Tips bij relatieproblemen

The concealed bond that links us with our family of origin has an unsuspected influence on our life. The unconscious loyalties we have with our family are too often toxic and we end up taking on us the destiny and the emotional baggage of our ancestor. And then we have problems in relationships, in work, health that we struggle to solve.
This is the main concept behind the systemic theory and its application: family constellations.
The toxic loyalties that we have towards our family are a form of love that is as unconditional as unaware. It's healthy alternative would be aware love: this is the kind of love that stems out honouring ourselves and our happiness.
When we function under the effect of an unconscious loyalty we can find ourself reliving the destiny of a family member that came before us, a parent, an uncle or an ancestor further up the line.
The unconscious motivation that lead us to be loyal to our family even if to a great cost for ourself is the need, often unconscious, to feel innocent, to be good in the eye of the family, to belong, to be loved.
The two main ways we are loyal is by repeating what has happened to a family member or to repair what happened to a family member.
When I repeat, for instance, I may end up in a relationship with a partner with whom I am in continuous conflict because unconsciously I want to repeat what my parents conflictful relationship.
When I repair, alternatively, I may choose to become a doctor to heal the illness one or more family members suffered or died of.

Iedere relatie kent zijn uitdagingen, geen een mens is hetzelfde. Er is een groot scala aan relatietherapeuten die ieder eigen expertises hebben. Ik ben groot voorstander van de 3e generatie relatie therapie welke er van uit gaat dat de oplossing niet ligt bij het veranderen van de ander maar bij het leren omgaan met het feit dat u partner anders is dan uzelf. Er zijn altijd persoonlijke verschillen en die zullen altijd zo blijven.

Breng de verschillen eens in kaart, beschrijf waar je emotioneel van wordt, beschrijf waar je stress van krijgt en beschrijf hoe je wilt hoe er op bepaalde dingen wordt gereageerd (liefdeskaart). Een mooie basis voor een gesprek.

Een steeds terugkerend thema in de sessies die ik geef is verbinding. Niet alleen verbinding met anderen, maar ook met jezelf. Je zou zelfs kunnen zeggen dat vanuit de verbinding met jezelf, verbinding ontstaat met de ander... En dan ontstaat er een relatie. Privé of professioneel, dat maakt niet eens zo uit. Iedere relatie heeft zijn eigen kleur en kwaliteit.

Wil je die kwaliteit behouden of zelfs verbeteren, of wil je die relatie verder inkleuren of uitbouwen, dan zul je zélf in beweging moeten komen. Het komt nog te vaak voor dat we een verwachting bij de ander neerleggen, om onszelf buiten schot te houden. Voor veel mensen is het nieuw om juist zelf in beweging te komen.
Het goede nieuws is: die beweging kun je leren:
If you want something, start giving it!

Boekentip: De relatie-apk van Nynke Nijman
Nynke vindt dat we onze relatie moeten zien als iets wat continu onderhoud en bewuste aandacht nodig heeft, zodat we veel complexere relationele problemen voor kunnen blijven. Elk thema in een relatie – seks, communicatie, kinderen, schoonfamilie – komt aan bod en je krijgt concrete tips, praktijkvoorbeelden en vooral manieren mee om weer naar elkaar te leren luisteren, elkaar te begrijpen én elkaar lief te hebben.
Een aanrader!

Tim Keller (schrijver van Het huwelijk zegt: “Funest voor het huwelijk is de ethiek van de zelfontplooiing, waarin het huwelijk en het gezin in dienst staan van persoonlijke ontplooiing, onmisbaar om ‘geslaagd’ en gelukkig te kunnen zijn. Het uitgangspunt is dat ergens op de wereld de enige ware rondloopt en dat we die zullen vinden als we maar goed genoeg zoeken. Dit morele uitgangspunt is in strijd met een cruciaal aspect van het huwelijk. Het doet namelijk geen recht aan het feit dat we altijd met de verkeerde persoon trouwen. We weten nooit met wie we trouwen; dat denken we maar. En zelfs als we met de juiste persoon trouwen, duurt het maar even en hij of zij is veranderd. Want het huwelijk [is iets zo groots] dat we na onze huwelijksdag niet meer dezelfde zijn.

Je zult sterk veranderen op het moment dat je met elkaar trouwt, en je kunt niet van tevoren weten om wat voor veranderingen het gaat. Dus je weet niet, en je kunt dat ook niet weten, hoe de ander er in de toekomst uitziet.

Nergens op de wereld zullen er twee mensen zijn die bij elkaar passen. Stanley Hauerwas, hoogleraar ethiek aan Duke University, heeft daarover een bekende uitspraak gedaan:
“De voornaamste uitdaging van het huwelijk is – leren hoe je moet houden van en zorgen voor de vreemdeling met wie je getrouwd blijkt te zijn”.

Ik daag je uit je te verdiepen in het leven van Jezus Christus: een leven van nederigheid en dienstbaarheid. Als je groeit in deze eigenschappen, kun je een rijk huwelijk hebben.

Podcast tip
Relatie podcast
B.v. de liefde is op, moet ik scheiden van mijn partner? of
In plaats van snel naar je partner te wijzen, welke vervelende trekjes heb jezelf? of
Wat doet dementie met je seksleven?
En nog veel meer onderwerpen om wijzer te worden wat relatie betreft.
een aanrader!

Wanneer je onenigheid met elkaar hebt, kan de spanning bij beide partijen gauw oplopen. Wanneer de spanning oploopt, kunnen we minder goed reageren zoals we zouden willen waardoor we sneller dingen zeggen die we eigenlijk niet zo bedoelen. Als de spanning oploopt, vatten we wat de ander zegt ook sneller vervelend op. Zo loopt de spanning aan beide kanten steeds verder op en lukt het steeds minder goed om op constructieve wijze te communiceren met elkaar. Probeer er samen mee te oefenen om op te merken dat de spanning oploopt, bij jezelf of bij de ander. Wanneer een van beiden merkt dat de spanning oploopt, stel dan een time-out in. Je kunt hiervoor samen een woord afspreken, bijv. 'krokodil!', dit betekent dat er behoefte is aan een time-out. Spreek af dat je dit van elkaar respecteert en niet nog even doorgaat met je punt maken (dan loopt de spanning juist verder op). Neem vervolgens zo'n 20 minuten afstand van elkaar en kom dan weer bij elkaar om verder te praten.

Als je last hebt van verlatingsangst is jouw helende beweging: stil te leren staan bij je gevoelens als de ander je niet geeft wat je wilt of nodig hebt. In plaat van het gevecht met de ander aan te gaan, sta je stil bij jezelf. Je kiest een situatie of moment waarin je je veilig voelt en staat dan jezelf toe te voelen wat er werkelijk is aangeraakt. Je laat je gevoelens er zijn zoals ze zich aandienen. Zo maak je weer contact met jezelf en herstel je de verbinding me jezelf. Je hebt een stap gezet in het loslaten van de dynamiek. Met ieder stap naar jezelf, doe je er ook een richting de ander, want met ieder stap naar meer verbinding met jezelf, laat je de claim naar de ander los en kun je de ander meer vrijlaten in het contact.

vijf veilige principes voor het oplossen van conflicten:
- Blijk geven van een basisbezorgdheid voor het welzijn van de ander
- Je concentreren op het probleem van dat moment
- Afzien van het generaliseren van het conflict
- Bereid zijn je betrokken te tonen
- Gevoelens en behoeften effectief communiceren

Wat vindt jouw partner een prettige vorm van intimiteit? Wat zijn prettige aanrakingen? Hoe zit dat met vrijen? Ieder persoon is anders, je kunt er niet vanuit gaan dat je partner dezelfde behoeftes heeft als jij.

Dat kun je doen in een gesprek op een moment dat jullie allebei ontspannen zijn. Je kunt er ook een spelletje van maken.

Schrijf bijvoorbeeld allebei op briefjes waar je van geniet en waarvan je zin krijgt.

Doe deze briefjes in twee kommetjes, trek in de loop van de week om de beurt een briefje uit het kommetje van de ander en pas deze tip toe in de praktijk. Dat kan ook een aanleiding zijn om er met elkaar over in gesprek te gaan.

Seksuoloog Marieke DeWitte. Het geheim van een fijn zeksleven.

Wat is eigenlijk een ‘goede relatie’? Is dat wanneer je je goed voelt bij elkaar, open staat voor elkaar en zin hebt in elkaar? Iedereen begrijpt dat het niet haalbaar is om dit constant zo te ervaren. Toch maken we ons al snel zorgen als we even geen zin hebben in elkaar, niet aangeraakt willen worden en een tijdje op onszelf willen zijn. Dat past eigenlijk niet in ons plaatje van een goede relatie. Terwijl dat nou juist heel gezond is! Het afwisselen van nabijheid en afstand, samenzijn en alleen zijn, is een hele natuurlijke beweging. Het vraagt wel dat je wakker bent in je behoeften en goed afstemt op jezelf en elkaar. Maar dat komt de band uiteindelijk alleen maar ten goede.

Het is een misvatting dat seks in een goede relatie vanzelf gaat. Marieke Dewitte, seksuoloog. Uit Psychologie Magazine.

Ze waren verliefd geworden. Hij was getrouwd, een zoontje van 12 jaar, hun huwelijk stelde al lange tijd niks meer voor. Zij was een heel stuk jonger, woonde op zichzelf. Bij de mediator gaf de zoon duidelijk aan wat hij wilde: bij papa blijven wonen en mama niet te ver uit de buurt, zodat hij zelf daarheen kon fietsen.

Vader zou moeder helpen bij het zoeken naar een woning in de buurt. Maar moeder kwam oorspronkelijk niet uit de omgeving, wilde liever terug naar haar geboorteplaats. Dit was zo’n 25 km verder weg. Ofschoon hun zoon daar erg verdrietig over was , bleef moeder bij haar besluit.

De vriendin die duidelijk was zelf geen kinderen te willen onderschatte duidelijk hoe een mens verandert als hij vader of moeder wordt, hoe logisch men de verantwoordelijkheid neemt voor de kinderen. Zij dacht heel naïef er weinig zou veranderen als ze bij hem introk. Ze zouden alleen vaker bij elkaar kunnen zijn. Zij had ook duidelijk te kennen gegeven géén rol in de opvoeding te wensen en vader had aangegeven dit ook niet te verwachten, maar hij had ook niet in de gaten dat iemand zonder kinderen niet weet hoe het is als je kinderen hebt. Hij was zijn kind gewend. Zij had een leuke baan en wilde alleen maar meer bij deze man zijn, niet bij “een vader”. Voor haar hoefde die zoon niet, voor hem was hij superbelangrijk.

