Burnout - forum lotgenoten

Hoi Kaylee,

Vooral het stuk hypochondrie en angstgevoelens komt mij zeker bekend voor. Daaromheen natuurlijk ook veel andere klachten die komen en gaan.

Waarom ben je bv bang dat er iets is met je hersenen? Ko0mt dat omdat je anders waarneemt dan je gewend bent? Wat je al zegt kost het veel energie en als je angstgevoel oproept dan gebeurd er heel veel in je lichaam wat van alles triggert waardoor je deze gevoelens krijgt.

Het is hoe dan ook totaal niet fijn en een erg rotgevoel.

Helaas geen tips voor je.. het lijkt net alsof ik mijn eigen verhaal lees last van precies dezelfde klachten..

Hai Renzo,

Bedankt voor je reactie! Ik was er vooral bang voor omdat wij er vorig jaar achter kwamen dat mijn vader een hersentumor heeft.

Nu ben ik bij de huisarts geweest en die gaf na onderzoek aan dat er geen tekenen zijn dat er iets neurologisch aan de hand is. Maar ik moet eerlijk zeggen dat ik meer algemeen erg bang ben voor ernstige ziektes, omdat wij veel mensen om ons heen zijn verloren de afgelopen tijd. Nu ben ik bijvoorbeeld weer bang voor lymfklierkanker omdat ik veel ben afgevallen en in de nacht soms transpireer. Maar ook dat schijnt allemaal te kunnen komen door angstklachten, paniek en burn out..

Langzaam gaat het wel steeds beter en heeft de angst steeds minder grip op mij. Het gaat alleen in hele kleine stapjes..

Hoi Kaylee,

Je angst is wel goed te begrijpen als je dit om je heen meemaakt.
Het erge is dat je jezelf echt gek kan maken of "ziek" kan denken als je energielevel erg laag is.

Die kleine stapjes horen erbij en af en toe een terugval ook, als je maar probeerd om niet te veel en te lang in die angst te blijven hangen.

Onthou dat angst paniek en burnout heel veel klachten kan geven, alles is gewoon erg van slag en kost enorm veel tijd om weer in balans te komen.

Dag Kaylee

Die hypochondrie kan ik goed herkennen. Tijdens een depressie jaren geleden dacht ik ook dat ik mijn hersenen om zeep had geholpen omdat ik soms xtc slikte tijdens het uitgaan.
Momenteel zit ik al 2 jaar met wat ik vermoed een burnout is. Daarvoor heb ik een jaar lang long covid gehad. Ik herinnerde me wel dat dat toch over was. Maar niet lang daarna is een nieuwe periode van vermoeidheid gekomen, waar ik dus nu inzit. Dat van die hypochondrie herken ik wel, ik zit nu met een soort obsessief-compulsief gedachte dat er iets scheelt met mijn hifi-installatie. Het klinkt belachelijk maar ik heb al op mijn zoveel op mijn hoofd zitten slaan om die gedachte uit m'n hoofd te krijgen.
Ik wens je veel sterkte toe.

Ik heb slaapapneu. Soms slaap ik tóch zonder masker. Dan word ik ook wakker met soms hartkloppingen, druk op de borst, misselijk en ook slijm braken. Dus misschien heb je dit ook. Laat je eventueel testen met een speciaal horloge of kastje.
Vraag je huisarts.
Succes Bert.

Hey ja ik herken je klachten, mijn arts dacht eerst dat ik een neusholte/bijholte onsteking had en had daar een neusspray voor gekregen (3 maanden goed ziek geweest daarvan) maar nu na enkele weken heb ik nog steeds de klachten, zelf vermoed ik dat het door spanning word veroorzaakt vanuit de nek. Heb je ook wel eens hoofdpijn? Ik hoef maar een verkeerde houding te hebben, verkeerd te slapen of kleine dingetjes doen die veel energie kosten dan heb ik dezelfde klachten als u. Hopelijk stopt het ooit nog

Hoi Anoniem,

Bedankt voor je reactie.

Wat vervelend dat je dezelfde klachten hebt. Hoe lang loop jij er inmiddels mee rond? Ik heb inderdaad heel veel spanning op de nek en kaken, heb het ook weleens daaraan gelinkt maar ik blijf het zo gek vinden dat het dan echt op de neus en vooral ook oren slaat. Ook omdat het echt veel erger wordt als er water in mijn oren komt, heb jij daar ook last van?

Hoi

Ik herken dit, zo begon mijn BO. Drukgevoel in mijn oren met soms ineens een duizelig gevoel als de druk erger werd. Het gevoel alsof ik water in mijn oren had. En tijdens het douchen werden mijn klachten erger. ik kreeg diverse neussprays mee zonder resultaat. Ook moest ik veelvuldig klaren. Dit heeft niet geholpen en werd doorverwezen naar de KNO, maar deze zag geen bijzonderheden. Naar verloop van tijd werden mijn klachten juist veel erger. Mijn lichaam gaf toen al een stopteken aan maar hebt dit genegeerd. Ook veel spanning rondom mijn ogen en gezicht met vooral spiertrekkingen en tintelingen.

Hoi M. Nekspanning kan uitstralen naar de kaak , oren en ogen, naar de bovenkant van je neus bij de wenkbrauwen. Maar het kan ook je kaak zijn die nekspanning veroorzaakt en klachten in het gezicht, ook naar het voorhoofd en heftige hoofdpijn (hetzelfde als migraine) kan ook daardoor komen. Ik heb het al een jaar of 2 dat ik me kaken aanspan, tanden knars onder het slapen en wakker word ermee. En overdag ook wel een zwaar gevoel in mijn kaak en hoofd, druk in het gezicht en het gevoel van een beginnende ooronsteking, alsof er een druk op zit. Maar met dat douchen weet ik zo niet. Als ik u mag aanraden zou ik wel eens naar een fysiotherapeut gaan, dan weet je meteen waar het vandaan komt en hoe je de klachten aan moet pakken, hun weten precies waar de spierknopen zitten en dat verlicht enorm na de behandeling. Mvg S

Of ja, het verlicht maar voor eventjes. Tot dat de spanning weer oploopt komt het weer terug met momenten maar niet meer constant. maar dankzij de fysio weet ik dat het niet ernstig is, en daardoor is de spanning wel verminderd. Ook ik heb last van me ogen gehad. duizelig en met momenten wazig en zeer slecht zien in de verte, en last van het licht, en een zwaar gevoel boven het oog. Vooral met omhoog kijken een raar gevoel achter mijn ogen., best een misselijk naar gevoel. Ik gebruik daar kunst tranen voor. Scheelt wel een beetje maar je moet het echt bij de kern aanpakken en daar kan de fysiotherapeut je mee helpen. Ik hoop dat je hier iets aan hebt of mee kan. Mvg

Dank voor de beide reacties:

Voor anoniem 1: wat vervelend dat je hetzelfde hebt, hoe lang loop je nu met de klachten? Ik heb deze signalen ook genegeerd totdat ik echt compleet instortte, nu ongeveer een jaar later en het gaat wel wat beter maar dat gevoel van die pijnlijke holtes en oren blijft maar doorsluimeren..

Anoniem 2: dank voor de tips, ik ben reeds bij een fysiotherapeut geweest die zich specialiseert in kaakklachten, daar heb ik oefeningen van gekregen en dat helpt wel wat. Het blijft vreemd dat de klachten verergeren bij water in mijn oor. Daardoor heb ik het gevoel dat het meer in mijn holtes zit, maar misschien staat dat toch ook in verbinding, zeker omdat de dokter niks kan zien.

Kunnen het geen afkickverschijnselen zijn?

Klinkt aardig als een burnout ja, ga naar een doctor.

Wat voor naam het ook heeft, al klinkt dit wel als een burnout, denk ik dat je er verstandig aandoet om naar de huisarts te gaan. En dit wat je ons hebt laten lezen te weten. Hij/zij kan je het beste verder helpen.

Hoi Sylvia,

Ik herken de strakke borstkast absoluut. Vreselijk gevoel is dat. Heb jij ook weleens last van knakjes bij de borstspieren? Soms als ik een tijdje voorover leun voelt het alsof ik het hele gebied moet losknakken (en soms gebeurt dat dan ook).

Tijdens mijn herstel wordt dit gevoel wel steeds minder, en daardoor snap ik inmiddels ook beter dat het te maken heeft met spanning en stress. Bij mij waren de nachten ook vooral het ergste, soms het gevoel ook geen lucht te krijgen daardoor.

Wat mij heel erg heeft geholpen is somatic tracking. Zou je eens op kunnen googlen. Dat zorgt ervoor dat je de stress en angstreactie op de lichamelijke sensaties leert te verminderen, waardoor uiteindelijk ook de sensaties verminderen omdat er minder aandacht naartoe gaat. Hoe enger je het vindt hoe meer je de plek blijft aanspannen, hoe erger de pijn/spanning vaak wordt.

Ook ademhalingsoefeningen doen wonderen voor deze klachten (wel rustgevende oefeningen dus niet van die intense hyperventilatie dingen. Ik zou zeggen bijvoorbeeld 4 tellen in, 4 vasthouden en 8 tellen uitademen voor een minuut / paar minuten).

Ik hoop dat je er wat aan hebt! Succes met je herstel.

Zeker weten. Alsof alle klachten minder zijn. Hormonen oid?

Ja klopt! Savonds heb ik soms nergens last van

Heb je ook last van trage zicht hebben?
En soms niet kunnen focussen? Ik heb geen idee hoe ik het kan stoppen.

Probeer zoveel mogelijk te luisteren naar je lichaam, het komt wel goed. Pak je rust.

Veel sterkte!

Dat ervaar ik ook. Richting de avond gaat het vaak veel beter. Heel vreemd!

Klinkt bekend, ochtend geen trek pas laat in de middag.

Vaak is cortisol s avonds het laagst

Als cortisol het probleem is wat kunnen we eraan doen? Ontspannen ben ik voor mijn gevoel al... iemand nog tips?

Heel herkenbaar. Soms denk je echt ik kan me niet voorstellen dat ik me morgen ochtend weer slecht voel en toch is het zo. Kratom heeft me wrg geholpen in de ochtenden.

Hebben jullie ook last van trage zicht? Of dat niet?

Heel soms.. als ik heel erg moe ben maar dan lijkt het ook alsof ik niet op de wereld ben dan gaat alles langs me heen.

's ochtens is je cortisol (stress hormoon) heel hoog. Als je in een burnout zit is je "basis" veel hoger daar normaal en 's ochtens dus extra hoog. Daarom hebben velen met BO ook last van een "gejaagd" gevoel die naar de avond toe minder word. Hoe later op de dag hoe lager je cortisol.
Dit zal beter worden naarmate je vordert in je BO herstel.

Lieve Dave, of ik mijn eigen verhaal lees. Zit nu 9 weken thuis en vanochtend weer helemaal ingestort na het douchen en de was ophangen...wat is dit toch...😔

Yep, same here. Iedere ochtend zelfde tijd als jij. Direct piekeren, dus niet meer slapen. Als je eenmaal weer dingen doet zakt dit weg, maar begint het gewoon weer opnieuw.

Wat ik je als tip wil geven is het volgende. Vaak weet je wel waar het eigenlijk om gaat, maar kom je er niet zelf uit. Al jarenlang liep ik met hevige darmklachten, maar door het overlijden van mijn vader waren die binnen 24 uur compleet verdwenen. Ook zweet ik al jaren heel erg in mijn slaap (maar dan ook echt badend in het zweet). Door therapie is er iets veranderd in mijn houding waardoor dit nu helemaal verdwenen is. Echt bizar.

Wat ik hiermee wil zeggen is dat je fysieke klachten heel veel zeggen over de onderliggende spanning. Maw als je tot die kern komt én daar de omslag weet te maken, zul je merken aan je fysieke reacties dat er 'ineens' klachten verdwijnen. Je weet dan dat je op de goede weg zit.

Ik verlang zo naar uitslapen en niet meer piekeren, maar weer inmiddels waar de laatste knoop zit. Ik kan niet wachten om die door te knippen, want ik weet zeker dat dit het begin zal gaan zijn van 'de wederopbouw'.

Ik volg systeemtherapie en kan je dat van harte aanbevelen. Binnen 4 gesprekken is er ongelooflijk veel veranderd in positieve zin

Succes

Ja, is hoog cortisol. Langzamer bewegen, meer rust pakken, 4-7-8- ademhaling doen, magnesium tot je nemen, ashwaghanda kan ook helpen. Succes.

Wat ik eigenlijk bedoel is dat je vast zit in je gedachten. De echte verlossing zit hem in dingen anders gaan zien. Mindfulness en de juist therapie helpen je daar enorm bij. De kunst is om te genieten van rust en de dingen liefhebben waar je veel waarde aan hecht, maar die zijn weggezakt. M.a.w. ontdekken, ervaren, etc.

Ik sluit me aan bij wat Taco zegt.
Wat mij verder nog helpt is om ‘s ochtends bij het wakker worden wat stretch/yoga oefeningen te doen. Even wat beweging in het lichaam krijgen op een rustig tempo.

Mocht je ertoe in staat zijn dan zou ik ook zeker aanraden om na het ontbijt een (klein) rondje op laag tempo te gaan wandelen. Sterkte ermee!

Hoi Soraya, ik herken dit helemaal!
Elke ochtend weer hetzelfde, heel vroeg wakker en gelijk heel onrustig en angstig.
Nare negatieve gedachten, alles somber zien en tegen de dag opzien.
In de middag en avond voel ik mij een stuk beter en kan ik mij niet meer voorstellen dat ik mij 's ochtends altijd zo naar voel.
Het heeft inderdaad te maken met stresshormonen cortisol en adrenaline.
Ik slaap ook maar heel licht, onrustig en ben vaak wakker.
Hoe gaat het nu met je?

Hoi Petra, helaas niet echt veel beter. Soms paar dagen wat minder last, maar de meeste dagen ellendig. Heb jij ook zoveel lichamelijke klachten ? Ik heb veel buikpijn, duizeligheid en oorsuizen. Maar vooral die onrust en dat paniekerig gevoel zijn echt verschrikkelijk. En inderdaad ook die negatieve depressieve gedachten. Zou het liefste willen huilen wat vaak niet eens lukt om de een of andere rare reden. Heeft misschien ook met die cortisol te maken.

Hoi soraya,
Ik herken wat je zegt. Maar om er iets zinnigs over te zeggen is met deze info lastig. Bij mij heeft het te maken met verlies/rouw/trauma. Rationeel denken gaat prima, echter neemt neemt het onderbewuste het over en is het denken niet te stoppen. Nadat mindfulness en meditatie niet werkten, ben ik een confronterend innerlijk proces (zonder deadline) aangegaan, omdat ik geloof dat het antwoord in mezelf zit. Als je jezelf hierin herkent, dan is het fijn als er mensen / professionals in de buurt zijn die je 100% vertrouwd, waar je je verhaal mee durft te delen en die er voor je kunnen en willen zijn. heel veel sterkte

Heel herkenbaar van de eerste maanden van mijn burn-out. Nu helaas een terugval en nu slaap ik zelfs soms hele nachten niet.. omdat m’n (pieker)brein wat ik ook doe AAN staat! Fijn om deze website te vinden voor (h)erkenning :). Hopelijk kunnen we elkaar ook hoop brengen.. Het is een fase in je herstel.. Met de juiste begeleiding/hulp, en zelf ook hard werken (door juist er aan toe te geven en veel innerlijk werk te doen.) wordt het piekeren echt minder!

Hoi Soraya,
Heel herkenbaar, ook bij mij is het s ochtends het ergst, daardoor ook gestopt met koffie drinken, daardoor zakt de spanning s ochtends wel iets eerder weg. Soms helpt het ook om na het opstaan een beetje afleiding te zoeken hoe moeilijk het ook is.
Ook ik heb veel lichamelijke klachten vooral duizeligheid op slechte dagen en inderdaad ook oorsuizen en een paniekerig gevoel. Veel last van spierspanningen vooral in armen en schouders.
De negatieve gedachtes in je hoofd zijn het ergst van alles, komt echt door de burnout. Helpt mij veel om podcasten te luisteren over burn out en lotgenoten. Zo voel je je niet zo alleen in het proces en begin je het iets beter te begrijpen.
Het is een zwaar en eenzaam proces.

Hallo,

Ook ik herken dit gegeven. 'S morgens voel ik me altijd slecht. 'S avonds kan het wel tot 1u - 2u 's nachts duren alvorens ik in slaap val en rond half 6 word ik wakker. Kan dan heel moeilijk terug in slaap geraken. Voel me vanaf dan al slecht. Het lult me meestal nog wel om een uurtje te slapen alvorens de wekker gaat.
In de namiddag betert het altijd wat, vooral als er 's avonds niets meer op de agenda staat of er niets meer van mij verwacht wordt. ' s avonds voel ik me beter, maar de lichamelijke klachten zijn nooit helemaal weg. Duizelig/licht in mijn hoofd, gesuis in mijn hoofd/oren, vlagen van misselijkheid, algehele malaise, slappe benen, pijnlijke spieren in schouders en nek (merk ook wel dat mijn "natuurlijke" houding opgetrokken schouders is. Spieren staan dus continue onder spanning). Ik kan wel een hele waslijst opsommen aan lichamelijke klachten. Vaak vraag ik me af of ik hier ooit nog uit ga geraken..

Precies hetzelfde hier, tot een uur of 15 voel ik me rotslecht en depressieve klachten, in de avond voel ik me heel gelukkig en kan ik de wereld aan, echt bizar

Dank alvast voor al jullie reacties. Het lucht me op dat ik in iedergeval niet de enige ben die hier last van heeft. Soms vraag ik me af of dit ooit nog over gaat, maar blijf moed houden. Zit nu ook nog midden in een verhuizing wat het allemaal ook niet beter maakt helaas 😥

Hoi, hier ook hetzelfde. Zie 's morgens ook meer tegen dingen op. Terwijl je 's avonds er aan kan denken zonder in de stress te schieten Ga daarom bv. ook graag 's avonds naar de supermarkt. Best apart dat je op hol geslagen stress hormonen dit kunnen veroorzaken.

Ik heb dit ook. Slik wel anti depressieva voor de angst. Zodra ik wakker wordt heb ik gierende zenuwen, maar pas als ik echt wakker ben. In de loop van de dag gaat het beter. Savonds weer opzien tegen de ochtend. Vreselijk wat langdurige stress doet. Iemand dit al kunnen doorbreken?

Hormoonhuishouding is compleet zoek, is het zo hoe langer doorgegaan, hoe langer het duurt voordat het ooit normaal word? Maak me ernstig zorgen! Of ik sta de hele dag aan en voel me goed. Na 1 jaar nog steeds ik de actie stand! Wordt er gek van!

Ik heb ook in de ochtend meer last van zenuwen gespannen spieren snellere energieverlies in de ochtend.. slecht tegen tv kunnen middag en ochtend, savonds weer wat beter. Slik ook sins 4 maanden antidepressiva 10mg voor de angst. Zit zelf aln2 jaar erin. Heeft b.o alles te maken met een ontregeld brein en hormoonhuishouding? Wat helpt echt?

Dat denk ik wel! Ik wordt er echt moedeloos van. Wat helpt inderdaad om Hormoonhuishouding weer op orde te krijgen? Ben bang dat het niet meer goedkomt. Hoe lang is je roofbouw geweest omdat je 2 jaar thuis zit? Ik ruim 10 jaar! Nu zie ik pas in wat ik heb gedaan. Nu ruim 1 jaar thuis al! Zonder veel verschil…

Ik word altijd vreselijk misselijk wakker en heb dan ook last van rommelende darmen. Moet ook veel plassen. Het gaat maar niet over en duurt nu al maanden. Soms is het even weg om vervolgens weer de kop op te steken. Wanneer gaat dit over en hoort dit wel bij een burnout ??

Hoi allemaal
Sinds 9 maanden mijn man verloren, met alles wat er bij komt kijken is het nu B.o. en of overspannen.
Slik nu ametriptelyne 25 mg omdat ik het niet meer zag zitten door alles ,elke dag over alles huilen,nergens zin, angstig etc. Vind het verschrikkelijk ,mede ook door de bijwerkingen. Droge mond,hoofdpijn, hartkloppingen.duizelig.
De Ha. Zegt dat het nu gewoon allemaal teveel is geworden , oxazepan 10 mg ,met soms halve pil per dag.
Ik voel met verschrikkelijk 😥 afleiding zoeken, maar ben zo moe.de ene dag is het beter dan de andere, dat lees ik hier ook wel .vooral ochtenden zijn tot 14 uur zijn zo zwaar ! De ametriptelyne is dus voor depressie,maar lees er niet veel van bij jullie. Enige erkenning hierin ,?!
Lees het graag van iemand, !

Hoi Anette, ik denk dat burnout en depressie hand in hand gaan (helaas). De meeste mensen met een burnout hebben ook te maken met een depressie. Ik slik zelf Citalopram. Heel veel sterkte met alles.

Ik slik ook citalopram, bij mijn b.o wel maar 10mg.. klopt het dat de antidepressiva je hersencelletjes weer na een tijdje weer in evenwicht brengt? Heb niet veel uitleg gekregen slik het zelf tegen angstklachten door mijn b.o duizeligheid spierspanning licht in het hoofd zenuwachtig gevoel.. door hoge werkdruk letterlijk neergevallen

Hoi, dank je wel voor je reactie .

Ik lees hier ook weinig over ametriptelyne🤷‍♀️
En hoop dat het aanslaat.ik huil nu al wat minder , tranen zitten er wel, .
Ook wat minder kermis in mijn hoofd, altijd van alles door me hoofd,maar ook dat LIJKT wat minder? ..denk ik.
Wat een verschrikkelijke tijd., bang ,en door stress hoofdpijn. Bah 😒
Overal tegenop zien,terwijl ik er eerder minder last van had. Pffffff😰

Hoi Annette, ik hoop voor je dat het aanslaat. De eerste tekenen zijn al positief zo te horen. Ik ben zelf ook geen schim meer van de persoon die ik ooit was. Vreselijk wat stress/burnout met je doet. Van zelfverzekerd en positief persoon naar bang, angstig en depressief persoon.

Hoi Thomas,
ik hoop dat het wat doet,want zoals ik nu ben herken ik mezelf niet. Angstig,duizelig ,weduwe zijn door die rotziekte,zelf hersentumor gehad,gelukkig goed gekomen met operatie,korte termijngeheugen nog niet helemaal terug,maar daar kan ik mee leven. dus ook veel op mijn bordje gehad.en de angst daarvoor blijft natuurlijk. Altijd goed voor iedereen geweest ,en dan dit🤷‍♀️ Maar ok..je moet door, maar zoveel stress en angst over gehouden ,iedere controle weer! Zal niet snel overgaan die angst!
Helpt wel als je soms je ei kwijt kan, !

Ik hoop voor je dat je er toch nog goed uitkomt ,want dit gun je niemand. Hou vol ! Doe ik het ook!! Ik lees hier ook veel !

Interessant, ik heb juist dat ik mij in ochtenden nog oke voel en rond 15:00u ben ik altijd op mn zwakst, in de avond voel ik me weer wat beter.

Hoi Soraya, ik heb dit ook. Vanochtend ook weer vreselijk misselijk opgestaan met een onrustig gevoel. Afgelopen week niets aan de hand en ging redelijk. En dan vandaag weer ellendig voelen. Snap ook niet waar het vandaan komt. Teveel gedaan omdat het wat beter ging ? Ik weet het niet. Wordt er langzaam wel moedeloos van.

Ik zit al meer dan een jaar in een burnout. Het is een periode wat beter gegaan maar de laatste tijd wordt ik wakker met een vreselijk onrustig en soort paniekerig gevoel. Ben dan ook misselijk en last van darmen. Vraag me af of dit ooit nog eens over gaat. Iedereen zegt maar accepteren en er niet tegen vechten maar als je zo onrustig bent gaat dat juist niet. Ontspanningsoefeningen of ademhalingsoefeningen ben ik veel te onrustig voor. Herkennen mensen dit ?

Ook ik wil slapen zonder medicatie. Vervolgens ben ik Rond 2 a 3 uur wakker . Soms ga ik uit bed en loop ik de woonkamer op en neer tot het tijd is op te staan. Vannacht nam ik een halve oxazopam en ben na een half uur in slaap gevallen. Ik werd heel onrustig wakker na een droom waarbij ik opgesloten zat. Die onrust duurt nu nog. Afgezien van wat telefoontjes ben ik mijn tijd aan verdrijven. Thuis. Ik herken het dat het in de middag beter gaat. Of als ik auto rijd. Vanmiddag moet rond 1500 naar een vergadering. Zo kort mogelijk. En dan....

Precies hetzelfde ervaar ik.

