Burnout - forum lotgenoten

gewoon lekker laten gaan je huilbuien. had er ook heel erg last van in het begin. is nu wel minder maar soms moet het er gewoon allemaal uit. het valt allemaal niet mee.

schrijven helpt mij door op te schrijven waar ik dankbaar voor ben . daar kijk ik op terug als ik in een negatieve spiraal zit.

hoelang zit je er al in?

Bedankt voor je reactie! Ik schrijf ook graag, zeker op moeilijke momenten vind ik dat heel fijn. Zit er nu 10 maanden in.
Het gaat wel vooruit gelukkig maar die extreme stemmingen vind ik lastig

Yep, volledig. Precies waar je last van hoort te hebben. Soort snotneus bij verkoudheid. Een reactie en niet de oorzaak. Net zoals koorts bij griep. Dit zijn fysieke reacties. Maar bij burn-out gaat het om geestelijke overbelasting. Wat je nu dus meemaakt is eigenlijk hetzelfde. Je brein reageert de onderliggende spanning (wat de oorzaak is) af met emotionele reacties zoals huilbuien en down voelen. Je snotneus dus ;-) M.a.w. accepteer dat het zo werkt en dat het net als verkoudheid op een gegeven moment weg is. Dus als je je down voelt, besef dan dat dit erbij hoort en laat het er zijn. Eigenlijk is het een ontlading.

Hallo 5 mg lijkt me niet zo veel ik heb rhodiola rosea geprobeerd. Misschien moet je hier over eens wat info over zoeken baat het niet dan schaad het niet

Hoi Jan. Ik kreeg vd huisarts in mijn hoogste paniek, oxazepam en citalopram. Meteen ook volle dosering ipv opbouwen. Dat ging gruwelijk mis. Het werkte als benzine op een al laaiend angst vuur. Ik ben daardoor een stuk slechter geworden. Arts wou een andere AD dan proberen. Ik heb hem vriendelijk bedankt. Dat pad ga ik nooit meer op. Ik wil je niet bang maken, maar wil je mijn eerlijke ervaring delen. Succes Jan! Hang in there! Net als de rest van ons.

Hoi Taco,
Hoelang zit je al in je burnout?
Ik weet niet veel.over hartslag. Anders had ik je wel een tip gegeven. Ik zag dat je schreef bij iemand over jaden christopher. Heb er ook na gekeken, in welke fase denk jij te zitten. Ik zelf denk 2 en 3.. ben wel al 1 jaar en 2 maanden verder
Gr S

Ik vind de fases vaag, ik heb weinig klachten, alleen nog duizeligheid, soms brainfog en hoofdpijn. Hij koppelt symptomen aan je energieniveau, dit klopt volgens mij niet. Ik zit in ‘phase 2’ qua energie, maar eerder 3/4 qua symptomen. Heb mijn laagste punt eind augustus bereikt. Zit er dus eigenlijk pas 2 maanden in maar heb al klachten sinds maart.

Hoi Taco.. ok maar je bent dan niet volledig burnout geraakt maar eerder overspannen en dan in augustus iets verder naar onder geraakt. Hoe dan ook het blijft een lastig process. Ik ben ook nog heel snel moe na kleine inspanningen. Maar dan ook echt moe dat ik letterlijk mijn spieren voel afzwakken en moet gaan liggen voel ook dan spanning samen met angst. Omdat het systeem zo afzwakt.
Plus al die andere symptomen de duizeligheid heb ik ook nog steeds. Vertigo gevoel en moeite met te lang naar beeldscherm kijken snel oververmoeide ogen.
Gr S

Dat is erg rot S. Nee niet volledig bedbound burnout. Toen ik met escitalopram begon heb ik wel 2 weken alleen maar op de bank gelegen, toen wel volledig op. Enige tips die ik kan geven: veel en gezond eten, regelmatig, 3 stuks fruit per dag, zo weinig mogelijk e-nummers, 2x200mg magnesium, koop het boek over bijnieruitputting en zoek op wat hij zegt over zout (ik neem zelf 2-4 glazen met 1/4th teaspoon zout per dag), zoek rustige plekken op en skip zoveel mogelijk stressors. Ook het CSR boek vond ik handig.

Jou hartslag valt wel mee.
Ik had een poosje terug hartslag 40.
Ik heb een sporthart zeggen ze.
Aangenaam gevoel was anders.
Tja trager moet het niet gaan denk ik.
Maar nu met burnout heb ik 80-90

Nooit van gehoord.

Ik herken het deels. Heel erg. Ik heb een 2de burn out momenteel ben teruggevallen. En deze is een stuk intenser en heviger. Herkennen jullie ook zo’n intense hoofdpijn? En dat tv kijken soms niet eens last? Steken in je hoofd dat je soms niet weet wat te doen? Je hoofd voelt alsof het kookt soms. Als een kloppend hart ook. Ook heb ik het al geaccepteerd maar wel in een lastige situatie

Dag J.

Start eens met slaaprestrictie. De eerste dagen zijn erg zwaar maar daarna wordt het steeds beter. Je moet zorgen dat je overdag genoeg slaapdruk opbouwt en veel beweegt. Medicatie is pas de laatste optie. Probeer daarnaast ademhalings oefeningen te doen om jezelf te kalmeren. 3x10 minuten per dag. Dit zijn basis regels om weer een betere slaap te krijgen. En acceptatie is dan ook nog erg belangrijk, je zult moeten accepteren dat er klote nachten bij blijven zullen zitten.

Ja herkenbaar. Ik had ook moeite met slapen omdat ik me niet mentaal kon ontspannen. Om me af te leiden van negatieve en zinloze gedachten gebruikte ik een 3x3 rubikscube. Ik leg me vaak 's middags neer als de kleine slapen is. Die gsm moet je NIET meenemen naar de slaapkamer. Bewegen is heel belangrijk. Het moeilijkste is voor mij persoonlijk om door die voordeur te gaan. Eens daaruit is er geen weg terug en geniet ik er zelfs van.

succes

Hallo J, ik slaap zelf nu matig tot goed, soms haal ik zelfs 8-9 uur! Zit maar op 5mg lexapro wat niet eens de therapeutische hoeveelheid is maar het geeft net een zetje wat mij helpt. Meestal zetten ze je op 10-20mg lexapro/escitalopram of de dubbele hoeveelheid citalopram (halve werking), of sertraline/zoloft. Bijwerkingen waren even klote maar sommige mensen hebben er geen last van, anderen meer. Begin bij max 5mg lexapro bouw dat rustig op. Het helpt echt enorm. Je moet je alleen beseffen als je weer stabieler bent en uit je burn-out komt dat je wel je achterliggende issues aan moet pakken. Als je stopt met AD en je achterliggende issues zijn niet opgelost dan kan je snel een 2e BO krijgen.

Hoi J. Er zijn tegenwoordig tig studies die uitwijzen dat AD niet altijd heel geschikt is bij een burnout. Meestal moeten er issues uit en er moet vaak ruim gehuild worden. Dat is een natuurlijk proces van je lijf. AD zit dat proces vaak juist in de weg.
Hoe cliché het ook is: Meditatie, yoga, gezond eten, Vit C, D, B12, Omega 3. Wandelen, wandelen, wandelen!!! Het helpt echt. En zoek uit wat de factoren waren waarom je in een burnout bent geraakt. Zijn het invloeden van buitenaf? Of hoe jij met deze invloeden omgaat? Of beide? De wachtlijsten voor psychologen zijn mega lang. Niet op wachten. Je kunt zelf al wat doen. You tube staat vol met meditaties, voorbeelden van cognitievevgedragstherapie, etc
Slaapmedicatie's zijn benzo's. Daar ben ik ook ingetrapt. Geloof mij maar; je wilt er geen verslaving bij!! Artsen schrijven het moeiteloos voor, maar verder weten ze niks als je afhankelijk raakt. Apotheker ook niet. Heb ik allemaal zelf moeten uitzoeken. Mocht je toch wat hulp bij het slapen willen: Droomsap (zie google) een natuurlijke slaapdrankje met een anti histaminicum. Werkt als een trein! Kreeg ik als tip van een psychiater.
Succes! En zet hem op. We zitten allemaal in hetzelfde schuitje. Je bent niet alleen! Onthoud dat!

Je post is al een tijdje geleden, dus kan ik wel een tegengestelde suggestie doen.
Bij mij hielp dutjes juist goed voor mijn slaap snachts. Niet direct hoor. Maar ik had dan een ietsjepietsje energie overdag om wat te doen. En dan werd ik op een goede manier moe savonds.

-Bodyscan meditatie om toch een beetje te rusten zonder slaap.
-Yoga With Adriene om thuis yoga te doen. Haar aanbod is groot. Ik koos eerst steeds dezelfde die maar 10 minuten duurde.

Ik was ook bang om ermee te beginnen maar met druppels ging dat helemaal goed. Ben begonnen met 2 druppels escitalopram en dan op gevoel elke dag een druppel erbij als ‘t goed ging. Heb 1x paar dagen dezelfde dosering gehad maar verder gewoon druppeltje erbij en na ca 2w zat ik op 10mg. Het heeft mij geholpen van de angst en diepe dalen af te komen. Ben nu stabiel en écht aan het herstellen.
Heb de eerste twee weken tijdens de opbouw al met al geen erge toename van klachten gehad, het is me echt meegevallen. Heb denk ik 3x in die twee weken voor de zekerheid een oxazepam ingenomen, omdat de huisarts zei dat ik het mezelf niet te lastig moest maken. Meer preventief dan dat het perse moest. Ik blijf nu druppels slikken iov tabletten, hoop over aantal maanden weer heel rustig af te kunnen bouwen, heb er alle vertrouwen in dat dat lukt. Voor mij was het echt het kantelpunt in mijn BO voor de weg naar herstel die antidepressiva (het nam de angst en spanning weg)

Hier nog één. In het begin was het echt verschrikkelijk, het lukte niet om te ontspannen. Was ten einde raad. Slaap nu, met medicatie wel 5 uur ongeveer, ben ik al dankbaar voor. Wordt echter wel wakker en ga gelijk piekeren.

Ik pakte elk slaapje wat ik kon, want dat niet slapen breekt je op. Elke rust moment nemen. Als je weer een beetje slaapt snachts dan ga je merken het minder nodig te hebben.

Sterkte!

Ja zeker! Bij mij hielp het zelfs om mijn slaap te verbeteren. Soms ben je zó oververmoeid dat t niet lukt.

Overdag luister ik naar de bodyscan meditatie bij mijn dutje, omdat savonds heb ik een partner naast me.
Op een gegeven moment (m’n hoofd is een zeef) kan ik het in m’n eigen gedachten snachts doen “als tijdverdrijf”.

Zo herkenbaar! Hoe gaat het nu met je? Ik werd ook gek van die terugvallen elke keer en werd steeds banger dat het niet meer goed zou komen. Aanvankelijk ging het steeds beter maar in december dan toch weer een dieptepunt, weer tegen paniek aan en toen was ik er klaar mee. Knoop doorgehakt en aan escitalopram begonnen. Daarna voelde ik me met de week beter en doofde de angst langzaam uit. Nu pas écht het gevoel dat ik aan het heestellen ben. Ik verdraag weer wat stress, voel me veel stabieler, heb weinig last meer van spanning en kan weer rustig opbouwen qua werk. Het voelt alaof ik m’n leven weer terug heb en daar ben ik zo onwijs blij mee want oh wat is het zwaar zo’n heftige burnout!

Eindelijk iemand die mij energie geeft en vertrouwen dat het goedkomt. Dit mag wel vaker in de groep


Hoeveel vitamine c neem jij en heb je aanrader kwa vitamines frank

Hi Yess,

Tuurlijk moet je vertrouwen blijven houden. Even voor de duidelijkheid, ik ben burn-out door prive-omstandigheden. Een getraumatiseerde vader die mijn leven lang aan mij heeft gehangen en 3 jaar geleden overleed. Ik kon daardoor niet meer ontspannen, want ik moest 'blijven staan', anders kon hij zichzelf iets aandoen. Na zijn overlijden zat ik nog in de overleef stand en pas sinds kort snap ik dat ik absolute rust moet nemen. Een mens bestaat uit een fysiek en mentaal deel. Beide kun je beschadigen en beiden kunnen herstellen én beide kun je zelfs verbeteren en weerbaarder maken. Ik ben zo vaak in elkaar geklapt en er telkens weer uitgekomen. Van mijn 14e tot mijn 51e alleen maar de (enorme) druk van mijn vader. Ik bespaar je de details. Afijn. punt is, je komt er écht wel uit. Ik heb dit al 3 keer meegemaakt, kon amper 100 meter lopen, maar toch lukte het altijd weer. Dit wordt de laatste keer ;-) Het gaat er om dat je beseft dat burn-out net als een gebroken been allemaal extra symptomen geeft, waar je geen aandacht aan moet geven, behalve dat je veel rust neemt en dagelijks een rondje maakt. Ik heb het net weer gedaan. Heerlijk weer. Een truukje is om met de fiets aan de hand te gaan wandelen. Je kunt namelijk in deze fase soms ineens ongelooflijk moe worden, waarna bijv. angst ineens komt opzetten. Ben je dan lopend, dan wil je haast gaan rennen. Heb je je fiets aan de hand, hoef je alleen maar op de fiets te springen. Die beweging zorgt er direct voor dat je 'bezig bent' en leidt af. Werkt echt perfect. Maar rustig opbouwen, niet teveel hooi op je vork en luisteren naar je gevoel. Een feestje of borrel afzetten is niet erg. Schuldgevoel is killing en eigenlijk belachelijk, want niemand verwacht dat je in het gips naar een feestje komt. Mbt vitamines kan ik kort zijn. Vitamine B-12 is erg goed. Vette vis en visolie, bananen, 2 sinaasappels (of meer), water en s'avonds af en toe een wijntje. Waarom? Nooit vergeten te genieten ;-)

En nog even 1 ding.. Leer van kinderen en dieren. Klink zweverig, maar is het totaal niet. Zij zijn het meest pure voorbeeld van hoe 'het' zou moeten. Zij zijn altijd met het hier en nu bezig. Ik ben nú moe, ik heb nú energie, ik heb nú trek...etc. Volwassenen proberen dat te reguleren. Is een kind of dier moe, dan gaat het direct slapen. Of het nu dag of nacht is. En ja, met een baan kan dat lastig zijn, maar als je thuiswerkt, kan je dat echt wel ertussendoor fietsen. Het valt mij nu juist op hoe goed ik al mijn reacties voel. Een druk gesprek kan ineens teveel voelen. Voorheen bleef ik dan luisteren, maar nu stop ik het gesprek en neem rust. Je hersenen gieren dan rond, maar de reactie is zo puur, dat je juist daarvan moet leren én het vooral begrijpen..

3 x b.o geraakt. Welke van de 3 heeft je et meest overprikkeld of uitgeput en na hoelang ben je eruit gekomen met of zonder medicamenten

OK, dit is dus niet wat ik wil. Ik ben niet je therapeut en heb mijn adviezen al gegeven. Grenzen trekken is trouwens ook een belangrijke.

Alles draait om accepteren, praten, rust en een positieve instelling. Ja, het komt zeker goed, maar concentreer je op de positieve ontwikkelingen en niet de negatieve ervaringen. The only way is up ;-) Dus koester je positieve ervaringen, leer juist daarvan en de rest is bijzaak en hoort er nou eenmaal bij.
Succes

Denken wat ik zou willen doen?
Ik zie het helemaal niet meer zitten.
Dat Is de ellende in mijn geval.
Ja ik wou dat het anders was.
Oh en de bedrijfsarts?
Die neemt me niet serieus. Het ligt er maar aan wie je treft. Gelukkig begrijpt mijn psychiater mij wel. Ik ben moe van het moe zijn. Toch geef ik niet op.

Tjsa, begin gewoon eerst met het besef dat je bent ingestort net zoals 1,2 mln anderen en dat je niet de eerste en zeker niet de laatste bent. Jouw klanten zijn niet uniek en zijn exact hetzelfde als iedereen met een burnout. Jij hebt zelf de keuze hoe je dit gaat oplossen. Alles heeft met mindset te maken en jij kiest voor de verkeerde. Ik zie het niet meer zitten is 'nogal' negatief. Je hebt werkelijk geen flauw idee. Op mijn 11e kreeg ik hyperventilatie-aanvallen en al vanaf mijn 15e ben ik in een staat van 'overspannen' geraakt door mijn vader. Iemand die dreigde met zelfmoord als ik hem niet steunde. Ongelooflijk veel meegemaakt en meerdere malen hierdoor burn-out geraakt. Ik ben nu 51. M.a.w. 40 jaar ellende. Hoor je mij piepen? Nee, absoluut niet. De oorzaak is duidelijk, het effect is logisch, en het herstel heeft tijd nodig. Jij bent zelf in controle en zelfmedelijden mag, maar tot een bepaalde grens. Succes.