Natuurlijk: de zoon was geen klein kind meer: op 12-jarige leeftijd doen ze een heleboel zelf. Maar ze hebben nog steeds behoorlijk wat ouderlijke begeleiding nodig. Het viel de vriendin zwaar tegen, dat vader de zoon niet wegstuurde naar moeder als zoonlief liever bij vader bleef. Zo had het stel weinig tijd voor elkaar, zaten ze steeds “opgezadeld” met een jongen waar zij niks mee had. Dat viel haar zwaar tegen.

Het viel vader juist tegen dat zijn vriendin geen behoefte had om te investeren in de relatie. Hij snapte niet dat zijn vriendin niet inzag hoe leuk zijn zoon was en hoeveel plezier je daarmee kon hebben. Pogingen om het contact tussen vriendin en zoon aan te moedigen mislukten omdat de vriendin daar geen zin in had. Gedesillusioneerd kwamen ze bij mij.

Met enige creativiteit hebben we allerlei kleine oplossingen bedacht zodat het stel meer tijd had voor elkaar, in de hoop dat contactgroei zou plaatsvinden. Maar zij bleek niet bereid om te investeren in de relatie met zijn zoontje. En dan is er geen houden aan. Inmiddels had ze geen eigen woning meer om op terug te vallen. Met een solide voorbereiding had dit allemaal voorkomen kunnen worden. Waarschijnlijk hadden ze dan nog een tijd blijven LAT-ten.

Weet jij wat jij van je partner verwacht? Als je verwachtingen onbewust zijn dan kunnen ze jou ook onbewust leiden naar ruzie maken met je partner. Het is echt van belang om je verwachtingen te kennen en dan kun je ook gaan zien of ze onrealistisch zijn. Onbewust en onrealistische verwachtingen doen je relatie geen goed. Onderzoek het en ga met je partner in gesprek want je partner heeft ook zijn/haar verwachtingen die je relatie beïnvloeden.
Onrealistische verwachtingen hebben ook effect op andere relaties in je leven zoals op je werk of op school. Dus het is heel helpend om te weten wat ze zijn.

(Maar dat is niet altijd eenvoudig.)

Mevrouw had er genoeg van steeds te investeren in de kinderen van haar vriend en niks terug te hoeven verwachten. Hij was van goede wil, begreep haar volkomen maar dacht eer niks aan te kunnen veranderen. Bij mij in de praktijk kwam hij erachter dat dit wél kon. En dat alleen HIJ er iets aan kon veranderen. Hij onderschatte echter hoe moeilijk dit was.

Ik probeerde hem te laten inzien dat zijn gedrag hierin cruciaal was, en dat hij vooral zichzelf onder de loep moest nemen. Het leek hem echter niet zo’n probleem. Hoewel hij goede voornemens had gemaakt was er weinig van terecht gekomen. Dat komt vaker voor. Het is vaak beter de stap uit te stellen, dan een halve stap te maken. Maar ook als de halve stap is gezet kan het probleem vaak alsnog worden opgelost.

Mensen hebben soms moeite om toe te geven dat ze iets niet kunnen, of niet durven. Ik begrijp dat volkomen. Angst om je kind te verliezen is niet vreemd. Echter: duidelijkheid is iets anders dan boosheid. Hij dacht dat hij boos moest worden. Echter ingrijpen is belangrijk, boosheid hoeft maar zelden. .

Echter je kunt een gedragsverandering niet “tussen de soep en aardappelen” bewerkstelligen. Een echte verandering kan pas als je er echt een PUNT van maakt, als je er echt voor gaat zitten.

Een goede voorbereiding is belangrijk. Ik heb daar wel honderd tips voor. Afhankelijk van het soort kind, de relatie zoals die is, het type ouder, de situatie eromheen, probeer ik mee te denken wat voor deze situatie verstandig is. Ik geef zelden zo maar wat tips uit de losse pols, want sommige tips kunnen desastreus uitwerken als je de situatie eromheen niet meeweegt.

Als je onzeker bent over het kiezen van je woorden is het soms een idee om thuis nog eens te oefenen met je partner, zodat je op het moment suprême niet voor verrassingen komt staan. Oefenen mag natuurlijk ook bij mij in de praktijk.

Als je partner je bedrogen heeft of iets anders naars gedaan heeft, is het een lange weg om hem of haar weer te gaan vertrouwen. Je bent dan geneigd om de 'aanklager' te worden, waardoor je partner vanzelf in het beklaagdenbankje terecht komt en zich dus óf aan het verdedigen en/óf aan het afsluiten is. Hier kom je samen geen stap verder mee.
Hoe begrijpelijk ook dat dit gebeurt, het is belangrijk dat jullie je van dit patroon bewust worden en proberen om weer als twee volwassenen met elkaar te gaan communiceren. Geef en neem de verantwoordelijkheid, waar die hoort te liggen en probeer de ander op termijn weer de kans te geven om ook iets aardigs of liefs voor jou te doen, waardoor er weer ruimte voor herstel van jullie relatie komt.

Vaak zien we de handelingen van de partner als negatief. Bijvoorbeeld, hij/zij let te veel op me, hij/zij bemoeid zich te veel met me, hij/zij luistert niet en praat door me heen. Zo kunnen we nog tal van voorbeelden noemen.
Je kan ook de positieve kant bekijken.
Hij/zij bemoeid zich te veel met me wordt dan, hij/zij is betrokken bij wat ik doe. Of hij/zij let te veel op me wordt dan, hij/zij ziet me staan. En hij/zij praat door me heen (en luistert niet) wordt dan, hij/zij is enthousiast.
Probeer het maar eens, bekijk je partner (weer) eens met die roze bril!!

Als je vastloopt in je relatie, bedenk dat eens waarom je op je partner viel.
Hou juist de positieve punten van elkaar vast en probeer elkaar niet te veranderen.

Bedenk dat vastlopen in een relatie twee kanten heeft. Vaak hoor ik dat de partner te veel bepaald zonder rekening te houden met jou.
Iemand neemt vaak de ruimte die hij krijgt. Assertiever worden en je grenzen stellen werkt vaak heel duidelijk en prettig.
Assertiever zijn betekent dat je jouw eigen gevoel weergeeft en niet in de aanval gaat. Meer van: "voor mij voelt dit niet goed" of "ik zit met dat....

Als we geen verwachtingen zouden hebben, zouden we niet teleurgesteld kunnen worden. Helaas werkt dat niet voor de meeste mensen. We hebben verwachtingen en dat hoeft ook geen probleem te zijn als we in eerste instantie zelf duidelijk hebben wat we van onze partner verwachten. Kunnen we dat ook communiceren? Kunnen wij zeggen wat we graag zouden willen? En kunnen we accepteren dat onze partner misschien andere verwachtingen heeft? Deze vragen kunnen een aanzet zijn om even te kijken waar we staan.

Maak onderscheid tussen oorzaak en schuld.

Vaak word er gewezen naar de ander, de schuldige. Het is effectiever om naar de oorzaak te kijken. Vooral als je kijkt naar oorzaken waar jij iets aan kan doen. Dat betekent dus dat je kijkt naar oorzaken bij jouw zelf. Alleen dan kan je de situatie veranderen, in plaats van met een beschuldigende vinger te wijzen naar de ander.

Natuurlijk kan het zo zijn dat bij jouw of bij de ander nu eenmaal een (grote of kleine) stoornis aanwezig is, bijvoorbeeld narcisme (in meer of mindere mate). Ga het gesprek met jouw partner hierover aan. Openheid is de lijm voor elke relatie, ook al ben ik me bewust dat teveel barsten ook niet goed is.

In mijn vorige post kon je lezen dat het heel fijn en goed is om als partners soms wat fysieke afstand te creëren. Zodat daarvandaan het verlangen weer in groeien.

Maar misschien herkennen jullie je juist in het tegenovergestelde: het leven is druk met werk, het gezin, vrienden, familie, studie en met andere “verplichtingen”. Eigenlijk is er weinig quality time voor jullie samen over. En als jullie samen zijn, wil je eigenlijk even niets. Gewoon even op je telefoon zitten of netflixen. Uitrusten.

Vinden jullie het allebei fijn en spreken jullie dat ook zo naar elkaar uit, top!

Of wordt het meer een gewoonte? En is het lastig om deze vanzelfsprekendheid te doorbreken? Plan dan juist een avondje met ELKAAR in! Zo klein of groots als jullie zelf willen.

Wanneer je het lastig vindt om in gesprek met elkaar te komen: op mijn website vind je het Liefdeswiel. Vraag het aan, en je hebt vele onderwerpen die jullie weer nieuwsgierig naar elkaar kunnen maken. Want zeg nou zelf: door de jaren zullen jullie beiden veranderd zijn. En door weer bij elkaar in te checken zorgen jullie ervoor dat jullie relatie met jullie mee mag groeien 🌸.

Hoe leuk en fijn het ook is om in je relatie samen leuke dingen te doen: het is soms ook goed om zonder je partner iets leuks te doen. Een avondje op stap te gaan, een weekendje weg met een vriend of vriendin.

Het is quality time voor jezelf of met een vriend, vriendin, zus, broer, moeder etc.

Én je creëert fysieke afstand. En die afstand kan ervoor zorgen dat jij en je partner weer naar elkaar gaan verlangen! Een welkome onderbreking van het gewone, de sleur, van de vanzelfsprekendheid dat jullie in de weekenden toch wel samen zijn.

En laat dat verlangen nou heel fijn zijn! Vooral als je dat naar elkaar uitspreekt. Want hoe heerlijk is het, als je hoort dat je partner je gemist geeft, naar je verlangt!? Gewoon omdat jij degene bent waar je partner van houdt ❤️.

de Podcast heet:
'De therapeut'
Er komen verschillende onderwerpen aan bod, zoals: scheiden en hechting.
De moeite waard om te beluisteren!