Ik word ook zo vreselijk onrustig wakker. Meestal rond 05.00 uur en kan dan niet meer inslapen. Die onrust is echt verschrikkelijk, lig te draaien in mijn bed en ben gewoon te onrustig om ademhalingsoefeningen of mindfulness te doen. Vreselijk om de dag zo te moeten beginnen. Zit nu 14 maanden in burnout en het is een tijdje wat beter gegaan, maar de laatste weken lijkt het wel alsof ik helemaal terug bij af ben. Weet me geen raad meer met die onrust in mijn lijf 😥

Ik weet dat het de cortisol is, maar kan het maar niet accepteren en ga er tegen vechten wat het allemaal alleen nog maar erger maakt. Iedereen zegt accepteren, maar hoe ? Zijn er ook mensen die hier zoveel problemen mee hebben en die ook niet weten hoe ze het moeten accepteren ? Tips zijn welkom

Ik word elke morgen wakker met een misselijk gevoel, branderige tong en heel veel slijm in mijn keel. Zijn er mensen die dit herkennen ? 's-middags trekt dit dan weer weg.

Ik herken het de ochtenden zijn zwaar (angstig gevoel en onrustig) na 15:00 of laat in de middag krijg ik weer adem.

Kun je voor jezelf nagaan waarom je zo gestrest en angstig bent op je werk? Ben je bang dat je teveel van jezelf vergt op het werk? Dat je n terugval krijgt? Bespreek het met je leidinggevende en bedrijfsarts. Wellicht moet je nu toch n stap terugdoen in het reintegratieproces: minder uren, eenvoudiger taken etc.

Zou het kunnen dat je te snel bent begonnen met reintegreren?
Ik herken je klachten, ik ben juf en ik hou ontzettend van mijn werk. Maar ik ging ook te vroeg weer naar mijn werk. Ik ging aan vanalles twijfelen, op een gegeven moment dacht ik dat ik mijn werk nooit meer zou kunnen doen, was bang dat ik het onbewust al die tijd tegen mijn zin had gedaan. Nu weet ik dat dat onzin was.
Ik werk nog steeds maar een paar uur in de week (als onderwijsassistent), dus echt veel kan ik nog niet. Maar in die uren geniet ik weer, ben ik echt weer de juf die ik voorheen was.
Kortom in mijn geval was de tijd destijds nog niet rijp, misschien zou dat bij jou ook het geval kunnen zijn?

Hoi Dave,

Heel herkenbaar, ik heb de hele medische molen net gehad 3 maanden lang denken van nee.. is er iets ergs met mijn lichaam. Volgens de artsen ben ik helemaal gezond en heb ik afgelopen jaren iets te veel mentaal van mijzelf gevraagd en qua sporten te hard en te veel gedaan. Vroeger gepest en dat komt nu ook de naar boven. Voor het mentale gedeelte ben ik nu begonnen met psycho therapie het klinkt zweverig(is het ook een beetje) maar helpt je het wel meer te accepteren en een plek te geven(misschien iets om naar te kijken). Ik zit er Nu al 4 maanden in en net begonnen met accepteren en is het nog zelfs iets aan het achteruit gaan met de klachten..(erg frustrerend). Het enige wat ik kan merken is dat een dag structuur heel belangrijk is waarbij je veel rust ook in bouwt en mediteren werkt voor mij ook goed misschien een tip.

Ik was eerst ook niet van het mediteren maar, dit helpt voor mij nu wel.

Mijn slaap wordt, wel beter.

Ga je problemen niet uit de weg en grijp ze aan. Achter de klachten voor nu en blijf vooral nog veel rusten.
Komen er weer uit!

Sterkte!

Hoi Dave,

Ik ken veel van je klachten en zit zelf momenteel in een burn-out. Ik ben langzamerhand weer wat uurtjes gaan werken maar heb nog steeds lichamelijke klachten. Bij mij zijn het vooral een gespannen keel, middenrif heel gevoelig, minder scherp zien. Mij God wat duurt dat lang. Ik heb ook steeds angsten dat er meer aan de hand is maar heb al zoveel onderzoeken gehad en er komt steeds maar niets uit.

Sterkte met je herstel.
Gr Sjoerd

Ik herken mij volledig in je verhaal. Momenteel 6 maand in burn out. Begon met paniek aanvallen en was zo bang om dood te gaan. Alles wat ik voelde begon ik te Googlen. Nadien ging het beter met de paniek en angsten maar waren het de lichamelijke klachten die omhoog kwamen. Dichtgeknepen keel, benauwd , linker arm pijn, schouders, nek , rug ., en sinds kort tintelingen arm en benen en doof gevoel. Ik krijg het mentaal dan ook weer moeilijk en zit met allerlei angsten in men hoofd. Ook hele nare gedachte waar ik niet aan wil denken waardoor ik het gevoel krijg dat ik gek aan worden ben. Ik ben in behandeling bij psycholoog .. het duurt allemaal zo lang.. ik vind het verschrikkelijk zwaar ..

Heb dezelfde klachten heb nu wat meer beweging en al 1 maand geen alcohol. De klachte
zijn momenteel afgenomen maar nog niet gedaan . Ik zie weinig tv en probeer veel in de natuur te zijn . Dit heeft mij tot n toe geholpen
Veel geluk
Mvg
Frank

Ik heb ook zoveel.last van spanningsklachten na 14 maanden nog steeds. Kan wel iets meer dan in het begin toen draaide me hele hoofd nog bij smorgen zitten en het gevoel flauw te vallen. De duizelingen zijn iets minder heftig en het wazige gevoel.in me hoofd ook.. maar het duurt echt lang.. snel overprikkeld nog door licht tv zelfs boek lezen of kleuren snel moe worden en gespannen ogen keel en lichtelijk duizelig worden.
Veel sterkte iedereen

O, ontzettend herkenbaar die lichamelijke klachten. Vreselijk, vooral ook het gepieker daarover.
Maar weet je....het wordt minder. Niet na een dag, ook niet na een week, maar na maanden of langer, maar hoe dan ook: het neemt af!
Een terugval hier en daar en dan weer opklimmen en dan ineens besef je je: hé ik heb me eigenlijk al een tijdje niet meer duizelig of wat dan ook gevoeld.

I know, je wordt er vaak helemaal radeloos vam en denkt dat het noooooit meer goed komt. Ik had dat idee heel erg.
Maar nu gaat het zoveel beter!

Keep your head up en heb vertrouwen.

Zooohhh herkenbaar, visieuze cirkel, door die lichamelijke klachten, denk ik dat ik iets ernstigs heb en daar over piekeren, na 5 jaar burnout tehebben gehad ben ik nooit meer geworden die ik was, mijn zenuwgestel is niet meer hetzelfde denk ook dat het toen nog niet okė was, ik kan niet begrijpen dat je, je zo rot kunnen voelen zonder dat er iets lichamelijke aan de hand is,

Hi Dave,
Ik lees deze Posts nu nog maar, maar wanneer ik jou verhaal las herkende ik bijna alle symptomen die na 7 maand nog zelfs niet gelinkt had aan stress/burn out! Echt allemaal, de benauwdheid en kriebel in keel, benauwdheid op borst,…. Speelt dus al langer dan ik dacht. Jouw post is van 2021. Hoe gaat het met jou nu?
Tessa

Hoi Dave,

Ik heb soortgelijke klachten. Ik heb ook visual snow,maar dat heb ik al 20 jaar lang en mee leren leven. Maar die klachten worden door die uitputting wel erger.

Ik heb iets traumatisch meegemaakt en ik bleef sterk en praatte met niemand erover. Ik zocht alcohol als uitweg en onderdrukker. Dat heeft er voor gezorgd dat ik helemaal burn out ben gegaan. Enorme paniekaanvallen kreeg ik. En sinds de 1e dag dat ik ze kreeg zijn ze nooit meer uit mijn hoofd gegaan. Ik heb nu geen last meer van de paniekaanvallen zelf,maar het zit nog wel dagelijks in mijn hoofd. Ik dacht inderdaad ook ik heb een erge ziekte of er is iets met mijn hart. Ik ben 3 keer in het ziekenhuis opgenomen,maar ze zagen niks. Je mind is zo sterk dat het je wel dat gevoel geeft. Ja je hebt die klachten wel,maar geloof mij je hebt geen erge ziekte. Ik maakte mij dat 4 jaar wijs ,maar leef nog steeds en nooit iets gevonden. Piekeren is het ergste wat er is,want dat maakt je ziek. Probeer het piekeren om te zetten naar positieve dingen. Herhaal positieve dingen in je hoofd. Visualiseer je de tijd dat je zo goed in je vel zat. Je hersenen kennen het onderscheid niet tussen echt en nep. Hou ze dus zo voor de gek en je gaat je beter voelen. Ik weet uit eigen ervaring dat je jezelf ziek kan denken,maar je kan jezelf ook weer helen door jezelf beter te denken.

Een paar tips die ik mee wil geven die je echt zullen helpen:

Neem ijsbaden of een goede koude douche (wim hof) Mijn angstaanvallen zijn daardoor weg gegaan en je hartslag gaat ook dalen. Vaak met paniekaanvallen of zowieso in een burn out is je hartslag hoog in rust. Dan is je lichaam dus nog steeds druk bezig. Haal die hartslag omhoog en je zult je na een paar weken beter gaan voelen.

Zoals ik bovenstaand zei haal je hartslag omlaag. Beste methode hoe ik dat deed is de Buteyko ademhaling. Die brengt je snel naar het para sympathische zenuwstelsel. Rust dus.

Ik heb mij al die tijd een verkeerde ademhaling aangeleerd en ik denk dat de meeste mensen dat doen die in een burn out zitten. Je ademhaling is zo 'n lange tijd onbewust zo hoog geweest en de frequentie heel anders dat je ademhalingcentrum in je hersen eigenlijk ontregeld is. Probeer dus Buteyko methode om meer c02 in je lichaam te houden zodat er meer zuurstof verspreid kan worden via alle verbindingen.

Meditatie heb ik ook toegevoegd. Kan daardoor nu helder nadenken.

Mensen verklaarde mij gek vanwege die ijsbaden,maar wat wil je nou liever. Even kou lijden of je rot voelen.

Ik hoop dat ik mensen hiermee heb geholpen. Plan het in je leven.

Ik zit al 3jaar in een burnout. Als je denk het gaat weer goed dan volgt er altijd weer een terugval ik kan zomaar ineens mijn eigengoed voelen en binnen een minuut weer helemaal wegvallen.. Misselijk gevoel of dat al je energie uit je lichaam gaat verschrikkelijk zal wel soort angst aanval zijn inmiddels mijn antidepressiva maar iets opbouwen want dit hou ik niet lang vol hoop dat het snel weer wat verbeterd. Een jaar geleden ging het goed
En nu weer hellemaal kloten durf weer heel veel dingen niet dus weer een grote stap terug moedeloos word ik ervan pfffff

Beste Dave,

Ik hoop dat het inmiddels beter met je gaat. Ik ben al jaren aan de kleine symptomen aan het negeren, maar sinds 1 maand ontkom ik er echt niet meer aan. Veel last van hartkloppingen, duizeligheid, hoofdpijn, benauwdheid. Daarnaast sinds 1 week heel mijn darmen ontspoord. Ook continu warm, aan het zweten en vele wc bezoeken. Dan maar niet te spreken over mijn haaruitval. En dat terwijl ik echter nooit wat had, komen de symptomen nu achter elkaar opspelen. Ik durf hier dan ook niet over te praten. Morgen echt de huisarts bellen, want het gaat gewoon niet langer.

Hi Allemaal

Jullie klachten komen mij ook heel bekend voor ik heb dagelijks last van mijn polsen knieën en rug , mijn hoofd zit overvol heb ook echt een watte hoofd ben zelfstandig ondernemer en loop al een jaar lang maar door omdat je ook een gezin heb waar je voor moet zorgen, ik merk ook dat ik een angst voor ziek zijn aan het ontwikkelen ben. Ik ben zelf ook echt bang dat het door het vaccin is gekomen en ben mezelf echt aan het gek maken daarvoor was ik nooit ziek en nu word ik van alles wat n nog wat gelijk ziek mijn imuunsysteem is helemaal kapot

Ik hoop dat iedereen er boven op komt want op deze manier wil ik niet nog 40 jaar verder

Heel veel klachten zijn terug te lijden naar een sterk ontregeld en overprikkeld zenuwstelsel, daarom ook burnout klachten. Vermoeidheid, duizelig, tintelingen, migraine, ontstekingen, onrust, spanning, slecht slapen. Allemaal herkenbaar. Je zenuwstelsel loopt door heel je lichaam. Dit kan al van jaren terug zijn en dat je het nu pas echt merkt. Ook op emotioneel vlak. Het gaat vaak onbewust totdat je emmertje overloopt. Neem genoeg rust en beweging. Wandelen of fietsen om je hoofd leeg te maken helpt beter dan allerlei medicatie ( wat ik troep vind is Xanax en antidepressiva).

Ik ga volgende week beginnen. Ik laat het weten.

Bedankt! Ben heel benieuwd! Waar ergens? Heb het zelf ook gedaan 8 jaar terug maar tot 15 sessies en geen resultaat. Wil het graag geloven maar twijfel enorm gezien de kosten…

Haii,
In Almere, Vandaag het onderzoek gehad of ik toegankelijk ben en dat ben ik! As Maandag het onderzoek en behandelplan en dan starten.

Ik hou je op de hoogte.

Hoop heel erg voor je dat het iets voor je doet Joya! Gewoon op vertrouwen dan maar :)

Heb ervaring met Rtms, nu onder behandeling sinds een aantal maanden. Zou dat eens proberen.

Hoi Arthur, voor depressie of werkt dat ook voor burn-out (hersenen beter functioneren)? Laat maar weten of het werkt! Bedankt alvast!!

Lijkt mij een typische scam voor mensen die geen uitweg zien en dan maar veel geld tegen het probleem aangooien :/

Hi, goed om te horen dat je al verbeteringen merkt. Maak je man in ieder geval duidelijk dat 10 maanden absoluut niet lang is. Sommigen zitten er al jaren in. Het gaat met vallen en opstaan en ja, ik heb dat ook. Absoluut. Na een leuke, energieke dag hoopvol naar bed gaan en de volgende dag weer diep in de put zitten, maar nooit opgeven, want je moet je focussen op de goede dagen en momenten. Ga ook niets uit de weg. Feit is wel dat sommige normale gevoelens die een gezond iemand heeft voor jou soms negatief overkomen. Dus iedereen heeft wel eens een baaldag of voelt zich brak of gewoon niet lekker. Veel van dit soort momenten zie je dan in het licht van 'burn out' terwijl het heel normaal is. Je komt er wel, dat is duidelijk. Gewoon telkens 2 stappen vooruit en 1 terug betekent wel dat je vooruit komt.

Dank jewel Alex voor je reactie.
Gewoon weer gestaag doorgaan ;)

Jij ook veel succes! We komen er uit!

Wat je moet beseffen is dat deze periode tijdelijk is en inspanning verlangt vanuit je eigen kant. Je zit in deze situatie door bepaalde gedachtepatronen (hoe dingen zouden moeten zijn, wat jouw rol is in alles, etc.). De oorzaak kan perfectionisme zijn, een onveilige jeugd of jezelf opblazen tot iemand die je eigenlijk niet bent, omdat je eigenlijk onzeker bent. Met o.a. Schematherapie leer je hieraan te werken. Maar belangrijk is dat je kritisch naar jezelf gaat kijken. Wat denk je, wat voel je, als je met mensen praat of bepaalde situaties. Onzekerheid is een belangrijk aspect in alles.

Dank jewel Alex voor je reactie.
Gewoon weer gestaag doorgaan ;)

Jij ook veel succes! We komen er uit!

Hoi
Ik zit al 1 jaar in vette burnout, prognose voor herstel is 2/3 jaar. En ja, ben t ook vreselijk zat, al dat doseren van energie, rusten. Slechte nachten, opzien tegen sociale contacten want daarna weer doodmoe etc.
Maar ik ben wel vooruit gegaan. Daar probeer ik op te focussen, kijken naar wat goed gaat! En vooral leven in t hier en nu.
Sterkte

Ook al ruim een jaar diep door het stof. Schematherapie helpt mij om inzicht te krijgen in eigen gedrag.
Vandaag voel ik mij erg rot. Ik ga wel even naar de kapper en zij zegt dat ik er een stuk beter bij zit dan een paar maanden geleden. Vaak heb je zelf de vooruitgang niet door, je oude zelf worden is voor mij ook een gepasseerd station. Wil anders in het leven staan en kan mij daar soms erg op verheugen.

Sterkte, je bent niet alleen ! This too shall pass..

Zeg tegen je man dat die moet zeggen, dat je zo veel tijd krijgt als nodig is.

Je bent zeker niet alleen. Word je goed opgevolgd? Bij mij sluimerde de inzinking al langer tot mijn lichaam stop zei begin september. Op heden heb ik heel veel angst, waar ik nu medicatie voor neem. Ik heb ook veel last van derealisatie en depersonalisatie. Waar heb jij vooral last van?

Sterkte

Wat vervelend

Liucht het je op als je weet dat de melanoom onder controle te krijgen is met lifestyle. Zoek eens op dr Thomas Seyfried. Je kan kanker laten stoppen met groeien als je de 2 brandstof paden die worden gebruikt door de cellen. Namelijk glucose en glutamine. Je lichaam moet in ketose gaan ( vetverbranding)

Hoi Mitchell, ze zeggen dat een verhuizing een van de meest stressvolle dingen is die je kunt meemaken. Dus het lijkt me best logisch dat je je hierdoor zo slecht voelt. Ik heb het zelf niet meegemaakt maar het lijkt me verklaarbaar. Rust nemen is er bij een verhuizing natuurlijk niet bij en je gaat natuurlijk snel over je grenzen

Ik zit in een soortgelijke situatie. Doordat ik nu twee jaar ziek ben kom ik in de WIA terecht. Financieel ga ik er flink op achteruit waardoor ik het huis heb moeten verkopen. Nu aan het verhuizen en voel me ellendig. Vraag me ook af of het komt doordat ik teveel doe en over mijn grenzen ga. Gisteren een best wel goede dag gehad en vandaag weer een grote ellende met veel lichamelijke klachten vanaf het moment dat ik opsta. Verder voel ik me ook schuldig dat we nu veel kleiner moeten gaan wonen, schuldig vooral te opzichte van mijn gezin.

Vaak heb ik het gevoel dat ik hier nooit meer uit ga komen. Vraag me af wanneer ik ooit tot rust ga komen. Denk vaak dat dit nooit door stress kan komen maar dat ik gewoon een onderliggende ziekte heb. Zijn deze gedachten herkenbaar voor jullie ?

Ik ben echt radeloos aan het worden na + 2 jaar in deze ellende te zitten.

Ik heb ook plotseling te maken met een behoorlijke terugslag en heb het gevoel dat ik helemaal terug bij af ben. Het ging redelijk goed de laatste maanden maar nu al zeker 3 weken helemaal terug bij af. Hele dag onrustig en paniekerig gevoel. Alle lichamelijke klachten weer terug. Depressief en emotioneel. Wordt er helemaal gek van. Ben vier weken geleden officieel ontslagen na twee jaar ziekte dus vraag me af of het hierdoor komt dat ik me nu weer zo ellendig voel.

Jullie verhalen/ervaringen zijn echt niet raar hoor. Ik heb van mijn psycholoog in het begin goede uitleg gekregen over het te verwachte herstel. Heel veel jaren gedaan over gedaan om burnout te raken dus mijn herstel duurt ook heel lang (2-3 jr). Herstel is altijd grillig en gaat met horten en stoten! Een terugval betekent niet dat je terug bent bij af, je hebt wel degelijk vooruitgang geboekt, dat is niet in een keer weg. Maar het is nu eenmaal niet zo dat je herstel 1 kaarsrechte lijn naar boven is. Heb geduld met jezelf en met het zelfherstellend vermogen van je lichaam!

Kan zeker helpen alleen duurt het rond de 3 weken voor effect. Ik zou eens een lage dosis mirtazapine proberen. Niet verslavend en werkt heel goed om de nacht in te gaan.

Hoi Soraya,

Ik denk dat hier niet perse één goed antwoord op te geven is. Burn out is vol met ups en downs en daarom zeer onvoorspelbaar. Maak voor jezelf een definitieve keuze en sta hierachter. Voel je vooral niet schuldig als je besluit om toch niet te gaan. Je kiest voor jezelf en je bent niemand iets verschuldigd. Als het echte vriendinnen zijn zullen ze het zeker begrijpen. Je bent niet een zeur, je bent genoeg en je mag je grenzen aangeven. Moet je omgeving daar aan wennen? Ja misschien wel, hoe erg is dat? Niet erg je leert sterker in je schoenen te staan. Succes!

Herkenbaar! Ik zag ook op tegen een midweekje weg met partner, je bent uit je eigen routine, kunt niet gaan liggen wanneer je wilt etc. Daar ga je dan ook weer over piekeren. Maar achteraf blij dat ik gegaan ben. Vakantie stond wel in het teken van mijn bo en energie. Elke dag uurtje fietsen of wandelen, ik gaf duidelijk mijn grenzen aan. Als je het qua energie niet trekt kun je nu mss beter niet gaan. Ga je wel mee, houd dan de ruimte/vraag ruimte om je eigen plan te trekken! Het moet niet zo zijn dat je na je vakantie kapot terugkomt.

Ik heb precies hetzelfde en ik denk heel normaal in een burn out. Mijn moeder herinnert me er elke keer aan, je komt hier uit ! En vergeet niet een lichaam kan heeeeeelvveel hebben !

Hoi Hanna,

Dit is veelvoorkomend bij een burn out. Je stress regelsysteem is als het ware van de leg en weet niet meer hoe hij uit moet. Je staat als het ware continu aan. Je lichaam heeft tijd nodig om weer tot rust te komen.

Het zou goed zijn om gesprekken te voeren bij een psycholoog. Stress en angst wordt vaak veroorzaakt door negatieve denkpatronen. Het is belangrijk dat je je gedachten kan zetten naar de realiteit.

.

Af en toe een gesprek bij psych kan idd goed helpen. Zij/hij kan je geruststellen en zaken uitleggen. Ik ben begonnen met 2x p/mnd 30 min. gesprek (daarna was ik alweer doodmoe). Nu ga ik 1x per 6 weken. Geeft mij een fijn gevoel dat er iemand "meekijkt" en me afremt als ik weer s te hard wil gaan.

Haii,
Wat enorm vervelend om te lezen dat je je zo voelt!
Ik zit precies tzelfde. In burn-out beland, angststoornis en Dwang nu waarschijnlijk ook beginnende depressie. Een puber dochter met de nodige trauma's, een zoontje van 7 waarbij het al niet lekker ging en er de nodige onderzoeken lopen. Door mijn toestand gaat het helemaal niet goed met hem. Voelt van alles aan en kan hier niet mee omgaan helaas. Flinke driftbui gehad op de BSO en daar mogelijk nu niet meer welkom. School begint Maandag weer en voor de zomervakantie hem ook even thuis moeten houden omdat het niet ging. Ben als de dood maandag. Zijn emoties staan aan, kan hier niet mee omgaan... en ik voel me super super schuldig. Heb 24/7 paniek gevoel en dwanggedachten die ik niet kan uitschakelen kan niet in slaap vallen en slaap daardoor of de hele dag niet of ik val pas rond 3 uur in slaap waar ik vervolgens maar heeeel ligt slaap en dan tussen 6 en 7 klaarwakker in bed lig. Het is verschrikkelijk! Enorme enorme angst om dood te gaan... me kids hebben eigg alleen mij. Ik regel en doe alles zie alles. Mijn man niet echt... ook al bedoelt hij het niet slecht. Bang om te slapen want het lukt niet, bang om overdag dingen te doen. Ik ben super afwezig.. als mijn kinderen iets vertellen hoor ik het vaak maar half en ik kijk erg afwezig uit mijn ogen. Ben echt op en ten einde raad. Moet vanaf vandaag beginnen met slaap pillen en als die niet voldoende rust bieden moet ik vanaf Dinsdag aan de anti depresiva wat ik zo erg vind want zo bang voor bijwerkingen en enge dingen pffff.

Liefs

Wat heftig je verhaal! Jezelf op 1 zetten is belangrijk bij een burn-out maar best lastig in dit verhaal begrijp ik.
Ik slik ook anti depressiva, de eerste weken zijn even doorbijten (in mijn geval) maar was wel nodig. Nu wisselende dagen. Maar al wel blij dat ik ook goede dagen heb. Ben inmiddels 10 weken onderweg. Je zenuwstelsel is compleet overbelast, die moet herstellen! Dat heeft tijd nodig

Ik kreeg ook veel angsten tijdens m’n burnout. Hele normale dingen gaven al enorm veel spanning. Het is een heel proces geweest maar toen mijn draagkracht weer wat toenam kon ik de angsten ook weer ‘aangaan’. (Mezelf eraan blootstellen bedoel ik). Uiteindleijk ging dat ook weer over. Ik heb destijds oom k besloten om toch met antidepressiva te beginnen en heb er achteraf geen spijt van. Het opbouwen (op gevoel, mee druppels dus heel rustig) vond ik ook doodeng maar is me erg meegevallen (had oxazepam achter de hand maar die heb ik amper gebruikt). Daarna nooit meer van die extreem heftige dagen gehad en stlletjesaan ging het vanaf toen steeds iets beter. Heb er alle vertrouwen in dat ik het weer heel rustig af kan gaan bouwen (ben vrijwel geheel hersteld nu naar wil niet te snel gaan afbouwen, pas half haar na herstel is het advies). Ik heb overigens 3 kinderen en ook man die veel werkt. Het huishouden is me al die tijd wel gelukt maar ik heb de lat laag gelegd en mijn man nam ook echt wel dingen. Heb een jaar volledig thuis gezeten. Vraag evt anderen om hulp (mijn moeder sprong ook altijd in waar nodig) en voorkom waar mogelijk alle stress (I know, lastig!). Sterkte

Mag ik vragen welke antidepressiva en hoe ging dat met slapen ?