Ik heb (zeg maar 'gelukkig') dit ook een keer meegemaakt met mijn vriendin. Haar manager op haar, destijds, nieuwe baan, was een control-freak. Letterlijk alles controleerde hij en luisterde hij haar zelfs af. Binnen enkele maanden stortte zij in een keer een. Alhoewel zij een ontzettend krachtige vrouw is, zat ik met haar bij de 1e hulp omdat ze hartkloppingen hart, kortademig was en dacht dat zij iets mankeerde. En ja, precies wat ik dacht...tegen burn-out aan. Ook zij kreeg toen paniekaanvallen. Gelukkig is zij daar snel weggegaan en is zij weer helemaal de oude. Geen enkele klacht meer. Het heeft dus ook duidelijk met de duur te maken van de stress, voordat je herstelt. Wat zij toen vooral deed was ontzettend veel rusten en veel slapen. Rust, rust, rust.. en vooral niet twijfelen aan jezelf. Jij bent niet de oorzaak. Alles wat je nu overkomt zijn effecten van die stressvolle periode. Je bent over de grens heen gegaan en je lichaam en geest moeten herstellen. M.a.w. veel rusten en veel slapen. Ik ben overigens nét wakker ;-) Omdat ik mij vanochtend fit voelde, dacht ik direct...ik ga fitnessen...onderweg kreeg ik een paniekaanval. Waarom? Op een of andere manier voelde ik aan dat het nog veel te vroeg was. Eenmaal daar liep ik langs de apparaten en dacht bij mijzelf...maar dit trek ik helemaal niet.. dus..hup de sauna in, koude douche..naar huis en slapen. Ruim 2 uur lang. Nu voel ik mij weer fit, maar besef (daar gaat het allemaal om) dat mijn accu binnen no-time leeg is.

Ik ben nu bewust bezig om vanuit mijn luie stoel een online webshop op te zetten m.b.v. Wix (zijn templates). Hierdoor kan je zeer eenvoudig iets opstarten. Leuk om te doen, beetje knippen en plakken. De voornaamste reden is dat ik iets wil opzetten waardoor ik niet van 9 tot 5 hoef te werken, maar mijn dagen zelf in kan delen. Heb je een uitkering, dan kan je die behouden totdat je omzet begint te draaien.

En nogmaals, 1,2 miljoen Nederlanders hebben burn-out verschijnselen. Je bent niet alleen en de klachten komen allemaal overeen. Doe rustig aan en herhaal als mantra dat het allemaal bijverschijnselen zijn. Ben je moe na thuiskomst...hup...gelijk liggen en slapen als het kan. Succes.

Bedankt Frank. Deze post is fijn om te lezen en dat komt vooral door het eerste stukje. De bumpy ride, wanneer stopt die nou eens en vooral: was ik maar nooit in de rij gaan staan :D

Welkom in je burnout. Helaas ben je jezelf voorbij gelopen. Verzachten, voor jezelf kiezen, goede voeding kiezen en hulp zoeken. Psycholoog, POHGGZ, een burnout coach, je moet je brein weer het gevoel geven dat het veilig is. Veel vrolijke dingen proberen te doen die je leuk vindt!

Bij mij knapte er ook iets in de zomer 2021 van de zelfde ochtend nog lachend en rennend door het huis heen vliegen.. dezelfde middag op terrass kreeg mijn lichaam en geest een kortsluiting. Gevoel flauw te vallen geen kracht meer zicht werd wazig enorm duizelig niet meer kunnen staan. Moest weg!. 1,7 jaar later nog steeds herstellen van de crash. Zwaar overprikkeld en burnout geraakt. Succes zoek goed hulp

Hey, stoppen met de angst. Een burnout is vooral een probleem vastgeknoopt in de hersens: Je lichaam beschermt je tegen stress. Omdat wij allen zo lang over onze grenzen zijn gegaan is ons systeem geklapt, dit is een hardwire in het brein (zie het als de hond van Pavlov) dat er gevaar is. Dus telkens als jouw brein 'gevaar' ziet zal het klachten geven. Deze klachten dus constant erkennen, je er zorgen over maken, erover praten. Dit helpt allemaal niet! Iedere keer gaat je onderbewustzijn zich weer zorgen maken en ga je de stressmodus in. Dus relax, verzacht, verwarm, eet juiste voeding en regelmatig, doe dingen rustig aan. Grenzen herkennen maar ook langzaam verleggen. En als je een keertje teveel doet moet je je lichaam veilig stellen, dit kan je doen van 'top down' via meditaties, visualisaties. Of 'bottom up' via bijvoorbeeld ademhalingsoefeningen of EFT tapping. Slappe benen is angst, had ik ook. Beetje te vergelijken met een freeze respons.

Kan je al wat meer Taco? Helpt medicatie ook om weer verder te.komen in het herstel? Ik herken inderdaad wat je allemaal zegt over het brein en stress je brein is zodanig overprikkeld geraakt dat die in het oerbrein is gaan leven hij ziet prikkels als gevaar en je moet (wat ik meestal doe) met je ademhaling het een beetje kalmeren en tot rust brengen. En hoes aanvoelen hoeveel energie je hebt

Ja afgelopen 6 weken veel vooruitgang geboekt. Doe nu ook mee met het Primal Trust programma. Kost wel wat maar fijne community, veel informatie om je zenuwstelsel weer te kalmeren en normaal te krijgen. Ik werk nu paar uurtjes in de week en probeer het langzaam op te bouwen. Hoop dat meer rustig zenuwwerk mij nog verder zal brengen :) AD geeft ook wel een zetje in de rug, maar als ik het opnieuw zou mogen doen zou ik eerst zonder proberen!

Bedankt voor de reacties, het gaat heel wisselend, slechte dagen met dagen incl klein lichtpuntje. Ik weet dat ik het moet accepteren, maar zover ben ik denk ik nog niet.

Hoi Taco, ik ben het al 19 maanden proberen eruit te komen zonder medicatie. En kan nog steeds niet heel veel doen. Kan ook nog niet werken. Mijn lichaam spant zich heel snel aan en drukke plekken komen nog steeds hard binnen dan voel ik me lichaam zich weer aanspannen. Wat me duizelig lichtelijk angstig maakt en dan krijg ik slappe gevoel in me benen. Ik denk dat je de juiste keuze gemaakt heb met medicatie

Ik heb ‘t ook maanden zonder medicatie geprobeerd, dacht er wel zelf uit te komen. Had buiten de burnout ook geen zorgen prive en heb nooit mentale klachten gehad. Aanvankelijk was er ook progressie maar na een half jaar ging het ineens weer zo slecht dat ik steeds angstiger werd dat ‘t niet meer goed zou komen en richting paniek ging. Die ups en downs (had al die maanden ook goeie momenten) vond ik zo zwaar. Ik wilde niet dat het nog ooit zover zou komen (paniekerig en eindeloos piekeren cq zware gedachten) en om de angst te beteugelen ben ik toch met antidepressiva begonnen. Na een paar weken ging ‘t steeds beter en sindsdien geen echt slechte dagen meer gehad. Enkel 2 moeilijke dagen door iets op werk maar ik merkte dat ik me heel snel kon herpakken. En nu voel ik me weer vrijwel vrij van spanning (alleen bij ‘t ontwaken even kort) en ben ik rustig aan het opbouwen. Ik begin weer wat stress te verdragen en de draagkracht neemt toe, zo fijn! Achteraf zou ik misschien juist eerder met medicatie zijn begonnen, gewoon als steuntje in de rug omdat het zo onwijs zwaar is. Heb er vertrouwen in dat ‘t helemaal goed komt en dat ik tzt de AD weer rustig kan gaan afbouwen. Als je last hebt van angstige gedachten kan ik het iig zeker aanraden. Ik begin mijn leven weer terug te krijgen!

Hallo, ik heb het verhaal 365 geschreven.
Ik herken absoluut de extreme vermoeidheid. Ik heb periodes/dagen waarop ik met gemak 45 min stevig wandel en ik heb dagen waarop ik mezelf amper kan afdrogen na het douchen. Het angstige komt inderdaad ook sneller op na inspanning. Mijn ervaring is eigenlijk dat dit altijd optreedt als ik teveel gedaan heb of overprikkeld ben geraakt.

Wat mij wel erg helpt, is om de dag een paar yoga oefeningen doen (max 20-30 min). Ik merk dat de spanning minder is, en het ook minder vastzit. Ook is het in mijn hoofd rustiger, waardoor mijn lichaam ook iets makkelijker kan ontspannen soms.

Heel vervelend dat je dit doormaakt, veel sterkte!

Ik vroeg me af of antidepressiva helpt om meer te kunnen doen of tegen de overprikkeling en vermoeidheid zodat ik beter mijn therapie kan doen. Zonder met een gespannen lichaam vermoeidheid en duizelig hoofd daar te moeten zitten. Iemand ervaring of ad. Je kan helpen steuntje in de rug te geven?

Ik gebruik AD, 100mg sertraline. Het heeft mij voornamelijk erg geholpen om uit mijn diepste dal te komen (angst/paniek). Nu (bijna 5 mnd verder) zie ik het vooral nog als vangnet: ik doe zelf het herstelwerk, maar ik weet dat de medicatie mij ondersteunt.
Het hielp bij mij niet per se direct tegen overprikkeling of vermoeidheid, dat heeft echt tijd nodig.

Hoelang zit je erin als ik vragen mag

Mijn eerste paniekaanval was begin juni 2022 en ik zit sinds begin oktober 2022 in de psychiatrische hulpverlening (toen is dus ook de medicatie gestart). Merk wel dat ik sindsdien beter vooruit ga dan toen ik het nog “alleen” moest doen.

Y mag ik vragen of jij merkt dat je na maanden wel wat meer kan. Hoe zien jou dagen eruit.

Ik zit sinds november in een burn out hulpverlening moet nog starten. Heb een kleine meid van 4 jaar. Vraagt veel aandacht. Ik hoop echt dat ik ooit voor mijn kleine meid weer 100 procent kan zorgen.

Door jullie verhalen te lezen heb ik hoop.

Veel en/of vaak rustmomenten pakken. Het gaat lastig met een kleine, dus vraag om hulp van familie of vrienden, zodat je paar uurtjes voor jezelf hebt.
Zodra ik de gordijnen dicht deed, kwam ik tot rust als een warme deken over me heen. Ik kon me niet opbrengen om naar buiten te gaan (advies van m’n behandelaars). In plaats daarvan 10 min yoga via internet. Voordeel is dat je de oefeningen doet die je kan, en wat kan overslaan als het niet gaat.

Heb je nog een algemene screening gehad bij de huisarts? Uitsluiten dat je geen bloedarmoede of vitamine (B2) tekort hebt enz?

Hai Paerl,

Wat fijn dat je reageert

Ik loop nu bij internist. Krijg volgende week uitslag. Daarnaast sta ik op de wachtlijst bij psq en start ik tussentijds bij psycholoog tot ik daar terecht kan voor de burn out paniek en angst aanvallen. Ik probeer me rust te pakken waar ik kan . Ga jij nu wel naar buiten. Ik kan nu heel slecht tegen prikkels als ik alleen in huis ben begin ik gelijk angstig te worden en te piekeren.

Ps door deze burn out slaap ik ook heelll slecht komt jullie dit bekend voor ?

Ik kan me voorstellen dat het extra moeilijk moet zijn als je een kind hebt om voor te zorgen! Ik heb (nog) geen kinderen en ik heb al genoeg aan mezelf op het moment.

Ik kan inderdaad de laatste tijd wel wat meer. Ik wandel elke dag, op een ‘slechte’ dag 10-15 min en op een goede dag 30-45 min. Ik ga weer (kort) naar winkels, spreek weer af en toe af met vrienden (max 1,5 uur, dan is de koek wel weer op). Verder vul ik mijn dagen vooral met heel rustig aan doen. Lezen, mediteren, yoga, puzzelen, spelletje op de Nintendo. Als ik me goed voel ga ik 1x per week naar zumba. Lukt niet altijd..
Ik pieker veel als ik alleen ben. Als mijn man aan t werk is ga ik daarom vaak naar mijn ouders, het helpt mij om wat aanspraak te hebben anders zit ik 5 zagen per week alleen thuiz.

En sinds kort probeer ik 2x per week max een uur naar mijn werk te gaan (ik ben leerkracht). Maar dit lukt niet altijd, soms ben ik echt veel te moe.

Op het moment gaat het weer wat minder met mij, ik ben heel moe, heb spierpijn en voel me licht in mijn hoofd. Hoop dat dit tijdelijk is want ik zat net in een lekkere flow. Accepteren is dan echt zooo moeilijk.

Hoop dat je hier wat aan hebt!

Y. Ja klopt je denkt op bepaalde momenten ik kan de wereld aan. En op bepaalde moment is het moeilijk te accepteren. Dankjewel voor je indeling . Ik ga ook weekenden naar mijn ouders anders blijf ik maar piekeren. En piekeren zorgt bij mij weer voor angst.

Je bent lekker bezig en de flow komt terug als ik jou stuk lees heb ik hoop ondanks ik een kind heb. We komen er wel stap voor stap

Dankjewel, zeker weten dat we er wel komen! Geduld is het moeilijkste dat er is.
Ik wens je veel sterkte en ik zal aan je denken.

Het eerste jaar was roerig, waardoor mijn herstel vertraagd werd, maar mijn gezinssituatie wél verbeterde.
Ik woonde in de stad en durfde niet met mijn kindje naar buiten door het verkeer en alle mógelijke gevaren. Hyperalert was ik. Pas na een paar maanden durfde ik in mijn eentje naar buiten op een rustig tijdstip voor 5-10min.
Na een half jaar verhuisd naar een dorp, wat een enorme aanslag was op mijn tolerantie en energie. Ook een half jaar alleen maar in de tuin eventjes geweest of onder begeleiding.
Nu ruim 2 jaar na de diagnose kom ik dagelijks buiten, en werk ik parttime. Ik moet nog steeds flink uitrusten, maarja ik heb ook bijna niks kunnen doen hiervoor. Dus wel een flinke verbetering, dankzij de lange steun van mijn familie en gezin.

Pearl neem je ook medicatie ? Ik tik bijna de 2 jaar aan. Nog steeds zonder. Maar voel dat me zenuwstelsel nog heel erg alert is wandel wel iedere dag 2 x 30 min. En dar helpt. Maar nog heel gevoelig en snel duizelig op drukke plekken energie ook nog niet helemaal op peil.

Hey Nico,

Ik kan u geen positief verhaal vertellen, maar wel erkenning geven. Ik ben net ook tien maanden burn-out. Ik ervaar nog heel veel spanning en volledig doorslapen lukt ook nog niet, al is dat wel al serieus verbeterd in vergelijking met eerste maanden. Maar echt herstel is er nog niet vind ik… enorm rap overprikkeld en nog steeds heel moeilijk ontspannen. Ik verlies de hoop soms ook… moedeloos word je ervan.

Heel veel sterkte alleszins!

Groetjes,

Michiel

Ik heb precies het zelfde wat een hel .
Ben volledig mezelf kwijt , ik voel me elke dag grieperig en vooral veel onrust en angsten in buikstreek .
Ga nu vlg week naar GGz om ingesteld te worden op medicatie.
Verder volg ik alles wat in mijn vermogen ligt , trauma verwerking enz ik keer letterlijk binnenstebuiten.
Wat kan ik nog meer doen .
Terug val sinds 3 wkn wat een ellende weer terug bij af .
Heel veel kracht en sterkte toe gewenst🙏

Verspil niet te veel tijd met balen.
Het leven is erg kort.

Als je op de bank ligt kun je ook teveel nadenken en daardoor angst kweken. Doe daarom iets! Bv de afwas of iets dergelijks. Krijg je gelijk je huishouding af.

In mijn geval: wél medicatie. Nadat ik met antidepressiva begon, ging het snel weer de goede kant op en nam mijn belastbaarheid weer toe. Ik werd rustiger en de diepe dalen bleven uit. Achteraf blij dat ik toch begonnen ben (al had ik nooit verwacht dit ooit te gaan slikken). Heb ‘t maanden eerst zelf geprobeerd maar het bleef met ups en downs gaan dat ik steeds banger werd dat ‘t nooit meer goed kwam.

Hoelang slik je nu ad? Ik wist niet dat het ook je belastbaarheid weer op peil zou brengen.

Als je al een jaar bezig bent en nog steeds zoveel spanning nodig hebt is AD misschien toch een zetje in de rug. Aan jezelf werken kan heel lastig zijn met kinderen om je heen en als niks meerwerkt.

Hoi Sabine,

Je verhaal is voor mij heel herkenbaar. Mensen die zelf nooit een burn-out meegemaakt hebben, hebben geen idee wat voor een hel het is waar je doorheen moet. Ik merk dit ook bij familie, vrienden en werkgever. Die laatste heeft me helemaal laten vallen na 1,5 jaar burn-out terwijl ik me 25 jaar bij dit bedrijf kapot gewerkt heb. Nooit ziek, altijd paraat, 60 tot 80 uur per week gewerkt en dan laten ze je vallen als het even niet gaat. Thuis merk ik ook dat ze in het begin heel meelevend waren, maar nu zoiets hebben ga gewoon werken.

Het is allemaal erg pijnlijk en help zeker niet bij het herstel. Ik heb een groot gezin waardoor het altijd druk is en iedereen altijd vanalles van je verwacht. Ik weet ook niet hoe hiermee om te gaan dus een oplossing heb ik ook niet. Ik probeer rust te bewaren in mijn hoofd en mezelf voor te houden dat het ooit goed gaat komen. Maar het is en blijft een vreselijke ellende.

Ik ben ook geen schim meer van de persoon die ik ooit was. Eigenlijk ben ik het tegenovergestelde geworden. Ik vind het vreselijk maar het is op dit moment helaas niet anders. Ik heb ook nog steeds moeite met accepteren dat dit gebeurt en kan het niet verkroppen op een of andere manier. Ik wil gewoon weer de oude ik zijn.....

Sterkte in ieder geval

Het stukje dat je aan alles gaat twijfelen herken ik heel sterk. Ook ik dacht na vele maanden dat ik er nooit meer uit zou komen, ging zelfs aan mijn werk twijfelen terwijl ik altijd van mijn werk hield. Inmiddels merk ik dat ik echt wel progressie heb geboekt (ook mede door ad-medicatie denk ik), ik pieker veel minder en kan weer meer aan, voel me ook steeds vaker weer ‘normaal’ (cq de oude). Ben er nog niet en het kost tijd maar het komt uiteindelijk wel goed. Het is voor de mensen om je heen ook moeilijk te bevatten denk ik, zeker met al die schommelingen.