Lees : De 5 talen van de liefde van Gary Chapman

Kijk samen naar jullie hechtingsbehoeften:

Dat ik belangrijk voor je ben
Dat je bij mij blijft
Dat ik goed genoeg ben zoals ik ben
Dat je mij erkent en waardeert
Dat je van mij houdt
Dat je er voor mij bent

Bespreek samen welke van deze behoeftes nog aandacht nodig heeft, en durf hier eerlijk te zijn!

Een behandeling van een of beide ouders tijdens de scheiding, waarin EMDR is opgenomen, kan het hele scheidingsproces positief beïnvloeden. Door de ouder te ondersteunen in het verwerken van de traumatische gebeurtenissen, kan deze met meer rust en energie de kinderen helpen bij hún verwerking.

Het boek Mating in Captivity van Esther Perel geeft een praktisch en duidelijk overzicht van de manier waarop we vandaag de dag in onze relaties staan. Het geeft inzicht in onze patronen en verwachtingen en geeft mooie voorbeelden van hoe hier mee om te gaan.

Heb je het gevoel dat je relatie niet meer lekker loopt, wacht dan niet te lang met hulp zoeken. Als er nog niet teveel `onder het vloerkleed` geschoven is en de verwijdering nog niet ingesleten is is de weg naar herstel makkelijker en korter.

Geweldloos communiceren

Wanneer je ergens mee zit en je wilt graag een concreet verzoek doen, oefen dan met het model van de geweldloze communicatie. Dat kun je doen door de volgende 4 de stappen te gaan zetten.

1. Waarneming
Als je iets bespreekbaar wilt maken dan doe je dat via de ik-boodschap en beschrijf je de waarneming zo objectief mogelijk.
2. Gevoelens
Je vertelt hoe jij je bij deze waarneming gevoeld hebt.
3. Behoeften
Jij wilde je zo niet voelen. Wat wilde jij wel? Vertel welke behoefte je eigenlijk had).
4. Verzoek
Tenslotte formuleer je een verzoek (zonder het woord niet).
De ontvangende partner ontbreekt hierbij niet en oefent daarbij met het empathisch luisteren. Na stap 4 vat hij/zij samen met zo veel mogelijk empathie en vraagt of de samenvatting zo klopt. De zender bevestigt of vult aan. Hierna reageert de ontvanger op het verzoek.

De vijfminuten sessie

Veel mensen denken dat een eerlijk en open gesprek tussen twee partnersop natuurlijke wijze moet ontstaan. Dat is echter niet het geval. Als je het moeilijk vindt om jezelf kwetsbaar op te stellen, dan zal het je niet/nauwelijks lukken je vrij te uiten. Je moet je veilig genoeg voelen om eerlijk te zeggen wat je vindt. Dit format kan hierbij helpen. De vijfminutensessie is een krachtige oefening die jou en je partner de ruimte biedt om op een veilige manier een gesprek te voeren. Wanneer de een aan het woord is, mag de ander alleen maar aandachtig luisteren. In de vijf minuten dat je aan het woord bent, mag je alles op tafel gooien. Dingen waar jij je voor schaamt, waar je boos over bent of verdrietig. Wat je mist of wat je de ander kwalijk neemt. Wanneer er naar je geluisterd wordt zonder dat je onderbroken wordt en zonder dat je direct veroordeeld wordt om wat je denkt, kalmeer je. Bovendien dwingt het je om even na te denken over wat de ander zegt en hoe je daarop wil reageren.

In het begin zal het misschien wat geforceerd en ongemakkelijk aanvoelen om op zo een gekunstelde manier met elkaar te praten, maar je zult merken dat het steeds makkelijker wordt.
1. Volledige aandacht
Vind een moment waarop jullie volledige tijd en aandacht voor elkaar kunnen hebben. Zorg dat de kinderen op bed liggen en je telefoon in de vliegtuigmodus staat, zodat je wel de stopwatch/timer kunt gebruiken, maar niet gestoord wordt door inkomende berichten en telefoontjes.

2. Zet een timer
Ga rechtop tegenover elkaar zitten en bepaal wie begint. Je hebt vijf minuten per persoon om te praten en dat drie keer (deze oefening duurt dus 30 minuten in totaal). Heb je niets te delen? Blijf dan 5 minuten stil en ervaar hoe krachtig en verbindend het kan voelen om in de situatie aanwezig te zijn. Als de vijf minuten om zijn wissel je van beurt. Ben je uitgepraat? Maak dan alsnog de tijd vol door zonder iets te zeggen bij elkaar te zitten.

3. Als je spreekt
Vermijd boodschappen van het type: ‘jij-altijd’ of ‘jij nooit’ en formuleer zinnen vanuit jezelf: ‘Voor mij voelde het…’ en ‘Ik merk dat…’ Het gaat erom hoe jij zaken hebt beleefd en wat jij voelt en denkt.

Hij: "Hoe was je dag vandaag schat"? (Vertaling: ''Ik vraag me af of ze wel wat heeft gedaan"?)

Zij: "Het was een heerlijke dag schat." (Vertaling: Wanneer hou je er nou mee op om mij te controleren"?)

Hij;"Je ziet er leuk uit vandaag"? ( Vertaling: "Hoeveel zou het gekost hebben"?)

Zij; "Wat ben je toch lief" (Vertaling: "Hij zal wel zin in sex hebben"?)

En zo kunnen er nog een heleboel andere vertalingen zijn.
Ook wel ''Aannames'' genoemd. We denke vaak te weten wat de ander denkt omdat we al zo lang bij elkaar zijn en elkaar goed kennen.

Toch kan dat voor verwarring en complicaties zorgen als wat wij denken dat de ander bedoeld niet klopt.

Het zegt ook best veel over jouzelf. |Lijkt mij goed om daar eens over ná te denken:-))

Wat wil Hij Wat wil zij.
Van Dr. Willard Harley

Mannen hebben in het huwelijk ander behoeften dan vrouwen.
Vaak begrijpen ze dat niet en vrouwen evenmin.

Als je dat van elkaar zou kunnen onderkennen en daarop kunt inspelen, wordt het huwelijk een Bron van geluk.

Realiseer je dat je later in je partner dát zoekt wat je niet hebt gekregen bij je ouders. Als je zelf niet hebt geleerd hoe je je emoties kunt uiten, vinden we iemand die dat juist wel kan.

Bijvoorbeeld: Als je van je ouders je verdriet of verdriet niet mocht laten zien, zoekt een vriendin die makkelijk boos en/of verdrietig wordt.
Dan laat je als het ware jouw partner de gevoelens uiten die nog steeds in jou verborgen zijn.

Zodra je weet dat je dit onbewust doet, kun je dat gaan opmerken.
Vervolgens kun je dit voor je zelf gaan benoemen en uiteindelijk ook aan je partner uitleggen. Zodat jullie elkaar beter gaan begrijpen.

Als je met elkaar kunt praten en elkaar kunt begrijpen, kan dat er voor zorgen dat je met empathie naar elkaar kunt kijken.
Of je nou wel of niet besluit om een punt achter de relatie te zetten is op zich niet het belangrijkste. Wel de manier waarop jullie dat doen.
Met wrok en narigheid of een meer neutrale of vriendschappelijke manier.

Vergeet niet dat er een periode is geweest dat jullie van elkaar hebben gehouden. Dat deel waar je dol op was is nog steeds in de ander aanwezig.
Daar kun je actief naar op zoek gaan. Zeker als er kinderen in het spel zijn.

Relatie problemen en de gevoelens die je daardoor ervaart zijn vaak een herhaling van de gevoelens die je als kind gehad hebt. Door de link te leggen met het verleden kan er al meer rust ontstaan.

Het belangrijkste is inzicht!! Kijkend naar je relatie en de dynamiek tussen jullie. Welke gevoelens ervaar je erbij? En herken je deze gevoelens uit je jeugd? Hoe was de dynamiek tussen je ouders? En hoe was het tussen jouw en je ouders? Bijna altijd ligt daar een overeenkomst. Dit “zien” haalt al veel spanning weg waardoor je beter naar een “oplossing” kunt kijken.

Leer je partner te vergeven. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan en hoe kun je dat bereiken?
Vaak blijf je in “oude” verhalen hangen, het bekende malen in je hoofd. Weet dat die verhalen het conflict ook in stand houden. Er is geen ruimte meer voor een andere en opener kijk op de situatie. Je zit als het ware vast in jouw oordeel erover. Het verstandelijk kiezen om te willen vergeven en dan alert zijn wanneer je weer in de verwijten schiet. Dan kun je het op tijd stoppen.

Hoe graag je dit ook zou willen, dit gaat je nooit lukken.
Wat wel werkt is je eigen houding veranderen ten opzichte van jouw partner.
En als jij iets anders doet, dan zal de ander daar automatisch anders op gaan reageren.
De eerste stap is je bewust te worden van jouw eigen handelen en de patronen die daar aan ten grondslag liggen. Hypnotherapie is hier bij uitstek geschikt voor.

Attachment in psychotherapy, David Wallin. Eigenlijk een tip voor therapeuten. Hoe neem ik mij zelf mee in de therapie sessies, hoe onderken ik dat en hoe kan ik er mee werken.

Boektip: 'Ik zie je' van Omkar Dingjan & Divyam Kranenburg

De oprichters van Aumm (beroepsopleiding in een lichaamsgerichte psychotherapie) hebben een mooi boek geschreven.

Vanuit de individuele karakterstructuren en – veelal in de jonge jeugd reeds ontwikkelde - problematieken wordt gekeken naar de dynamiek die daardoor kan ontstaan in relaties. Er wordt daarbij uitgebreid gebruik gemaakt van het gedachtegoed van lichaamsgerichte psychotherapie. Hoe verbind ik mij tot mijzelf en tot de ander ?

Boektip: 'Traumasporen' van Bessel van der Kolk

Veel therapieën proberen trauma's op te lossen door te praten over wat je voelt. Van der Kolk legt uit dat het essentieel is om (ook) de gevoelens opnieuw te ervaren, zonder te hertraumatiseren. Hij verduidelijkt dat met uitleg van het vele wetenschappelijk onderzoek over lichaamsgerichte psychotherapie en de bijbehorende oefeningen. De oefeningen zijn ook interessant voor mensen met 'gezonde' neuroses oftewel kwetsingen uit het verleden.

