. Trad op bij teveel inspanning. Nu, jaar later, is t minder. Ik heb t nu nog vooral bij snel opstaan uit zittende of hurkende positie. Maar bv ook als ik te lang achter elkaar fiets. Zie t als n waarschuwing van je lichaam: je gaat dan over je grenzen

Die duizeligheid is een soort waarschuwingssysteem van je lijf. Hoort echt bij angstklachten. Ik had een fase waarin ik wel kon hardlopen zonder problemen maar zodra ik de kruidvat binnen liep had ik het gevoel dat de hele wereld begon te draaien. Heeft te maken met prikkels en spanning. Je moet je lichaam langzaam weer laten wennen aan dat soort plekken en dan zul je vanzelf merken dat het steeds beter gaat. Niet te hard van stapel lopen maar stukje bij beetje uitbouwen met respect voor je eigen grenzen. Maar belangrijk is om onderscheid te maken tussen vermoeidheid en angstklachten, wanneer je alles beschouwt als oververmoeidheid/waarschuwing van je lijf kom je ook niet meer over die drempel heen en blijft je bubbel heel klein. Angst simuleert helaas vaak dat gevoel om ervoor te zorgen dat je binnen de nieuwe 'comfortzone' blijft. Therapie kan hier goed bij helpen, succes!

Ik herken dat wel ja. Ik ben nu bezig met de re-integratie op het werk, en merk ook als ik net iets teveel doe, dat ik duizelig naar huis ga. Ik heb het ook regelmatig na het autorijden of tijdens gesprekken met mensen. Heel vervelend..
Ik denk dat je hersenen dan de hoeveelheid prikkels even niet goed kunnen verwerken oid..

Ik ben ook alleen en zoek ook een maatje waar je mee kan pr a ten
Ben 78 jaar en weduwe geen kinderen of fam zeereenzaam
Groet b ea

Ik herken dat ook.
Wandelen doe je zonder druk (als het goed is).
Winkels zijn ingericht om je aandacht te trekken voor impuls aankopen.

Huishoudelijke klusjes gaf voor mij persoonlijk heel veel druk. Als ik eenmaal begon, dan zag ik zoveel meer dingen om te doen. Daarbij kwam ik achter dat ik het associeerde met straf of een manier om in een goed straatje te komen bij mijn ouders.

Het was zo erg dat alleen al het denken aan stofzuigen mij verlamde

Aangenaam dat heb ik ook heel erg eerst dacht ik zelf dat ik naar een opticien moest vanwege me slechte zicht

Klinkt als vermoeide ogen. Die kunnen t gevolg zijn van je burnout. Blijf er niet te lang mee doorlopen. Als het na een paar maanden niet opknapt laat je dan eens doorverwijzen naar een optometrist, oogarts, orthoptist. En mocht daar niks uitkomen naar een neuro visueel therapeut gaan. Dat laatste is een nieuw specialisme. Bel eventueel oogzorg centrum Zwolle voor advies. Visuele problemen als gevolg van burnout gaan soms niet vanzelf over. Blijf er dus niet mee rond lopen. Je kunt er nl echt doodmoe van worden.
Liefs

Hi Ariso,

Dit herken ik (totaal) niet. Wel ervaart iedereen uiteenlopende klachten die allemaal met het zenuwstelsel te maken hebben. Als je googled op zenuwstelsel en ogen, dan zie je dat er verbanden zijn. Het zou mij dus niets verbazen dat de reactie die jij ervaart hiermee verbonden is. Bij mij beginnen vanaf de ochtend verschillende spiergroepen in mijn gezicht te trillen, ook dit heeft alles met het zenuwstelsel te maken.

Ik heb niet alles gehad maar hoort wel bij een ernstige burnout. Dat je na 1 jaar nog steeds geen TV kan kijken is wel extreem, dat kon ik na een aantal maanden mondjesmaat wel weer, zodra de angst een beetje wegzakte. Eet je genoeg? Neem eens wat himalyan zout in water 2x per dag en magnesium in de ochtend en avond (tauraat). Succes.

Toevallig vandaag heb ik er ook last van. Druk achter ogen. Trillende oogleden. Vermoeide ogen.
Voor mij een teken dat ik rustig aan moet doen. Heb namelijk niet zo lekker geslapen.

Concentreer je niet teveel op de klachten. Het hoort erbij. Je lichaam probeert te herstellen. Maak je je veel zorgen over de klachten? Je klinkt wat in paniek. Dat is ook niet helpend voor het herstel.

Dank voor jullie reacties! Ik weet wel dat ik jaren ben doorgegaan terwijl ik al uitgeput was door meerdere chronische ziektes met dagelijks pijn &vermoeidheid. Ook op het werk en in huis met 2 kleintjes.. in november viel ik in een diep gat met heel veel lichamelijke klachten waaronder de oogklachten (begon met oogklachten). Veel klachten zijn inmiddels iets minder maar mijn diverse oogklachten dat blijft nog flink aanhouden. Dit maakt mij dan weer angstig dat het toch iets anders kan zijn.

Heb je niet ook veel nekspanning? Ik heb ook veel last van mijn ogen .. bij mij is er ook dagelijks een te hoge spanning rond me nek schouders hals kaken ogen .. de duizeligheid heb ik als.ik rechtop tv kijk .. of na drukke plekken ga of te veel ben aan t doen. Vorig jaar was et erger.. zit er nu 22 maanden in. En tv kijken zorgt nogal voor dat mijn systeem zich aanspant daarom kijk ik alleen in de avond tv.

Ik herken alles. Loop al 3 jaar zo rond. Gelukkig nu ook af en toe wat betere dagen.

Ik herken vooral de vermoeide ogen en ik heb ook last van druk en steken in mijn ogen sinds mijn burn out. Ik droeg en draag geen bril maar kreeg ineens last van wazig zien en bij het volgen van een plotselinge beweging werd ik helemaal niet goed. Toen ik opkeek van mijn dashboard in de auto was alles voor misschien maar een seconde ineens wazig maar het was genoeg om mij een paniek aanval te bezorgen (levensgevaarlijk)

Een jaarlang tripjes naar de oogarts leverde natuurlijk niks op behalve paniekaanvallen in de onderzoeksstoel. Zet maar een bril op zeiden ze toen. Waardoor ik vervolgens meerdere keren ben flauwgevallen. Geen symptomen die een oogarts kent dus ze wuiven het weg ookal zit jij met knallende pijn, huilend in tegen over ze.

Door een burn out raken ook de spieren in je ogen gestresst en verkrampt. Een bril opzetten zorgt ervoor dat je ogen op een onnatuurlijke manier moeten kijken en dat zorgt alleen maar voor mwer stress op je ogen. Ik heb onderzoek gedaan op internet en kwam erachter dat vitamine A het herstel proces van je ogen kan helpen. Ik heb dit met mijn mesoloog besproken en die heeft mij toen kabeljauwlevertraan aanbevolen waar vitamine A in zit en wat je lichaam goed opneemt. Dit heeft mij enorm geholpen en na de eerste week voelde ik al verlichting in mijn oogklachten. Let wel op met vitamine A omdat het wel gevaarlijk kan zijn voor mensen met hartklachten of aandoeningen. Misschien (sowieso) verstandig dit te bespreken met iemand die er verstand van heeft voordat je zomaar vitamine bij slikt

Ik slik dit nu 4 maanden en merk al wat meer rust in mijn ogen. Ik kan nog steeds niet lang achter de computer werken en volg ook de regel van 15/20 minuten scherm en dan even weglopen. Ik doe ook nog vaak palmeren of een doek over mijn hoofd waardoor alles donker is en dan even 15min zo liggen om mijn ogen even de rust te geven. Ik hoop dat je hier misschien iets mee kan. Sterkte!

Hoi! De oogklachten herken ik! Ben ook erg overbelast de afgelopen jaren door perfectionistisch te zijn als moeder en op het werk. Tijdens stressvolle periode in december 6 jaar geleden ineens extreem lichtgevoelige ogen gekregen met extreem wazig zien. Mijn ogen haakten zowat af. Nooit klachten daarvoor gehad. Met zonnenbril in de woonkamer en in de auto. Lampen en zelfs stoplichten deden pijn aan mijn ogen. Kon op het werk niet meer naar computerschermen kijken, licht van mobieltje alleen laag zetten. Werd misselijk van scrollen op mobieltje. Pijn aan mijn ogen, vlekjes voor de ogen.
Wist niet wat er was. Huisarts, oogarts, niemand wist waardoor het kwam.
Tip van iemand gekregen om naar Oogbalans in Berlicum te gaan.
Door de stress waren mijn oogspieren verkrampt en hoe meer ik onder stress probeerde te kijken hoe erger het werd. Ik kreeg oogoefeningen om de ogen te ontspannen.
En het werkte, 8 weken later waren mijn klachten 70% verbeterd! Het kost wat, maar ik was wanhopig. En heel blij dat het geholpen heeft.
Helaas niet meer volledig hersteld, maar hier kan ik mee leven!
Wie weet is het ook iets voor jou!

Ik snap precies wat u bedoelt.
Heb hetzelfde en kan u alleen maar medeleven betuigen,
Ik snap je volkomen!
Vrgr steven.

Ooooh wat je schrijft is zo herkenbaar. Sowieso alles wat hierboven beschreven staat. Maar ook het vicieuze cirkeltje van angst en paniek omdat ze zicht zo belemmerd wordt door de druk achter de ogen en constant trillende oogleden. De huisarts raadde een oogmeting aan maar ik weet gewoon dat het te maken heeft met een ontregeld zenuwstelsel ten gevolge van overspanning en eventuele bijnieruitputting.
Soms heb ik betere dagen en dan hoop ik er vanaf te zijn maar dan ineens is het er weer en word ik bang. Zeker omdat mijn rechteroog ‘pijnlijker’ en waziger is dan het andere oog waardoor ik gelijk paniekgedachten heb dat er iets achter dat ook drukt. Maar als ik me beter voel na een goede nacht heb ik veel minder last….pfffff om gek van te worden. Sterkte iedereen!

Dit klinkt als visuele burnout. Ik heb t ook momenteel. Bel het oogzorg centrum Zwolle en vraag naar de lijst met neuro visueel therapeuten. Zij kunnen je een lijst geven om te kijken of er iets bij je in de buurt zit.
Waarschijnlijk zijn jouw ogen door je burnout uit balans en daardoor ontstaan deze klachten. Door de klachten blijf je ook doodmoe.
Zou zeker je ogen laten checken door een functioneel orthoptist die kan kijken hoe lang je ogen iets vol kunnen houden. Zij kunnen je ook oefeningen meegeven om te herstellen.

Succes

Helaas erg herkenbaar. Zit er ook al meer dan 1 jaar in en lijk er maar niet uit te komen. Wordt steeds moeilijker om nog hoop te houden. Pieker me suf en voel me vreselijk schuldig. Slecht slapen en veel te vroeg wakker en dan weer piekeren over steeds dezelfde dingen en over mijn toekomst. Hoe verder ? Wat als ik mijn baan verlies ? Hoe ga ik mijn gezin onderhouden ? Hoe ga ik de hypotheek betalen ? Waarom kom ik er niet uit ? Waarom voel ik me zo slecht ? Is het wel burnout of een ernstige ziekte ? enz. enz.

Wat je zegt, doodmoe en toch niet goed kunnen slapen. Ik val wel redelijk snel in slaap maar ben vervolgens super vroeg weer wakker en kom niet meer in slaap.

Dit is wat je kunt doen;

1. Accepteren dat het voorlopig nog niet optimaal gaat worden. Want dat gaat het ook nog zeker niet worden. Dit zal heel geleidelijk beter moeten gaan.
2. Absoluut geen alcohol of cafaine.
3. Wanneer je heel belabbert slaapt dan slaaprestrictie invoeren. Zoek naar op internet.
3. Probeer 2x per dag korte meditaties/ontspanning zodat je lichaam leert om te ontspannen.
4. Wandelen en indien mogelijk joggen zodat je corstiol omlaag gaat. Maar ga hier ook niet over je toeren want dat kan het tegen je werken. Je moet slaapdruk opbouwen en bewegen is daarom tevens belangrijk.
5. Houd eventueel een slaapdagboek bij. Om je progressie te meten. Soms gaat het beter maar heb je dat niet door in de loop van de tijd.

Zo lang je blijft piekeren kom je er niet uit, piekeren is stress. Ga aub naar een psycholoog of laat je medicatie voorschrijven, of verander je eigen beeld (heel lastig). Ik heb zelf allemaal video's van Jaden Christopher bekeken hierover, health anxiety, paniekaanvallen, stress etc. Hielp mij veel om zijn video's te zien en dat het allemaal erbij hoort.