Hoi Sabine,

Misschien een hoopvol bericht voor je. Ook ik heb een burn out gehad waar ik maar niet uit leek te komen. Het heeft me ongeveer 2 jaar geduurd voordat ik er weer bovenop was. Nu 2.5 jaar later heb ik soms nog steeds last van vage klachten, zoals een onrustig gevoel en spanning voelen op mijn slaap. Ik weet inmiddels een beetje hoe ik dat kan verminderen. Kracht training en hardlopen heeft mij enorm geholpen. Ik weet dat je daar nu echt geen zin in hebt, dat had ik ook absoluut niet. Maar op de momenten dat het je teveel wordt, trek je schoenen aan en ga een stukje joggen in de natuur. Ga dan ook echt door tot dat je in een soort trans komt en die negative gedachtes wegebben. Als je thuis komt zul je merken dat je je een stuk beter voelt! Geloof me en probeer het eens.

Heel veel succes! Het komt uiteindelijk goed, houd daar maar aan vast. Ik weet dat dat niet zo lijkt

Sporten cq veel bewegen heeft mij ook echt geholpen. Moet wel zeggen dat bij mij de spanning voorop stond, meer dan de vermoeidheid. Gaandeweg ging ik me energieker voelen. Door te sporten kon ik me (daarna) ook beter ontspannen.
Dit in combinatie met gezonde voeding en veel rustmomenten (yoga, meditatie, ademhalingsoefeningen) en na een jaar antidepressiva omdat ik steeds banger werd om er nooit meer uit te komen, hebben ervoor gezorgd dat ik uit het dal klom en weer een ‘schildje’ kon gaan opbouwen.

Hoi M, welke ad heeft voor jou geholpen? Denk dat ik ook moet gaan beginnen na 1 jaar zonder medicatie te hebben geprobeerd. Ik wil wel opbouwen maar daarna ook weer afbouwen

Altijd bij de huisarts beginnen. Die kan je adviseren en eventueel doorverwijzen naar andere behandelaars / specialisten.
het voorjaar is in aantocht (hoop ik), veel buiten wandelen in een rustige groene omgeving, tuinieren, en zorg ervoor dat je iemand hebt waarmee je je eigen problemen (zonder vooroordelen) kunt bespreken. Dat kan een huisarts praktijk ondersteuner gezondheidszorg zijn (POH-GGD) en wellicht voor specifiekere zaken een psycholoog. Een burn-out coach heb ik geen ervaring mee, maar die wordt vaak betaald door de werkgever en ik weet niet of deze moet rapporteren aan de werkgever.
neem op tijd rust en geef toe aan je vermoeidheid (tussen 12:00 en 14:00).

Hi Chris, Het allerbelangrijkste is dat je goed beseft hoever je al gekomen bent. Het is zeker niet vreemd dat je opkijkt naar een toekomst waar je weer een volgende stap wilt/moet gaan zetten. Precies daar gaat het om. Wil je het zelf of moet je het? Ik ken zat mensen die kerngezond zijn, maar al na hun studie kozen voor max 3 dagen in de week werken. Dit betekent in sommige gevallen 2 dagen thuis en 1 op kantoor. Ik herken het maar al te goed, werk 5 dagen per week, waarvan 4 thuis. Die ene dag naar kantoor is best een kluif. Wat meespeelt is dat ik jarenlang een eigen bedrijf heb gehad waarbij ik alle vrijheid had en totaal geen druk had. Mijn burnout komt dan ook niet door werk, maar door prive-omstandigheden die jarenlang hebben geduurd. Afijn, de norm full-time werken is allang passé. Dus doe gewoon waar jij je goed bij voelt.

Hoi ik noem mij vanaf nu maar Joost.
Ik ben van die klaplong.
Het is hier nog actief zoals je leest. Wat een rottige nacht voor jou zeg! Ik heb even gekeken wat Alprozolam is. Het is dus verslavend. Geen wonder dat je er naar greep. Een keertje zal toch wel geen ramp zijn denk ik. Maar wat ga je nu doen? Want ik las dat langdurig gebruik niet goed is.
Ik ben geen arts weet je. Ik heb er geen verstand van helaas. Maar vraag je nu alsteblieft even af wat wijsheid is. Die pil vannacht was een korte termijnoplossing dunkt mij. Je lijkt mij een lief persoon toe. Deze ellende heb jij niet verdiend. Ik weet zeker dat iedereen die jou verhaal nu leest met jou meeleeft en begrip voor jou heeft. Schaam je niet. Maar overweeg wel goed wat je nu het beste kunt doen. Misschien toch hulp zoeken? Sterkte lieve Lotte.
Hopelijk krijg je snel wat meer reacties.

Lieve Joost,

Erg hartelijk bedankt voor je reactie. Je hebt geen idee wat dat voor mij betekend!
Was idd vannacht noodoplossing.. en wil dat ook niet meer doen en gelukkig heb ik er nog maar Max 3 geloof ik. Heb nu in mijn hoofd oké hielp niet compleet maar uiteindelijk wel wat en goed genoeg. Dus mocht ik nog echt paar x nood hebben heb ik dit! Maar weet dat dag geen goede gedachtes zijn.. toch moet ik eerlijk zijn dat ik hieraan denk. Of ik gooi ze allemaal weg (weet niet of me dat lukt) of ik neem ze vandaag allemaal in want dan zijn ze weg en kan toch geen nieuwe krijgen en of aanvragen! En is Max 1 mg en slikte er vroeger 2 a 3 mg op een dag! Ik weet even niet meer want verstand en gevoel lopen erg in elkaar over..

Liefs

Neem even rust dit weekend.
En schakel dinsdag over naar verstand 😉

Groetjes van Joost.

Hallo Lotte,

Wat ontzettend knap dat het jou is gelukt te stoppen met deze pillen nadat je ze zo lang hebt gebruikt! Dat is echt heel moeilijk. Heb zelf maar 3 maanden oxazepam gehad en vond het ontwennen heel erg taai. Ik begrijp ook heel goed waarom je onlangs nog iets van medicatie hebt genomen. Op dat moment leek dat vast voor jou een goede keuze. Onmacht laat je soms gekke dingen doen of denken. Ik zou je willen zeggen: veroordeel jezelf niet en vergeef jezelf voor keuzes die je maakt, waar je later niet meer achter staat. Je doet je best en dat is soms al zwaar genoeg.

Je komt over als een lief en zorgzaam iemand, vaak zijn we dat wel voor anderen en minder voor onszelf. De gedachten die je hebt, zijn enkel gedachten (dit ben ik zelf ook nog aan het leren). Het kan een fijn idee zijn dat je iets in huis hebt, maar als je het liever niet inneemt, is het ook lastig dat het wel beschikbaar is.

Ik sluit me aan bij wat Joost schrijft, neem goed je rust en overweeg je opties. Ikzelf zou hulp inschakelen, eventueel bij de huisarts?

Ik hoop dat het gauw wat beter met je mag gaan, en hopelijk helpt het je te weten dat er mensen zijn die jou begrijpen!

Niet te hard zijn voor jezelf! Het is heel knap dat het je is gelukt om te stoppen. En als je het incidenteel gebruikt op de écht moeilijke momenten maar jet wel echt beperkt, is dat helemaal oke. Je hebt er ervaring mee dus dan weet je vast ook wat wel en niet kan. Ben trots op jezelf en schroom niet om het jezelf af en toe even wat makkelijker te maken. Zolang het met mate is… Gelukkig zijn ze er, die medicijnen.

Ik ben er nog niet uit, maar ik merk dat ik mezelf enorm leer kennen en groei als persoon. Ik hoop dat anderen dit ook mogen ervaren.

Wat heb jij ondernomen om te komen waar je nu bent .

Ik heb heel veel dingen opgepakt en me eigen gemaakt, die mij houvast geven:

Elke dag even wandelen, soms maar een paar minuten en soms ruim een half uur, afhankelijk van wat lukt. Ik heb ook een spijkermatje en spijkerkussen aangeschaft, daar lig ik elke avond in bed 20 minuten op te mediteren. Verder doe ik ook ‘s ochtends een korte meditatie zodra ik wakker ben. Ademhalingsoefeningen zoals een minuut lang diep ademen helpt mij ook. Om de dag een korte yoga workout. Als ik me goed voel, 1x per week een uurtje zumba. Dit laatste is me heel lang niet gelukt hoor en lukt vaak nog steeds niet.

Ik ben met creatieve hobby’s gestart: kleuren, haken, knutselen. Ook schrijf ik af en toe mijn gevoel van mij af. Ik heb ook een journal boekje waarin ik elke dag kort kan invullen hoe ik me voelde die dag.

Verder heb ik wel AD en therapie, waarin ik het trauma van het plotseling overlijden van een dierbaar familielid en het verdriet daarbij leer verwerken.

Ik heb de afgelopen tijd geleerd om lief voor mezelf te zijn, letterlijk mezelf te omarmen en te laten voelen dat ik er voor mezelf ben. Door alle emoties voorzichtig te voelen ipv ertegen te vechten, merk ik vooruitgang.

Ik blijf wel ups en downs hebben en de downs vind ik nog altijd heel moeilijk om te accepteren. Maar de dingen die mij houvast geven, helpen me er doorheen.
Hoop dat je hier wat aan hebt!

Ik vergat nog wat:
Ik neem ook om de paar weken een half uurtje een massage voor mijn rug- en nekklachten en ‘s avonds voor het slapen gaan smeer ik mijn rug en nek in met spiergel of magnesiumgel. Ik vind dat zelf fijn werken, de spierpijn en vastzitten van de spieren zijn echt minder geworden.

Ik heb ook veel last van me rug nek en straalt zo na naar me hoofd en ogen . Ben je ook duizelig op iets drukkere plekken zoals een drukke buurt? Heb nog geen ad. Zit er al 1,6 jaar in. Voel me ook als ik te lang sta wankel worden en spierspanning neemt toe en vermoeidheid

Ja dat klinkt allemaal wel herkenbaar. Als ik op een drukkere plek ben zoals in een winkel moet ik ook echt even schakelen. Vooral als er veel te zien is. En idd een soort onvast/duizelig gevoel. Lang staan leidt bij mij ook tot vermoeidheid en spierspanning. Na trappenlopen moet ik ook echt even zitten.
Nek- rug en hoofdpijn ook allemaal herkenbaar! En dat is heel hardnekkig helaas.. misschien is de magnesiumgel een optie?

Na hoelang konden jullie weer tv kijken mis dat wel

Er zijn idd veel verhalen hier van mensen die er al jaren inzitten. Niet heel bemoedigend… Gelukkig ken ik ook andere verhalen, al moet ik zeggen dat in mijn omgeving ik ook mensen zie die er ca 9mnd tot 1,5 jaar over hebben gedaan. Uiteindelijk herstelt het lichaam vanzelf maar dan moeten de onstandigheden wel goed zijn.
Voor mij is het nog net te vroeg om te zeggen dat ik er uit ben maar ik ben denk ik een heel eind ben nu na 10 maanden (vanaf moment dat ik volleodg thuis zit, daarvoor tijdje 50% gewerkt). Start komende week met reintegreren op kantoor (al wel wat vanuit huis gewerkt) en heb eindelijk het gevoel dat ik er echt klaar voor ben. De spanning is eindelijk (grotendeels) uit m’n lijf, m’n energie is weer vrij goed. Het lastigste vond ik die eerste maanden het niet kunnen ontspannen terwijl het voor je herstel belangrijk is dat er rust en ontspanning is. Ik heb veel gesport (wandelen maar ook toen dat ging hardlopen -daarna kon ik me nl. Beter ontspannen-) en dat afgewisseld met veel rust, ademhalingsoefeningen, meditatie/yoga, gezond eten etc. Bij mij stond de spanning/angst wel voorop, qua vermoeidheid ging het nog wel. Weinig belastbaar maar niet dat ik niks kon (huishouden, naar de winkel enzo lukte wel). Het hangt dus wel beetje af vd klachten.

De meeste mensen die er goed uitkomen zoeken dit forum niet of niet meer op…
Ik vind dit lotgenotencontact fijn, maar laat je niet gek maken door gedachtes als: ‘Zie je wel, niemand komt een burn out te boven!’
Er komt vanzelf een dag dat jij deze site ook niet meer bezoekt :)

Jouw verhaal lijkt erg op die van een vriendin van ons (mij en mijn vriendin). Burn-out door zorg voor naasten. Zij kreeg ook angstaanvallen, zat er geregeld doorheen, fysieke problemen, maar is inmiddels weer aan het werk en is er nagenoeg volledig vanaf.
Eigenlijk is het 'zo simpel' dat je geregeld wilt checken of het wel normaal is wat je voelt en denkt, want vaak denk je.. WTF! En ja, gelukkig door dit soort chatgroepen kom je er dan achter dat het veel vaker voorkomt. Iedereen focust zich op de bij-effecten van een brein die zwaar onder druk heeft gestaan, terwijl het niet meer dan logisch is dat je (erg) veel spanning en ervaringen moet laten afvloeien door praten en (veel) slapen (= verwerken). Hiermee wil ik zeggen dat mensen zich snel alleen vinden staan met hun problemen en emoties, maar onder de streep gaat het om hetzelfde. Langdurige stress vergt veel van je hersenen, niet van je knieschijven :-) De rare sprongen die je hersenen dan soms maken qua emoties, zijn niets anders dan ontladingen waar je niet teveel aandacht aan moet besteden. Word je ineens overvallen door angst, dan is dat simpelweg een teken dat je brein aan z'n max zit. Teveel prikkels, teveel in de emmer. Kortom, besef dan dat dit je max voor de dag was. Ik had het net nog. Even boodschappen doen werd toch een operatie waarbij ik mij totaal niet lekker voelde en opgejaagd. Terug naar huis. Bewust langzaam wandelen en thuis even vitamientjes eten en tot rust komen. Tax weer bereikt. Erg? Nee, gewoon een logisch feit. PS: Wist je dat de Romeinen na veldslagen hun soldaten een lange periode lieten bijkomen in compleet aangelegde rustoorden met sauna's, baden, restaurants, verzorging, etc. Waarom? Niet alleen fysiek, maar vooral mentaal essentieel. Zo nieuw is het allemaal niet.

Hai,
Fijn dat je reageert, helpend verhaal ook.
Je hebt helemaal gelijk, het ontladen en bijkomen van alles wat er gebeurd is, is juist het moeilijke.

Als het makkelijk zou zijn, dan bestond burn-out niet ;-) Het is een natuurlijke manier waarop je lichaam aan de noodrem trekt. En ja, mensen die mentaal sterker/harder zijn voor zichzelf, lopen meer risico. 'Niet zeiken' houding is daar debet aan. Dus draai het nu om. "Niet zeiken' dat je jezelf overgeeft aan de rust. Je hebt een hoop te verwerken. Komt goed.

Je moet gewoon uitleggen dat het echt niet gaat en dat je totaal niet tegen inspanning kunt en prikkels.. als je een goed verhaal hebt dan kunnen ze je niet dwingen. Je moet ervoor zorgen dat je een therapie hebt voor psygische klachten

Wat zegt de bedrijfsarts? Die bepaalt of je in staat bent om te werken.
En verder: toon je bereidwillig en als het niet gaat dan gaat het niet, dan koppel je dat terug.

De bedrijfsarts heb ik nog niet gesproken, wel een adviseur. Ik heb psychische hulp, doorverwezen door huisarts, maar sta op een wachtlijst.

Niet gaan werken luister naar je lichaam. Als je in deze situatie gaat werken wordt je burn out erger. Gewoon je grenzen aangeven wat hun ermee doen is hun probleem. Jou gezondheid staat voorop

Hi Mik, ga naar je huisarts en bespreek dit met hem. Aangeven dat je er nog helemaal niet aan toe bent, zodat hij een second opinion kan geven. Hiermee kan je gaan wapperen. Ga daarnaast voor jezelf bepalen of het werk zelf en je collega's je energie geven of niet. Als werk de enige oorzaak is, dan zou ik je willen adviseren om rustig te gaan googlen en naar verschillende vacatures te gaan kijken. Vaak dwalen mensen af van hun studiekeuze gedurende hun carriere en komen dan uiteindelijk ergens terecht waar ze niet zouden willen zijn en voelen zich dan erg ongelukkig. Dus, wat was je studie, wat waren je dromen, bij welke vacatures krijg je een positief gevoel en wat is hun gemene deler? Is dat reizen? Is dat veel contact met mensen? etc. Dus niet gebaseerd op salaris, locatie en secundaire voorwaarden, maar puur op basis van je gevoel. Ennu...geen werkgever kan je forceren, dus niet op ingaan en voel je daar zeker niet schuldig over.

Hallo allemaal,

Ik vroeg mij af wat jullie helpt tegen slaapproblemen. Ik probeer echt alles te doen om over dag rustig aan te doen. De nachten zijn een hel. Ik droom over alles en nog wat en zweet en krijg pijn in mijn handen . Ik doe een ritueel om rustig naar bed te gaan. Wat heeft jullie geholpen om weer beter te gaan slapen . Ik zit er nu vier maanden in.

Vitamine b complex ochtend samen met vit c en omega 3 en half uur voor het slapen magnesium citaat 400. Heeft mij geholpen en natuurlijk niet piekeren proberen te ontspannen. En denken dat slaap belangrijk is voor herstel. Zelfs in me diepste b.o deed ik alles voor veter te slapen en niet te stressen of in angst te schieten

Het nadeel van rituelen voor het naar bed gaan in deze fase is dat je voor jezelf de verwachting schept dat het dan wel goed zal gaan. De teleurstelling en de frustratie is dan alleen maar groter. Ik ga geregeld met mijn dekbed op de bank in de huiskamer liggen en val dan als een blok in slaap. Gewoon een andere plek. Maakt mij niet uit, want uiteindelijk slaap ik dan wel voldoende. En ja, spierpijn in je handen, gebalde vuisten, (veel) zweten...allemaal herkenbaar en gelukkig al achter de rug. M.a.w. je komt er wel vanaf, maar zorg voor een 2e 'slaapplek' in huis. Helpt bij mij enorm.