Hoi..
Heb ook een bo. Nu zo’n 7 maanden.
Veel meegemaakt, o.a. Mijn man verloren,zelf ziek geweest, dus aan de ametriptelyne 25 mg,maar deed niet veel.
Sinds gisteravond met sertraline 25 mg gestart,voor angsten en depri zijn. Voel me verschrikkelijk,overal angst ,beren op de weg, moe van alles .
Ik hoop dat het hierdoor wat beter word.zal even duren ,maar ja, ik moet wat.
Ik hoop voor jouw dat het beter word!
Heb Iemand met sertraline al baat gehad met dit A.d.?
Ik lees het graag!

Het is loodzwaar inderdaad, ik sta er sinds een jaar alleen voor als alleenstaande vader. Mijn partner is vertrokken toen ik net in een extreme burn-out ben gekomen. Ik slik nu escitolapram en lorazepam . Er was geen andere optie voor mij

Mirtazapine werkt zeker en is ook niet zo verslavend als benzodiazepines zoals lorazepam. Zou je over Mirtazapine niet zo veel zorgen maken. Je kan met een hele lage dosis al effect hebben. Komt doordat een histamine remmer is zoals hooikoorts tabletten. Ikzelf heb nu 13 maanden lorazepam gebruikt. Heel moeilijk vanaf te komen

Hoi Carlos,
Zoek hulp bij een coach of psycholoog. Daar kun je dingen van je afpraten. Hij/zij kan je helpen met loslaten, wellicht komt er dan ook wat meer rust. Het komt uiteindelijk echt goed maar heb geduld met jezelf.
Sterkte

Ja zeker herkenbaar, ik heb sinds een paar weken dezelfde klachten, zeer moe maar toch erg vroeg wakker en moeilijk kunnen slapen.

Dit is zeker herkenbaar. De stress die vastzit in je lijf. Ik word al onrustig van de kleinste dingen.

Hoi Carlos zeker herkenbaar en ik heb ook last van mijn maag darmen al maanden zo gaat het goed en dan weer een terugslag ik loop bij een haptotherapie daar ken je alles zeggen en lucht op ook wat oefeningen doen voor je maag het helpt bij mij wel succes ook 👍

Helaas herkenbaar. Cortisol dat het overneemt. Probeer er ook uit te komen maar blijf er ook in hangen. Je wordt er idd radeloos van. Als ik het zo lees heb je veel op je bordje gehad de laatste tijd. Logisch dat je een terugslag hebt gekregen, het is ook niet niks na zoveel jaar bij dezelfde werkgever en dan je kantoor leegruimen is niet niks. Veel sterkte en blijf geloven in een goede afloop.

Probeer eens DLPA en kratom in de ochtend. Heeft bij mij wel enorm geholpen vooral de kratom. Ik ken het precies dat gevoel in de ochtend. Vreselijk gevoel is dat.

Ik heb geen idee maar het is zeker het proberen waard! Ik laat weten of het helpt..gewoon na het warme douchen 2 min koud na spoelen ?

Ja heb ik ervaring mee. Het helpt zeker voor een korte periode voel je je stukken beter.

Ik slik magnesium tabletten en vitamine b 12helpt bij mij wel iets meer energie

Magnesium en B12 idd! Je kan een test doen online. Die heb ik gedaan via vitakruid.

Marja

Het enige wat bij werkt is magnesium, visolie en vooral DLPA en kratom. Bij mij is kratom echt een lifesaver geweest maar wel licht verslavend zoals koffie.

Hi Thomas, ik slaap sowieso met (wax) oordopjes in en een slaapmasker. Perfect om goed door te kunnen slapen, want ik weet dat ik niet door kan slapen als ik s'nachts wakker wordt. Scheelt echt een hoop gedoe.

En ja, die adrenaline herken ik zeker. Ik ben altijd om 05:00/05:30 wakker en ben dan hyper. Om dan rustig te ontbijten lukt mij niet, dus ga ik al vroeg met onze hond een stukje wandelen. Soms alleen een paar straten en als ik mij goed voel iets langer (nooit langer dan 15 minuten). Eenmaal thuis zit ik er dan al bijna helemaal doorheen. Echt gewoon moe, maar mijn adrenaline is dan wel gezakt. Voorheen bleef ik op de bank zitten/liggen, maar dat werkte averechts. Je moet die adrenaline door beweging eruit krijgen. S'middags doe ik een verplicht (zelf verplicht) middagdutje en val dan vaak als een blok in slaap. Tegen de avond loop ik nog een rondje, zodat de opgebouwde adrenaline er dan weer uitvloeit. Ook dat helpt, want daarna ben ik weer gaar en val s'avonds als een blok in slaap. M.a.w. beweging helpt enorm goed tegen adrenaline.

Het grote probleem kom eigenlijk pas daarna. Omdat je zo graag weer 'normaal' wilt kunnen functioneren, ben je superenthousiast als je merkt dat wandelen ineens licht sporten wordt en een gesprek met iemand je ineens makkelijk afgaat. Juist in die periode moet je héél goed oppassen. Ik heb nu al 2x dezelfde fout gemaakt door te denken dat ik meerdere dingen op een dag kan doen en leefde enige tijd zoals een gezond iemand zou leven. Ik dacht...mooi, ben er eindelijk uit na een 1/2 jaar..maar helaas, door even buren te helpen met het sjouwen van loodzware spullen, waarbij ik de energie letterlijk voelde wegstromen, ben ik weer terug bij af. Het is nu 1 week geleden en ik slaap weer 2x overdag, wordt al moe van een kort gesprek en sleep mij naar de bank. Echt ongelooflijk. Heeft alles met energie te maken.

Hi Dennis!!

Nouja herkenbaar inderdaad , ik val meestal rond 1/2 uur snachts in slaap maar ben dan 5:30/6.00 gewoon wakker en inderdaad ik voel dan alles stromen door mijn lichaam. Eigenlijk er gewoon uitgaan is dan denk ik het beste..

Ik heb hetzelfde gehad, ik kreeg weer iets meer energie en dacht dat dit wel goed gaat komen ( dit was na 4/5 maanden) en deed ik van alles weer. En toen tja. Daar ging het weer last van prikkels spanningsbuikijn.

En de gedachtes erbij verschrikkelijk

Bedankt voor het berichtje en de tips , ik ga dat zelf ook maar eens proberen

Het allerbelangrijkste is dat je tot de kern komt. Ik ben er nu eindelijk...was wel een hele lange, pittige reis. Niet dat ik al klaar ben, maar weet wel dat de oorzaak van mijn burnout daar zit. Tot die tijd was ik bezig met vallen en opstaan, maar was het heel labiel. Nooit echt 'klaar', nu ik een stuk verder ben, is dit de laatste horde

Misschien heb je niets aan dit antwoord maar misschien ook wel. Als het té stil is in jou omgeving of leven schrik je ook meer van geluid. Bv als je te veel alleen bent. Dus zoek eens wat drukte op in dat geval.
Ik zeg dit omdat ik dit zelf had vroeger.

Om te reageren op de reactie van Klaas: misschien werkt dat voor hem en ik heb ook ooit het advies gehad om te gaan 'wennen' aan meer prikkels. Nou dat heb ik geweten. Zit weer met een flinke terugval overprikkeld thuis. Nu eindelijk goede begeleiding gevonden die juist zegt dat je niet moet willen om in deze staat van burnout herstel de drukte op te zoeken. Het is logisch dat als je zo op bent en overprikkeld snel schrikt van elk geluid. Je hele zenuwstelsel is nog totaal in de war en reageert overactief. Lekker in de rust blijven om jezelf helemaal te ontprikkelen. Tuurlijk als je weer herstelt kan je langzaam weer wat proberen maar eerst je lijf rustig maken.

Hee Dennis, ik begrijp je helemaal. Aan het begin van mijn burn out werd ik gek van alle geluiden. Ik kreeg er zelfs paniekaanvallen van. In de nacht werd ik ook meerdere keren wakker van elk geluidje en lag ik met hartkloppingen in bed. Wat mij hielp naast temazepam om in slaap te komen waren earloops die de achtergrondgeluiden dempen. Dit is zo'n uitkomst geweest. Ik werd dan alsnog standaard 2/3 keer wakker maar sliep wel beter

Hebben jullie ook last van draaierig gevoel in het hoofd als je langs de weg loopt of op plekken zoals ikea dat je hoofd draait en meer de spierspanning voelt? Hoort dat ook bij overprikkeling.. zelf ben ik totaal b.o gegaan 2j geleden

Ik maak dit momenteel ook mee. Ik heb geen fijne jeugd gehad en sta er vaak alleen voor. Best wat trauma’s (gehad).

Ik kon wel gewoon mijn leven nog prima voorzetten, werken ging, sociale contacten, auto rijden etc. Ineens ging met lampje uit.
Ik durf niet meer naar buiten en heb enorme last van derealisatie.

Ik kan je er vinden in elke dag is overleven…. Met zoveel vervelende gevoelens en klachten erbij is positief denken haast niet meer haalbaar.

Bij mij gebeurde de crash 2 jaar geleden.. als je goed leert wat bij joubstress veroorzaakt en genoeg ontspannen ook al voel je je niet ok.. geef je lichaam en brein de rust die her nodig heeft om zich weer te herstellen.. niet te veel tv kijken alle schermtijd verminderen, wandelen in het bos zoek prikkelarme omgevingen. Vraag steun. En leer te voelen hoe het met je spierspanning zit.. en vertrouwen dat et je ooit weer lukt om je beter te voelen en weer wat meer te kunnen doen.. het gaat wel langzaam ben er zelf nog niet. Succes

Wat naar voor je. Het komt goed, acceptatie is het eerste sleutelwoord. Radicale acceptatie, er niet meer tegen vechten.
Ik laat emoties en gevoelens weer toe, ga er rijker uitkomen. Soms heb ik dagen aaneen dat ik mij goed voel. Ik voel dan echt dat ik genoeg ben, een fijn mens. Ook al gaat t nu even niet zo lekker.

All the best..

Weet er ook alles van en zo herkenbaar alles soms dagen dat het goed gaat dan weer terug naar af zit zelf bij de haptotherapie dat helpt me goed en kan je je verhaal kwijt en veel wandelen in de natuur met de hond succes ook met alles je staat er niet alleen voor

Veel sterkte! Het is heel moedig om je werkzaamheden neer te leggen als dat nodig is. Het voelt misschien als falen, maar dat is het niet. Ik vond het ook verschrikkelijk om ineens niet meer te kunnen werken. Wat Eric zegt, daar sluit ik me bij aan. Acceptatie is het sleutelwoord. Dat kan heel moeilijk zijn, neem jezelf daarin ook niks kwalijk!

Ook ik ben enorm opgeknapt sinds ik de situatie beter accepteer en de dingen over me heen laat komen. En net als Eric voel ik me ook weer goed en goed genoeg.
Er zijn nu zelfs steeds vaker momenten waarop ik echt heel erg geniet en uitkijk naar leuke dingen. Dit kon ik een jaar geleden absoluut niet, toen was het elke dag overleven.

Houd hoop, het komt echt goed met ons allen.

Hoi Marja,

Ik herken mij enorm in jou verhaal. Ik heb helaas ook veel last van overspannenheid en angst en daardoor erger wordende klachten. Ik zou hier graag met je over in contact komen als je hier behoefte aan hebt!

Mvg,
Kaylee

Hallo allen,

Hebben jullie ook allemaal last van een vertraagd zicht? Alsof je ogen niet meer zo vloeiend zien.

@Marja goed dat je rust neemt voor jezelf. Veel ontspannen en dan komt het wel weer goed.

Mvg steve

Hoi Kaylee,

Dat lijkt me heel fijn! Misschien kunnen we elkaar een beetje helpen. Mailadressen uitwisselen?

Groetjes Marja

Goed plan!

Als je mij jou mailadres stuurt (ik weet niet of dat hier kan via een berichtje oid) zal ik je een mailtje sturen!

Groetjes kaylee

En als je dan een klein beetje mirtazapine neemt? Ik neem elke avond 1/4 van 15 mg en het helpt mij om voldoende rust te krijgen. Voel me nog lang niet goed (erg licht in het hoofd en alles komt met een vertraging binnen) maar af en toe gaan er wat stapjes vooruit.

Beste pim,

Ik ben begonnen met 3.75 mg tabletjes mirtazapine voor het slapen want ik stond 24/7 aan. Dit hielp niet genoeg en ik had echt constant paniek. Toen wilde de psych me aan de antidepressiva fluoxetine. Dit heb ik toch niet gedaan. Toen adviseerde hij de mirtazapine op te hogen na 7.75. In het begin idd veel spierpijn maar alle bijwerkingen zijn verdwenen. Slik het nu ongeveer 4 weken en slaap weer bijna als vanouds. Die 7.75 mg werkt namelijk niet alleen op mijn slaap maar gek genoeg ook net voldoende om weer lekker rustig te zijn. Overdag ook helemaal geen nasleep er van. Zou het zeker overwegen. Ik denk dat ik er voorlopig nog even mee door ga om echt bij te tanken ( situatie thuis isnnog erg stressvol en heb overdag niet echt tijd om aan mijzelf te werken of te rusten) en dan rustig af te bouwen.

Hoi Henk ja ik doe ook haptotherapie en helpt mij erg goed je krijg eerst een gesprek half uur daarna de behandeling waar je je klachten hebt massage bij mij ook een half uur je krijg oefeningen mee naar huis ik vooral voor mijn maagklachten nek schouder het helpt bij mij en soms wel een terug val maar gaat nu naar dik 5 maanden elke dag een stapje verder beter ben er nog niet een aanrader succes ook 👍

Anna?

Heel herkenbaar. Daarbij daarnaast ook uitputting. Klachten die in mijn geval al jaren aanhouden, waarmee ik wakker word en mee naar bed ga. Maakt het extra lastig om veranderingen door te voeren en nieuwe info te verwerken. Het is me ondanks ondersteuning niet gelukt en maakt behoorlijk hopeloos. Op dit moment functioneer ik nauwelijks, doe ik de dingen die gebeuren moeten op standje automatisch en is alles een waas. Geen opbeurend verhaal of tips, wel herkenbaar wat je schrijft.

Anna?

Elke narcist zou eens goed bij zichzelf ten rade moeten gaan hoeveel onherstelbare schade ze aangericht hebben.
Ik weet waar ik over praat.
Ik heb geen medelijden met ze want hun verdediging is bijna altijd een slachtoffer rol. Ik ga niet iedereen over één kam scheren dus wens ik je veel succes en sterkte.

Ik vind je verhaal heel 'verfrissend' om te lezen. Ik ben zelf burned out en had te maken met een narcistische ex. Inderdaad ook van het type verborgen narcisme.

Ik weet daarom ook van dichtbij hoe iemand met narcisme zich stuk kan lopen in situaties. Hoe leeg en kwetsbaar een narcist kan zijn, maar een bepaald gedrag en gedachtepatroon heeft ontwikkeld waarin er steeds nieuwe voeding moet komen. Als dit jaren duurt, met daarin veel leed (vooral om zich heen) dan is loopt je voorraad langzaam leeg.

Ik laat nu even achterwege hoe schadelijk de impact was op mij.

Je verhaal delen hier is zeker iets waarvan ik hoop dat mensen zich herkennen. Er is te weinig bekend over narcisten terwijl dit een groeiende diagnose is. Narcisten laten zich niet diagnosticeren.

Ik wens je veel succes en bedankt voor het delen. Veel kracht en groei gewenst op je innerlijke reis.

Gewoon even benieuwd: Hoe weet je dat het geen autisme, maar narcisme is?

Adrenaline. Dat zorgt ervoor dat je niks meer voelt.. je krijgt dat energie welke je niet hebt.

Zo herkenbaar. Net terug van vakantie en daar was hernia weg en had genoeg energie om met vrienden elke dag genoeg te doen. Thuis... Direct het gevoel en hernia terug.

Nu vermoede ik adrenaline en merk dat ik het fijn vind dit te lezen.

Weer beginnen met blootstellen en weerbaarheid. ♥️

Zo herkenbaar ik ben terug van vakantie weekend met mijn gezin en de kleinkinderen op Texel geen last van stress nekklachten enz maag thuis komt het weer als ik werk dan denk ik er niet aan loop bij een haptotherapeut dat helpt je kan je ei kwijt succes ook komt allemaal goed heeft tijd nodig stap voor stap 👍

Ja herkenbaar dit hoofdpijn slecht slapen en last van mijn buik al maanden de ene keer beter dan de andere dag ik werk 4 ochtenden per week en met ademhalen zet ik wel eens zo site op en wandel veel met de hond dat geeft mij rust de natuur en ik kan ook niet stil zitten dan pieker ik me gek loop ook bij een haptotherapeut daar kan ik me verhaal kwijt en krijg oefeningen voor mijn buik nek succes ook he we komen er uit eindelijk wel duurt even👍l

Jeetje wat vervelend! Klinkt wel als een erg druk leven. Misschien even langs de huisarts ? Symptomen komen wel overeen...

Jou verhaal lijkt precies op die van mij. Die perfectionisme en altijd maar door gaan.. wat doen we onszelf aan he ? Pfffff. Maar het is zo'n gewoonte dat we het niet eens door hebben. Bij mij was het HEEEEL heftig. 3 weken lang 24/7 paniek, meerdere malen aan de tel gehangen met spoedpost, psychiater nood nummer noem maar op. Nu begonnen met lage dosis antidepressiva ( voor het slapen, mirtazapine 7.75 mg) dit helpt me om iets beter te slapen en overdag ben ik nu ook een stuk rustiger. De vermoeidheid is nu overdag ook weer voelbaar.. in de periode dat ik 24/7aan stond voelde ik niks van vermoeidheid ook al sliep ik helemaal niet. Puur door de adrenaline. Ben ook in 4 weken 13 kilo afgevallen. Nu langzaam aan komt er weer wat bij. Ontlasting gaat weer richting de normale kant...
Misschien is t ook een optie voor jou ?

Heeeeeel herkenbaar !! 2 weken lang letterlijk gedacht dat ik dood ging. 24/7 paniekaanvallen, niet slapen, constant stresss. Toen lage dosis antidepressiva gestart voor het slapen ( mirtazapine) dit werkte ook op me gesteldheid overdag. Dus eigenlijk al 1.5 week goede dagen. Maar toch vandaag weer iets gaan lezen over slapen en dat mensen slecht van de medicatie af komen. Nu alweer aantal uur pijn in me rug, armen, brandend gevoel. Het gaat met vallen en opstaan denk ik. Proberen positief te blijven.

Sterkte!

Hoi!

Ik heb precies hetzelfde, maar heb ook met ogen open zo nu en dan dat ik een fel paars lichtstipje zie. Soms 1 seconden en soms wat langer heel vreemd. Heb dit al sinds januari. Oogarts geweest en alles was top, heeft echt met stress (burnout) te maken en herstel duurt helaas langer dan verwacht.

Hoiii,

Ik heb dit ook! Allemaal bewegende beelden en me lichaam staat echt onder Stroom zodra ik al aan m'n bed denk. Ik slaap dan ook zonder medicatie maar 3 uurtjes en niet eens vast. Dan gaan tussen 6 en 7 alle rasartiest radartjes aan en zit ik verstijfd in bed. Ik heb alleen door de burnout wel een angststoornis en Dwang ( vooral Dwang gedachte) erbij.

Wat helpt jou ?

Hoi,

Mij heeft helaas nog niks geholpen. Heb heel wat therapeuten gehad zonder resultaat.

Soms twijfel ik wel of dit geen ander oorzaak heeft. Klachten zijn fors en zeer belemmerd.
Ik heb 24/7 last van branderig pijnlijke ogen
Als ik 'm ogen sluit blijven mijn oogleden/bollen trillen
Als ik mn ogen sluit krijg ik een trillende gezichtsveld en zie ik tig patronen heen en weer schieten* caleidoscoop effect. Mjjn ogen lijken dan heen en weer te schieten.
Visuele duizeligheid, kan na 1 jaar nog geen tv kijken.
Gevoelig voor licht

Daarnaast ook veel hoofdklachten.. zeer zwaar gevoel in m'n schedel/hoofd. Lijkt alsof ik 100 kilo op m'n hoofd heb waardoor ik niet meer helder ben en het gevoel weg te vallen.

Ik hoop dat iemand zich in deze klachten herkent?? Gaat dit nog over.

Ja anso dat heb ik ook een zwaar gevoel in mijn hoofd net als of je gezopen hebt en ook last van mijn ogen lichtflitsen krijg oefeningen mee van de haptotherapeut hoofd naar beneden en los je handen langs je lichaam helpt wel wat bij mij succes ook het is vet vervelend 👍

Ik heb ook prikkelingen onder de huid bij burnout. Voeten zijn het ergst, branden en soms steken. Verder ook benen en handpalmen en ook voorhoofd. Naar.

Je zou amitriptyline in lage dosering (10-20 mg) kunnen proberen. Dit wordt vaker gegeven bij slaapproblemen. Na langere tijd gebruik neemt t effect wel af helaas.

Ik neem Sertraline 100mg en slapen lukt nog steeds niet.

Ik neem Sertraline 100mg en slapen lukt nog steeds niet.

Ik nam de eerste maanden 12,5 mg quetiapine. Zorgt voor rust in je hoofd en beter slapen. Nadat ik een beetje was bijgeslapen kon ik afbouwen en zelf mijn slaapritme weer hervatten. Slapen is zo belangrijk om te kunnen herstellen. Dus ik zou het jezelf wel gunnen om hierbij tijdelijk hulp te krijgen van bijv antipsychotica of antidepressiva. Laat je uiteraard wel goed informeren door je huisarts en zorg dat je na een tijdje afbouwt!

Bedankt allemaal. Ik neem nu 7.75 mirtazapine en slaap wel weer redelijk. Ook merk ik dat ik er overdag baat bij heb ook al is het een hele lage dosering. Ben alleen nu wel angstig dat ik er misschien niet van af kom en straks helemaal niet meer zelf kan slapen pfff.

Heel fijn dat het zo goed helpt! Afbouwen en stoppen is idd niet makkelijk maar heb vertrouwen dat het mogelijk is. Zodra je enigszins bent hersteld, kan je meer aan en is afbouwen wel pittig maar je lichaam kan het hebben. Ik zou vooral je arts vragen om een afbouwschema indien je het wil proberen over een tijdje.

Ik heb een vraagje heb je ook last van vermoeide ogen of gespannen oogspieren? Want ik denk vaak dat door mijn ogen de samenwerking niet goed gaat naar mijn hersenen en dan inderdaad die duizeligheid en licht gevoel ervaar. Als dat zo is moet je eens oogbalans Googlen.. daar staat iets ook over visuele burnout

Dat overdreven reageren op stress is heel herkenbaar. Ik denk dat je moet proberen meer te gaan sporten ( als je dat al niet doet ) en hierdoor endorfine aanmaakt die je cortisol level doet dalen en moet gaan trainen meer in je parasympatische zenuwstelstel te gaan komen door o.a mediatie etc. Dit is trainbaar maar vergt wel heel veel inzet. Succes!

Kan je wel al leuke dingen doen en werken na 3,5 jaar.. wat waren je klachten in het begin?

Ja heel herkenbaar dit! Zelf ook meegemaakt en ervaar nog steeds lichte klachten gaat ook niet meer over.

Dit zou exact mijn verhaal kunnen zijn. Ik ben ook al zo lang bezig en ook ze ver heen geweest. Ik ben nu citalopram gaan slikken 20 mg in de hoop de cirkel te doorbreken.
Ik reageer ook heel heftig op spanning. Oogklachten herken ik ook. Ik heb momenteel last van burning skin, oorsuizen veel duizeligheid , trillende kaken en andere spieren, brandende vermoeide ogen de wereld "raar" zien en licht slapen. Het lijkt wel een gebed zonder eind. Zit 100% in de WIA

Ik heb ook na 2,2 jaar nog steeds elke dag last van hoge spierspanning .. in mijn boven lichaam nek kaken ogen die elke dag brandend bij elke soort inspanning en licht vooral schermen. Elke dag een duizelig gevoel in me hoofd.. vraag me af of het ooit over gaat. Kan wel meer dan toen ik ook volledig b.o raakte. Maar nooit meer klacht vrij geweest.. de angst is wel minder

Voor wat betreft spierspanning en je zenuwstelsel weer in balans krijgen…probeer een osteopaat. Heeft mijn klachten enorm verminderd…

Inmiddels 5 jaar verder, nooit helemaal klacht vrij geweest, maar het was wel leefbaar. Na een zomer weer aan alles deel nemen, en nog wat extra stress op m’n bordje, weer een dikke terugval…. Angstig, beven, dood moe, hoge ademhaling en hartslag, en me zo akelig voelen….. ik weet het niet meer, ik ben het zo beu, zo ontzettend beu dat ik niks meer aan kan.