Van verwijten naar wensen

Vaak zijn wij geneigd onze verwachtingen aan onze partner of kinderen in vorm van verwijten uit te spreken. Helaas, dit werkt meestal averechts. De ander voelt zich aangevallen, voelt zich slecht over zichzelf, voelt zich tekortschietend; gaat in verdediging en soms in verzet.
De kans dat te krijgen wat je van de ander wenst wordt hierdoor kleiner.

B.v. “Je ruimt nooit de tafel af!”. Als je dit verwijt nu in een wens uitdrukt, zoals “Kun je svp de tafel afruimen?” of “Ik wens me dat je de tafel afruimt”, dan is het voor jouw partner/kinderen niet nodig in een verdedigingshouding te schieten en die onnodige welles/nietes-discussie in gang zetten.

Laatst hoorde ik van iemand over de 2-2-2 regel in het onderhouden van een goede relatie met je partner en ik vind hem geweldig. Hij is als volgt:
- iedere 2 weken plan je een avond die je samen doorbrengt (bv. naar de bioscoop, theater, of een avond wandeling maken).
- iedere 2 maanden plan je samen een weekend weg.
- iedere 2 jaar plan je een week vakantie met z'n tweeën.
In dit Corona tijdperk zal het zeker iets lastiger zijn om dingen te verzinnen die je kunt doen, maar met enige vindingrijkheid moet het toch lukken. Het is in ons drukke leven erg belangrijk om de tijd nemen om de verbinding met je partner weer te voelen of zelfs te herstellen en ik kan deze tip van harte aanraden!

Alles afvinken

Een man kwam bij mij om zijn relatie/samengesteld gezin te reden. Ze woonden al verschillende jaren samen. Zij had 3 kinderen uit een vorige relatie en daarna kregen zij samen nog een zoontje.

Er waren heus wel problemen soms, waarvan hij dacht dat die er gewoon “bijhoorden”. Bijvoorbeeld: Als de kinderen van zijn vriendinnen zich misdroegen voelde dat voor hem toch lastiger dan wanneer hun zoontje zich lastig gedroeg. Zij voelde dat verschil niet, hij wel. Haar kinderen hadden wel een goede band met hem en hij hield ook echt van hen. Daarom had hij ook nooit verwacht dat hij verschil zou voelen als er een eigen kindje bij kwam….

Dus ondanks kleinere en soms grotere problemen had hij gedacht met haar oud te worden. En nu ineens had wilde zij de relatie verbreken….. Zijn wereld stortte in. Hij was bereid om hulp te zoeken, zocht op allerlei websites en kwam op mijn site over samengestelde gezinnen terecht.

Zijn mond viel open, alsof alles op z’n plek viel. Alles wat hij las kwam in hun relatie ook voor. Hij had nog nooit gehoord van een stiefgezincoach en wist niet dat dat bestond! Hoe meer hij las, hoe meer hij herkende. “Ik kon eigenlijk alles afvinken” zei hij, alles wat ik las daar hadden wij mee te maken…..
Hij wilde er nog wel graag voor gaan en hoopte dat zij nog open stond voor hulp. Maar hoe hij ook zijn best deed, het was voor haar te laat. Zij vond dat hij echt verschil maakte tussen haar kinderen en dat van hen beiden. Hij besefte dat hij dit inderdaad deed, en wilde dat niet langer, maar zij had hem hier al zo vaak op gewezen. Zij was al bezig met afscheid nemen van de relatie.

Soms kan de afscheid nemende partner nog worden gemotiveerd tot hulp omdat er ook een gezamenlijk kind is. In dit geval lukte dat niet meer. Zij had te lang verdragen wat voor haar niet te verdragen was……

Vergeving
Daad van eigenliefde
Als je je partner niet vergeeft zit je gevangen in het verleden. Je krijgt door vergeving weer zelf de regie over je eigen leven en je kunt je richten op de toekomst. Je hoeft daarvoor de daad van de ander niet goed te praten.
Uit het boek: Nu begrijp ik je van Huub Buijssen

Stem op elkaar af
Partners hebben los van elkaar vaak een druk leven. Probeer alle apparaten eens uit te zetten, want wel of geen tijd voor elkaar hebben is ook een keuze. Stem weer op elkaar af door met elkaar te praten met echte aandacht. Elkaar ook te bevragen naar wat onder de oppervlakte ligt. Vraag bijvoorbeeld eens ‘Ben je nog gelukkig op je werk?’ in plaats van ‘Hoe was het op je werk?

Wees je bewust van de verschillen

Als twee mensen verliefd worden werken deze twee krachten vaak in perfecte harmonie. Maar al snel begint de ellende. Zij wil dat hij verandert en hij wil dat zij hetzelfde blijft. Langzamerhand gaan de twee polen zich aan elkaar aanpassen. Word je bewust van de verschillen; respecteer ze bij de ander en besef dat je die andere kant juist nodig hebt om heel te zijn.

Wanneer iemand iets doet wat we als lastig of pijnlijk ervaren zijn we vaak geneigd om de ander een negatieve intentie toe te kennen. Als jouw partner te laat komt bijvoorbeeld, denken we dat dit komt omdat ze de relatie niet belangrijk vindt. Of als hij niet aandachtig genoeg gedag zegt bij het binnenkomen, is dit vast omdat hij ons niet meer ziet zitten.
We vullen in wat de ander voor reden kan hebben. Vaak is dit veel negatiever dan wat er echt aan de hand is. Je kunt dit navragen, of als je deze mogelijkheid (nog) niet hebt kun je bedenken wat een meer liefdevolle reden zou kunnen zijn.

Misschien komt ze te laat, omdat ze nog een oud vrouwtje hielp oversteken of zegt hij zo halfslachtig gedag, omdat hij met zijn hoofd bij een interessant project zit. Het verandert niks aan de situatie, maar kan er wel voor zorgen dat jij je minder geïrriteerd of gespannen voelt tot je weet wat er werkelijk aan de hand is.

Zeg eens....
Wanneer je probeert een ander te veranderen dan leidt dat bij beide partijen waarschijnlijk tot grotere frustratie en veroorzaakt meer stress.

Probeer eens op zo'n moment anders naar de ander te kijken.
Want zo zoek je emotionele controle in jezelf. Op deze manier neem je de controle terug.
Niet hij....., maar IK heb me...., laat me,,,,, ik voel me.......

"Tussen wat wordt gezegd en niet bedoeld en wat wordt bedoeld en niet gezegd, gaat de meeste liefde verloren"

Deze uitspraak las ik in de kalender van "Omdenken" en slaat de spijker op zijn kop. Hoe vaak vertel je een vriend/vriendin niet over een meningsverschil met jouw partner en zeg je "en toen dacht ik"....
Precies die gedachte is wat je jouw partner te vertellen hebt. Vaak houden wij dit voor onszelf in plaats van te delen wat er in ons omgaat. Wij worden boos en gaan in discussie met elkaar over punten en komma's. En dat is precies wat volgens mij met bovenstaand citaat bedoeld wordt en waar het mis gaat. Leren hoe deze valkuil vaker te vermijden? Relatietherapie. Doen!

Boek: Waarom je huwelijk strandt - Matthew Fray

Dit boek kan een reddingboei zijn voor iedereen die achteloos met zijn partner omgaat.

Wijze lessen die de schrijver geleerd heeft van zijn eigen huwelijk dat in een scheiding eindigde. Zoals hij zelf schrijft: ik was een prima kerel maar een waardeloze partner. Hoe komt het toch dat wij ons zo onverschillig gaan gedragen na de verliefdheid en dat wij denken ermee weg te komen?

Het boek is vlot en humoristisch geschreven en voor iedereen min of meer herkenbaar.

In een relatie heb je beide de intentie om de ander te zien en te blijven communiceren. Onbewust worden we echter geraakt in oude kind pijn en onvervulde behoeften. Om dit te erkennen en er bewust van te worden, vraagt moed.
We hebben vaak de neiging om de schuld buiten onszelf te leggen en de vinger naar de ander te wijzen. "Jij doet ook altijd...?!". Het gaat niet om de situatie of persoon die zo irritant is, maar om wat er geraakt wordt in jou. Het is dus geen kwestie van schuld maar van geraaktheid.

Door de moed te vinden om te onderzoeken en uit te spreken wat er in je om gaat, kun je als partners naast elkaar gaan staan en elkaar steunen. Zo kan je relatie zich verdiepen i.p.v. dat je tegenover elkaar komt te staan.

Dit boek is erg behulpzaam in het begrijpen van de diepere laag in het onderling contact. Het helpt dat er vele voorbeelden in staan en ook verschillende oefeningen. Leerboek transactionele analyse

Wanneer je een samengesteld gezin bent is het vaak logisch dat het lastig is om elkaar goed te begrijpen in de rol die je hebt. Dit is heel normaal en doet geen afbreuk aan de liefde of genegenheid die je voor elkaar voelt
De sterke emoties die gepaard gaan met de verschillende posities insider (ouder) en outsider (stiefouder) zijn niet prettig. Soms brengt dit schaamte met zich mee. Misschien is het bemoedigend om te weten dat het normaal is dat outsiders zich soms buitengesloten voelen, jaloers zijn, zich onzichtbaar voelen.
Een van de meest cruciale strategieën om het beter te laten lopen binnen een stiefgezin is het aan gaan van één op één momenten. Dus niet om te gaan mixen maar het is effectiever om op te delen. Eén op één tijd ondersteunt alle relaties in het gezin, zowel de nieuwe stiefrelaties als de al bestaande ouder-kindrelaties. Daarnaast hebben stiefkoppels behoefte aan tijd allen, zonder de kinderen om hun relatie te verstevigen. Koppeltijd zorgt ervoor dat dat stiefouders minder gevoel om te moeten concurreren met de sterke ouder-kindrelatie. Daarnaast biedt het de ouder ruimte om tijd en aandacht te geven aan zijn/haar partner onder dat de kinderen telkens beroep doen op hem/ haar. Ouder-kind tijd zorgt vervolgens weer stabiliteit en betrouwbaarheid voor de kinderen. Daarnaast hebben stiefouders en stiefkinderen ook tijd samen nodig zonder ouders om te kunnen werken aan hun eigen nieuwe relatie zonder dat dit wordt overschaduwd door de reeds bestaande band tussen ouder en kind.