Bedankt voor het meedenken lieve mensen!
Ik val inderdaad ook snel in slaap en word dan na een paar uur wakker en dan voel ik me onrustig waardoor ik niet terug in slaap val.
Bedankt voor de tips J. Ik wandel inderdaad elke dag en drink ook geen koffie en alcohol meer. Ik weet dat het nu vooral volhouden is, ook al merk ik niet gelijk dat er iets veranderd.
@taco bedankt ook voor de tip! Ik loop inderdaad al bij een psycholoog en daar leer ik ook met stress etc omgaan :)

Ha Ilona,

Ik vroeg me af wat je bedoeld.met de wereld warrig zien...
Verder herken ik alles en zijn de tips heel goed die al gegeven zijn😁

Lieverd pas op met de slaapmedicatie,. Ik ben nu bijna 60, slaap bijna nooit echt en als ik toch ff wegsukel krijg ik een enorme arousal in maar in hoofd en hop. Waakzaam dus geen slaap. Dit doen slaaptabltten op de lange duur en t begint met duf in je hoofd, niet echt uitgeslapen. Je kan stukken missen gedurende dag tot erger aan toe. Het antwoord ik weet t niet, rusthuizen die dit begrijpen en niet meedoen aan deze rare ideeën wereld. Haal t protocol er af en wordt menselijk. Dat zal jij zijn maar artsen de wereld allang niet meer.... Je bent niet alleen. Heel veel sterkte

Ik ben benieuwd hoe het nu gaat. Ik ben ook alweer een jaar thuis. Heb je iets gevonden i.v.m. slapen? Groetjes Sandra

Hey, eerst accepteren dat je niet slaapt. Je wilt op een gegeven moment zo graag slapen dat het sowieso niet lukt. Dus accepteren is de eerste stap. Slaap je niet, dan slaap je niet. Als je moe bent dan ben je moe. Als herstellen dan daardoor nog niet lukt, dan lukt het nog niet. Herstellen is eerst accepteren dat het op is.
Wat je kunt doen is wat kruiden nemen om slaap te bevorderen. Elke dag even naar buiten.. fietsen of wandelen. Hoe moe he ook bent. Niet teveel na 8 uur s avonds eten, zeker geen zoetigheid of chips. Neem een banaan voor de nacht.
Blauw licht s avonds minimaliseren, vooral mobiel en tablets.
Ga naar bed als je slaap voelt opkomen. Ga lekker warm naar bed. Kruik of pittenzak. Als je in bed ligt, probeer dan fijne dingen te visualiseren. Probeer dankpunten te bedenken. En lukt het niet, ga er dan even uit. Drink een kop warme melk, pak de vaatwasser uit. En ga dan weer naar bed.
Lukt het niet, pak eens een ontspannen boek. Geef jezelf de tijd. En wees blij met elk uur dat het wel gelukt is.

Wat slaapmiddelen betreft: neem ze max drie x in de week en niet achter elkaar. Zo wordt je er niet afhankelijk van. Het is fijn ze achter de hand te hebben maar gun jezelf ook het proces om het zelf weer te kunnen.

Vraag anders tips op slaapwijzer.nl slecht slapen word ik de media nogal afgeschilderd als een monster met heftige impact. maar dat is zwaar overdreven. Laat je niet bang maken.

Xx

Hoi Eliza,

Je verhaal is heel herkenbaar. Het feit dat mijn moeder ongeneeslijk ziek is was de druppel die de emmer deed overlopen. Totaal overspannen met regelmatig paniekaanvallen omdat ik denk ernstig ziek te zijn, ben ik afgelopen zomer gedeeltelijk in de ziektewet beland.
Tintelingen in mijn gezicht en benen waardoor ik denk ms te hebben. Hoofdpijn waardoor ik denk dat ik een hersentumor heb. Darmklachten is ook een erge ziekte en bij rugpijn ben ik bang dat het uitzaaiingen zijn. 's nachts heb ik hartkloppingen en gedurende de dag een onrustig gevoel in mijn lichaam. Ik heb gemerkt dat wanneer ik denk dat ik ziek ben mijn klachten verergeren waardoor ik bevestig krijg dat ik idd ziek ben, hierdoor wordt ik nog angstiger en krijg ik nog meer klachten. Echt een vicieuze cirkel waar je dan in beland. Twee maanden geleden ben ik doorverwezen door de huisarts naar een psycholoog en ik doe dagelijks ademhalingsoefeningen en meditaties. Door de ademhalingsoefeningen wordt je zenuwstelsel tot rust gebracht en het heeft mij heel erg geholpen om de tintelingen en onrustig gevoel in het lichaam te verminderen en uit je hoofd te gaan. Je lichaam bevind zich namelijk constant in de vecht-vlucht modus. Het is echt de moeite waard om je eens te verdiepen in hoe het zenuwstelsel werkt. Ik hoop dat je snel weer onbezorgd kunt genieten van je kindje en partner

Ook voor mij heel herkenbaar. Ook dat duizelige soms komt het uit het niets heb heb je het idee flauw te vallen, maar dat gebeurd niet. De wereld voelt ook alsof je bijna flauwvalt, lichte benen enz.
Ik ben ook constant bang voor ms en dan weer een hersentumor. Maar ik probeer dit van mij af te zetten wat wel erg moeilijk ik. Ik maak elke avond een lijstje met waar ik bang voor ben met de ontkrachtende gedachtes erbij dan zie je eigenlijk al snel dat het onzin in. Als je een hersentumor heb worden je klachten bijvoorbeeld steeds erger en wordt het niet minder als je afleiding heb enz. Dat help bij mij best wel (tip van de psycholoog) Inderdaad als je veel aan lichamelijke klachten denk wordt je banger en maak je steeds meer rampsenario's in je hoofd. Het is echt een vicieuze cirkel met tal val lichamelijke klachten die je moet proberen te doorbreken. Ook mij is dit nog niet gelukt hoor maar we kunnen dit!

Zoek professionele hulp (psycholoog). Een burnout geeft allerlei nare lichamelijke klachten, dat hoort erbij (heeft te maken met overbelast zenuwstelsel). Ga niet navelstaren en daar op focussen maar richt je blik naar buiten! Ga veel wandelen, evt yoga doen, door bewegen kom je uit je hoofd.

Lieve mensen, wat ontzettend fijn om te lezen dat er herkenning in zit en dat ik niet de enige ben. Hoe stom dat ook klinkt want het is allemaal verre van fijn..

Ondanks dat ik mij soms wat beter voel, komen er dan weer nieuwe klachten bij. Nu weer last van m’n linkerhand (vingers) en onderarm (lijkt overbelasting van met telefoon in m’n hand zitten + baby die over de 6 kilo is ondertussen). Maar grappig genoeg verdwijnen dan de klachten aan de rechterkant van m’n lichaam. Dan is nu de focus op links met de pijnscheuten en dan begint m’n linkervoet ook weer branderig te voelen, zelfde als m’n handen. Als je op internet zoekt zijn brandende handen en voeten symptomen van angst.

Vanmorgen uit bed kreeg ik een tril aanval met hartkloppingen. Geen idee of het kwam door de angst voor de pijn die ik weer had in m’n arm of dat het was dat ik sinds half 6 s’avonds niet meer had gegeten en gedronken en dat m’n suiker laag was. Toch weer angstig en de aanval hield lang aan.

Hoe dan ook probeer ik gewoon te denken dat als m’n rechterkant (arm en been) eerst raar voelde dat dat echt niet ineens over zou gaan en dan dat de linkerkant het weer overneemt. Volgens mij maak ik mijzelf gewoon ziek met denken. HOE KOM IK ERUIT?!

Psycholoog is begonnen sinds afgelopen dinsdag en een heel traject voor de boeg. Ben erg benieuwd wat dat gaat brengen. Ik wil gewoon niet meer zo bang zijn alleen op straat en weer echt genieten van dingen zonder er geen nut in te zien. Werken moet ook ooit weer maar als ik het er over heb krijg ik het al benauwd. Komt echt omdat het mijn eigen bedrijf is en er toch druk achter zit.

Soms weet ik het ook niet meer maar ik probeer zo sterk te zijn. Wat doen jullie allemaal nog meer om je angst tegen te gaan en nervous system te kalmeren?

Hey de duizeligheid of het onstabiele gevoel kan ook uit je ogen komen. Heb je ook last van wazig zien of vermoeide ogen. Dan zou ook hier nog een oorzaak in te vinden kunnen zijn.

Liefs

Hoi willemijn , ik ben zelf in 2019 in elkaar gestort en heb ook van alles gevoeld in lichaam en hoofd. Ook momenten dat erger werd en ik snap je bezorgdheid helemaal hoor. Maar hou vol er komen betere tijden. Sterkte

Ik ben een jaar geleden ingestort na 7 jr chronische pijn en heel veel fysio-/ massagetherapeuten, chiropractors, pijnpoli's verder. Pas bij psycholoog werd alles duidelijk: een zware burnout. Kern v burnout is dat je zenuwstelsel/hormoonstelsel ontregeld zijn door jarenlange chronische stress. En ja, dat gaat gepaard met heel veel klachten. De klachten die jij noemt passen allemaal bij burnout. Ga voor jezelf na hoe en wanneer de klachten ontstaan zijn. Stress die chronisch wordt (waardoor je lichaam letterlijk niet meer kan herstellen) ligt altijd ten grondslag aan een burnout. Ik had en heb nog steeds veel klachten maar inmiddels wel weer wat meer energie, beter slaappatroon. Dus er komen lichtpuntjes. Houd je daar aan vast! Maar herstel kan jaren duren (in mijn geval dus 2-3 jr): hoe langer de periode waarin je roofbouw hebt gepleegd op je lijf, hoe langer het herstel. En dat herstel verloopt grillig. Betere periodes en slechtere periodes met meer klachten wisselen elkaar af. Acceptatie is begin van het herstel...

Hallo Willemijn,

Wat voor speldenprikjes zijn dat die je ervaart?
Op borst, voeten, benen, handen ook?

B12 tekort is automatisch bij een burnout, slechte opname + veel gebruik. Daarom neem ik supplementen (al 1,5 jaar) van 4000% oid. Dat laat je beter voelen maar lost je burnout niet op.

Ik ben helaas ook bekend met de spelden prikjes ook in me gezicht de arts had er geen verklaring voor
Na zelf opzoeken blijkt het zenuwstelsel ernstig overprikkeld

Hey, klinkt alsof je in Maart inderdaad flink overspannen was, maar net op tijd gas terug hebt genomen, maar vervolgens inderdaad het onderliggende probleem niet aangepakt hebt: zelfzorg en zelfbeeld.

Dus ja, het is vrij duidelijk dat je overspannenheid weer terug is gekomen, wat je omschrijft klinkt voor mij 100% bekend. Zorgt nu weer voor FLINK gas terug, eventueel weer compleet ziek melden voor 2 maanden als het moet. Als je echt burnout raakt weet je het wel, dan kom je namelijk de bank niet meer af.

Hoi Arthur,

Vooral die paniek/angst aanvallen zijn de hel.
Wat mij geholpen heeft (niet makkelijk maar volhouden!) is gaan zitten of gaan liggen en het over je heen laten komen.
Tegen jezelf zeggen "Laat het maar komen het komt allemaal door angst er gebeurt niks met je"
Dus niet ertegen vechten want dat maakt het erger.
Na een paar weken kon ik de paniek/angst opvangen en tegenhouden.

Hopelijk heb je er iets aan, sterkte!

De controle verliezen en totaal in eigen hoofd te gaan door angst is verschrikkelijk ik herken dat zeker. Nu meer dan 1,5 jaar onderweg in burn-out met ontzettend aangespannen spieren vooral na niet slapen. Er lopen er dus nog meer met je in de hel, want zo noem ik het zelf ook. Bijzonder eenzaam, alles om je heen gaat gewoon door. Inderdaad niet er tegen vechten want anders wordt het nog erger. Mij helpt psychosomatische therapie. Je krijgt veel uitleg hoe je brein werkt en handvatten om uit die cirkel te komen.

Het is een heel slecht idee om benzo's te nemen bij angsten. Men schrijft ze wel voor omdat mensen een "quick fix" verwachten maar eigenlijk zijn ze bedoeld voor heel tijdelijke ondersteuning samen met therapie.
Ze zijn zo verslavend omdat ze zo snel "werken". Maar ze nemen enkel de symptomen weg, niet de oorzaak. Je gaat er volledig op de medicatie vertrouwen i.p.v. de oorzaak weg te nemen zodat je de medicatie niet meer nodig hebt.
Je moet zsm afbouwen met hulp van een psychiater en psycholoog. (niet cold turkey, heel gevaarlijk bij benzo's!)

De psycholoog kan je via therapie helpen met je angsten om te gaan tot ze maar een voetnoot in je leven meer zijn.

Bedankt allemaal voor jullie reacties. Ik heb heel lang gedaan om mijn verhaal terug te vinden want ze staan door elkaar op de website. Toch gelukt. Het gaat gelukkig steeds iets beter. De angst inderdaad accepteren en get vertrouwen hebben dat het tijdelijk is en weer weggaat. Het is gewoon een alarm systeem van de hersenen die aangeven dat er iets niet klopt. Er moet als het ware een nieuw progrtgeschreven worden in het onderbewust zijn dat er niets aan de hand is. Dit heeft tijd nodig. Met de juiste therapie kan dit versterkt worden. Ik ben nu bezig met het afbouwen van de lorazepam. Zit nu nog maar op 0,5 mg per dag.

Beste Arthur,

Ik was op zoek naar een andere ervaring, maar de titel van jouw verhaal trok mij erg aan, omdat ik mezelf namelijk ook verloren had en erg graag de oude en zelf de betere ik wilde vinden. Ik kan nog niet van 100% herstel spreken, omdat ik nog aan het begin sta van mijn traject. Via het UWV heb ik de tip gekregen om te kijken naar de zogenaamde Body Mind Release traject. Ik had al een slechte ervaring met de psycholoog en psychiater. De drang naar mezelf vinden was zo groot dat ik alles wilde proberen. Na mijn eerste intakegesprek kreeg ik het gevoel dat dit hem wel eens kon zijn. Hoewel alles erg zweverig klonk besloot ik gewoon te doen wat er gevraagd wordt en na enkele dagen had ik het gevoel dat dit gaat werken. Inmiddels begonnen aan mijn tweede week en ik merk nu al verschil, sterker nog ik heb nu het gevoel dat ik mezelf veel eerder had verloren dan ik had gedacht en dat ik op weg ben naar een veel beter ik, maar ik spring niet te snel de lucht in, ik maak het traject gewoon af. Mijn onderbewuste is blijkbaar veel actiever dan ik dacht en het is in staat tot veel meer dan mijn bewuste. Ik zal proberen na het voltooien van het traject nogmaals te zoeken naar deze pagina om een update te geven. Maar het is het proberen waard, aangezien jij ook al van alles tevergeefs hebt geprobeerd. Probeer nogmaals via het UWV een Body Mind Release taject te volgen. Als vader hoop ik dat het je helpt weer jezelf te vinden.