Herken veel! Ik drink in de ochtend gelijk veel water, dat lijkt wel wat te helpen.
Die druk is pure spanning...en kan door de nacht, slecht slapen of andere dingen komen. Bij staan duizelig kan komen doordat je moe bent, doordat je heel veel in je hoofd zit waardoor je minder contact voelt met de rest v je lichaam...mij is aangeraden vooral heel veel te fan gronden. Terug het contact gaan voelen door je lichaam heen naar je voeten tovenaar de grond. als je staat of zit kan je steeds oefenen. Maag heb ik geen last maar zou lekker gaan liggen af en toe als je kan...je lijf is moe....succes sterkte

ps zie je ook AG en toe wazig?

Herken dit precies! Ontzettend frustrerend en lijkt wel alsof je gewoon niet meer jezelf bent er er niet meer bij bent.
Veel sterkte en hopelijk komen we hier snel uit.

ik herken de klachen, loop er nu 1 jaar mee. Ik verdraag voornamelijk geen schermen, kijk nu al 1 jaar geen tv meer.

Meest belemmerend zijn mijn hoofd en oogklachten:
Druk ik mijn hoofd, schedel en ogen
branderig pijnlijk ogen,
soms het gevoel scheel te kijken en visuele duizeligheid. Trillende oogleden-oogbollen.
trillend beeld, ook wanneer ik mijn ogen dicht doe, ik zie dan een caleidoscoop effect. tig patronen schieten heen en weer en mijn ogen schieten dan ook alle kanten op.

Hi,

Ik herken dit heel erg en twijfel ook of ik long covid erover heen heb omdat ik 1,5 jaar terug daar even flink ziek van ben geweest.

Ik zit momenteel ruim in het derde jaar van mijn burn-out, en heb afgelopen maand een hevige terugval gehad door een heftige gebeurtenis, waardoor ik nu terug bij af lijk te zijn. Buiten adem / hartkloppingen van het wisselen van je beddengoed, halverwege de trap moeten opladen om verder te kunnen.. het is echt vreselijk.

Ik weet wel dat burn-out een soort eindstadium is van bijnieruitputting. Je bijnieren maken onder andere cortisol aan, en met te weinig cortisol, heb je geen of heel weinig conditie / fysieke energie.

Mvg en veel sterkte,
Amber

Weet je zeker dat je overspannen bent? Is het geen long covid? Mijn zoon heeft ruim 2 jaar thuisgezeten met een burnout/depressie. Coach, psycholoog en psychotherapeut is er aan te pas gekomen en medicatie om goed te kunnen slapen. Nu blijkt dat hij long covid heeft.

Ik heb ook flinke conditie klachten gehad. Mijn burn-out ontstond half 2020 en ik heb pas na de 3e vaccinatie ronde COVID gehad met milde symptomen (3-5 dagen klachtenvrij). Dus ik kan voor mezelf met zekerheid zeggen dat ik geen long COVID heb.

Spanningsklachten kost ook veel energie, dat zou nog je conditieverlies verklaren.

Mijn persoonlijke ervaring:
Ik heb altijd een redelijke conditie gehad, maar toen het kwartje eindelijk viel na de diagnose burn-out met depressie heb ik veel geslapen en gehuild. Hierdoor wel conditie verlies gemaakt.
Vervolgens kwam de energie-depletie onder andere door prikkelovergevoeligheid, verhoogde spanning, en veel lichamelijke pijn. Toen de klachten verbeterden merkte ik dat het hebben van spanning nog echt veel energie kost. Ik moest zorgvuldig mijn activiteiten plannen om te kunnen rusten.

Hoe is het nu na al die tijd met je Pearl? Kan je al wat meer Dow en vakantie?

In het eerste half jaar van mijn burn out kon ik nog redelijk wandelen en fietsen. Dat nam met ieder terugval verder af, tot ik op een zeker moment in bed belandde. Daarna heb ik een half jaar lang niet meer dan 4 minuten kunnen wandelen. Toen ik vervolgens in therapie ging is mijn conditie in enkele maanden tijd sterk verbeterd, en kon met opbouw ca 35 minuten per dag wandelen of 4 a 5 km fietsen. Daarna legde ik de lat nog hoger en dat bleek teveel: er volgde een zware terugval. Het wandelen heb ik inmiddels weer kunnen oppakken daarna (20 minuten), fietsen blijft te zwaar voor me.

Dit is exact wat ik ook heb en het vervelendste vind. Ik hou zo van wandelen maar ik ben na 10 minuten duizelig. Op het dieptepunt bijna een jaar geleden had ik geen energie om onder de douche te staan, dus er is wel vooruitgang maar wat duurt het lang.. Ik probeer elke dag niet over mijn grenzen te gaan, zowel per activiteit als over de gehele dag. Als ik dat wel doe merk ik dat vooral in mijn slaap, ik word dan vaak wakker en moet soms ook naar adem happen van de spanning.

Wat voor therapie heb je gedaan Frank?

Ik ben nu 1 jaar thuis en sta nog steeds in de actie/vecht stand. Cortisol vliegt door heel mijn leef bij het minste geringste. Is het zo dat wanneer cortsiol zakt of leeg is dat dan de fysieke moeheid komt? Voel wel mijn benen maar niet dat ik de trap niet af kom! Ben zo bang geworden door al deze verhalen! Dit komt dus ook nog…Ik heb 12 jaar in de overlevingstans gestaan met veel stress. Heb zoveel spijt…

Hi!
Ik herken me in je verhaal, thuis sinds juni en vergelijkbare complicaties. Ik verbaas me er ook over dat het zo fysiek is: kortademig, plots een heel slechte conditie, het gevoel 200 kilo te wegen.. Ik weet wel bijna zeker dat ik geen covid heb gehad (voor zover je dat zeker kunt weten) en denk dat het echt bij de burn out hoort. Veel sterkte, ik lees mee voor adviezen!

Nu 1 jaar burnout, (nog ca 1-2 jr te gaan) was door al mn reserves heen, totaal uitgeput. Toen tot weinig in staat: douchen/haren wassen nog een opgave, boodschappen doen was teveel, een wc schoonmaken zag ik tegenop etc. Je moet echter toewerken naar steeds wat meer gaan doen, zgn " graded activity". Je activiteiten langzaam uitbreiden bv steeds iets langer wandelen, fietsen. Zo kan je lichaam weer wennen aan meer inspanning. Ondertussen niet over je grenzen gaan en luisteren naar je lijf! ( alhoewel dit wel bij mij soms misgaat: maar daar leer je dan ook weer van)

Conditie helemaal naar de filistijnen door deze burnout. Niet verwonderlijk eigenlijk dat ik zo ongelofelijk vermoeid ben. Heb jarenlang mijzelf uitgeput. Hard werken onder moeilijke omstandigheden, veel sporten als vluchtgedrag. Adrenaline en endorfine waren mijn vrienden. Marathons gelopen, triathlons, crossfit. Geen drank, roken of drugs. Wel goed eten. Veel te weinig kwalitatieve rust, vakantie.
Gevolg een zware burnout. Gevoel van falen en al dat soort shit.
Ga hier doorheen komen en dan mooi werken aan mij lichamelijke herstel. Niet meer die bewijskracht maar mooi sporten, lekker sporten.
Eerst dit!

Je bent niet alleen, je komt er wel. Zeg dit nu terwijl ik mij heel klein voel, slecht voel. Ook om mijzelf hoop te geven.
This too shall pass !

Oh ja, dit herken ik heel erg! Dacht dat ik raar was...

Ja dat herken ik ook algehele malaise. Ook alsof mijn zicht iets vertraagd is met een lichten duizeligheid geen draaiduizeligheid.

Ja herken dit sinds zaterdag grieperig gevoel wat nu afzakt, maar het bleek later toch de spanningen te zijn van mijn burn out of gewoon een virus. Zo moeilijk te herkennen.

Herkenbaar.. zenuwachtig gevoel, slappe benen, soort griepgevoel in hoofd dat komt en gaat

Absoluut! Heel herkenbaar. Duurt al zeker een maand.

Jazeker algehele malaise. Spierzwakte en lusteloosheid...
Voor een man die veel sportte moeilijk te verdragen. Loop al ruim anderhalf jaar met deze klachten. Soms wil ik er met wilskracht doorheen maar slaap dan meteen een stuk slechter. Nog slechter... verstoring van t herstelsysteem door jarenlange uitputting. Zal zichzelf weer resetten, maar WANNEER ???
Hou vol, je bent niet alleen.

Ja heel herkenbaar. Ik heb bijna altijd tussen 15:00-17:00 een dip, ene keer langer dan de andere keer. Hoewel ik dat normaal ook heb, zonder burn-out. Alleen niet zo erg.

Maar nu ook soms halverwege de ochtend en dan gaat het daarna weer prima.

Goedemorgen Anna,

Ik heb hier ook heel veel last van. Dacht eerst dat het vanuit mijn nek kwam, maar dat lijkt niet zo te zijn. Ik heb het nu minder dan eerst maar het blijft wel eng. Is dit inmiddels bij jou verbeterd?

Yes, traag of zoals ik het noem, onwerkelijk. En ook ik denk vanuit mijn nek, maar het is waarschijnlijk meer dat de nekklachten komen door de spanning die je krijgt van dat gevoel.

He Renzo,

Heb jij hier ook veel last van? Hoe voelt het bij jou? Ik heb bij God geen idee meer wat ik er tegen kan doen.

Heb jij nog enige tips?

Groetjes ano

Hey Ano,

Het is lastig uitleggen hoe het voelt. Ene moment is het onwerkelijk als je bent er wel, maar het is een soort van vaag(gevoel dat je zo nog wakker gaat worden), soms is het weer net alsof je heel moe bent, dan krijg je alles ook traag mee(net alsof je al half in slaap bent gezakt).

Sowieso merk ik vooral dat ik mentaal erg moe ben aan mijn ogen, die voelen regelmatig erg zwaar.

Of ik tips heb.. Ik denk dat deze gevoelens komen omdat we gewoon heel erg moe zijn en daardoor veel verkeerde hormonen door het lichaam gaan. Als we gaan letten op wat we voelen(en dat doen we eigenlijk ook) dan wordt er ook weer vanalles aan verkeerde hormonen aangemaakt en daardoor blijft dit gevoel. Tip is dus eigenlijk om er geen aandacht aan te geven, maar dat kost heel veel tijd. Elke keer dat we het voelen en er negatieve aandacht aan geven helpt de verkeerde stoffen weer vrij spel te geven en we moeten juist opladen.

Groetjes

He Renzo,

Thanks voor je reactie.

Inderdaad veel rust nemen dat helpt wel en ook letten op je ademhaling. Bij mij werkt het om in te ademen via de neus uit te ademen via de neus en dan een pauze. Vervolgens weer hetzelfde te doen totdat je je rustiger voelt. De meeste klachten zullen dan wel verdwijnen.

Ik heb alleen dat trage zicht nog zelfs het gamen lukt niet meer. Als men ook tegen mij praat dan zie ik de lippen iets later bewegen dan dat de woorden hoor. Bizar. Herken je dit ook?

Probeer wat te ontspannen en te letten op je ademhaling. Ik hoor van je.

Groetjes

Ano

Wat je zegt over het vertraagde zien qua horen en bewegen van de lippen herken ik niet maar ik denk dat dit hetzelfde is als wat ik merk, iemand die tegen mij praat neem ik anders waar, soort vertraagd en waziger. Denk dat iedereen dit anders waarneemt.

Het is hoe dan ook erg lastig en ook lastig om er geen aandacht aan te geven, maar veel zit uiteindelijk in ademhalen, dat klopt ook.

He Renzo,

Dat denk ik ook idd dat iedereen het anders waarneemt. Hoelang kamp jij hier al mee?

Dit wordt denk ik mijn 5de maand.

Ben ook benieuwd of andere hier ook last van hebben gehad.. reageer gerust.

Mvg

Als je overspannen/burn-out bent krijg je te maken met allemaal fysieke en mentale klachten. Die spanning uit zich in fysieke verschijnselen. De ene krijgt darmproblemen, de andere hartkloppingen, zweetaanvallen, trillen, slappe benen, pijnlijke gewrichten, hoofdpijn, etc. Eigenlijk alles kan voorkomen en wijst niet op een specifieke fysiek probleem. Het is puur de uiting van onderliggende spanning, dus maak je daar geen zorgen om. De kunst is om veel te praten en tot de kern te komen van het probleem. Je zult dan gaan merken dat veel fysieke klachten langzaam maar zeker zullen verdwijnen.

Naast praten ook veel bewegen! Wandelen, fietsen, yoga etc. Zo help je ook de spanning uit je lijf te krijgen.

Hoi Martijn,
Heel herkenbaar. Ik zelf word elke dag tussen 4 en 5 wakker en bij mij slaat mijn burn out ook heel erg op mijn spijsvertering. Gevolg: ik ben kotsmisselijk en moet continu kokhalzen en kan niet meer slapen. Het schijnt dat je lichaam vanaf een uurtje of 4 begint met cortisol aanmaken. Jouw lichaam in staat van spanning en stress heeft daar echter al genoeg van, dus gevolg is een overschot waardoor je ‘aan’ staat, en ook in je organen helaas. De tip heb ik niet voor je helaas.. ik kamp hier ook al maanden mee..

J, ik kwam er vanaf met 5mg escitalopram. Had ook het niet kunnen slapen vanaf 4 uur en kokhalzen. Dat is angst/spanning in het lichaam. Het was mij 1x gelukt er zelf vanaf te komen, veel rusten en veel rust oefeningen, zoveel mogelijk je symptomen negeren en accepteren dat dit normaal is. Goed en veel eten en wandelen als kan, niet over dingen nadenken. Toen was het binnen enkele weken weg. Na een flinke crash kon ik niet zonder SSRI verder. Nu slaap ik vaak tot 7-8 uur. Heerlijk!

Ik merk zelf ook dat mijn darmen aardig geluid maken. Geen hongergevoel en heel slecht slapen. Ik wist niet goed dat ik een burnout heb want mijn dokter helpt mij niet goed. Nu ik dit allemaal lees komt het mij erg bekend voor.
Als je de goede magnesium slikt dan slaap je wel wat dieper. En soms rustgevende reiki muziek.

Burnout en problemen met de darmen is volgens mij iets wat veel voorkomt als ik zo de verhalen lees. Ik heb hier zelf ook veel last van. Soms gaat het redelijk en heb ik nergens last van en dan plotseling uit het niets begint de ellende weer. Ik weet dat het ook weer overgaat maar kan het niet naast me neerleggen, dat is volgens mij het grootste probleem in mijn geval. Ik blijf er tegen vechten en blijf me afvragen wat me nu mankeert. Dan zeggen mensen accepteer dat je je zo voelt en laat het gebeuren, MAAR HOE ? Mij lukt dat dus op een of andere manier niet waardoor ik mijn klachten alleen maar erger maak. Meer klachten, meer stress dus nog meer klachten en vervolgens nog meer stress. Allemaal logisch als je het zo leest maar toch blijf ik erin hangen en lukt het me niet om eruit te komen.

Zit nu ook al meer dan een jaar in mijn burnout en steeds als ik denk dat het beter gaat krijg ik weer een gigantische klap waardoor ik voor mijn gevoel weer terug bij af ben. Herkennen mensen dit ? Weet niet of het wellicht komt doordat ik teveel heb gedaan en daardoor de klachten weer komen of dat het een andere oorzaak heeft. Vaak denk ik dat stress dit allemaal niet met je kan doen, maar als ik dan de verhalen lees ben ik schijnbaar niet de enige.

Taco, slik je maar 5mg escitalopram ? En heeft jou dit geholpen weer te kunnen slapen ?? Ik ben namelijk ook radeloos!!

)a, dat is de adrenaline die door je lijf giert. Je lijf heeft zo lang onder stress gestaan dat het er nu uit komt. Ik heb hier in de eerste maanden van mijn burn-out ook heel erg last van gehad. Ademhalingsoefeningen hebben mij hierbij geholpen.

Hoi Stefanie, bedoel je meer zo'n onrustig en paniekerig gevoel ? Het doet geen pijn maar is wel een heel akelig gevoel. Ik heb dat ook maar dan constant. Maar niet altijd, soms is het ook weg voor een week of twee en dan komt het in alle hevigheid weer terug voor een dag of 4 of 5...en vervolgens gaat het dan weer een week of twee redelijk !

Haii, welke ad neem je en werkt het ?

Citalopram. Voor mij geeft het wel wat verlichting van angst..

Ik zit al 2,5 jaar in een burn-out herstel. Deze klacht nog nooit gehad. Sinds kort mag ik dit ook ervaren.

Nou bizar ik ook 2,5 jaar en ook sindskort deze klacht gekregen en ook brandende huid van de benen. In de voorafgaande jaren een scala aan klachten gehad maar deze symptomen zijn ook nieuw voor mij

Trillingen niet, maar hoe hoger ik in de stress zit, hoe extreem veel meer druk ik ook mijn kaakgewricht voel.

Slaap altijd al met een bitje voor het tandenknarsen/klemmen, dus blijkbaar is dit een geval dat een burn-out op je zwakke plekken extra naar voren komt.

Deze extreme spanningspijn voel ik trouwens ook altijd ik mijn hoofd en nek, om gek van te worden….

Yes, erg herkenbaar. Achteraf gezien is dat één van de symptomen van mijn startende burn-out toen ik nog werkte. Gespannen kaken met tinnitus (pieptoon in oor) als gevolg.

Ik kan je aanraden naar een kaakfysio (orofaciale fysiotherapeut) te gaan. Of, als dat te veel is, heel vaak je wangen als een ballon op te blazen en langzaam te lucht door je mond laten ontsnappen. Op die manier ontspannen je kaken.

Ik heb al jaren hoge spierspanning op kaken. Naarmate de dag vordert wordt spierspanning hoger (want vermoeider). Dit wordt mede in stand gehouden door je centraal zenuwstelsel dat ontregeld is.

Soms heb ik dat ook, vooral als ik teveel gedaan heb, bijvoorbeeld laatst in huis met een vriend geklust. Toen kwam alles met een vertraging door en lopen was heel erg het omgekeerde tuimelaar gevoel. Lopen gaat nu wat beter, fietsen kost me nog heel veel moeite. Wat helpt is onder de mensen zijn, variatie zoeken in je dagen. Een paar goede vrienden. Ben nu vooral nog erg licht in mijn hoofd. Gisteren bij een osteopaat geweest, zij zegt je hoofd zit vol met spanning. Na haar behandeling merkte ik dat ik ineens weer mentale energie kreeg.
Het hoofd los van je lichaam gevoel herken ik zeker, dat je over je stappen na moet denken.
Een vriend van mij raadt mij aan om weer aan de anti depressiva te gaan maar daar werd ik nou juist zo duizelig van. Probeer nu eerst met voeding/beweging/rust/berusting mezelf wat beter te voelen.
Sterkte Anne wanhoop niet.

Hoi A,

Dankjewel voor je reactie!!!! Wat fijn om te horen die herkenning...ik merk dat ik nog steeds moeite heb om te geloven dat al mijn fysieke rare klachten door overspannen zenuwstelsel komen...
Blijf maar piekeren en focussen op die gekke sensaties...ben zo bang dat ik het al zo erg gemaakt heb dat het alleen maar meer sensaties worden ipv minder.
Weet dat ik moet stoppen met steeds opletten op elk gek gevoel, sensatie...maar omdat ik steeds weer wat raars voel, dan weer die beweging, dan weer die vertraging en idd...die tuimelaar op zn kop is zo herkenbaar ook!!! Merk dat ik steeds opnieuw ga twijfelen...of er toch een andere reden is voor al die gekkigheid 🙈en ben medisch al helemaal doorgelicht dus nee...
Als ik je mag adviseren...niet die anti depressiva hoor!!!!
Als t echt niet meer gaat zou ik eerder St Janskruid nemen...die helpt ook als t nodig is en kan niet zoveel kwaad als anti depressiva...
ps ben je ook zo aan het twijfelen steeds door alles wat je voelt?

klopt ik ben zelf ook zeer terughoudend met AD. 2e helft '20 mirtazapine 15 mg geslikt, slapen ging weer perfect maar oh zo'n zombie gevoel. Ik heb serotonine booster in huis, met griffiona extract. Misschien moet ik dat maar weer es proberen.
Ben al bij oogarts, kno en 3 x neuroloog geweest (incl ct scan jun'20) en zit nu te wachten op de uitslag van een mri scan.
Cognitief heb ik wel stappen gemaakt (heb een fase gehad dat ik zo wazig zag dat ik nauwelijks kon werken) maar lichamelijk wordt eea nog niet goed door de geest aangestuurd.
Ben fysiek altijd heel actief geweest dus rustig aan doen vind ik erg lastig. Probeer wel elke dag minimaal een half uur te wandelen of een uur te fietsen. Het fietsen kost me erg veel moeite.
Iedere therapeut waar ik kom merkt op dat ik vol met spanning zit.
O ja voetreflexzone massage een paar keer gehad, daar word ik heel ontspannen van. Aanrader.

Weet je zelf wel waar je spanning door komt?
Waar je BO door is gekomen?
En die medicatie of booster die je wil gebruiken, is dat omdat je last hebt van angst? Door wat je voelt?
En kan je de fysieke kwalen nu plaatsen? Of ben je nog steeds bang dat het door iets anders komt?
Heb zelf verhaal 131 eerder geschreven...herken je daar dan misschien ook nog dingen van?
Ben inmiddels zelf nu wel echt ivertuigd eindelijk, dat al mijn fysieke kwalen echt door pure spanning komen en continue piekeren en denken, in mijn hoofd zitten malen wat er aan de hand was met me. Waarom ik al die gekke kwalen had, of het stiekem toch iets heel ergs of gevaarlijks was...door het niet weten waarom en waardoor het kwam, de hele dag ermee bezig en de klachten op gestapeld..hoe meer ik er op lette, hoe rotter het voelde, hoe meer angst er bij kwam kijken omdat ik het idee had dat ik er geen invloed op had. Nu weet ik dat ik juist de reden was dat het steeds meer werd...
De reden van mijn kwalen weet ik nu dus wel...mag nu eindelijk gaan accepteren dat het enkel door opgebouwde spanning komt...alleen die verrekte flight sensaties die zijn echt super irritant...ook al weet ik nu, het is echt ok...miet dat nog wel echt gaan zakken...

ps Waarvoor ben je zo vaak naar de neuroloog geweest? Twijfelt je aan bepaalde symptomen? En oogarts voor de vertraging?

hoi, omdat ik krachtsverschil tussen linker- en rechterbeen merk. Het kan komen doordat ik in de fase van 'rubberen benen' toch vaak de racefiets heb gepakt, de banden van de linkerknie zijn nu opgerekt. Ik doe elke dag oefeningen om dat te compenseren. De oogarts voor de vertraging en dagelijkse duizeligheid. En om enge ziektes uit te sluiten. Het zwaar hoofd, onbalans en moeilijk lopen wat jij beschrijft heb ik ook.

Ah ja...ok...maar oogarts etc dus allemaal niks uitgekomen denk ik...
Ja klote he...jeetje wat ellendig kan je hoofd je laten voelen...
Maar ben je dan ook echt duizelig als in draaien? Of draait iets om je heen? Kan je dat beschrijven?
Heb je trouwens dan ook zo'n druk van achter uit nek, in door je hoofd heen richting ogen? Misschien bij inspannende dingen of wanneer je spanning voelt?

nee geen draaiduizeligheid, meer een constante breinmist en een onbalans met lopen en fietsen. Heb ook dagen dat mijn ogen voortdurend pijn doen, word elke dag met rode ogen wakker. Moet zoveel mogelijk spanning vermijden maar eentonigheid vind ik ook killing.

Breinmist..
zo lastig..ik ervaar echt n aantal sensaties waar ik gewoon geen woorden aan kan geven..weet niet zo goed hoe ik breinmist moet zien...las al wel dat dit vaker zo genoemd wordt...
Heb je eigenlijk ook een psycholoog ofhuisarts etc bezocht? Hebben die aan je uitgelegd waar jouw klachten vandaan komen? Of hebben ze je geprobeerd uit te leggen wat en waardoor alles komt?
Ik vind vooral die onbalans steeds zo lastig! Ik weet dat mijn haptonoom het uitlegt als: je zit teveel.im je hoofd en daardoor niet gegrond...maar vind t nog steeds een lastig iets om te snappen waardoor je je dan maar zo wankel voelt🙈

Ben al diverse keren bij de psychologe geweest. Zij geeft wel goede tips. Tja ik zit ook veel te veel in mijn hoofd, en vind het lastig om te aarden. Het Wankel voelen is verschrikkelijk, net als het bij vlagen wazig zien. Vaak heb ik ‘s morgens helemaal geen zin om de dag te beginnen, weer een dag vol met duizeligheid. Nou sterkte, gedeelde smart is halve smart hè

Laatste vraag, heb je ooit een echte duizeligheid ervaren, zoals meniere of bppd of iets anders? Of kwam de duizeligheid en onbalans pas nadat je overspannen/ BO? werd..? Je zou een kunnen zoeken bij google op seeking balance australie kunnen kijken. Is can Joey Remeny. Staan heel leerzame dingen over jezelf verbeteren via neuroplasticiteit...er is ook een boek, Rock Steady..misschien heb je daar wat aan...