De term 'samengesteld gezin' doet veronderstellen dat twee gezinnen/ systemen het best kunnen worden verzacht door veel tijd samen als gezin door te brengen. Soms kan het zijn dat gezinsactiviteiten ondersteunend kunnen zijn voor de ontwikkeling van een gezin. Het blijkt alleen dat dat de uitdaging juist ligt in het samen zijn van een stiefgezin. Hierbij wordt vaak een samenhorigheidsgevoel geforceerd wat druk geeft op de posities van de insider (de ouder) en de outsider (stiefouder). De uitdaging insider-outsider kan zowel voor ouders als stiefouders bijzonder pijnlijk zijn Het is verleidelijk om dat dilemma op te lossen door één kant uit te schakelen. Sommige ouders richten hun aandacht volledig op hun eigen kinderen en laten de stiefouder het zelf maar uitzoeken. Maar ook andersom.. Dus aansturen op een mix, of eerst de relatie en dan het kind zijn niet de oplossingen die helpend gaan zijn. Helpend is het om de moeilijkheid van de posities van de insider en de outsider bespreekbaar te maken.

Boektip: Liefde in Verhouding - Esther Perel

Als je in je relatie te maken hebt gehad met vreemd gaan, overspel of een affaire dan is dat vaak moeilijk te verteren. Het boek Liefde in Verhouding helpt je met de vragen waar je mee zit als "Hoe kon het gebeuren?" en de worsteling om hier mee om te gaan en het een plekje te geven.

Als zij/hij maar gelukkig is

Samen delen is de aard/kern van een huwelijks-/partnerrelatie. Wil je dat de ander gelukkig is? Neem hem/haar mee in wat je beleeft hebt, wat je bezig houdt.

Hoe?
Stel jezelf (aan het einde van de werkdag) de volgende vragen:
- Waaraan heb ik vandaag plezier beleeft?
– Wat vond ik vandaag vervelend/irritant?

De meeste verliefdheden zijn heerlijk. Het is prachtig, zo zonnig als het leven lijkt. Maar het kunnen ook behoorlijke rampen worden.
Een vrouw die voor de liefde met haar enig kind uit Zuid-Limburg was verhuisd naar een dorpje hier in de omgeving kwam erachter dat haar partner zich niet gedroeg zoals hij zich had voorgedaan. Ze had echt niet gedacht dat deze man zijn vrijgezellenleventje bleef aanhouden en geen aandacht voor haar had. Zij voelde zich een “veredelde huishoudster”. Dit soort dingen gebeurt zelden zo vanuit een vooropgezet plan, maar ook dingen die “gewoon” tegenvallen, bv. dat je geen contact krijgt met de buurt, dat je je niet thuis voelt in de omgeving, dat de stiefkinderen zich vervelend gedragen tegen jouw kind, dat je niet kunt wennen aan je nieuwe collega’s…. alles kan tegenvallen.

TIP
Daarom is mijn advies: als het enigszins kan hou dan je eigen woning nog een tijdje aan.

Natuurlijk heeft het leven risico’s en moet je die soms nemen, maar een goede voorbereiding en “iets op de achtergrond houden” is echt niet overdreven. Een huisje in jouw oude vertrouwde omgeving (al is het maar een kamer) kan ook als uitvalbasis dienen voor de moeilijke momenten als je je oude omgeving mist. Deze mevrouw was genoodzaakt om bij haar bejaarde vader in te trekken met haar kind (het kind wat ook weer moest verkassen). Haar werkplek in de winkel van haar zwager was inmiddels bezet. Gelukkig zijn dit soort situaties uitzonderingen, maar nog steeds gaat 60% van de samengestelde gezinnen binnen 5 jaar uit elkaar.

Het is elke keer een drama als iemand van wat verder weg is verhuisd voor de liefde. Meestal laat men veel van zichzelf achter (huis, werk, vrienden en familie) en als kinderen niet meeverhuizen moeten ze voor de omgangsregeling veel verder reizen en kan het een gedoe zijn om toestemming te krijgen van de ex-partner.
Als het kind wel mee verhuist (bv. omdat de andere ouder niet meer leeft of op een andere manier geen rol kan spelen) moet een kind naar een andere school, opnieuw vriendjes maken, etc. Je kind laat dan dus ook alles achter.

Accepteer dat je het niet altijd eens hoeft te zijn met elkaar en leer te geven zonder meteen iets terug te verwachten.

Lees het boek : 'Houd me vast' van Sue Johnson: Een goed leesbaar boek met voorbeelden die je kunnen helpen.

Daarbij kan het helpend zijn een therapeut te zoeken, die therapie aanbiedt op basis van de door haar ingezette EFT principes.

Transparantie verbinding brengt herstel. Transparant en open zijn kan heel spannend zijn en tegelijkertijd brengt het verdieping in je relaties. Begin met te voelen hoe jij jezelf ervaart als je iets heel kwetsbaar deelt. Wat gebeurd er in je lijf. Het oefening van deze gewaarzijn zal je helpen om stap voor stap opener te kunnen zijn.

Intimiteit is niet alleen lichamelijk gericht. Intimiteit betekent kunnen delen wat je denkt en voelt, veilig voelen en kunnen dromen..
Hoe zit dat bij jullie?

Waardeer de verschillen!
I.p.v. je te ergeren aan wat je partner doet of zegt, kun je beter kijken naar wat maakt dat je je ergert?

 

Vaak is het iets wat jij anders ziet of zou doen. Onderzoek eens wat de winst is van hoe de ander het zegt of doet i.p.v. het meteen af te keuren.

Waardeer de ander. Hij/zij vult jou aan!

Kwaadaardig: "De hemelse hel en helse hemel van narcisme" van Bianca Verbeek

Je kunt deze week geen winkel in lopen of je ziet: de dag van de liefde komt er weer aan! Etalages in rood-roze, overal hartjes en Valentijnsdeals.
Love is in the air!

Een goede tijd om aandacht te vragen voor: investeren in je relatie.

Daarom organiseren we in aanloop van Valentijnsdag opnieuw de EFT Relatietelefoon. Relatievragen? Meer weten over EFT? Van 7 t/m 14 februari kun je elke avond bellen met de EFT Relatietelefoon: 085-0478288. Welke vraag je ook hebt, je wordt vakkundig geholpen door ons team van EFT-therapeuten.

Soms gebeurt het dat mensen bij me komen die al lang, heel lang rondlopen met gevoelens van onvrede, verdriet of eenzaamheid in hun relatie. Uit angst voor ruzie of vanwege moeite met communicatie. Vaak is de andere partner niet van op de hoogte van deze gevoelens en is hij /zij bereid er nog echt voor te gaan.

Jammer genoeg blijkt dan nog wel eens dat de ene partner zo lang alleen met deze negatieve gevoelens heeft rondgelopen, dat de weg naar elkaar terug niet makkelijk is. Zonde.

Begin op tijd aan dat lastige gesprek. Of als je er samen niet uitkomt, geef niet op, trek je niet terug, maar vindt een passende therapeut of coach om mee te praten en de weg naar "samen" weer te vinden. Om het een echte kans te geven.

Vragen? Lastig? Kun je hier hulp bij gebruiken? Neem contact met me op!

Boekentip
'Het leven is niet veel soeps' van Letty van der Geest
Over afhankelijkheid, loslaten, relaties, te hoge verwachtingen, vertrouwen, goede liefde en gelukkig leren leven.
Alle levensvragen komen aan bod.
Kortom hoe moet je leven?
Zeer lezenswaardig!

Delen wat je raakt

Hoeveel tijd besteden stellen gemiddeld aan commnicatie per dag? Een schokkende 10 minuten blijkt uit onderzoek. Juist met je partner is het belangrijk te kunnen blijven delen wat je raakt. Op deze manier ontstaat er ruimte voor emotionele betrokkenheid, kwetsbaarheid en vertrouwen.

Wat kun je doen om samen weer werkelijk contact te krijgen? Spreek samen af om ten minste een week elke dag 10 minuten écht met elkaar in contact te gaan door:

-Ieder 5 minuten de ruimte, tijd en rust te geven om zijn/haar verhaal te doen. Dit kan gaan over iets waar je mee zit die dag, over wat je raakt of gewoon iets wat je belangrijk vindt om te delen.

- De luisteraar luisterd aandachtig en koppelt aan het einde van de 5 min in een samenvatting in eigen woorden terug wat het is dat de ander raakt. En checkt, klopt dit?

- Als het klopt dan gaan jullie door en wisselen de rollen. Klopt het niet dan gaat de luisteraar nogmaals luisteren naar wat het is dat de ander raakt. Ga door totdat de luisteraar kan erkennen waar het om gaat.

Let op!
Het gaat om erkenning, niet om er mee eens te zijn of er wat van te vinden.
Valkuilen zijn dan ook om advies te gaan geven (de ander willen helpen), doorvragen op vragen waar jij zelf nieuwschierig naar bent, en bagataliseren dat het toch niet zo erg is.

Doen jullie dit en tijdje? Je zult merken dat je went aan de vorm en de manier van communiceren gaat integreren in het algemeen.

Gedachten hebben een grote kracht, ze sturen je gedrag aan en geven een gevoel. Wanneer je de negatieve gedachten over je zelf hebt, kan dit grote impact op je leven hebben.
Het kan zijn dat je verdriet en pijn die dit oplevert compenseert, al dan niet bewust. Bijvoorbeeld door in ongezonde relaties terecht te komen waarin bijvoorbeeld afhankelijkheid, angst, manipulatie aan de orde zijn.
Zo’n relatie kan een pleister zijn terwijl tegelijkertijd een gevoel van leegte blijft.
Om dit te doorbreken en rust te vinden kun je een stapje terug zetten, terug naar de basis = jezelf.
Wie ben jij, wat vind jij belangrijk, waar liggen je grenzen? Wanneer je een gezonde relatie opbouwt met jezelf, zullen je relaties anderen veranderen.

Conflicten en ruzie ontstaan vaak door oordelen en kritiek richting de ander. De tegenreactie op zo’n aanval is dan verdediging.

Met een oordeel of kritiek probeert iemand eigenlijk te zeggen dat een behoefte niet is vervuld. Onvervulde behoeften brengen gevoelens als boos, verdriet etc. met zich mee. Wanneer vanuit dit gevoel wordt gecommuniceerd resulteert dit vaak in het geven van oordeel of kritiek.