Hier nu 2 jaar. Wel in de tussentijd weer volledig hersteld gemeld op mijn werk, maar wederom werd het te veel en moest ik stoppen. Nu mijn baan kwijt. Ik dacht dat dit ook beter voor mij was. Goed herstellen en dan echt gaan kijken wat ik wil. Echter wordt ik soms moedeloos dat het zo lang duurt. Ik zeg steeds het komt vast goed. Mijn therapeut zegt het is goed en het wordt beter. Dat zinnetje zeg ik zo vaak! Ik hen weken dat ik weer energie voel en mij vrolijker voel en dan hoeft er maar iets met een beetje spanning te gebeuren en dan komt de gedachte weer "het lukt niet meer". Het is maar ern gedachte dat weet ik maar zou willen dat deze niet constant op plopt. Wat ik wel merk, is als ik het accepteer, dat het nare gevoel dan ook minder wordt. Het blijft een proces van vallen eb opstaan. We willen denk ik te graag een Quick fix oplossing, maar doe is er niet. Sterkte en neem je tijd en wees vooral lief voor jezelf.

Wat een helse ervaring is het. Begin 2019 werd ik ziek, ik kon helemaal niks meer, niet meer lopen, niet meer praten, geen prikkels, zelfs het water uit de kraan was te heftig. In het najaar bij de crisisdienst beland en na een jaar ziek zijn zo’n erge terugval dat ik weer terug bij af was en nog erger. Een ptss en angst en paniek diagnose verder ging het na 1,5 jaar nog steeds even slecht als toen ik begon. Toen heeft de huisarts ingegrepen, me weggehaald bij de psychiater en me op goed medicatie gezet. Beetje bij beetje bij beetje herstelde ik. Nu ben ik vier jaar werken en functioneer ik weer een soort van, werk (28 uur ipv 50 uur), weer voor de kinderen zorgen, rustig bewegen. Ik ben nog zeer gevoelig voor prikkels dus sociale bijeenkomsten, horeca, winkelen, is echt nog lastig. En ik heb regelmatig duizeling en brainzaps gevolgd door terugvallen. Mijn hoofd heeft in al die jaren nog niet goed gevoeld, ik weet ook niet of dat weer gaat komen. Maar, ik kan weer schaterlachen, genieten van lekker weer en eten, voldoening krijgen als het lukt op werk en zie de waarde weer in van het leven. Soms ben ik ongeduldig, wil ik dat het er niet meer is. Soms ben ik er klaar mee en wil ik uit het raam springen. Soms kijk ik naar mijn kinderen en loopt mijn hart weer vol. Ik ken niemand die zo lang bezig is het herstellen van burn-out, dus ik kan je ook niet zeggen hoe het afloopt. Wat ik wel weet, dat met juiste behandeling, je stapje voor stapje vooruit gaat. Niet per dag, maar wel als je over een paar maanden heen kijkt. Medicatie heeft mij geholpen om weer te kunnen herstellen, daarvoor had ik alle energie nodig om de dag door te komen.
Heel veel sterkte, liefs

Hoi Nona wat een heftig verhaal zeg, ik ben in 2021 ziek geworden kon ook niks meer continu het gevoel flauw te vallen angstig overprikkeld duizelig noem maar op.. ik begon wel heel langzaam meer te kunnen. Heb de medicatie njet aangedurfd tot nu.. maar pittig traject denk dat ik weer ga stoppen angst en erg emotioneel zijn weer gevoeliger voor prikkels door ad. Welke medicatie heeft jou geholpen?

Hallo zeer herkenbaar. Van mij uit ook de vraag welke medicijnen hebben je geholpen

Hoi Willemijn, ik heb sinds maart een BO en vanaf dat moment ook duizeligheidsklachten. Ik word er gek van echter ik ben gestart met 4 maal daags vestibulaire oefeningen tegen duizeligheid en evenwicht/balansoefeningen. De klachten verergeren eerst en moeten daarna minder worden. Je zou ook evt. hulp kunnen vragen bij een Ergotherapeut. Dat heb ik namelijk gedaan. Samen met haar ben ik tot bovenstaande (hopenlijk) oplossing gekomen. Misschien is dit iets voor jou. Hartelijke groet, Henriette

ja herken ik ik heb het al 3 jaar helaas . zit ook al 3 jaar thuis

Ook heel herkenbaar. Heb er nu al maanden achtereen last van en ik weet niet goed wat wat het mij wil vertellen. Hoe meer aandacht je het geeft, hoe erger het in ieder geval wordt. Soms is het wel eens een paar dagen weg en wat een verschil maakt dat! Alsof je je bijna weer helemaal normaal voelt! Elektro acupunctuur heeft wel wat verlichting gebracht, en check ook eens hoe het staat met je ademhaling en of je misschien tandenknarst of hard klemt in de nacht; dat wil ook nog wel eens vage klachten geven. Maar het blijft een zoektoch t naar wat het nou is, waar het vandaan komt, maar vooral hoe er vanag te komen! Wat het kan behoorlijk intens en storend zijn in je dagelijks functioneren.

Ja ik heb t ook met periodes. Soms gaat het best lang goed, en dan heb ik weer een tijdje teveel stress of teveel gedaan en dan komt het weer opzetten. Ontzettend frustrerend want ikzelf merk dat ik daardoor ook minder actief durf te zijn. Terwijl bewegen juist zo goed is.

Mij helpt het om ‘s middags even te gaan rusten, vaak val ik dan ook in slaap. Ik ben ook heel vatbaar voor duizeligheid als ik honger heb. Door de stressklachten voel ik soms het hongergevoel niet maar als ik dan wat eet, knap ik wel een beetje op.

Sterkte!

Hoi
Bij mij helpt de osteopaat hier goed bij.

Bedankt voor jullie reacties.
Ik ben echt aan de oplader gaan liggen de afgelopen weken en de duizeligheid gaat een heel klein beetje beter. Maar ups and downs.. dat zeker. Al is de kleine vooruitgang wel voelbaar als een groot feest.

Wat betreft dat aan de oplader liggen.. ik merk dat ik het steeds lastiger begin te vinden. Ik verveel me kapot. Maar mijn lichaam giert en tiert... ik voel mijn zenuwstelsel continu trillen en tekeer gaan, waardoor ik 's nachts ook niet in een diepe slaap terecht kom.
Ik vind het echt een zoektocht allemaal... poeh.

Lieve Willemijn, zo herkenbaar. Ik ben vooral verdrietig en teleurgesteld in mijn lichaam en wellicht ook boos. Neem volledig rust, beweeg met de hond, eet gezond, slaap veel, kortom een leven van een bejaarde en nog is het niet genoeg. De tranen rollen alweer over mijn wangen...

Heel herkenbaar. Ik ben ook zo duizelig hierdoor ga je je druk maken en wordt het als maar erger. Pas lag ik als een hoopje op de bank ziek gevoel en al denkend over de duizeligheid. Zag ook waziger. Echt vreselijke ervaring. Wel ben ik erachter dat als je slechte slaapt 's nachts dat dat in ieder geval een trigger is voor de duizeligheid.

Mischien stelt het je gerust. Ik heb paar jaar terug ook een extreme.duizeligheid gehad na stress. De vloer ging op en neer en als ik rond keek leek alles mee te draaien. Ik werd er gek van.. ziekenhuis onderzoeken gehad, helaas een ontsteking bij de evenwichtsorgaan maar zou niet lang moeten blijven hangen. Door dus stress ben ik er op gaan letten . Elke keer., elke dag had ik er last van. Elke keer. En elke dag moest ik huilen. Tot dat er een coach was en die zei tegen mij " ja , nou en??" Ik keek haar aan " ja maar dan loop ik naar de supermarkt en het voelt niet fijn en dan draait alles. En zij weer ".nou en?? " Op een geven moment viel het kwartje. Ook al ben ik duizelig en is het naad, het veranderd de wereld niet. Het veranderd eigenlijk ook niet wat ik doe, het is vervelend en irritant maar dat is alles.

Toen ben ik elke dag gaan wandelen door de duizeligheid heen. Dan is het er maar. En heel eerlijk na 2 maanden was ik het gewoon vergeten 🤣 . Achtbanen kan ik helaas niet , door schade aan de evenwichtsorgaan. Heel af en toe voel ik het nog. Maar dat is oke .

Ik hoop dat je hier wat aan hebt. Belangrijk is eigenlijk niet vechten, toelaten . Je bent er angstig voor , laat die angst toe. Duizeligheid is er , is vervelend of irritant maar dat is het.

Ik verkramp ook helemaal door mijn b.o. 2 jaar en 4 maanden later is de duizeligheid niet meer zo ernstig als in het begin. Toen voelde ik me 24 uur duizelig en zwakte snel af altijd een gespannen angstig tintelende gevoel.. duizelig hoofpijn bij tv kijken.. alles wprd minder.. maar je moet je zenuwstelsel weer leren zich veilig testen voelen. Als je een gedachte oproept dat je onzeker maakt boos angstig of vedrietig. Zorg dat je het doorbreekt en probeer in het hier en nu te zijn. Ontprikkelen elke dag in het bos gaan wandelen en niet te veel op telefoon zitten of tv kijken.. met mensen zijn waarbij je jezelf kan zijn ook wanneer je je niet goed voelt. Bij mij wisten ze dat als.ik me niet goed voelde ik bij wie ik ook was even ergens op een rustige plek bij iemand thuis mocht gaan liggen. Niet te veel in je gedachten zitten niet te veel naar binnen keren maar wees in het hier en nu met alles wat je doet.. zo kan je je brein weer hertrainen om uit de angst stress modus te komen.. en dit moet je blijven doen en dan zul je zien dar je langzaam aan om de 4 maanden weer iets meer kan. Succes

Hai Kim, ja...dit hoort er allemaal bij, niet tegen vechten maar laat maar over je heen komen. Pak je rust, dit is zo belangrijk voor je herstel. Ik zit er ook middenin en merk dat als ik iets extra s doe de volgende dag weer veel meer last heb. Niet op wilskracht verder maar vertrouw op je gevoel. Heel veel sterkte!

Een lotgenoot

Hi Kim,

Het begon bij mij met dezelfde klachten. Duizelig op het werk. Ook stapte ik de supermarkt in en draaide meteen weer om (het benauwde me) uiteindelijk ben ik ingestort en ben ik nu 3 weken thuis. Heb nog steeds die constante spanning, trilling in mn lichaam. Ik zie nog geen verbetering maar hopelijk gaat dat (snel) volgen

Heb ik ook , laatst tv aan het kijken en had het gevoel alsof ik myn hoofd niet recht kon houden. Ik ben bij de neuroloog geweest en zij vond het niet nodig om fotoos te maken, alsnog blijven denken dat er iets mis is. Ook hier een hypochonder. Bij mij is het heel erg geworden na zwangerschappen alsof het ook met hormonen te maken kan hebben. Met reguliere zorg kom ik niet verder dus binnenkort ga ik bio resonantie proberen ? Geen idee of het werkt . Iig sterkte

Hoi Kim,

De klachten die je noemt zijn mij bekend. Begin dit jaar is er een zware burn-out gediagnosticeerd bij mij en had de jaren hiervoor een waslijst aan onverklaarbare klachten. Duizeligheid, vertigo, paniekaanvallen, hyperventilatie en nog veel meer helaas. Een van de vervelendste klachten die ik opeens begon te krijgen was alsof mijn lichaam de gehele dag onder stroom stond. Overal in het lichaam had ik fasciculaties tot en met tot zo ver dat ik niet eens meer mijn pen kon vasthouden of normaal uit mijn ogen kon kijken zonder dat het beeld trilden. Meerdere malen bij de huisarts en neuroloog geweest en van allerlei onderzoeken gehad wat het kon zijn. Er was niks te vinden en daarom hebben ze maar het benigne fasciculatie syndroom stickertje op mijn voorhoofd geplakt. Nu ik druk bezig ben aan mijn burn-out herstel ben ik er achter gekomen dat dit een stress gerelateerde klacht is en dat je lichaam je duidelijk probeert te maken dat je te ver bent gegaan en moet gaan werken aan rust en herstel. Bij mij heeft de hulp van een psycholoog veel geholpen en ben ik nu van de meeste klachten af. Ik wens je veel sterkte

Hoi gert ik had ook een aantal maanden niet zoveel kleur op mijn gezicht zat vanaf begin mei tegen een burnout aan terwijl ik normaal altijd kleur op mijn gezicht hebt en was ook veel moe werk nog wel steeds en ook dat duizeligheid herkenbaar en lag ook veel op de bank na mijn werk maar moest er toch uit met mijn hond dat deed me goed en ik gebruik nu magnesium tabletten en vit.b12 en zit al maanden bij een haptotherapeut nu aan het afbouwen succes 👍

Heeel herkenbaar en vooral die rare gedachtes nooit last van gehad pfff

Hallo ans hoe is het nu met je.zeeeer herkenbaar verhaal?

Ben zelf in 2019 in elkaar gestort en kon 1 jaar zo goed als niks daarna werd het wat beter. Persoonlijk vind ik het lastig om advies te geven omdat iedereen uniek is .
Wandelen in de natuur schijnt ook te kunnen helpen. Sterkte in ieder geval en er komt zeker positieve verandering in.

Dank voor je reactie Rob

Lieve Marieke, wat fijn dat je dit deelt. Begrijp je volkomen en dit is zo herkenbaar. Dankzij jouw bericht net mijn kaartjes verkocht voor een concert eind december. Terug naar niets, rust en geen prikkels. Komt het ooit nog goed...