Voldoende bewegen overdag (cq voldoende stappen zetten) helpt mij om beter te slapen. Ik herken de onrust en het gepieker (al dan niet dromend). Toen ik een beetje bang werd voor de nachten heb ik een tijdje quetiapine (12,5mg) geslikt. Ben na week of 2 alweer gestopt (paar keer half en toen kwart tablet) en daarna ging ‘t weer beter. Daarna enkel heel sporadisch nog gebruikt. Inmiddels slaap ik meestal weer prima. Ik probeer weer te genieten van het in bed liggen (warmte snuggle deken helpt bv) cq slapen weer als iets fijns te zien. Overdag ademhalingsoefeningen of meditatie kan ook bijdragen. En laatste iur voor het slapen alvast wat ‘afschalen’

Plan van aanpak zijn ze trouwens verplicht vanuit de wet poortwachter

Hoi Sophie, ja mega herkenbaar! Ik ben ook 27, zit er nu 10 maanden in. Bij mij slaat vermoeidheid ook op mijn (boven)benen. Vd week nog een dag gehad waarop ik zo moe was dat ik halverwege het koken dacht dat ik door m’n benen zou zakken..
Wat vervelend voor je dat het al zo lang aanhoudt. Bij mij helpt yoga wel een beetje, gewoon zomaar een paar oefeningen en geen hele intensieve.

Sterkte ik hoop dat je goed vooruit blijft gaan!

Hi Y.

Bedankt voor je reactie! Fijn en niet fijn dat dit herkenbaar is. Bij mij is het gek dat de rest van mijn lichaam dan niet moe is, maar alleen mijn bovenbenen branden en een beetje trillerig zijn. Alsof ze heel snel overbelast zijn. Heb jij dat ook?

Ja zeker, en vaak heb ik hele stijve benen na inspanning. Het trillerige gevoel is ook zeker herkenbaar, en ook het feit dat je dan alleen last hebt van je benen herken ik! Denk dat je gelijk hebt dat het een soort overbelasting is. Bij mij is het de ene keer heel snel overbelast en de andere keer niet. Laatst had ik een dag waarop ik bijna niet op m’n benen kon staan (had niks bijzonders gedaan).. en nog geen week later had ik weer nergens last van en kon ik weer prima een eind wandelen.
Denk dat het erbij hoort maar vervelend is het wel he

Oké gelukkig ben ik niet de enige met deze vage benen, dat stelt me enigszins gerust. En het is zeker vervelend. Soms gaat het een paar dagen beter en dan ga ik m’n belasting opbouwen en dan moet ik er weer doorheen.
Het is me wat.

Thanks in ieder geval voor je reactie! En veel beterschap.

Bij mij was rechtsbijstand heel duidelijk: niet (met wederzijds goedvinden) opzeggen als je nog ziek bent of nog geen zicht hebt op volledig herstel. Het risico komt namelijk volledig bij jou te liggen. Bij het UWV hoef je niet meer aan te kloppen in ieder geval.
In de praktijk is het vaak lastig denk ik. Als de situatie bij/met je huidige werkgever heel ziekmakend is kan het in je herstel heel helpend zijn om afscheid te nemen. En als je een goede afkoopregeling hebt en daarmee voldoende tijd, geeft dat ook veel rust. Er word toch veel van je verwacht tijdens ziekte en re-integratie (mede vanuit wet poortwachter). Succes met je keuze!

Ja zoiets had ik ook eens. Later alleen dikke strepen op de huid als ik bv licht krastte op mijn arm. Het ging over op den duur. Volgens mij iets psychisch.
Ook blijk ik stoffallergie te hebben.

Hoi Jannie, ja ik denk dat het wel goed kan komen. Op dit moment heb ik ook een burnout. Maar ik had het vroeger eens na een feest waarbij ik alleen cola dronk (maar wel erg veel) kreeg ik op de terug weg ook auto rijd angst. Ik weet wat je doormaakt! Telkens weer had ik er last van. Ik kreeg na maanden het idee dat als ik de auto maar onder controle hield het eigenlijk niet uitmaakte hoe ik mij voel.
Ik zweette mij kapot achter het stuur!
Maar ik kreeg op den duur wel weer de controle terug. Mocht het nou niet lukken, er zijn cursussen voor om er vanaf te komen. Google maar eens een keer. Hoe dan ook wens ik je succes.

Wat is dat voor gedoe met afkopen?
Dat probeerden ze met mij ook.
Ik vertrouwde het niet en sloeg het af.
Waarom hoorde ik er nog nooit iets over?

Ik vergat toe te voegen dat ik een vrouw ben met PMDS, een heftiger vorm van PMS, en dat ik in die periode van de maand veel meer klachten ervaar, zoals de klachten hierboven genoemd en toename in neerslachtigheid en emotioneel zijn.

Ik heb elke dag last van mijn rugspieren nek ook ogen door alle spierspanning denk ik.. kan burnout angst uitputting overgaan na fibromyalgie. Heb ook daar alle symptomen van na 1,2 jaar

Ja, die ervaring heb ik altijd gehad. Het lichaam ontlaadt zich zodra het de gelegenheid krijgt en de hoogste nood opgevangen is. Ik zie het lichaam als de stoppenkast. Eerst moet het lichaam aan de bak om de crisis of het trauma te vangen. Fysiek verwerken komt later.
Dit soort processen begrijpen en toestaan is de kunst. Angst kan iemand in zo’n proces laten hangen, de neiging om alles vast te zetten en zich er mee te identificeren. Er doorheen stromen is uiteindelijk het doel.

Buiten alle aanwijsbare verklaringen van symptomen werken ook externe invloeden op ons in die niet te onderschatten zijn. De zon is heel bezig (zonnevlammen e.d.), het magnetisch veld van de aarde verzwakt (‘n normale cyclus) en heel veel mensen gaan door de mangel van fysieke, emotionele en mentale klachten. Ook daar geldt: toestaan (weerstand vergroot (spier)spanning..

Hallo Marcel,
Heel erg bedankt voor je reactie! Het doet me goed om te horen dat het herkenbaar is. Wat je zegt vind ik ook heel logisch klinken, zo zie ik het zelf ook. Ik blijf het lastig vinden om los te laten en me eraan over te geven als het even wat minder gaat. Maar je hebt gelijk: toestaan is wat uiteindelijk gaat helpen.
Nogmaals dank!

Hi Y, het is zeker geen ijdele hoop. Het is een proces met telkens verschillende fases. De basis is dat balans helemaal onderuit is gehaald en je die nu weer aan het opbouwen bent. Alles krijgt een nieuwe waarde, je krijgt nieuwe inzichten en creëert feitelijk een nieuw bestaan. Ik zit zelf al een tijdje in zo'n fase die jij beschrijft en merk dat onderwerpen waar ik nog geen jaar geleden van dacht..Dát is wat ik wil, binnen een jaar volledig verdwenen zijn. Niet omdat het onhaalbaar is, maar omdat de waarde die ik overal opnieuw aan het ophangen ben veranderd zijn. Mijn huis heeft zelfs te koop gestaan, omdat ik zo nodig moest emigreren, wat vanaf mijn jeugd mijn wens was. Doordat de markt was ingestort is dat niet gelukt. Nu een 1/2 jaar verder besef ik mij pas hoe gelukkig ik eigenlijk ben waar ik woon. M.a.w. inzichten opbouwen en nieuwe waarden gaan herkennen. Succes

Hoi Dennis,

Dank voor je reactie! Ben het volledig met je eens. Je ontwikkelt een totaal ander perspectief. Ik vind het mooi om te lezen dat je toch ook zo’n positieve ontwikkeling doormaakt. Merk dat bij mezelf ook, gelukkig. Ik ben ervan overtuigd dat we hier veel sterker uit gaan komen. Jij ook succes gewenst!

Cgt is iets anders doen of denken. Dit is niet wat je gewend bent en dat geeft weerstand. Daar moet je echt doorheen en soms krijg je dan wel inzicht waar het in gedrag of denken knelt. Het is en blijft kei hard werken. Op de duur vlieg je situaties anders aan en dat geeft weer weerstand van de omgeving, want zo kent men je niet. Welke therapie je ook volgt, je moet dingen doen die vreemd kunnen voelen of waarvan je gaat denken, wat een onzin. Probeer gewoon en kijk of het bij je past. Doe niet te veel door elkaar, want dan ligt je focus te veel op snel van die klachten af zijn. Accepteren en de tijd zal het leren. Moeilijk is het....je wil zo graag, maar je lichaam gaat er niet in mee. Ik worstel er zelf ook nog steeds mee. Was hersteld, maar poef weer terug gevallen.

Hoi Monique, dankjewel voor je fijne reactie. Cognitieve gedragstherapie klinkt in jouw woorden heel anders als hoe ik het ervaar. Het is niet dat ik heel ongebruikelijke dingen meekrijg, of het gevoel heb dat ik “hard werk”. Integendeel. Vaak loop ik weg van het gesprek met de gedachte: wat heb ik eigenlijk opgestoken? Ik denk dus ook dat cgt wel helpt, maar in ieder geval niet met deze psycholoog of in mijn situatie. Ik krijg nauwelijks coaching hoe ik mn leven vorm kan geven tijdens mn burn-out of daarna, en dat persoonlijke gedeelte mis ik heel erg. Ik ga dus op zoek naar een andere coach.

Succes nog met jouw herstel!

De ene therapeut is de ander niet. Ik wil eerst goed gevoel hebben bij therapeut.
Ik doe nu haptonomie, probeer uit mijn hoofd terug bij mijn gevoel te komen. Eén sessie gehad, best tevreden.
Succes, ook acceptatie en rust helpt. Is voorwaarde voor herstel.

Bewegen zoals lopen in het bos Gezond eten en rusten zijn de 3 dingen die je echt gaan helpen. En natuurlijk helpt gedragsverandering en het herkennen van waarom je in die burnout bent gekomen ook. Maar de bovenste 3 zijn voornamelijk de dagelijkse behoefte in je burnout.

Hallo Tako,

Mijn ervaring met een burn-out coach was niet succesvol. Ze ging kijken naar wat ik nog kon doen voor werk om me zo terug te begeleiden naar de arbeidsmarkt. Maar ze hield alleen rekening met mijn mentale toestand (ik wilde heel graag, maar kon het niet aan) en niet met mijn lichamelijke toestand. Uiteindelijk kwamen we uit op onbetaald vrijwilligers werk met weinig werkdruk, maar ik kwam niet eens door het opleidingstraject waar weinig druk bij lag.

Ik zou zeggen begin pas aan een burn-out coach als je het idee hebt dat je het mentaal en geestelijk aankunt om weer langzaam terug te kunnen keren naar de arbeidsmarkt anders is het zonde van je geld. Als je nog niet zo ver bent kun je beter nog veel rust nemen en kijken of de psycholoog je meer inzicht kan geven in waar het misging, wat je valkuilen zijn, hoe deze te voorkomen en dat soort zaken.

Succes en heel veel geluk.

Hoi Tako,

Ik herken je gevoel! Ik heb momenteel ook cognitieve gedragstherapie bij de psycholoog en ik heb een hele goede klik met haar, maar ik weet ook eigelijk niet zo goed wat ik er mee opgeschoten ben. Ik ben op zoek naar wat tastbaars en een beetje een ‘nuchtere’ aanpak. Ik heb dat met haar besproken en wij zijn tot de conclusie gekomen dat een andere therapie misschien beter resultaat zal hebben, dus hier zijn we samen naar gaan kijken en ze heeft mij doorverwezen voor schematherapie. Misschien is dit ook een goed idee voor jou, om samen met je psycholoog te kijken welke therapiewijze bij jou zou passen en mogelijk beter zou werken?

In ieder geval veel succes en ik hoop dat je iets vindt wat jou goed helpen kan!

hoi, ik kan zwemmen ook aanraden als ontspanning. Je dwingt je ademhaling tot een rustige cadans en je hele lijf ontspant. Elke dag naar het bos wordt op een gegeven moment ook saai hoor ;-)
Iedereen heel veel sterkte met het herstel. Het is een lange reis, maar idd wees lief voor jezelf.

Hoi arend hoelang zit je al in.je burnout

Hoi Taco,
Hoe is het nu met je?
Ik heb ergens gelezen dat je aan de medicatie zat. Ben namelijk ook aan t twijfelen voor dat extra steuntje in de rug omdat ik zelf al 14 maanden in een b.o zit. Soms word ik er moedeloos van en kan nog steeds niet te veel inspannen en een winkel zoals de kruidvat of albertheijn maken me nogal snel gespannen zenuwachtig en voel letterlijk dat ik flauwval door alle prikkels. Hoe zit het bij jou met overprikkeling?
Welke klachten heb je
Gr s

Goed! Ben niet helemaal blij met de AD maar kan niet weten hoe het zonder was dus wel tevreden. Begin nu rustig te reintegreren, zwemmen, meer fietsen etc. Zit op 10mg Lexapro.

Ik vraag mij wel eens af of ik de ziekte van lyme heb. Daar van krijgt men ook veel dezelfde symptomen. Ik hoorde dat je het ook kan hebben zonder rode cirkel. Is er een test voor?

Waarom reageert hier niemand?
Is er ook een mogelijkheid contact te maken met elkaar?

Martin

Beste Maria,
Ik loop met dezelfde gevoelens rond.
Ik wens je heel veel sterkte. Veel meer kan ik ook niet doen. Sorry.

Wat is er mis met B12 tabletten? Ik slik die namelijk wel nu en het gaat wel een heel stuk beter dan 2 maanden geleden. Trouwens wel goed dat je dit zegt, ik heb 2x bloed getest dit jaar en beide zonder vitamines, 'was niet nodig' volgens de huisarts, lekker dan.

ik slik ook hoge doses B12 omdat ik een aantal rare neurologische klachten heb: dove tenen links en rechts, gevoel op watten te lopen en soms tintelingen/schokjes. Mijn B12 waarde in mijn bloed was 205. Boven de norm maar na de verhalen gelezen te hebben van vit B12 tekort besloten om met een kuur te starten.
De klachten zijn nog niet weg maar moet het even de tijd geven.

Als jullie denken een B12 tekort te hebben, zou ik voor smelttabletten gaan met actieve B12. Neem dan de beide vormen tegelijk, Methyl en Adenosyl. Bij een extreme tekort, zou ik voor injecties gaan.

@EK,

Welke klachten hadden jij zoal?

Adriaan,

Een waarde van 205 ligt in het grijze gebied. Het kan dus heel goed jouw klachten verklaren. Vraag jouw huisarts om de actieve B12 te meten + MMA en Homocysteine.

Als je een opname probleem hebt dan helpen tabletten niet. Al zeggen ze van wel. Pas op met folaat! Laat je begeleiden door de 2 deskundigen in de B12 de vergeten ziekte groep op Facebook.
Mijn zoon dacht ook dat hij een Burnout had. Bleek een extreem B12 tekort te zijn. Als je niet de juiste behandeling ,injecties, krijgt, dan kunnen de neurologische problemen verergeren en dat wil je niet! Huisartsen weten hier te weinig van. Of kijk op Twitter bij Henk de Jong B12. Deze man strijdt al jaren voor B12, hij is een expert. Alsjeblieft zorg goed voor jullie zelf!
B12, Methylmalonzuur, Homocysteine laten prikken. Let op: als je al smelt tabletten slikt, dan moet je 3 maanden wachten met bloedprikken. Ivm vals hoge waarde vanwege het slikken.

EK

Je haalt 2 tabletvormen door elkaar. Namelijk de vorm die over de maag gaan en de vorm die via het mondslijmvlies gaat, oftewel smelttabletten. De tabletten die via de maag gaan helpen inderdaad niet bij een opnameprobleem. Immers, als men geen B12 meer kan opnemen via de maag uit voeding, dan geldt dat ook voor de variant tablet die via de maag/darmen gaat. Maar smelttabletten bevatten reeds actieve B12 (Methyl en Adenosyl) die niet meer omgezet hoeft te worden. Door ze onder de tong te laten smelten, worden ze direct via de mondslijmvlies opgenomen en slaat men de maag/darmen over. Althans, dat is wat de medische lectuur beaamt.

Bij een B12 tekort met neurotische klachten moet men altijd voor injecties gaan!

Mijn b12 is juist elke keer te hoog (2x bloedonderzoek gehad afgelopen jaar)

Je kan helaas vrij weinig doen. Ik heb slaap al 15 maanden nauwelijks en alle trajecten doorlopen slaapcentrum, neuroloog , sport arts etc. Ik was heel extreem in sporten naast mijn werk en dit heeft mij over het muurtje geduwd. Begin in ieder geval niet aan slaaptabletten als je geen angst, paniek etc hebt want dan krijg je dat wel van die tabletten. Probeer zoals (want daar hoef je geen cognitieve gedragstherapie voor te doen) op internet geschreven je te houden aan bed en eet tijden , het blauwe licht van je telefoon is niet schadelijk het zijn de activiteiten wat je er mee doet. Als de slaap weg is komt het ook niet in een keer terug dit is mogelijk een lang traject. Als je alles gecontroleerd hebt is loslaten de enige optie hoe moeilijk het ook is. Ik heb 15 maanden meer in bed gelegen dan dat ik onder ben kunnen zijn laat staan ergens naar toe. Ga trouwens ook geen vitamine slikken als je geen tekort hebt en laat je niet verleiden door al die semi-doctoreren die je handen vol geld laten uitgeven en supplementen omdat je denkt daar mee het gouden ei te vinden ..als je geluk hebt draag het placebo effect een beetje bij.