Vraag maar raak hoor 😉
Nee die echte duizeligheid niet. Met de overspannenheid kwam de duizeligheid. Dankjewel voor de tips, lees graag over dit onderwerp 👍

Ok dankje!!! Succes sterkte met herstellen!! Hebt me geholpen met wat herkenning!!!
💪

Hoi A. nog een vraag..
ik heb mijn balans, evenwicht, hoofd, dizzy klachten denk ik echt heel erg versterkt door er de hele dag op te letten, alles zo waar te nemen steeds weer met schrikken!..
herken jij dat...dat je klachten daardoor misschien erger zijn geworden of er dus juist nog zo sterk zijn.
Doordat je er steeds mee bezig bent?

dat is zeker waar. Je moet echt proberen te leven in het hier en nu. Je geest vliegt waarschijnlijk alle kanten op. Die moet je tot de orde roepen, de aandacht focussen op wat je nu aan het doen bent. Je er bewust van worden dat je een onrustige geest hebt. Mindfulness kan helpen.

Ik vraag me ook echt af wanneer het ophoud die duizeligheid en al die klachten wat jullie hebben heb ik ook. Begin nu onzeker te worden lijkt alsof dit lang gaat duren alsof et niet meer weggaat.. me ouders hebben me nu 8 maanden lang goed geholpen. Alleen hun zien mij niet vooruit gaan omdat ik veel moet liggen en niet lange afstand kan lopen door die duizeligheid. Wat een ellende dit.. ik wil zo graag mijzelf weer zijn. Ik hoop echt niet dat dat duizeligheid langer dan 2 jaar in totaal gaat duren dat ga ik niet overleven hopelijk is er iemand die kan zggen dat die duizelingen enz.. echt wel weggaat die het al heeft meegemaakt

Komt goed anoniem!!! Echt..

Ik had soms ook dat bv beelden van tv waargenomen werden door mijn brein en ik het later pas zelf waarnam. Ik moest aan het volgende fenomeen denken dat duidelijk maakt hoe ons brein eigenlijk normaliter werkt. (Ik liet chatgpt het even uitleggen). Als je naar een analoge klok kijkt, kan het soms lijken alsof de secondewijzer langer stilstaat dan 1 seconde. Dit komt door de manier waarop ons brein werkt. Ons brein verwerkt informatie niet altijd op een lineaire manier, waardoor het lijkt alsof de tijd soms sneller of langzamer gaat dan normaal. Dit fenomeen wordt ook wel de "stopped clock illusion" genoemd. Het is een veelvoorkomend verschijnsel en heeft niets te maken met de werking van de klok zelf. Het is puur een optische illusie die wordt veroorzaakt door ons brein. Technisch gezien heeft dit te maken met de manier waarop ons brein informatie verwerkt. Ons brein neemt informatie waar in kleine stukjes en verwerkt deze informatie vervolgens tot een geheel. Hierbij kan het voorkomen dat ons brein sommige stukjes informatie sneller of langzamer verwerkt dan andere stukjes, waardoor het lijkt alsof de tijd soms sneller of langzamer gaat dan normaal. Het is dus eigenlijk een heel natuurlijk verschijnsel en niets om je zorgen over te maken. Het kan wel handig zijn om te weten dat dit kan gebeuren, zodat je niet in de war raakt als het lijkt alsof de tijd niet helemaal klopt. nu ik weer. Voor mij is het nu wel duidelijk hoe burnout dit soort fenomenen kan versterken.

Hallo allen,

Ik heb hier sinds kort ook veel last van. Hebben jullie tips hoe hier mee om te gaan? Soms lijkt alsof ik dronken ben en dat alles vertraagd binnenkomt.

Hoor graag van jullie

Veel herkenning wat hier allemaal staat. Sinds vorig jaar oorsuizen en af en toe periodes van angst en rare waarneming(onwerkelijk, verttraagd), last van nekspieren en ga maar door. Steeds weer ups en downs. Nu sinds een week of 8 enorm moe en dezelfde klachten weer, nek heel erg en trekt door naar mijn ogen, vaak slap gevoel en gevoel dat ademhaling onrustig is waardoor je weer klachten oproept. Maar vooral dat onwerkelijke gevoel is enorm rotgevoel. Ik werk momenteel nog wel, maar daardoor blijf ik zo moe en dat helpt niet erg voor herstel denk ik. Hoewel ik voorheen met dit soort periodes er wel doorheen kwam.

In ieder geval wel fijn om te lezen dat deze klachten dus voorkomen.

Ja heb ik ook. Droge mond en daarna veel slijmvorming in keel en neusholte. Maagzuur/reflux ook zo erg dat ik soms moet hoesten

Ik heb eigenlijk de hele dag heel veel slijmvorming in mijn keel en een brok gevoel. Verder constant maagklachten vooral boven in mijn maag. Pantoprazol helpt niet en biedt geen verlichting. Daardoor steeds onrustig en paniekerig gevoel

Hallo Bert, pantoprazol/omeprazol helpen bij mij wel om maag/maagzuur rustig te krijgen.
Binnenkort gaat slangetje erin bij mij om keel/slokdarm/maag en stukje 12-vingerig darm te bekijken.
Heb BO sinds 3 maanden maar wil lichamelijk eea uitsluiten.
Heb jij ook s avonds als je slaapt/wakker wordt uitgedroogde mond?
En ontlasting bij jou diarree of afwisselend?

Hoi Richard, vaak wel maar niet altijd. Maar wel altijd dat vervelende slijm. Echt heel taai slijm. Heb pantoprazol omdat dit beter samen zou gaan met citalopram dan omeprazol. Ontlasting is bij mij heel wisselend, dan diarree, dan brijige ontlasting, dan hard, soms slijm.

Dank Bert voor reply, hebben eenzelfde klachten als ik zo lees.
Gebruik geen AD, ook niet bij slaapproblemen dat ik had. In plaats van AD heb ik vaste dagelijkse ritmes aangehouden (ieder dag zelfde tijd wakker worden, ontbijten, lunchen, dineren en…. vaste slaaptijd aangehouden om 22uur. Na 20uur deed ik alleen lezen of nieuws luisteren. Slaapkamer was fris en gebruik het alleen voor slapen.

Ik word ook altijd wakker met enorm veel slijmvorming in mijn keel, soort brok gevoel. Maar heb hier gewoon door de dag ook veel last van. Naast slijm ook onrustig gevoel en veel boeren. Dat laatste vooral als ik iets eet of drink, begin dan meteen te boeren. En veel te vroeg wakker, meestal rond 05.00 uur. Kan dan niet meer slapen. Het sloopt je en val overdag dan ook regelmatig in slaap.

@Bert en Anoniem, hoelang hebben jullie deze klachten ? Bij mij is het begonnen na een stress periode gevolgd door luchtweginfectie (mogelijk corona besmetting). Hierna een en al ellende met maag/pds/stress en stress keel.
Hoe gaat het bij jullie?
En bij mij lijkt omaprazol/pantoprazol 10mg veroorzaker van droge mond/diarree/stresskeel

@Bert en Anoniem, hoelang hebben jullie deze klachten ? Bij mij is het begonnen na een stress periode gevolgd door luchtweginfectie (mogelijk corona besmetting). Hierna een en al ellende met maag/pds/stress en stress keel.
Hoe gaat het bij jullie?
En bij mij lijkt omaprazol/pantoprazol 10mg veroorzaker van droge mond/diarree/stresskeel

Hoi Richard, ik heb die slijmvorming nu toch zeker al een maand of twee. Volgens de huisarts is het allemaal te wijten aan stress. Maar begin me steeds meer af te vragen of het niet iets anders is.

Voel me al jaren niet best maar steeds doorgaan en niet naar mijn lichaam luisteren. Officieel zit ik nu 13 maanden in burnout. Leek even iets beter te gaan, maar laatste weken weer veel minder en veel lichamelijke klachten. Vraag me soms af of stress dit met je lichaam kan doen...wat een ellende is het toch.

Bert,
Over 2 weken onderga ik een gastrocoscopie (of iets dergelijks).
Kijken dan in neusholte, keelholte, maag en stukje 12-vingerig darm.
Ook bij mij zei huisarts door stress dat er verl slijm vrijkomt vanuit neusholte.
(Als ik neus snuit is slijm net plakkend doorzichtig lijm).
Misschien heeft ze wel gelijk maar wil toch weten wat er aan de hand is.

Ook ik heb iedere morgen een prop slijm
Geen zuur maar ik slik al jaren maagbeschermers

Ik heb voor de derde maal een burnout - depressie. Voor nu voel ik me voor eerst op emotioneel energetisch vlak de zaken helen.

Toch heb ik helemaal andere klachten dan de eerste twee keer.
Sinds juli kreeg ik keelpijn. Wat bij mij vaak signaal is van vermoeidheid, gaat dan over na enkele keren goed slapen .
Het bleef aanhouden.
Tot ik me in september zwakker voelde fysiek en dan de erkenning kwam van dat ik op pauze en herstellen mag gaan staan .
Bijna dagelijks heb ik een klein taai slijm stukje dat ik in m'n keel voel loskomen en dan ophoest.
De dokter zegt dat dit hierbij hoort.
Herkenbaar voor iemand?
M'n keel voelt dik aan.

Groeten

Goedenavond,

Ik heb momenteel last van vertraagd zien. Het lijkt erop dat wanneer mensen praten dat ik hun lippen later zie bewegen en dat alles niet zo vloeiend gaat.

Is het met jou beter nu? Zicht alweer beter?

Hoor graag van je.

Hi Wil,

Ik ben een paar weken onder begeleiding bij een Psycholoog. Ik moet zeggen dat het qua inzichten hulpzaam is en in kaart brengt waar het mis is gegaan en welke fase ik nu ziet. Echter heb ik het gevoel dat ik het herstel echt zelf moet doen. Dit is ook iets wat ik van een eerdere depressie heb geleerd. Coaches/ psychologen/ medicatie etc kunnen je de juiste handvatten geven maar uiteindelijk moet je het zelf doen.

Hi Wil,

Waar het om draait (volgens mij) is dat je in een gedachtenpatroon vast zit en er daarom niet zelf uit kunt komen. Je repeteert simpelweg wat je altijd doet en op een gegeven moment zit je vast, maar snapt niet waarom. Bij mij was systeemtherapie de stap naar het vinden van mijn foute patronen. Dit was enorm verhelderend. Om deze denkpatronen te gaan veranderen ga ik schematherapie volgen. Dit schijnt zeer goed te werken, maar het succes is afhankelijk van jezelf. Sommige mensen willen nou eenmaal niet veranderen, want levert veel spanning op. Het schijnt dan ook behoorlijk pittig te zijn, want je visie op de wereld zal gaan veranderen. Ik geloof er absoluut in dat veel mensen die al jaren in een burnout zitten (on)bewust niet willen veranderen, terwijl jezelf de sleutel in je handen hebt.

Ik ben in gesprek met een psycho-sociaal therapeut en Brainspotting. Ik ben er nog niet, maar maak elke keer stapjes vooruit en heb erg veel steun aan mijn therapeut. Brainspotten zorgt ervoor dat je psychische blokkades opheft en pijnlijke momenten uit je leven verwerkt.

Hoi Wil
Ik loop sinds 1 jaar bij psycholoog, zware burnout. Vooral in t begin fijn, tips voor dagindeling, inspanning/ontspanning afwisselen, grenzen weer leren aanvoelen. Nu heb ik contacten afgebouwd, gaat inmiddels iets beter. Mijn ervaring is ook dat je het toch echt zelf moet doen.
Sterkte

Goed en genoeg eten, meeste mensen eten sowieso te weinig. Mensen om mee te praten hielp mij enorm, gaat tijd sowieso sneller.

Op het moment dat je zo snel overprikkeld raakt zou ik het zoeken in slapen, mediteren, ademhalingsoefeningen, wandelen, misschien rustig muziek luisteren? Ik ging op een gegeven moment ook kleurplaten voor volwassenen kleuren, of dat schilderen op nummer doen. Weet niet of dat je al lukt? Als je die piekergedachtes toch hebt, schrijf ze anders eens op. Dan staan ze op papier en kun je later, als je je weer jezelf voelt, eens kijken of dit dingen zijn waar je nog iets mee wil/moet.

Ik kleur veel heel erg ontspannend en rustgevend verder luister ik boeken

Ikben met diamant painting bezig,maar ondanks dat nog veel gedachten in me hoofd.
Onrust, ook vaak huilen, en soms ook dat het 1 dag redelijk gaat! Maar ik vind het heftig allemaal!
Overspannen,b.o….nooit geweten dat het zo heftig kan zijn.aan alles twijfelen.
Ik wens allen veel sterkte!

Ik kleur veel heel erg ontspannend en rustgevend verder luister ik boeken

Licht tuinieren, potten kleien of schilderen, tekenen, kort een luisterboek. Ik zou vooral lichte werkzaamheden met je handen doen. Uit je hoofd met je lijf maar wel Licht en afwisselen met rust en progressieve spierontspanning

Ik vond zelf geleide meditaties erg prettig, bijvoorbeeld van het kanaal great mediations op YouTube of via de app Calm of de app Headspace. Dat hielp mij ook met wel iets ontspannends doen, maar waarbij mijn hoofd geen overuren bleef maken (daar had ik moeite mee als ik helemaal stil zat) omdat er rustig wordt verteld wat je moet doen, dus het is niet helemaal stil.

Ik probeer toch wat te werken maar met zo min mogelijk contact of wisseling van werk. Wel ben je snel geneigd teveel te doe. En een 3d puzzel werkt bij mij ook goed, met rustige muziek erbij

Herkenbaar.Elke dag opstaan en de dag aan gaan was voor mij een enorme uitdaging. Samen met mijn therapeut heb ik gekeken wat ik allemaal zou kunnen. Eigenlijk was de vraag wat ik leuk vond, maar niets was leuk in die periode. Zo hebben we samen een roostertje gemaakt met stukje wandelen, fietsen, verplicht iets creatiefs doen, kort even lezen, enz. Daarmee was de dag nog steeds niet helemaal gevuld natuurlijk maar mij gaf dat wel houvast. Sterkte!

Om de dagen door te komen keek ik vaak natuurfilms zonder geluid.
Ook doe ik veel yoga nidra , kun je op internet wel video’s van vinden.
Het blijft moeilijk om een slechte dag door te komen.

Ik ken dat en een brandend hart. Stress resten denk ik. Sterkte!

Ja ik herken dat zeker. Het heeft echt te maken met angstaanvallen.

Zeker herkenbaar! Heb het zelfs afentoe als ik rustig in bed lig…ineens steken en zweet breekt me dan uit, hartkloppingen….rustig blijven, adem halingsoefeningen willen nog weleens helpen en als het echt niet anders kan neem ik een oxazepam of echt slaap pil als het savonds in bed is…sterkte

Wat vervelend dat je in deze situatie beland bent. Gelukkig voel je je al iets beter. Komt dit door de medicatie ?
Welke gebruik je als ik vragen mag ? En hoe gaat het met slapen ?

Liefs

Ook ik heb teveel meegemaakt,ook mede door ziekte.
Heb nu een flinke Bo. Sinds 6 maanden of langer.
Heb van de Ha. Ametriptelyne 25 mg gehad,dacht even dat het ging, maar toch niet ,malen angstig,overal tegenop
Zien ,veel huilen zomaar etc. Veel spierpijnen in bovenbenen en kuiten🤷‍♀️angrtig weer.
Nu certraline 25 mg gehad,vanavond mee beginnen.zie ertegenop , nergens zin in,en alles is teveel! Ben ook zo moe.
Veel doe k niet, maar huishouden,boodschappen doen,
Hoop ook dat iemand het herkend, ben ook sinds 9 maanden mijn man kwijt,dus ja , alles is heftig.
Nu dan wisselen van Ad. Ben nu 65 jaar, maar vind het zo niet leuk. Wil me gewoon iets beter voelen,en niet altijd de beren op de weg.😢
Ik hoop dat iemand reageert!

Hoi Joy,

Dwanggedachten heb ik ook gehad. Handelingen op zich niet. Maar als gevolg van mijn gedachten durfde ik niet meer alleen te zijn.
Onderstaande reactie schreef ik laatst toevallig onder een ander bericht:

Ja ik had ook last van intrusies als gevolg van de angst- en paniekstoornis die ik door mijn BO ontwikkelde.
Omdat ik niemand wil triggeren zal ik niet in detail treden maar ik was vreselijk bang dat ik gek werd en mezelf of een ander dan wat aan zou doen. Durfde niet alleen in de kamer te zijn met mijn nichtje dat toen nog een baby was daardoor.
Die gedachten kwamen echt puur door de overload aan stress en nu heb ik ze niet meer. Hooguit denk ik soms: o ja toen had ik van die rare gedachten.

Maar toen vond ik het doodeng en dacht ik dat ik gek werd, schaamde ik me ervoor enz. Dmv therapie heb ik geleerd; het zijn maar gedachten en ze betekenen niks. Ze worden alleen belangrijk als jij ze belangrijk maakt.

Het kan ook helpen om een beetje de spot met jezelf te drijven. Ik noem mijn angstbrein ‘dramaqueen’ en als ik onrealistische gedachten had/heb, dan denk ik: o de dramaqueen is weer even op zoek naar aandacht hoor. En dat maakt het dan allemaal wat minder beladen.

Veel sterkte en houd moed, je klachten kunnen écht veel minder worden en overgaan.

Hallo, Ik zit momenteel ook in een zware BO en heb ook sinds kort last van intrusies. Heb hier verder ook nooit last van gehad is zo uit het niets komen opzetten. Bang om gek te worden of gekke dingen te gaan doen. Hopelijk gaat het snel weg. Ik weet niet hoelang dat bij jou heeft geduurd Y?

Hoi Joy
Ik heb dit ook dus wellicht een geruststelling. Als je meer wilt horen over mijn verhaal mag je me mailen inez_333@hotmail.com.
Ik weet in welke hel je zit en dat het eng is jezelf zo erg te verliezen. Momenteel ben ik constant overprikkeld vandaar ik nu niet goed kan typen. Misschien kunnen we elkaar ondersteunen omdat we hetzelfde meemaken
Gr inez

Hoi T.,
Ik weet het niet eens precies meer, maar ik geloof dat de dwanggedachten maar een paar weken, hooguit twee maanden waren. Ik slikte toen wel al AD, dat hielp.
Ik meen me te herinneren dat ik na een maand of 2 er minder last van kreeg.

Ik heb in therapie geleerd: je wordt echt niet zomaar “gek”. Juist het feit dat je bang bent om gek te worden, is een teken dat je dit absoluut niet wilt, dat je je gekke gedachten niet tot uitvoering wil brengen.

Bij mij kwamen deze gedachten voort uit een drang naar controle. Ik was heel bang om controle over mezelf te verliezen.

Als je er middenin zit, lijken die dwanggedachten iets ontzettend engs. Het heeft tijd nodig (en in mijn geval therapie - wat ik zeker aan zou raden) om er wat afstand van te kunnen nemen en de gedachten te kunnen zien voor wat ze zijn: slechts gedachten.

Ik weet hoe zwaar het is, iedereen die hiermee kampt wens ik heel veel sterkte

Lieve allemaal, bedankt voor jullie berichtjes. Helaas gaat het nog steeds niet goed. Zoontje niet alleen thuis van de BSO maar ook van school. Ik heb dus echt geen moment dat ik mijn rust kan pakken. Lichaam en hoofd staan 24/7 aan. Heb mirtazapine voor het slapen maar het doet eigenlijk niks. Ik slaap meer niet dan wel. Psych wilt dat ik fluoxetine ga gebruiken... maar de bijwerkingen daarvan is niet slapen?! + klachten die erger worden in het begin... hoe dan als ik altijd alleen ben met Me zoontje..... iemand ervaring met antidepressiva ? Zo ja, welke en wat deed het met angst en slaap angst etc.
Zodra ik in bed ga liggen doen me armen pijn en val af en toe wel in slaap maar schrik constant wakker en ben ik uren bezig met in slaap vallen. Dit resulteert dan in denken maar niet dromen of in diepe slaap. Morgen moet ik weer naar de psych want ik heb de pillen al een week in huis liggen maar durf ze gewoon niet te nemen. Ook de bijwerkingen die ik las: maagbloeding, schock als je allergisch bent etc. Heb me huisarts vandaag gevraagd of ze een aanvraag wilde doen voor mij om die test te doen welke antidepressiva het best bij je past en de minste bijwerkingen geeft. Zij wilde dit niet doen, psychiater moet dit aanvragen. Het is gewoon niet te doen zo, continu alleenmaar stresss vanwege me zoontje, constant alles moeten doen maar niet tot weinig slapen. Ik stop vanaf vandaag ook met de mirtazapine want omdat ik snachts er alsnog amper op slaap ben ik overdag nog mooier omdat het dan lijkt te werken.
Ik ga volgende week beginnen met neurofeedback naast mijn xsposure therapie. Ben benieuwd of dat helpt... hoe gaat het nu met jullie ?

Zeker, vreselijk is dat. Ik heb daar ook heel lang last van gehad. Ben zelfs na een maand of 9 om die reden uiteindleijk met escitalopram gestart. Achteraf geen spijt vab want vanaf toen heb ik niet echt hele heftige dagen meer gehad en kon ik weer rustig een beetje gaan opbouwen. 3 mnd daarna begonnen met werken en inmiddels 6 mnd later weer helemaal aan het werk. Het komt goed maar het gaat met hobbels. Uiteindelijk ga je spanning weer verdragen. Ik heb nu nog weleens onrust (vooral in de ochtend) maar ik heb er geen last meer van, alsog ik het weer kan handelen. Neem veel rust. De onrust is niet zomaar weg maar een ontregeld stressysteem (idd alsof je elk moment rij-examen hebt) kost tijd en de rust komt terug. Succes!

Ik ben benieuwd of je nog steeds antidepressiva slikt en of je er al aan denkt om ze af te gaan bouwen?
Ik heb net als jij nog veel last van angsten die blijven hangen.
Ik slikte escitalopram 10 mg en daarna 5 mg, maar ging afbouwen naar 4 en 3 mg en kreeg daarna helaas weer m’n angstklachtwn terug, dus heb nu besloten weer op te bouwen naar 5 mg en daar voorlopig bij te blijven.

Hoi Emma,

Wat naar is dat he.

Ik gebruik nog steeds sertraline 100mg. Eventueel afbouwen ga ik pas over een jaar bekijken, na voldoende tijd stabiel geweest te zijn. Dit in overleg met de huisarts.

Danique

Wauw Danique, wat fijn om zo’n positief verhaal te lezen. Ik had ook veel last van fysieke klachten, niet slapen en veel angst. Ben nu na een jaar vrijwel hersteld. Ik begin snel weer met mijn studie, die moest ik helaas pauzeren terwijl ik bijna klaar was. Door combi van privéomstandigheden, weinig vrije tijd door een verhuizing, bijbanen, studie etc is het mij teveel geworden. Op alle vlakken liep ik tegen problemen aan die ik niet kon oplossen. Ik voel mij inmiddels erg goed en idd net als jij voel ik mij zelfs veter dan de jaren ervoor.
Ik ben erg benieuwd hoe het gaat zodra ik mijn studie oppak. Ook twijfel ik of ik het daarbij moet laten of dat ik er ook bij kan werken zoals ik eigenlijk altijd deed. Ben beetje bang voor een terugval nu ik echt een heel jaar thuis nodig had om te herstellen. Hoe denk jij over het oppakken van verplichtingen? Wat doe je om geen terugval te krijgen bijvoorbeeld?

Wat super dat het zoveel beter met je gaat! Geweldig. Wat betreft weer dingen oppakken, wat mij nog steeds helpt vanuit mijn coaching is de zin 'na inspanning, komt ontspanning', dus wat je ook weer op wil pakken prima als dit is wat je wil, maar na inspanning komt ontspanning. Eerst heel klein, later in wat grotere 'blokken', en bv iedere 2 weken een vast evaluatiemoment voor jezelf met bv iemand die je vertrouwt, of de POH ofzo, waarin je even kort langsloopt hoe het gaat, of je iets moet bijstellen of niet. Als je klachten krijgt kun je die voor jezelf ook labelen als signalen, op basis waarvan je bij kunt sturen. Terugval maakt het snel zo zwart wit en negatief, signalen geeft meer richting aan een behoefte. Want terugval is het nooit, je weet altijd meer dan de dag ervoor.

groetjes Danique

Hebben jullie ook last van een duizelig gevoel op drukke plekken et gevoel je evenwicht te verliezen samen met spanningsklachten.. hoe meer prikkeld hoe erger de duizeligheid gespannen spieren

Wat fijn om een positief verhaal te lezen. Ik zelf merk ook dat ik blijf schommelen. Zo slecht als ik ben geweest ben ik nooit meer gelukkig, maar die angstklachten blijven. Ik ben ook aan het overwegen terug naar de huisarts te gaan voor evt. antidepressiva. Hadden jullie veel last van bijwerkingen daarvan?