Simpel antwoord: prikkels. Burnout is behalve een energietekort ook een opgeblazen zenuw systeem. Die moet zich heel traag weer herstellen en aanpassen. Ik heb in het eerste half jaar van die dempende dopjes gedragen omdat ik gek werd van luide geluiden. Aan het begin (toen ik nog niet volledig gecrashed was) had ik hetzelfde: kon 2 uur normaal functioneren en ineens 'bam'. Ik werk nu weer 26 uur maar durf ook nog niet echt naar concerten te gaan. Ben wel 2 maanden terug bij een musical geweest en de bios staat binnenkort ook op het programma. Concert is gewoon erg intensief, zeker als je pas 6 uur kan werken...

Hoi Marieke dat is normaal die prikkels met een burnout heb ik ook veel ik werk wel en wandel veel met de hond en zit niet meer op zoveel sites daar kan ik me aan ergen en laatst weer eens naar het theater gegaan met mijn kinderen en schoondochters was maar 2uurtjes dus voor mij vol te houden en zit bij een haptotherapeut zei helpt mij erg goed misschien iets voor jou succes 👍

Hoi Marieke,

Wat goed van je dat je de stap hebt genomen om naar een concert te gaan. Het is knap dat je dat weer aandurft. Zie dit dan ook zeker niet als falen, maar als een overwinning dat je dit weer durft. Dat betekent dat het op dat moment dus goed genoeg ging om de overweging te maken om naar dat concert te gaan.

Ik heb ook een burn-out gehad en ik heb ook zeker dit soort terugvallen gehad en gedacht; laat het ook allemaal maar zitten, ik wil me niet meer zo voelen. De tegenstrijdigheid hierin is: je gaat pas stappen maken als je dingen probeert. Je gaat een paar keer op je bek, dat is dan heel kut, maar je vindt uiteindelijk een balans met wat op dat moment te veel is, en welke stappen je wel kan zetten. Dat kan alleen als je dingen gaat proberen! Dus geef niet op daarin. Bovendien denkt je lichaam na een prikkelarme periode: wat is dit ineens voor geluid? Daar moet het heel erg aan wennen. Dat blijft zeker niet voor altijd zo, maar je lichaam en geest moet er heel erg aan wennen. Komt goed!!

Dankjewel voor jullie lieve reacties hierboven!
Soms ‘wil ik gewoon te snel weer dingen proberen zonder echt na te denken; ‘ is dit nu wel slim/heb ik er echt zin in op dit moment’. Maargoed dat is ook wel menselijk :)
Nu weer even uit het overprikkelde zien te komen.

Een concert is ook wel erg veel van het goede! Ook dit soort dingen moet je langzaam opbouwen. Probeer bv eerst eens een kort theateroptreden (in een klein theatertje), film (niet te lang) etc. Het komt allemaal wel...je lijf geeft dus duidelijk aan dat dit teveel is dus even een stapje terug.

Heel herkenbaar hoor . Ben zelf in 2019 in elkaar gestort . Kon geen prikkels meer hebben enz. Nu al 11 maanden angst voor de angst. Maar dus heel herkenbaar die overprikkeling . Sterkte en rustig aan

Zit je al langer in een bore-out, dan kan het leven zinloos gaan voelen. Je zelfvertrouwen gaat er ook aan. Logisch, je wordt totaal niet gevoed door enige uitdaging. Je kan niet groeien in iets waar je hart ligt. Soms weet je niet eens meer waar je hart ligt en moet je daar eerst naar op zoek. Heb je hulp nodig in die zoektocht, dan kan een therapeut verder met je meekijken.

Corrine je reageert op een bericht ouder dan 2 jaar.

Hoi amber ik had en heb ook last van klachten vanaf begin mei vooral met mijn maag en hoofd nek en schouders en werk nog wel en heb ook de energie daarvoor wel ga ik in de middag effe een uurtje op de bank liggen en bij mij helpt haptotherapie en het is met recht 2 stappen vooruit 1 terug maar we staan er niet alleen voor we komen er wel succes👍

Door de stress maak je adrenaline aan. Zelf had ik het ook dat ik snachts niet moe was door alle adrenaline in me lichaam eenmaal toch je rust te pakken. Wandelen of even een serie kijken merk je uiteindelijk dat het minder zal worden. Sterkte

Dat heet overspannen, voorstadium richting een burnout. Nu de goede rustige dingen doen om ontspanning te krijgen.

En nee dat is dus geen burn-out, want dan kan je niks meer.

Dank voor jullie reacties. Fijn om ervaringen te lezen op dagen dat ik denk gek te worden. Ik heb via de huisarts haptotherapie als advies gekregen. Ik ga dat toch ook proberen aan jullie reacties te lezen is dat een goed idee.

Hi Pierro,

Ik heb ook alle klachten die jij hebt, ik heb ook corona gehad en getwijfelt aan long covid, maar ik had deze klachten en uitputting al voordat corona kwam. In een burn out hoeft het zeker niet zo te zijn dat ik je niks meer wilt ondernemen. In tegendeel. Bij mij in het begin, wilde ik vanalles en deed ik dat ook nog wel, maar was er gewoon steeds extreem moe van. Ook idd warm douchen leidde in het begin tot uitputting, enkele keren zelfs bijna flauwvallen. Het is lastig voor te stellen, maar zowel warmte als een zware maaltijd (het verwerken ervan), kost je lichaam energie die als je zo uitgeput bent, kan leiden tot klachten. Heb echt al vallend en opstaan moeten uitvinden waar de ondergrens ligt en van daaruit opbouwen.

Corona of een griep in het algemeen zijn belastend voor je bijnieren, en dit is belangrijk onderdeel van het systeem wat uitgeput raakt en uiteindelijk leidt tot burn-out. Vaak is een griep dan bijvoorbeeld het laatste 'zetje', wat je in deze toestand brengt.

Sterkte

Amber

Beste Pierro,

jouw verhaal lijkt een klein beetje op dat van mij. Ook in oktober 2022 covid gehad. Daarna kon ik achteraf gezien steeds minder goed met stress omgaan, voelde ook een enorme onrust in mijn lijf. Had ook een verhoogde hartslag wat leidde tot een bezoek aan de cardioloog. Kreeg daar een panek aanval, en vandaar ging het steeds slechter me. Maandenlang dacht ik alle symptomen die ik had gerelateerd zijn aan de angstoornis die ik opgelopen had. Echter deze week weet ik 100% zeker dat het door post -covid komt. De klachten die je beschrijft lijken op die van mij ( heb er nog een aantal meer) en lijken veroorzaakt te worden dat er teveel histamine in je lijf zit. Daarmee krijg je een uitlopend aantal vervelende symptomen. Bepaalde voedsel soorten bevatten veel histamine, en een lange hete douche zorgt ook voor extra histmaine waardoor je lijf weer op hol slaat. Google eens een long covid en histamine dan begint een lampje te branden. Beterschap!

Heel bekend. Ik heb net voordat het in nederland kwam een flinke verkoudheid gehad die ik nog nooit eerder mee had gemaakt, en daarna 2 jaar goed benauwd geweest met inspanning, ook een middenrif onsteking wat nog steeds een vraagteken blijft waarvan precies. Erg lang heb ik disfuncioneel adem gehaald. Nu een paar maandjes terug weer een flinke verkoudheid gehad en sindsdien terug kerende spanningshoofdpijn. Je komt er toch niet meer achter waarschijnlijk. Maar als je denkt dat je long covid hebt, dat zou goed kunnen hoor! Herstellen kan zo wel 5 jaar + duren (ergens ooit gelezen dat het max 10 jaar kan duren voor alle klachten verdwenen zijn na sommige virussen )

@freddy ja die histamine viel me ook al op. Zelf heb ik desloratidine voorgeschreven gekregen toen na de verkoudheid (vanwege benauwdheid) dus arts dacht meschien een allergie ofzo. Heel apart ja

Beste Pierro,

jouw verhaal lijkt een klein beetje op dat van mij. Ook in oktober 2022 covid gehad. Daarna kon ik achteraf gezien steeds minder goed met stress omgaan, voelde ook een enorme onrust in mijn lijf. Had ook een verhoogde hartslag wat leidde tot een bezoek aan de cardioloog. Kreeg daar een panek aanval, en vandaar ging het steeds slechter me. Maandenlang dacht ik alle symptomen die ik had gerelateerd zijn aan de angstoornis die ik opgelopen had. Echter deze week weet ik 100% zeker dat het door post -covid komt. De klachten die je beschrijft lijken op die van mij ( heb er nog een aantal meer) en lijken veroorzaakt te worden dat er teveel histamine in je lijf zit. Daarmee krijg je een uitlopend aantal vervelende symptomen. Bepaalde voedsel soorten bevatten veel histamine, en een lange hete douche zorgt ook voor extra histmaine waardoor je lijf weer op hol slaat. Google eens een long covid en histamine dan begint een lampje te branden. Beterschap!

Ik zie net dat het eerdere bericht wat ik hierover heb gepost waarvan ik dacht dat het mis gegaan was, toch online staat. Excuus voor het dubbele verhaal! (Extra reacties zijn natuurlijk meer dan welkom)

Hoi!

Anderhalf jaar geleden zat ik wel eens op dit forum, omdat het zo slecht met me ging, maar sinds oktober 2022 niet meer. Dat was rond dat ik m'n eerste dosis citalopram nam, dat overigens pas na een paar weken echt goed werkte. Ik dacht: ik kijk eens op dit forum of ik mensen kan helpen, en ik zag jouw berichtje.

Ik was zólang zó huiverig voor medicatie, er heerste bij mij zo'n groot taboe. Volledig ten onrechte uiteindelijk. Het is dé reden en dé doorbraak geweest voor mijn herstel. Het middel zorgt ervoor dat je minder in je hoofd zit en dat je gewoon dingen doet zonder er al te veel bij na te denken. Ik pieker tegenwoordig echt nog wel eens, maar zonder dat ik het weet filtert m'n hoofd de negatieve gedachten en een half uur later denk ik: 'huh, ik was toch aan het piekeren?', maar dat is dan gewoon automatisch weggegaan. Heel bijzonder.

Heel geleidelijk zijn door deze afname van angstgedachtes mijn fysieke klachten ook wat naar de achtergrond gedreven. Ze zijn er nog wel, maar ik heb nagenoeg mijn leven weer opgepakt en werk 20 uur per week en doe weer de sociale dingen waarvan ik nooit had gedacht dat ik ze nog kon. De overprikkeling is er wel, maar op de achtergrond, evenals mijn hoge adem.

Bijwerkingen zijn er bij mij nauwelijks geweest, maar het werkt voor iedereen anders! En de eerste weken zijn misschien wat onwennig, je hoofd werkt ineens heel anders dan normaal. Je zult eventjes geduld moeten hebben met oordelen of het wat voor jou is. Ik hoop dat het voor jou helpt, en geloof mij: het komt ECHT goed. One way or another. Ook al denk je dat het nooit goedkomt, dat komt het ECHT.

Heel veel succes! :)

Hoi,

Jou klachten zijn herkenbaar. Ik loop hier al jaren mee. Hoe drukker je je erover maakt hoe langer je er last van blijft houden. Het gaat niet in een paar weken over besef je dat. Ik weet dat het moeilijk is maar het komt uiteindelijk goed!

Ik zit op dit forum te lezen en zoveel herkenbaar voor mij, mijn vraag is hoe het nu met jou gaat ? Want je hebt dit al tijdje terug geplaatst..

Groetjes

Hoi,

Dat klopt het gaat helaas nog niet veel beter. Soms heb ik hele dagen dat de wereld heel raar aanvoelt alsof ik dingen niet kan volgens terwijl ik dit wel kan. Angst om in me hoofd te verdwalen of iets ernstigs te hebben is heel groot. Heb veel last van zere benen en druk op mijn ogen en dat wekt ook weer onrust op.
Vandaag 3e sessie bij de psycholoog gehad zij gaan zoeken naar de oorzaak. Verder is het helaas dealen met de klachten ze accepteren en niet bang worden. Maar dat lukt mij helaas ook nog niet.

Hoe is het met jou loop je ook bij een psycholoog?

Ik heb ook van die enorm zere benen. Bij elke emotie, leuk of minder voelt ik het nog meer en spanning in nek. Je lijf/ brein gaat gewoon met je aan de haal zo voelt het. Brrrr heel vervelend

Hoi Jantine,
Jouw klachten klinken allemaal bekend. Ik loop nu een jaar bij de psycholoog en ik heb ook nog klachten en moeite met accepteren. Maar: de klachten zijn wel echt veel minder en ik kan er steeds beter mee omgaan. De tijd helpt daarin ook wel mee. Echt ik kom uit een heel diep donker gat en ik heb nu weer een veel betere kwaliteit van leven. Hoop dat dit je een beetje helpt. Houd vol en leg de lat niet te hoog voor jezelf. Veel sterkte!

Hoi Y.

Fijn om te horen dat het bij jou wat beter gaat. Geeft mij toch ook weer wat moed dat het goed gaat komen en dat ik me er niet bij neer moet leggen. Dankje!

Ik heb ook erg last van de door jouw genoemde syptomen.
Pas had ik ineens een dag dat ging super goed. De dag erna sta ik op weer duizelig, raar in mijn hoofd, wereld voelt raar enz.
Hebben jullie dat ook dat je daar ineens last van heb?

Dat duizelige in je hoofd gaat weg nadat je bloedcirculatie weer goed gaat. Met andere woorden sporten. Het zal eerst lijken alsof je duizeligheid erger wordt maar daarna merk je dat je je alleen maar weer beter gaat voelen.

Zo herkenbaar de klachten, stuk voor stuk. Alsof ik mijn eigen verhaal lees. Ik ben nu 6 weken uitgeschakeld en nog uitgeput, stress en doorlopend angst.