Hetzelfde hier. Drukt sochtends ook erg en neemt geleidelijk af. En het voelt alsof ik de hele dag op een boot sta.

Ik heb juist veel baat gehad aan medicatie. Korte periode lage dosis quetiapine (12,5mg, later halve tablet), had geen bijwerkingen en kon er zo weer mee stoppen. Het heeft mij geholpen om juist niet angstig te worden om niet te kunnen slapen. Benzo’s ben ik ook geen voorstander van maar incidenteel is ook dat prima.

Antidepressiva of propranolol misschien een eerste stap tegen het hevige trillen/beven? En met dat steuntje in de rug kun je dan aan de overige of onderliggende problemen gaan werken.

Hey, ja misselijkheid herken ik in de ochtend! Als het beter gaat gaat dat weer weg! Mogelijk als gevolg van te hoog cortisol of te lage bloedsuiker.

Wat mij echt hielp is het stoppen met dit zien als iets externs. We krijgen een burn-out omdat we niet goed voor onszelf zorgen, zowel fysiek, mentaal en emotioneel. Tijd om vrede te sluiten tussen brein en lichaam en rust te vinden.

Mooi gezegd!

Misselijkheid niet maar bij mij begon het met veel zuurbranden en brokgevoel met slikken, en na elke slikbeweging moeten boeren, het voelt ook alsof mijn slokdarm/keelspieren verkrampt zijn, dus ja...ik herken dit zeker

Lijkt op mijn verhaal. Sterkte.

Hey Jorit ,

Ik heb ook gewerkt in hoge segment horeca ,
Ik zit nu in maand 6 ,
Ik ben nu net een beetje bezig met sport ik kan nog niet te veel , ik herken de twijfel wel
Alleen ben je zowel keuken als bediening vrij sportief aan het werk je beweegt veel en staat een lange tijd op je benen . Ik heb nog regel matig slechte dagen .
Ik kies er voor nog te wachten, je zou 2 uur een dag kunnen proberen maar ik denk dat dat lastig is in de horeca en dat je snel gepusht word langere dagen te maken

Succes!

Hoi jorit,

Ik ben zelf ook herstellende van een zware burnout en als ik je een tip mag meegeven.. doe vooral wat goed voelt! Als jij het gevoel hebt dit aan te kunnen moet je het vooral een poging geven. Maar als je denkt dat jet te vroeg is, accepteer dit dan en focus je vooral lekker op je herstel. Ik kies er persoonlijk voor om het werk nog even te laten voor wat het is, wanneer ik vind dat het kan ga ik zeker een uurtje proberen te werken maar voorlopig zit dat er nog niet in.

Groetjes,

Susanne

Neem je tijd ...

Herkenbaar. Kun je dit linken aan je cyclus? Ik wel. Twee weken voor ik ongesteld moet worden zijn de slechte weken.

Ja ik kan dit zeker linken aan mijn cyclus helaas.. ik weet alleen nog niet wat te doen om te voorkomen dat het slechter wordt die weken.. jij een gouden tip?

Je herstelvermogen ligt door burnout volledig op zn gat. Je hippocampus heeft langere tijd rust nodig. Ik herken dit ook bij mijzelf, zodra ik wat beter voel ga ik meteen weer dingen oppakken. Neem echt langer rust en laat je niet opdringen door aan het werk te gaan. Bouw alles langzaam op en geef jezelf de tijd.

Ik heb dit ook, maar bij mij zijn het 2 à 3 weken redelijk tot goed voelen en dan 5 à 6 dagen vreselijk slecht voelen met alle lichamelijke klachten. Maag- en darmklachten, slijm in mijn keel, droge mond, onrustig, slecht slapen, huilbuien, paniekerig enz.

Hou een dagboek bij maar kom er maar niet achter wat de oorzaak is. En ik zit nu al bijna 1,5 jaar in die vreselijke burnout. Er lijkt maar geen einde aan te komen.

Tijd heelt alle wonden.
Maar vergeet niet vandaag te leven

Ontzettend logisch. Je laat je lichaam eindelijk tot rust komen maar je lichaam heeft wel even de tijd nodig om uit die race te gaan. Ik voelde mij ook het slechtst na 2 maanden, alsof je er compleet ondergedompeld in wordt. Daarna wordt het beter, maar mijn advies is: forceer niks en laat het los en geef altijd toe aan je lichaam anders heb je zo een terugval, wat ik kan zeggen na 1,5 jaar

Ja heel herkenbaar. Daar is helaas geen pijl op te trekken soms. Ik heb precies hetzelfde na 14 maanden. Het komt en het gaat.

Ook heel herkenbaar. Voel me een paar dagen beter en kan weer leuke dingen doen...en dan als uit het niets voel ik me weer hartstikke slecht. Zit al meer dan 1 jaar thuis.

Hey Hens, maar nooit echt gecrashed en hele lage energie gekregen? Dan was je er op tijd bij! Ga onderzoeken waar het bij jou aan ligt, schaam je niet en ga naar een psycholoog. Heel vaak zijn er dingen in je opvoeding geweest die jou als persoon hebben gevormd waardoor dit ontstaat. Misschien heb je wel een grote prestatiedrang vanuit huis meegekregen. 99% van de burn-outs hebben iets als bewijsdrang, prestatiedrang, perfectionisme etc. Succes!

Ja!!!
Regelmatig!
Mijn psycholoog vraagt altijd wie dat stemmetje in mijn hoofd is die me wakker houdt. Vaak is het die vijfjarige of die tienjarige of mijn ouders. En dan proberen we te begrijpen wat de relatie is met vroeger en het heden.

Yoga en meditatie helpt ook voor mij om in het heden te komen, in plaats van dat ik ga voorspellen hoe mijn sociale afspraak gaat verlopen.

Hey Wendy, ja dit hoort er gewoon bij. Als die stress/angst blijft wordt het niet beter. Zoek Jaden Christopher op youtube en bekijk z'n oudste video's. Hij heeft heel veel video's over symptomen om je gerust te stellen!

Ik heb precies hetzelfde! Ik zie mijzelf soms ook heel anders. Heb me ook een poos heel klein gevoeld qua lengte terwijl ik best lang ben. Mijn hoofd zie ik soms veel groter. Wazig zien. Gevoel van dronken zijn zoiets.

Dankjewel Daan...Ja raar...dat wazig zien heb ik idd ook af en aan. En soms ineens even een soort staren stand..en idd ook dat dronken gevoel in mijn lichaam. Alsof je net wat hebt gedronken en alles moet corrigeren als je loopt, zodat niemand het ziet..ik Merkte vandaag ook met sjoggen ( langzaam joggen), zodra ik over ging naar wandel tempo, leek het net of mijn hoofd dan even meer de druk ervaarde.... net als vroeger als je veel rondjes draaide en stil ging staan, het na voelen van die rondjes die je dan had gedraaid... Maar dan nu van sneller naar langzamer lopen...
Herkent iemand (of jij) dit ook?

Ik heb dat gevoel ook als ik loop en ook vooral een bedrukte gevoel in me ogen.. alsof ik erg moe word en een rare gevoel in me benen ook alsof je al uren en uren aan t lopen bent zo n gekke elastische gevoel. Ik hoop dat et ooit weggaat heb dit al 4 maanden nu.

Hier hetzelfde! Alsof ik al een jaar heel vaag beweeg en het soms lijk alsof inderdaad mn lengte en mijn bestaan niet klopt. Een heel vreemd onbeschrijfelijk gevoel wat nu al lang aanhoud.

hoi, gezwollen ogen niet zo zeer maar wel rode en zeer vermoeide ogen en wazig zien. Gevoel dat mn hoofd te weinig zuurstof krijgt.

Dat gevoel van zuurstof te kort in mijn hoofd heb ik ook. Duizelig wazig zien onbalance gevoel en met lopen voelt het altijd alsof ik er niet helemaal bij ben. Mijn benen voelen ook raar als ik te lang door wandel, 30 min kan ik alleen wandelen en dan alleen in het bos waar niet zoveel prikkels zijn. Ben al 4 maanden b.o. vraag me af wanneer het beter gaat pf vooruit

Ik heb ook onwijs last van wazig zien en een gevoel van vermoeide ogen/hoofd. Ook lijk ik de wereld om mij heen niet in fucos te kunnen brengen ofzo. Het lijkt wel of het allemaal teveel is voor mijn hoofd/ogen om te verdragen

Heb je je schildklier al eens laten testen?

Droge ogen kan ook voorkomen.
Ook bv door alcohol.
Oogdruppels kunnen helpen.
Enne misschien een bril nemen?

Ik heb soms ook een dwang gedachte.
Ik schrijf anoniem dus ik vertel het.
Ik keek eens tv en een donkere vrouw zei een paar keer "helemaal niet waar" met een accent. Als ik nu in een stressvolle situatie iets vertel (wat dus gewoon waar is) komt die zin steeds op in mijn hoofd.
Ik denk dat het een lichte vorm van tourette is in mijn geval. Gewoon negeren lijkt mij het beste. Het heeft alles met stress te maken. Als kind knipperde ik ook strak met mijn ogen. Nu tijdens mijn BO speelt het meer op die dwanggedachte.

Probeer te mediteren met relax muziek op de achtergrond. Helpt je lichaam iets meer rust te krijgen

Mindfulness sessies op YouTube
Jezelf dwingen te luisteren totdat je echt luister. Zo leer je te voelen nl
Sterkte, ik weet als geen ander hoe kut dit is nl

Helpt dat zelfs als je constant paniek hebt en niet kan slapen?

Ik heb ervaring met een angststoornis.
Probeer niet zo op jezelf te letten.
Ga wat lezen ofzo.
Wat mij goed hielp was zon computerpel spelen. Dan ben je even in een totaal andere wereld. Zakje chips erbij.

Heel herkenbaar, heb het zelf ook. Constante focus op lichamelijke klachten wat dat uiteindelijk weer versterkt. Merk dat afleiding werkt maar zodra die weg is begint de ellende. Nu 4 maanden last van en al 3 maanden aan de lorazepam. Hoop dat het snel verbeterd...

Dag Can,

Ik ben in burn-out gegaan door dit soort druk en verantwoordelijkheid. Ik ga nu naar een psycholoog omdat ik net als jou dit soort druk ervaar. Je leeft maar 1 keer waarom je zo druk in maken? Tis een heel proces! Veel succes en weet dat je niet alleen bent.

Liefs Lies

Dit is waarom je tijdens overspannenheid/Burnout echt naar een psycholoog moet gaan. Jouw onderliggende gedrag is niet veranderd, dus je gaat dingen op dezelfde manier doen en dan loop je inderdaad dat risico. Je zorgen maken werkt overechts, als iets stress geeft is het zorgen maken hierover, dat gaat je niet goed doen. Relax, ga naar de psycholoog, fck je manager (excuses voor mijn taalgebruik).

Hoi Can,

Ik heb me 25 jaar kapot gewerkt voor mijn werkgever. Nooit ziek, 60 tot 80 uur per week waren meer regel dan uitzondering, alles opgebouwd en als het dan even niet zo goed met je gaat laten ze je vallen als een baksteen. Ik snap je probleem van het verantwoordelijkheidsgevoel maar geloof mij, het is het niet waard !!!!! Denk aan jezelf. Als je ziek wordt dan is je werkgever maar met een ding bezig, hoe ze dit op moeten vangen. Jij als persoon bent dan niet meer belangrijk.

Taco, je hebt helemaal gelijk.
Het geld ook voor mensen met een participatiewetbaan.
Een hele grote fout van Nederland om te denken dat je mensen met een flutuitkering ook nog kunt uitbuiten! Natuurlijk gaan die mensen ten onder!
Nederland: schaam je!

Goed dat je het zelf herkent. Misschien kun je het eerst met een collega bespreken, in vertrouwen? Of benoem naar je manager dat je het moeilijk vindt om het gesprek aan te gaan maar dat je ook merkt dat je het je aantrekt en daar spanning van krijgt. Negeer je gevoelens niet in ieder geval. En zorg voor voldoende hersteltijd (hoe ga je om met spanning?)

Hallo,

Ik neem Alprozalam. Eentje per dag en dat gaat vrij goed. In burn-out sinds kerst.

Liefs

Lies dat is een benzo, daar zou ik echt mee oppassen. Voor je het weet ben je verslaafd en afkicken is een hell heb ik gelezen. Kan je beter op een AD gaan. Nog steeds klote, maar beter dan benzo's...

Helpt antidepresiva bij de klachten wat hierboven staan

Wel doen als je blijft hangen in terugvallen! Uit een burnout komen is zo zwaar. Medicatie (antidepressiva) is echt een steuntje in de rug en helpt om er weer uit te komen en dat is het belangrijkste m.i. Daarna weer afbouwen, dat komt ook wel weer goed.
Voor te slapen had ik veel baat bij quetiapine in hele lage dosering (12,5mg of de helft daarvan). Sliep er goed op. Geen bijwerkingen en kon er zo weer mee stoppen. Bij opstart AD (in druppels, heel langzaam opgebouwd) heb ik enkele malen een benzo genomen.

Hoi wat zijn joun klachten? Ik zit er nu al 1,5 jaar in. Nog steeds aan herstellen. Ze zeggen dat het minimaal 2 jaar duurt als je echt een zware b.o hebt.

Tijdsduur is echt afhankelijk van hoe jij het doet. Het kan ook 5 jaar duren als je dingen niet goed aanpakt, en 1 jaar als je dingen heel goed aanpakt en de juiste hulp krijgt. Kennis is namelijk cruciaal. Na mijn grootste crash ging ik op de AD en duurde het ongeveer 2 maanden om eruit te komen.

Hallo,

Dit vraag ik me ook af. Ik wil steeds te snel gaan… zo frustrerend! Ik wil werken en terug alles kunnen doen maar het lukt en gaat niet.

Liefs Lies

Lies, je zit pas sinds december in je burnout lees ik, dan kan je niet verwachten na 1-2 maanden die dingen weer te kunnen. Meestal is het al tof als je na 2 maanden weer even naar de supermarkt kan en de lichten en geluiden kan overleven ;)

Zoek anders eens naar TMS, het geldt denk ik ook voor burnouts. Je brein denkt dat je onveilig bent en geeft al deze symptomen.

Na ruim 4 jaar (het gaat echt beter), maar word ik soms toch weer met mezelf geconfronteerd, het blijft zoeken naar balans

Hebben jullie ook last van duizeligheid bij bv lopen waar veel prikkels zijn. Zoals een drukke woonwijk. Ik kan nog steeds het gevoel licht te worden in me.hoofd vraag me af of antidepressiva je kunnen ondersteunen want kan nog steeds njet veel. Zit er 1 jaar in en lang staan kan ik ook nog niet

Na 4 maanden had ik weer regelmatig momenten dat ik me in rust kon ontspannen echter ook nog veel last van spanning en veel ups en downs. Nu na 9 maanden heb ik veel meer goede dagen dan slechte . Ik moet alleen weer een steviger ‘schild’ opbouwen merk ik. Zodra er iets is (bv op werk) kan ik daar nog enigszins heftig op reageren. Alleen herpak ik me veel sneller. Dat geeft ook weer vertrouwen dat ik hier echt wel volledig uit ga komen. Antidepressiva heeft me hierin ook geholpen.

Hallo naar mijn ide ben je op je werk gewoon een nummer. Tenminste zo heb ik het ervaren. Werk om te leven, maar leef niet om te werken. Vergeet hier bij niet je zelf .uiteindelijk krijg je een leuke envelop en mag je naar jarenlang werken gaan .denk meer aan je zelf en proberen te genieten van het leven. Als lukt dat hier ook niet altijd mvg Jan

Dag Marjolein.

Idd leef om te leven en niet om te werken. Dit was bij mij ook anders en mijn werk was alles voor me. Ik ben geknapt door de werkdruk en om voor alles en iedereen goed te doen. Daarbij nog eens een druk privé leven. Eind deze kerstvakantie onder druk van mijn familieleden naar de dokter geweest en kreeg het verdict burn-out. Accepteren was heel moeilijk. Nu in week 8 van mijn burn-out en het gaat iets beter maar het blijft vallen en opstaan. Je leeft maar 1 keer… denk aan jezelf. Voor mij is dit het grootste keerpunt in mijn leven.

Ben je al terug op et werk? Ik kan ook weinig prikkels hebben en drukte vraag me af hoelang et duurt voordat et weg is.

Update: Bijna 8 volle maanden thuis. Het gaat vrij goed maar als ik een twee a drie uur bezig ben in de tuin of een klus steekt die misselijkmakende vermoeidheid terug de kop op. Wel minder heftig dan vroeger maar toch niet om verder te werken. Wat wel opvalt: ik recupereer veel sneller dan vroeger een kwartje tot een halfuurtje in de zetel met mijn ogen dicht doet wonderen. Groepsgesprekken zijn nog altijd uitputtend.Na een paar uur ben ik gewoon uitgeput. Slapen is terug slechter aan het worden meestal meerdere keren wakker worden op een nacht, nooit langer in bed dan een zestal uren. Terug last van kou net zoals vorige winter terwijl ik dat vroeger nooit gehad heb. Gaan werken zit er voorlopig echt nog niet in.

Update 10 maanden thuis.....alle hoop opgegeven om terug aan de slag te gaan. De winter heeft zijn tol geeist te kort aan slaap amper 5a 6uur per dag. Alle dagen oververmoeid gaan slapen (misselijk makende vermoeidheid steekt in enkele minuten de kop op) en onder de ochtend moe opstaan ook steekt de prikkelbaarheid weer de kop op..licht, geluid en drukte zijn mijn grootste vijanden geworden.

