Tips bij omgaan met ziekte

Een ziekte brengt altijd pijn met zich mee: fysieke pijn, emotionele pijn, mentale pijn en meestal ook spirituele pijn. Met pijn bedoel ik hier de pijn/last/problemen/gevolgen waar je niet aan kan ontkomen, die hoe dan ook bij de ziekte horen en waar je hoe dan ook mee om moet leren gaan. Dit is een proces, het gaat met vallen en opstaan, de ene dag gaat het je beter af dan de andere, maar stapje voor stapje lukt het je steeds beter.

Mocht dat nu juist niet het geval zijn en het een gevecht blijven, zoom dan eens in op wat er gebeurt. Of eigenlijk: zoom eens uit en kijk eens van een afstandje naar jezelf en naar wat je doet. Vaak is het zo, dat is nu eenmaal mens eigen, dat we geen pijn willen (op geen van de niveaus) en dat we er mee "in gevecht gaan". Ofwel we proberen het te vermijden of te negeren of juist het tegenovergestelde, we gaan er juist enorm de focus op leggen waardoor we ons zelf zielig/slachtoffer vinden of als de dood worden voor wat er misschien nog komen gaat. En hoe menselijk ook, dat is natuurlijk niet helpend.

De 'pijn' van de ziekte zelf zal je niet kunnen veranderen, maar hoe je er mee om gaat, heb je wel veel meer in de hand.

Als het je zelf niet lukt om het te veranderen, schroom dan niet om hulp te zoeken. De patronen die er bewust of onbewust ingeslopen zijn, zijn echt aan te pakken!

Iedereen vraagt aan de patiënt hoe het met hem/haar is, maar vaak vergeten we dit aan de partner te vragen. Vraag hen beiden ook of er ondersteunende of praktische hulp nodig is. Misschien kun je een pan soep maken, de kinderen van school halen, de stoep vegen of met iemand naar het ziekenhuis rijden. Ook zorgverleners in de spreekkamer zijn niet altijd alert op de ondersteuningsbehoefte van de partner.
Verzwijg de ziekte niet, begin er gewoon zelf over en noem het ook bij de naam 'kanker'.

Ziek-zijn heeft niet alleen impact op de zieke, maar op het hele gezin. Veel mensen die een ziekte hebben willen de impact daarvan op hun gezin zo min mogelijk maken en zoveel mogelijk 'normaal' functioneren. Maar het is een gegeven dat als er iemand ziek is in het gezin, het hele gezin mee doet en dus ook enigszins gehandicapt raakt. Ook de 'niet-zieken' hebben ruimte nodig om te rouwen over wat niet meer kan. Ook hun verdriet, pijn, teleurstelling en boosheid is er. Niet als extra last voor de zieke of als verwijt, maar meer als gegeven dat hun gevoelens er ook mogen zijn en dat ook zij beperkingen ervaren. Om dit in alle open- en eerlijkheid met elkaar te bespreken en elkaar te respecteren is een kunst. Maar het geeft een ruimte die ook weer nieuwe mogelijkheden biedt. In gesprek gaan met elkaar en hulp bij nodig? Je bent / jullie zijn van harte welkom!

Mijn scriptie is op internet te lezen "Zin van bestaan". Ik zet mijn verhaal wat ik heb meegemaakt destijds als kankerpatiënt op internet. Dat adviseer ik mijn cliënten niet. Maar ik doe het wel. De berggids heeft wel eens een berg beklommen.

Omgaan met ziekte, hoe doe je dat? Er zijn weining mensen die dat 'als vanzelf' kunnen. ACT therapie kan een hulpmiddel zijn. Je leert de ziekte niet weg te duwen, je leert te accepteren wat er nu is. Dit betekent dat je ervaart welke gevoelens en gedachten er zijn en dat je daar niet in mee hoeft te gaan. Jij bent en blijft JIJ, je bent niet je ziekte.
Een ACT therapeut werkt met allerlei oefeningen, die je kunnen steunen als je leven een ingrijpende wending maakt. Het is echt de moeite waard om dit te doen. Jij bent het waard.