Wanneer je voor jezelf bedenkt welke behoeften zijn verbonden aan je gevoelens, dan wordt het gemakkelijker om te communiceren vanuit deze behoeften.

Basisbehoeften die iedereen heeft zijn:

Autonomie (b.v. eigen keuzes maken, doelen nastreven)

Integriteit (b.v. jezelf kunnen zijn, zelfrespect)

Vieren & rouwen (stil staan bij het leven en bij verlies)

Onderlinge afhankelijkheid (o.a. begrip, erkenning, acceptatie)

Spel (humor, plezier)

Welzijn (harmonie, orde, schoonheid, vrede)

Fysieke behoeften (o.a. aanraking, beweging, bescherming, onderdak, rust, seksuele intimiteit, eten, drinken)

Passief agressief gedrag uit zich bijvoorbeeld in sarcastische opmerkingen, kritiek uiten, mopperen, zwijgen, anderen de schuld geven, afspraken niet nakomen, uitstelgedrag, weglopen.

Vaak zit er achter dit gedrag een onvervulde behoefte en heeft iemand niet geleerd om behoeften en gevoelens op een positieve manier te uiten. En om aan te geven wat hij/zij nodig heeft.

Ook kan er in een relatie een patroon zijn ontstaan waarbij niet echt geluisterd wordt en via een omweg alsnog geprobeerd wordt om de boodschap over te brengen.

Om de communicatie te verbeteren is de eerste stap bewustwording van het patroon bij jezelf en/of in je relatie.
Het kan zijn dat je onbewust op dezelfde manier jezelf uit zoals je dat bij je ouders hebt gezien. Soms is bewustwording al voldoende om te gaan oefenen met een andere manier van communiceren. Dat wil zeggen op een volwassen manier je behoeften aangeven en eventueel een verzoek doen aan de ander om daar rekening mee te houden. Je blijft dan weg uit de aanval-verdedig modus.

Wanneer er dieperliggende oorzaken zijn, zoals angsten en overtuigingen kan de vervolgstap zijn om die verder te bekijken en op een andere manier mee om te gaan. Zodat er ruimte ontstaat om de stap te zetten naar volwassen communicatie.

Wanneer je ongelukkig bent in je relatie kun je als eerste stap proberen duidelijkheid te krijgen over waar het probleem precies zit.

Hierbij zet je op een rijtje tegen welke punten je aanloopt. Vervolgens deel je deze punten in naar:
- Jezelf (onzekerheid, verlatingsangst, bindingsangst, pijn/angst/verdriet uit het verleden)
- Je partner (hoop je dat je partner verandert? Gaat je partner over je grenzen heen?)
- Omstandigheden (geld, werk, huis, gezondheid, kinderen, psychische problemen)
- De relatie (communicatieproblemen, klagen, beschuldigen, onbeschikbaar zijn, vluchten)

Wanneer je meer duidelijkheid hebt over de achtergrond van het probleem, weet je vanuit welke invalshoek je kunt werken aan jezelf en de relatie. Van de punten die bij je partner liggen, kun je met elkaar kijken of deze bespreekbaar zijn.
Door de problemen in te delen kun je bepalen of er mogelijkheden zijn tot accepteren van elkaar, werken aan jezelf en de relatie. Ook kan het helpen voor jezelf duidelijk te krijgen of je een toekomst ziet in de relatie.

Als de seksualiteit en intimiteit niet meer vanzelf stroomt kan het werken om een moment te kiezen waarop jullie de tijd nemen om elkaar lichamelijk te ontmoeten. 'Ja, maar seks moet vanzelf komen', hoor ik regelmatig als tegenargument. Maar hiermee stel je een hoge eis aan jezelf of de ander. Mocht je dan weken geen zin hebben, dan moet er wel iets 'fout' zijn.
Soms vergelijk ik het maken van zo'n afspraak, met een avondje uit, bijvoorbeeld naar het theater. Je wast je haren, trekt je mooie kleren aan, spreekt wat eerder in de stad af om nog wat te drinken. Zo kun je ook de afspraak met je partner benaderen, als iets speciaals waar je je op voorbereidt. En wat de voorstelling dan ook wordt, mooi moeilijk of leuk wordt, kijk of je kan blijven voelen dat je hem samen beleeft.

De intake voor relatietherapie is van belang om te kijken of jullie je op je gemak voelen bij de therapeut. Neem dus de tijd om samen te beslissen of de therapeut bij jullie past.

Van de therapeut mag je verwachten dat hij/zijn uitleg geeft over het te verwachten proces.

Om verandering in te zetten moet het kwartje eerst vallen dat de relatie niet liefdevol en onveilig is.

Hieronder een opsomming van alarmsignalen:

Toenemende controle
Al in het begin van de relatie kan er sprake zijn van controle, maar het kan zo geniepig gebeuren dat we het niet bewust meekrijgen. Onder het mom van de vriendelijke leraar kun je bijvoorbeeld ‘voor je eigen bestwil’ voortdurend advies krijgen.

De ander de schuld geven
Mensen die destructief gedrag vertonen, nemen meestal niet de verantwoordelijkheid voor hun gedrag. De partner de schuld geven is een krachtige manier om verwarring te scheppen, haar reacties te ontzenuwen en haar gevoel van eigenwaarde aan te tasten. Wanneer we voortdurend de schuld krijgen van alles, bestaat de kans dat we gehersenspoeld worden en slecht over onszelf gaan denken.
In het begin zijn we misschien nog in staat om zijn kritiek van ons af te schudden en dit te zien als een oneerlijke aanval. Al snel gaan de wrede opmerkingen van onze partner echter hun tol eisen, en beginnen onze verdediging en ons zelfvertrouwen onvermijdelijk af te brokkelen.

Meedogenloze eisen
Wat je ook doet, hoeveel aandacht en zorg, liefde en seks je hem of haar geeft, voor sommige mensen is het nooit genoeg. Ze hebben een gebrek aan empathie voor anderen en menen het recht te hebben altijd maar eisen te kunnen stellen.
Het kan zijn dat onze partner van ons verwacht dat we onze liefde bewijzen door hem voortdurend aandacht te geven. Onze behoeften doen er niet toe. Met straffend gedrag manipuleert hij/zij ons om de aandacht te geven waar hi/zij zo naar hunkert, waarbij zijn onmiskenbare boodschap is: ‘Ik ben het belangrijkst, want ik ben bijzonder.’

Overheersing binnen het gezin
Sommige mensen menen dat alles om hen draait. Ze voelen zich gerechtigd om hun partner ‘de wet voor te schrijven’ en verwachten van haar dat ze hem stoïcijns dient in zijn/haar positie als de ‘heer, vrouw des huizes’.
Er kan ook enorme druk op ons worden uitgeoefend door de verwachting dat we altijd de kinderen onder controle en stil zullen houden.

Dr. Jekyll en Mr. Hyde
Een verrassend aantal mensen met controledwang vertoont twee soorten gedrag: dat van de charmante, ‘zorgzame’ partner
of dat van de kille, kwetsende partner. We leren natuurlijk eerst de charmante mens kennen en gaan daarvan houden.
Wanneer we veilig in de relatie zitten, is er minder noodzaak voor onze partner om indruk te maken. Hij/zij begint de donkerder kant van zijn/haar persoonlijkheid te tonen. Krijgt men het niet zoals men het hebben wil, dan kan hij/zij plotseling een woedeaanval krijgen, of zich hullen in een vijandig stilzwijgen. Was hij eens de attente geliefde, nu kan hij plotseling egoïstisch of gewelddadig worden. Al snel weten we niet wat we moeten verwachten. Soms is onze partner charmant, maar het volgende moment verandert hij/zij door het minste of geringste, en lijkt van plan ons leven totaal te verpesten. Door dit onvoorspelbare veranderlijke gedrag zitten we voortdurend in spanning. We willen natuurlijk geloven dat de vriendelijke en zorgzame man op wie we verliefd werden zijn ‘ware’ gezicht is.

De behoefte om te bezitten
Sommige mensen met controledwang zijn enorm bezitterig. Ze willen ons afzonderen en voor zichzelf houden, en hebben er om die reden een hekel aan als we aandacht besteden aan onze kinderen, vrienden of familie. Hun gevoel dat wij hun eigendom zijn, kan gemaskeerd worden doordat ze zich voordoen als zorgzaam en attent.
In het begin voelen we ons misschien gevleid dat onze partner volledig toegewijd is aan ons. Hij/zij lijkt zo geïnteresseerd in ons welzijn dat we dit vanzelfsprekend zien als een teken van liefde. Na een tijdje gaan zijn bedrieglijke onschuldige gebaren echter verstikkend werken. De onuitgesproken boodschap is: ‘Jij bent van mij.’

Je partner doodzwijgen
Je partner doodzwijgen is een krachtig middel om controle over haar te houden, vooral in combinatie met regelrechte vijandigheid. Leven met regelmatige perioden van sombere stilte is zeer stressvol en demoraliserend. De naargeestige stemming van onze partner creëert een ondraaglijke spanning. Dit kan sterke gevoelens van hulpeloosheid, verlatenheid, frustratie en angst in ons losmaken.

Kleineren en ondermijnen
Sommige mensen menen dat ze beter zijn dan hun partner. Ze kunnen proberen de overhand te houden door onze inspanningen te negeren, in diskrediet te brengen, te kleineren of te ondermijnen.

Psychologische spelletjes
Een psychologisch spelletje is een bewuste truc om voordeel te behalen door verwarring te stichten. Daaronder valt het gebruikmaken van verdraaiingen, tegenstrijdigheden, beschuldigingen en ontkenningen, halve waarheden of leugens vertellen, en situaties creëren waarin je het nooit goed doet. Dit zijn allemaal dingen die ons in verwarring brengen.

Grensoverschrijdend gedrag en seksueel misbruik
Kenmerken van een seksuele relatie waarin de partner wordt mishandeld zijn vaak onderdrukking, conflicten en vernedering. Om zijn/haar dominantie en macht te doen gelden, kan een gewelddadig persoon veel vormen van seksueel misbruik hanteren en kan van ons verwachten dat we alle behoeften vervullen wanneer, waar en op welke manier hij/zij dat wil; men kan ons lichaam behandelen alsof het hun eigendom is. Suggestieve opmerkingen maken over andere vrouwen/mannen, ons op een ongunstige manier met hen vergelijken, of impliceren of dreigen naar een ander te gaan voor seks, opdringerig en flirterig zijn naar andere mannen/vrouwen, achter onze vriendinnen/vrienden aangaan of affaires hebben. Terwijl hij/zij vleiende opmerkingen maakt en charmant doet om die andere man/vrouw een speciaal gevoel te geven, en zich koestert in hun bewondering, verdwijnt ons zelfvertrouwen als sneeuw voor de zon.