Update 16 maanden thuis waarvan reeds 3 met pensioen terug in een neerwaartse spiraal ik slaap mijn 8 uur per nacht wordt doodmoe wakker en slaap nog 3 a 4 uur in de namiddag. Ik doe nog wat ik graag doe alles wat ik moet doen zijn onoverkomelijke hindernissen waar ik enorm tegen opkijk. Nog eenmaal contact gehad met mijn werk om mijn ontslagpapieren te tekenen. De collega's hadden nog iets willen regelen voor mijn pensionering maar ik heb dat vriendelijk afgewimpeld. Ik heb 40 jaar voor het bedrijf gewerkt ben uitzonderlijk goed betaald geweest maar een dank u wel heb ik niet gekregen.

Nog een update? Dat koude gevoel heb ik nu ook!

Update ruim 21 maanden thuis.......het wordt nooit meer zoals het ooit geweest is. De stresspijnen in schouder en nek zijn verdwenen. Van lage rugpijn heb ik soms nog last maar dit heeft zijn reden altijd een zwakke rug gehad door het zware werk in mijn jeugdjaren. Concentreren lukt me goed maar als er dingen verteld worden zonder dat ik aandachtig luister gaan ze aan mij voorbij. Vergeten doe ik ook nog gemakkelijk situaties gaan snel aan mij voorbij. Lezen doe ik niet veel meer om de haverklap moet ik bladzijden herlezen omdat ik te snel afgeleid wordt. Vermoeid ben ik nog steeds de ene dag wat meer dan de andere en slapen ....amper 5 a 6 uur per nacht. Het enige verschil met vroeger is dat ik nu in bed kan blijven liggen terwijl ik vroeger overal pijn had en daardoor moest opstaan. Trazodone heb ik proberen af te bouwen maar dan sliep ik nog minder dus blijf ik het van oudsher weer nemen. Conclusie: voor zover ik me kan herinneren ben ik mijn ganse leven opgejaagd geweest. Zowe thuis als op het werk. Nooit was er een moment van rust want ik moest dit nog en dat nog. Vakantie was een hel want ik had thuis en op het werk nog vele nuttige dingen te doen. Gelukkig ben ik daar veel in veranderd ik ben op pensioen de kinderen zijn de deur uit ik heb geen kleinkinderen dus alles kan en niets moet. Regent het vandaag dan doen ,e morgen het gras wel af............maar die verdomde burnout beinvloed na bijna 2 jaar nog altijd mijn mentale en lichamelijke gezondheid

Sterkte!

Ik herken een aantal dingen wel vergeleken met jou situatie. Mijn hoofd zat ook op slot. Is burnout symptoom. Mijn werk én omgeving ben ik ook zat en ik ga dan ook verhuizen. Mijn oude werk stopt ook. Het gebrek aan medeleven herken ik niet helemaal. Maar waar ik wel lang last van had was aan een soort algeheel lak hebben aan alles en iedereen. Ik had immers genoeg aan mijn eigen ellende. Werkgevers en dergelijke lijkt het vaak niks te bommen of het personeel wel of niet gelukkig is. Ook collega's boeiden mij een poos niet. Wat ik mij afvraag: had je voor je burnout hetzelfde probleem met medeleven?
Je ziet het ook vaak bij militairen in een oorlogssituatie. Een harde blik in de ogen. Dat heb ik zelf ook gehad. Te veel ellende meegemaakt dus. Ik hoop dat het beter met jou zal gaan. Groet anoniem.

Hi, Ik las net je verhaal. Alle machtig wat heftig zeg! En ik dacht dat ik nu al 1.5 jaar alleen maar shit had.. wat ik ook wel had maar niets vergeleken met jou. Lukt het een beetje om met die burn-out om te gaan? Heb je er hulp bij en iemand een partner of goede vriend of vriendin? Heb je beetje een idee hoe je dit moet aanpakken? Het geestelijk gedeelte bedoel ik dan.. ik vraag dit uiteraard door interesse, voor het tweede gedeelte ook voor mezelf want ook ik heb volgens mij een burn-out.. maar zijn er maar weinig die het begrijpen of gelijk zeggen oh joh valt toch wel gewoon even een stapje terug doen etc. Maar als iedereen het zo goed weet waarom leggen ze dan niet uit hoe ik dat aan moet pakken welke richting ik op moet?

Heel veel sterkte!

Lotje, bedankt voor je reactie.
Een burnout is voor iedereen vervelend.
Mijn voorgeschiedenis heb ik wel verwerkt hoor. Ik word er alleen maar harder van.
Ook hier zullen we toch wel eens doorheenkomen. Of het zal toch wel eens dragelijk worden? Hulp kan ik iedereen aanraden. Het hoeft niet gelijk de GGZ te zijn. Bij veel huisartsen kun je ook wel een psycholoog krijgen tegenwoordig. En je hoeft heus niet je hele leven te bespreken. Maar meer hoe je situatie nu is. Sterkte en vergeet niet te genieten van wat er nog wel voor je is. Ook al hebben we zelfs minder zin in hobby's. Doe iets. Bv kleuren voor volwassenen. (Ja dat blijkt niet zo gek 🤣)

Lotje, hoe gaat het nu met jou?

Wat is dit voor ziekte?
Help!
Ik wil het bestuderen.
Ik raak zelfs aan de drank!

Vraag jouw huisarts een bloedwaarden test te doen op vitamine B12 + MMA en Homocysteine. Zorg er wel voor dat je eerst minimaal 3 maanden geen supplementen neemt met toegevoegde B12. Dat geldt ook voor voedsel en drank met kunstmatig toegvoegde B12.

Een vorm van brain retraininf

Stop met werken en ga rustig wandelen in het bos. Zo begon mijn burnout ook en als ik beter geluisterd had zat ik nu niet in dit dal! Ik zou sport ook even links laten liggen of 10% van je normale kunnen!

Hoi.
Een raar gevoel in je been kan ook komen vanuit je rug. Bv lang liggen of zitten in een bepaalde houding ofzo. Het tintelen in de vingers heb ik al jaren. De dokter zegt hyperventilatie, maar volgens mij is dat niet waar. Ik knijp mijn hand een paar keer open en dicht en schud even uit. Dan verdwijnt het meestal wel.

Wow ik herken je verhaal heel erg. Sinds de geboorte van de 3e (september 2021) voel ik me verschrikkelijk. In de winter veel paniekaanvallen gehad en nu geen aanvallen meer maar continue vermoeid en pijn op de borst en in de bovenrug. Ga momenteel door de malle molen bij de cardioloog en ben al op van alles bloedgeprikt, maar er lijkt niks uit te gaan komen.. denk zelf ook aan een burnout (want ja, nooit 1 moment rust hier in huis, bovendien kom ik uit een heftige baan waar ik nu mee gestopt ben) maar wil toch lichamelijke oorzaken uitgesloten hebben want ik maak mezelf helemaal gek..

Hallo bedankt voor je reactie,Ja het is hier ondertussen zo erg ik echt in een overlevende fase zit.door de zware verwardheid, gewoon niet meer zie zitten. Komp de vermoeidheid nog bij. Maar goed ik hoop dat je het niet zo ver laat komen als ik hier boven beschreven heb ,en toch ergens goede hulp vind, maar dat is hier in Nederland blijkbaar ver te zoeken. Misschien eens een emdr laten doen. Of wat ook kan helpen een goede terapuet .mag je meer informatie willen hoor ik het wel ok.moet Zelf er ook nog mee beginnen vandaar. Bedankt voor je reactie top

Ik zou een keuze maken want anders maak je jezelf gek. Óf laten testen en de uitslag accepteren. Óf je niet laten testen en er verder ook niet meer over nadenken en roeien met de riemen die je hebt.

Ik heb jou verhaal gelezen en vraag mij af hoe het nu met je gaat.
Als het pittig word reageren maar weinig mensen lijkt het wel. Ik zette op de eerste dag van mijn burnout de koekjes in de koelkast. Zulke verhalen hoor ik wel vaker van andere mensen. Geen wonder met vermoeidheid en piekeren eigenlijk.
Maar door te veel piekeren vergist men zich nog vaker en daar krijg je dan weer stress van. In elk geval wens ik je kracht om door te gaan en beterschap. Ook met dementie gaat de wetenschap verder.Wie weet is er hoop.

Minimaal 1 tot 2 jaar .. ik zit er nu 11 maanden in bij mij gaat het heel langzaam al voel k wel vooruitgang met af en toe een terugval. Succes

Je mag er geen tijd op plakken. Uw lichaam heeft de tijd nodig die ze nodig heeft. Herstel van burn-out gaat van maanden tot jaren, en is individueel enorm verschillend. Sterk afhankelijk of je ook bijv last hebt van trauma, angst, etc.

Ik ben thuis sinds april 2022. Ik ervaar ook heel veel stress, elke dag buikpijn. 2de keer dat ik uitval. Ik werk in de zorg. Ben heel bang terug te werken. Lig vaak gekluisterd in m'n zetel.

Hoe minder je doet, hoe slechter je jou voelt merk ik nu al na pas een week BO.
Ga foto's maken in het bos of neem een lief hondje.

Als het toch niet meer werkt kun je dan niet net zo goed stoppen met antidepresiva?
Uiteraard in overleg met je arts.

Martin

Ja heb ik ook af en aan..ben al bij de oogarts geweest maar ogen zijn prima ...
Wazig zien en soms n soort van vertraging gevoel door het bewegen van mijn hoofd..
Ik zag dat je het tuimelaar gevoel herkende. En dat je nog meer fysieke symptomen hebt...zou je willen vertellen wat nog meer?
Soms zelf ook een soort dizzy achtig gevoel (niet duizelig) en alsof je net 1 drankje teveel op hebt als je ergens wandelt, vooral bij grote open. vlaktes😏sommige dagen lijkt t wat beter te worden en soms weer minder goed...pfff heel vervelend...

Ik heb het ook al 2weken verslecht precies plus ofdat mijn hoofd vol zit met te veel,constant vergeten niet concentreren ,paniekaanvallen.dacht dat ik met een tumor zat om den duur.maar uitslag was niets te zien.ik hoop ook dat dit alles over gaat want heb ook het gevoel dat ik zot wordt .

Heel goed naar jezelf luisteren, jij weet t beste wat je aankan! Ik ben door re-integratie 2x teruggevallen. Er is nog veel onwetendheid wat betreft burn-out en andere mentale ziektes bij bedrijven. Ga iets doen wat je leuk vindt en geen spanning oplevert. Ga hier over in gesprek. Jouw lijf is belangrijker dan jouw baan! Succes!

Ik herken iets in jou verhaal. Niet alles.
Ik groeide namelijk op in een sekte.
Het is niet anders dan dat mijn ouders niet echt met mij bezig waren. Op de kleuterschool stond ik altijd in de verste hoek alleen maar te staan. Ik maakte met bjjna niemand contact. De sekte maakte ons ook racistisch. Dus lieten veel kinderen mij alweer snel in de steek. Ik mocht bij geen enkele sport of club. Toen ik op een dag mijn moeder vroeg hoe ik mijn naam kon schrijven was het altijd iets als: dat leer je wel op school. Op de basisschool werd ik gepest door mijn kleding en kort haar.
Een jongen veegde vaak na gym zn kont af met mijn handdoek. Ik kon mij nog niet verweren. Nooit geleerd.
Ik was eigenlijk altijd al alleen.
Angststoornis en burnout... kon bijna niet anders lopen denk ik.
MissyMe, wat zou het mooi zijn als jij beter om zou kunnen gaan met jou emoties.
Je ziet, je bent niet alleen.

Zeer herkenbaar, Claudia. Ik nam mijzelf niet serieus en daardoor was ik constant bang niet serieus genomen te worden.
Je hoeft niet meer of minder te zeggen tegen de huisarts of bedrijfsarts dan hoe je je voelt. Want dat is wat het is. En weet dat het ontzettend veel tijd kost. Accepteer dat wat is, vecht er niet tegen. Wees lief voor jezelf.
Veel sterkte!

Tja heel herkenbaar en ook het punt wat ik bij jouw zie: grote beren overal inzien.
Grote beren en angsten die er eigenlijk niet zijn omdat je alles zelf kan bespreken normaliter. Ik nam altijd, zeker in de fase van angsten en grote beren zien, altijd mijn partner mee omdat ik het niet kon overzien en hij mij veiligheidsgevoel gaf wat ik niet vanuit mezelf had op dat moment.
Sterkte

Een holistische aanpak lijkt me de gouden tip.
Bij een holistische aanpak wordt er vanuit verschillende disciplines gekeken naar de klachten c.q. problemen.

In die holistische aanpak kan tekentherapie een plek krijgen.

Het is een vorm van therapie waarbij je niet veel praat. Je hoeft niet te kunnen tekenen. Liever niet zelfs.
En: je ziet direct resultaat!

Snap je gevoel.
Kreeg eind 2016 de diagnose burnt-out.
Het altijd voor iedereen goed willen doen en over mijn eigen grenzen gegaan.
Bij mij ligt er een diepere oorzaak. Ben de afgelopen 2 jaar in therapie voor trauma verwerking.
Dus wat die energie betreft.. die maar niet beter wordt... en hoe het lijkt dat je niet vooruit komt.. Begrijp ik je volledig!
Wens je sterkte en geduld toe.. Wees lief voor jezelf.

Misschien no stress programma van breinfijn

Heel herkenbaar. Zit er bijna 2 jaar in maar krijg maar geen energie - ben nog steeds uitgeput. Ik kan 15 minuten lopen per dag en kleine dingen in huis doen maar verder niets, veel liggen. Ik mis lotgenoten die hetzelfde meemaken en vooral ook zo lang met weinig energie. De angst voor cvs neemt toe. Hopelijk zijn er ook positieve verhalen die steun en hoop geven.

Hoi ik heb een terug val van burn out het valt niet mee ik probeer elke dag wat te doen ik hoop dat het niet zo lang duurt als de vorige keer 2,5 jaar ik heb steeds het gevoel dat ik naar toilet moet voor ontlasting maar dan hoef ik niet stress zij de dokter inmiddels ontlasting onderzocht geen afwijkingen pure stress. Gr rene

Je komt een burnout niet vanzelf uit. Je energie is 20% van wat het was en komt veel langzamer terug. Veel rusten, middagdutje van 1,5 uur elke dag. Ga mediteren, iedere ochtend en avond de 4-7-8 ademoefening, yoga en iedere dag wandelen. Begin met 15 minuten, zonder muziek en probeer te genieten van de omgeving. Ook zo weinig mogelijk tv/telefoon! Succes!

Herken alles...hoewel de weg ernaartoe waarsch anders was.
Maar herken alles...
Vervelend he...echt rust gaan pakken. Meulenberg is wel een fijne website om te bekijken.

Hoi,

Ik heb echt precies hetzelfde als jij.

het is zo´n lang proces, met hele mini stapjes.
Om gek van te worden, maar helaas kan het niet anders.

Dat ik een angststoornis ontwikkelde door mijn burn out, zie ik echt als een crash van mijn brein.
Het is lastig allemaal...
Ook mijn dagen, even wat doen en verder rust, rust, rust.
Maar ik heb ook maanden lang niks kunnen doen (denk 6 of 7) dus ik zie dit maar als een vooruitgang...

tijd zal het leren..

Niet om vervelend te doen, maar heb je wel eens overwogen of de kern van je burnout niet bij je man vandaan komt? Wat je omschrijft, klinkt niet heel gezond. Het lijkt alsof hij je kleineert en psychisch onder druk zet. Dat moet wel wat doen met je gevoel van eigenwaarde en zelfvertrouwen.
Ik vind het oprecht heel zielig voor je! Ga terug naar de kern van je eigenlijk bent. Ontdek wat JIJ wil, en nog meer: Wat je NIET wil! Zet hem op. Je bent veel sterker dan je vaak denkt!

Ik ben het eens met bovenstaanc bericht van anoniem. Een man die jou zo behandelt is niet normaal hoor! juist als je ziek bent zou je van je partner extra liefde en steun moeten ontvangen. Ook hoe je over jezelf praat is niet gezond je bent altijd de moeite waard!!!!!!!!!

Jammer dat et in het Engels is.. hoelang zit je al in je burnout? Zijn joun klachten al minder

5 maanden, ja gaat steeds beter!

Dag Tom,

Ik zit ook in een terugvalperiode. Na ziekte en een scheiding van mijn ouders merkte ik dat ik na 8 maanden opnieuw angstaanvallen had. Dit is een maand of 2 geleden en nu merk ik dat het weer iets verbeterd. Maar een terugvalperiode heftig en maakt bang. Maar duurt minder lang dan de burnout zelf. Sterkte!

Hi.

Wat vervelend zeg :( Ik merkte vooral de kerstperiode te druk was.. ook uit eigen enthousiasme teveel werk opgepakt. Ik heb zelf ook enorme angstaanvallen gehad en werd helemaal duizelig. Je begint je af te vragen of je helemaal terug bij af bent. Gelukkig heb ik een steeds positiever gevoel na 1.5 week. Ik hoop dat dit doorzet. Nu nog wel momentjes die spannend zijn met veel prikkels.

Jij ook veel sterkte!

Jep ik ben van overspannen in burn-out geraakt Tom. Erg vervelend maar acceptatie! Ook terugvallen horen erbij, iedereen die hersteld is zegt dat. Je moet VERANDEREN, anders kom je nooit uit je burn-out of krijg je een 2e, 3e etc. Ga naar een coach en parallel eraan psycholoog. Coach wil je werk wel betalen vaak.