Het is natuurlijk fijn dat mensen informeren naar jou en hoe het gaat met je ziekte of aandoening.
Toch kan het moeilijk zijn om (als het chronisch is en niet beter wordt) te zeggen: nog niet zo goed. Hoe leg je nu uit wat er in je leeft?
De volgende tips kunnen een leidraad of handvat zijn in het gesprek.
1.Bedenk eens wat nu jouw behoeften zijn als je met anderen over je ziekte of aandoening praat. Schrijf ze eens op zodat je dit paraat hebt als je een gesprek met iemand hebt.
2. Wat wil je graag dat iemand anders voor je kan betekenen? Benoem dat ook.
3. Probeer zo duidelijk mogelijk te zeggen wat jij voelt en bedoelt, want anders blijft die onderliggende laag – je verlangen dus – onbesproken. En daar heb je zelf het meeste last van!
4. Zeg gewoon eens in een gesprek dat je zelf ook boos, verdrietig of bang bent voor deze ziekte. Of laat de ander merken dat je jezelf weleens onzeker voelt met je lichaam. Dat maakt je wel kwetsbaar, maar tegelijkertijd heel krachtig, want je laat jezelf in al je puurheid zien.
Op deze manier kom je dieper in gesprek over je ziekte en aandoening. Sterkte!

Als je kampt met chronische pijn en pijnstillers niets of niet genoeg helpen, dan zou je zelfhypnose eens kunnen proberen.

Pijn die we voelen komt voort uit de werking van het centraal zenuwstelsel en nemen we waar in onze hersenen. Hypnose is gebaseerd op de dialoog tussen lichaam en geest. Met zelfhypnose grijp je in op hoe je de pijn waarneemt en beleeft.

Zelfhypose is een proces dat uit een aantal stappen bestaat:
1. Je bereidt je voor op een moment van totale ontspanning, zowel geestelijk als lichamelijk: je zit of ligt op een comfortabele stoel, afgezonderd van je omgeving en van lawaai.
2. Je laat je wegzinken, richt je gedachten op de pijn en verbindt deze met aangenamere emoties (zoals je leert tijdens hypnotherapie).
3.Geleidelijk aan krijg je controle over de pijn: je vermijdt het niet langer maar je stuurt je pijnbeleving aan: je laat pijnlijke gewaarwordingen vol vertrouwen komen en weer gaan.

Zelfhynose kun je leren. En het werkt. Onderzoek met hersenscans laten zich dat verschillende gebieden in de hersenen reageren op het veranderen van de pijnbeleving met hypnose.

als je zelf ziek bent gun jezelf dan dat je hulp vraagt en vooral aanneemt.
Je partner/familie vrienden zullen alles willen doen om jou te helpen.
Als je alleenstaand bent kijk dan of je een vaste hulpgroep om jou heen kan bouwen.
Vraag de persoon waar jij je het meest veilig bij voelt, of diegene een schema wilt maken met wie wanneer helpt.
Je mag natuurlijk ook je grenzen aangeven als je tijd alleen wilt doorbrengen!

Ligt hetgeen je wilt doen binnen je mogelijkheden? Als het niet lukt wat je je had voorgenomen dan is dat teleurstellend en/of frustrerend. Met haalbare doelen creëer je ervaringen van voldoening en positiviteit.

Als therapeut werd ik zelf in 2007 getroffen door een erfelijke oogziekte waardoor ik een groot gedeelte van mijn zicht verloor. Dit zijn de drie meest waardevolle lessen die ik je als mens en als professional kan meegeven wanneer je te maken krijgt met een (chronische)ziekte of handicap.

1. Erkennen
Het verdriet, de boosheid & alle andere gevoelens die hierbij komen kijken horen er allemaal bij. Deste meer je je je verzet, deste langer het duurt. Laat het toe en maak jezelf tegelijkertijd niet tot slachtoffer. Zet een tijd aan je rouw en verliesverwerking en combineer het met zoeken naar -gezonde afleiding- in wat er wél kan. Een tip hierin is het zetten van een wekker om de moeilijke emoties er even te laten zijn. Gaat de wekker? Ga dan weer verder met je leven ;-)


2. Om hulp vragen
Hoe zelfstandig je ook wilt zijn, vraag krachtig om hulp niet alles zal meer lukken. Maak een duidelijke afwezigng waar je je energie aan kwijt wilt zijn en vraag om hulp voor al het andere. Dan houd je energie over. Het hebben van een (chronische)ziekte of handicap kost energie. Bespaar daarom op dingen die je iet hoeft te doen of waarbij je geholpen kunt worden.

3. van je probleem je kracht maken
Waar ben je nog wel goed in? Wat kun je nog wel? Wat gaat je moeiteloos af? Ga opnieuw op zoek naar waar jij een waardevol leven door leeft. Als jij iets vindt waar je blij van wordt, zal je gezondheid een minder grote rol spelen. Er is uit veel onderzoek gebleken dat je je cellen ziek kunt denken, dus het omgekeerde is ook waar, denk ze gezond! Daarnaast gaat het leven over groeien en geven: blijf jezelf ontwikkelen (geven aan jezelf) en (door)geven aan anderen door die te helpen en bij te dragen in andermans leven.