Heel herkenbaar. Ik kan soms ook naar de wereld of een beeldscherm kijken en het allemaal wel zien, maar heel raar en heftig. Alsof je heel moe bent en dan in een fel licht kijkt.
Hebben andere hier ook last van?

Ik ben 11 mnd geleden thuis komen te ziten met zware burnout.
Scala van klachten en paniekaanvallen.
Heftig trillen en tintelingen.
Een hel vond ik het.
Gaat nu stuk beter.
Maar geregeld valt het toch weer tegen.
Komen klachten, niet meer zo erg terug of enorme vermoeidheid.
Wat het schokkerige betreft , herken ik ook .
Vooral in de armen, idd als bij parkinson
Een ander kan het niet zien het is echt inwendig maar erg vermoeiend.
Ik ben blij te lezen niet de enige te zijn.
Ook ik ben bij verschillende specialisten geweest , ook neuroloog.
Alles wijst op de burnout
Het is een lange weg.
Sterkte , groetjes

Dankjewel voor je reply, Sylvia. Geloof in betere tijden scheelt de helft. Heel veel sterkte.

Klinkt bekend
Hoe gaat t nu..?

Exact dit heb ik ook. Vooral dat druk bij mijn ogen en de angst voor andere ziektes. Echt heel herkenbaar. De ene dag gaat het super goed en de andere dag weer niet. Dat zorgt dat je weer in het cirkeltje komt en weer bij af bent.

Klinkt wel als paniekaanval symptomen. Behalve het extreem moe zijn.

Voor mij is exposure heel belangrijk geweest. Dus dingen gewoon doen en ervaren dat er niks verschrikkelijks gebeurt. Dan leert je brein dat het veilig is. Ook heeft mijn trauma's oplossen dmv EMDR/exposure therapie enorm geholpen. De angstreactie van mijn lijf op fysieke symptomen is simpelweg gestopt.

Ik had dan geen lichamelijke klachten los van de paniekreactie. Maar wat ik zou kunnen bedenken voor jou is dat CGT mogelijk helpt om je fysieke klachten op een andere manier te zien (niet als ik ga dood, maar als mijn lichaam heeft pijn).

Sporten kan eventueel ook helpen om je lichaam te helpen te wennen aan de stressreactie (sporten is een stressreactie in wezen).

Ik hoop dat je hier iets aan hebt. Ik heb inmiddels geen last meer van paniekaanvallen en slechts een zeer en verwaarloosbare minieme angst ervoor.

Stop met werken en meld je ziek!

Eens met Taco. Neem rust in de beginfase! Wacht je volgende afspraak af bij je psych.

Let op dit kan heel lastig voelen, om niets te doen. Ik zou de eerste dagen juist niet sporten. Als je per se iets wilt doen, dan eerst normaal bewegen met verplichte rustmomenten erachteraan. Bijvoorbeeld vaatwasser uitruimen en dan rusten, of was ophangen en dan rusten, of hoogstens je straat uitlopen en weer terug en dan rusten.
En dan je ervaring delen met je naaste en psych.

Lieve Mars,

Ik begon je verhaal te lezen en dacht gelijk, oh dit herken ik! Ik had een gymnasium advies en ben uiteindelijk mavo afgestudeerd. 20 jaar verder kreeg ik de diagnose adhd.
Toen las ik over je werk en je scheiding. Het spijt me dat er zoveel tegelijk op je bord is komen te liggen en ik voel je verdriet.
Lieve Mars, ga alsjeblieft naar de huisarts en bespreek deze gevoelens en vraag om een doorverwijzing naar de ggz. Je hoeft er niet alleen voor te staan
Heel veel sterkte <3
T

Als ik je zo lees..

begin met jezelf te waarderen en accepteren en haal het bij jezelf, en leg de lat niet te hoog voor jezelf. Waardering zul je nauwelijks krijgen van andere mensen omdat ze vaak hun eigen leven en een rugzak met zich meedragen. Het laatste wat ze dan denken is waarderen. Zo is de realiteit. Wees niet zo streng voor jezelf en dat je aangeeft dat andere meningen zwaar wegen. Dat zou niet zo moeten, daar lijd je dan alleen maar onder op den duur.. en Net zo succesvol zijn als de rest van de wereld” je bekijkt het verkeerd, vind ik. Waarom wil je succesvol zijn? En stel je was succesvol, dan had je alsnog in de ww kunnen vallen uiteindelijk, en had je alsnog opnieuw moeten beginnen. Je gezondheid gaat voor :-) allerbelangrijkste! Ik ken 2 die een eigen bedrijf hebben gehad en volledig ingestort zijn doordat ze zichzelf helemaal suf hebben gewerkt, nu na jaren kun je ze nog steeds bij elkaar vegen. Soms is dat het niet waard, maar geef niet op.

Ik heb precies hetzelfde in periodes. Vooral als ik (te veel) gluten en melkproducten heb gegeten/gedronken.

Probeer minimaal 4-6 weken 0.0 melk producten en gluten te laten staan en kijk wat er gebeurd.

Hi Wies,

Ik heb dit ook, in het begin van de burnout vaak. Dat werd met dat ik herstelde minder. Denk dat het een stuk verwerking kan zijn, maar bij mij lijkt het later in het proces steeds terug te komen als ik over mijn grenzen ben gegaan. Dan is het dus een reactie van je lichaam op het cortisol (of andere ontregeling), zo denk ik.

Je beschrijft alle klachten die ik heb. Zelf heb ik een BO, maar ook chv en die 2 samen is echt een hel

Even bij vermelden dat ik al zeker een jaar of 3 overspannen/burn out heb. Heb erg veel klachten achter de rug, maar zodra ik eindelijk eens wat rust heb komt het meeste weer omhoog, nu is het vooral hoofdpijn geworden

Ja ik heb hier ook veel last van! Naast gespannen spieren in het algemeen, en brainfog. Echt heel vervelend.

Hoi

Heel herkenbaar. Ook zo ontzettende druk achter mijn ogen en hoofdpijn. Soms komt het ineens en het kan ook ineens weer weggaan. Echt heel rot!

Ik heb dat ook zit er alweer 2 jaar in... ik heb et ook bij tv licht te veel op de tel zitten.. of als ik loop sta inspan

Ja bizar, probeer het zo vaak uit te leggen maar als je het niet hebt gevoeld dan snap je het ook niet. Ik heb ook geen idee hoe ik dat gevoel weg kan laten gaan.

Hi! Ik kan me heel goed voorstellen dat je ook graag positieve verhalen wilt horen. En ik kan me inderdaad ook voorstellen dat mensen die het achter de rug hebben niet gaan reageren.

Momenteel zit ik zelf overspannen thuis en herken ik je verhaal heel erg.

Een vriend van mij heeft hetzelfde meegemaakt en heeft ook veel angsten etc ervaren die periode. En uiteraard hele erge vermoeidheid. Ik kan je vertellen dat deze vriend er helemaal vanaf is! Het heeft in totaal, alles bij elkaar, wel anderhalf jaar geduurd voordat hij weer de oude was, maar er is dus gelukkig wel hoop. Hij heeft hulp gehad van een psycholoog.

Gun jezelf de rust, probeer hulp te zoeken en ik geloof dat alles goed komt.

In het begin van mijn burn-out had ik hetzelfde inderdaad. Fijn dat je eindelijk echt tot rust komt. Laat die moeheid toe. Langzaam zal die batterij weer vullen, maar die is zeker niet in 1 nacht opgeladen. Ik heb er wel een paar maanden over gedaan, dat ik geen 11 uur slaap meer nodig had.

Wat fijn, jullie reacties! Bedankt!

Hoi,

ik heb precies hetzelfde. Heerlijk geslapen en vervolgens naar een uurtje op al kapot zijn. Elke stap die je zet is eigenlijk een stap te veel.

Hoi,

Dit vind ik echt raar. Ermee leren leven, er zijn genoeg oplossingen om wel weer een beter leven te krijgen. Wat zijn dat voor psychologen/dokters. Voor alles is een oplossing ook voor jouw probleem.
Kan je geen andere psycholoog zoeken?

Zelf loop ik ook al 12 jaar met een burn-out rond. Het kan echt maar is wel bizar. Heb je altijd op chronische stress geleefd? Weinig slaap etc en maar doorgaan. Nu besef ik pas hoe ik rond heb gelopen. Een grote waas! Herken je dat? Altijd overprikkeld zijn ook en maar doorgaan

Hallo,

Ik herken je klachten , zit zelf in een BO, maar ben deze week de eerste keer terug gaan werken na 6 maanden thuis te zijn geweest.
Voor mij heeft mijn huisarts wonderen verricht. Zij heeft mij aangeraden de eerste maanden GEEN contact te hebben met mijn werkgever of collega’s. Toen ik haar raad eindelijk opvolgde kwam er na ongeveer 2 maanden opnieuw wat plaats voor rust. Het proces van loslaten heb je volgens mij echt wel nodig. Pas nadat er een beetje rust was kon ik contact hebben met mijn werkgever. Dit gaf natuurlijk wel zenuwen maar geen paniekaanval meer. Ook ga ik naar een psycholoog die mij tips geeft om hiermee om te gaan zoals wat jij nu doet: wandelen, fietsen , en rusten. Ook de natuur heeft voor mij helend gewerkt. Het is natuurlijk niet omdat iets voor mij werkt, dat het voor jou ook zal werken, maar het is het proberen waard. Heel veel beterschap!

Hii, wat heftig om te lezen! Zelf zit ik nu een paar dagen thuis wat minstens een maand zal gaan duren op advies van psycholoog. Ik snap je punt alleen zou ik als ik jou was wel even contact opnemen met je huisarts . Zelf heb ik dit ook gedaan en aangegeven me niet lekker in me vel te voelen erg moe veel hoofdpijn en mega last van mijn nek en schouders! Hij heeft mij doorverwezen naar een psycholoog/praktijkondersteuner die samen werkt met de huisarts. Hier kon ik binnen 3 weken terecht en het gesprek was echt super fijn toen tot de conclusie gekomen dat ik inderdaad een stap terug moet zetten en zoals nu dus ook ziek ben gemeld van mijn werk over 2 weken kan ik weer terecht voor mijn 2e afspraak en tussendoor heb ik nog een gesprek met mijn huisarts om daar nog wat mee te kunnen sparren voor hoe nu verder! Ik vind het erg lastig mijn dagen in te vullen en het echt te verbeteren op dit moment.

Hoi frenk. Als uw doktor dat heeft gezegd zou ik dat niet in twijfel nemen. Ja, de klachten die je beschrijft heb ik ook lang gehad bij stress/burnout, en nog steeds met momenten. Een psychomatische fisiotherapeut kan dat voor je meten dan weet je het meteen zeker

Bedankt voor je reactie,ben dus niet enigste met deze klachten.

Ik zelf ben ook vaak naar de doktor geweest. Door de stress en hyperventilatie bleef ik spierpijn krijgen in mijn hele lichaam vooral rondom de longen en borstkas, ook nogal wat hartoverslagen gehad daardoor maar nooit is er wat gevonden. Enigste tip die ik kan geven, zodra je het aan voelt komen, doe ademhalings oefeningen (tegen hyperventilatie) op een gegeven moment stopt het. Zelf heb ik de chronische variant dankzij de burn out.. zou willen dat ik het eerder had gedaan

Jeetje wat bizar. Laat jullie goed testen lieven mensen!

Lijkt me niet handig om zo iets hier in te zetten, hierdoor raken er meer mensen door in de stress.

Een gewaarschuwd mens telt voor twee. Laat je aub goed testen en laat je niet zomaar zeggen dat het een burnout is! Luister naar je lichaam!

Ik heb dit gelezen maar deze man had epileptische aanvallen en een chemische smaak in zijn mond. Lijkt me nogal logisch dat je een scan laat maken als je epileptische aanvallen krijgt en 2x met een black out een auto-ongeluk krijgt

Hoi,

Ik raad je eerst aan om je in te lezen op de fb pagina
B12 tekort de vergeten ziekte. Hier vindt je alle belangrijke info.
Je kan niet zomaar b12 prikken zonder overige waardes te controleren.

Waar jij nu last van hebt heet beginnersverergering. Klachten worden eerst erger, dit kan dagen weken maanden ( bij mij 1 jaar).

Lees je goed in en laat je eventueel doorverwijzen naar het B12 Institute in Rotterdam.

Ik spreek uit ervaring, prik nu al 2 jaar om de dag b12 injecties. Wel onder begeleiding van het B12 inst.

Sterkte.

Hi Anso,

Dank voor je reactie. Er zijn ook andere waarden gemeten. Mijn homocysteine was bijvoorbeeld extreem hoog. Ik heb me een beetje ingelezen vooral over de beginners verergering. Maar was het bij jou dan ook zo heftig ? Bij mij is het vooral misselijkheid als ik opsta, slijmvorming in mijn keel, tongbranden, onrustig, darmen die tekeer gaan, oorsuizen en nu vreselijk pijn in mijn onderrug.

Ik kon me eerst niet voorstellen dat dit door de B12 kon komen dus weer extra onrust.

Als je je inleest in de groep zie je zoveel ervaringen en (h)erkenning van klachten. Een ieder ervaart het anders en krijgt ook andere klachten. Ik had het meest van spier, zenuw en gewrichtspijn. Ik heb hiernaast ook fibromyalgie dus mijn klachten werden naar mijn gevoel 10 x erger.

Ik ben het meerdere malen op verschillende forums tegen gekomen dat het veel klachten kan geven. Ook met andere injecties zoals bij bloedarmoede.