Dat in onbalans zijn en alles met een vertraging binnen zien komen heb ik ook. Ben enorm vermoeid achter mijn ogen, word ook altijd met rode ogen wakker. Rubberen benen. Soms veel moeite met autorijden, verwerken indrukken. Ben altijd heel sportief geweest, beperk mij nu tot hooguit een uurtje wandelen of max 2 uurtjes rustig fietsen. Waarbij ik lang niet die kracht heb die ik altijd gewend was te hebben. Wat er aan vooraf gegaan is: het niet verwerkt hebben van mijn scheiding en het beginnen van een lange afstandsrelatie wat mij ineens benauwde toen het echt serieus begon te worden. Hier heb ik zoveel over gepiekerd dat mijn geest en lichaam in een overlevingsstand gingen. Ook al diverse onderzoeken in ZH gehad. Sterkte met het herstel, ben inmiddels al 1 jaar 9 maand verder.

Dag Anne,
Die moeheid, hartkloppingen, duizeligheid, last van ademhaling (hyperventilatie) en flauwtes herken ik ook. Ze hadden tegen mij ook gezegd dat het waarschijnlijk een suikerdip was, maar helpt ook niet echt bij mij door suiker of zout te eten . Heb jij ondertussen de oplossing al gevonden? Ik ben bij een psychotherapeute geweest en heb ademhalingsoefeningen gekregen voor mijn hyperventilatie. Dit help wel een beetje. Ben jij bij een psycholoog of zo geweest?

Dag Anne,

ik ben langer overspannen /burnout (geef het een naam) geweest dan jou en herken me in alles wat je schrijft. Het is niets ernstigs (medisch) en hoort er gewoon bij. Als je dát kan accepteren, dan ga je vooruit...

als je blijft hangen in het 'obsessief' letten op je klachten dan blijf je (ongemerkt) de cirkel van spanning -> angst -> spanning vasthouden..

probeer eens totale overgave (dan ga ik maar dood, dan krijg ik maar een ernstige ziekte, dan wordt ik maar depressief, dan etc.etc. vul maar in)...dat was/is bij mij de sleutel naar herstel omdat je pas dán het lichaam en 'overprikkeld zenuwstelsel de KANS geeft om rustig, ontspannen, relax en daardoor beter te worden...stapvoorstap gaat het dan ook beter worden.

Heb je je misschien te veel ingespannen? Bij mij helpt accupentuur samen met dry needling. Heb minder last van hoofdpijn, maar moet wel nog vaak ontprikkelen en rust nemen.

Dit herken ik! Dit gevoel heb ik zeker 6/7 maanden lang gehad.

Heb je dit na je covidprikken gekregen? Ik ken meerdere mensen met deze symptomen na de boosters.

Hoi Claire. Ik weet niet welke leeftijd je hebt, maar deze bubbels kunnen ook een symptoom zijn van de overgang. Ik spreek uit ervaring. Magnesium en vitamine b12 hebben bij mij wonderen gedaan.

Heb ik ook gehad. Maar wel wat langer dan 8 maanden… onvaste gevoel = je lichaam spant doormiddel van stresshormonen je spieren aan. Dit hele systeem is in de war. Dus soms span je opeens heel veel spieren aan en soms niet. Als je dan staat geeft dit een onvast gevoel blijven rusten en wandelen.Uiteindelijk zakt het. Maar het kan even duren…

Ben je al uit je burnout? Hoelang heeft die duizeligheid geduurd? Bij mij is het echt spanning van nek naar mijn hele gezicht

Ja en nee, ik ben wel uit de ‘burnout’ ik draai niet meer op overtoeren en ik slaap ook we weer goed, maar de oude ben ik nog zeker niet… ik kan wel weer dingen doen, maar het is echt heel erg oppassen, en soms toch een dag ziekmelden en bijkomen. Dat 2 jaar verder … verder ben ik echt heel snel moe. Die duizeigheid heeft net zo lang geduurd als het tot rust komen van het lichaam, bij mij was dat wel 1.5 jaar. Maar als jij stress vermindert kan het korter. Uiteindelijk klopte het wel in deze lijn - naarmate stress vrrminderd worden de klachten minder - ja die spanning ken ik, en ook die spanning in je gezicht, bij mij zit het vooraal aan de rechter
kant in jet gezicht, en de restt van het lichaam
Maar ook dit zakte wel op geven moment weg. Als ik nu iets doe, bijvoorbeeld sporten of werken achter de pc, voel ik dat opkomen, n als ik dan ga rusten zakt het weer weg. Dat betekent dus dat ik weer ‘herstel’ na inspanning. Maar dat heeft ook lang geduurd. Gewoon bliiven wandelen en rusten. Op die manier creeer je herstelvermogen. En voel je je straks beter na inspanning. Zodra dit balletje gaat rollen gaat het omhoog :)!

Hallo, ik ben even benieuwd hoe het nu met je gaat qua duizeligheid en hoe ben je duizelig? Ik ben zelf de hele dag door duizelig, met elke hoofdbeweging. Voel het soms ook door mijn voorhoofd. Maar niet dat draaierige. En ook onstabiel qua evenwicht. Heb het nu 4 maanden. Dus ben benieuwd hoe het nu gaat met je.

Is bijna weg, heel af en toe nog een vlaagje. Blijven bewegen en goed rusten, uiteindelijk zakt het. Het is gewoon je zenuwstelsel die in de war is met inspanning ontspanning. Dat zorgt voor een verstoring in het hele systeem. Verminder je stress, en dan zal het zakken

Oh wat fijn voor je dat je het nog heel en af toe ervaart. Wat zal dat een verademing zijn. Was het bij jou ook continue aanwezig?
Had jij bijv ook heel erg last van een gespannen gevoel en moeilijkheden met concentreren? Heb je ook hulp gehad of ging het met de tijd weg?

Ik kan ook niet wachten totdat et allemaal weer goed komt. Maar bedankt voor de uitleg van wat er eigenlijk in je lichaam gebeurt ..O.. je bent al langer dan 2 jaar verder ik hoop dat ik tegen die tijd mij toch ook echt beter ga voelen en meer kan doen..

Het gaat, eker en keer weg heb nu terugval van mijn burn out heb weer het zelfde duizelig en gespannen hoofd bij mijn vorige burn out is het ook goed gekomen

Hoelang heeft joun burnout geduurd de eerste keer? Het komt inderdaad door al die spanningen en als je overprikkeld raakt.

Al medicatie geprobeerd? Kan je net dat steuntje in de rug geven!

Ik adviseer een goede therapeut.

Nooit geweten wat “ten einde raad” is.
Nu misschien enigszins.
Het is niet onder woorden te brengen.
Mijn vrouw, tevens de liefste kameraad, is in een ernstige fase van Alzheimer.
Wat je ook doet, zij voelt zich alleen maar beroerd.
Hoofdpijn buikpijn,
alles wat je maar kunt verzinnen komt aan de orde.
Dan komt het moment, wat kan ik nog voor haar betekenen. Geloof het of niet, maar je enigste reactie is, ik weet het niet.
Machteloos machteloos, je hebt geen enkele raad meer, niet voor haar,niet voor jezelf. Dat is ten einde raad. Een waanzinnig gevoel,waar geen directe oplossing voor is.
Ik gun het niemand.
Harrie.

Wat fijn dat je hulp gezocht hebt M. Dat is inderdaad een goeie stap! Ik ken natuurlijk de therapeut niet bij wie je bent (misschien behandeld hij/zij dit ook), maar denk ook aan voedingsstoffen te kort. Als je veel stress hebt, heeft je lichaam veel magnesium nodig. Extra Magnesium is geen overbodige luxe. Ook vitamine D3 te kort kan extra stress veroorzaken. Als ik je een tip mag geven zou ik een bloedonderzoek doen. Dan weet je precies wat je wel en niet te kort hebt.

Succes!

Nicolette Therapie Zwolle Lid van Therapiepsycholoog Zwolle

15 jaar geleden was ik “op” .
Ik bleef zeggen dat het geen burn-out was maar iets anders. Het voelde alsof in door een badje met stroop liep ipv water. Mijn benen wilden niet en ik was zoooo moe.
Door de Arboarts naar een biologisch medisch centrum gestuurd en daar werd bloed, urine en ontlasting onderzoek gedaan.
Bleek ik een vitamine B12 tekort te hebben en maakte ik geen bijnierschorshormoon aan .
Na prikken met B12 knapte ik heel snel op.
Wellicht kan je je bloed etc eens laten checken.

Hoi, ik herken alles...het kan lang duren....het ene probleem lijkt opgelost en het andere komt in de plaats....van spanning in je maag naar spanningshoofdpijnen....zeer herkenbaar....ben 16 maanden verder....mét regelmatig lange terugvallen......iets met grenzen bepalen. Piekeren, angst, somberheid...verveling....

Ik herken het ook. Angt voor reïntegratie, regelmatige terugvalen, hele circus van theraphien, medicijnen. Inmiddels ben 14 maanden thuis, Ik kan niet wachten tot dit ophoudt... Jij bent zeker niet alleen!

Alles herkenbaar. Je bent niet alleen en t ligt niet aan jou. Het is ook de maatschappij en de type mens. Ik ben al 16 maanden in proces en heb veel veranderd in mn leven en veel hobbels overleefd en ben nog lang niet de oude. Het is bovendien mn tweede bo.

Je moet geduld hebben het over je heen laten komen en niet er tegen vechten je zal zien op een dag denk je he he het gaat beter afleiding zoeken en vooral geen oxasepam nemen dat werkt erg verslavend en als het straks beter met je gaat moet je hier weer van afkicken en dat is heel moeilijk het komt allemaal goed niet ertegen vechten over je heen laten komen veel rust nemen voor zover dat gaat en je zal zien het gaat over het heeft tijd nodig

Dank je wel Fred, ik neem bijna dagelijks een halve oxazepam als de duizeligheid niet meer te harden is. Merk dan vrij snel dat het wat rustiger wordt in mijn hoofd. Ben nu 13 maanden onderweg en heel af en toe voel ik me een beetje ok (meestal 's avonds).

Hoeveel citacopram neem je per dag?
Ik gebruik het ook sinds 4 weken... 4 druppels... 8mg is dat
Merk wel dat de spannjngs boog iets minder is,maar het lichte gevoel in mijn hoofd blijft... en ook nog onrustig in mijn lijf en dan nog exceem klachten ogen en handen,en tintelingen in mijn hand en vingers

Ik herken het helemaal. Stress brengt me veel te snel in tilt-modus. Hyperfocus is verdwenen. Verschillende dingen tegelijk regelen is chaos organiseren. Geheugen is een zeef... Ik hoop nog steeds om opnieuw even bij de hand, stevig, duidelijk, georganiseerd en beheerst te worden als voordien, maar na 4 jaar ben ik nog steeds een schim van mezelf. Ik denk er soms aan om een uitvoerende job te zoeken en zo de confrontatie met de chaos in mijn hoofd niet meer te hebben.

Herken een boel, de spanning in je lijf. De onrust, het niet weten of dat wat je doet goed is. Typerend voor de controlfreak die mij hier heeft gebracht. Ik probeer alles over mij heen te laten komen, maar aard van het beestje heeft daar erg veel moeite mee. Sombere gevoelens, het leven staat stil en daar protesteert mijn hele lijf tegen. Accepteren, maar mag ik dan wel weten hoe lang dit duurt ?
Sterkte allemaal !!

Ik heb iets dergelijks meegemaakt in de gezondheidszorg. Het heeft me meer dan een jaar gekost om alles weer een beetje op de rit te krijgen. En mijn ervaring is dat je altijd kwetsbaar blijft.

Ook de fysieke verschijnselen horen daarbij. Vermoeidheid, snel geagiteerd, spierpijn, enz. Dat iemand je bewust onbekwaam noemt, vind ik onbeschoft. Je kunt het wel, maar door de enorme overbelasting over langere tijd, moet je daar eerst van herstellen.

Ik heb goed nieuws en troost. Ik ben na een lange periode van herstel andere dingen gaan doen en heb me dankzij de burnout in een richting kunnen ontwikkelen die ik nooit voor mogelijk had gehouden.

Een paar vrienden/ collega's zijn me blijven steunen en dat zijn nu mijn dierbaarste vrienden. Heb geduld, jaag niets na. Het komt vanzelf. Sterkte.

Er zal een reden zijn dat jij over je grenzen gaat.
Zou proberen om te gaan leren goed naar je lichaam te luisteren!
En iedereen heeft wel een mening over vanalles.. maar alleen jij weet wat je voelt!
Zou een goede therapeut zoeken die je helpt om in je eigen kracht te gaan staan!
Sterkte ermee!
Ik spreek jammergenoeg uit ervaring 😊

😍😍😍😍😍

Ook ik ben na meer dan een jaar nog steeds niet helemaal hersteld van mijn burn-out. Hoewel alweer een aantal maanden volledig aan het werk merk ik dat ik er nog steeds niet ben. Ik voel me kwetsbaar en onbegrepen. Er zijn zelfs collega’s die me buitengewoon onvriendelijk behandelen. Het maakt dat ik me zo onzeker blijft voelen. Vooral de angst en paniek zijn soms ondraaglijk.

Ik herken mij hier helemaal in. Ook ik ben zo'n 2 jaar geleden stil gevallen de 1e 5 maanden heb ik nog op wilskracht gedeeltelijk gewerkt. Daarna moest ik mijn werk stil leggen. Zeker 5 maanden thuis gezeten met de meest verschrikkelijke gedachtes. Daarna gaan reïntegreren. Heel langzaam uren opgebouwd, maar iedere stap werd ik te enthousiast en dacht ik yes ik kan dit allemaal weer. Uiteindelijk beter gemeld en 3 uur minder gaan werken. Ging 6 weken redelijk goed en toen kwam corona aan mijn deur.en kon ik weer niks....nu ben ik mijn baan kwijt. Mijn baas heeft geen vertrouwen meer in mijn herstel. Dus weer even diep terug gezakt. Ergens weet ik wel dat ik hier ook wel weer bovenop kom, maar pffff soms is het zo zwaar! Ik krijg nu met UWV te maken. Die onzekerheid is niet fijn. Ik moet het positief zien, maar oei dat is lastig.

Yvette ik herken me in je verhaal. Ik heb gevochten voor herstel en alles aangepakt voor herstel en ik dacht ik ben er weer. Ik ben een nieuwe baan gestart en merk bij mezelf ik zit weer in de gevaren zone. Heel snel last van stress en dit slecht kunnen reguleren. Mijn humor en kracht is ver te zoeken etc etc etc. Ik herken vanaf mijn. Urn

Ik ben ook heel nieuwsgierig naar Ashwagandha, ivm stress op mijn werk. Ik heb zelf veel ervaring met andere kruiden zoals met pure citroenmelisse thee van Piramide, dit werkt wel goed om in slaap te vallen of om tot rust te komen.

Bedankt voor je verhaal. Ik herken de twijfels, verdriet, angst etc.
Ik weet niet wat je financiële situatie is, maar wat ik wil zeggen is: je moet niets!
Bij mij is het ook ingeprent dat je komt om te werken en ik ben aan het oefenen dat ik kom om te leven zoals ik dat wil.

Omdat ik zoveel faalangst heb en perfectionistisch ben, ben ik eerst begonnen met vrijwilligerswerk. Ik kan zoveel druk op mezelf leggen, dat ik dingen moeilijk los kan laten.

Na een half jaar was ik toe aan betaald werk om verder te groeien. Bewust gezocht naar iets onder mijn niveau en minder uren. Gelukkig kon ik eerst een meeloopdag doen voor mijn gemoedsrust en was ik blij om te horen dat er een 1 maand proeftijd was, zodat je zonder reden kan weggaan.

Het team is lief en de sfeer is goed. Dus ik blijf even hangen.

Heb van alles geprobeerd maar uiteindeijk hielp niks. Enige wat licht hielp was l theanine, maar op de lange termijn ook meegestopt omdat het mij heel duf maakte toen ik weer in het ritme kwam

Heb van alles geprobeerd maar uiteindeijk hielp niks. Enige wat licht hielp was l theanine, maar op de lange termijn ook meegestopt omdat het mij heel duf maakte toen ik weer in het ritme kwam

Heb van alles geprobeerd maar uiteindeijk hielp niks. Enige wat licht hielp was l theanine, maar op de lange termijn ook meegestopt omdat het mij heel duf maakte toen ik weer in het ritme kwam

Hoi G,

Misschien is 'droomsap' iets voor jou. Google dat maar. Heb het via via een psychiater. Wordt vanuit België verkocht. Nederland doet lastig qua regelgeving. Vandaar. Schijnt erg goed te werken.

Citroenmelisse thee van het merk Piramide is ook echt een uitvinding om te slapen/ ontspannen. Andere merken gooien er veel rooibos bij dus niet doen;)

Succes!

Ik heb dit ook en vooral heel veel slijm in mijn keel. Om gek van te worden. Misselijkheid heb ik ook.

Hallo,

Hopelijk lezen jullie dit nog..
Ik heb dit exact hetzelfde! Op sommige momenten is de slijm zo erg (of het gevoel) alsof ik ga verdrinken. Ook alsof ik elk moment geen lucht meer kan krijgen.
En voornamelijk is dit aan 1 kant.

Ik ben naar de KNO-arts gegaan, hier hebben ze met een camera binnen in gekeken. Op dat moment gelukkig een paniek aanval, zodat ze het vanbinnen konden zien, maar dit zag er allemaal goed uit. Ook de luchtpijp wordt er niet door ''geraakt''.
Dit hoort bij het ''globus gevoel'' en ik heb de spieren naast mijn keel zo ontzettend dik, wat ook uitstraalt naar mijn kaak en oor

Hiervoor moest ik (ik weet niet of dat hier mag) diclofenac zalf 3 x per dag erop smeren en naar de logopedist. De logopedist wordt (vaak) vergoed vanuit je basisverzekering.