Betaald zetten en straffen
Straffen van de partner is een vorm van manipulatie die er al snel toe leidt dat ze toegeeft. Er zijn talloze manieren om iemand te straffen voor daadwerkelijke of vermeende ‘overtredingen’, zoals intimideren, mokken of boos worden. De onderliggende boodschap is: ‘Doe wat ik wil, anders zal het je berouwen.’ En we komen er al snel achter dat hij het meent.

De kinderen tegen ons gebruiken
Hoewel sommige mensen hun kinderen zien als concurrenten voor onze aandacht, beschouwen anderen hen als potentiële bondgenoten in hun strijd tegen ons. Sommigen stimuleren passief de respectloosheid en openlijke gehoorzaamheid van de kinderen jegens hun moeder/vader door hun slechte gedrag te negeren. Anderen moedigen dit actief aan door mee te doen met het kind. Sommigen kunnen ons gezag over onze kinderen ondermijnen door hen doelbewust toe te staan dingen te doen die wij niet goed vinden. Weer anderen kunnen hen verleiden met cadeautjes, geld of aandacht, hen als hun vertrouweling behandelen, of hen in een rol dwingen die wedijvert met de onze.

Kindermishandeling
Mensen die op een schadelijke manier macht uitoefenen binnen hun gezin, kunnen hun destructieve gedrag richten op hun kinderen of stiefkinderen.

Woede, intimidatie en geweld
Woede gebruiken om anderen te intimideren en controle over hen te houden, geldt ook als mishandeling. Leven met irrationele angst is als leven in een emotioneel mijnenveld. We weten nooit zeker wanneer de volgende ontploffing komt. Dit houdt ons in een voortdurende staat van angst, terwijl we proberen te anticiperen op de uitbarstingen van onze partner, ze te voorkomen en ermee om te gaan.

Soms begrijp je niet waarom je weer zo boos werd. Of waarom je weer niet gezegd hebt wat je wilt. Veroordeel jezelf niet! Iedereen heeft een reden waarom ie doet wat ie doet. Ook jij.
Er zit een behoefte of angst achter, waar je zelf misschien niet bewust van bent. Ga er over in gesprek met iemand die je daarbij kan helpen. Zo kun je jezelf leren begrijpen en daarmee ook genadig zijn voor jezelf. En uiteindelijk zelfs misschien leren om anders te reageren.

Als je problemen hebt in je relatie op wat voor gebied dan ook...
Komen jullie er samen niet uit...
Wacht dan niet te lang om hulp te zoeken.

Ik weet het is een hele stap om hulp te gaan zoeken en je problemen te delen met een therapeut... maar jullie zijn het meer dan waard.

'De mijne zijn de liefste', geschreven door Magda Hengst en Karin den Hollander is een prachtig, leerzaam en bruikbaar boek voor stiefverzorgers en voor professionals die met samengestelde gezinnen werken. Door dit boek ga je begrijpen waarom zoveel van deze relaties binnen enkele jaren stranden. De auteurs kiezen voor de invalshoek van onzichtbare dynamieken die van invloed zijn op het stiefsysteem. Ze ontwikkelden de Stiefcirkel om deze dynamieken inzichtelijk te maken. Echt een aanrader!

In mijn praktijk, komen paren met relatieproblemen. Ze willen graag een betere relatie maar het lukt ze maar niet om tijd met elkaar te hebben. Werk, kinderen, hobby's ed. maken dat het leven zo druk is dat hun relatie op de laatste plaats komt.
Mocht je relatie niet lekker lopen, maak je relatie/jullie vriendschap dan prioriteit! Daar moet je hard je best voor doen. Jullie relatie is de basis voor jullie gezin. Maak een prioriteit van jullie relatie.

In het boek protocol voor relatie-therapie wordt o.a. het volgende gezegd over de rechten van het individu:

Recht op bescherming:
Zowel binnen als buiten de relatie hebben beide partners recht op bescherming door de andere partner en recht op bescherming van de relatie. Eer relatie dient veiligheid en zorg te bieden. Dit is onderdeel van de intieme band met wederzijdse afhankelijkheid. Bescherming geldt op alle vlakken waarop de ander aangetast kan worden: Lichamelijke gezondheid, mentale gezondheid, integriteit, sociaal- economische positie en reputatie. Personen hebben recht op bescherming door hun partner tegen andere mensen of zaken die schade kunnen geven aan de persoon of aan de relatie

De zeven geboden voor het omgaan met conflicten
1. Praten, praten, praten
2. Houd de connectie in stand
3. Onderzoek bij de ander:
- welke behoeftes worden niet vervuld
4. Vertrouw op de goede intenties van de ander:
- negatief gedrag komt voort uit oude wonden en angsten
5. Ga voor een win-win situatie en daarna pas voor een eerlijk compromis
6. Zeg meteen sorry voor fouten die jij hebt gemaakt
7. Ruim je zwerfvuil op

Een aanrader IK OOK VAN JOU! Handboek bij huwelijk.
Schrijvers: Nicky & Sila Lee
De meeste echtparen gaan het huwelijk in met grote verwachtingen. Ze kunnen zich niet voorstellen dat ze ooit niet bij elkaar zouden willen zijn. De relatie op lange termijn is echter anders, en in potentie veel beter!

Hoe kunnen we een leven lang gelukkig getrouwd zijn? Hoe lossen we conflicten op? Hoe kunne we seksuele intimiteit ontdekken en herontdekken?

Dit boek staat vol praktische adviezen. Het leest gemakkelijk en helpt u uw huwelijk op te bouwen of zelfs te herstellen. Voor bijna gehuwden is het boek ook een waardevol geschenk!

De podcast Scheiden met Stine van Stine Jensen gaat over scheiden en de gevolgen daarvan, voor (ex-)partners en kinderen. In elke aflevering hoor je experts, ervaringsdeskundigen en schrijvers over verschillende aspecten van het scheiden. Als rode lijn door alle afleveringen loopt Stines eigen scheidingsverhaal, waarbij ook haar dochter en haar ex-man aan het woord komen.

Boekentip: Mating in Captivity van Esther Perel. Hierin wordt een goed overzicht gegeven van de culturele ontwikkeling die relaties en het huwelijk hebben doorgemaakt, en wat voor effect dit kan hebben op jou en je relatie.

Wil jij meer weten over non-monogame relaties en alles wat daarbij komt kijken? Een goed boek hierover is Polysecure van Jessica Fern.

boekentip: De vijf talen van de liefde
Geschreven door Gary Chapman

Door dit boek kun je de liefdestaal van je partner leren spreken en verstaan.

Vraag jezelf af: wil je écht uit elkaar? Of wil je het gewoon anders en heb je iets anders nodig dan wat je nu steeds krijgt?
Als jullie beiden het anders willen, én kunnen aangeven dat je inderdaad iets anders nodig hebt dan wat je nu steeds krijgt, dan is er nog veel mogelijk en is er waarschijnlijk nog genoeg te vinden bij elkaar. Ga dan ook zeker op zoek naar een therapeut die jullie beiden aanspreekt, om de stap naar elkaar toe weer te maken/te wagen.

Ik ontving tijdens de vakantie een mail van een vrouw die met haar samengesteld gezin op vakantie was.

Een deel uit deze mail (overgenomen met toestemming):
“…Ik schrijf vanuit mijn vakantieadres: ik had gehoord dat het lastig was, en daarom hadden we tevoren enkele afspraken gemaakt met de kinderen en met elkaar.(….) De kinderen vliegen elkaar steeds in de haren. Om de haverklap is er ruzie, ook al nemen we voor om rustig te blijven. Ik kies voor mijn kind, hij voor het zijne en voor we het weten hebben ook wij stevige bonje(…). Hoe kan ik daaruit blijven? Kunt u ons enkele tips geven? (…)
Ik had me deze vakantie zó anders voorgesteld. Een vakantie zou toch ontspannen moeten zijn… Ik heb nog nooit zoveel gehuild tijdens mijn vakantie. Dit wil ik nooit meer, het liefst wil ik nu meteen naar huis. Wat adviseert u? Koffers pakken en naar huis gaan? (….) En tegelijk houden we ontzettend veel van elkaar, ik wil hem niet kwijt”.

Helaas kan ik op zo’n moment vaak weinig doen. Het is belangrijk om er achteraf eens goed voor te gaan zitten. Kunnen de kinderen in het dagelijks leven goed overweg? Zijn jullie al eerder samen met de kids op vakantie geweest? Wat ga je doen? Vinden de kinderen dat allebei leuk? Hebben ze vaak last van heimwee? Wonen jullie wel/niet samen in een huis? Hoe kun je zorgen voor “time-outs” van elkaars kinderen? En wat doen jullie normaliter bij conflicten rondom de kinderen? Hoe ga je daarmee om?
Ik zeg wel eens: Kijk waar je in het dagelijks leven tegenaan loopt. Vermenigvuldig dit met 10 of met 20 dan weet je ongeveer hoe het is.

Zelfs als het vorige keer een doffe ellende was, kun je op den duur misschien toch met z’n allen op vakantie. Daarvoor is een goede voorbereiding nodig. Onvoldoende voorbereiding geeft grote kans op ellende. Maar in sommige situaties is het beter om ieder met je eigen kind iets te gaan doen, en een lang weekend voor samen te plannen, zodat je allemaal, ieder op de eigen manier, een eigen korte vakantie hebt. Minder lang maar meer kwaliteit.

Als jullie vakantie ook zo’n drama was is het verstandig om er inderdaad eens goed de tijd voor te nemen, en alle mogelijkheden op een rijtje te zetten. Doe dat met hulp, want er zijn meerdere wegen naar Rome.

Bedenk dat je, datgene waarin jullie verschillen tegenover elkaar kunt zetten, maar ook als aanvulling aan elkaar kunt zien. In plaats van een conflict te creëren, ben je daarmee samen extra krachtig.