Ik ben ook B12 gaan spuiten op aanraden van mijn therapeut. In het begin voelde ik me beroerd en daarna ging het twee weken redelijk en nu na die twee weken weer dagen ellendig. Kan dat door de B12 komen ? Normaliter zou je denken dat je je niet tussendoor twee weken beter voelt als het aan de B12 zou liggen...iemand ervaringen ?

Ik herken dit ook al 3 jaar bezig. Ik voel me dan een week of 2 best goed en ineens uit het niets. Wakker in de nacht met enorme spanningen en stress. Hele lichaam verkrampt om vervolgens helse weken tegemoet te gaan. En dit zonder aanleiding zo zwaar

Dank voor je reactie. Bij mij duren de slechte dagen meestal dan een kleine week. Twee weken goed tot redelijk voelen en dan idd bij mij ook als donderslag bij heldere hemel zomaar super slecht. En ook ik kan totaal geen aanleiding vinden waarom dit steeds gebeurt. Misschien zijn er mensen die dit herkennen en er vanaf zijn gekomen ? Dit is zo ook geen leven, vreselijk !

Hoi Thomas,

Gebeurt bij mij ook hoor. Sinds eind mei overspannen en tegen BO aan met diverse lichamelijke klachten ( maagzuur/reflux, buikpijn, slecht slapen, hoofdpijn, spiertrekkingen, droge mond, keelpijn, keelschrapen etc). Meeste klachten zijn over alleen sinds 2 dagen uit het jiets door verkoudheid weer reflux in keel.
Lijkt wel 2 stappen vooruit en dan weer 1 achteruit.

Bij jou nog voortgang?

Hoi Thomas,

Gebeurt bij mij ook hoor. Sinds eind mei overspannen en tegen BO aan met diverse lichamelijke klachten ( maagzuur/reflux, buikpijn, slecht slapen, hoofdpijn, spiertrekkingen, droge mond, keelpijn, keelschrapen etc). Meeste klachten zijn over alleen sinds 2 dagen uit het jiets door verkoudheid weer reflux in keel.
Lijkt wel 2 stappen vooruit en dan weer 1 achteruit.

Bij jou nog voortgang?

Hoi Richard, niet echt vooruitgang op dit moment. Voel me nu al sinds mijn post erg slecht. Hele dag misselijk, darm en maagklachten, onrustig, oorsuizen etc. Komt steeds zomaar uit het niets opzetten nadat ik me korte periode beter gevoeld heb. Zit Echt een soort van patroon in. Echt verschrikkelijk frustrerend !! Jij bent dus wel aan het herstellen als ik het zo lees ? Ik hoop het voor je want erin blijven hangen is echt verschrikkelijk

Ik ben nu inmiddels een jaar bezig, en merk nu langzaam wat vooruitgang. Wat ik van mijn therapeut en psycholoog heb geleerd is dat ik heel erg bedacht ben op het hebben van een terugval. Wanneer ik dan een dag een symptoom meer opmerk dan normaal, schiet ik direct in de angst en komt de stress terug, en daarmee veel meer symptomen. Wanneer je merkt dat je hierover begint te piekeren, is het belangrijk om die slechte piekergedachten uit je hoofd te zetten door wat te doen wat je leuk vindt. In mijn geval merk ik dat de gedachte verdwijnt na even 10-15 minuten een intensieve game spelen (niet te lang!), met wat huisgenoten praten (voordeel als student) of mijn ouders bellen als het echt even niet gaat. Als ik dan aan het eind van de dag kijk, zie ik vaak dat ik minder symptomen heb dan wanneer ik de dag begon. Probeer dus iets voor jezelf te vinden (liefst iets leuks) waardoor je heftige piekergedachten even geen tijd hebben om je kapot te maken. Na deze activiteit blijven ze vaak weg!

Probeer vooral niet te achterhalen hoe t komt! Een van de eerste dingen die psych tegen mij zei: burnout herstel is heel grillig. Gaat met horten en stoten. Dat is dus ook zo. Erover piekeren is zinloos. Het gaat erom dat je lijf in herstelmodus komt. Dan volgt er nog een lange weg met vallen opstaan.

Erg herkenbaar. Soms gaat het een tijdje goed en dan plots weer drama uit het niets (lijkt het dan). Ga dan hele dag Googlen om te achterhalen wat ik heb 🤬 maar maakt het uiteraard alleen maar nog erger. Kan het niet laten ook al weet ik dat het me niet helpt. Is de hopeloosheid denk ik, op gegeven moment weet je het gewoon niet meer en ga je weer zoeken naar oplossingen (die er niet zijn). Accepteren is zo vreselijk moeilijk.

Googlen en erachter proberen te komen wat het is heeft geen zin. Je komt er toch niet achter. Accepteren en vertrouwen hebben dat het beter gaat worden.

Alle lichamelijke klachten zijn gerelateerd aan stress en zijn een reactie op die stress. Het opnoemen van klachten heeft weinig zin als je de kern niet aanpakt, namelijk de stress !!

Ik denk ook vaak dat stress dit allemaal niet kan veroorzaken en ondanks dat ik weet hoe het werkt lukt het mij ook maar moeilijk om te accepteren. Accepteren dat je in deze situatie zit en accepteren dat het lang duurt vooraleer je eruit komt. Je hebt het waarschijnlijk ook jarenlang opgebouwd dus dan is het niet in twee weken weg helaas.

Wat fijn dat je je na zo’n rottijd eindelijk weer beter voelt. Ik ben erg benieuwd naar jouw hypnotherapeut.

Hoi herkenbaar hoor heb ik ook vanaf mei zit ik tegen een burnout op last van mijn maag hoofd enz slecht slapen wandel wel veel zit bij een hapthoterapeut dat helpt goed ze of hij luistert en je kan daar lekker uithuilen lucht op en krijg behandeling lekker is dat gebruik ook vitamine b 12 en magnesium dat helpt bij mij teminste en Thomas je staatcer niet alleen voor samen staan we sterk en het is stap voor stap soms 2 vooruit en 1 terug sterkte en succes ook 👍😉

Dit heb ik dus ook constant. Gaat het weer wat beter en denk ik uit het dal te klimmen en even later lig ik weer volledig in dat dal. Om gek van te worden

Terugval in mijn geval te achterhalen ……ben alles op een rijtje aan het zetten omdat ik zo omlaag wordt geduwd omdat het bedrijf / casemanager waar ik werk bang is voor boete voor bedrijf . Wordt bestookt met brieven, mails. Zij hebben dit spelletje al talloze keren gespeeld, ik niet, ik zie de oneerlijkheid en benoem het, ze denderen keihard door, wat kost mij dit een energie die ik niet heb.

Het klinkt allemaal erg bekend. Ik zit momenteel ook thuis met vermoedelijk een burn-out. Mijn psycholoog gaat morgen verder met diagnostiek. Ik heb zelf ook last van aanhoudende hartkloppingen, hiervoor heb ik morgen een afspraak bij de huisarts. Verder heb ik helaas ook ADHD en slik ik bupropion, maar ik heb teruggelezen dat het geen bijwerking kan zijn van die medicatie. Verder heb ik concentratieproblemen en voel ik me erg moe na kleine activiteiten. Onderliggend ervaar ik ook nog stress dat ik mijn baan zal verliezen gezien ik net in mijn proeftijd zit. Ik ben bang dat als ik te vroeg begin met werken, ik weer net zo hard terug van als jou. Het zit niet bepaald mee. Maar ik denk vooral dat het belangrijk is erover te praten en te laten zijn zoals de situatie nu is. Het zit hem vooral in een stuk acceptatie denk ik. Maar ook dat is niet makkelijk.

Als je contact wil houden kan je een bericht sturen. Ik ben immers toch thuis..

Hi, ik wilde je alleen maar doorgeven dat angst/paniekaanvallen een reactie zijn op gebeurtenissen in je leven waar je geen controle over hebt of denkt te hebben. Recentelijk heeft een vriendinnetje van mijn dochter het ook gekregen (15 jaar). Ook naar de EHBO en inmiddels alweer helemaal happy. De reden waren problemen thuis en een oma die op sterven ligt. Een vriendin van ons had precies hetzelfde..ook paniek en ook EHBO, en zij had enorme spanningen vanwege haar echtscheiding. Kortom, de oorzaken zijn altijd van sociale aard. Praten helpt.

Dank voor jullie reactie! Hebben jullie ook last van een hogere hartslag. Zoja hoe uit zich dit?

Heel herkenbaar.

Ik zit ook te hannesen met mijn hartslag.

Ik zie het zo. Alles is teveel, en bij iets kleins schiet je lichaam al in stress. Dus de hartslag schiet omhoog. Ik zit met een hartslag van 100 de was op te hangen bijv.

Wat belangrijk is, is dat na de activiteit de hartslag weer omlaag gaat. Weer rond de 70-80. Zodat je lichaam weer in de rust komt.

Als je dit niet doet, en stressreactie, na stressreactie opbouwt, dan komt je lichaam minder in rust. En zal je hartslag dus hoger zijn in rust.
Je kan je wel goed gaan voelen, want in de eerste instantie wek je adrenaline op. Als je stopt, zal het lichaam de adrenaline in een paar minuten weer afbreken.
Maar als je doorgaat, dan maakt je lichaam cortisol aan, en zal je je lang goed voelen. Maar dit is schijn. Probeer dan juist te rusten. Het zal wel een paar uur duren voordat je lichaam het cortisol afbreekt.

Ik vertel dit uit eigen ervaring,, na een jaar in een burn-out te zitten. Maar ik ben geen psycholoog oid. Heb deze informatie wel uit boekjes gehaald..

Oh en wat heel belangrijk is. Vertrouwen.. Vertrouw erop dat je lichaam, de natuur vanzelf wel weer hersteld.. Je hart is goed, dat is uitgewezen uit onderzoek, dus wees niet te bang. Het komt wel goed. Bewaak alleen je grenzen serieus. Je hartslag kan een indicator zijn of je over deze grenzen gaat.

Ik ben zo’n 15 maanden geleden uitgevallen met BO, ook heel veel last van hartkloppingen gehad. Nu nog steeds elke dag wel last van, zij het veel milder dan voorheen. In het begin een hartslag van 140 tijdens het uitruimen van de vaatwasser. Nu is het vaak weer normaal, met wat “uitschieters” tussen de 80 en 120 afhankelijk van wat ik doe en hoeveel prikkels/stress ik ervaar.

Met mij gaat het inmiddels stukken beter. Uit controledrang voel ik toch ook nog meermaals per dag mijn hartslag. Het is moeilijk om hiermee te stoppen als je zo lang gewend bent geweest niet te kunnen vertrouwen op je lichaam..

Ik leer steeds beter aan te voelen wat kan en wat niet. Mijn advies zou zijn: als je het gevoel hebt dat je jezelf moet “pushen” om iets te doen, doe het dan liever niet dan wel. Zo ben ik afgelopen week ook weer over mijn grenzen gegaan en het helpt je gewoon niet. Nu heb ik een paar dagen weer bewust uitgerust en ik voel me weer stukken beter. Dan maar even wat minder uitdaging opzoeken af en toe.

Ik heb echt een intensieve tijd gehad, met medicatie, therapie en een hele hoop ellende en vallen en opstaan. Maar ik merk echt dat de energie en drive om dingen weer op te pakken grotendeels met de tijd vanzelf weer is gekomen.

Sterkte!

Goede avond
Ik herken veel dingen wat ik lees.
Ik ben al maanden bezig met stuntelen en niet lekker voelen.
Wel ben ik nog steeds aan het werk wat me super veel energie kost.
Ik heb veel last van angst gevoelens door hyperventilatie druk op me borst en pijn in schouders wat me armen in trekt.
Lijkt echt of je een hart aanval krijgt (tenminste dat denk ik).
Ik word er echt moe van en denk er elke dag aan.
Mijn gedachten gaan vaak waar is de kwaliteit van leven gebleven.
Hoelang hou ik dit nog vol.
Bij mij is nog niet een burn out vastgesteld maar als ik hier de dingen lees lijkt het er wel op.
Als er mensen zijn die 1 op 1 willen praten is een nummer uitwisselen mogelijk.
Groet Marcel

Hoi Sebas,

Zelf ben ik 3 maanden geleden ook opgenomen geweest bij de spoedeisende hulp omdat ik dacht dat ik een hartaanval kreeg. Conclusie het was een paniekaanval door alle stress daarna was ik erg onzeker over mijn eigen lichaam had ik echt niks aan mijn hart want ik lag dagen met snelle hartkloppingen in bed wat me zelf wakker maakte in de nacht. Waardoor ik niet meer kon slapen. Door het te accepteren dat het bij de burnout hoort en omdat je te veel stress hebt in je lichaam heb je daarom de klachten. ik kan je aanraden het horloge af te doen en de controle los te laten want controle is stress. Ik kan je zeggen dat Nick vd waard kan je opzoeken die heeft enorm geholpen met zijn teksten en filmpjes. Ik dacht zelf dat het nooit meer over zou gaan en ben nu aardig op weg met af en toe nog een versnelde hartslag maar als ik te veel stress heb. Vertrouw op je lichaam!

Ik trap af

- stop bij een grens die je voelt. Forceer niks. Daar wordt je niet beter van, maar juist slechter
- wees eerlijk naar jezelf. Waar komt de burn out nu echt vandaan
- loop elke dag, maar sport niet intensief. Je hebt namelijk zelfs je spieren verbrand door over je grens te gaan. Door dus met lopen je spierkracht op te bouwen, herstel je sneller. (30 min lopen)
- De lichamelijke klachten horen erbij, en geven juist herstel aan.. verwelkom ze, bedenk dat dat een teken is dat je hersteld. Je lichaam is hard aan het werk om te overleven en je te laten herstellen.
(Wordt bijv niet bang van de hoge hartslag, alleen een teken dat je in de reserve batterij zit)
- Het komt goed. Echt waar. Het kost alleen tijd..