De klachten worden bij mij nu minder, maar het gevoel zit er nog wel maar verandert wel.

Ik ben rechtshandig en heb veel last van spierknopen overal. Ook pijn rechts naast m’n strottenhoofd, ik kan het ook voelen verspringen als ik m’n hals masseer, verder een strak gevoel langs m’n hals rechts en op hele slechte dagen ook zeurende pijn langs m’n rechterarm en tintelingen in m’n vingers aan de rechterhand.

Het hangt vaak samen met mijn kortademigheid en hyperventileren bij specifieke momenten. Mijn bovenlichaam en hulpademhalingsspieren spannen abnormaal aan waardoor het pijn doet.

Mediteren (buikademhaling) en een spier-ontspanningsoefening helpt bij mij. En uiteraard bewust van zijn wat het getriggerd heeft.

Die spierontspanningsoefening:
Je zit op een stoel en gaat 1 voor 1 elke spiergroep 5 seconden flink aanspannen en dan plots loslaten. Het gevoel van plots loslaten helpt om te ontspannen.
Je begint met je ene been, dan je andere, dan met je billen, je buik, rug, ene arm, andere arm, schouders, hals, wenkbrauwen, mond.

Hoe vaker je het herhaalt, 1 of 2 x per dag, hoe beter het lukt.

Ik zit er iets meer dan een jaar in en heb nu ook nog steeds vaak dat ik denk dat ik ziek ben. Kno mri fysio allemaal gedaan. Mijn spanning zit vooral op mijn nek schouders middenrug ogen oren duizeligheid niet altijd tegen prikkels kunnen last van licht. Door de spanning op mijn ogen.. de angst klachten zijn wel veel minder net zoals de onrust in mijn lichaam.. het duurt lang heb ook nu een terugval ervaren. Soms denk ik om dan toch maar medicatie te beginnen. Maar ben er ook wel bang voor omdat ik me ergens nog wel gelukkig voel. Het duurt lang pff maar hopelijk komen we hier weer uit. Dus ja de klachten die je hebt horen bij een burnout

Ben je gevaccineerd? Ik herken je klachten namelijk. Soms denk ik dat mijn klachten daar vandaan komen omdat het zich voornamelijk aan 1 kant centreert. Last van linker nek, linker oog wazig en linker wang/kun dik. Ivm jouw dikke Zijn jouw schildklier waardes al geprikt? (TSH, FT4) ivm brok in de keel. Kan natuurlijk aan van alles liggen, maar schildklier problemen komen relatief vaak voor en zorgen ook voor vreemde klachten.

Het heeft tijd nodig.. ik zou hulp vragen van een goeie psycholoog die weet wat met jou aan de hand is. Gr

Bedankt voor je reactie. Inderdaad sta ik inmiddels op een wachtlijst voor m’n burn-out klachten. Ik zit nu een week of twee thuis, in zoveel mogelijk rust, en ik merk dat de overprikkeling al íets minder wordt. Ik kan alweer tv kijken, bijvoorbeeld. Door rust aan je kop, voel je je minder gejaagd waardoor je hoofd ook niet steeds denkt dat het elke prikkel moet opvangen.

Dat is heel knap. Ik zit nu 1 jaar in mijn burnout en tv kijken lukt nog niet hoe het zou moeten, krijg er een opgejaagd gevoel van en wat spanning bij mij ogen en hals. In de avond lukt het beter. Probeer je brein ook rust te geven door minder naar schermen te kijken. Gr

Ik kan ook nog geen 2 uur achter elkaar tv kijken, maar “het kan”. Dat is al een begin.

Voel jij je duizelig worden bij tv kijken

Beste anoniem en de rest die last heeft van overprikkeling,
Zelfs na 2,5 jaar na mijn burn-out en 1 jaar weer begonnen te zijn met werken kan ik mij nog steeds erg overprikkeld voelen. De tv is voor mij heel herkenbaar en ook nog steeds een probleem, niet meer wanneer ik hem zelf aan zet, wel als ik op bezoek ben bij mijn familie en er voor mij te veel programma's achter elkaar gekeken worden.

Het aller belangrijkste is dat je een gezonde ontspanning gaat vinden waar je echt plezier uit kan halen en niet om de tijd te doden (dit deed ik zelf met tv voor ontspanning). Vaak ligt dit type ontspanning in je jeugd, achteraf gezien was dit bij mij kamperen en dansen. Dit zijn dingen die mij dichter bij mezelf brengen en mij in mijn gevoel zetten en aarden. Ik hoop dat jullie er ook achter komen welke dingen dit voor jullie doen en dat jullie mogelijkheden kunnen creëren om dit ook aan het begin van het herstel te doen en niet heel laat zoals ik deed:)

Heel veel succes in jullie levensreis!

Hi! Ik ben 18 en ga nu starten met antidepressiva ivm met burn out en angst voor de fysieke klachten die de burn out met zich meebrengt.. ik heb hierover een goed gesprek gehad en een psychiatrisch arts die alles goed heeft uitgelegd, bijwerkingen enz. Ik heb ook nagevraagd of medicatie goed samen gaat met trauma en cgt en volgens de arts gaat dat prima samen en haalt het echt de scherpe randjes even weg. Succes en je kunt het!

Ik zou het niet doen...
medicijnen. verdoven en kunnen je klachten wel wat verlichten...maa4 moet ook weer afbouwen🥴
Kijk eens naar website "Nicole Sachs" ga journalen....
En YouTube filmpjes van Jim Prussac. Gaat over chronische klachten en angst etc etc maar heel nuttig om je beter te gaan voelen.
Zelf gaan rusten, accepteren dat je je nou eenmaal rot voelt en geen pillen💪

Zit nu ook 16 maanden thuis. Heb heel veel last van dagelijkse spierspanning nek keel ogen oren kaken en van me nek naar me middenrif wanneer ik te veel doe.. en dat kan al 45 min zijn. Voel ook letterlijk mijn spieren afzwakken.. en soms ook angstig en branderig gevoel bij mijn middenrif wat ook kan zorgen voor een angstaanval. Herkenbaar? Prikkels zijn al gauw te veel en zorgt ook voor spierspanning en energie verlies en duizeligheid. Heb 16 maanden zonder enige medicatie geprobeerd. Maar ben nu aan t twijfelen om toch iets in te nemen wat de scherpe randjes ervan af haalt zodat ik verder kan herstellen. Begin te twijfelen of et nog wel.ooit goed komt. En of ze niet iets missen de huisartsen dat ik alsnog ziek ben.

Als je een crash hebt krijg je inderdaad een setback. Bij een crash word ik misselijk en nemen klachten tijdelijk toe. Voor goed herstel moet je crashes echt voorkomen! Je kan ook kleine setbacks in het begin krijgen zonder een crash, dat hoort erbij. Gewoon rustig aan doen en jezelf afleiden. Je spanningsklachten nemen automatisch af als je verder herstelt.

Taco, heb jij het idee dat je minder terugvalt sinds je de medicatie lexapro hebt?
Ik blijf maar terugvallen en wordt er zo moedeloos van. Ik heb een gezin, ben moeder van twee en wil gewoon zooo graag door. Ook de Slaapproblemen breken mij op, en wil niet de hele tijd door op temazepam (nu 3 dagen gebruikt op advies van de huisarts om even bij te tanken).

Hey J, lastig te zeggen, ik begon direct na een grote crash van mij die dieper was dan waar ik daarvoor zat. Het helpt wel omdat het je sympatische zenuwstelsel onderdrukt.

Hey Juul, zo voelde ik mij in september ook nog. Zit wel op 5mg lexapro maar sinds eind september ook op rhodiola, Ashwagandha, l-theanine, visolie, multivitamine en B12 + D3. Sindsdien veel verbetering! Heel langzaam meer energie en kan nu langzaam weer stappen maken. Zelfs 1,5 uur in het centrum geweest op een zaterdag, echt een overwinning voor mij! Dus ja, goede ervaring met Rhodiola alleen kan niet 100% zeker zeggen dat het daar aan lag.

Waar koop jij die supplementen Taco?

Hi Taco,

Dank voor je reactie. Wat fijn voor je dat het beter lijkt te gaan! Sinds wanneer zit jij in een burn out?

Las op internet ook goede verhalen over rhodiola dus nu aangeschaft en ga er binnenkort mee beginnen.

Vitaminestore punt nl

Laat jullie B12 nakijken! En aub kijk bij de symptomen van een B12 tekort.
Facebook: B12 de vergeten ziekte. Meld je aub aan!! Heel belangrijk.

Klinkt of je nog niet voldoende hersteld bent voor een stabiele bloedsuikerspiegel. Dan gaat je lichaam adrenaline gebruiken om je bloedsuiker op peil te houden. Ik eet zelf voor het slapen altijd iets met vet/eiwitten. Denk aan hazelnoten/almonds, cracker met kaas, pindakaas of kip, beetje fruit met pindakaas, zoiets.

Verder helpt een rustgevende oefening goed, bodyscan op spotify. Gaat je hartslag naar beneden en kan je weer sneller slapen. Ook vroegtijdig afbouwen in de avond: 2 uur voor slapen geen telefoon en rustig lezen.

Hoi roos ik ben vorig jaar juli letterlijk gecrasht. Ook de uitslag een burnout te hebben, maar geloofde het niet heb nog wat 0nderzoeken laten doen. Zoals mri scan bloedprikken kno arts zelfs ego voor de buikpijn. Maar alles was ok. Ik had in het begin zoveel last van beelden (nu ook nog wel). Licht geluid drukke patronen. Alles voelde letterlijk ontregeld en was vaak duizelig alsof ik dronken was. Nu nog, maar iets minder. Herken het verhaal van de supermarkt had precies hetzelfde en het duurt lang. Hoe drukker het is hoe meer alles zich aanspant en hoe duizeliger ik word en inderdaad hoe slapper mijn benen worden, maat ben het toch blijven doen en langzaam merk je verschil de ene dag zijn je klachten wat heftiger dan de andere dag. Zit er nu bijna 1 jaar en 3 maanden in.. heb gemerkt dat je om de 5 maanden terug kan kijken en kan zien dat je langzaam vooruit gaat maar duurt lang. Het is inderdaad het leren accepteren ervan en rust nemen wanneer je lichaam erom vraagt.
En vaak ontprikkelen geen schermen geen mobiel even rusten.
Gr

Ik herken dit ook. Ik wil praten met lotgenoten. Met mensen die begrijpen wat ik mee maak. Buitenstaanders maken vaak de opmerking: ale, jij ziet er toch zo goed uit. Deuhhh! Ik ben vorige gecrasht op t werk. Sindsdien veel gelezen op internet. Het valt erg op dat er veel meer te lezen valt op sites .nl. weer weinig sites .be.

juist dat accepteren vind ik net als jij erg lastig, ik ben ook maar op zoek gegaan naar een forum om ervaringen te delen.

Pfff ik herken zo 1 op 1 wat je zegt. Ik heb ook enorm de behoefte om met iemand te praten. Ervaringen te delen. Tips voor forums zijn welkom.

Heb je al geprobeerd gezond en veel te eten? En iedere dag multivitamine te nemen?

Hoi Taco, Ik doe niets anders dan dat....

Zeer herkenbaar. Ik zit er nu ook bijna 1,5jaar in. Ik voel mij gelukkig wel een stuk beter. Net een lange periode gehad waarin ik klachtenvrij was en nu weer 3 weken last. Dat frustreert enorm maar ik koester des te meer de weken dat het goed gaat. Wellicht helpt een dagboek bijhouden, zodat je kan terugkijken wat je allemaal doet. Dit gaf mij veel inzicht in mijn activiteiten versus rust. Probeer ook niet te blijven hangen in het negatieve. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Zelf gun ik mijzelf 10min om negatief te denken. Daar sta ik even bij stil en dan laat ik ze wegvaren en ga ik door met de dag. Zoek afleiding in dingen die je wel goed afgaan. En verder kan ik nog als tip meegeven een lichaamsgerichte therapeut die kijkt naar je lichaam en energie etc en je leert luisteren naar je lichaam. Er is echt licht aan het einde van de tunnel ook al zie je dat licht nu niet. Sterkte ermee!

Als je echt desperate bent zou je Lexapro of Zoloft kunnen overwegen. Denk dat je lichaam toch nog constant in fight or flight zit omdat je niet voldoende hersteld bent en alweer teveel bent gaan doen. Dan kom je in een cirkel terecht. Meer eten zou je ook nog kunnen proberen.

Kan ook zijn dat je iedere keer dat je iets meer energie over hebt je alweer over je grens gaat. Dan blijf je in dezelfde cirkel zitten. Stel een dagplanning op met gedwongen rustmomenten. Ook op dagen dat je je 100% voelt houd je hieraan. Dan verbruik je je extra energie niet maar kan je lichaam dat tijdens het slapen gebruiken voor herstel. Verder zou ik naar goede 1 op 1 begeleiding zoeken met veel kennis van burnout, een CSR coach bijvoorbeeld.

Zelfde hier. Ben een jonge gast van 22 en heb al 2 jaar last van de burn out. Heb echt zat tegenslagen gehad. Amper vrienden zien, al 2 jaar niet gefeest, studie in de soep, geen werk. Het gaat beter met hele kleine stapjes en kan sinds kort weer iets aan sport doen. Nog veel last van duizeligheid en concentratieproblemen. En wat het meest vervelende is, is het dopamine/serotonine gevoel die al 2 jaar weg is. Alles in de vorm van spanning/opgewonden is gewoon weg, maakt het leven best saai. Achja geef jezelf 10 minuten per dag om te klagen en daarna niet zeuren en gewoon doorgaan! Alles komt goed het heeft alleen tijd nodig.

Anoniem, al iets van L-tyrosine 2x500mg en Rhodiola 2x pd geprobeerd?

Ik begrijp je verhaal helemaal. Hier hetzelfde scenario. Ondertussen al 6 maanden thuis. Veel vordering gemaakt t.o.v. va dag 1 maar nu sinds een tijdje lijkt het of ik een terugval heb. Onrust in het lichaam. Vast slapen lukt soms, soms niet. Geluid is een echte boosdoener. Je schaamt je t.o.v. jezelf naar je omgeving toe ... Alle prikkels die ik niet kan verwerken monden uit in wenen .... Volgens mij psycholoog is dit de laatste fase en is dit vooruitgang, ook al heb ik hier soms mijn twijfels over ... Voor hem is dit het toelaten van emoties die je al jaren niet hebt toegelaten. Deze moeten verwerkt worden. Nadien zal het weer beter gaan ... Ik hoop dat je hier iets aan hebt. Veel goede moed daar, het is allemaal niet zo gemakkelijk ...

Lieve Romy,

Ik denk persoonlijk dat medicijnen en door de mangelmolen voor slaapapneu en dergelijke niet de oplossing zijn. Ik denk dat je terug moet naar de basis..1) Gezonde voeding, Geen bewerkte troep, maar onbespoten groenten / fruit. kijk ook eens naar een orthomoleculair therapeut bijv. Check waar je tekorten liggen en vul die aan met supplementen. 2) contact tussen hoofd en lichaam herstellen. Lichaamsgerichte psychotherapie kan je hierbij helpen. 3) je lichaam alle rust geven die het nodig heeft. 4) veel bewegen in de natuur, zoek het bos op, het strand. 5) je zou een misschien een groep op Facebook op kunnen zoeken, of een oproepje plaatsen, waar andere mensen zijn die behoefte hebben aan contact. Echte verbinding in je leven is zo belangrijk, zorg voor lieve mensen om je heen.

Ik hoop dat je er bovenop komt,
Liefs

Voor Romy: zoek eens op " B12 de vergeten ziekte" op Facebook .

Zou me niet verbazen als je een B12 tekort hebt. Symptomen daarvan lijken op een Burnout. Doen hoor!

Hi, zou het misschien kunnen dat je (C)PTSS hebt en je eigenlijk lijdt door een psychotrauma?

Ja, dat herken ik.
Bij mij uit zich het merendeel in lich.klachten.
Hoofdpijn, diarree, trillerg en zwak voelen en een heel naar gevoel in mijn hoofd.

Hallo,
Ik zit sinds 3 maanden thuis. Herken ook het gevoel van slappe benen, gevoel van flauwvallen en daarbij ben ik dan nog eens kort van adem. Is hyperventileren dat ik dan doe. Hoe gaat het ondertussen met jou?

Ken het verhaal. Vind het vreselijk die angsten. En slappe benen herken ik ook.
Had medicatie oxacepam dat neemt de angst wel even weg. Ook de buik ademhaling helpt tegen de stress.
Mijn huisarts zegt de medicijnen gaan je niet genezen. Dat brengt me gelijk in paniektoestand. Alleen kan ik het niet.
Wil zo graag die uitknop vinden.
Maar al mijn energie gaat op aan de gedachten. Een leeg hoofd maken zegt de huisarts. Kon ik dat maar. Wil zo graag slapen maar gaat niet. Heeft iemand dat ook en mss tips ?

Dag Tineke,

Ik heb ook last van niet goed kunnen slapen. Vroeger kon ik echt goed slapen en had ik geen problemen, nu wordt ik veel wakker en soms dat ik om 3u wakker wordt en niet meer kan slapen door het nadenken over vanalles en piekeren. Ik heb spijtig genoeg geen tips voor jou. Ik neem alprazolam voor ik ga slapen maar helpt niet echt. En je hoofd leegmaken is gemakkelijk gezegd, wou dat ik het kon.

Tineke: Bepaalde AD maken je hoofd leeg. Wel bijwerkingen en goed op en afbouwen.

Ja heb ik ook, slappe benen en heel kort maar kunnen wandelen. Soms vraag ik me af of ik wel een burnout heb of iets anders.