Maak bewust meer tijd en energie vrij voor elkaar. Dit kun je doen door bijvoorbeeld:

-Maak een lijst met energievreters en energiegevers in je privéleven. Bespreek samen hoe je wellicht een aantal energievreters kunt aanpakken.
-Verras elkaar wat vaker!
-Plan iedere maand iets leuks wat je samen kunt gaan doen. Laat het dan voor de ander een verrassing zijn wat er gaat komen.
-Probeer iedere week minstens twee avonden om met elkaar door te brengen.
-Doe samen een fysieke activiteit, denk aan wandelen, dansen, sauna, sporten.
-Denk bewust in oplossingen en niet in problemen.

Een korte maar krachtige oefening met je partner.

Neem 5 minuten de tijd, ga rustig zitten en kijk elkaar constant in de ogen.

Kijk naar de persoon tegenover je en stel je voor hoe die als kind was, wat hij/zij allemaal mee heeft gemaakt in zijn/haar leven, wat er moeilijk was, wat er mooi was.

Als je afgeleid wordt door andere gedachten, ga dan even terug naar heel bewust naar de ogen kijken en ga dan weer terug naar de vragen hierboven.

Het kan zijn dat je in een spiraal komt waarbij het contact vaak zo vluchtig is of over de 'zakelijke' dingen van de relatie, kinderen etc. gaat.

Een korte oefening waarmee je echt even contact met elkaar kunt maken:
Neem 20 minuten de tijd voor elkaar zonder dat je gestoord gaat worden.
Vervolgens zet je een timer voor 5 minutes - je wordt nu om beurten de spreker en luisteraar. De 1e spreker mag voor 5 minutes over een thema praten waar je enthousiast van wordt.
Probeer vooral te spreken vanuit jezelf, wat je erbij ervaarde, hoe je je voelde, etc. De luisteraar mag alleen maar luisteren, houdt oog contact en geeft geen feedback, ook niet non-verbaal. De luisteraar kan registreren wat het luisteren met hem/haar doet.
Neem aan het einde van de 5 minuten een minuut stilte en registreer wat deze manier van praten/luisteren met je deed. Daarna kun je even kort delen wat je opmerkte.

Draai vervolgens de rollen - nu wordt de spreker luisteraar en de luisteraar spreker. Daarna weer kort delen.

Bespreek daarna samen nog even hoe je het vond om zo met elkaar te praten.

Geduld is een schone zaak, tijd heelt alle wonden. Zo ontzettend cliché maar niet minder waar. Ik hoor heel vaak, " ja maar ik moet een keus maken", en ik weet het niet............Je moet niks, je mag tijd nemen. Als je het nu niet weet? Misschien weet je het straks wel. Gun jezelf tijd en rust voor je een besluit neemt. En maak je de verkeerde keus? Dan kom je er toch gewoon op terug, want ook dat mag.

Relatietherapie in samengestelde gezinnen is anders dan bij “gewone” gezinnen.

In kerngezinnen (“gewone” gezinnen) is het duidelijk dat beide ouders het beste voor hun kinderen willen. In samengestelde gezinnen willen beide partners ieder het beste voor de EIGEN kinderen. Niet dat men de kinderen van de ander dit misgunt, maar men is gevoeliger voor de situatie en gevoelens van eigen kinderen. Dat heeft alles met loyaliteit te maken.

Relatieproblemen in samengestelde gezinnen gaan meestal over de kinderen. “Steken onder water”, onbegrip van de stiefouder die zelf geen kids heeft en zich onvoldoende realiseert hoe gevoelig de ouders zijn, of zich niet kan inleven in kinderen. Stiefouders beschadigen hun relatie door zich negatief uit te laten over het stiefkind. Men bekritiseerd het liefste wat de ander heeft. Dat maakt de relatie kapot.

De meeste stiefouders proberen rekening te houden met de gevoeligheden van de partner en van diens kinderen. En dat terwijl kinderen soms bewust, maar meestal onbewust wél op stiefoudertenen gaan staan. Zelfs bij bewuste acties van kinderen om de stiefouder te negeren, is het beter te onderzoeken waar dit gedrag vandaan komt dan te grijpen naar straf. Echter, de stiefouder (die zich toch al “kop van Jut” voelt) heeft daar vaak weinig behoefte aan. Maar kinderen die dit gedrag vertonen hebben vaak loyaliteitsproblemen. En dat los je niet op met straf.

Een goedbedoelde vraag van de stiefouder wordt door pubers snel ervaren als bemoeizucht. Want ook van de stiefouder wordt meestal onvoldoende gezien hoeveel deze investeert. Hij/zij voelt zich daarom ook vaak ondergewaardeerd. En als deze stiefouder zich beklaagt bij anderen dan zegt de omgeving “je wist toch tevoren waar je aan begon”, kortom: onbegrip. Of men weet het beter: “als IK in jou positie was dan wist ik het wel…“. Het schip verlaten? Harder optreden?

Partners maken steeds opnieuw afspraken, die vaak onvoldoende worden nagekomen. Dit heeft te maken met consensus. Moeder of vader belooft dat zij/hij voortaan anders zal handelen, maar zegt iets toe waar moeder of vader niet ècht achter kan staan. Zo’n toezegging is weinig waard omdat die meestal niet wordt nageleefd. Dit leidt tot teleurstelling bij de partner en hup: weer een conflict.

Gewone relatietherapie (met onvoldoende kennis van samengestelde gezinnen) verergert soms de zaak (men raakt uitgeput). Partners in een stiefgezin hebben vaak andere hulpvragen dan die in kerngezinnen. Psycho-educatie (uitleg dat de situatie ingewikkeld is) kan veel oplossen. Heel vaak krijg ik te horen “ik dacht dat ik de enige was…”

Kinderen leggen vaak precies bloot hoe ingewikkeld de situatie is. Dat wordt de kinderen soms aangerekend, maar zij kunnen nooit verantwoordelijk worden gesteld. Het toont wel aan hoe klem de volwassenen zitten en het geeft hen ruimte om zich te bemoeien met de relatie. En dat is niet goed voor kinderen.
Een relatiebreuk lijkt voor de kinderen misschien geen groot verlies, maar als papa of mama verdrietig is, voelen zij zich vaak schuldig. En soms hadden zij ook, naast de vele frustraties, ook positieve gevoelens bij de partner. Bovendien leert het hen dat relaties tijdelijk zijn. Waarom zouden ze dan nog investeren in een volgende relatie?

Schrijf je verhaal eens vanuit het perspectief van de ander.

Raken jullie constant in discussies terecht en kom je daar niet uit? Probeer het verhaal eens op te schrijven of te vertellen vanuit het perspectief van de ander. Dit haalt je uit je eigen reactiepatroon en zorgt ervoor dat er tussen jullie meer ruimte en begrip ontstaat.

Boekentip: Polysecure, van Jessica Fern

Dit boek gaat over hechting, en wat je op dat vlak tegenkomt als je een non-monogame relatievorm overweegt. Ook als je dat niet wilt geeft het heel veel inzicht in hoe hechtingsstrategieën voor of tegen je kunnen werken in relaties.

Wacht niet te lang met het zoeken van hulp bij relatieproblemen. Je laat een lekkende kraan toch ook niet lopen totdat je huis onder water staat? Waarom zou je bij zoiets belangrijks als een liefdesrelatie wel blijven aanmodderen tot het eigenlijk al bijna te laat is? Ga op zoek naar iemand die jullie kan helpen, scheiden kan altijd nog.

Praten met elkaar in een relatie, ...soms lukt het even niet meer en voor we het weten zijn we in een patroon van élkaar verwijten maken aangekomen. Wat dan helpt is te vertellen aan de belangrijk ander wat jouw persoonlijke ervaring is van een situatie en wat je daarin zo mist. In het verwijt ligt namelijk altijd een verlangen! En door je verlangens naar elkaar uit te spreken kun je elkaar ook weer horen, sta je weer open en communiceer je echt met elkaar.

Als je bij de nieuwe vriend/vriendin intrekt ben je vaak in 1e instantie “op bezoek” en na verloop van tijd voel je dat je “thuis” komt. Bij een samengesteld gezin (stief/bonus/plusgezin) is dat vaak nog veel meer, omdat er kinderen aanwezig zijn, en soms ook nog af en toe meekomen met de nieuwe partner. Het zou dus ook wenselijk zijn als de partners een totaal nieuwe start maken. Maar ja, dat is niet altijd mogelijk.

Zeker als je een tijd samenwoont ga je je als partner in het huis van de ander wel thuis voelen. Je duikt de koelkast in, je kookt alvast, je repareert eens wat. Maar bv. je ouders zullen misschien wel even moeten wennen. En zij komen inderdaad op bezoek. Maar voor je kinderen die zouden op den duur dit huis ook als “thuis” moeten ervaren.

De kinderen die in de woning zijn geboren zullen het niet leuk vinden om slaapkamers opnieuw te verdelen. Je staat je kamer heus niet zo maar af. De kinderen van de nieuwe partner moeten ook een eigen plekje hebben. Ze kunnen niet in een washok.

Voor de oorspronkelijke bewoners is een verbouwing wel ingrijpend maar kan het wel leuk worden om dan een andere kamer te krijgen. Maar pas op met de twee stiefzusjes of -broertjes die het zo goed kunnen vinden met elkaar….. Als je ze bij elkaar voegt op één kamer kunnen daar alsnog problemen ontstaan. Ze lijken immers niet in álles op elkaar! Met elkaar spelen is toch echt iets anders is dan samen een kamer delen.

Helaas komt het nogal eens voor dat het samengesteld gezin toch niet zo’n goed idee blijkt te zijn. Verliefdheid maakt blind, zo zegt men vaak. Het is onverstandig om heel snel in te trekken bij de ander. Bv. een vriendin die haar woning opzegt en nadat ze bij haar vriend (met kinderen) is ingetrokken en tot de conclusie komt dat ze zich niet gerealiseerd heeft wat het is om met kinderen in een huis te leven. Ze zou zo graag af en toe een eigen kamer willen hebben, om tot rust te kunnen komen.

Nog vervelender wordt het als je beseft dat de relatie toch niet biedt wat je beoogd had. Je hebt geen eigen woning meer, en als je de relatie verbreekt sta je misschien wel op straat.