Kijk naar wat voor jou werkt, dus voorzichtig experimenteren. Het is vooral een leerproces. Met vallen en opstaan leer ik iedereen dag weer. Het is ook zo dat je lichaam en geest compleet van slag zijn.

M.a.w. cortisol speelt een zeer belangrijke rol. Die maak je in de ochtend aan. Dit is ook de reden dat je (ik in ieder geval) al vanaf wakker worden mij direct erg onrustig voel. De stelregel is dat je in de beginfase veel rust neemt en bijslaapt, maar als je begint te merken dat je fysiek aangesterkt bent, dan zou je kunnen starten met bewegen. Ik zit in die fase. De muren kwamen op mij af en de vermoeidheid is nog puur mentaal. Als je dan blijft liggen, dan blijft de cortisol in de lichaam zitten en blijf je de hele dag door gespannen. Door te bewegen maak je o.a. endorfine aan en nog meer anders positieve stofjes. Door te bewegen wek je de endorfine op, maar ook door fysiek contact met je geliefde en door te lachen. Ik ga nagenoeg dagelijks nu naar fitness. Begon met 15 minuten fietsen, toen 30 en sinds deze week 1 uur. Bewust maak ik altijd een praatje met de mensen achter de receptie en andere bezoekers. In het begin was ik erg nerveus, maar nu voelt dit.heel vertrouwd. M.a.w. fysiek en mentaal ga je zo kleine stapjes vooruit. Morgen ga ik een uur wielrennen en zie het als een experiment. Is het teveel, dan weet ik genoeg en houd ik het bij de fitnessschool, zo niet dan ga ik om de dag.

Feit is dat je stappen moet zetten. Mensen die langer dan 1 jaar burnout zijn, komen voor, maar zijn eerder een uitzondering. Dit heeft alles te maken met de problematiek en de durf om stappen te zetten. Mijn vriendin was ooit burnout maar was er binnen 3 maanden uit. Ik zit er nu 4 maanden in, maar begin te merken dat ik progressie maak. Daarnaast is het een leerproces. Ik krijg steeds meer zelfinzicht. Hoe, wat en waarom wordt steeds duidelijker. Maar voor een ieder geldt dat je stappen moet gaan zetten. Ga uit je hoofd en ga in je lichaam. Rustig aan opbouwen, rust nemen en slapen in de middag als het kan.

Succes! Komt goed.

@Anoniem, tijdsduur heeft ook heel erg met de ernst te maken. De ene burnout is de andere niet dus vergelijken is nutteloos.

@anoniem, vergelijken is inderdaad zinloos. En heel eerlijk voelt dit voor mij als een heel vervelende opmerking. Ik zit nu 10 maanden in een burn-out, naar het werk gaan lukt mij nog niet omdat dit ontzettend veel stress geeft. Ik heb op heel veel andere vlakken ook nog geen grip, Ik heb last van depressiviteit en ben nu iemand die ik niet wil zijn en dan schrijf jij dat je maar moet durven. Dat voelt als heel veel onbegrip. Het is vast niet zo bedoeld, maar weet wat woorden doen met mensen die kwetsbaar en fragiel zijn.

Ik ben nu 6 maanden in mijn BO en heb ontzettend veel geleerd.

Het belangrijkste voor mij is:
-Kies voor jezelf
- Schaam je niet voor waar je bent, je bent genoeg.
- Het is niet belangrijk wat andere mensen vinden
- Ik loop niet achter op anderen, het is oke om dit op mijn tempo te doen
- Ik geef mijn grens aan en iemand vind dit niet prettig? Niet mijn probleem, dit is goed voor mijzelf
- Ik blijf bij mijzelf
- Ik mag een mening hebben, anderen hoeven het hier niet mee eens te zijn. Andersom geldt hetzelfde. Ik ben een eigen persoon met eigen opvattingen en dat is helemaal oke

Accepteer dat je burnout bent. Heb vertrouwen in je herstel en zet kleine stappen. Wandelen is inderdaad heel goed! Ik wandel elke dag 2x 30 min, soms langer. Pilates en yoga ook goed, laagintensieve sporten. En iedere burnout is verschillend, zoals Taco aangeeft heeft t te maken met de ernst vd burnout. Heb je er lang over gedaan om er in te raken, dan duurt t lang om er uit te komen. Ik heb heb er helaas 7 jaar over gedaan dus zal paar jaar bezig zijn met herstel. Was ook een hele kluif om dat eerst te accepteren...

ACCEPTEREN dat je een burnout hebt en jezelf de tijd geven.....het duurt een ( hele) tijd voordat je een burnout ontwikkeld, dus het duurt ook een tijd om je hersenen uit te zetten ( niet constant aan) en rustig aan weer leren te ontspannen.

Ondanks dat ik niet veel wijzer werd van mijn psycholoog werd ik wel gerustgesteld dat het "oké" was dat ik vrijwel niets ondernam en dat het gewoon een hele poos gaat duren.

In de drukke maatschappij waarin we van alles moeten, moest ik ( vooral) ook heel veel van mijzelf. Perfectionisme ....je herkent het wel.
Na een ontspannen dagje viel mijn spraak een beetje uit en kreeg ik last van mijn evenwicht.
Ik werd opgenomen omdat ze dachten dat ik een herseninfarct had. De neuroloog vroeg " heeft u veel stress en negeert u dat?" " dit is wat er dan met u gebeurd!"

Uiteraard was ik na 2 dagen, gewoon weer aan het werk.
Totdat het na een 5 maanden echt niet meer ging en ik alleen maar na werk op de bank lag. In de rotzooi, mijn huis en hoofd een chaos.
Ik zag mijn vriendinnen niet meer, sloeg uitnodigingen af, raakte zelfs vriendinnen en vriend kwijt.. Maar ontspannen kon ik niet, in mijn hoofd moest ik nog van alles nl. Ik voelde mij schuldig dat ik probeerde te ontspannen.

Ik heb geleerd dat ik de burnout mijzelf heb aangedaan door maar belachelijke hoge eisen aan mijzelf te stellen.
Iets met cirkel van invloed😉
( nu kan ik mij ook nog herinneren dat ik heel boos werd toen ik las dat ik het mijzelf had aangedaan. Hoe konden ze dat nu schrijven??)

Inmiddels is het 7 mnd geleden dat de arts tegen mij zei" Als je nu niet stopt, klap je er straks onderweg uit, in de auto......en dan?? Op je werk ben je niet onmisbaar, thuis wel.
Je moet gaan schrappen in datgene wat je nu de meeste tijd kost, en dat is je werk"

Langzaamaan ben ik aan het reïntegreren.
Ik ben er nog lang niet, en iedere uitbreiding van uren duurt even voordat ik ze niet meer als druk ervaar. Teveel afspraken in agenda lukt ook niet. Ik doe het dan ook niet. Heb ik een verplichting, dan hou ik de rest van de dag leeg.
Ik hou mijn huisje op orde...en ipv dat ik zie wat er allemaal nog moet gebeuren, prijs ik mijzelf om de dingen die ik wel gedaan heb...

Succes alleen,

Lieve groet, Silvana

Ik ben inmiddels twee maanden thuis van mijn ft werk en begin me te realiseren dat ik daadwerkelijk een burn out heb. Ik ben aan het zoeken naar houvast aangezien de lege dagen me zo nutteloos voorkomen. Heel fijn de eerdere berichten te lezen, ze sterken me in acceptatie van deze situatie. Constante hoofdpijn is ‘normaal’ weet ik nu en de hele dag bijna niets doen is dat ook. Het heeft tijd nodig, veel tijd.
X

Helaas geen tips maar wel herkenbaar. Ik heb altijd spanning op de spieren staan, zelfs onder het slapen tandeknarsen, en bij het wakker worden en opstaan last van de ogen/nek en voorhoofd. Vaak een verkeerde houding en zelfs als ik in de auto zit merk ik dat ik mijn benen onbewust te veel aanspan. Ik zou willen dat het weg ging maar het lijkt soms chronisch, ik blijf maar vollopen met spanning maar er vanaf komen lukt niet. En ja ook dat praten met andere mensen vooral de types die constant doorpraten pff haha, ik raak dan afgeleid en heb dan de helft niet gehoord uiteindelijk🤔 ik kom dan ook echt ongeïnteresseerd over. Blij dat het ophoud😂

Hoi Ebru,

Wat naar zeg! En tegelijk ook goed dat je de signalen herkent. Luister naar de signalen die je lichaam geeft. Wees vooral eerlijk en open naar je leidinggevende. Geef aan dat je merkt dat je een terugval hebt en tijd voor jezelf nodig hebt. Je hebt er niks aan als je weer in een volle burn out terecht komt ;) je leidinggevende heeft daar trouwens ook niks aan.

Hoi Lisa,

Dank je wel voor je reactie. Waardeer het enorm. Ik vind het heel spannend, maar zoals jij het al zegt moet ik naar mijn lichaam luisteren en voorkomen dat het erger wordt. Wish me luck:’(

Gr. Ebru

Is het dan ook echt een terugval of opnieuw stress/burn-out klachten? En was je wel helemaal hersteld. Geen idee hoor, maar schrik daar wel van dat het kan.

Hoi Piet,

Ik denk een terugval, want ik loop al langer met de stressklachten rond. Ik heb eigenlijk gedacht dat het wel over zou gaan door meer rust in te lassen en meer voor mezelf te gaan zorgen. Ook mindfulness oefeningen gedaan echter heeft het niet gewerkt. Ik ben lichamelijk en geestelijk op.

Hoi Ebru, vooral niet schuldig over voelen. Maar ik herken je verhaal als geen ander. Had hetzelfde, voelde me schuldig en wilde doorgaan en doorgaan tegen beter weten in. En wat is er uiteindelijk gebeurt, na bijna 20 jaar bij hetzelfde bedrijf te hebben gewerkt en alles gegeven te hebben, laten ze je vallen als een baksteen ! Ga nu de WIA in omdat ik zo eigenwijs was om niet aan mezelf te denken. Laat je dat niet gebeuren, denk aan je gezondheid ! Voor een werkgever ben je alleen goed als je functioneert zoals hij dat wil, gaat het even niet ben je een last en zijn alle resultaten uit het verleden niets meer waard.

hoi ebtu herkenbaar jou verhaal ik heb regelmatig terug val zit vanaf mei tegen een burnout aan ik loop bij de hapthotherapeut dat helpt mij goed je kan je verhaal kwijt en krijg oefeningen en gaat allemaal stap voor stap hopelijk kom ik er vanaf en helpt het jou ook succes 👍

Een burn out gaar nooit meer 100% weg. Je zult altijd nog klachten ervaren vooral in het brein.

Hoi anso dat is herkenbaar drukkend hoofd en ogen die zeer doen wazig zien steken in mijn hoofd enz ik heb door de burnout ook maagklachten erbij gekregen en veel lichtflitsen gaat nu iets beter en was ook bij de oogarts die zei dat ik met tv een goedkoop brilletje op moet bij Kruidvat of bij iemand anders 1.00 scherpte succes ook 👍

Ik herken dit precies. Zit nu in het vierde jaar. Mijn advies vermijd tv schermen enz. Zoveel mogelijk ontspannen, buiten wandelen goede zonnebril op en oordoppen in. Neem een ergotherapeut in de hand. Blijf binnen de grenzen. Dan zal het heel langzaam aan afnemen

Ik ga nu mijn derde jaar in.. het word wel minder. Ook al kan ik nog steeds niet zonder zonnebril buiten lopen.. want mijn ogen verkrampen heel snel. Joun zenuwstelsel is overspannen je zult wel ook spierspanning hebben rond je schouders nek en kaken.. dry needling chiropractor osteopaat kan je helpen je klachten te verlichten zodat je weer wat betere door bloeding krijgt. Maar het gaat met kleine stapjes beter.

Ik heb geen rode ogen nu tijdens deze burn-out, maar ik heb hier wel maanden last van gehad in Finland in de winter. Ik kocht ook oogdruppels voor rode ogen, dit hielp maar kort. Uiteindelijk kocht ik oogdruppels voor vermoeide ogen en toen was dit probleem bij mij snel opgelost

Cecile ik heb ook last van spierpijn en prikkelingen in mijn arm en been soms gaat het beter ik voel bij mijn been of er wat knapt

Ik heb het vaak over mijn benen een hele brandende huid heel naar. Ik denk een uiting van stress. Burning skin

Bij mij heeft manueel therapeut wel iets geholpen. Die heeft het aantal keer gekraakt en je krijgt oefeningen mee om dagelijks thuis te doen. Belangrijk is wel dat je daarna niet meer stresst, veel spanning ervaart want dan zit het zo weer vast.. lastig is dat.

Ik heb precies hetzelfde maar een warme band van pittenzak in je nek geeft meteen verlichting. Ostrichpillow deze kan in de magnetron. Echt heel fijn

Kratom en rtms hebben goed geholpen bij mij

Bij mij bij de fisioterapeut dry needling heb geholpen na 6 keer succes 👍

Ik heb dat ook.. je moet niet met woede angst of verdriet reageren op je klachten ook al geven die klachten juist dat gevoel.. je emotionele brein is overprikkeld.. daarom dar geluid en licht ook wat harder binnen komen. Je moet je brein weer leren dat die zich niet boos angstig of paniekerig hoef te voelen. Dan voel je dat et naarmate de tijd weer langzaam aan beter word.. maat het duurt wel lang. Zit er 2 jaar in heb wel sins 6 maanden citalopram 10mg.. helpt ook wel

Hey, ja! Maar bij mij is het opgekomen bij het verhogen van antidepressiva. Mijn klachten werden ook niet serieus genomen wanneer ik zei dat die antidepressiva mij slechter maakte, duizelig, niet meer tegen warmte, licht en geluid kunnen. Daarbij wanneer ik mij hierbij in opjaagde leek het wel of ik op hoge stroom te hangen, ik begon te dissocieren alsook vaak in de war. Uiteindelijk ben ik bij een gereputeerde psychiater gegaan, die mij meteen heeft gezegd dat bij stressrelaterende stoornissen antidepressiva niet werkt in tegendeel. Ik ben geleidelijk gaan afbouwen en indien nodig neem ik een lichte xanax als ik last heb ontrekkingsverschijnsels. Nu wacht ik af dat ik verder kan afbouwen. Heb je eens naar de bijwerkingen gelezen? We zijn nu eenmaal allemaal anders en deze zouden je persoonlijk verder helpen in jou geval! Mijn ervaring is dat artsen je niet wijs maken over de bijwerkingen.