Dank voor je reactie Danique! Ik heb nog steeds therapie elke 2/3 weken. We gaan niet meer in op de burnout, de oorzaken zijn bekend en ik heb ermee leren omgaan. Ook ben ik inmiddels hersteld. Ik ga nu nog omdat ik een zeer heftige bloedtraumafobie heb sinds ik klein ben. Maar toch vraagt hij me wel hoe het gaat qua herstel dus houdt hij vinger aan de pols. Dat is heel fijn!
Verder merk ik dat hoe meer ik herstelde, hoe minder ik bezig was in mijn hoofd met ziek zijn. Deels positief, maar signaleren en evalueren blijft heel belangrijk. Die momenten neem ik nu vaak door even op dit forum te scrollen of blogs/youtubevideo’s te bekijken van lotgenoten. Helpt mij heel erg om even stil te staan bij mijn eigen herstel

@J ik heb bij sertraline in het begin wat bijwerkingen gehad, maar behapbaar en zo goed als over gegaan

@danielle: fijn :)!

Dankje voor dit positieve verhaal! Dat doet me erg goed, lucht op en bied een perspectief!

Je verhaal lijkt exact op de mijne! Alleen zit ik een jaar nu thuis en heb na uur per dag wat leuks doen dagen last. Graaf zou ik willen werken maar het gaat gewoon niet:( hoelang zat jij thuis?
Fijn om te lezen ook dat het goed komt als ik mezelf met jaar geleden vergelijk voel ik het ook wel. Maar so snel moe nog

Ook hier heel veel gelijkenissen! Hele zware burnout met veel angstklachten, werkzaam in GGZ. Uiteindelijk maand of 10 volledig thuis gezeten, daarna in ca. half jaar tijd gereïntegreerd, waarbij vooral angst me nog veel parten speelde. Maar ben nu weer volledig aan het werk. Ontregeld stressysteem en hormonaal systeem kost veel tijd. Ik heb veel gerust, gesport en ontspanning proberen zoeken (lastig als je zo gestressd bent), oa mindfulness, zo’n (‘spijker’)matje, ontspanningsoefeningen etc. Supplementen doen weinig maar SSRI heeft mij ook geholpen (werd gek van de terugvallen elke keer). Ik heb amper bijwerkingen gehad (ga over aantal maanden pas afbouwen) en ook opstart met druppels viel mee. Tijs was de allerbelangrijkste factor. En blijf echt weg bij stress als je net als ik veel spanning hebt. Nu kan ik het weer handelen gelukkig!

Zeer herkenbaar, hier sinds een maand of 3 thuis met een burn-out, maar heb eigenlijk qua fysiek weinig last, kan gerust 2x per dag gaan fietsen of wandelen, boodschappen doen enz.

Klachten zijn met name dwangmatig piekeren, soms hele gesprekken met mezelf, en ik denk daardoor dus veel lichamelijke onrust, spanning in buik, nek, kaken en hoofdpijn. In slaap komen gaat wel, maar na een uur of 5 slaap altijd weer wakker, en dan gaat de malende gedachtenstroom weer op volle toeren.

Ik werk in de ochtenden 3 uurtjes per dag vanaf huis, maar dit misschien met name nog wel om wat afleiding uit mijn hoofd te krijgen.

Misschien dat ik eens ga kijken of ik medicatie tegen het dwangmatig piekeren kan krijgen, als dat we is zou dat al een slok op een borrel verschil maken vermoed ik….

Ja herkenbaar. Hoewel ik wel nu ik begin te 'reïntegreren', dus met een paar uurtjes dingen doen ineens BAM tegen een muur van moeheid kan aanlopen. Het is onduidelijk of dat fysieke of mentale moeheid is. Dan denk ik meteen oh, das mn signaal. Maar verder is dat na een uur of wat rusten ook wel weer wat doen. Ik kan vanalles nog fysiek. Naar de winkel, naar een feestje. Wandelen, fietsen. Sport. Er 'lijkt' dus niks aan de hand. Maar van binnen is dat heel anders.... Hoe is het nu?

Heel herkenbaar! Ik ervaar ook weinig vermoeidheid, maar raak de spanning niet goed kwijt. Sport/beweeg veel en rust/mediteer veel en merk wel progressie maar die spanning blijft op de voorgeond staan (nu 9 mnd verder). Hormonen op hol, zenuwstelsel op hol… Soms ook nog angst dat het niet meer goedkomt (op mondere dagen). Gelukkig zijn er wel steeds meer momenten dat ik in rust en zonder stressoren wel kan ontspannen.

Yes ik heb ook hetzelfde

Hier nog 1 heel herkenbaar!

Herkenbaar ook voor mij maar nu ik meer uit de onrust paniek en angst fase kom is de muur van vermoeidheid gekomen. Waarschijnlijk in de periode dat je onrust en gejaagdheid ervaart maakt je lichaam stofjes aan waardoor Je je vermoeidheid niet voelt, was toen ook continu in beweging, ik weet het anders ook niet.

Ik heb dat ook maar vooral ook de gespannen spieren in schouders nek kaken ogen .. dan weer last van evenwicht. Herkenbaar. Vandaag weer erge last van spanningshoofdpijn

Dan zit je wsl in de categorie zwaar overspannen. Als je hierna instort en compleet geen energie meer hebt ben je 'burnout', maar deze termen lopen nogal door elkaar heen.

Heb/had ik ook last van.

Voor mijn gevoel komt het door adrenaline. Als het zakt, voel je moeheid, is het hoog voel je onrust.
Ik zie het letterlijk in mijn hartslag terug. Boven de 80? In adrenaline en onder de 80, komt mijn lichaam in rust en voel ik moeheid.

Als ik lang doorga in de adrenaline duurt het lang (een paar dagen) voordat mijn hartslag weer zakt. Maar wanneer ik goed rust neem en ervoor zorg dat de stress reactie stopt, kom ik weer tot rust.

Persoonlijk vind ik het nog heel erg zoeken, maar denk dat het wel belangrijk is om terug te gaan naar de rust. Ik heb gemerkt dat ik terugvallen krijg als ik doorga in mijn adrenaline. Ik maak dan energie op, welke ik niet heb.

Hopelijk heeft iemand aan mijn verhaal (:

Ik herken het helemaal en loop er nu een jaar mee rond. Periodes dat het prima gaat slaan soms plotseling om in onrust, overprikkeling, angst, onzekerheid, hyperventilatie en het niet meer kunnen overzien. Ik huil en slaap dan veel, blijf het liefst in bed liggen want alles voelt als teveel. Het lijkt wel een soort kortsluiting in mijn hoofd.

En toch wordt het na een dag of paar dagen weer rustiger. Ik ben dan meestal een dag erg vermoeid en kan daarna de wereld weer aan.

De onrust voel ik vooral in mijn buik en in mijn hoofd, met name ‘s ochtends als ik wakker word. Dan heb ik ook geen eetlust. Meestal keert tegen de avond de rust terug en lukt het eten ook weer.

Herkenbaar, vooral in de ochtenden het ergst. Als het in de middagen wat beter gaat en ik weer wat meer ga doen. Want je wilt zo graag. Val ik vaak weer terug. Denk eigenlijk dat ik eerst van die stress af moet zijn voor ik weer wat meer ga doen. Heeft iemand hier ervaring mee? Ook neem ik als ik erg veel stress ervaar nog wel eens een oxazepam, hoewel ik daar weer niet zoveel van durf te nemen, omdat je vaak hoort dat je dit niet moet nemen. Zijn er meer die dat ook hebben? Heb gelezen dat er een hyper en hypo variant van BO is. Dit is dus de hyper, stress hormonen op hol. Bij de hypo werken ze niet meer en ben je als maar moe. Ik heb wel het idee, dat die hypo vorm vaker voor komt.

Heel herkenbaar..
Die onrust..
Alsof Je opmoet voor een rijexamen
Of het gevoel dat je iets heel spannends moet gaan doen. En dat de hele dag
Kamp al 9 maanden met dit gevoel. Ene moment beter dan t andere moment
Acceptatie zeggen ze...
Makkelijker gezegd dan gedaan..

Herkenbaar. Bij mij slaat het vooral op darmen en maag. Wordt heel vroeg wakker en kan niet meer slapen. Periodes gaat het redelijk en dan plots slaat het om en voel ik me dagen ellendig. Zit al meer dan een jaar in deze situatie en na twee betere weken lig ik nu alweer vanaf 4 uur wakker met een heel onrustig en paniekerig gevoel en darmen die behoorlijk tekeer gaan.

Net als Leonie lukt mij die acceptatie op een of andere manier ook niet. Accepteren en er niet tegen vechten, maar hoe ? Hoe doe je dat als je wakker wordt en op de klok kijkt en het is pas 4 uur, je voelt je onrustig en je hebt vreselijk last van je darmen en maag.

Ik herken het verhaal ik heb autisme en ben heel vaak overspannen. Ik heb een fikse verkoudheid te pakken en sloeg de angst weer toe. Ben al uren wakker nerveus gevoel. Ik heb dit al vaak gehad en meestal duurt het 1 week tot 8 weken zoiets dat het wegtrekt. In de avond gaat het dan het beste.

Heel herkenbaar.
Loop al weken met angst en onrust en een snelle hartslag.
Huisarts heeft me nagekeken en ziet geen reden tot onderzoek ver mbt het hart oid. Ze zegt dat het echt komt door de spanning.

Accepteren en loslaten is het enige wat moet maarja dat is inderdaad makkelijker gezegd dan gedaan

Ik heb precies dezelfde klachten. Niet zo zeer vermoeidheid maar paniek en angstaanvallen, daarna natuurlijk wel heel moe als die aanval afneemt. Werd in het begin standaard wakker met hartkloppingen. Dat is nu gelukkig voorbij. Heb Ademtherapie, hypnotherapie gedaan en nu doe ik haptotherapie. Heb eig wel baat gehad bij alledrie. Ook naar de psycholoog geweest maar daar niet veel nieuws geleerd/gehoord. Het gaat langzaamaan steeds wat beter. De onrust is er nog zeker met momenten maar de perioden ertussen worden gelukkig groter. Ik probeer toch steeds dingen die zorgen voor extra onrust maar dan door kleine stapjes te zetten en niet teveel van mezelf te verwachten.

Kantoorbaan moet het trouwens zijn, geen kantoorpand 🙈

Ik ben iets meer dan een jaar herstellende en ik herken het moe opstaan wel. Ik kan overdag aardig moe zijn, ga altijd op dezelfde tijd naar bed (vrij vroeg) maar alsnog lig ik dan standaard 1,5 - 2 uur wakker voordat ik in slaap val. Ik slaap dan wel goed, maar word ‘s ochtends ook altijd heel moe wakker. Maakt niet uit hoe lang ik dan heb geslapen: ‘s ochtends voelt t altijd alsof ik nog uren door had kunnen slapen.

(Hevig) snurken heb ik geen last van als ik mijn man mag geloven, maar ik word wel altijd wakker met een vrij verstopte neus.

Sterkte en hopelijk heb je hier wat aan!

Hi Tim, ik herken je medische speurtocht en je radeloosheid. Ik heb dat jarenlang gehad. Pas toen de oorzaak van al mijn spanningen overleed (details doe ik even niet aan), waren al mijn klachten binnen 24 uur verdwenen. Letterlijk...nooit meer last van gehad. Wel heeft die jarenlange periode en vooral de verwerking ervan mij nu in een burnout gebracht. M.a.w. het verwerken van die hele periode is nu begonnen. Ik weet niet of jij ook te maken hebt met een bepaalde bron van spanning die jou die chronische stress en darmklachten oplevert. Daar zat de angel voor mij.

Hi Tim,

Ik heb hetzelfde! Continu in de stress en adrenaline door mijn lijf. Hoe gaat het nu met jou?

Groetjes,
Daphne

Hoi Tim,

Zeer herkenbare klachten en heel vervelend!

Ik denk dat het belangrijk is om te beseffen dat je klachten onstaan door stress en stress alleen. Dit kan je natuurlijk laten onderzoeken om het zeker te weten, als je dit nog niet gedaan hebt. Het is vervolgens de ‘uitdaging’ om de stress omwille van je klachten te laten varen. Dit klinkt heeel makkelijk maar uit ervaring weet ik dat dit niet zo makkelijk is. Maar met kleine stapjes kan het wel minder worden. Stress om klachten (piekeren) kan dan langzaamaan uitgeschakeld worden.

Dan rest nog de klachten om stress, als je begrijpt wat ik bedoel. Als tip voor je darmklachten wil ik je beweging aanraden. Milde beweging dat je verteringssysteem gaat helpen / versnellen. Daarnaast helpt beweging verschillende hormonen aan te maken dat je helpt onspannen. Weet wel, dit verschil merk je niet na een dag of 3. Maar na 1-2 weken zou je heel rustig aan verschillen kunnen merken. Persoonlijk ben ik niet zon wandelaar, maar rustig fietsen heeft mij enorm geholpen bij mn darmklachten. Daarnaast helpt lekker naar buiten gaan, de zon op je huid ook met het hebben van positievere gedachten. Deze helpen weer met het lager houden van je stresslevels. Besef dat dit een lange termijn project is, hoe vervelend het ook is. Wellicht helpt het jou ook!

Hi Frank, dank voor je reactie. Soms denk ik echt dat stress dit niet kan doen met je lichaam. Maar heb alle verdere zaken uitgesloten door diverse onderzoeken dus wat overblijft is die stress.

Ik wordt misselijk wakker met zuurbranden en een gevoel van een steen op mijn maag. Onrust en rommelende darmen. Oorsuizen en veel slijm in mijn keel. Is dit herkenbaar ? Probeer het gevoel te accepteren en er niet tegen te vechten maar is zo moeilijk...

Hoi Daphne,

In een week tijd is er helaas niks veranderd...

Veel last van zuurbranden, slijmvorming in de keel, soort gevoel van steen op de maag. Darmen die rommelen als een gek, oorsuizen, depressief gevoel, emotioneel, vreselijk moe en nog van alles. Om gek van te worden in iedergeval 😥

Dag Tim,

Ik heb nog steeds eenzelfde klachten. Schrapende/keelslijm gaat bij mij goede kant op.
Huisarts vertelde dat vele spieren in je lichaam ook gespannen zijn en dat dit klachten geeft.

Hoi Tim,
De knoop in je maag komt door je gedachten misschien voel je je verdrietig doordat je in deze ellende zit.. geest en lichaam werken samen. Ik had dat ook in het begin. Was ook zo op dat ik elke dag wakker werd met een knoop in me maag oorsuizen en een enorme gespannen paniekerig lichaam. Wandelen helpt echt. Dat zorgt dat je stressysteem ook weer gast ontspannen. Maar ontspannen betekent ook echt ontprikkelen geen schermen geen gedachtes die je emoties oproepen maar proberen in het hier en nu te zijn.. meditaties doen en ademhalingsoefeningen. Succes

Ademhalingsoefeningen zijn goed, koud douchen ook. En: probeer eens minder dierlijke producten te eten. Zelf begin ik de dag met citroensap met lauw water op de nuchtere maag en vervolgens bleekselderijsap (net als Djokovic trouwens ;-)). Uiterst voedend en hydraterend voor je lichaam. Probeer maar eens.

Hoi Tim,

Hier dezelfde ellende. Veel last van mijn maag en darmen. Denk ook vaak dat stress dit niet met je lichaam kan doen maar blijkt maar steeds dat we niet de enige zijn. Ben ook constant misselijk en erg onrustig. Zit nu 13 maanden in burnout maar voelde me daarvoor al langer niet goed, jaren eigenlijk maar ging gewoon door onder het motto stel je niet aan. Totdat de echte klap kwam.

Ook ik heb veel last van mijn maag en darmen. Schijnt toch een typisch burnout symptoom te zijn als ik zo veel verhalen lees. Wordt er ook soms moedeloos van en kom er maar niet vanaf. Beïnvloedt nu vaak mijn hele dag, verschrikkelijk frustrerend allemaal.

Ik heb ook buikpijn en maagpijn en pijn in anus
dan weer diarree en dan kan ik 4 dagen niet dan
Blijft het voor de anus zitten hebben jullie dat ook
Iedere dag buik en maagpijn

Ik heb ook zoveel last van mijn darmen. Zit nu midden in een verhuizing wat het allemaal ook niet beter maakt. Vraag me af hoe ik hier ooit nog uit ga geraken, begin langzaam hopeloos te worden hiervan. Soms gaat het even redelijk goed en heb ik weinig last en dan begint de ellende weer opnieuw. Weet niet of het pure stress is of wellicht toch met eten te maken heeft. Denk soms dat stress dit onmogelijk kan veroorzaken. Voel me ook zo leeg en zit al meer dan een jaar in mijn burnout

Hallo Tim, hier hetzelfde liedje. Gaat bij mij paar dagen tot max 2 weken goed en dan weer een week ellende. En altijd die darmen die me gek maken. Voel me vandaag ook weer super slecht met veel onrust en paniekerig gevoel. Zijn er meer mensen die de combinatie darmen en onrust/paniek herkennen ? Verder heb ik ook een gespanne maag, oorsuizen, een branderige tong en het gevoel alsof iemand mijn keel dichtknijpt. Vraag me steeds vaker af of dit nog wel over gaat. Duurt nu al jaren dat ik me zo voel waarvan 1 jaar officieel in burnout

Probiotica van lucovital. Voor je darmen. Magnesium voor je rotgevoel.kruitvat natures magnesium complex bevat bisglysinaat en tauraat voor de hersenen en citraat voor de spieren

Ik heb het ook
Maar dan heel veel lucht in de darmen en maag
Buik helemaal opgeblazen en gespannen middenrif. Ik krijg dan ook altijd hartoverslagen heel typisch

Zelf ook last van buik en maagklachten. Merk dat m’n buik opgezet is vooral s avonds en ik kotsmisselijk kan zijn vooral deze week nu het zo warm is. Ik doe dan toch weer teveel zoals vandaag en dan ben ik kotsmisselijk einde van de middag en wil ik alleen maar in bed liggen.. Herkenbaar ook dat paniekerig wakker worden. Als je wakker wordt begint de spanning weer opnieuw..

Hier ook veel last van darmen en maag. Vooral darmen. Wordt misselijk wakker met veel slijm in mijn keel. Verder erg onrustig. Afgelopen week ging het eigenlijk redelijk goed, maar vandaag weer waardeloos 😢 en ik snap niet waarom. Misschien moet ik dit ook niet willen snappen want ben nu constant weer aan het zoeken (Google) wat het kan zijn. Daardoor nog meer onrust. Ik weet het, maar blijf steeds hetzelfde doen. Lijkt wel alsof ik niet meer normaal kan nadenken... herkennen mensen dit ?

Hier ook veel last van maag, darmen en misselijkheid. Maar het ergste vind ik nog dat ik hierdoor heel onrustig en paniekerig wordt. Daardoor worden de klachten ook nog eens erger en daardoor de onrust natuurlijk ook. Elke nacht om 4 uur wakker worden en niet meer kunnen slapen helpt ook niet echt mee.

Alles wat je omschrijft hoort bij een burnout, dus ook problemen met eten. Je lichaam en geest staan 'gewoon' op tilt. Waar het om gaat is dat je gaat beseffen dat burnout geen ziekte is, maar een noodrem die je het signaal heeft gegeven...tot hier en niet verder. Wat de oorzaak is, is voor jou om uit te vinden. Veel praten, veel opschrijven en vooral goed gaan analyseren wat je voelt tijdens contactmomenten met anderen. Mijn eye-opener was toen ik een persoonlijkheidsonderzoek liet doen. Je krijgt dan een goed beeld wat je zwakke kanten zijn. Zodra je dingen begint te herkennen, dan gaat het heel snel en ga je merken dat je bepaalde gedachtepatronen hebt die je in deze situatie heeft doen laten belanden. Die patronen ontstaan vaak in je jeugd. Je verleden moet je eerst leren loslaten en stoppen met anderen de schuld te geven, zodat je je kunt focussen op jouw eigen probleem. Ik weet inmiddels waar mijn bottle-neck zit en herken nu dagelijks dat ik inderdaad op een bepaalde manier denk en doe. Dit heeft voor al mijn problemen gezorgd, zowel prive als op mijn werk. Nooit bewust van geweest, maar nu 100%.

Dus focus je vooral niet op de rare effecten die je allemaal voelt in je lichaam lichaam en geest. Daar gaat het allemaal niet om.

Dank voor je reactie. Maar hoe kan ik me nou niet focussen op wat ik voel in mijn lichaam als ik vreselijk misselijk opsta na een nacht van weinig slaap, veel onrust en een paniekerig gevoel. Ik weet ook wel dat dat wat je aandacht geeft groeit en dat ik het zo erger maak. Dat ik moet proberen om het te accepteren, maar hoe ??

Constant darmklachten en die vreselijke onrust. Ik wil niets liever dan accepteren maar weet niet hoe, het lukt me gewoon niet door al die klachten die zo dominant aanwezig zijn. Vraag me af of dit ooit nog goed komt aangezien ik nu al 11 maanden thuis zit. Soms gaat het ietsje beter om vervolgens weer een gigantische klap te krijgen. Het is zo frustrerend allemaal

Ik snap wat je bedoelt. De eerste stap is dat je begrijpt waarom het je is overkomen. Dit kan van alles zijn, zoals perfectionisme, teveel hooi op je vork, persoonlijke eigenschappen die je hebt aangeleerd, etc. Bij iedereen start het als een chaos, zowel fysiek als mentaal. Het is de noodrem van jezelf. De tip die ik je kan geven is om systeemtherapie te volgen. Hiermee krijg je inzicht in hoe je bent opgevoed, de familiedynamiek en waarom je bepaalde beslissingen hebt genomen in je leven. Dit leidde bij mij tot een besef. Je vormt jezelf in je leven, maar dat kan gebaseerd zijn op volstrekt verkeerde gedachtepatronen. Het moet perfect zijn, het moet gaan zoals ik wil, het moet snel, het moet netjes, etc. Dat moeten is de crux. Zodra je dit inziet, dan start de genezing. Ik ben gaan inzien dat ik (omdat ik altijd op handen ben gedragen door mijn ouders) narcistische trekken begon te vertonen die ik zelf niet eens bewust doorhad. Continue problemen op mijn werk met mijn meerdere, 4x ontslagen, continue wisselende vrienden, problemen in de relatie, denken alles 'even' te kunnen doen, manipuleren, etc. Nu pas snap ik het en nu ik dit inzicht heb, kan ik mijn denken en handelen gaan aanpassen. Die onrust blijft in je lichaam zitten als je niet eerst de kern blootlegt. Ik had werkelijk nooit gedacht dat ik een (verborgen) narcist ben, laat staan dat ik het zou toegeven. Maar als ik alles nu bij elkaar puzzel, dan is dat toch echt de rode lijn in mijn leven. Een vriendin van ons was perfectionist. Al tijdens haar studie moest alles netjes, op tijd af en zij haalde de hoogste cijfers. Vanaf het moment dat zij het bedrijfsleven inging, stortte ze in. Waarom? Ze had ineens niet meer alle tijd om projecten af te ronden. Ze kreeg te maken met deadlines, andere verwachtingen, overleg, veranderingen, etc. Het perfectionisme nekte haar. Een andere vriend maakt een overstap naar een branche vanwege het geld. Na 3 jaar stortte hij in. Hij deed gewoon niet meer wat hij leuk vond en moest continue presteren. Een andere vriend ontmoette op zijn werk een manager die nog narcistischer was dan hij. Die manager ontsloeg hem binnen een 1/2 jaar wat die (ex) vriend van ons niet kon verkroppen. Inmiddels 5 jaar verder werkt hij nog steeds niet. Hij blijft in zichzelf geloven en vertelt iedereen hoe ze moeten leven. Hij weet alles (althans dat denkt hijzelf) ;-) Wat ik hiermee probeer duidelijk te maken is dat je kunt doorschieten door je opvoeding. Dit heb je vaak niet eens door. Mijn vriendin is bijvoorbeeld een pleaser, dus als mensen/collega's daar gebruik van maken, dan komt ze in de gevarenzone, want ze heeft moeite met nee zeggen. Afijn, het komt allemaal goed, zolang je actief blijft en je gaat focussen op wat de oorzaak kan zijn. Omdat je er zelf niet achterkomt (omdat het simpelweg je eigen gedachtenpatroon is) kom je er zelf niet achter. Jouw logica is (net als die van mij) ongezond. Schematherapie is een (zeer) goede manier om daarmee om te gaan of zelfs er vanaf te komen. Succes

Ik had gisteren een redelijke dag en vanochtend weer vreselijk misselijk wakker met veel oorsuizen en zuurbranden. Gisteren weer teveel gedaan. Dus wat je omschrijft komt mij in iedergeval erg bekend voor. Zelf vind ik het moeilijk om het rustig aan te doen als ik me even wat beter voel. Ga dan te snel weer teveel doen en krijg vervolgens de rekening weer gepresenteerd. Echt frustrerend om je na een betere dag weer zo ellendig te voelen. Lig nu weer jankend op de bank 😥 en vraag me af wanneer dit ooit over gaat.