Complementaire en integratieve (CIM) therapievormen helpen om vermoeidheid bij kanker te verminderen. Dit blijkt uit onderzoek van de Italiaanse Association Research on Integrative Oncology Therapies in samenwerking met de Universiteit van Rome en Milaan.

CIM-interventies verminderen effectief bijwerkingen en verbeteren de kwaliteit van leven bij patiënten met kanker. Hierdoor gebruikt gemiddeld 51 procent van de patiënten met kanker gewoonlijk CIM als ondersteunende zorg om bijwerkingen die zijn gerelateerd aan de behandeling tijdens het kankertraject te beheersen.

Bij het leven met ziekte is er altijd verlies, dit is ingrijpend. Naast het verlies van gezondheid komt er bij ziekte vaak nog meer verlies. Het is goed om aandacht te geven aan wat jij bent verloren.
Ik heb een luisterend oor voor je verhaal en kijk met je mee wat je kan helpen om te leven met het verlies.
Welkom in mijn praktijk.

Als het langere tijd niet goed met je gaat, krijg je te maken met reacties uit je omgeving.
Dat kan heel lastig zijn en jou bijvoorbeeld het gevoel geven dat je je moet verantwoorden.
Bedenk dat jij zelf mag bepalen aan wie je wat vertelt. Dat is heel persoonlijk, voor de één kan het een enorme opluchting zijn om je verhaal kwijt te kunnen, terwijl de ander het liever voor zich houdt.
Neem de tijd en bedenk dat het in sommige situaties kan helpen om aan te geven dat je niet goed in je vel zit. Vaak zijn anderen dan bereid om daar rekening mee te houden. Maar als je het gevoel hebt dat de ander van alles over je wil weten zonder dat jij daar op dat moment op in wilt gaan, houd het dan gerust vaag. Je hoeft je niet te verantwoorden.

Ons lijf is geen machine. Dat betekent dat het repareren ervan ook een stuk ingewikkelder is. Als je geluk hebt, dan merk je dat goed weken aan je gezondheid je gezondheid helpt. Maar soms doe en laat je precies de juiste dingen, maar lijkt je gezondheid daar (nog) even geen boodschap aan te hebben. Wees daarom trots op je investeringen en zie gezondheid als een proces.

Wanneer je psychisch of lichamelijk geconfronteerd wordt met een blijvende beperking of aanpassing in je leven heeft dat een enorme impact.
Eigenlijk ga je eerst in een rouwfase om wat je bent verloren of gaat verliezen. Daarna is het goed om te gaan leren leven vanuit jouw mogelijkheden en niet vanuit jouw beperkingen. Dat is natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan, dat geloof ik. Het is dan handig om hier begeleiding in te hebben.
Lichaamsgerichte therapieën kunnen hierin enorm bijdragen omdat je vanuit je lichaam aan de slag kan met je emoties, je verlies en je beperkingen om vervolgens te gaan leren en te gaan voelen wat al jouw mogelijkheden zijn.

Vaak kun je steun en advies vinden bij een patiëntenvereniging die zich richt op mensen met jouw aandoening. Kijk er eens rond. Vaak is er ook lotgenotencontact mogelijk of vind je er adviezen die je helpen om door de bomen het bos weer te zien.

Allerlei ziekten kunnen ontstaan omdat je niet goed voor jezelf zorgt. Natuurlijk kan het net zo goed gebeuren dat je ziek wordt zonder aanwijsbare reden. Wanneer je lichaam een strijd moet vechten is het belangrijk dat je het niet extra belast et stresserende gedachten. Dit gaat het best door bij iedere negatieve gedachte die in je opkomt, jezelf af te vragen: "Wat heb ik nu nodig?" Dat kan varieren van rust, warmte, eten, een knuffel tot informatie, afleiding of stilte. Probeer te regelen dat je dat dan ook krijgt.

Als je een chronische ziekte hebt, is het vaak moeilijk en ingewikkeld om verder te kijken; door alle omstandigheden ben je vnl bezig met de ziekte en alles wat er bij komt kijken. Dat kan je somber maken en je leven bepalen. Probeer te denken: Ik BEN niet mijn ziekte, ik HEB een ziekte. Je bent namelijk veel meer dan ziek. In therapie kan je leren om je jezelf beter te leren kennen en beetje los te komen van rollen die je hebt aangenomen. "' ik ben" is het enige wat telt.

Het delen over je proces helpt je om verbinding te houden met je omgeving. Het kan de drempel om - indien nodig - hulp te vragen verlagen.
Verder geeft het delen over hoe je je voelt en wat je wel en niet kan, ruimte voor begrip van de ander. Niet iedereen zal even begripvol zijn. Maar mensen uit je directe omgeving die om je geven zullen het wel willen proberen te begrijpen.