Zeker herkenbaar ik ben ook zeer prikkelbaar sinds ik met een bijna burnout zit was nooit zo en heb er veel klachten bij gekregen maagbranden hoofd zwaar enz wandel veel met de hond werk nog en zit nu al maanden bij een hapthoterapeut dat helpt mij goed je kan dan je ei kwijt en lekker effe uit huilen en lekkere behandeling dat doet mij goed je leert je lichaam kennen maar wel stap voor stap ben er nog niet hoor misschien iets voor jou sterkte en succes ook

Hoi sigrid dat is stress dan krijg je veel lichamelijke klachten heb ik ook hoor bij mij duizeligheid soms en maagklachten slecht slapen enz misschien iets voor jou ik zit bij een hypnotherapie daar kan je Jr verhaal kwijt heerlijk effe janken en je word heerlijk behandeld je krijgt daar kracht van sterkte en succes en het is echt stap voor stap soms 2 vooruit en 1 terug 👍

Haptotherapie bedoel ik

Hoi Corrine,

Allereerst wil ik je laten weten dat ik je gevoelens herken, en wat een absolute hell is het he? Het geeft mij persoonlijk veel steun om hier te lezen dat zoveel mensen met dezelfde klachten kampen want voor mijn gevoel wordt burnout enorm gebagatelliseerd in onze maatschappij als iets waar je gewoon ff doorheen moet als het gebeurt. Mensen lijken nauwelijks te begrijpen hoe afgrijselijk het is om dit mee te maken en hoe er heel veel dagen zijn waar je het gevoel hebt dat het nooit meer goed komt en je er nooit meer uit komt.

Als ik je verhaal lees denk ik te zien dat er bepaalde patronen zijn die je toepast in je herstelproces die misschien ook overeenkomen met patronen uit je dagelijks leven waardoor je juist in deze situatie terecht bent gekomen. Je volgt een strak 'herstel' schema en slikt daarnaast hele zware medicatie.

Mijn persoonlijke advies zou het volgende zijn: laat het allemaal even los. Laat je lichaam gewoon in elk geval een tijdje doen wat het wil, als het niet wil bewegen dan beweeg je even niet, als je zin hebt om te wandelen dan ga je wat langer dan 15 minuten naar buiten. De medicatie zorgt er ook voor dat je bepaalde processen blokkeert waar je misschien juist wel even doorheen moet (het aangaan van de paniek, om te doorgronden wat de oorzaak is van de paniek). Ga slapen als je wil slapen, ga mediteren als je niet kan slapen maar prikkels ook niet kan verwerken. We leven in een maatschappij van symptoombestrijding, maar in jouw korte omschrijving denk ik terug te lezen dat je misschien wat meer naar de kern moet. Wel met veel begeleiding natuurlijk, als het mogelijk is kan je partner je daarin ondersteunen. Maar ik zou juist alle druk, alle strakke schema's, alle verwachtingen van het herstelproces los proberen te laten en je lichaam zich natuurlijk laten herstellen. En dat is BELACHELIJK moeilijk. Dat snap ik. Ik ga er zelf ook doorheen.

Daarnaast zou je kunnen kijken of je kortstondig met de POH in gesprek kan om deze fase te overbruggen tot je aan de beurt bent voor therapie.

Ik stuur je heel veel liefde en sterkte via dit berichtje. Geloof mij, het wordt echt beter. Ik zat maanden geleden in de allerdiepste put van mijn leven, en tegenwoordig ben ik dingen weer aan het oppakken en voel ik me vrijer en beter over mezelf dan ik in jaren heb gedaan.

Gun je lichaam het herstel, het donkerste uur is net voor de dageraad. Liefs.

Wat een lieve reactie en ja ik ben heel streng voor mezelf met alles. Ook met eten, drinken etc... Ik wacht al maanden op de intake bij het centrum voor angst en stemmingsstoornissen waar ze ook naar mijn medicatie gaan kijken maar tot die tijd moet ik het zelf doen en dat ben ik echt zooooo zat 😔

Herkenbaar corrine en prikkelbaarheid ben ook een hypochonder daar kan je niks aan doen heb ook een druk op het hoofd loop tegen een burnout aan en zit bij een hapthoterapie dat helpt goed ze luisteren en je kan daar lekker uit huilen en ze behandelen je heerlijk dat geeft je weer kracht maar soms 2 stappen vooruit en 1 terug en ik wandel veel met mijn hond sterkte en succes ook denk maar ik sta er niet alleen voor er zijn er zoveel die dit allemaal hebben samen staan we sterk heeft wel tijd nodig 👍😉

Ik loop al 16 maanden met heftige pijnen hernia gehad bij de burnout
Nu sinds 4 maanden heel scherpe schouder pijn
Mijn fysiotherapeut zegt Dat het bij de burnout hoort
Dus denk bij jou de kans ook aanwezig is van de burnout
Ik heb ook maagpijnen middenrif pijn
Last vd ademhaling spijsvertering
Hoop dat je hier iets aan hebt

Misschien heb je een tennisarm zonder dat je het weet. Ga naar Fysio die kan je daarmee verder helpen.
Sterkte

Bij pijn zou je stemvorken kunnen gebruiken. Één in het bijzonder, de 174Hz. Niet alleen bij pijn, stemvorken kunnen de trillingen die je lichaam al je hele leven op heeft geslagen en vast heeft gehouden, corrigeren. De oude Egyptaren deden niet anders. Onze ervaringen zijn niks anders trillingen met hun eigen frequentie. Net als ‘n harde schijf die vol loopt met dissonanten gebeurt dat ook bij ons.
Het lichaam is de stoppenkast. Alleen het lichaam behandelen is vaak dweilen met de kraan open. We moeten terug naar de bron, alles is trilling.

Ja die pijnen herken ik zeker, bij mij in m’n benen en nek. Vicieuze cirkel van spanningen en angst voor mij dan. Vecht er niet tegen dan wordt het alleen maar erger. Bij mij helpt douchen wel iets. En oppervlakkige ademhaling helpt ook niet mee. Sterkte je bent niet alleen, alhoewel het als een eenzame strijd voelt

Zeker herkenbaar jolanda ik had dat ook veel fisio gehad en vraag om dry needling dqt helpt goed succes 👍

Hoi Soraya, heel herkenbaar dit. Ik heb ook al twee keer een behoorlijke terugslag gehad. Ik denk dat we teveel doen op het moment dat het iets beter gaat en de burnout onderschatten (tenminste bij mij dan)

Soraya,

Worstel er ook steeds mee. Maar herstel gaat herl langzaam met tussendoor een terugval.
Bij een terugval niets inplannen en kijk je hoe een dag verloopt.
Boswandeling, luisteren naar de wind, vogels, bomenbladeren fladderen etc geeft bij mij heel veel rust.

Ik zelf heel veel baat gehad bij kratom in de ochtend. Dlpa kan ook effect hebben

Terugvallen horen er erbij. De kunst is om je daar niet te druk om te maken. Als ik een slechte dag heb doe ik het nog rustiger aan. Een positieve mindset helpt ook: ik zeg dan tegen mezelf dat het morgen weer beter zal gaan.

Hoor wel verschillende geluiden over Kratom... niet licht nemen!

Zo herkenbaar ik heb ook.last 4 uur wakker ik werk nog wel mijn wekker gaat ook nog vroeg heb ook af en toe een terug val en dan weer last van mijn maag pfffff loop veel in de buitenlucht en zit ook bij 1 hapthoterape dat gaat goed je krijg gesprekken en oefeningen maar gaat allemaal stap voor stap hoor soms 2 stappen vooruit en 1 terug succes ook 👍

De enige vraag die bij mij naar boven komt; waarom werk je in vredesnaam nog?
Is het beter om eerst te herstellen, in plaats van het laatste beetje energie opbranden.?

Ik herken wel wat van je klachten bij burnout. Niet zo extreem. Je zou advies kunnen inwinnen bij Visio die gespecialiseerd zijn in visuele problemen. Wel naar deze klachten.

Misschien heb jij iets totaal anders maar dit lijkt wel oogmigraine.
Bij mij getriggert door o.a. aspartaam, wegvallende stress en vochtige lucht bv een ruimte waar een natte zwabber staat.
Raar maar waar. Heb je het ook met de ogen open overdag? Ik had ook gewone migraine maar door ouder worden neemt het af.

Ja, ik heb dit ook meegemaakt. Het is bijna nooit werkgerelateerd. Sterker nog. Ik begin ernstige twijfels te krijgen over het hele fenomeen arbodiensten. Zijn er meer mensen met slechte ervaringen?

Ik heb ook een slechte ervaring maar dan bij een verzuimadviseur. Niet eens een arts. Goed gesprek gehad en verteld dat ik een chronisch probleem heb en een burnout maar zij wilde het amper over maar burnout hebben en vroeg niet eens wat mijn symtomen waren. Ik ben helemaal niks waard en mentaal kapot en zegt ze aan het eind ik wil dat je 2 x 2 uur gaat werken maar dan licht werk. Nou ik schrok en zei okay. Maar vanbinnen. Huilde ik. Want ik kan dat niet. Krijg ik mijn verslag staat dat ik 2 x 50 procent weer arbeidsgeschikt ben. Wat!! Dat is 4 uur werken 2 dagen lang en ik kan thuis amper iets. Rapport klopt dus ook niet en nu moet ik weer baas bellen dat het niet klopt. Echt veel stress geeft dit mij.

De arbodiensten onderschatten het probleem. Ik heb het zelf aan de lijve ondervonden. Ze negeren wat je zegt trekken hun eigen conclusies.
Daardoor voelde ik me weer niet gehoord en nog meer stress en onrust in mijn lijf.
Laten ze zich eens goed voorlichten wat burn out met een lijf cq persoon doet.
Ik gun het niet niemand...je gaat door een hel ..het is nu net 2 jr geleden en nog steeds ben en voel ik me niet de oude ik.
Veel lichamelijke problemen ook daardoor gekregen waardoor ik nu afgekeurd ben.
Had mss geholpen als men naar me geluisterd had en het serieus hadden genomen. Maar ik probeer te genieten van het nieuwe leven want de oude komt niet terug.

Ieder met een burn out ...kom voor je zelf op en laat je niet de grond verder in trappen.

Hier ben ik nog even.
Kijj voor de grap eens bij de beoordelingen van arbodiensten en bedrijfsartsen. Wat is er aan de hand in dit land? Is het omdat het commercieel is? Of men negeert burn-out als medische strategie? En makers van therapiepsycholoog, waarom vertellen jullie niets over burn-out?

Ik wens iedereen het beste.

Ja hoor, hier hetzelfde. Zelfs een jaar na uitvallen nog steeds last van hoewel de verhouding wel verschuift. Ik zit inmiddels op ongeveer 70/30% qua goede dagen versus slechte dagen en kom er ook makkelijker uit op slechte dagen. De slechte dagen zelf zijn ook minder heftig, ik kom nu wel mijn bed uit en ga beetje rommelen in huis, voorheen zou ik dan echt een paar dagen plat liggen met een griep gevoel en huilbuien.

Bij mij heeft het ook nauwelijks invloed wat ik doe. Soms kan ik heel veel doen op een dag en er de dagen daarna niks van merken, en soms heb ik een luie week en kom ik op dag 5 opeens in een totale paniek cirkel of oververmoeidheid terecht. Geen touw aan vast te knopen.

Dit hoort er volgens mij helaas gewoon bij. Een collega van mij heeft dit na 1,5 jaar burnout ook nog steeds.

Ik geef me er inmiddels maar een beetje aan over en probeer mijzelf zo veel mogelijk te blijven herinneren aan de vooruitgang.

Helaas komt me dit heel bekend voor. En ook ik kan het totaal niet verklaren. Dagen voel ik me redelijk tot redelijk goed en ben ik weer een beetje positief en zie ik een licht aan het einde van de tunnel en dan plotseling als donderslag bij heldere hemel voel ik me beroerd. En dat duurt dan dagen. Heb dan heel veel lichamelijke klachten en onrustig gevoel en geen eetlust. Heb een soort dagboek bijgehouden, maar kom er maar niet achter hoe het komt. Het is echt om moedeloos van te worden.

Doe ook geen gekke dingen als ik me beter voel en probeer rustig aan te doen en genoeg te rusten. Zit al 15 maanden in deze ellende.

Proberen er bij neer te leggen, maar dat is ontzettend moeilijk. Bijna onmogelijk omdat je zo graag vooruit wil komen.

Herkenbaar, hoort er echt bij helaas. Ik probeer t niet meer te snappen want daar kom je niet uit. Loslaten en accepteren dat t zo is. Herstel gaat met horten en stoten. Vertrouw op het herstelvermogen van je lijf.

Heel herkenbaar, vooral in de ochtend merk ik het al...dit wordt een slechte dag en dan probeer je er met dat kleihe beetje energie er toch nog wat van te maken. Ik huil veel op dit soort dagen en veel angst en paniek. Adem in....adem uit...