Precies de manier van mijn lichaam om te laten zien dat ik weer eens over mijn toch al beperkte grenzen ben gegaan. Zodra ik meer dan 2 uur iets doe word ik misselijk. Al 2 jaar lang.
Ik heb allerlei onderzoeken gedaan omdat de burn-out begon met iedere avond overgeven na mijn werk. In korte tijd trok mijn energie ook helemaal leeg en kon ook maar 10 minuten wandelen, dat is gelukkig wel verbeterd maar nog is mijn belastbaarheid minimaal.
Uit de onderzoeken kwam een kapot maagklepje wat voor de reflux zorgde en heb ik Pantoprazol gekregen wat me enorm helpt te functioneren. Ideaal is het medicijn niet maar ik heb nog iets van een leven zo.

Ik heb een redelijke week achter de rug maar vanochtend weer heel vroeg wakker en kotsmisselijk. Verder heel erg onrustig gevoel en angstig. Wil huilen maar lukt niet. Vraag me ook af of dit komt doordat ik teveel gedaan heb. Ik herken het dus wel, maar weet niet hoe ik ermee om moet gaan. De onrust blijft de hele dag in mijn lijf zitten. Zit ook constant op mijn telefoon te zoeken wat het kan zijn maar brengt me alleen maar nog meer stress. Lukt me niet om gewoon te accepteren. Iemand tips ?

Volgens mij zijn er heel veel mensen waarbij de burnout op maag en darmen slaat. Ik heb dit zelf ook maar ben dan tevens ook heel erg onrustig. 4 uur wakker, vreselijke onrust in je lijf, darmkrampen en hoorbaar rommelen. Brandend maagzuur en kotsmisselijk.

Probeer het te accepteren en er niet tegen te vechten maar lukt me niet echt. Onrust en paniek nemen het van me over. Vreselijk als je in zo'n slechte periode zit.

Ik herken jou situatie.
Mijn verleden komt sterk overeen.
Leer om meer van jezelf te houden.
Schuldgevoel om je werk? Niet doen. Deze situatie is niet jou schuld! De oorzaak beschreef je zelf al. Je bent in je jeugd geprogrammeerd om naar andermans pijpen te dansen. In je brein staan meningen opgeslagen alsof het jou conclussies waren. Kijk eens opnieuw naar al die dingen maar vorm nu je eigen mening. Belicht alles van meerdere kanten en pik eruit waar jij je in kan vinden. Je hoeft niemand te volgen om een goed mens te zijn. En je geld moet je al helemaal niet afstaan in ruil voor vriendschap. Sektes... Echt allemaal hetzelfde. Ik wens je een beter leven.

Hey, ik heb helemaal hetzelfde meegemaakt zo 2 maanden lang, maar wij denken dat wij een de Corona hebben gehad. Ik had enorme spanningsklachten in mijn benen, duizelig, geen evenwicht , ik zag wazig. Het leek of ik aan de drugs was! Mijn man werd later onwel met 39,2 koorts en begon ook te panikeren maar hij kwam er vrij snel weer boven. Mijn oren beginnen los te komen het maakt je zeer benauwd. Ook last van smaakverlies die nu ook terug is. Pompen met je handpalm en zout water spoelen en je weerstand versterken met vit C. Wat ook goed is met een burn-out . X

Hi Sammy,

Dit was één zin..??
Nou, dat je hart zo tekeer ging is dan wel gelijk verklaard.. 🤯

Ik heb dat ook na verslaving van 10 jaar nu eindelijk gestopt met roken blowen ik heb ook tijdje vriendin gehad en ging alles goed totdat het uitging ik sluit me ook op en kom liefste niet buiten of na de winkel dan krijg ik ook paniekaanvallen en angst gespannen kaken en gespannen benen ben ook me werk verloren en zit nu veel thuis ook omdat ik druk op me borst heb ben wel na de huisarts geweest ziekenhuis die zeiden dat alles goed was maar puur in me hoofd zit heb therapie aangevraagd maar kan pas in oktober terecht

Beste raad die ik u kan geven luister naar u lichaam ik ga nu deeltijds werken om terug alles op te bouwen ik push mij niet en ga ik lang niet doen wil 2 jobs maar lukt niet en ge moet dat dan accepteren

Nee, dit zal door middel van een vragenlijst of een gesprek zijn ook basis van klachten. Een bloedonderzoek kan eventueel om te kijken of bepaalde klachten door vitaminetekort komen. Overigens neemt niet iedere huisarts en werkgever het altijd serieus en is het belangrijk ook goed aan je zelf te denken. Gesprekken kunnen helpen, en een plan voor herstel. Waarom heb je zo weinig vakantie genomen? Zorg goed voor jezelf.

Helaas is niet iedere baas of bedrijfsarts bewust van de gevaren van een burn-out. Onderschat dit niet en luister naar je lichaam. Er is iets wat eruit moet en dat kun je beter niet negeren.
Goed laten onderzoeken of alles in balans is dmv een bloedtest is nr.1 maar komt daar niets uit, dan zou ik zsm om een kundige psycholoog vragen die kennis heeft van neurodiversiteit en trauma. En ben je ziek, dan heb je rust nodig. Trek op tijd aan de bel als je lichaam reageert!

Mij hielp het enorm om het vertrouwen in jezelf terug te krijgen. Vertrouwen in je lichaam, en dat het vanzelf weer hersteld.

Toen ik die eyeopener kreeg, van joh, Madelief, het komt echt goed, en als het weer iets minder gaat, ben je niet terug bij af. Je zit op de goede weg. Toen pas ging de angst weg, en hield ik bakken met energie over. Angst is een enorme energiekiller.

Hallo,

Ik heb precies hetzelfde. Maar bppd staat los van een burnout. Het kan wel dezelfde klachten geven. Zelf heb ik bppd en na allerlei onderzoeken etc ben ik nu ook in een burnout geraakt met dezelfde klachten als die jij omschrijft. Sinds dec vorig jaar al last van. Heb jij het ook bij stil zitten dat het zweeft door je lijf? En dat het als golfjes duizelt door je ogen met lezen en idd in winkels?

Hoi,

Heb je nog last?
Heb je ooit BPPD gehad? Kortdurende draaiduizeligheid?
Of gewoon vaak duizelig sinds burnout. En draait het dan echt of alleen n vervelend gevoel?...

Ik heb zowel BPPD en PPPD.
Bij BPPD schieten je oorsteentjes los in je halfcirkelvormige kanalen.
Dit geeft duizeligheid.
Dmv de Epley Manouevre bij de fysio worden de oorsteentjes terug geplaatst.
Zodat de duizeligheid weg gaat.
Bij mij duurt het wel meer dan 6 weken voordat het over is
Ik heb het vanaf 2008.
De PPPD zijn de restklachten van de BPPD.
Supermarkten, wandelen, fietsen, trappen, overprikkeling.
Dat zijn klachten die ik heb.
Van de zomer heb ik 6 weken lang een intensieve behandeling gehad in Houten.
Bij Mert Medical.
Mijn hersenen zijn ongevoelig gemaakt voor bewegingen die duizeilgheid geven.
Dit dmv virtual reality bril en een draaiplateau.
Ik heb hier veel baat bij gehad.
Ik heb BPPD en PPPD in forse mate.

Groetjes Petra.

Je moet echt even naar "the steady coach" gaan kijken. YouTube.
Daar zal jij echt veel baat bij hebben

Goedemiddag

Ik heb ook bbpd en pppd en gaat iets beter,maar heb nog wel veel last van pppd en ik ben brildragend en dacht dat het daar aan zou kunnen liggen.Ik heb al diversen glazen geprobeerd maar niet met het gewenste resultaat en heb nog steeds last.
Ook de kno en dokter weten niet wat het zou kunnen zijn...
Ik wordt licht in het hoofd bij nekbewegingen en dan wordt ik heel licht in het hoofd.
Is er iemand die dit herkend?
Ik hoor graag een oplossing :-)

Gr Marcel

Hoi
Gaat het al beter? Ik ervaar dezelfde klachten

Hoi A, heel herkenbaar.
Ik had dit ook, en een goedkope smartwatch heeft bij mij hierbij geholpen. Ik had hier een alarm op ingesteld die om de 15 min trilde, en ik voor mezelf even moest nagaan hoe ik op dat moment zat, dat ik dan weer goed rechtop ging zitten, en dat ik even moest ontspannen . Heel veel succes met het opbouwen van je uren.

Zeker herkenbaar! 3x2u is wel meteen best veel. Ik ben heel rustig gaan opbouwen en telkens wanneer de spanning wat afnam ben ik er kleinde dingetjes bij gaan doen. Uiteindelijk hielp het me juist ook wel om weer te werken, het gaf me ook vertrouwen. Maar echt goed naar je gevoel luisteren en heeeeel rustig aan, soms 2 stapen terug en weer 1/2/3 vooruit.

Hoi, ik doe al jaren elke dag ademhalings oefeningen en yoga. Zeker nu ik een burnout heb. Alle tijd hiervoor. De ademhaling voor de parasympaticus is een hele goede. 10 minuten rustig via de buik inademen, dan langer uitademen via de mond en vervolgens een paar seconden adem vasthouden. Dit doe ik 3 x per dag. Uiteindelijk ga je vanzelf rustiger door ademen. Heel veel succes

Schermen zijn gewoon heel erg belastend voor je brein.. ik heb dat ook dat duizelig gespannen kaken schouders nek hals middenrif.. zelfs bij een boek lezen of kleuren. Maar je moet dan inderdaad rust nemen en even je lichaam en brein qeer ontspannen. En denk dat je in de ochtend er meer laat van heb.. dan als je smidsags op je laptop zou zitten. Veel succes

Idd een teken dat jouw hoofd de prikkels nog niet kan verwerken. Waardoor het stresssysteem aangaat en je deze klachten krijgt. Op het moment dat je de klachten ervaart weer even rust nemen en goed proberen aan te voelen wat wel lukt en wanneer de klachten beginnen. Inspanning -> ontspanning -> inspanning -> ontspanning.

Hoi Bjorn, het lijkt erop dat je jezelf helemaal uitgeput hebt. Als je er zo lang over doet om in de burnout te komen zal het ook wel lang duren om eruit te komen als je begrijpt wat ik bedoel. Ik herken het goed voelen om vervolgens weer helemaal terug bij af te zijn. Kan bij mij ook niet achterhalen wat nu de triggers zijn, denk ook vaak teveel doen hoewel ik zelf dat idee niet heb. Of teveel doen in je hoofd. Zit al twee jaar in deze ellende met soms een week of soms zelfs twee redelijk voelen en dan vervolgens dagen tot een week weer super slecht. Zit gewoon een patroon in. Kan bijna de wekker erop gelijk zetten wanneer ik me weer slecht ga voelen. Houdt een dagboek bij maar kom er niet achter wat het nu is wat heel frustrerend is. Soms heb ik echt het idee dat ik geen stress heb of dat er niets geks gebeurt is, maar toch ga ik me dan weer slecht voelen.

Ik herken je strijd en het lijkt op mijn eigen situatie. Veel sterkte !

Ik heb hetzelfde met 10 jaar bo klachten voordat ik eindelijk eens ziek heb gemeld. Ben er zo gewend aan geraakt en was zo eenzaam daarom gegaan. Geleefd op stress en adrenaline. Nu zit ik met de gevolgen. Ben bang dat ik dit proces niet meer aankan, het herstel zal heel lang duren dus….als ik al deze verhalen lees ben ik zo bang geworden! Zoveel spijt! Ik sta na 1 jaar nog steeds aan elke dag en zo niet dan ga ik helemaal kapot van de klachten.

Ik zit er ook een jaar in.

Wat mij helpt is activiteiten verkorten.
Dierentuin, heel leuk, maar voor mij veel te hoog gegrepen.

Max een half uur iets leuks. Dan alleen komt er bij mij geen terugval.
Later hoop ik het uit te kunnen breiden.

Misschien ook iets voor jou? De lat lager leggen? Met 1 dag zon, is het nog geen zomer (;

Hoi Madeliefje, Tja de lat lager leggen....de lat lag bij mij juist altijd heel erg hoog (te hoog), vandaar dat ik ook in deze situatie terecht ben gekomen. Dus voor mij is het heel erg moeilijk om die lat lager te leggen, maar zal toch wel moeten. Ik hoop dat het me gaat lukken. Maar voel me ook schuldig ten opzichte van de kinderen dat ik niks met ze onderneem.

Hoi Pieter, mensen die uiteindelijk burnout gaan zijn die mensen met een hoog verantwoordelijkheidsgevoel die doorgaan ook al gaat het eigenlijk niet meer. Ik had me ook veel eerder ziek moeten melden maar doordat ik me schuldig en zwak voelde gewoon doorgegaan totdat het echt niet meer kon. En zelfs toen bleef ik paar uurtjes vanuit huis doorwerken waardoor ik het uiteindelijk nog erger gemaakt heb. En de werkgever heeft me laten vallen als een baksteen....stank voor dank. Nooit ziek, altijd doorgaan en 80 uur in de week werken zelfs in het weekend en op vakantie. Gezin verwaarloosd en nu ook heel veel spijt. Vooral die constante onrust en die lichamelijke klachten maken me gek. En hoe ik eruit kom, geen idee. Ik hoop dat de tijd alles zal helen.

Pieter, na een jaar is het helemaal geen schande om eens een anti depressieva te gebruiken. Is geen wondermiddel, ik had nog steeds mindere dagen maar ik was wel van een heel diep gat naar iets kunnen werken (3x2u in de week) binnen 4 maanden. Nu weer na 1 jaar er vanaf aan het gaan.

@Bjorn Schuldig moet je je niet voelen, dan word je niet beter. Kom voor jezelf op, je bent hierin gekomen door jezelf te negeren, wat je nu echt nodig hebt en wilt. Ja de lat laag leggen, ik werk nu weer 60% en sport weer een beetje en wandel rustig, energie is goed verbeterd. Dierentuin ben ik nog niet geweest, terwijl ik in maart al regelmatig ~5km kon wandelen (en daarna een 2 uur durende middagdut). Stukje voor stukje onderneem je meer, nét wat je aankan. Dan herstelt je lichaam en ga je de volgende keer weer 1% meer. De dierentuin zit helaas op 50%, daar moet je nog lang niet aan beginnen of het gaat allemaal nog veel langer duren.

Hoi Taco, ik heb 8 jaar overlevingsstand gestaan. Continue zwaar over mijn grenzen gegaan. Al jaren hersenmist en wazig gevoel. Ben nu 6 maanden thuis. Sta nog steeds ik de actie stand maar voel geen fysieke vermoeidheid. Ben al die tijd ook oververmoeid geweest. Komt dit dan nog? Ik denk er volgens mij nog steeds te makkelijk over als ik deze verhalen lees..

Ik herken veel. Ook lange aanloop gehad en enorme ups en downs, soms ook totaal onduidelijk waarom. Mijn hele lijf was ontregeld (stressysteem, hormonaal systeem). Het kost echt veel tijd voor dat hersteld. Ik had uiteindelijk wel steeds meer goede dagen maar die slechte bleven. Het is belangrijk om dat te accepteren. Uiteindelijk na 9mnd ook besloten om met antidepressiva te beginnen (nu 8 maanden geleden). Was achteraf toch een goede zet. Nu ben ik bijna hersteld en zit in laatste deel qua opbouw uren werk. Het kost veel tijd, ban de stress zoveel mogelijk uit waar mogelijk, gaandeweg ga je weer meer verdragen en meer kunnen doen.

Ik herken veel. Ook lange aanloop gehad en enorme ups en downs, soms ook totaal onduidelijk waarom. Mijn hele lijf was ontregeld (stressysteem, hormonaal systeem). Het kost echt veel tijd voor dat hersteld. Ik had uiteindelijk wel steeds meer goede dagen maar die slechte bleven. Het is belangrijk om dat te accepteren. Uiteindelijk na 9mnd ook besloten om met antidepressiva te beginnen (nu 8 maanden geleden). Was achteraf toch een goede zet. Nu ben ik bijna hersteld en zit in laatste deel qua opbouw uren werk. Het kost veel tijd, ban de stress zoveel mogelijk uit waar mogelijk, gaandeweg ga je weer meer verdragen en meer kunnen doen.

Hoi, ja heel herkenbaar allemaal. Ik heb geen idee hoelang ik al een burnout heb maar ik kan niks hebben. Het piepje van de magnetron is al teveel. Ik ben voornamelijk vreselijk moe en heel snel overprikkeld. Ik werk 2 uur per week. Dat gaat net. Verder veel thuis zitten en mezelf proberen te vermaken. Maar een depressie ligt op de loer. Ben blij dat ik dit forum gevonden heb want ik voel me vreselijk eenzaam hier in. Ik wens je het allerbeste. Groetjes, Diaan.

Aanvulling: in de zon lopen/liggen/zitten helpt ook maar ook dat effect is maar van korte duur.

Wat voel je precies bij je voeten? ik heb dan vaak hele koude voeten en voel een soort van stroompjes.

Ja ik had ook last van intrusies als gevolg van de angst- en paniekstoornis die ik door mijn BO ontwikkelde.
Omdat ik niemand wil triggeren zal ik niet in detail treden maar ik was vreselijk bang dat ik gek werd en mezelf of een ander dan wat aan zou doen. Durfde niet alleen in de kamer te zijn met mijn nichtje dat toen nog een baby was daardoor.
Die gedachten kwamen echt puur door de overload aan stress en nu heb ik ze niet meer. Hooguit denk ik soms: o ja toen had ik van die rare gedachten.

Maar toen vond ik het doodeng en dacht ik dat ik gek werd, schaamde ik me ervoor enz. Dmv therapie heb ik geleerd; het zijn maar gedachten en ze betekenen niks. Ze worden alleen belangrijk als jij ze belangrijk maakt.

Het kan ook helpen om een beetje de spot met jezelf te drijven. Ik noem mijn angstbrein ‘dramaqueen’ en als ik onrealistische gedachten had/heb, dan denk ik: o de dramaqueen is weer even op zoek naar aandacht hoor. En dat maakt het dan allemaal wat minder beladen.

Veel sterkte en houd moed, je klachten kunnen écht veel minder worden en overgaan.

Derealisatie is géén mentale klacht... dan is je spanning in je lichaam zo groot dat je lichaam je bewustzijn half uit gaat zetten, door de natuur ingebouwd als je bijvoorbeeld door een roofdier gepakt wordt...

Hoi!

Je hartslag is natuurlijk verschillend van persoon tot persoon. Maar als je je gestresst voelt of langdurig gestresst bent stijgt je cortisol. één van de gevolgen van een hoger cortisol niveau is een hogere hartslag. Ook in rust. Zodra je je weer rustiger zal voelen (langdurig), zal je hartslag ook weer dalen. Op de top van mijn burnout was mijn hartslag tijdens slapen 15-20 slagen per minuut sneller dan dat hij nu is. Een hartslag van 100 als je iets spannends gaat doen is herkenbaar. Ook niet iets om je zorgen over te maken. Als de hartslag maar weer rustig daalt na de stressvolle situatie.

Ik hoop dat je er iets aan hebt

Groeten,

Bij mij is die nu 70-80 in rust, tijdens lichte activiteit 100-120, als ik wandelen ook rond de 110-120. In een burnout gaat je conditie er ook aan, is niet raar om dat een hogere hartslag te krijgen.

Bedankt voor jullie reacties!

Hallo Bas, heel herkenbaar jouw verhaal. Ik heb met twee verschillende psychologen te maken gehad en beiden komen met een ander verhaal. De eerste stelt een angststoornis vast en adviseert ook om leven zo veel als mogelijk te blijven leven. De tweede stelt overspannenheid vast, waarbij angst een gevolg is. Rust nemen zou de overspannenheid en angst dus doen verdwijnen. Tot nu toe probeer ik mijn leven zo veel als mogelijk te leiden maar zak inderdaad ook steeds verder weg.

ik heb ook veel angsten en beheersen momenteel heel m'n leven..heb het daar pas geleden met mijn man over gehad, maak met name over hem veel zorgen omdat hij met hartklachten zit en daar een tijd geleden aan geholpen is ( stent geplaatst) nu gaat het weer niet zo goed en volgen er volgende week onderzoeken. dus hij is eigenlijk in goeie handen..maar ik kan het niet loslaten en kan van bijv al helemaal in de stress schieten als hij me belt...zo bang dat het mis is. ook met de Kids kan ik dat zo hebben..kortom bang dat er enge dingen gebeuren, bang om mensen te verliezen. ik ben 47 en heb beide ouders ook al enkele jaren niet meer. dus allemaal misschien niet zo gek..maar tis zowat ziekelijk, heb er ook veel lichamelijke klachten van, moe!, spierpijn, hoofdpijn etc. ik was t ineens helemaal beu! en start volgende week met IEMT therapie ( lijkt op EMDR) Maar dit is vooral voor angsten ...hoop dat dit me voor een deel gaat helpen

Als je in een b.o zit dan betekent het dat je lichaam en hersenen rust nodig hebben.. dus extra prikkels opzoeken of sporten met een zwaar overspannen lichaam en brein gaan je niet beter maken... voel je grenzen aan voel hoeveel spierspanning je hebt die dag. Ga elke dag in de natuur wandelen om je zenuwstelsel rust en ontspanning te geven het liefst 30min kijk niet veel tv of alle schermtijden verminderen ook je tel.. probeer te accepteren dar je je nu zo voelt maar dat et ook weer langzaam aan beter en beter gaat mits je je lichaam ook de tijd geeft zich te herstellen.en als je je weer war beter voelt ga dan jezelf prikkelen.. na de stad bijv.

Hoewel ik graag andere mensen willen helpen loop ik ook zelf rond met angst. Nu heb ik volgende week afspraak met een therapeute en hoop daarmee geholpen te kunnen worden.Volgend jaar moet ik eventueel een nier afstaan aan mijn zieke zoon die nu elke 2e dag aan de dialyse vastzit. Ik heb hem sinds 1993 thuis verzorgd met dagelijks katheters,medicatie en elke 3e week naar het ziekenhuis voor onderzoeken. Dit was tot 2010,toen kwam hij door omstandigheden in beschermd wonen.Omdat hij nu steeds slechter wordt en zijn lichaam steeds zwakker willen de artsen mij als donor. Begin oktober hoor ik of ze mij echt zeker willen voor de donatie. Mijn zoon wil niet op de wachtlijst staan, de waxhttijden zijn gemiddeld 4 jaar via eurotransplant. Maar deze situatie roept angst bij mij op. Ze gaan in mijn lichaam snijden en wat als mijn andere organen beschadigd raken of reageren op dat een nier verdwijnt? Misschien heel onlogische gedachten maar dit voelt zo spannend voor mij. Ik ben alleen met 2 jongere kinderen en kom uit een andere land. Ik heb een klein netwerk en voel me vaak eenzaam. Heb iemand anders ook een nier afgestaan?

Hoi y heb je ook veel hoofdpijn en spanningsklachten met name schouder nek keel gezicht en soms beetje drukkend gevoel op de borst? Wat zijn joun lichamelijke klachten

Hoi Bas,

Ik worstel hier zelf ook al een tijdje mee. Wel geloof ik dat ik het stadium van angststoornis voorbij ben. Ik zal proberen uit te leggen hoe ik daar zelf tegenaan kijk.

Mijn inziens komt een angststoornis voort uit een burnout (langdurige spanning en dus overbelasting van je zenuwstelsel)
Door de lichamelijke sensaties die jouw lichaam geeft door de spanning denkt je geest dat er gevaar is. Je lichaam maakt adrenaline aan en adrenaline zorgt ervoor dat je cortisol waardes stijgen. Cortisol bouwt geleidelijk op en bouwt ook geleidelijk weer af. Een angststoornis wordt vaak ingeleid door terugkerende paniekaanvallen (mensen die dit ervaren hebben weten dat het letterlijk voelt of je doodgaat). Dit gaat natuurlijk in je brein zitten, dit wil je niet nog eens ervaren. De spanning die vervolgens opkomt wanneer er situaties voorbij komen waarbij je eventueel een paniekaanval kan krijgen veroorzaken vervolgens opnieuw paniek. Een vicieuze cirkel. Een paniekstoornis slaat een enorm gaat in je energie en drijft je cortisol weer verder omhoog. Terwijl je juist herstelt door je cortisol te laten dalen. Veelvuldig in paniek zijn is dus funest voor je herstel. Mijn inziens begint het met het stapsgewijs afbouwen van de paniek en paniekaanvallen. Een psycholoog kan je hierbij helpen door cognitieve gedragstherapie.

Uit je verhaal kan ik opmaken dat je dingen onderneemt die jou heel veel stress geven terwijl je stresssysteem nog 'te hoog' zit en je hier direct extreme stressreacties van krijgt en dus weer paniekerig word. Ik denk dat het voor jou handig is om dit geleidelijk en met maten aan te vliegen. Voel je dat je heel veel spanning ervaart voor een activiteit, niet doen. Voel je een klein beetje spanning, wel doen. Je mag best iets spannend vinden maar probeer dingen met babysteps te gaan doen. Als je echt in paniek raakt dan was het te veel. Lekker laagdrempelig en vooral iets dat je een beetje leuk vind. Als je dan moe en uitgeput, maar niet angstig thuiskomt, denk je van: "poeh dat is me toch weer gelukt".

Op deze manier kan je langzaam je cortisolniveau laten dalen en van je paniekklachten afkomen. Je zal zien dat je over een langere periode steeds wat spannendere dingen kan gaan doen, zonder dat je lichaam er enorm op reageert. Let wel op: dit gaat met vallen en opstaan.

Nog een paar tips die mij ook enorm geholpen hebben:

Ik ben slaap gaan zien als iets heiligs, tijdens je slaap daalt je cortisol en beginnen je hersenen met herstellen.
Als je moeite hebt met inslaap komen, wellicht helpt een blauw licht bril. Vond ik zelf een verademing om deze in de loop van de avond op te zetten.
Voor de rest de standaard dingetjes: relatief gezond eten en elke dag een stukje wandelen / fietsen. Mocht je hier op een gegeven moment gek van worden (werd ik ook) ga lekker muziek of podcasts luisteren terwijl je onderweg bent.

Sorry voor het enorm lange verhaal maar ik hoop dat je er iets aan hebt.

Groetjes!

Hoi Anoniem,

Ja zeker hoofdpijn heb ik ook veel gehad, nu is dat ook nog het eerste symptoom wat ik heb als ik moe ben. Spanningsklachten in nek, schouders, gezicht en kaken heb ik ook nog steeds. Wel een stuk minder dan voorheen maar ik hou nog veel spanning vast in die gebieden. Lijkt wel of het daar het hardnekkigst is.
En ik heb elke avond in bed hartkloppingen, niet heel hard of snel of onregelmatig maar gewoon iets harder dan mijn normale hartslag zeg maar.
En aan het eind van de dag soms pijnlijke benen van vermoeidheid.

Alle klachten zijn wel veel heftiger geweest ten opzichte van nu.

Als aanvulling op Frank:
Ik heb veel last van faalangst gehad (nog steeds). Ken je de window of tolerance?

Zoek op YouTube naar : window of tolerance dr tracey marks
Het is een korte en duidelijke uitleg over window of tolerance, angst/stress en in welke “State of mind” je moet zijn om spannende of nieuwe dingen te ondernemen.

Na die uitleg, vind ik een andere illustratie van de “window of tolerance” fijn om het beter te begrijpen.
Google naar: window of tolerance boat. En klik op de afbeelding met een eenhoorn-bootje.

Hoi allen. Ik heb ook een burn-out met angstklachten. Door het overbelaste zenuwstelsel komen die angsten, dat is heel normaal. Soms kan ik heel reeel kijken naar de angsten maar een ander moment grijpt het me enorm aan.
Ik doe nu lichaamswerk met mijn therapeut en hatha yoga, heel helpend!
Verder kost het geduld en tijd….

Pure stress. Niets anders. Oorsuizen, hartkloppingen, kortademig, overmatig zweten, hoofdpijn, 'rare' vermoeidheid, spierpijn, trillende spieren, aangespannen spieren, nerveuze trekken, trillende oogleden, rugpijn, aangespannen schouders, slappe benen, kramp in vingers, slecht slapen, niet door kunnen slapen, piekeren, emotionele buien, lamlendig... en het rijtje is nog veel langer. Dus maak je geen zorgen, hoort er allemaal bij. Het zij de bij-effecten, dus leg daar de focus niet op.

Ga juist iedere ochtend een klein stukje wandelen en voel de wind en luister naar de vogels wind enz
Even naar buiten je zinnen verzetten de ergste adrenaline eruit
Het is bewezen dat wandelen in de natuur je geest kalmeert
Leen desnoods een hond van iemand dat deed ik dat leidde ook extra af van denken aan mij lijf.
Begin klein het gaat erom dat je even gaat en niet hoe lang en ver. Veel buiten zijn desnoods in je tuin luister naar de vogels. Kijk naar de wolken

Jouw klachten herken ik zeker. De oorsuizen, vlekjes/ bewegende deeltjes voor de ogen, angstig gevoel, paniek. Zelf ben ik bijna 2 maanden geleden bij de huisarts hiervoor geweest. Een 4dkl (klachtenlijst) ingevuld waar ook veel van deze klachten op staan. Zeker het wazige zien en vlekjes voor de ogen bevestigden mijn grote disbalans in stress en angst. Heeft (veel) tijd nodig. Probeer hulp te zoeken. Een psychosomatische fysio heeft deels geholpen. Nu begin ik binnenkort bij een psycholoog. Het is belangrijk om niet teveel focus te leggen op de klachten.
Veel succes en beterschap.

Hoe heb je gezocht? Dat zijn ongeveer de meest voorkomende symptomen.

Ik ken deze klachten. Ik heb al deze klachten min om meer gehad. Waar ik nu het meeste last van heb is druk en pijn in mijn kaak. Wat doorloopt naar mijn oor en nek. Ik heb dit als 5 jaar. Dit is plotseling gekomen met allerlei andere klachten. Heel bizar dat dit in 1 keer kan komen. Opgebouwde stress van jaren opgeteld... dan krijg je chronische pijn.

Je klachten lijken ook op een b12 tekort. Stress heeft daar ook invloed op.

Ik herken et ook.ik kreeg zelf ook een aanval van paniek draaierig worden angst flauwvallen energie ging weg spierkracht ging weg en me ogen bleven zwaar vermoeid achter. Dat gebeurde er bij mij. Daarna begreep ik pas dat ik op uitgeput was en overprikkeld niet normaal. Ook hoofdpijn enorm rare duizelig bedrukte gevoel in het hoofd alsof de boot van links naar recht na voren na achter gaat. Zo voelde et als ik eventjes liep, mijn benen voelde als elastiek en was angsitg ben ik nog steeds wel. Nu 1,6 jaar verder nog steeds herstellende. Hoe is et nu met je? Heb je medicatie erbij gekregen?

Hoe gaat et nu met je? Heb zelfde b.o klachten.

Helemaal hetzelfde hier. Steeds weer van alles willen ondernemen en dan keihard mijn grenzen voelen. Het doet wat met een mens. Heel moeilijk om iedereen rond je te zien functioneren en zelf niks te kunnen. Een strategie om te doseren ben ik zelf nog aan het zoeken. Misschien is de eerste stap het in vraag stellen of je wel of niet in staat bent om een taak op te nemen ipv er gewoon in te vliegen. En jezelf in te fluisteren dat het niet moet als je voelt dat het teveel is? Dit zou ik wel willen proberen. Kan het nog niet hoor, ook volop bezig!

Herkenbaar. 14 maanden BO en mijn batterij staat nog steeds op 0. Ik weet niet hoe ik moet loslaten. Ik blijf maar over mijn grenzen gaan op alle vlakken. Ik heb moeite ze aan te geven aan anderen of voor mezelf toe te geven dat het me te veel is.

Ik ben "verplichte" rustmoment gaan inbouwen door bv. voor iedere maaltijd een halfuur met mijn ogen dicht op de bank te liggen. Dit helpt maar dan ben ik zo slim om dat beetje energie direct weer op te gebruiken. Telkens spijt van, vraag me af waarom ik het deed, en doe het de volgende dag opnieuw.
Het is alsof het "dingen willen doen" en vechten een verslaving is.

Jouw verhaal klinkt voor mij heel herkenbaar. Ik ben nu 2,5 jaar verder en heb een stuk of 5, 6 of 7 grote terugvallen meegemaakt, misschien zelfs meer. Als ik vanaf dag 1 een goede coach had gehad was dit misschien te voorkomen geweest, nu moet ik het allemaal zelf ondervinden en uitzoeken. De belangrijkste tip die ik kan geven is: vanaf nu is je lichaam de baas en niet je hoofd. Daarmee bedoel ik dat je geen verwachtingen meer mag stellen aan jezelf in de zin van "dit moet ik toch kunnen". Dit besef gaat gepaard met teleurstellingen, zoals het moeten afzeggen van bezoek e.d. omdat je dat op dat moment niet kunt opbrengen. Verder ervaar ik dat als ik binnen bepaalde grenzen blijf, dat mijn lichaam dan voldoende kan herstellen, maar zodra ik denk: ik doe er een schepje bovenop, dan gaat het mis. Het komt dus heel nauw, of je in "groen" blijft of in "rood" bent beland. Vooruitgang kun je alleen bereiken door héle kleine stapjes te maken. Dit vraagt om een ijzeren discipline.

Ik begrijp je volkomen, het is zo lastig om je gewoonweg leeg te voelen. Ik was altijd een actieve sporter. Ik sportte zelfs tijdje op nationaal niveau. Mijn conditie was ruim boven gemiddeld. En nu... Boodschappen doen voelt als een marathon. Ik ben inmiddels 1,5 jaar op weg. Ik heb gelukkig weer betere dagen maar soms voelen simpele dingen zoals de boodschappen nog steeds als een marathon. Sporten gaat nog steeds niet, ook door frustratie want ik kan nu alleen op "oma" niveau bewegen ipv het vrij hoge niveau wat ik gewend was. Dus ik ga veel te snel te ver, met het gevolg dat je door 1 sportsessie daarna soms weken lang niet meer normaal functioneert.
Mijn schoonfamilie heeft veel sporters, als ik uit moet leggen hoe het voelt zeg ik altijd. Stel je voor dat je een zware wedstrijd heb gespeeld en helemaal kapot bent. Houd dat gevoel vast, maar dan voor dagen/weken/maanden achter elkaar.
En zelfs dat komt niet helemaal overeen natuurlijk, maar voor mensen die het niet snappen/hebben mee gemaakt lijkt dit de beste uitleg.

En aanvulling op frank
Het is zo frustrerend om die mini stapjes te nemen terwijl je zoveel meer wil.

Hey mensen, echt stapje voor stapje! En ik kan het coachingsprogramma 'echtinbalans' nog aanbevelen. Lang niet alles is perfect en soms wat teveel gericht op supplementen of andere aankopen, maar in algemene zin is het in de basis een goed programma om de ergste periode uit te komen. Ik kan het niet voorstellen dat ik nog in dat dal zou zitten na zo'n lange tijd... Heb precies 1 jaar terug mijn grote crash gehad na 3 maanden aankloten en mij suboptimaal voelen. Ondertussen weer 50% werkend maar wel veel aangekomen. Het komt goed, gewoon heel rustig aan!

Helemaal met Frank eens! Je lichaam is de baas, luister daar naar! Als ik teveel doe nemen spierspanning/(hoofd)pijn direct toe (overprikkeling). Zorg voor een goede dagstructuur met vaste eetmomenten, huishoudelijke taken/taakjes. En continue doseren, tussendoor rusten. Wat je per dag aankunt verschilt enorm. Het gaat om er om dat je kleine stapjes zet. En zoek een externe coach die je op t rechte pad houdt.

Ik zou veel schermtijd vermijden om je batterij op te laden wandelen in het bos, af en toe na een vriend of vriendin fam ofzo. Gezond eten supplementen nemen bcomplex omega magnesium ect.. ik heb ook last van spierspanning hoofdpijn en als.ik loop soort van evenwicht problemen.

Heel herkenbaar helaas. Zit zelf nu 13 maanden in burnout en zit op dit moment midden in een verhuizing. Daardoor flinke terugslag omdat ik gewoon veel teveel heb gedaan (tenminste ik denk dat dat het is). Moet nog de laatste loodjes maar ben niet meer vooruit te branden.

Uit zich bij mij met enorm veel lichamelijke klachten, slecht slapen en depressieve gevoelens. Veel onrust en paniekaanvallen. Kun je je zo ellendig voelen doordat je teveel gedaan hebt vraag ik me af ???

pff..wat herkenbaar allemaal! ik ben vanaf 1 maart 2023 thuis. ik werk 20 uur in het ziekenhuis op bloedafname. ik ben sinds een paar weken weer aan het opbouwen 3x3 uur. ik werk eigenlijk 4 ochtenden van 07.15u tot 12.30u. nu net vakantie gehad en merkte in de vakantie al dat het weer minder werd hoe dan?!) ik ben vreselijk moe, spierpijn in zowat heel m'n lijf, hoofdpijn. ik kan gewoon niet begrijpen dat ik zo moe blijf, heb bijna 3 mnd volledig thuis gezeten..maar lijk de batterij niet eens halfvol te krijgen. ik heb 3 Kids en dus ook een druk huishouden..en ja..doe t rustig aan, laat dingen liggen, vermijd stress..allemaal zo makkelijk gezegd, soms zit je nou eenmaal in een situatie waarin je niet zomaar uit kan. mijn man anderhalf jaar geleden gedotterd, maar nu weer opnieuw onderzoeken wegens wederom hartklachten..
ik blijf dus maar " aan " staan..
ben bijna blij te lezen dat ik niet de enige ben waarbij het zolang duurt. in oktober zou ik weer volledig aan de gang moeten zijn.. maar ben zo bang dat ik t niet ga redden en wil zo graag ook voor mijn collega's

Hoi lisette. Wat zijn joun klachten..ik deed ook altijd op hoge niveau sporten. Kan nu ook na 2 jaar niet sporten zelfs de loopband kan mijn klachten down verergeren. Krijg dan last van me evenwicht en voel enorme spierspanning middenrif hals nek en hoofd. Terwijl buiten wandelen dat niet zo veroorzaakt..

Hi, als iets niet goed is, is het wel dat jij je schuldig voelt. Dat moet je echt naast je neerleggen. Ik zit ook al enige tijd in een burnout, maar schuldig voel ik mij daar allang niet meer over. Het is wat het is. Zo simpel is het. Niet alleen moet jij dat accepteren, maar ook je naasten. Doen zij dat niet, dan is dat hooguit jammer en zegt meer over hun dan over jou.

Probeer het positief in te zien. Onbewust (maar wellicht ook bewust) weet je wat de oorzaak is, maar werk je er nog niet aan. Ik heb er heel lang omheen gedraaid en heb nu pas, na jaren, toegegeven voor mijzelf dat ik de wortel aan moet pakken en niet de neveneffecten. Je kunt yoga, meditatie, mindfulness gaan doen, maar als je jezelf niet openstelt voor het aanpakken van het onderliggende probleem helpt dat allemaal niets.

Je lichaam liegt niet, dat heb ik nu al diverse malen meegemaakt. Dus zodra ik een goede stap zet in de richting van het probleem, merk ik duidelijk dat bepaalde symptomen ineens gestopt zijn. Bijv. darmklachten en nachtelijk (erg) zweten. Ik ben er zelf nog niet, maar weet nu wel dat het aanpakken van de kern van het probleem de oplossing is en niet lamlendig op de bank zitten. Succes!

Dank voor je reactie. Het is natuurlijk niet zo dat ik me graag schuldig wil voelen, maar denk ook dat het meer onbewust is. Volgens mijn therapeut is het meer schaamte. Heb een bedrijf opgebouwd van niks tot 24 mio omzet, was de gevierde man en toen ik ziek werd hebben ze me laten vallen als een baksteen. 60 tot 80 uur gewerkt als een gek, gezin, familie en vrienden verwaarloosd, alleen maar oog voor het werk. En als het dan even niet gaat, bam mes in de rug.

Ondanks dat ik me niet goed voelde veel te lang doorgewerkt om alles maar draaiende te houden en inmiddels mezelf nog dieper in de burnout gewerkt. Stank voor dank !

Lamlendig op de bank liggen probeer ik zoveel mogelijk te vermijden. Probeer wel een dagritme aan te houden. Ik zou willen dat ik het kon accepteren, maar is schijnbaar erg moeilijk voor mij. Soms voel ik me ook wel beter en zijn mijn darmklachten als sneeuw voor de zon verdwenen en als donderslag bij heldere hemel zijn ze er weer.

Het is gewoon vreselijk frustrerend dat ik er niet uitkom. Probeer ook positief te blijven maar wordt steeds moeilijker

Ah, same here. Niet dezelfde omzet, maar wel jarenlang een eigen succesvol bedrijf gehad in de reclamebranche. Grote klanten, internationale projecten en iedereen trots...maar ja, ik had er totaal geen plezier in. Deed alles zelf, had veel petten op en was bezig met mijn werk terwijl de rest van mijn gezin vakantie vierde. Papa moest altijd nog 'even bellen'. Dit was overigens niet dé reden dat ik burnout ben geraakt, want dat zit dieper. Ouders die ik heb moeten ondersteunen vanaf mijn 14e. Ongelooflijk pittig allemaal.

Maar wat jij omschrijft zijn juist positieve tekens. Je bent aan het stuiteren tussen helemaal goed in je vel tot diep in de put. Same here.. Wat mij erg helpt is om zelf de regie te nemen en zelf de stappen te bepalen. Dus vorige maand lag ik nog op de bank en vanochtend ging ik een stuk racefietsen. Koppie leegmaken. De spanning laten afvloeien. De vermoeidheid die je voelt is dan ook vaak niet fysiek. En vergeet niet dat een ondernemer onderneemt. Maw stilzitten is voor dat soort types extra moeilijk, daarnaast zijn het ook solistische vechters. Maw ik doe bewust meer met mijn gezin, maar leg wel telkens een grens. Zo gingen zij vandaag naar het strand, maar is dat voor mij nog even teveel. Ik wil eerst rustig alles opbouwen, dus koos voor een rondje racefietsen. Je wilt (denk ik) te snel resultaat zien (deed ik ook. Dus alles te snel opbouwen en ik zat zelfs alweer een eigen bedrijf op te starten terwijl ik op de bank lag. Eigenlijk ben je terug bij 'start'. Accepteer dat veel dingen opnieuw moeten en je moet wennen. Dus boodschappen doen, terwijl je gespannen bent. Wandelen terwijl je je afgepeigerd voelt, etc. Alcohol zoveel mogelijk laten staan en decafe als surrogaat.

Het komt goed, maar zelfinzicht is cruciaal in deze periode. Waarom ben jij ingeklapt? En vooral stoppen met het wijzen naar anderen. Ik heb daar ook alle reden toe, maar het helpt je niet. Sluit dat boek voor altijd en focus je op jouw herstel. Wat kan/moet jij aan jezelf veranderen om weer in balans te komen? Gaat het om bepaalde gedrags- of gedachtenpatronen? Dan is schematherapie mogelijk interessant voor je.

Succes!

Wat jij zegt heb ik ook nu vier keer een burn-out gehad en toch iedere keer weer proberen te werken uit schuldgevoel.en als ik dan aan het werk ben houd ik het nog geen twee weken vol dan heb ik het gevoel dat ik weer helemaal bij af ben

Een werkgever is loyaal totdat je niet meer dat binnen brengt wat hij verwacht. Doet me denken aan een liedje van Herman Brood en Henny Vrienten "als je wint heb je vrienden". Heb het zelf ook mogen ervaren. Zolang de omzet binnen kwam was het hosanna, totdat ik in een burnout kwam. Na 30 jaar kapot werken werd er nog niet meer naar me omgekeken. Na 2 jaar met de stille trom vertrokken. Dit gedrag van de werkgever heeft me een gigantische terugval bezorgd.

Wat voor bijwerkingen had je? En wat gebruikte je? Ik heb ook last van bijwerkingen steken in mijn buik, patronen raar zien. Pijn aan de blaas steken onder de navel en ook tintelingen in mijn hand en vingers. Slikte trazadon 100 mg

Tijdens de gesprekken met de psycholoog is er ook uit gekomen dat er sprake was van parentificatie. Ik vond het juist heel fijn om die erkenning te krijgen. Het gaf mij namelijk een soort van rust en bevestiging. Het ‘nieuwe gedrag’ pas ik al toe, maar dit vind ik soms heel lastig, want ik ervaar dan zoveel schuldgevoel.

Hoi anoniem,

Wie je ook bent; ik herken de term parentificatie als horende bij mijn burn out. (Ik vind het al 3 x niks om het op te schrijven…dat burn out dan…)
Daarnaast een verantwoordelijkheidsgevoel voor anderen dat heel sterk aanwezig is evenals het niet goed kunnen trekken van mijn eigen grenzen. Is dit ook wat bij jouw situatie past?
Momenteel spelen er ernstige zaken rondom mijn moeder en mijn broer. Rondom de laatste speelt dat eigenlijk al zeker 12 jaar in zijn relatie met mijn schoonzus. Duidelijke zorgmijders en maar verder in de problematische relatie wegzakken. Niet mijn probleem feitelijk, maar ja de zorgen erom waren en zijn er en je laat het toch allemaal maar niet zomaar gaan?
Kortom; in het verleden komt veel zorg vanuit mij rondom mijn moeder naar voren en de term parentificatie.
Hoe diep zit je inmiddels? Ben je rock bottum of alweer op de weg terug?

Groetjes en veel sterkte!

Heb al twee burnouten achter de rug, vorig jaar derde burnout en zware depressie met opname als gevolg. Nu nog steeds thuis en vechten om niet terug ten onder te gaan. Ook bij mij idem: parentificatie, te groot verantwoordelijkheidsgevoel , zorgen voor een ander behalve voor mezelf, te grote onnodige schuldgevoelens vooral naar eigen gezin toe (ik ben hen tot last) en moeilijk grenzen afbakenen. Ben sinds oktober 2023 dus niet meer aan het werk. Bij eerste twee burnouten te snel terug aan 100 % gaan werken. Nog steeds grote zorgen naar mijn mama en broer toe. Heb ook narcistische vader, ondertussen geen contact meer mee. Volg nu een revalidatieprogramma en moet aanvaarden dat ik er nog lang zal overdoen om gedeeltelijk te herstellen (jarenlange roofbouw op mijn lichaam en in overlevingsmodus). Ben enorm bang voor de toekomst, hoe moet het nu verder. Als ik me wat beter voel, is het zo moeilijk om uit schuldgevoel naar mijn gezin toe niet teveel te gaan doen, met dagenlange recuperatie als gevolg. Neem ook medicatie, dik tegen mijn zin, maar moest omdat ik zo diep zat. Sertralibe en mirtazipine. De dosis moet nu verhoogd worden (daar baal ik enorm van en zie dat als falen) omdat mijn broer kanker heeft en het niet goed gaat aflopen en dat mijn herstel tegenhoudt. Ben zo bang voor klap als mijn broer komt te sterven en mijn mama weer erg op mij gaat steunen.

Even ter toevoeging: ik bedoelde dat ik de situatie erger vind voor mijn kind dan voor mezelf omdat ik er niet voor haar kan zijn. Sterker nog: ik kan niet de moeder voor haar zijn die ze nodig heeft.

Hoi Lisa

Al die klachten die je voelt zijn volkomen normaal als je een burn out hebt. Ik weet dat het eng is maar uiteindelijk kom je er sterker uit. Gewoon rust nemen, je grenzen duidelijk aangeven en zoveel mogelijk hulp accepteren. Alleen gaat je dit niet lukken.

Voornamelijk acceptatie is een heel belangrijk aspect. Je ook niet schuldig voelen naar anderen want hier kan je helaas niks aan doen. Je naasten begrijpen dit heel goed.

Ook ik heb dit een geruime tijd zo ervaren. Ik kon in het begin mijn bed niet meer uit en als ik naar het toilet moest, tolde alles om mij heen en leek het alsof ik zo door mijn benen zou zakken. De trap op of af, iets later in het proces, was niet te doen. Heel hoge hartslag en wisselende bloeddruk ook steeds daarbij.. en het gevoel of je elk moment flauw gaat vallen. Echt uitputting, dus.. Laat alles checken bij de huisarts. Komt daar niets uit.. dan kan het duidelijk een burnout zijn. Bij mij is het met veel rust en stap voor stap dingen proberen weer wat beter geworden. Ik heb geen kinderen en heb niet veel hulp gehad dus daar kan ik je geen advies in geven…heel veel sterkte!

Hoi Lisa,

Wat naar moet dit voor je zijn!
Ik herken dit van de eerste paar weken. Bij mij is dit inmiddels iets minder geworden gelukkig.

Wat betreft het niet kunnen zorgen voor een kind, herken ik dat. Ik heb zelf drie kinderen en mezelf ongelooflijk rot gevoeld deze zomervakantie dat ik er nu niet voor ze kon zijn. Ik probeer nu een aantal momenten per dag bewust een quality moment met ze te pakken, door even voor te lezen of samen een spelletje te doen. Verder trek ik mezelf als het kan veelal terug. Er half bij zijn kost mij veel energie en is voor de kinderen ook niet leuk, omdat ik niet op mijn best ben..

Veel sterkte!!

Groetjes,

Daphne